Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1988

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1988 was de elfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1988. De races werden verreden op 24 juli 1988 op het Circuit Paul Ricard nabij Le Castellet, Frankrijk. De 125cc-, de 250cc-, de 500cc- en de zijspanklasse kwamen aan de start.

Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1988
Officiële naam Grand Prix de France
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 24 juli 1988
Organisator FIM/FFM
500 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Snelste ronde Vlag van Australië Wayne Gardner
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Derde Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Dominique Sarron
Snelste ronde Vlag van Spanje Juan Garriga
Eerste Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
Tweede Vlag van Spanje Sito Pons
Derde Vlag van Frankrijk Dominique Sarron
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Ezio Gianola
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Italië Ezio Gianola
Derde Vlag van Italië Corrado Catalano
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Derde Vlag van Zwitserland Markus Egloff/Vlag van Zwitserland Urs Egloff

Algemeen bewerken

Net zoals in de Franse GP van 1987 reden de broers Christian- en Dominique Sarron in hun thuisrace de snelste trainingstijd, maar - ook net als in 1987 - konden ze die niet omzetten in een overwinning. Alle coureurs, inclusief de Fransen, klaagden over het hobbelige circuit, waarbij de oude delen zodanig afgesleten waren dat ze ook nog glad waren geworden. Gelukkig werden de races onder zonnige omstandigheden verreden en het publiek kreeg races te zien die tot aan de finish spannend waren. Wayne Gardner had een slechte dag: nadat hij drie races gewonnen had en weer hoop had gekregen op de wereldtitel, viel zijn motor halverwege de laatste ronde stil en waren zijn kansen weer geminimaliseerd. Corrado Catalano scoorde de eerste podiumplaats voor de 125cc-Aprilia. Taru Rinne werd de eerste vrouw die punten scoorde in een soloklasse. In de zijspanklasse had Inge Stoll dat al in het seizoen 1952 gedaan, als bakkeniste van Jacques Drion.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Al vanaf de eerste trainingen was Christian Sarron sneller dan zijn concurrenten. Eddie Lawson was nog steeds niet helemaal fit na zijn schouderluxatie opgelopen in de GP van Joegoslavië, maar reed toch de derde trainingstijd.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"58'81
2.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"59'68
3.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 2"00'06
4.   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"00'26
5.   Randy Mamola Cagiva 2"00'28
6.   Piefrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 2"00'33
7.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"00'44
8.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 2"00'62
9.   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 2"00'73
10.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 2"01'13

De race bewerken

Bijna de hele tweede startrij maakte een valse start en dat bracht Niall Mackenzie en Kevin Schwantz aan de leiding. Wayne Gardner en Christian Sarron stelden al snel orde op zaken. In de viermans-kopgroep vochten zij om de leiding gevolgd door Schwantz, Wayne Rainey en Eddie Lawson. Rainey moest enkele meters toegeven, maar de andere vier leverden een echt gevecht waarbij de posities meerdere malen per ronde wisselden. Toen de achterblijvers ingehaald werden kreeg Gardner een kleine voorsprong, ook omdat Lawson even in aanraking kwam met Manfred Fischer, die Gardner voorbij liet maar toen instuurde. Sarron kreeg de kans om Lawson aan te vallen en dat kostte tijd, waardoor ook Schwantz weer aansloot. Toen Gardner in de voorlaatste ronde nog een perfecte slipstream van een achterblijver kreeg leek de race gereden, vooral toen diezelfde achterblijver in het bochtige deel voor Lawson bleef hangen. Bij Bendor passeerde het trio Lawson, Sarron en Schwantz plotseling de traag rijdende Gardner. Bij zijn Honda NSR 500 was een gat in het carter geslagen door een afgebroken bout van de krukas. Schwantz was na de finish de enige die echt feest vierde met wheelie's en zijn armen in de lucht. Dat was ook wel logisch: winnaar Lawson kon door zijn schouderblessure slechts zwaaien, tweede man Sarron had zijn thuisrace niet gewonnen en vierde man Garnder sloeg uit frustratie enkele deuken in zijn tank.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 42"15'52 20
2   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha +0'22 17
3   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki +0'46 15
4   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda +5'72 13
5   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha +17'63 11
6   Randy Mamola Cagiva +27'81 10
7   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha +30'62 9
8   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda +30'87 8
9   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha +35'11 7
10   Ron Haslam ELF-HRC-Honda +35'31 6
11   Rob McElnea Pepsi-Suzuki +59'87 5
12   Malcolm Campbell ELF-Honda +1"19'04 4
13   Mike Baldwin "ELF-Samurai" (Katayama-ELF-Honda)[1] +1"42'64 3
14   Alessandro Valesi Honda +1"46'14 2
15   Fabio Barchitta Katayama-ELF-HRC-Honda +2"02'54 1
16   Donnie McLeod "American Built" (Honda)[1] +2"03'03
17   Marco Gentile Fior-Marlboro-Yamaha +2"11'26
18   Marco Papa Honda +1 ronde
19   Fabio Biliotti Honda +1 ronde
20   Manfred Fischer Hein Gericke-Honda +1 ronde
21   Eddie Laycock Honda +1 ronde
22   Claude Arciero Honda +1 ronde
23   Nicholas Schmassmann Honda +1 ronde
24   Maarten Duyzers HDJ-Honda +1 ronde

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha Val[2]
  Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda Val[2]
  Rachel Nicotte Chevallier-Honda
  Daniel Amatriaín Honda
  Thierry Rapicault Fior-Marlboro-Yamaha
  Bruno Kneubühler Honda
  Wolfgang von Muralt Suzuki
  Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda Vastloper
  Josef Doppler Honda
  Jean Luc Demierre Suzuki
  Vittorio Scatola Suzuki

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Andreas Leuthe Suzuki
  Patrick Leruste Suzuki
  Ari Rämö Honda
  Claude Albert Suzuki
  Vincenzo Cascino Honda
  Bernard Andrault Honda
  Christian Polard Honda
  Larry Vacondio Suzuki

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Eric Sabatier Honda
  Raymond Roche Cagiva Blessure[3]

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha Gezin[4]
  Steve Manley Suzuki
  Massimo Broccoli Cagiva
  Gustav Reiner Hein Gericke-Honda Blessure[5]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 185
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 158
3   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 143
4   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 108
5   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 107
6   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 100
7   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 95
8   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 76
9   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 73
10   Rob McElnea Pepsi-Suzuki 63

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Al in de training bleek dat de Honda's erg snel waren. Alleen Juan Garriga kon een Yamaha op de eerste startrij zetten. Jean-Philippe Ruggia was met zijn productie-Yamaha TZ 250 zelfs sneller dan de fabrieks-Yamaha YZR 250 van Luca Cadalora.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 2"04'03
2.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 2"04'06
3.   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 2"04'19
4.   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 2"04'90
5.   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 2"05'17
6.   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"05'20
7.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 2"05'42
8.   Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax 2"06'32
9.   Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda 2"06'43
10.   Martin Wimmer Fath-Hein Gericke-Yamaha 2"06'61

De race bewerken

Het Franse publiek kreeg een bijzonder spannende en enerverende 250cc-race voorgeschoteld. Op kop ging het al snel tussen Sito Pons en Jacques Cornu, maar achter hen vochten Dominique Sarron, Masahiro Shimizu, Juan Garriga, Reinhold Roth en Luca Cadalora om de tweede plaats. De Yamaha's kwamen ten opzichte van de fabrieks-Honda's tien tot vijftien kilometer per uur topsnelheid tekort, maar dat werd gecompenseerd door de betere stuurkwaliteiten in het bochtige deel van het circuit en de slipstream op de Mistral Straight. Diezelfde Mistral zorgde er ook voor dat de koplopers steeds van positie wisselden. Wie als eerste de Mistral opreed wist bijna zeker dat hij op het einde uitgeremd zou worden. Shimizu kwam ten val en Cadalora moest afhaken, waardoor de achtervolgende groep tot drie man werd gereduceerd. In de laatste ronde reed Pons als eerste de Mistral Straight op en dat kostte hem de overwinning. Cornu gebruikte de slipstream en remde hem uit. In de laatste bochten wist Garriga de vierde plaats van Roth af te nemen.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 37"23'94 20
2   Sito Pons Campsa-HRC-Honda +0'18 17
3   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda +1'61 15
4   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha +2'22 13
5   Reinhold Roth HB-HRC-Honda +2'42 11
6   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha +17'68 10
7   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha +23'85 9
8   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda +45'93 8
9   Loris Reggiani Aprilia-Rotax +59'53 7
10   August Auinger Aprilia-Rotax +1"11'06 6
11   Martin Wimmer Fath-Hein Gericke-Yamaha +1"11'27 5
12   Donnie McLeod 7Up-EMC-Rotax +1"11'48 4
13   Gary Cowan Yamaha +1"16'69 3
14   Massimo Matteoni Yamaha +1"22'51 2
15   Jean-François Foray Yamaha +1"22'88 1
16   Jean-Michel Mattioli Docshop-Yamaha
17   Helmut Bradl Honda
18   Urs Jücker Yamaha
19   Guy Bertin Yamaha
20   Jean-François Baldé Défi-Rotax
21   Javier Cardelús Aprilia-Rotax
22   Kevin Mitchell Yamaha
23   René Delaby Yamaha
24   Jochen Schmid Honda
25   Christian Budinot Fior-Rotax
26   Bruno Bonhuil Honda
27   Gilles Riva Honda

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax Val
  Maurizio Vitali Gazzaniga-Rotax
  Hans Becker Yamaha Val
  Stefano Caracchi Honda
  Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax
  Paolo Casoli Pileri-AGV-Garelli
  Urs Lüzi Honda
  Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda Val
  Hervé Duffard Honda

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Franck Girod-Roux Honda
  Ivan Troisi Yamaha
  Alberto Puig Honda
  Bernard Haenggeli Honda

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha Blessure[6]
  Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Blessure[7]
  John Kocinski Roberts-Lucky Strike-Yamaha
  Jim Filice HRC-Honda
  Manfred Herweh Levior-Yamaha Geen machine[8]
  Iván Palazzese Yamaha Blessure[9]
  Wilco Zeelenberg Docshop-Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 166
2   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 158
3   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 142
4   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 111
5   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 101
6   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 98
7   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 87
8   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 72
9   Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda 51
10   Donnie McLeod 7Up-EMC-Rotax 40

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Tegen de verwachting in deden de Derbi's het niet goed in Frankrijk. Jorge Martínez wist zich weliswaar als tweede te kwalificeren, maar Àlex Crivillé en Manuel Herreros kwalificeerden zich helemaal niet. Ian McConnachie reed zijn Cagiva naar de vierde startplaats en een aantal productie-Honda RS 125-rijders deed het erg goed: zonder speciale opvoerkit stonden Stefan Prein, Heinz Lüthi, Allan Scott en Lucio Pietroniro in de top tien.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Ezio Gianola Honda 2"14'78
2.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 2"14'96
3.   Stefan Prein Honda 2"15'86
4.   Ian McConnachie Cagiva 2"16'47
5.   Heinz Lüthi Honda 2"16'56
6.   Adi Stadler Honda 2"16'59
7.   Corrado Catalano Aprilia-Rotax 2"16'61
8.   Allan Scott Honda 2"16'80
9.   Lucio Pietroniro Honda 2"16'84
10.   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 2"16'90

De race bewerken

Vanaf de start gingen Jorge Martínez en Ezio Gianola er samen vandoor. Gianola mocht het meeste kopwerk doen, maar Martínez volgde hem met gemak en enkele ronden voor het einde nam hij de leiding over om haar niet meer af te staan. Julián Miralles reed op de derde plaats, tot verdriet van Hans Spaan, die zijn draai op Paul Ricard niet kon vinden en op de twaalfde plaats lag. Dat betekende dat Spaan zijn derde plaats in het kampioenschap moest afstaan, ware het niet dat Miralles in de laatste bocht onderuit ging. Hij kon zijn machine nog oprapen en werd elfde, één plaats vóór Spaan, maar die behield zo zijn plaats in het WK. Nu kon Corrado Catalano het eerste 125cc-podium voor Aprilia-Rotax scoren. De Finse Taru Rinne schreef geschiedenis door als eerste vrouw punten te scoren in een race voor solomotoren. Ze was zelfs sneller dan de leider in het Europees kampioenschap Emilio Cuppini.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 36"19'91 20
2   Ezio Gianola Honda +1'76 17
3   Corrado Catalano Aprilia-Rotax +12'61 15
4   Domenico Brigaglia Gazzaniga-Rotax +13'61 13
5   Gerhard Waibel Honda +18'36 11
6   Gastone Grassetti Honda +18'55 10
7   Luis Miguel Reyes Pileri-AGV-Garelli +18'87 9
8   Lucio Pietroniro Honda +19'24 8
9   Adi Stadler Honda +19'42 7
10   Esa Kytölä Honda +20'27 6
11   Julián Miralles Nieto-Ducados-Honda +23'26 5
12   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda +39'48 4
13   Hubert Abold Honda +43'56 3
14   Taru Rinne Honda +44'23 2
15   Emilio Cuppini Honda +44'39 1
16   Ian McConnachie Cagiva
17   Thierry Feuz Ferac-Rotax
18   Robin Milton Honda
19   Alfred Waibel Waibel-Honda
20   Jean-Claude Selini Honda
21   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda
22   Flemming Kistrup Honda
23   Krysztof Galatowicz Honda
24   Jussi Hautaniemi Honda
25   Daniel Lanz Rotax

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Pier Paolo Bianchi Cagiva
  Stefan Dörflinger Marlboro-Honda
  Stefan Prein Honda Kettingaandrijving
  Bady Hassaine Honda
  Mike Leitner LCR-Rotax
  Johnny Wickström Honda
  Heinz Lüthi Honda Val
  Allan Scott Honda Val
  Koji Takada Fukuda-Honda Val
  Manuel Hernández Honda
  Alex Bedford Honda

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi
  Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Josef Fischer Noki-Rotax
  Robin Appleyard Honda
  Paul Bordes Honda
  Jos van Dongen Honda
  Fausto Gresini Pileri-AGV-Garelli GP overgeslagen[10]

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 140
2   Ezio Gianola Honda 120
3   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 76
4   Gastone Grassetti Honda 61
5   Julián Miralles Nieto-Ducados-Honda 59
6   Gerhard Waibel Honda 52
  Domenico Brigaglia Gazzaniga-Rotax
8   Adi Stadler Honda 49
9   Stefan Prein Honda 44
10   Lucio Pietroniro Honda 40

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Rolf Biland en Kurt Waltisperg hadden tot nu toe alle GP's van 1988 gewonnen en ook alle polepositions gehaald. Ook in de trainingen in Frankrijk waren ze veel sneller dan de concurrentie. Steve Webster|/Tony Hewitt waren al anderhalve seconde langzamer en thuisrijder Alain Michel reed de vijfde tijd maar was drie seconden langzamer. De broers Markus- en Urs Egloff gingen steeds beter rijden en reden de derde trainingstijd. Biland had wel veel geluk: in de laatste training brak de krukas van zijn Krauser en hij moest een nieuw blok opbouwen, maar dat bleef tijdens de race heel.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 2"04'07
2.   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 2"05'40
3.   Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-ADM 2"05'50
4.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 2"05'64
5.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 2"07'21
6.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 2"07'75
7.   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 2"08'29
8.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 2"08'84
9.   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 2"09'92
10.   Wolfgang Stropek   Geral de Haas LCR-Krauser 2"10'24

De race bewerken

Rolf Biland en Kurt Waltisperg hadden geen goede start, maar in de zevende ronde namen ze de leiding over van Markus- en Urs Egloff en reden ze onbedreigd naar de finish. Steve Webster en Tony Hewitt werden tweede voor de gebroeders Egloff. Egbert Streuer/Bernard Schnieders konden zich in het begin bemoeien met de strijd om de eerste plaats, maar toen hun motor slechter begon te lopen zakten ze naar de derde plaats. Toen de zijspanband klapte zakten ze zelfs naar de negende plaats. Alain Michel/Jean-Marc Fresc werden in hun thuisrace slechts vierde, mede omdat ze de tweede versnelling misten, maar in de stand om het wereldkampioenschap stonden ze nu gelijk met Streuer/Schnieders.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 33'47"80 20
2   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser +5"20 17
3   Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-ADM +15"27 15
4   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser +57"60 13
5   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha +1'05"97 11
6   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha +1'09"50 10
7   Yoshisada Kumagaya   Brian Barlow Windle-Yamaha +1'15"46 9
8   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha +1'26"16 8
9   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 7
10   Theo van Kempen   Simon Birchall Lucky Strike-LCR-Yamaha 6
11   Yvan Nigrowsky   Martial Charpentier Seymaz-JPX 5
12   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 4
13   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser 3
14   Barry Brindley   Graham Rose LCR-Yamaha 2
15   René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Krauser 1
16   Clive Stirrat   Simon Prior LCR-Yamaha
17   Amadeo Zini   Carlo Sonaglia LCR-Yamaha
18   Jean-Louis Millet   Claude Debroux LCR-Yamaha
19   Erwin Weber   Eckart Rösinger Sigwa
20   Paul Atkinson   Gavin Simmons LCR-Yamaha
21   Tony Baker   James Cochrane Baker-Yamaha
22   Barry Smith   David Smith Windle-Yamaha

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM
  Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha
  Wolfgang Stropek   Geral de Haas LCR-Krauser
  Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 120
2   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 96
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 54
  Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser
5   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 48
  Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha
7   Barry Brindley   Graham Rose en
  Gavin Simmons
LCR-Yamaha 46
8   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 45
9   Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-ADM 40
10   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser 32
  Theo van Kempen   Simon Birchall Lucky Strike-LCR-Yamaha

Dodelijke slachtoffers bewerken

In het Franse GP-weekend verongelukten drie coureurs. De Duitse zijspancoureur Alfred Heck debuteerde in het wereldkampioenschap, maar hij verongelukte tijdens de training toen hij de vangrail in reed. Zijn bakkenist Andreas Räcke liep geen verwondingen op. Alfred Heck was zijn carrière begonnen als solocoureur. In het seizoen 1974 werd hij vijfde in de 350cc-GP van Duitsland. Tijdens een Franse nationale 500cc-race verongelukten Eric Sabatier en Patrick Durix, beiden op de Mistral Straight.

Derbi bewerken

Behalve Jorge Martínez deden de Derbi-rijders het niet goed in Frankrijk. Manuel Herreros en Àlex Crivillé wisten zich niet te kwalificeren. Mogelijk was Herreros nog niet fit nadat in het ziekenhuis van Assen een teen was geamputeerd. Crivillé was misschien niet erg gemotiveerd: hij had een uitbrander van teammanager Ángel Nieto gekregen omdat hij zich in Joegoslavië niet aan de stalorders had gehouden.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1988
FIM wereldkampioenschap wegrace
40e seizoen (1988)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1988

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1987
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1989