Grand Prix-wegrace van San Marino 1984

De Grand Prix-wegrace van San Marino 1984 was de twaalfde en tevens laatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1984. De races werden verreden op 2 september 1984 op het Circuit Mugello in Scarperia e San Piero in de provincie Florence in Italië. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 80cc-klasse beslist.

Vlag van San Marino Grand Prix-wegrace van San Marino 1984
Land Vlag van San Marino San Marino
Datum 2 september 1984
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Raymond Roche
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Eerste Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Tweede Vlag van Frankrijk Raymond Roche
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Eerste Vlag van Duitsland Manfred Herweh
Tweede Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Derde Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Maurizio Vitali
Snelste ronde Vlag van Spanje Ángel Nieto
Eerste Vlag van Italië Maurizio Vitali
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Italië Fausto Gresini
80 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Duitsland Gerhard Waibel
Tweede Vlag van Spanje Jorge Martínez
Derde Vlag van Duitsland Hubert Abold

Algemeen bewerken

Al maanden dreigden met name de 500cc-rijders met een boycot van de Grand Prix in Mugello, vanwege de matige voorzieningen en vooral omdat er steeds weer - tegen de reglementen van de FIM in - kaarten voor het rennerskwartier aan het publiek werden verkocht. Daardoor werd het rennerskwartier overspoeld met mensen die daar niets te zoeken hadden en was diefstal aan de orde van de dag. Begin augustus had de organisatie echter al gegarandeerd dat het dit jaar anders zou zijn en daarmee was de boycot van de baan. Tijdens de Grand Prix viel er geen onvertogen woord over de organisatie. Het was weliswaar druk in het rennerskwartier, maar dat lag aan het grote aantal deelnemers. Wel had men last van de hitte, waardoor er aanpassingen aan de motorfietsen werden gedaan: grotere of extra radiateurs en luchthappers op de schijfremmen. Er waren in Mugello slechts 20.000 toeschouwers. De openingsrace was de belangrijkste, want in de 80cc-klasse moest de beslissing van de wereldtitel nog vallen.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Raymond Roche was gedreven om een goed resultaat te zetten in de trainingen. Zéér gedreven, want nadat hij eerst een knokpartijtje met een baancommissaris had gehad omdat hij het circuit op wilde zonder controlekaart, had hij de volgende dag een handgemeen met een official. Ondanks of dankzij dit alles reed hij de snelste trainingstijd voor Randy Mamola, Eddie Lawson en Ron Haslam. Nu alle viercilinder Honda NSR 500's in Japan stonden moesten alle HRC-rijders met de driecilinder Honda NS 500 aan de start komen. Dat was waarschijnlijk ook de meer geschikte machine voor een bochtig circuit als Mugello.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Raymond Roche HRC-Honda 2"03'18
2.   Randy Mamola HRC-Honda 2"03'69
3.   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 2"03'72
4.   Ron Haslam HRC-Honda 2"03'97
5.   Didier de Radiguès Chevallier-ELF-Honda 2"04'49
6.   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki 2"04'67
7.   Takazumi Katayama HRC-Honda 2"04'82
8.   Barry Sheene Heron-Harris-Suzuki 2"04'82
9.   Leandro Becheroni Suzuki 2"05'23
10.   Hervé Moineau Cagiva 2"05'45

De race bewerken

De 500cc-race werd uitgevochten door drie Honda-rijders: Raymond Roche, Ron Haslam en Randy Mamola. Haslam was de eerste die moest afhaken toen zijn voorrem slecht werd. Mamola verremde zich nog even toen hij probeerde Roche voor te blijven, maar wist weer snel aansluiting te krijgen. Roche op zijn beurt kreeg last van kramp in zijn arm en moest uiteindelijk de winst aan Mamola laten. Intussen reed wereldkampioen Eddie Lawson een wat gezapige race. Pas halverwege wist hij Didier de Radiguès in te halen en hij werd vierde. Lawson was zelf niet tevreden. Hij miste de concentratie en de motivatie om er een spannende race van te maken.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1   Randy Mamola HRC-Honda 24 49"56'63 2 15
2   Raymond Roche HRC-Honda 24 +1'19 1 12
3   Ron Haslam HRC-Honda 24 +8'39 4 10
4   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 24 +24'46 3 8
5   Didier de Radiguès Chevallier-ELF-Honda 24 +41'27 5 6
6   Rob McElnea Heron-Suzuki 24 +1"00'13 18 5
7   Leandro Becheroni Suzuki 24 +1"00'69 9 4
8   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki 24 +1"05'75 6 3
9   Boet van Dulmen Bakker-Suzuki 24 +1"29'51 16 2
10   Armando Errico Suzuki 24 +1"49'42 25 1
11   Lorenzo Ghiselli Suzuki 24 +1"50'62 24
12   Fabio Biliotti Honda 24 +1"50'63 21
13   Eero Hyvärinen Suzuki 23 +1 ronde 23
14   Massimo Broccoli Honda 23 +1 ronde 35
15   Marco Gentile Yamaha 23 +1 ronde 30
16   Paolo Ferretti Suzuki 23 +1 ronde 32
17   Christoph Bürki Suzuki 23 +1 ronde 29
18   Alessandro Valesi Suzuki 23 +1 ronde 36
19   Gary Lingham Suzuki 23 +1 ronde 38
20   Steve Parrish Yamaha 23 +1 ronde 34
21   Keith Huewen Honda 22 +2 ronden 37

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Ronden Oorzaak Grid
  Gustav Reiner Honda 21 Val 31
  Reinhold Roth Fath-Honda 16 12
  Christian Le Liard Chevallier-ELF-Honda 12 22
  Marco Papa Honda 11 11
  Karl Truchsess Suzuki 10 20
  Barry Sheene Heron-Harris-Suzuki 9 Motor 8
  Mile Pajic SNRT-Honda 8 Val 33
  Virginio Ferrari Marlboro-Yamaha 4 Banden?[1] 13
  Massimo Messere Suzuki 4 Val 27
  Hervé Moineau Cagiva 3 Val 10
  Wolfgang von Muralt Suzuki 2 17
  Rob Punt Suzuki 2 Val 26
  Takazumi Katayama HRC-Honda 1 Motor 7

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid Oorzaak
  Wayne Gardner Honda 14 Val in training[2]
  Pierre Bolle Cagiva 15 Val in training[3]
  Klaus Klein Suzuki 19 Val in training[4]
  Sergio Pellandini HB-Gallina-Suzuki 20 Hersenschudding[5]

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Louis-Luc Maisto Honda
  Massimo Brutti Suzuki
  Andreas Leuthe Yamaha

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Freddie Spencer HRC-Honda Blessure[6]
  Marco Lucchinelli Cagiva Breuk met team[7]
  Chris Guy Honda Gestopt[8]

Top tien eindstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 142
2   Randy Mamola HRC-Honda 111
3   Raymond Roche HRC-Honda /
Honda
99
4   Freddie Spencer HRC-Honda 87
5   Ron Haslam HRC-Honda 77
6   Barry Sheene Heron-Harris-Suzuki 34
7   Wayne Gardner Honda /
HRC-Honda
33
8   Boet van Dulmen Bakker-Suzuki 25
9   Didier de Radiguès Chevallier-ELF-Honda /
Chevallier-ELF-HRC-Honda
24
10   Virginio Ferrari Marlboro-Yamaha 22

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

In de 250cc-klasse ging het alleen nog om de derde plaats in het wereldkampioenschap. De kanshebber Carlos Lavado reed de snelste trainingstijd, maar zijn concurrenten Toni Mang en Sito Pons stonden op de twaalfde en de twintigste startplaats.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 2"06'46
2.   Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax 2"06'99
3.   Martin Wimmer Yamaha 2"07'16
4.   Christian Sarron Sonauto-Yamaha 2"07'37
5.   Harald Eckl Yamaha 2"07'71
6.   Jean-François Baldé Pernod 2"07'74
7.   Teruo Fukuda Yamaha 2"07'86
8.   Fausto Ricci Yamaha 2"08'00
9.   Jacques Cornu Bakker-Parisienne-Yamaha 2"08'18
10.   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 2"08'25

De race bewerken

Opnieuw was de 250cc-race, die op het heetst van de dag werd verreden, de spannendste. Teruo Fukuda nam de leiding van een kopgroep met Carlos Lavado en Manfred Herweh, die bijna elke ronde van positie wisselde. Carlos Cardús reed een inhaalrace en voegde zich bij de groep, maar viel uit door een gebroken bougie. Twee ronden voor het einde kwamen Martin Wimmer en Harald Eckl, die constant snelle tijden reden, bij de kopgroep. Eckl verloor echter de controle en torpedeerde daarbij Fukuda, die bij zijn val een enkel brak. Herweh had inmiddels de leiding overgenomen en won voor Lavado en Jacques Cornu, die Wimmer vlak voor de finish nog gepasseerd was.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax 43"04'71 2 15
2   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha +0'18 1 12
3   Jacques Cornu Bakker-Parisienne-Yamaha +5'81 9 10
4   Martin Wimmer Yamaha +7'39 3 8
5   Sito Pons JJ Cobas-Rotax +10'77 20 6
6   Thierry Espié Chevallier-Yamaha +28'28 16 5
7   Maurizio Vitali MBA +32'32 19 4
8   Toni Mang HB-Yamaha +32'77 12 3
9   Donnie McLeod Yamaha +33'04 27 2
10   Loris Reggiani Kawasaki +45'28 13 1
11   Mario Rademeyer Yamaha +48'28 18
12   Iván Palazzese Venemotos-Yamaha +53'90 28
13   Karl-Thomas Grässel Fath-Yamaha +1"10'38 25
14   Richard Hubin Yamaha +1"14'82 14
15   Patrick Fernandez Yamaha +1"16'64 24
16   Edwin Weibel Yamaha +1"16'75 30
17   Thierry Rapicault Yamaha +1"41'18 36
18   René Delaby Yamaha +1"43'13 31
19   Massimo Matteoni Yamaha +1"53'61 32
20   Bruno Lüscher Yamaha +2 ronden 35

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Fausto Ricci Yamaha 8
  Wayne Rainey Roberts-Marlboro-Yamaha Motor 11
  Christian Sarron Sonauto-Yamaha Koelsysteem 4
  Teruo Fukuda Yamaha Val[9] 7
  Alan Carter Roberts-Marlboro-Yamaha Val[10] 17
  Stéphane Mertens Yamaha 22
  Jean-François Baldé Pernod Krukas 6
  Siegfried Minich Yamaha 15
  Jean-Michel Mattioli Sonauto-Yamaha Vastloper 21
  Manfred Obinger Yamaha 23
  Harald Eckl Yamaha Val 5
  Roland Freymond Honda Motor 26
  Davide Tardozzi Yamaha 33
  Jacques Bolle Pernod Motor 34
  Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax Bougie 10
  Marcellino Lucchi Rotax 37
  Eilert Lundstedt Yamaha 38
  Jean-Louis Guignabodet Yamaha 29
  Gabriel Gabria Yamaha 39
  Erich Klein Rotax 40
  Donnie Robinson Yamaha 41
  Jacky Onda Yamaha 42
  Bengt Elgh MBA 43
  Vincenzo Cascino Yamaha 44
  Marino Neri Yamaha 45

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk
  Guy Bertin MBA

Top tien eindstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Christian Sarron Sonauto-Yamaha 109
2   Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax 100
3   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 77
4   Sito Pons JJ Cobas-Rotax 66
5   Toni Mang HB-Yamaha 61
6   Jacques Cornu Bakker-Parisienne-Yamaha 60
7   Martin Wimmer Yamaha 47
8   Wayne Rainey Roberts-Marlboro-Yamaha 29
9   Alan Carter Roberts-Marlboro-Yamaha 25
10   Jean-François Baldé Pernod 25

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Hoewel Ángel Nieto uit was op zijn 90e WK-zege, trainde hij zoals meestal niet als snelste. Er stonden zelfs drie MBA's voor de Garelli's, waarbij Maurizio Vitali voor zijn thuispubliek de snelste was.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Maurizio Vitali MBA 2"11'80
2.   August Auinger Bartol-MBA 2"12'07
3.   Hans Müller MBA 2"12'72
4.   Ángel Nieto Garelli 2"12'80
5.   Eugenio Lazzarini Garelli 2"12'82
6.   Fausto Gresini Garelli 2"13'16
7.   Bruno Kneubühler MBA 2"13'45
8.   Stefano Caracchi Garelli 2"13'56
9.   Jean-Claude Selini MBA 2"13'66
10.   Lucio Pietroniro MBA 2"14'12

De race bewerken

Ángel Nieto had de Zweedse Grand Prix wegens "vermoeidheid" overgeslagen, maar in Italië was hij terug. Om het feest compleet te maken had Garelli een vierde machine geprepareerd voor Stefano Caracchi, die tot dat moment met een MBA-productieracer gereden had. Na de start, waarbij Fausto Gresini als snelste vertrok, vormde zich een groep met Ezio Gianola, Eugenio Lazzarini, Ángel Nieto, Maurizio Vitali en Stefano Caracchi. Hans Müller stopte al vroeg in de race, zoals beloofd aan dr. Costa. Die had hem ondanks een gebroken hand toestemming gegeven te starten omdat dit de laatste race van zijn carrière zou zijn. Al snel ging het gevecht om de leiding tussen Vitali en Nieto, waarbij Vitali meestal voorop reed. Nieto reed wel de snelste ronde, maar vijf ronden voor het einde viel hij hard. Zo won Vitali zijn thuisrace en haalde hij de enige overwinning voor een MBA van het seizoen binnen. Garelli-rijders Lazzarini en Gresini werden tweede en derde, op grote achterstand. Ook Lazzarini reed hier zijn laatste race.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Maurizio Vitali MBA 39"38'55 1 15
2   Eugenio Lazzarini Garelli +17'81 5 12
3   Fausto Gresini Garelli +26'32 6 10
4   August Auinger Bartol-MBA +34'15 2 8
5   Ezio Gianola MBA +44'23 12 6
6   Domenico Brigaglia MBA +1"01'59 13 5
7   Luca Cadalora MBA +1"02'03 11 4
8   Olivier Liégeois MBA +1"21'45 14 3
9   Johnny Wickström MBA +1"24'25 21 2
10   Lucio Pietroniro MBA +1"32'73 10 1
11   Anton Straver MBA +1"32'74 19
12   Jacky Hutteau MBA +1"33'38 16
13   Willy Pérez MBA +1"58'87 15
14   Neil Robinson MBA +2"03'71 25
15   Håkan Olsson MBA +2"04'77 27
16   Willi Hupperich Seel +2"05'55 22
17   Giuseppe Ascareggi MBA +2"05'84 23
18   Peter Sommer MBA +2"06'11 31
19   Jacques Grandjean MBA +2"06'47 30
20   Erich Klein MBA +2"06'99 28
21   Janos Pintar MBA +1 ronde 32
22   Andreas Sanches-Marin MBA +1 ronde 38
23   Jussi Hautanimi MBA +1 ronde 33
24   Mike Leitner MBA +1 ronde 24
25   Beat Sidler MBA +1 ronde 29
26   Alois Pavlic MBA +1 ronde 37

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Hans Müller MBA Opgave[11] 3
  Jean-Claude Selini MBA 9
  Pierfrancesco Chili MBA 17
  Ángel Nieto Garelli Val[12] 4
  Stefano Caracchi Garelli Motor 8
  Gerhard Waibel MBA 20
  Bruno Kneubühler MBA 7
  Hubert Abold MBA 34
  Fabio Meozzi MBA 18
  Henk van Kessel MBA Motor 26

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Grid
  Thomas Möller-Pedersen MBA 35
  Helmut Lichtenberg MBA 36

Top tien eindstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Ángel Nieto Garelli 90
2   Eugenio Lazzarini Garelli 78
3   Fausto Gresini MBA / Garelli 51
4   Maurizio Vitali MBA 45
5   August Auinger Bartol-MBA 41
6   Jean-Claude Selini MBA 33
7   Stefano Caracchi MBA / Garelli 29
8   Luca Cadalora MBA 27
9   Hans Müller MBA 27
10   Bruno Kneubühler MBA 27

80cc-klasse bewerken

Stand van zaken in het wereldkampioenschap na de vorige Grand Prix: Stefan Dörflinger leidde het kampioenschap met 76 punten, 11 meer dan zijn teamgenoot Hubert Abold en 13 meer dan Pier Paolo Bianchi. Dörflinger had aan de zevende plaats genoeg als Abold zou winnen. Als Bianchi zou winnen had hij aan de negende plaats genoeg om wereldkampioen te worden.

De training bewerken

Al tijdens de trainingen bleek dat er geen serieuze aanval van het HuVo-Casal-team zou komen. Fabrieksrijder Pier Paolo Bianchi reed slechts de vijfde tijd, 2½ seconde langzamer dan Stefan Dörflinger. De beste tijd voor een HuVo werd zelfs gezet door privérijder Hans Spaan, die zich als tweede kwalificeerde. Bovendien voelde Gerhard Waibel zich erg sterk nu Seel wat extra vermogen had gevonden en voor de gelegenheid Hans Müller van een Seel-racer had voorzien.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Stefan Dörflinger Krauser-LCR-Zündapp 2"17'51
2.   Hans Spaan HuVo-Casal 2"18'98
3.   Gerhard Waibel Seel 2"19'12
4.   Jorge Martínez Derbi 2"19'71
5.   Pier Paolo Bianchi HuVo-Casal 2"20'25
6.   Hubert Abold Krauser-LCR-Zündapp 2"21'16
7.   Rainer Kunz FKN 2"22'03
8.   Serge Julin HuVo-Casal 2"22'45
9.   Theo Timmer HuVo-Casal 2"22'73
10.   Paul Rimmelzwaan Harmsen 2"22'81

De race bewerken

Al snel na de start vonden Stefan Dörflinger en Gerhard Waibel elkaar, terwijl de achtervolgende groep bestond uit Hans Spaan, Jorge Martínez en Theo Timmer. In de vijfde ronde nam Waibel de leiding en Dörflinger begon steeds verder terug te vallen. Zijn temperatuurmeter stond door een kleine waterlekkage al op 100°C en hij ging langzamer rijden om in elk geval de finish te halen. Zijn grote angst was dat Pier Paolo Bianchi zou winnen, maar die speelde in de race door een verkeerde bandenkeuze geen enkele rol. Hij werd slechts zesde. Hans Spaan gleed van de baan en moest opgeven. Waibel won de race voor Martínez en Hubert Abold, maar de vijfde plaats was voor Dörflinger ruim voldoende om voor de derde keer achter elkaar wereldkampioen in de lichtste klasse te worden.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Gerhard Waibel Seel 32"32'79 3 15
2   Jorge Martínez Derbi +15'82 4 12
3   Hubert Abold Krauser-LCR-Zündapp +33'91 6 10
4   Theo Timmer HuVo-Casal +38'16 9 8
5   Stefan Dörflinger Krauser-LCR-Zündapp +43'81 1 6
6   Pier Paolo Bianchi HuVo-Casal +53'03 5 5
7   Gert Kafka Bakker-Sachs[13] +1"17'99 14 4
8   Paul Rimmelzwaan Harmsen +1"26'69 10 3
9   Willem Heykoop HuVo-Casal +1"49'19 12 2
10   Otto Machinek Kreidler +1"50'38 19 1
11   Johann Auer Eberhardt +1"50'82 15
12   Salvatore Milano Casal +2"09'91 17
13   Bernd Rossbach Casal +2"10'87 22
14   Ian McConnachie Arfryn +2"10'96 18
15   Bruno Casanova Casal +2"19'29 23
16   Rainer Kunz FKN +3"34'62 7
17   Massimo Fargeri Casal +1 ronde 25
18   Giuliano Tabanelli BBFT +1 ronde 28
19   Jos van Dongen Sachs +1 ronde 27
20   Chris Baert Eberhardt +1 ronde 20
21   Steve Mason MBA +1 ronde 31
22   Günter Schirnhofer Honda +1 ronde 34
23   Reiner Koster Casal +1 ronde 35

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Hans Spaan HuVo-Casal Val 2
  Hans-Jürgen Hummel Hummel 29
  Hans Müller Seel[14] Val[15] 11
  Zdravko Matulja Ziegler 16
  Mario Stocco Lusuardi 24
  Hans Koopman Kreidler Koppeling 26
  George Looijesteijn Casal Val 13
  Nicola Casadei Casal 32
  Reinhard Koberstein Seel 21
  Serge Julin HuVo-Casal Val[16] 8
  Massimo De Lorenzi RB 33
  Pasquale Buonfante Kreidler 30
  Thomas Engl Sachs 36

Top tien eindstand 80cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Stefan Dörflinger Krauser-LCR-Zündapp 82
2   Hubert Abold Krauser-Bakker-Zündapp /
Krauser-LCR-Zündapp
75
3   Pier Paolo Bianchi HuVo-Casal 68
4   Jorge Martínez Derbi 62
5   Gerhard Waibel Seel 61
6   Hans Spaan HuVo-Casal / Kreidler 47
7   Willem Heykoop HuVo-Casal 29
8   Hans Müller hs / Bakker-Sachs / Seel 18
9   George Looijesteijn HuVo-Casal 16
10   Theo Timmer HuVo-Casal 13

Trivia bewerken

Leuk weekend

Jacques Cornu had niet alleen een goed weekend vanwege zijn derde plaats in de 250cc-race. Zaterdag voor de race was hij vader geworden van een dochter.

Afscheid

Een aantal coureurs nam in Mugello afscheid van de motorsport op dit niveau: Eugenio Lazzarini, die een toekomst als teammanager voor zich zag, en Hans Müller, die zich wilde gaan richten op zijn eigen garagebedrijf.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1984
FIM wereldkampioenschap wegrace
36e seizoen (1984)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1985

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1983
Grand Prix-wegrace van San Marino Volgende race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1985