Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1989

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1989 was de elfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1989. De races werden verreden op 16 juli 1989 op het Circuit Bugatti nabij Le Mans, Frankrijk. De 125cc-, de 250cc-, de 500cc- en de zijspanklasse kwamen aan de start.

Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1989
Officiële naam Moto Journal Grand Prix de France
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 16 juli 1989
Organisator FIM/FFM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Derde Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Jean-Philippe Ruggia
Snelste ronde Vlag van Spanje Sito Pons
Eerste Vlag van Spanje Carlos Cardús
Tweede Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
Derde Vlag van Spanje Sito Pons
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Derde Vlag van Italië Ezio Gianola
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Derde Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Geral de Haas

Algemeen bewerken

Na de verregende Belgische Grand Prix was het in Frankrijk bijzonder warm en er waren ook ruim drie keer zoveel toeschouwers, 80.000 à 90.000.

500cc-klasse bewerken

Twee Franse coureurs kregen de kans in de 500cc-klasse: Adrien Morillas met de reservemachine van Dominique Sarron en Thierry Crine met een door de Franse Suzuki-importeur geregelde fabrieks-Suzuki RGV. Ze scoorden allebei punten. Fred Merkel kon - na de mislukte poging in de GP des Nations - eindelijk debuteren als tweede rijder bij Roberto Gallina, maar hij viel uit.

De training bewerken

Eddie Lawson scoorde zijn eerste poleposition voor Honda. Kevin Schwantz veroverde de tweede startplaats voor Wayne Rainey en Kevin Magee. Christian Sarron was vijfde, maar viel tijdens de trainingen waarbij hij zijn pink brak. Dominique Sarron reed geblesseerd en wel (hij had in Assen een botje in zijn schouder gebroken) de veertiende tijd, maar zou in overleg met HRC niet starten. Hij moest zich sparen voor de 8 uur van Suzuka.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 1"42'33
2.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 1"42'59
3.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"42'59
4.   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"42'69
5.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"43'24
6.   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 1"43'46
7.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 1"43'91
8.   Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 1"44'19
9.   Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha 1"44'92
10.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"44'99

De race bewerken

Wayne Rainey nam aanvankelijk de leiding voor Eddie Lawson, Pierfrancesco Chili, Christian Sarron, Freddie Spencer, Kevin Schwantz en Kevin Magee. In de vijfde ronde nam Lawson de leiding over en ook Schwantz sloot bij het leidende duo aan. Een ronde lang had Rainey problemen met zijn carbon-remschijven, maar daarna reed hij weer vier ronden aan de leiding tot hij vanaf de vijftiende ronde problemen kreeg met zijn banden. Schwantz nam ook nog een keer de leiding en tot aan de finish bleef hij met Lawson in een fel gevecht verwikkeld, tot hij in de laatste bocht bijna viel en Lawson de overwinning moest laten. Wayne Gardner kwam ten val, Freddie Spencer stopte na drie ronden met maagklachten en Fred Merkel stopte toen zijn machine vermogen verloor. De Franse debutanten met fabrieksracers deden het erg goed: Adrien Morillas (ROC-Honda) werd tiende en Thierry Crine (Konica Minolta-Suzuki, de machine die Ernst Gschwender in Duitsland had gebruikt) werd twaalfde.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 50"16'94 1 20
2   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 50"17'71 2 17
3   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 50"32'47 3 15
4   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 50"40'53 5 13
5   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 50"41'15 4 11
6   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 50"53'94 7 10
7   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 51"10'48 6 9
8   Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 51"16'06 8 8
9   Rob McElnea Cabin-HRC-Honda 51"43'23 11 7
10   Adrien Morillas ELF-ROC-HRC-Honda +1 ronde 15 6
11   Randy Mamola Cagiva Corse +1 ronde 13 5
12   Thierry Crine Konica Minolta-Suzuki +1 ronde 16 4
13   Alessandro Valesi Iberna-Yamaha +1 ronde 19 3
14   Simon Buckmaster Team Katayama-Honda +1 ronde 21 2
15   Fabio Biliotti Team Katayama-Honda +2 ronden 27 1
16   Eddie Laycock Millar-Honda +2 ronden 20
17   Bruno Kneubühler Römer-Honda +2 ronden 22
18   Juan López Mella Xunta-Honda +2 ronden 26
19   Claude Albert Suzuki +2 ronden 23
20   Jean Paul Lecointe ELF-Motodepot-Suzuki +2 ronden 28
21   Niggi Schmassmann Technotron-Honda +2 ronden 31
22   Pascal Seguela Honda +2 ronden 34
23   Bernard Gitton Paton +2 ronden 35
24   Fernando González De Nicolás Club Cross Pozuelo-Honda +3 ronden 36
25   Cees Doorakkers Honda +7 ronden 24

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda Val 10
  Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha Opgave[1] 9
  Marco Gentile Fior-Marlboro-Yamaha 18
  Andreas Leuthe Librenti-Suzuki 33
  Fred Merkel Gallina-HB-HRC-Honda Vermogensverlies 12
  Patrick Salles Fior-Yamaha 30
  Patrick Lerustre Fior-Yamaha 29
  Bernard Andrault Honda 32
  Marco Papa Greco-Paton 25
  Raymond Roche Cagiva Corse 17

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Dominique Sarron ELF-ROC-HRC-Honda 14

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ron Haslam Pepsi-Suzuki Blessure[2]
  Norihiko Fujiwara Tech 21-Yamaha [3]
  Shinichi Ito Seed-HRC-Honda [4]
  Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha Gezin[5]
  Shunji Yatsushiro Pentax-HRC-Honda [4]
  Kunio Machii Nescafé-Yamaha [4]
  Michael Rudroff Rallye Sport-Honda
  Bubba Shobert Cabin-HRC-Honda USA Gewond[6]
  Sepp Doppler Honda
  Alois Meyer Rallye Sport-Honda
  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha [7]
  Romolo Balbi Honda
  Massimo Broccoli Cagiva Corse
  Michael Dowson Yamaha
  John Kocinski Roberts-Yamaha [8]
  Ernst Gschwender Suzuki Deutschland
  Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda [9]
  Alberto Rota Yamaha
  Peter Lindén Flygvapnet-Eurovan Germany-Honda

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 165,5
2   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 157
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 116,5
4   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 102,5
5   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 98,5
6   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 95
7   Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 68
8   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 60
9   Ron Haslam Pepsi-Suzuki 48
10   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 43

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Na lange tijd kregen de Yamaha's de kans om op een echt stuurcircuit de eerste startrij te veroveren. Alleen Carlos Cardús en Reinhold Roth wisten hun Honda's tussen de machines van Jean-Philippe Ruggia, Toshiko Honma en Luca Cadalora te plaatsen. Honma kwam voor het eerst over uit Japan. Deze kampioen van Japan en testrijder voor Yamaha had een nieuw frame ontwikkeld, dat hij waarschijnlijk gemonteerd had.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"46'76
2.   Toshihiko Honma Yamaha 1"47'12
3.   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 1"47'25
4.   Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 1"47'37
5.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 1"47'48
6.   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 1"47'72
7.   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 1"47'73
8.   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 1"47'89
9.   Loris Reggiani HB-HRC-Honda 1"48'13
10.   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 1"48'34

De race bewerken

Na de start nam Sito Pons de leiding voor debutant Toshihiko Honma, Jean-Philippe Ruggia, Carlos Cardús, Reinhold Roth, Jacques Cornu en Masahiro Shimizu. In de vierde ronde nam Cardús de leiding over. Hij kon niet van de kopgroep wegrijden, maar hij bleef tot op de streep aan de leiding. Dat het spannend was geweest bleek wel uit het feit dat de eerste zeven binnen 6,5 seconde finishten. De hoop van Yamaha was weer grotendeels vervlogen nu hun snelste rijder Toshihiko Honma op de vierde plaats was geëindigd, nog voor Ruggia, die wel met zijn reservemachine had moeten rijden.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 43"21'12 3 20
2   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 43"21'47 8 17
3   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 43"22'11 7 15
4   Toshihiko Honma Yamaha 43"23'51 2 13
5   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 43"23'79 1 11
6   Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 43"26'09 4 10
7   Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 43"28'61 13 9
8   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 43"42'15 6 8
9   Didier de Radiguès Aprilia-Rotax 43"43'61 11 7
10   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 43"44'42 10 6
11   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 43"45'47 5 5
12   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 43"53'88 12 4
13   Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda 43"57'57 16 3
14   Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha 43"57'95 15 2
15   Gary Cowan Docshop-Yamaha 44"11'63 24 1
16   Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax 44"11'97 25
17   Renzo Colleoni Aprilia-Rotax 44"12'39 17
18   Carlos Lavado Rudy Project-Aprilia-Rotax 44"17'41 14
19   Paolo Casoli Pileri-AGV-Honda 44"28'15 18
20   Andreas Preining Aprilia-Rotax 44"35'16 21
21   Alain Bronec Aprilia-Rotax 44"35'62 26
22   Frédéric Protat Aprilia-Rotax 44"36'06 28
23   Javier Cardelús JJ Cobas-Rotax 44"48'34 31
24   Jean-Francois Foray Yamaha 44"50'44 32
25   Patrick van den Goorbergh Docshop-Yamaha 45"00'39 33
26   Hans Becker Honda 45"07'96 29
27   Luis Lavado Yamaha 45"12'03 36
28   Kevin Mitchell Yamaha 45"12'29 34
29   Maurizio Vitali Honda +5 ronden 35

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Loris Reggiani HB-HRC-Honda Koppeling 9
  August Auinger Project Consult-Yamaha 23
  Fausto Ricci FMI-Aprilia-Rotax 27
  Wilco Zeelenberg Samson-Sharp-HRC-Honda Ontsteking 19
  Jochen Schmid Honda 22
  Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax 20
  Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha Opgave 30

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jim Filice HRC-Honda [10]
  John Kocinski Roberts-Yamaha [11]
  Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax
  Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [4]
  Toshinobu Shiomori Yamaha [4]
  Adrien Morillas Yamaha
  Stefano Caracchi Honda
  Daryl Beattie Honda
  Manfred Herweh Yamaha
  Junya Arai Honda [4]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 196
2   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 137
3   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 130
4   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda/
HB-Shoei-HRC-Honda
126
5   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 110
6   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 86
7   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 68
8   Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 67
9   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 60
10   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 48

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Jorge Martínez was na zijn sleutelbeenbreuk eindelijk weer fit genoeg en reed de snelste trainingstijd. Hij speelde in het wereldkampioenschap echter geen rol meer en daarom was het van groot belang dat Hans Spaan slechts 0,03 seconde langzamer was, maar sneller dan concurrenten Àlex Crivillé en Ezio Gianola.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 1"55'42
2.   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 1"55'45
3.   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 1"55'58
4.   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 1"55'74
5.   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 1"56'29
6.   Stefan Prein Honda 1"56'56
7.   Koji Takada Fukuda-Honda 1"56'64
8.   Adi Stadler Honda 1"56'88
9.   Dario Romboni Honda 1"57'21
10.   Flemming Kistrup Honda 1"57'45

De race bewerken

Vanaf poleposition nam Jorge Martínez meteen de leiding voor Domenico Brigaglia, Ezio Gianola, Hans Spaan, Julián Miralles, Àlex Crivillé en Flemming Kistrup. Spaan nam even de leiding over, maar moest opgeven nadat hij door een gescheurde cilinder koelwater had verloren. Martínez moest in de laatste ronde nog een aanval van Crivillé afslaan, maar hij won de race. Gianola werd op grote afstand derde. Om de vierde plaats werd gevochten door Koji Takada en Fausto Gresini, die met de stroomlijnkuipen tegen elkaar botsten, en Hisashi Unemoto, die een laatste aanval inzette en al vallend door het grint zesde werd. Ondanks zijn derde plaats deed Gianola door het wegvallen van Spaan goede zaken. Voor de race stonden ze allebei op 98 punten, maar nu had Gianola weer vijftien punten voorsprong op Spaan. Zijn voorsprong op Crivillé was geslonken naar vier punten.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 42"37'94 1 20
2   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 42"38'83 3 17
3   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 42"54'50 4 15
4   Koji Takada Fukuda-Honda 43"06'32 7 13
5   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 43"06'70 5 11
6   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 43"13'54 11 10
7   Flemming Kistrup Honda 43"24'74 10 9
8   Luis Miguel Reyes Marlboro-Honda 43"25'09 20 8
9   Domenico Brigaglia Garelli 43"32'63 18 7
10   Alfred Waibel Honda 43"33'04 19 6
11   Adi Stadler Honda 43"35'77 8 5
12   Jean-Claude Selini Honda 43"37'30 14 4
13   Jean-Pierre Jeandat Honda 43"40'41 13 3
14   Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 43"56'43 35 2
15   Hervé Duffard Honda 43"59'91 22 1
16   Johnny Wickström Honda 44"02'41 33
17   Manuel Hernández Honda 44"02'96 31
18   Javier Debón JJ Cobas-Rotax 44"04'19 25
19   Emilio Cuppini Garelli 44"07'76 23
20   Hubert Abold Rotax 44"25'48 29
21   Robin Appleyard Honda 44"26'00 16
22   Håkan Olsson Rotax 44"39'54 32
23   Serge Julin Honda +1 ronde 34
24   Mike Leitner Honda +5 ronden 30

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Hans Spaan Samson-Sharp-Honda Gescheurde cilinder[12] 2
  Bady Hassaine Honda 27
  Trevor Manley Honda 36
  Stefan Prein Honda 6
  Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax 26
  Doriano Romboni Honda Val 9
  Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax 28
  Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 15
  Allan Scott Honda 12
  Lucio Pietroniro Honda 24
  Herri Torrontegui Honda 21
  Thierry Feuz Honda 17

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Robin Milton Honda
  Rafael Roses Metrakit-JJ Cobas-Rotax
  Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax
  Peter Öttl Krauser
  Gastone Grasetti Aprilia-Rotax
  Jos van Dongen Casal
  Olivier Prion Honda
  Heinz Lüthi Honda
  René Dünki LCR
  Michel le Garrec Honda
  Paul Bordes Honda

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Dirk Raudies Honda
  Taru Rinne Servisco-Honda Blessure[13]
  Masayuki Hirose Honda [4]
  Kenishi Yoshida Honda [4]
  Masato Shima Honda [4]
  Yukata Fujiwara Honda [4]
  Kazuaki Yamashita Honda [4]
  Shin'ichi Fujiyama Honda [4]
  Gerhard Waibel Honda
  Kasuya Yamada Honda [14]
  Ian Saunders Honda
  Stuart Edwards Honda
  Gabriele Debbia Aprilia-Rotax

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 113
2   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 109
3   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 98
4   Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 90
5   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 82
6   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 81
7   Koji Takada Fukuda-Honda 70
8   Stefan Prein Honda 54
9   Robin Milton Honda 46
  Allan Scott Honda

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Egbert Streuer stak veel trainingstijd in de ontwikkeling van zijn nieuwe motor met brandstofinjectie, maar reed de derde trainingstijd met zijn conventionele motor. Rolf Biland was de snelste, voor Steve Webster. Er was een groot startveld in Frankrijk: 35 combinaties, zonder de geblesseerde Alfred Zurbrügg.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 1"49'44
2.   Steve Webster   Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 1"49'99
3.   Egbert Streuer   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 1"50'69
4.   Markus Egloff   Urs Egloff BP-SMS-Yamaha 1"50'98
5.   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 1"51'43
6.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 1"51'81
7.   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 1"51'94
8.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 1"52'33
9.   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 1"53'13
10.   Barry Brindley   Graham Rose Fowler-Yamaha 1"53'21

De race bewerken

De start van Egbert Streuer mislukte omdat zijn Yamaha slechts op drie cilinders liep. Na enkele honderden meters pakte de vierde cilinder op, maar toen reed hij al in het middenveld. Steve Webster nam de leiding voor Rolf Biland en die twee namen al snel een flinke voorsprong op de gebroeders Egloff. Tien ronden voor de finish ging Webster langzamer rijden omdat zijn machine regelmatig uit de versnelling sprong en hij met Streuer op achterstand wel de finish wilde halen. Biland mocht wel winnen, want die vormde geen bedreiging in de WK-stand. Egbert Streuer en Geral de Haas reden wel een sterke inhaalrace en werden toch nog derde, waarmee ze Alain Michel en Jean-Marc Fresc een podiumplaats in hun thuisrace ontnamen.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 40'59"26 1 20
2   Steve Webster   Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser +8"51 2 17
3   Egbert Streuer   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha +28"49 3 15
4   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser +44"10 6 13
5   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha +50"11 5 11
6   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha +57"37 9 10
7   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 7 9
8   Barry Brindley   Graham Rose Fowler-Yamaha 10 8
9   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 11 7
10   Theo van Kempen   Simon Birchall Beijeman-LCR-Krauser 13 6
11   Tony Wyssen   Kilian Wyssen LCR-Krauser 5
12   Markus Egloff   Urs Egloff BP-SMS-Yamaha 4 4
13   René Progin   Yvan Hunziker LCR-Krauser 12 3
14   Barry Smith   David Smith Windle-ADM 2
15   Billy Gällros   Håkan Olsson Yamaha 1
16   Paul Güdel   Charly Güdel Onbekend 16
17   Kenny Howles   Steve Pointer LCR-Krauser
18   Yoshisada Kumagaya   Phillip Coombes Windle-Yamaha
19   Ray Gardner   Tony Strevens LCR-Krauser
20   Clive Stirrat   Simon Prior LCR-Krauser
21   Gary Thomas   Eckart Rösinger LCR-Krauser

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 8
  Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser 14
  Yvan Nigrowsky   Jacques Corbier LCR-JPX
  Wolfgang Stropek   Steve Campbell of
  Wolfgang Bock
LCR-Krauser
  Tony Baker   Trevor Hopkinson LCR-Krauser
  Judd Drew   Brian Houghton LCR-JPX
  George Hardwick   Steve Parker of
  Gary Irlam
LCR-Yamaha

niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha Blessure van Alfred

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1   Steve Webster   Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 95
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders en
  Geral de Haas
Lucky Strike-LCR-Yamaha 86
3   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 70
4   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 66
5   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 58
6   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 47
7   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 42
8   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 37
  Barry Brindley   Graham Rose Fowler-Yamaha
10   Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-Yamaha /
BP-SMS-Yamaha
36

Trivia bewerken

Giacomo Agostini en Freddie Spencer bewerken

De soap rond teammanager Giacomo Agostini en Freddie Spencer ging maar door. In Joegoslavië had Agostini Spencer eigenlijk laten vallen, in Assen verklaarden ze samen dat de verhouding nog steeds goed was en nu miste Spencer een trainingssessie door maagklachten en eiste Agostini een briefje van de dokter. Spencer ging echter niet naar die dokter (Claudio Costa) en kreeg dan ook geen briefje.

Wayne Gardner bewerken

Een uur na de race schreef Wayne Gardner zijn wekelijkse column, waarin hij meldde dat hij na zijn beenbreuk nog veel zelfvertrouwen miste. Hij merkte in de race dat hij minstens vijftig meter eerder remde dan zijn concurrenten, een probleem dat "tussen de oren" zat en waar hij niets aan kon doen. Hij hoopte vertrouwen te winnen tijdens de 8 uur van Suzuka, waarin hij samen met Mick Doohan zou aantreden.

Warmte bewerken

Met temperaturen boven de 30 graden was het vooral voor de bakkenisten hard werken, zo hard, dat Simon Birchall na de race twintig minuten met zuurstof verzorgd moest worden.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1989
FIM wereldkampioenschap wegrace
41e seizoen (1989)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1989

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1988
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1990