Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1988

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1988 was de zevende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1988. De races werden verreden op 12 juni 1988 op de Salzburgring nabij Salzburg.

Vlag van Oostenrijk Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1988
Officiële naam Großer Preis von Österreich
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Datum 12 juni 1988
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Snelste ronde Vlag van België Didier de Radiguès
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van België Didier de Radiguès
Derde Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey
250 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
Eerste Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
Tweede Vlag van Duitsland Reinhold Roth
Derde Vlag van Spanje Juan Garriga
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Nederland Hans Spaan
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Italië Ezio Gianola
Derde Vlag van Duitsland Stefan Prein
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt

Algemeen bewerken

Er was nogal wat kritiek geweest op de organisatie van de Grand Prix van Oostenrijk, die de 80cc-klasse steeds op zaterdag plande, waardoor de Grand Prix twee dagen bestreek, maar de 80cc-rijders het vrijwel zonder publiek moesten doen. Nu had men slechts één dag nodig, door de 80cc-klasse van het programma te schrappen. Jacques Cornu scoorde na elf jaar in het wereldkampioenschap zijn eerste overwinning. Carlos Cardús was terug na een blessure en dat betekende dat Alberto Puig zijn motor weer moest inleveren. Opmerkelijker was de terugkeer van Loris Reggiani, die een zware heupblessure had en bepaald niet fit was. Hij moest op zijn Aprilia getild worden.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

HRC had zich na de tegenvallende resultaten veel voorgesteld van de Oostenrijkse Grand Prix. Hier vond men het circuit waar de Honda NSR 500 van Wayne Gardner zijn snelheid kon inzetten en zijn gebrekkige stuurkwaliteiten kon camoufleren. Men was zelfs voor extra tests naar Donington Park geweest. In de trainingen lukte dat nog niet, want Christian Sarron was de snelste, gevolgd door Eddie Lawson. De snelste Honda-man was Niall Mackenzie en ook Kevin Schwantz stond met zijn Suzuki nog voor Gardner. Gardner had wel een goed excuus voor zijn matige tijd: Alleen in de laatste training was het droog, maar hij kon slechts één ronde rijden omdat zijn machine in de tweede ronde vastliep.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"20'18
2.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 1"20'37
3.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 1"20'71
4.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 1"20'97
5.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"21'04
6.   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 1"21'15
7.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 1"21'33
8.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"21'54
9.   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 1"21'63
10.   Rob McElnea Pepsi-Suzuki 1"21'93

De race bewerken

Voor snelste trainer Christian Sarron was de race al in de eerste ronde voorbij omdat hij ten val kwam. Er vormde zich meteen een kleine kopgroep met snelste starter Wayne Gardner, Eddie Lawson, Didier de Radiguès en Wayne Rainey. Al snel scheidden Gardner en Lawson zich af, hoewel De Radiguès nog even dichtbij wist te komen maar scheen te begrijpen dat hij zijn kopman Lawson niet in de wielen moest rijden. Het duel tussen Gardner en Lawson was spannend: Gardner het snelst op de rechte stukken en Lawson het best in de bochten, waarbij tegen het einde de achterblijvers ook nog wat spanning toevoegden. In de vijftiende ronde viel Gardner echter ook, waarschijnlijk door een vastloper.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 39"40'63 2 20
2   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 39"46'42 6 17
3   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 39"53'18 8 15
4   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 39"54'22 4 13
5   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 39"59'94 7 11
6   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 40"02'70 11 10
7   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 40"07'46 9 9
8   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 40"40'08 12 8
9   Rob McElnea Pepsi-Suzuki 40"41'00 10 7
10   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 40"48'29 13 6
11   Gustav Reiner Hein Gericke-Honda +1 ronde 18 5
12   Bruno Kneubühler Honda +1 ronde 20 4
13   Fabio Biliotti Honda +1 ronde 19 3
14   Massimo Broccoli Cagiva +1 ronde 15 2
15   Manfred Fischer Hein Gericke-Honda +1 ronde 21 1
16   Andreas Leuthe Suzuki +1 ronde 23
17   Franz Holzmeier Honda +1 ronde 26
18   Josef Doppler Honda +1 ronde 29
19   Nicholas Schmassmann Honda +1 ronde 25
20   Georg Robert Jung Honda +1 ronde 24
21   Helmut Schütz Honda +2 ronden 27

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Moreno Vacondio Suzuki 32
  Christoph Bürki Honda 31
  Randy Mamola Cagiva Opgave 14
  Daniel Amatriaín Honda 30
  Alessandro Valesi Honda 17
  Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda Val 5
  Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda Val 3
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha Val 1
  Marco Papa Honda 16
  Marco Gentile Fior-Marlboro-Honda 22

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Silvo Habat Honda 28

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha Blessure[1]
  Raymond Roche Cagiva Blessure[2]
  Mike Baldwin Katayama-ELF-Honda
  Fabio Barchitta Katayama-ELF-HRC-Honda

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 125
2   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 97
3   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 85
4   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 77
5   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 76
6   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 60
7   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 59
  Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha
9   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 42
10   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 36

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

In tegenstelling tot de 500cc-klasse werd de kwalificatie van de 250cc-klasse wel door topsnelheid beslist. Dat vertelde Jacques Cornu tenminste. Hij was de snelste omdat zijn Parisienne-HRC-Honda de hoogste topsnelheid had. Toch lagen de tijden dicht bij elkaar: de eerste zeventien stonden binnen anderhalve seconde.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 1"25'19
2.   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 1"25'23
3.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 1"25'26
4.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 1"25'29
5.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 1"25'55
6.   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 1"25'85
7.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 1"25'96
8.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"26'02
9.   Iván Palazzese Yamaha 1"26'03
10.   Manfred Herweh Levior-Yamaha 1"26'05

De race bewerken

Jacques Cornu liet er geen gras over groeien en nam na de start meteen enkele tientallen meters voorsprong op Reinhold Roth, Juan Garriga en Dominique Sarron. Zes ronden voor het einde veranderde de situatie pas, toen Roth de leiding nam en Cornu achter Garriga op de derde plaats terecht kwam. Later bleek dat Cornu dit opzettelijk had gedaan: zo kon hij zijn banden sparen om op het einde toe te slaan. Dat deed hij door gebruik te maken van de dubbele windschaduw van Roth en Garriga. Zijn snelheid werd zo hoog dat hij meteen een groot gat met Roth sloeg. Toen die ook nog werd aangevallen door Garriga verloor hij meer snelheid en werd Cornu onbereikbaar. Jacques Cornu haalde zo de eerste overwinning van zijn carrière en was de zevende winnaar in zeven Grands Prix in 1988.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 31"29'23 1 20
2   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 31"29'85 2 17
3   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 31"30'21 6 15
4   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 31"30'50 3 13
5   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 31"39'29 5 11
6   Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda 31"39'54 11 10
7   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 31"57'89 4 9
8   Manfred Herweh Levior-Yamaha 31"58'17 10 8
9   Iván Palazzese Yamaha 31"58'50 9 7
10   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 32"04'25 7 6
11   Engelbert Neumair Aprilia-Rotax 32"14'50 14 5
12   Martin Wimmer Fath-Hein Gericke-Yamaha 32"14'92 18 4
13   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 32"15'11 15 3
14   Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax 32"15'37 16 2
15   Maurizio Vitali Gazzaniga-Rotax 32"15'57 30 1
16   Donnie McLeod 7Up-EMC-Rotax 32"16'19 25
17   Guy Bertin Yamaha 32"16'49 21
18   August Auinger Aprilia-Rotax 32"16'98 17
19   Stefan Klabacher Aprilia-Rotax 32"33'36 34
20   Hans Becker Yamaha 32"33'69 19
21   Helmut Bradl Honda 32"33'98 24
22   Stefano Caracchi Honda 32"40'66 23
23   Jean-François Baldé Défi-Rotax 32"53'81 20
24   Kevin Mitchell Yamaha 32"54'06 36
25   Massimo Matteoni Yamaha 32"54'30 32
26   Ivan Troisi Yamaha 32"54'72 33
27   Jochen Schmid Honda 32"55'33 28
28   Gary Cowan Yamaha +1 ronde 37

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda Opgave 12
  Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax 13
  Urs Lüzi Honda 35
  Javier Cardelús Aprilia-Rotax Val 27
  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha Val 8
  Hans Lindner Honda 29
  Siegfried Minich Yamaha 31
  Thomas Bacher Rotax 22

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax Blessure[3] 26

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Paolo Casoli Pileri-AGV-Garelli[4]
  Alberto Puig Honda[5]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 99
2   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 98
3   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 78
4   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 68
5   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 65
6   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 59
7   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 57
8   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 51
  Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda
10   Donnie McLeod 7Up-EMC-Rotax 30

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

De snelste tijd van Jorge Martínez, die tijdens de trainingen nog was aangereden door stalgenoot Julián Miralles, was geen verrassing, maar de tweede tijd van Hans Spaan was dat wel, temeer omdat hij zich nog voor Derbi-fabrieksrijder Manuel Herreros wist te plaatsen. Ook de Duitse privérijder Stefan Prein deed het goed met de vierde trainingstijd.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 1"32'67
2.   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 1"33'42
3.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 1"33'91
4.   Stefan Prein Honda 1"34'03
5.   Ezio Gianola Honda 1"34'21
6.   Gerhard Waibel Honda 1"34'23
7.   Adi Stadler Honda 1"34'67
8.   Hubert Abold Honda 1"34'69
9.   Mike Leitner LCR-Rotax 1"34'69
10.   Gastone Grassetti Honda 1"34'93

De race bewerken

In de 125cc-race bleef het tot het einde spannend. Er ontstond een grote kopgroep met negen man, die enigszins uiteenviel toen Pier Paolo Bianchi ten val kwam, waardoor onder andere Hans Spaan veel tijd verloor. Jorge Martínez wist een kleine voorsprong op te bouwen op Esa Kytölä, Mandy Fischer en Mike Leitner. Uiteindelijk ging de strijd om de tweede plaats tussen Ezio Gianola en Stefan Prein, maar de achtervolgende groep was nog zo compact dat Hans Spaan met zijn zesde plaats nog maar anderhalve seconde achter Gianola eindigde.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 35"03'59 1 20
2   Ezio Gianola Honda 35"07'91 5 17
3   Stefan Prein Honda 35"08'12 4 15
4   Mandy Fischer Rotax 35"08'86 17 13
5   Mike Leitner LCR-Rotax 35"09'08 9 11
6   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 35"09'46 2 10
7   Gerhard Waibel Honda 35"09'67 6 9
8   Alfred Waibel Waibel-Honda 35"09'93 13 8
9   Gastone Grassetti Honda 35"13'04 10 7
10   Hubert Abold Honda 35"13'51 8 6
11   Adi Stadler Honda 35"16'24 7 5
12   Julián Miralles Nieto-Ducados-Honda 35"16'54 18 4
13   Thierry Feuz Ferac-Rotax 35"18'29 33 3
14   Johnny Wickström Honda 35"34'64 21 2
15   Robin Appleyard Honda 35"34'86 27 1
16   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 35"35'55 29
17   Heinz Lüthi Honda 35"39'49 28
18   Allan Scott Honda 35"43'19 24
19   Koji Takada Fukuda-Honda 35"43'63 31
20   Jörg Seel Seel 35"52'61 19
21   Jean-Claude Selini Honda 36"05'49 15
22   Robin Milton Honda 36"05'84 32
23   Jussi Hautaniemi Honda 36"20'39 35
24   Krysztof Galatowicz Honda 36"20'75 34
25   Bady Hassaine Honda 36"20'98 36

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Pier Paolo Bianchi Cagiva Val 20
  Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi Val 3
  Domenico Brigaglia Gazzaniga-Rotax 14
  Ian McConnachie Cagiva 23
  Reinhard Strack Honda 37
  Stefan Dörflinger Marlboro-Honda 16
  Corrado Catalano Aprilia-Rotax 22
  Juan Ramon Bolart JJ Cobas-Rotax 30
  Esa Kytölä Honda 11
  Lucio Pietroniro Honda 12
  Norbert Peschke Rotax 26
  Andrés Sánchez Rotax 25

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Jos van Dongen Honda
  Fausto Gresini Pileri-AGV-Garelli[4]
  Luis Miguel Reyes Pileri-AGV-Garelli[4]

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Josef Fischer Noki-Rotax
  Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi
  Manuel Hernández Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 60
2   Ezio Gianola Honda 52
3   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 42
4   Gastone Grassetti Honda 40
5   Julián Miralles Nieto-Ducados-Honda 39
6   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 30
7   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 26
8   Adi Stadler Honda 24
  Gerhard Waibel Honda
10   Stefan Prein Honda 23

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Er stond al in de kwalificatie geen maat op Rolf Biland, die 2½ seconde sneller was dan Egbert Streuer. Streuer had veel moeten sleutelen en verschillende motorblokken geprobeerd, maar het reikte slechts tot de tweede startplaats. Bovendien voorzag Streuer al dat hij het extra vermogen van Biland's Krauser met sturen wel deels goed kon maken, maar dat dit te veel van zijn banden zou vergen.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 1"23'82
2.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 1"26'22
3.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 1"26'29
4.   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 1"26'30
5.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 1"27'18
6.   Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-ADM 1"27'23
7.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 1"27'74
8.   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 1"27'74
9.   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 1"28'16
10.   Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha 1"28'70

De race bewerken

Na de start namen Egbert Streuer en Bernard Schnieders even de leiding, die al snel werd overgenomen door Steve Webster/Tony Hewitt, met Rolf Biland/Kurt Waltisperg op de derde plaats. Streuer moest zich echter laten terugzakken vanwege een oververhitte koppeling. Hij belandde op de vijftiende plaats, maar toen de koppeling was afgekoeld vocht hij zich weer terug naar de vijfde plaats. Biland won uiteindelijk de race voor Alain Michel/Jean-Marc Fresc en Webster/Hewitt.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 32'11"52 20
2   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser +1"90 17
3   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser +2"11 15
4   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha +22"48 13
5   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha +35"89 11
6   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha +38"96 10
7   Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha +42"04 9
8   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha +42"98 8
9   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser +58"54 7
10   Barry Brindley   Graham Rose LCR-Yamaha +59"04 6
11   André Bosman   David Kellett LCR-Yamaha 5
12   Theo van Kempen   Simon Birchall Lucky Strike-LCR-Yamaha 4
13   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 3
14   Gary Thomas   Geral de Haas LCR-Krauser 2
15   Dennis Bingham   Gary Irlam LCR-Yamaha 1

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-ADM Koelsysteem 6
  Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 7

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 60
2   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 47
3   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 34
4   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 30
5   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 28
6   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 26
7   Barry Brindley   Graham Rose LCR-Yamaha 24
8   Theo van Kempen   Simon Birchall Lucky Strike-LCR-Yamaha 22
  Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser
10   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 20

Trivia bewerken

Wel of niet fit? bewerken

Twee coureurs waarvan nog lang niet verwacht werd dat ze weer fit zouden zijn verschenen in Oostenrijk bij de trainingen. Loris Reggiani, die op zijn machine moest worden getild, trainde de 26e tijd maar mocht van dr. Costa niet starten. Carlos Cardús trainde ook, reed de 12e tijd maar stopte al na één ronde. Dat was jammer voor Alberto Puig, die van Ángel Nieto op de fabrieks-Honda NSR 250 van Cardús had mogen rijden, maar die machine nu moest inleveren.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1988
FIM wereldkampioenschap wegrace
40e seizoen (1988)
Volgende race:
TT Assen 1988

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1987
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1989