De TT van Assen 1985 was de zevende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1985. De races werden verreden op 29 juni 1985 op het TT Circuit in Assen. Behalve alle "normale" klassen uit het wereldkampioenschap reed in Assen ook de Formula One TT.

Vlag van Nederland TT Assen 1985
Officiële naam Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 29 juni 1985
Organisator FIM/KNMV
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Australië Wayne Gardner
Eerste Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam
Derde Vlag van Australië Wayne Gardner
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Eerste Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Tweede Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Derde Vlag van Duitsland Toni Mang
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Fausto Gresini
Snelste ronde Vlag van Finland Jussi Hautaniemi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Italië Ezio Gianola
Derde Vlag van Italië Fausto Gresini
80 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Eerste Vlag van Oostenrijk Gerd Kafka
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Zijspan
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Fritz Buck
Derde Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Formule I
Poleposition Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop
Snelste ronde Vlag van Nederland Kees van der Endt
Eerste Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Salle

Algemeen bewerken

Afgezien van de droge training op vrijdag werd de Asser TT geteisterd door regen, waarvan veel rijders tijdens de races last hadden. Er waren niet alleen veel valpartijen, maar ook veel uitvallers door natte ontstekingen en beslagen helmvizieren. In Assen werd ook de tweede race van de Formule I afgewerkt. Daarmee kwamen er niet minder dan zes klassen aan de start.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Freddie Spencer was voldoende hersteld van zijn blessure om te racen. Hij was de enige die in de korte droge training onder de 2 minuut 14 kwam. Eddie Lawson, met nieuwe cilinderkoppen op zijn Yamaha OW 81, beweerde dat hij dezelfde tijd had kunnen rijden, maar tevreden was met zijn plaats op de eerste startrij, waar ook Christian Sarron en Randy Mamola stonden. Hoewel het ernaar uitzag dat het op zaterdag zou regenen, verklaarde juist erkend regenrijder Sarron liever op een droge baan te rijden.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 2"13'91
2.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"14'73
3.   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 2"15'54
4.   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 2"15'82
5.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 2"16'21
6.   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 2"16'74
7.   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 2"17'11
8.   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 2"17'35
9.   Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 2"19'10
10.   Sito Pons HB-Gallina-Suzuki 2"19'35

De race bewerken

Op de racedag in Assen regende het, waardoor de bandenkeuze eenvoudig was: iedereen begon op regenbanden. Ron Haslam had tegen zijn gewoonte in geen goede start, maar Randy Mamola wel. Hij zou de koppositie niet meer afgeven en de race winnen. Dat hij dat zonder problemen kon doen kwam omdat Christian Sarron na vier kilometer in de fout ging. Bij het aanremmen van de Stekkenwal probeerde hij Boet van Dulmen uit te remmen, maar pas toen hij naast van Dulmen zat kreeg hij goed zicht en realiseerde hij zich dat hij te veel snelheid had om nog te kunnen remmen. Hij ging onderuit en nam in zijn val Freddie Spencer, die de bocht al had ingezet, mee. Daarmee waren de nummers drie en een van het kampioenschap uitgeschakeld. Ook Sito Pons en Wolfgang von Muralt vielen gezamenlijk. Eddie Lawson, die Spencer had zien vallen, realiseerde zich dat hij optimaal kon profiteren en de leiding in het kampioenschap kon overnemen. Hij passeerde eerst Van Dulmen en daarna Haslam, maar maakte toen een fout: hij raakte de gladde witte lijn naast de baan en viel ook. Zo won Mamola met een ruime voorsprong op Haslam, terwijl Van Dulmen de derde plaats moest laten aan Wayne Gardner. Mamola had geluk dat hij de laatste ronde kon afleggen. Door brandstofgebrek liep zijn machine al op twee cilinders. Mamola had een kleinere tank om ruimte te maken voor een videocamera van Sky Channel.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 50"47'22 4 15
2   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 51"00'18 8 12
3   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 51"22'98 5 10
4   Boet van Dulmen Bakker-Honda 51"36'63 11 8
5   Pierre-Etienne Samin ELF-Chevallier-Honda 51"42'33 21 6
6   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 52"13'93 7 5
7   Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 53"06'94 9 4
8   Mile Pajic SNRT-Honda +1 ronde 33 3
9   Henk van der Mark SNRT-Honda +1 ronde 15 2
10   Rob Punt Suzuki +1 ronde 23 1
11   Massimo Messere Honda +1 ronde 28
12   Fabio Biliotti Honda +1 ronde 27
13   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki +1 ronde 13
14   Manfred Fischer Honda +1 ronde 30
15   Armando Errico Honda +1 ronde 32
16   Ray Swann Suzuki +1 ronde 36
17   Paul Iddon Suzuki +3 ronden 26
18   Marco Papa Suzuki +3 ronden 31
19   Maarten Duyzers Suzuki +3 ronden 34

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Marco Lucchinelli Cagiva 35
  Eddie Lawson Marlboro-Yamaha Val 3
  Eero Hyvärinen Honda Val 12
  Mike Baldwin Honda Val 14
  Christian Le Liard ELF-Chevallier-Honda Val 19
  Raymond Roche Marlboro-Yamaha Ontsteking 6
  Karl Truchsess Honda Val 25
  Mark Salle Suzuki 29
  Thierry Espié Chevallier-Honda 20
  Dave Petersen Honda 16
  Gustav Reiner Bakker-Honda 17
  Takazumi Katayama Rothmans-HRC-Honda Motor 22
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha Val 2
  Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda Val 1
  Wolfgang von Muralt Bakker-Suzuki Val 18
  Sito Pons HB-Gallina-Suzuki Val 10

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Steve Parrish Mitsui-Harris-Yamaha Afgezien van start[1] 24

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 81
2   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 74
3   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 53
4   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 52
5   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 46
6   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 40
7   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 30
8   Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 19
9   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 16
10   Boet van Dulmen Honda/Bakker-Honda 11

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Hoewel Freddie Spencer bij het lopen nog duidelijk last had van de zware spierblessure die hij tijdens de GP van Joegoslavië had opgelopen, had hij kennelijk zoveel zelfvertrouwen dat hij in drie dagen tijd slechts 16 trainingsronden reed. Carlos Lavado reed er 51, maar hij had dan ook drie machines ter beschikking die allemaal uitgebrobeerd moesten worden. Lavado reed uiteindelijk de snelste trainingstijd, voor Spencer en Martin Wimmer, die zijn snelste motor had stukgedraaid. Twee rijders maakten hun rentree na blessures: Manfred Herweh en Stéphane Mertens. Herweh kwam slechts tot de 36e startplaats, maar Mertens mocht als vierde starten, ondanks het feit dat hij tijdens de trainingen regelmatig moest pauzeren om zijn been te strekken. Toni Mang had een slechte startpositie omdat zijn motor tijdens de trainingen regelmatig vastliep, waardoor hij gedwongen was oude cilinders te monteren.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 2"19'97
2.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 2"20'53
3.   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 2"21'83
4.   Stéphane Mertens Yamaha 2"23'21
5.   Jacques Cornu Parisienne-Honda 2"23'42
6.   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 2"23'58
7.   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 2"23'75
8.   Fausto Ricci Rothmans-HRC-Honda 2"23'75
9.   Juan Garriga JJ Cobas-Rotax 2"23'88
10.   Reinhold Roth Juchem-Yamaha 2"24'37

De race bewerken

Hoewel Martin Wimmer na de eerste ronde op kop doorkwam, gevolgd door Carlos Lavado, Freddie Spencer, Loris Reggiani en Jacques Cornu, was de beste start toch voor Toni Mang. Hij had zich vanaf de 29e startplaats al op de zesde positie genesteld. In de derde ronde kwam Mang zelfs even aan de leiding van de race. In de vierde ronde maakte Mang een klein foutje, waarvan Lavado leek te profiteren, maar hij remde zichzelf onderuit. Spencer besloot er alleen vandoor te gaan en de race leek zich te stabiliseren, totdat Wimmer besloot een aanval op Mang in te zetten. Dat lukte en hij werd tweede, voor Mang, Reggiani en Cornu, die zich steeds beter herstelde van zijn eerder opgelopen hoofdblessure.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 45"14'57 2 15
2   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 45"26'87 3 12
3   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 45"31'06 29 10
4   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 45"49'42 7 8
5   Jacques Cornu Parisienne-Honda 46"01'56 5 6
6   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 46"08'04 14 5
7   Jean-Michel Mattioli Yamaha 46"16'15 13 4
8   Reinhold Roth Juchem-Yamaha 46"17'23 10 3
9   Stéphane Mertens Yamaha 46"24'96 4 2
10   Jean Foray Chevallier-Yamaha 46"25'21 11 1
11   Pierre Bolle Bakker-Parisienne 46"42'36 16
12   Siegfried Minich Yamaha 46"45'97 24
13   Alan Carter Yamaha 46"51'90 27
14   Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 46"54'22 12
15   Hans Lindner Rotax 46"55'43 30
16   Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax 47"23'65 15
17   Roland Freymond Yamaha 47"43'94 19
18   August Auinger Bartol 47"44'36 22
19   Harald Eckl Juchem-Yamaha 47"44'65 20
20   Edwin Weibel Yamaha 47"50'72 21
21   Luis Miguel Reyes JJ Cobas-Rotax +1 ronde 18
22   Andy Watts EMC-Rotax +1 ronde 23
23   Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax +1 ronde 36
24   Stefano Caracchi MBA +1 ronde 34
25   René Delaby Rotax +1 ronde 31
26   Jean-Luc Guillemet Yamaha +1 ronde 26

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Lavado Venemotos-Yamaha Val 1
  Fausto Ricci Rothmans-HRC-Honda Val 8
  Hans Becker Yamaha 25
  Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax Val 6
  Geoff Fowler Yamaha 33
  Dominique Sarron Rothmans-Honda Val 17
  Antonio García JJ Cobas-Rotax Val 28
  Anders Skov Yamaha 35
  Thierry Rapicault Yamaha 32

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Juan Garriga JJ Cobas-Rotax Val in opwarmronde 9

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Mario Rademeyer Yamaha
  Jacky Onda Pernod Teambeleid[2]
  Jean-François Baldé
  Maurizio Vitali Garelli Blessure[3]
  Ángel Nieto Garelli Blessure[3]
  Iván Palazzese Venemotos-Yamaha Ontslagen[4]
  Erich Klein Rotax Blessure[5]
  Antonio Neto JJ Cobas-Rotax Blessure[6]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 89
2   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 61
3   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 60
4   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 49
5   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 34
6   Fausto Ricci Rothmans-HRC-Honda 22
7   Alan Carter HRC-Honda / Honda 18
8   Reinhold Roth Juchem-Yamaha 16
9   Jacques Cornu Bakker-Parisienne /
Parisienne-Honda
13
10   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 11

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Domenico Brigaglia viel tijdens de training zo hard dat hij een startverbod van de wedstrijdleiding kreeg. Toen het vrijdag droog was zetten de beide Garelli-coureurs Fausto Gresini en Ezio Gianola de snelste tijden, terwijl WK-leider Pier Paolo Bianchi slechts op de vierde startplaats stond, naast Lucio Pietroniro.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Fausto Gresini FMI-Garelli 2"28'15
2.   Ezio Gianola FMI-Garelli 2"28'40
3.   Lucio Pietroniro MBA 2"29'77
4.   Pier Paolo Bianchi MBA 2"30'08
5.   Jean-Claude Selini MBA 2"31'09
6.   August Auinger Bartol-MBA 2"31'24
7.   Giuseppe Ascareggi MBA 2"31'47
8.   Olivier Liégeois MBA 2"31'55
9.   Luca Cadalora MBA 2"31'62
10.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 2"31'67

De race bewerken

Vlak voor de start van de 125cc-race in Assen moesten de coureurs nog regenbanden monteren. Hoewel Lucio Pietroniro als snelste vertrok, werd hij vrijwel onmiddellijk voorbijgestoken door Pier Paolo Bianchi, die al snel gezelschap kreeg van Fausto Gresini. Diens stalgenoot Ezio Gianola zat toen nog in een achtervolgende groep met Pietroniro, Olivier Liégeois, Bruno Kneubühler, Jean-Claude Selini en Jussi Hautaniemi. Dankzij wat vertragend werk van Gresini wist Gianola echter de kopgroep te bereiken en zo ontstond een mooi gevecht om de leiding. De posities wisselden regelmatig, waarbij Bianchi soms aan de leiding kwam door een hogere topsnelheid, terwijl de Garelli-rijders het moesten hebben van hun uitremacties. Toen het harder begon te regenen wist Bianchi echter een voorsprong op te bouwen. Hoewel het voor Garelli belangrijk was dat Gresini tweede zou worden, ging Gianola beter met de nattigheid om en hij kwam na Bianchi over de finish, terwijl Gresini nog bedreigd werd door Selini, die vierde werd.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Pier Paolo Bianchi MBA 43"49'24 4 15
2   Ezio Gianola FMI-Garelli 43"58'89 2 12
3   Fausto Gresini FMI-Garelli 44"13'02 1 10
4   Jean-Claude Selini MBA 44"18'00 5 8
5   Jussi Hautaniemi MBA 44"23'02 11 6
6   Bruno Kneubühler LCR-MBA 44"41'80 10 5
7   Luca Cadalora MBA 44"42'51 9 4
8   August Auinger Bartol-MBA 44"46'97 6 3
9   Alfred Waibel MBA 45"38'97 15 2
10   Thierry Feuz MBA 45"46'53 17 1
11   Jacky Hutteau MBA 46"11'65 19
12   Jan Eggens EGA 46"14'26 29
13   Andres Sánchez MBA 46"15'38 14
14   Wilhelm Lücke MBA 46"33'92 35
15   Mike Leitner MBA 46"36'47 23
16   Lucio Pietroniro MBA +1 ronde 3
17   Adolf Stadler MBA +1 ronde 36
18   Peter Sommer MBA +1 ronde 33
19   Anton Straver MBA +2 ronden 13
20   Håkan Olsson MBA +2 ronden 25
21   Thomas Pedersen MBA +2 ronden 18

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Giuseppe Ascareggi MBA Vocht 7
  Alex Bedford MBA Vocht 21
  Esa Kytölä MBA 20
  Steve Mason MBA 32
  Robin Appleyard MBA Vocht 26
  Willy Hupperich Seel-MBA Vocht 30
  Helmut Lichtenberg MBA 31
  Norbert Peschke MBA Vocht 24
  Boy van Erp MBA Remmen 34
  Olivier Liégeois MBA Vocht 8
  Willy Pérez MBA Vocht 12
  Johnny Wickström MBA Vocht 16
  Michel Escudier MBA 27
  Ton Spek MBA Beslagen vizier 28
  Eric Gijsel MBA 37

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Domenico Brigaglia MBA Startverbod[7]

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Pier Paolo Bianchi MBA 63
2   Fausto Gresini FMI-Garelli 49
3   Ezio Gianola FMI-Garelli 42
4   August Auinger Bartol-MBA 30
5   Bruno Kneubühler LCR-MBA 28
6   Jean-Claude Selini MBA 21
7   Domenico Brigaglia MBA 18
8   Lucio Pietroniro MBA 14
9   Johnny Wickström MBA 10
  Alfred Waibel MBA
  Jussi Hautaniemi MBA
  Olivier Liégeois MBA

80cc-klasse bewerken

De training bewerken

Hoewel Stefan Dörflinger zijn eigen snelste tijd uit 1984 met zeven seconden verbeterde, was vooral de prestatie van Ángel Nieto opmerkelijk. Nieto nam - om te zien hoever zijn herstel na een val in 1984 was gevorderd - deel als lid van het Derbi-team, en hij zette de vierde trainingstijd. Het Derbi-team had door de natte omstandigheden grote moeite de juiste afstelling voor de droge vrijdagtraining te vinden en verdween zelfs een tijdje om buiten het circuit op een polderweggetje te trainen.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Stefan Dörflinger Krauser 2"35'26
2.   Jorge Martínez Derbi 2"36'03
3.   Gerhard Waibel Real-Seel 2"40'44
4.   Ángel Nieto Derbi 2"41'04
5.   Ian McConnachie Krauser 2"41'85
6.   Manuel Herreros Derbi 2"42'10
7.   Gerd Kafka Seel 2"42'68
8.   Paul Rimmelzwaan Harmsen 2"43'18
9.   Rainer Kunz Ziegler 2"43'83
10.   Henk van Kessel HuVo-Casal 2"43'85

De race bewerken

Ook de 80cc-race in Assen begon op een natte baan. Henk van Kessel had de snelste start, maar werd al snel gepasseerd door Gerd Kafka, Domingo Gil Blanco en Stefan Dörflinger. Dörflinger zette de aanval in op Kafka, die hij drie ronden voor het einde passeerde. De overwinning leek binnen, maar Dörflinger werd het gras in gedwongen toen hij Johan Auer op een ronde wilde rijden. Auer verwachtte hem aan de binnenkant en week uit naar buiten, juist waar Dörflinger reed. Toch wist Dörflinger opnieuw aan de leiding te komen, maar in de laatste bocht van de laatste ronde, de Geert-Timmerbocht, verremde hij zich, waardoor Kafka alsnog naar de overwinning reed. Dörlinger had echter een enorme voorsprong op Jorge Martínez, waardoor hij zijn Krauser opnieuw kon aanduwen om tweede te worden met bijna een halve minuut voorsprong.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Gerd Kafka Seel 33"33'88 7 15
2   Stefan Dörflinger Krauser 34"06'94 1 12
3   Jorge Martínez Derbi 34"35'41 2 10
4   Manuel Herreros Derbi 34"48'47 6 8
5   Henk van Kessel HuVo-Casal 34"54'26 10 6
6   Theo Timmer HuVo-Casal 34"56'51 14 5
7   Serge Julin Bakker-Casal 35"02'61 11 4
8   Juan Ramón Bolart Autisa 35"03'59 16 3
9   Kees Besseling CJB 35"28'44 19 2
10   Gerhard Waibel Real-Seel 35"28'80 3 1
11   Rainer Kunz Ziegler 35"30'05 9
12   Wilco Zeelenberg HuVo-Casal 35"57'16 21
13   Günter Schirnhofer Krauser 35"57'51 22
14   Henri van Heist Casal 36"00'39 24
15   Stefan Prein HuVo-Casal 36"27'04 17
16   Domingo Gil Blanco Autisa 36"41'10 13
17   Jos van Dongen Casal 37"32'13 23
18   Jean-Marc Velay GMV-Casal +1 ronde 28
19   Johan Auer Eberhardt +1 ronde 33
20   Herri Torrontegui JJ Cobas-Rotax +1 ronde 36
21   Bernd Rossbach HuVo-Casal +1 ronde 15
22   Zdravko Matulja Ziegler +1 ronde 29
23   Reinhard Koberstein Seel +1 ronde 18
24   Mika-Sakari Komu Eberhardt +1 ronde 34
25   Thomas Engl Esch +1 ronde 30
26   Chris Baert Eberhardt +1 ronde 31
27   Otto Machinek OM-Spezial +1 ronde 35
28   Aad Wijsman Harmsen +2 ronden 32

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Ian McConnachie Krauser Val 5
  Ángel Nieto Derbi Vocht 4
  Paolo Priori Lusuardi 20
  Bert Smit BZ Val 12
  René Dunki Krauser 25
  Steve Mason HuVo-Casal 26
  Hans Koopman Ziegler 27
  Paul Rimmelzwaan Harmsen Koelsysteem[8] 8

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Hans Spaan HuVo-Casal Blessure[9]
  Richard Bay Rupp-Maico Blessure[10]

Top tien tussenstand 80cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Stefan Dörflinger Krauser 64
2   Jorge Martínez Derbi 52
3   Manuel Herreros Derbi 40
4   Gerd Kafka Seel 39
5   Gerhard Waibel Real-Seel 26
6   Ian McConnachie HuVo-Casal /
Krauser
19
7   Theo Timmer HuVo-Casal 18
8   Paul Rimmelzwaan Harmsen 11
9   Juan Ramón Bolart Autisa 8
  Henk van Kessel HuVo-Casal

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Slechts drie combinaties profiteerden op vrijdagochtend van de nog enigszins droge baan door met slicks hun snelste ronde te rijden. Dat waren Steve Webster/Tony Hewitt, Rolf Steinhausen/Bruno Hiller en Theo van Kempen/Geral de Haas. Webster reed de beste tijd, maar later was Egbert Streuer in het nat met volle regenbanden slechts 0,04 seconde langzamer. Alain Michel/Jean-Marc Fresc reden de derde tijd, terwijl die van Werner Schwärzel (negende) en Rolf Biland (elfde) nogal tegenvielen. Biland was opnieuw met zijn zelfbouw LCR-Krauser met membraaninlaten verschenen, maar dit keer had hij zijn LCR-Yamaha niet eens meegebracht, zodat de Krauser voor het eerst in een race zou verschijnen.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 2"32'22
2.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 2"32'26
3.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 2"33'22
4.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ARO 2"33'40
5.   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 2"33'50
6.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 2"33'88
7.   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 2"34'09
8.   Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha 2"34'24
9.   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 2"35'64
10.   Hein van Drie   Iain Colquhoun LCR-Yamaha 2"36'78

De race bewerken

Bij aanvang van de zijspanrace was het circuit nog hier en daar nat, maar de meeste toppers stonden toch op slicks. Rolf Biland had zijn kansen goed berekend. Hij stond links op de zesde startrij, maar wist dat zijn membraangestuurde Krausermotor sneller zou aanslaan dan de zuigergestuurde Yamaha's. Dat klopte; terwijl de motoren van de voorsten net aansloegen kwam Biland met het zijspanwiel door het gras voorbijstuiven. Toch nam Steve Webster vrijwel meteen de leiding van hem over. Werner Schwärzel had een slechte start en zat in het middenveld, terwijl Egbert Streuer ook de strijd met Biland aanbond. Deze twee wisselden regelmatig van positie, maar Webster reed tamelijk comfortabel op kop. Alain Michel reed op de vierde plaats, maar viel in de vierde ronde uit. In de zesde ronde nam Streuer definitief de tweede plaats van Biland over en ging hij op jacht naar Webster. Die reed zijn snelste ronde, maar in de achtste ronde vloog hij op spectaculaire wijze van de baan. De combinatie kwam bij het uitkomen van de Ramshoek even in het gras, Webster corrigeerde te veel en machine kwam in een sloot terecht. Webster brak hierbij een pols. Streuer kwam zodoende aan de leiding en liep uit tot 16 seconden op Biland. Tegen het einde van de race begon zijn voorsprong echter terug te lopen. De monteurs dachten dat Streuer het gewoon wat rustiger aan deed, maar in werkelijk was hij steeds meer remvermogen aan het verliezen om uiteindelijk alleen nog op de motor af te kunnen remmen. Eerst kwam Biland voorbij en daarna ook Schwärzel, waardoor Streuer opnieuw zijn thuisrace niet won en slechts derde werd. Oorzaak was de montage van verkeerde remblokken, die geheel waren weggesleten, inclusief de remzuigers waardoor de remvloeistof was weggestroomd.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 39"01'47 11 15
2   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 39"04'51 9 12
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 39"07'79 2 10
4   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 39"59'65 6 8
5   Mick Barton   Simon Birchall LCR-Yamaha 6
6   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 5
7   Hein van Drie   Iain Colquhoun LCR-Yamaha 10 4
8   Martin Kooy   Raimond van den Groep Kova-Yamaha 18 3
9   Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha 8 2
10   Dennis Bingham   Julia Bingham LCR-Yamaha 1
11   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ARO +1 ronde 4
12   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha +1 ronde 5
13   Hans-Rüdi Christinat   Markus Fährni LCR-Yamaha +1 ronde

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha Ontsteking 3
  Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha Ongeval[11] 1
  Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 7

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos. Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 39
2   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha/
LCR-Krauser
38
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 28
4   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 22
5   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 20
6   Mick Barton   Simon Birchall LCR-Yamaha 11
7   Hans Hügli   Andreas Schütz LCR-Yamaha 7
8   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 5
  Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha
10   Hein van Drie   Iain Colquhoun LCR-Yamaha 4
  Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha

Formule I bewerken

 
De speciale Honda RVF 750 van Patrick Igoa en Joey Dunlop

De training bewerken

Honda Britain trad aan met Joey Dunlop en Roger Marshall, maar Dunlop was de enige die de speciale HRC-Honda RVF 750 tot zijn beschikking had. Marshall reed met een "gewone" Honda VF 750 uit 1984. Hij had ontstekingsproblemen tijdens de training en kwalificeerde zich slechts als zevende. De Nederlandse rijders, die niet aan de eerste race tijdens de TT van Man hadden deelgenomen, deden het goed met Dirk Brand op de tweede startplaats en Henk de Vries op de derde.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Joey Dunlop Rothmans-HRC-Honda-UK 2"23'62
2.   Dirk Brand Bakker-Roadrunner-Suzuki 2"25'06
3.   Henk de Vries Bakker-Yamaha 2"25'20
4.   Steve Parrish Mitsui-Harris-Yamaha 2"25'94
5.   Mick Grant Heron-Suzuki 2"25'06
6.   Ernst Gschwender Suzuki 2"26'18
7.   Roger Marshall Rothmans-Honda-UK 2"27'39
8.   Mark Salle Suzuki 2"27'85
9.   Ray Swann Harris-Kawasaki 2"27'90
10.   Davide Tardozzi Bimota-Ducati 2"28'00

De race bewerken

Omdat de minimale afstand voor de Formula One TT 150 km was, moesten er 25 ronden worden gereden. De bandenkeuze was lastig. Het was bij de start weliswaar droog, maar het had bijna de hele dag geregend en een aantal rijders verwachtte opnieuw regen tijdens de race. Zij kozen voor regenbanden, terwijl anderen voor intermediates kozen. Meteen na de start gingen Joey Dunlop en Roger Marshall er samen vandoor en in de eerste helft van de race wisselden ze regelmatig van positie. Halverwege de wedstrijd ging de Honda van Marshall op drie cilinders lopen. Men probeerde het op te lossen door wat anti-vochtspray te gebruiken, maar dat hielp niet en Marshall stopte in de pit. Dunlop had toen al veertig seconden voorsprong op Mick Grant, maar Dunlop moest een tankstop maken en Grant niet. Bovendien kreeg Dunlop bandenproblemen en dat alles zorgde ervoor dat Grant acht ronden voor het einde nog slechts acht seconden achterstand had. Uiteindelijk sloot Grant aan bij Dunlop, maar hij verloor iets bij het passeren van een achterblijver en Dunlop won met slechts 0,3 seconde voorsprong. Mark Salle deed goede zaken met zijn derde plaats, want omdat hij Tijdens de TT van Man zesde was geworden klom hij naar de tweede plaats in het totaalklassement.

Uitslag Formule I bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Joey Dunlop Rothmans-HRC-Honda-UK 1:06"36'07 1 15
2   Mick Grant Heron-Suzuki 1:06"36'37 5 12
3   Mark Salle Suzuki 1:06"56'75 8 10
4   Christian Monsch Honda 1:07"17'20 8
5   Roland Brown Suzuki 6
6   Dirk Brand Bakker-Roadrunner-Suzuki 2 5
7   Ray Swann Harris-Kawasaki 9 4
8   Henk de Vries Bakker-Yamaha 3 3
9   Graeme McGregor Suzuki 12 2
10   Andy McGladdery Suzuki 1
11   Kees van der Endt Horeon-Kawasaki 11
12   Tony Rutter Suzuki
13   Martin Decker Yamaha
14   Mario Rubatto Suzuki +1 ronde
15   Ben van der Maaten Ducati +1 ronde 32
16   Holger Krause Yamaha +1 ronde
17   Ken Hobson Honda +1 ronde
18   Richard Scoular Yamaha +1 ronde
19   Vesa Kultalahti Honda +1 ronde
20   Des Barry Manchester-Yamaha +1 ronde
21   Paul Ramon Horeon-Kawasaki +1 ronde 15
22   Bert Philippi Honda +1 ronde 30

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Steve Parrish Mitsui-Harris-Yamaha 4
  Ernst Gschwender Suzuki Val 6
  Roger Marshall Rothmans-Honda-UK Motor 7
  Davide Tardozzi Bimota-Ducati Motor 10
  Gerard Flameling Moriwaki-Kawasaki Schakelpedaal 14
  Hans Coster Kawasaki Val 18

Top tien tussenstand Formule I bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Joey Dunlop Rothmans-HRC-Honda-UK 30
2   Mark Salle Suzuki 15
3   Tony Rutter Suzuki 12
  Mick Grant Heron-Suzuki
5   Sam McClements Yamaha 10
6   Mario Rubatto Suzuki 8
  Christian Monsch Honda
8 David Dean Suzuki 6
  Roland Brown Suzuki
10   Dirk Brand Bakker-Roadrunner-Suzuki 5

Trivia bewerken

Nummer 57? bewerken

Startnummer 57 van de 500cc-klasse stond niet in het programmaboekje, omdat de rijder daarvoor te laat was aangemeld. ELF-Honda-Benelux wilde een derde rijder als ondersteuning voor Didier de Radiguès en Christian Le Liard en dat werd de endurancerijder Pierre-Etienne Samin. Samin, die voor Godier & Genoud met een Kawasaki GPz 900-viertaktmotor reed, had nog nooit op een 500cc-tweetakt gezeten toen hij woensdag aan de trainingen begon. Op donderdag viel hij, waardoor hij een nacht in het ziekenhuis moest blijven en ook vrijdag niet kon trainen. Hij startte vanaf de 21e positie. Erg veel steun hadden zijn collega's niet van hem, want de Radiguès kon hem op de natte baan niet bijhouden en Le Liard haalde de eindstreep niet. Zo debuteerde Samin meteen met 6 punten.

Ángel Nieto, Garelli en Derbi bewerken

Omdat Ángel Nieto nog steeds herstellende was van zijn val tijdens de GP van San Marino van 1984 en ook Maurizio Vitali een blessure had was het Garelli-250cc-team niet in Assen verschenen. Nieto wilde graag zijn fitheid beproeven, maar een start in de 125cc-klasse was door het verbond tussen Garelli en de Italiaanse bond (Federazione Motociclistica Italiana) niet mogelijk. Hij ging daarom in op het verzoek van Derbi om Jorge Martínez en Manuel Herreros in de 80cc-race te ondersteunen.

Manfred Herweh bewerken

Manfred Herweh reed zijn eerste race sinds hij tijdens de trainingen van de Spaanse Grand Prix een pols had gebroken. Hij had echter nog veel last en werd slechts 23e. Hij zou zich na afloop van het seizoen pas laten opereren.

Steve Webster/Tony Hewitt bewerken

De goede prestaties van Steve Webster en Tony Hewitt waren voor insiders geen verrassing. Ze hadden al in de twee vorige GP's (ook allebei nat) op het podium gestaan, maar ook al op vier Britse circuits de ronderecords gebroken, en dat terwijl hun LCR weliswaar een vrij nieuw Yamaha TZ 500-blok had, maar toch al drie jaar oud was.

Onboard camera bewerken

Sky Channel monteerde voor het eerst een videocamera op de motorfiets van Randy Mamola. In deze tijd was Bernie Ecclestone nog bezig met het ontwikkelen van plannen om dergelijke camera's of Formule 1-auto's te monteren. Het kostte Mamola wel 3½ liter brandstof omdat er een kleinere tank gemonteerd moest worden. Dat was de verklaring voor zijn moeizame laatste ronde, want volgens Mamola was de benzine op. Veel strijd was er trouwens niet te zien, want Mamola reed de hele race aan de leiding.

Externe link bewerken

De crash van Steve Webster en Tony Hewitt

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1985
FIM wereldkampioenschap wegrace
37e seizoen (1985)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1985

Vorige race:
TT Assen 1984
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1986