Grand Prix-wegrace van Spanje 1983

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1983 was de vijfde race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1983. De races werden verreden op 22 mei 1983 op het Circuito Permanente del Jarama nabij Madrid.

Vlag van Spanje Grand Prix-wegrace van Spanje 1983
Officiële naam XXXIII Gran Premio de España de motociclismo
Land Vlag van Spanje Spanje
Datum 22 mei 1983
Organisator RACE/FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Tweede Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Derde Vlag van Japan Takazumi Katayama
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
Eerste Vlag van Frankrijk Hervé Guilleux
Tweede Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Derde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Maurizio Vitali
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Spanje Ángel Nieto
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
50 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Spanje Jorge Martínez

Algemeen bewerken

De 70.000 toeschouwers in Spanje kregen spannende races te zien. Was het normaal alleen de 250cc-klasse die spannende races te zien gaf, nu was dat ook zo in de meeste andere klassen, waarbij Kenny Roberts en Freddie Spencer voor het grootste spektakel zorgden. In de 50cc-klasse was Eugenio Lazzarini na deze race al bijna wereldkampioen, maar in de 250cc-klasse werd de lijst van titelkandidaten alleen maar langer.

500cc-klasse bewerken

Ron Haslam was in Spanje als eerste weg, terwijl Marco Lucchinelli al in de eerste ronde viel door een geblokkeerd achterwiel. Dat kwam doordat zijn krukas was gebroken. In de tweede ronde nam Freddie Spencer de leiding over, gevolgd door Kenny Roberts. Zij begonnen een gevecht dat de volle 37 ronden zou duren. De eerste twintig ronden volgde Roberts, maar toen ging hij Spencer voorbij en vanaf dat moment wisselden de posities voortdurend, soms wel drie keer per ronde. Na 25 ronden was meer dan de helft van de deelnemers op een ronde gereden. In de laatste ronde moesten Jack Middelburg en Sergio Pellandini worden gelapt. Die werden echter niet door blauwe vlaggen gewaarschuwd en Middelburg had niet door dat Roberts achter Spencer zat. Toen Spencer voorbij was hinderde hij Roberts daardoor en daarmee was de strijd beslist. Spencer en Roberts vatten het echter sportief op. Ze hadden allebei genoten van het gevecht en Roberts feliciteerde Spencer uitbundig.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Freddie Spencer HRC-Honda 56:17.46 1 15
2   Kenny Roberts Marlboro-Yamaha +0.55 2 12
3   Takazumi Katayama HRC-Honda +32.45 4 10
4   Randy Mamola HB-Suzuki +1:05.20 5 8
5   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki +1:15.62 9 6
6   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha +1:17.48 7 5
7   Marc Fontan Sonauto-Yamaha +1:33.20 10 4
8   Jack Middelburg Honda +1 ronde 12 3
9   Sergio Pellandini Suzuki +1 ronde 13 2
10   Keith Huewen Suzuki +1 ronde 14 1
11   Boet van Dulmen Suzuki +1 ronde 16
12   Giovanni Pelletier Honda +1 ronde 22
13   Didier de Radiguès Honda +1 ronde 23
14   Gustav Reiner Suzuki +1 ronde 21
15   Steve Parrish Yamaha +1 ronde 17
16   Fabio Biliotti Honda +1 ronde 26
17   Philippe Coulon Suzuki +1 ronde 24
18   Christophe Guyot Suzuki +2 ronden 15
19   Corrado Tuzii Honda +2 ronden 27
20   Francisco Rico Suzuki +2 ronden 25
21   Carlos Morante Yamaha +2 ronden 28
22   Alfons Amerschläger Suzuki +3 ronden 29
23   José Parra Suzuki +5 ronden 31
DNF   Andreas Hofmann Suzuki 19
DNF   Raymond Roche Honda Versnellingsbak 8
DNF   Wolfgang von Muralt Suzuki 20
DNF   Ron Haslam HRC-Honda Val 3
DNF   Marco Grino Suzuki 30
DNF   Marco Greco Suzuki Val 18
DNF   Marco Lucchinelli HRC-Honda Krukas 6
DNF   Leandro Becheroni Suzuki
DNQ   Barry Sheene Suzuki
DNQ   Toni Mang HB-Suzuki Blessure[1]
DNQ   Loris Reggiani HB-Gallina-Suzuki Blessure[2]
DNQ   Jon Ekerold Cagiva Niet aanwezig[3]
DNQ   Virginio Ferrari Cagiva Niet aanwezig[3]
DNQ   Paolo Ferretti Suzuki Niet aanwezig

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer HRC-Honda 68
2   Kenny Roberts Marlboro-Yamaha 47
3   Randy Mamola HB-Suzuki 30
4   Takazumi Katayama HRC-Honda 28
5   Marco Lucchinelli HRC-Honda 25
6   Marc Fontan Sonauto-Yamaha 24
  Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki
8   Ron Haslam HRC-Honda 20
  Eddie Lawson Marlboro-Yamaha
10   Raymond Roche Honda 15

250cc-klasse bewerken

Martin Wimmer leidde na de start de kopgroep met Hervé Guilleux, Didier de Radiguès, Christian Sarron, Sito Pons, Alan Carter, Jean-Louis Guignabodet en Bruno Lüscher. Die twee laatsten vielen echter samen en even later gebeurde dat ook met Carter. Na een tijdje ging het gevecht om de leiding tussen Sarron en De Radiguès en weer wat later tussen Pons en Guilleux, die elkaar regelmatig uitremden. Uiteindelijk viel Pons terug in de groep met Wimmer en Sarron, terwijl De Radiguès en Guilleux aan de leiding gingen. In de 24e ronde kon De Radiguès niet meer schakelen en Guilleux won met 5 seconden voorsprong op Sarron. Die had het geluk achterblijver Manfred Herweh net voorbij te kunnen, terwijl die zijn landgenoot Wimmer juist in de weg zat.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Hervé Guilleux Kawasaki 48:58.970 4 15
2   Christian Sarron Sonauto-Yamaha +5.020 12
3   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha +5.59 3 10
4   Sito Pons JJ Cobas-Rotax +5.91 7 8
5   Thierry Espié Chevallier-Yamaha +11.53 10 6
6   Jean-François Baldé Chevallier-Yamaha +12.12 1 5
7   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha +12.79 6 4
8   Donnie Robinson Mitsui-Yamaha +13.76 3
9   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax +20.69 2
10   Iván Palazzese Venemotos-Yamaha +20.77 1
11   Jean-Louis Tournadre Sonauto-Yamaha +26.97
12   Roland Freymond Armstrong-Rotax +50.32
13   Guy Bertin MBA +50.60
14   Massimo Matteoni Yamaha +52.43
15   Reinhold Roth Fath-Yamaha +55.07
16   Michel Siméon Yamaha +56.23
17   Luis Miguel Reyes JJ Cobas-Rotax +1:03.29
18   Jacques Bolle Yamaha +1:13.81
19   Domingo Gil Yamaha +1:19.89
20   Bernard Fau Yamaha +1:30.27
21   Manfred Herweh Real-Rotax +1 ronde
22   Jean-Michel Mattioli Sonauto-Yamaha[4] +1 ronde
23   Alan North Yamaha +1 ronde
24   Antonio García Yamaha +1 ronde
DNF   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha Versnellingsbak 2
DNF   Patrick Fernandez Bimota-Bartol
DNF   Mar Schouten MBA Carburateur 22
DNF   Alan Carter Mitsui-Yamaha Val 8
DNF   Thierry Rapicault Sonauto-Yamaha
DNF   Bruno Lüscher Yamaha Val 5
DNF   Christian Estrosi Pernod
DNF   Donnie McLeod Yamaha
DNF   Jean-Louis Guignabodet Yamaha Val 9
DNQ   Maurizio Vitali MBA
DNQ   Tony Head Armstrong-Rotax
DNQ   Jacques Cornu Hostettler-Yamaha Afwezig[5]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 38
2   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha 32
3   Hervé Guilleux Kawasaki 30
4   Patrick Fernandez Bimota-Bartol 25
5   Jacques Cornu Hostettler-Yamaha 24
  Jean-François Baldé Chevallier-Yamaha
7   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 21
8   Thierry Espié Chevallier-Yamaha 20
9   Thierry Rapicault Sonauto-Yamaha 16
  Christian Sarron Sonauto-Yamaha

125cc-klasse bewerken

Maurizio Vitali had als snelste getraind en nam in de race de leiding van een kopgroep met Ángel Nieto, Eugenio Lazzarini, Pier Paolo Bianchi en Johnny Wickström. Halverwege de race kwam Bianchi aan de leiding en Wickström reed op de tweede plaats tot zijn motor de geest gaf. Vier ronden voor het einde vond Nieto het wel genoeg en samen met teamgenoot Lazzarini begon hij een voorsprong op te bouwen, die echter niet groot werd, want Bianchi werd derde met minder dan een halve seconde achterstand.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Ángel Nieto Garelli 46:42.95 6 15
2   Eugenio Lazzarini Garelli +0.26 3 12
3   Pier Paolo Bianchi Sanvenero +0.45 7 10
4   Maurizio Vitali MBA +14.46 1 8
5   Bruno Kneubühler MBA +25.22 4 6
6   Hans Müller Seel-MBA +28.98 2 5
7   Stefano Caracchi MBA +36.18 9 4
8   Willy Pérez MBA +40.31 5 3
9   Henk van Kessel MBA +48.21 11 2
10   Ricardo Tormo MBA +1:04.67 1
11   Jean-Claude Selini MBA +1:04.84
12   Giuseppe Ascareggi MBA +1:10.34
13   Hugo Vignetti MBA +1:33.27
14   Esa Kytölä MBA +1 ronde
15   Anton Straver MBA +1 ronde 25
16   Antonio Boronat MBA +1 ronde
17   Jacky Hutteau MBA +1 ronde
18   Paul Bordes MBA +1 ronde
19   Per-Edvard Carlsson MBA +2 ronden
20   Ángel del Pozo MBA
21   Erich Klein MBA
22   Chris Baert MBA
23   Thomas Møller-Pedersen MBA
DNF   Johnny Wickström MBA Motor 10
DNF   Libero Piccirillo MBA 8
DNF   Stefan Dörflinger MBA
DNF   Hans Spaan MBA 26
DNQ   Jikka Jaakkola MBA
DNQ   Ezio Gianola MBA
DNQ   Lucio Pietroniro MBA
DNQ   Gerhard Waibel Seel-MBA
DNQ   August Auinger MBA Afwezig
DNQ   Fausto Gresini MBA Afwezig

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Ángel Nieto Garelli 45
2   Eugenio Lazzarini Garelli 36
3   Ricardo Tormo MBA 24
  Bruno Kneubühler MBA
  Maurizio Vitali MBA
6   Pier Paolo Bianchi Sanvenero 20
7   Jean-Claude Selini MBA 14
8   Ezio Gianola MBA 10
9   Fausto Gresini MBA 9
  Hans Müller Seel-MBA

50cc-klasse bewerken

Tijdens de training in Spanje had het nog geregend en Stefan Dörflinger hoopte ook op regen in de race. Hij had namelijk een flinke griep en hoefde zo niet voluit te gaan. De regen bleef echter uit en er kwam dan ook geen echte strijd om de eerste plaats. Eugenio Lazzarini had na twee ronden al 10 seconden voorsprong en op de finish bijna het dubbele. George Looijesteijn leek te profiteren van de ziekte van Dörflinger, want hij reed aanvankelijk op de tweede plaats. In de vierde ronde werd hij gepasseerd door Dörflinger en later ook door Jorge Martínez, Claudio Lusuardi en Gerhard Bauer. Martínez en Lusuardi zorgden voor de meeste spanning en finishten slechts 0,09 seconde na elkaar. Lazzarini had nu aan drie tweede plaatsen genoeg om wereldkampioen te worden.

Uitslag 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eugenio Lazzarini Garelli 34:51.30 1 15
2   Stefan Dörflinger Kreidler +19.35 2 12
3   Jorge Martínez Bultaco +27.80 4 10
4   Claudio Lusuardi Villa +27.89 8 8
5   Gerhard Bauer Ziegler +29.13 3 6
6   George Looijesteijn Kreidler +29.34 6 5
7   Hans Spaan Kreidler +37.98 7 4
8   Daniel Mateos Kreidler +1:07.99 9 3
9   Hagen Klein FKN-Kreidler +1:19.86 2
10   Rainer Kunz FKN-Kreidler +1:41.17 1
11   Paul Rimmelzwaan Roton +1:56.35 10
12   Yves le Toumelin TYL +1 ronde
13   Paul Bordes Moto 2L +1 ronde
14   Joaquin Gali Bultaco +1 ronde
15   Ramon Gali Bultaco +1 ronde
16   Ian McConnachie Rudge +2 ronden
17   Henrique Sande Moda
18   Chris Baert Kreidler
19   Jean-François Verdier Derbi
DNF   Theo Timmer Casal Val 5
DNF   Gerhard Singer Kreidler
DNQ   Ingo Emmerich Kreidler
DNQ   Rainer Scheidauer Kreidler

Top tien tussenstand 50cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Eugenio Lazzarini Garelli 54
2   Stefan Dörflinger Kreidler 42
3   George Looijesteijn Kreidler 28
4   Hagen Klein FKN-Kreidler 21
5   Claudio Lusuardi Villa 20
6   Gerhard Bauer Ziegler 16
7   Hans Spaan Kreidler 15
8   Ingo Emmerich Kreidler 14
9   Jorge Martínez Bultaco 10
10   Reiner Scheidhauer Kreidler 8

Trivia bewerken

Barry Sheene bewerken

Barry Sheene was privérijder geworden, maar voor de GP des Nations had hij via Suzuki-Britain een fabrieks-Suzuki XR 40 uit 1982 gekregen. In Duitsland stond die machine ook in zijn tent, maar hij kreeg geen toestemming om ermee te starten. De opdracht was gekomen van Suzuki in Japan. Toen hij voor de Spaanse Grand Prix ook geen toestemming kreeg om de fabrieksracer te gebruiken weigerde hij af te reizen.

Organisatie bewerken

Zoals wel vaker liet de Spaanse organisatie een aantal steken vallen. De teams en coureurs waren al eerder geconfronteerd met een staking van de Spaanse douane, waardoor een aantal de eerste trainingen misten. Bovendien werd er ook nog een training zonder opgaaf van redenen afgelast. Teams en toeleveranciers (zoals bandenfirma's) kregen te weinig rennerskwartierkaarten en de vrachtauto van Dunlop mocht niet achter het rennerskwartier staan, zodat het werken bijna onmogelijk werd gemaakt.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1983
FIM wereldkampioenschap wegrace
35e seizoen (1983)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1983

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1982
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1984