Grand Prix-wegrace van Zweden 1983

De Grand Prix-wegrace van Zweden 1983 was de tiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1983. De races werden verreden op 6 en 7 augustus 1983 op de Scandinavian Raceway nabij Anderstorp (Jönköpings län). Tijdens deze Grand Prix werd de wereldtitel in de zijspanklasse beslist. De 250cc-klasse reed haar laatste race van dit seizoen.

Vlag van Zweden Grand Prix-wegrace van Zweden 1983
Officiële naam Grand Prix of Sweden 1983
Land Vlag van Zweden Zweden
Datum 6 en 7 augustus 1983
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Tweede Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Derde Vlag van Japan Takazumi Katayama
250 cc
Poleposition Vlag van België Didier de Radiguès
Snelste ronde Vlag van Venezuela Iván Palazzese
Eerste Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Tweede Vlag van Frankrijk Hervé Guilleux
Derde Vlag van Venezuela Carlos Lavado
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Ricardo Tormo
Snelste ronde Vlag van Spanje Ricardo Tormo
Eerste Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Tweede Vlag van Italië Fausto Gresini
Derde Vlag van Oostenrijk August Auinger
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Derde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber

Algemeen bewerken

Zoals altijd werd de Zweedse Grand Prix over twee dagen uitgesmeerd, hoewel er slechts vier klassen aan de start kwamen. De 250cc-klasse reed al op zaterdag maar werd matig door het publiek bezocht, want men was niet bereid twee keer in de beurs te tasten voor een dergelijk beknopt programma.

500cc-klasse bewerken

Met slechts twee punten verschil in de totaalstand tussen Freddie Spencer en Kenny Roberts was de spanning in de 500cc-klasse al voor de start te snijden. Dit keer startte Roberts beter dan in de meeste andere races: hij was als vierde weg achter Spencer, Marco Lucchinelli en Ron Haslam, maar voor de eerste bocht lag hij al op de tweede plaats. Vijf ronden lang volgde Roberts Spencer, terwijl er al een gat ontstond met de groep Lucchinelli, Haslam, Marc Fontan, Takazumi Katayama, Raymond Roche, Toni Mang en Boet van Dulmen (nu eindelijk op een echte fabrieks-Suzuki). Na de vijfde ronde nam Roberts de leiding, maar hij kon nooit meer dan 1½ seconde afstand nemen van Spencer. Vijf ronden voor het einde begon Spencer te zoeken naar een plek om Roberts in te halen, maar die maakte geen fouten en liet daar geen ruimte voor. Dat dwong Spencer in de laatste ronde tot een soort kamikaze-actie. Aan het einde van de oude startbaan probeerde hij Roberts uit te remmen, waarbij Roberts het gras in moest om een aanrijding te vermijden. Spencer zelf kwam ook naast de baan terecht, maar kon eerder het asfalt weer op en won de race.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Freddie Spencer HRC-Honda 49"17'53 1 15
2   Kenny Roberts Marlboro-Yamaha 49"17'69 2 12
3   Takazumi Katayama HRC-Honda 49"52'23 3 10
4   Marc Fontan Sonauto-Yamaha 5 8
5   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 9 6
6   Marco Lucchinelli HRC-Honda 8 5
7   Randy Mamola HB-Suzuki 4 4
8   Raymond Roche Honda 3
9   Ron Haslam HRC-Honda 7 2
10   Toni Mang HB-Suzuki[1] 6 1
11   Keith Huewen Suzuki
12   Boet van Dulmen HB-Suzuki 14
13   Steve Parrish Yamaha
14   Chris Guy Suzuki
15   Loris Reggiani HB-Gallina-Suzuki
16   Peter Sjöström Suzuki
17   Wolfgang von Muralt Suzuki
18   Leandro Beccheroni Suzuki
19   Philippe Coulon Suzuki
20   Didier de Radiguès Honda
21   Peter Skold Suzuki
22   Lars Johansson Suzuki
23   Ake Grahn Yamaha
24   Steve Williams Yamaha
25   Esko Kuparinen Suzuki
26   Timo Pohjola Yamaha
27   Kjeld Sorensen Suzuki
28   Alf Graarud Yamaha
29   Borge Nielsen Suzuki
30   Jan-Olof Odeholm Suzuki
DNF   Barry Sheene Suzuki 10
DNF   Bent Slydal Suzuki
DNQ   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki Blessure
DNQ   Sergio Pellandini HB-Gallina-Suzuki Blessure[2]
DNQ   Virginio Ferrari Cagiva
DNQ   Stuart Avant Suzuki
DNQ   Maurizio Massimiani Honda
DNQ   Fabio Biliotti Honda
DNQ   Eero Hyvärinen Suzuki
DNS   Jack Middelburg Honda Blessure[3] 31

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer HRC-Honda 132
2   Kenny Roberts Marlboro-Yamaha 127
3   Randy Mamola HB-Suzuki 84
4   Takazumi Katayama HRC-Honda 77
5   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 68
6   Marc Fontan Sonauto-Yamaha 57
7   Marco Lucchinelli HRC-Honda 40
8   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki 30
9   Ron Haslam HRC-Honda 29
10   Raymond Roche Honda 20

250cc-klasse bewerken

Al het hele seizoen was de 250cc-klasse de spannendste geweest, met kopgroepen van soms wel tien man. De regen in Zweden scheidde echter het kaf van het koren. Tien ronden lang leidde Hervé Guilleux, mede omdat regenrijder Christian Sarron nogal slecht gestart was. Toen Sarron eenmaal langszij kwam probeerde Guilleux niet lang te volgen. Hij stelde zich tevreden met de tweede plaats. Om de derde plaats was er een leuk gevecht tussen Tony Head, Alan Carter, Jean-Michel Mattioli en Carlos Lavado, dat de laatste in zijn voordeel besliste. Dit was de laatste race van Jean-Louis Tournadre, die als regerend wereldkampioen geen enkel punt had gescoord en teleurgesteld besloot zijn carrière te beëindigen.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Christian Sarron Sonauto-Yamaha 48"10'44 2 15
2   Hervé Guilleux Kawasaki 48"16'75 12
3   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 48"21'45 6 10
4   Tony Head Armstrong-Rotax 8
5   Alan Carter Yamaha 6
6   Jean-Michel Mattioli Yamaha 5
7   Jean-Louis Guignabodet Yamaha 3 4
8   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha 1 3
9   Jacques Bolle Pernod 2
10   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 1
11   Eilert Lundstedt Yamaha
12   Donnie McLeod Yamaha 5
13   Thierry Espié Chevallier-Yamaha 10
14   Patrick Fernandez Yamaha 4
15   Iván Palazzese Venemotos-Yamaha
16   Reinhold Roth Fath-Yamaha
17   Harald Eckl Yamaha 8
18   Jacques Cornu Hostettler-Yamaha 7
19   Stéphane Mertens Yamaha
20   Micke Melander Yamaha
21   Alan Labrosse Yamaha
22   Edwin Weibel Yamaha
23   Anders Skov Yamaha
DNF   Thierry Rapicault Sonauto-Yamaha
DNF   Bruno Lüscher Yamaha
DNF   Guy Bertin MBA
DNF   Roland Freymond Armstrong-Rotax
DNF   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax
DNF   Bernard Fau Yamaha
DNF   Jean-Louis Tournadre Sonauto-Yamaha 9
DNF   René Delaby Armstrong-Rotax
DNF   Eric Saul Yamaha
DNF   Bengt Elgh Yamaha
DNF   Leif Nielsen Rotax
DNF   Svend Andersson Yamaha
DNQ   Manfred Herweh Real-Rotax Blessure
DNQ   Jean-Marc Toffolo Morena-Rotax
DNQ   Christian Estrosi Pernod
DNQ   Massimo Matteoni Yamaha
DNQ   Graeme McGregor EMC-Rotax
DNQ   Alan North Yamaha
DNQ   Siegfried Minich Rotax
DNQ   Peter Looijesteijn Waddon-Rotax
DNQ   Paolo Ferretti Rotax

Top tien eindstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Carlos Lavado (wereldkampioen) Venemotos-Yamaha 100
2   Christian Sarron Sonauto-Yamaha 73
3   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha 68
4   Hervé Guilleux Kawasaki 63
5   Thierry Espié Chevallier-Yamaha 55
6   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 45
7   Manfred Herweh Real-Rotax 40
8   Jean-François Baldé Chevallier-Yamaha 32
9   Jacques Cornu Hostettler-Yamaha 32
10   Jacques Bolle Yamaha / Pernod 26

125cc-klasse bewerken

De 250cc-race - normaal de spannendste van een GP - was nogal saai verlopen, maar doordat Eugenio Lazzarini en Ángel Nieto niet startten kon de 125cc-race die rol overnemen. Hier ontstond een kopgroep met Hans Müller, Ricardo Tormo, August Auinger, Maurizio Vitali en Johnny Wickström, die zelfs nog groter werd toen ook Fausto Gresini, Pier Paolo Bianchi, Willy Pérez, Pierluigi Aldrovandi en ten slotte Bruno Kneubühler aansloten. De posities wisselden voortdurend, maar uiteindelijk gaf de routine van de 38-jarige Kneubühler de doorslag: hij won voor Gresini en Auinger en was daardoor al bijna zeker van een tweede plaats in de eindrangschikking.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Bruno Kneubühler MBA 41"55'73 3 15
2   Fausto Gresini Garelli 41"56'58 12
3   August Auinger MBA 41"56'87 6 10
4   Johnny Wickström MBA 7 8
5   Ricardo Tormo MBA 1 6
6   Hans Müller Seel-MBA 4 5
7   Pier Paolo Bianchi Sanvenero 5 4
8   Pierluigi Aldrovandi MBA 3
9   Willy Pérez MBA 8 2
10   Maurizio Vitali MBA 1
11   Henk van Kessel MBA 14
12   Gerhard Waibel Seel-MBA
13   Erich Klein MBA
14   Juusi Hautanami Yamaha
15   Anton Straver MBA 11
16   Helmut Lichtenburg MBA
17   Jikka Jaakkola MBA
18   Bady Hassaine MBA
19   Jan Backström MBA
20   Håkon Olsson Starol
21   Lucio Pietroniro MBA 10
22   Per-Edvard Carlsson MBA
23   Henrik Rasmussen MBA
24   Peter Karlsson MBA
25   Boy van Erp MBA 16
26   Peter Sommer MBA
DNF   Jean-Claude Selini MBA 2
DNF   Stefano Caracchi MBA
DNF   Hugo Vignetti MBA
DNF   Jacky Hutteau MBA 9
DNF   Olivier Liégeois Sanvenero
DNF   Paul Bordes MBA
DNF   Esa Kytola MBA
DNQ   Ángel Nieto[4] Garelli
DNQ   Eugenio Lazzarini Garelli Blessure
DNQ   Thomas Møller-Pedersen MBA
DNQ   Chris Baert MBA
DNQ   Willem Heykoop Sanvenero 40

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Ángel Nieto (wereldkampioen) Garelli 102
2   Bruno Kneubühler MBA 76
3   Eugenio Lazzarini Garelli 67
4   Ricardo Tormo MBA 52
5   Maurizio Vitali MBA 44
6   Johnny Wickström MBA 42
7   Fausto Gresini MBA/Garelli 37
8   Pier Paolo Bianchi Sanvenero 34
9   Hans Müller Seel-MBA 31
10   August Auinger MBA 22

Zijspannen bewerken

Rolf Biland startte het snelst in Zweden, maar Egbert Streuer miste de aansluiting omdat hij drie ronden nodig had om Werner Schwärzel te passeren. Daarmee was ook meteen de spanning uit de race, want Streuer besefte dat Biland achtervolgen geen zin had omdat die nog steeds niet op volle snelheid reed. Streuer kon op zijn gemak tweede worden, bijna een halve minuut vóór Schwärzel. Rolf Biland en Kurt Waltisperg stelden met hun overwinning hun tweede gezamenlijke wereldtitel veilig.

Uitslag zijspannen bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 39"40'50 1 15
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 40"02'56 3 12
3   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-Seymaz-Yamaha 40"27'16 5 10
4   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 4 8
5   Alain Michel   Claude Monchaud Krauser-LCR-Yamaha 2 6
6   Frank Wrathall   Phil Spendlove Seymaz-Yamaha 9 5
7   Masato Kumano   Kunio Takeshima LCR-Yamaha 6 4
8   Hein van Drie   William van Dis LCR-Yamaha 7 3
9   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg Seymaz-Yamaha 8 2
10   Hans Hügli   Karl Paul Seymaz-Yamaha 1
11   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Yamaha
12   Jos Modder   Erik De Groot LCR-Yamaha 20
13   Mick Barton   Simon Birchall Windle-Yamaha
14   Steve Webster   Tony Hewitt Yamaha 10
15   Markus Egloff   Urs Egloff Onbekend
DNF   Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha Stroomlijn 13
DNF   Göte Brodin   Billy Gällros Onbekend Ongeval[5]

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos. Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Rolf Biland (wereldkampioen)   Kurt Waltisperg (wereldkampioen) Krauser-LCR-Yamaha 83
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 64
3   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-Seymaz-Yamaha 57
4   Alain Michel   Claude Monchaud Krauser-LCR-Yamaha 45
5   Masato Kumano   Kunio Takeshima LCR-Yamaha 34
6   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 28
7   Trevor Ireson   Ashley Wooller en
  Donnie Williams
Ireson-Yamaha 20
8   Frank Wrathall   Phil Spendlove Seymaz-Yamaha 19
9   Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha 16
10   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg Seymaz-Yamaha 15
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1983
FIM wereldkampioenschap wegrace
35e seizoen (1983)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1983

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1982
Grand Prix-wegrace van Zweden Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1984