Grand Prix-wegrace van België 1989

De Grand Prix-wegrace van België 1989 was de tiende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1989. De races werden verreden op 2 juli 1989 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy.

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1989
Officiële naam Belgium Motorcycle Grand Prix
Land Vlag van België België
Datum 2 juli 1989
Organisator FIM/Racing Francorchamps Promotion pvba
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Derde Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey
250 cc
Poleposition Vlag van België Didier de Radiguès
Snelste ronde Vlag van Spanje Sito Pons
Eerste Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
Tweede Vlag van Spanje Sito Pons
Derde Vlag van Spanje Carlos Cardús
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Ezio Gianola
Snelste ronde Vlag van Nederland Hans Spaan
Eerste Vlag van Nederland Hans Spaan
Tweede Vlag van Italië Ezio Gianola
Derde Vlag van Japan Hisashi Unemoto
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltislperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltislperg
Eerste Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Geral de Haas
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Derde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltislperg

Algemeen bewerken

De BMB had de organisatie van de Belgische Grand Prix tot 1991 verkocht aan een externe partij: Racing Francorchamps Promotion pvba. Lees: Bernie Ecclestone, die omgerekend ruim 180.000 Euro betaald had voor de rechten op de organisatie en daarmee bijvoorbeeld ook de verkoop van TV-rechten. Op sommige punten was dat gunstig, want voor het eerst keken mensen die zichzelf zo belangrijk vonden dat ze door het rennerskwartier mochten wandelen tegen beveiligers aan die hen de toegang verboden. Het circuit was hier en daar weer verbeterd. Bij Blanchimont, waar in 1988 Martin Wimmer en Loris Reggiani zwaar gevallen waren, bij Le Raidillon en bij La Source waren de uitloopstroken verbreed. Ook de rest van de organisatie ging volgens de Formule 1-methode: een verdubbeling van de toegangsprijzen (25 Euro voor een staanplaats en 50 Euro voor een tribuneplaats, sommige bezoekers meldden zelfs 68 Euro te hebben betaald) en hoge parkeerbedragen. Het publiek was de grote verliezer, want zonder deze verhogingen was de Belgische GP al de duurste geweest. Er waren dan ook niet meer dan 30.000 toeschouwers, ondanks het feit de Didier de Radiguès in de 250cc-race van poleposition zou gaan starten. Een aantal van hen (voornamelijk Nederlanders en Duitsers) miste de races omdat het al op zaterdagavond tot flinke vechtpartijen met de Rijkswacht was gekomen waarbij dertig arrestaties waren verricht.

Men had ook weinig lering getrokken uit de klachten bij de GP van 1988, toen de organisatie niet in staat bleek het programma voor 17.00 uur af te werken en de laatste zijspancombinatie pas om 19.30 finishte. Door de valse start van Didier de Radiguès in de 250cc-klasse en de drie starts in de 500cc-klasse gebeurde nu precies hetzelfde.

500cc-klasse bewerken

De 500cc-klasse werd in drie manches verreden door de wisselende weersomstandigheden, maar omdat dit niet reglementair was werd de uitslag van de laatste manche 's avonds om half negen (toen er geen enkele coureur meer op het circuit was) geschrapt. De FIM moest deze beslissing echter nog beoordelen, zodat de coureurs voorlopig met halve punten naar huis gingen en het nog niet zeker was of deze GP überhaupt wel zou meetellen.

De training bewerken

Kevin Schwantz was altijd snel in de kwalificatietrainingen en hij reed zijn zevende poleposition van dit seizoen. Wayne Rainey was tweede, maar Mick Doohan was verrassend derde. Opmerkelijk genoeg vond hij dit zeven kilometer lange circuit makkelijker om te leren kennen dan het TT Circuit Assen. Ook John Kocinski was verrassend sterk. Voor het eerst met een 500cc-Yamaha en voor het eerst op Spa-Francorchamps kwalificeerde hij zich voor Freddie Spencer en Wayne Gardner. Die laatste reed echter nog steeds met een niet herstelde beenbreuk. Ron Haslam viel in de training en kon door een handblessure niet in de race starten. Serge Rosset (ROC-Honda) moest de geblesseerde Dominique Sarron missen. Hij benaderde Didier de Radiguès en Jacques Cornu om als vervanger te rijden, zonder succes.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 2"24'65
2.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"25'02
3.   Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 2"26'33
4.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"26'44
5.   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 2"26'46
6.   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"26'50
7.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 2"26'55
8.   John Kocinski Roberts-Yamaha 2"27'24
9.   Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha 2"27'27
10.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 2"27'42
 
Eddie Lawson

De race bewerken

Eerste manche (vijf ronden) bewerken

De 500cc-race ging onder droge omstandigheden van start met een kopgroep bestaande uit Wayne Rainey, Kevin Schwantz, Eddie Lawson en Christian Sarron. Na twee ronden stopte Wayne Gardner en na vier ronden volgde ook Randy Mamola. Toen begon het te regenen. Schwantz stak zijn arm in de lucht ten teken dat hij de race wilde stilleggen. Rainey ging daarin mee, maar ze werden allebei gepasseerd door Lawson en Sarron die vol doorgingen. Twee kilometer verderop vloog Sarron van zijn machine en nu legde ook Lawson zich bij de feiten neer. De organisatie vlagde de race bij start/finish af.

Tweede manche (drie ronden) bewerken

Bij de herstart stond iedereen weer op slicks, met uitzondering van Randy Mamola en Wayne Gardner, die niet meer mochten starten omdat ze in de eerste manche de vijfde ronde niet hadden voltooid. Na een paar ronden begon het echter weer te regenen en de geschiedenis herhaalde zich: Schwantz, Rainey en Lawson legden de race stil. Mick Doohan had dat niet in de gaten en hij reed de reeds langzamer rijdende John Kocinksky van zijn machine.

Derde manche (negen ronden) bewerken

Niemand scheen te weten of er eigenlijk wel een derde maal gestart mocht worden. Daardoor zag men bekvechtende coureurs, teammanagers en functionarissen van de IRTA (vereniging van teams) en de ROPA (vereniging van organisatoren), de wedstrijdleider en functionarissen van de FIM. Misschien was de mededeling van een functionaris van de Rijkswacht wel doorslaggevend: hij kon niet instaan voor de veiligheid als er niet gereden zou worden. Dat was logisch, want bij de duurste Grand Prix van het jaar wilde het publiek wel races zien. Er werd dus voor de derde keer gestart, op regenbanden dit keer, voor een manche over negen ronden. Kevin Schwantz leek op de overwinning af te gaan tot hij in de laatste ronde zijn voorwiel onderuit remde, waardoor Wayne Rainey naar de overwinning reed, voor Lawson, Kocinski, Doohan en Sarron.

Bij de huldiging stonden Rainey, Lawson en Kocinski op het podium en miste men Kevin Schwantz, die immers gevallen was.

De nasleep bewerken

's Avonds laat besliste de jury dat de derde manche ongeldig werd verklaard. Men had niet opnieuw mogen starten. De uitslag na twee manches gold, zij het met de toekenning van halve punten. Er volgden vanzelfsprekend protesten, o.a. van Team Roberts, Gauloises-Sonauto en Gallina-HB.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

(Na twee manches, in totaal acht ronden.)

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 19"46'26 5 10
2   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki +00'92 1 8,5
3   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha +01'52 2 7,5
4   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha +11'43 4 6,5
5   John Kocinski Roberts-Yamaha/Roberts-Lucky Strike-Yamaha[1] +15'22 8 5,5
6   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda +18'87 7 5
7   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha +20'72 6 4,5
8   Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda +27'23 3 4
9   Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha +27'85 9 3,5
10   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha +32'84 11 3
11   Rob McElnea Cabin-HRC-Honda +32'97 13 2,5
12   Marco Gentile Fior-Marlboro-Yamaha +1"25'46 16 2
13   Cees Doorakkers Honda +1"34'46 21 1,5
14   Eddie Laycock Millar-Honda +1"37'06 20 1
15   Simon Buckmaster Team Katayama-Honda +1"37'59 17 0,5
16   Sepp Doppler Honda +1"39'82 22
17   Bruno Kneubühler Römer-Honda +1"41'36 18
18   Marco Papa Greco-Paton +2"03'13 19
19   Niggi Schmassmann Technotron-Honda +2"14'40 23
20   Hans Klingebiel Suzuki +2"31'37 26
21   Fernando González De Nicolás Club Cross Pozuelo-Honda +2"35'99 25
22   Mark Phillips Suzuki +3"07'05 24
23   Randy Mamola Cagiva Corse +1 ronde 14
24   Alessandro Valesi Iberna-Yamaha +6 ronden 15
25   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda +6 ronden 10
26   Pavel Dekanek Wernberger Konservenfabrik-Honda +6 ronden 27

Niet gefinished bewerken

Coureurs die al in de eerste manche waren gestopt werden geklasseerd en niet als "DNF" aangegeven, de nrs. 23 t/m 26 in de uitslag.

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Ron Haslam Pepsi-Suzuki Blessure[2] 12

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Adrien Morillas ELF-ROC-HRC-Honda [3]
  Dominique Sarron ELF-ROC-HRC-Honda Blessure[4]
  Norihiko Fujiwara Tech 21-Yamaha [5]
  Shinichi Ito Seed-HRC-Honda [6]
  Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha Gezin[7]
  Shunji Yatsushiro Pentax-HRC-Honda [6]
  Kunio Machii Nescafé-Yamaha [6]
  Michael Rudroff Rallye Sport-Honda
  Bubba Shobert Cabin-HRC-Honda USA Gewond[8]
  Alois Meyer Rallye Sport-Honda
  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha [9]
  Romolo Balbi Honda
  Massimo Broccoli Cagiva Corse
  Michael Dowson Yamaha
  Andreas Leuthe Librenti-Suzuki
  Fabio Biliotti Team Katayama-Honda
  Ernst Gschwender Suzuki Deutschland
  Fred Merkel Gallina-HB-HRC-Honda
  Thierry Crine Konica Minolta-Suzuki [10]
  Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda [11]
  Juan López Mella Xunta-Honda
  Alberto Rota Yamaha
  Peter Lindén Flygvapnet-Eurovan Germany-Honda

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 150,5
2   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 137
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 103,5
4   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 87,5
5   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 85,5
6   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 85
7   Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 60
8   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 51
9   Ron Haslam Pepsi-Suzuki 48
10   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 43

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Didier de Radiguès zette alles op alles om de snelste trainingstijd te rijden. Hij verklaarde dat de machine in Assen al snel was geweest, maar dat hij zelf ziek was. Nu klopte alles en was hij dus de snelste. Hoewel Sito Pons slechts de zevende tijd reed, werden de eerste twee startrijen toch vooral bezet door Honda's. Yamaha kwam er weer niet aan te pas. De snelste Yamaha-coureur was Jean-Philippe Ruggia met de vijfde tijd.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Didier de Radiguès Aprilia-Rotax 2"31'79
2.   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 2"31'85
3.   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 2"32'43
4.   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 2"32'43
5.   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"32'55
6.   Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 2"32'65
7.   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 2"32'68
8.   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 2"32'74
9.   Loris Reggiani HB-HRC-Honda 2"33'27
10.   Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha 2"33'0

De race bewerken

De baan was deels nat en deels droog en daarom startten de meeste deelnemers op intermediates, maar Didier de Radiguès koos voor slicks en Jacques Cornu monteerde voor een intermediate en achter een slick. De Radiguès startte al toen het licht nog op rood stond, wat een Belg in België kennelijk ongestraft kon doen, want de Aprilia werd tot woede van veel collega's gewoon terug naar de streep geduwd[12]. De start werd uitgesteld waardoor o.a. Harald Eckl, Adrien Morillas, en Maurizio Vitali de tijd kregen hun banden te wisselen. Er volgde een tweede opwarmronde en de race werd met een ronde ingekort. Na de start nam Jean-Philippe Ruggia de leiding voor Jacques Cornu, Carlos Cardús, Martin Wimmer, Reinhold Roth en Helmut Bradl. In de tweede ronde vielen zowel Ruggia als De Radiguès. Later viel ook Wimmer, waardoor de strijd om de kop ging tussen Cornu, Cardús, Roth en de aangesloten Sito Pons. Twee ronden voor het einde was de baan grotendeels droog en begon Cornu te profiteren van zijn bandenkeuze. Hij nam de leiding en gaf ze niet meer uit handen. Door zijn overwinning nam hij de tweede plaats in het kampioenschap over van Reinhold Roth.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 36"45'58 3 20
2   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 36"46'16 7 17
3   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 36"48'51 2 15
4   Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 36"55'26 6 13
5   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 37"11'05 11 11
6   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 37"14'52 4 10
7   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 37"26'63 13 9
8   Fausto Ricci FMI-Aprilia-Rotax 37"36'65 23 8
9   Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 37"41'95 24 7
10   Alain Bronec Aprilia-Rotax 37"43'46 32 6
11   Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda 37"43'93 16 5
12   Renzo Colleoni Aprilia-Rotax 37"44'61 21 4
13   Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha 37"45'06 10 3
14   Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax 37"48'65 18 2
15   Carlos Lavado Rudy Project-Aprilia-Rotax 37"50'86 12 1
16   Bernard Haenggeli Yamaha 37"51'18 27
17   Hans Becker Honda 38"08'91 26
18   Maurizio Vitali Honda 38"09'58 22
19   Wilco Zeelenberg Samson-Sharp-HRC-Honda 38"22'96 20
20   Andreas Preining Aprilia-Rotax 38"27'03 35
21   Luis Lavado Yamaha 38"27'35 36
22   Bernard Schick Yamaha 38"36'09 29
23   Manfred Herweh Yamaha 39"10'89 31
24   Laurent Naveau Yamaha +1 ronde 34

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Didier de Radiguès Aprilia-Rotax Val 1
  Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax Val 8
  Patrick van den Goorbergh Docshop-Yamaha Opgave[13] 33
  Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha Val 14
  Andrew Leisner Honda 15
  Adrien Morillas Yamaha 28
  Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha Val 5
  August Auinger Project Consult-Yamaha 17
  Loris Reggiani HB-HRC-Honda Val 9
  Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax 30
  Stefano Caracchi Honda 19
  Gary Cowan Docshop-Yamaha Val 25

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Toshihiko Honma Yamaha [14]
  Jim Filice HRC-Honda [15]
  John Kocinski Roberts-Yamaha [16]
  Jochen Schmid Honda
  Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax
  Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [6]
  Toshinobu Shiomori Yamaha [6]
  Adrien Morillas Yamaha
  Daryl Beattie Honda
  Kevin Mitchell Yamaha
  Paolo Casoli Pileri-AGV-Honda
  Junya Arai Honda [6]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 181
2   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 120
3   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda/
HB-Shoei-HRC-Honda
116
4   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 110
5   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 99
6   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 81
7   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 60
8   Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 58
9   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 54
10   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 44

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Ezio Gianola was de snelste in de trainingen, maar hij was slechts 0,07 seconde sneller dan Hans Spaan en ook de herstellende (sleutelbeenblessure) Jorge Martínez reed zich weer naar de eerste startrij, evenals de leider in het wereldkampioenschap, Àlex Crivillé. Teruo Fukada's beide coureurs Hisashi Unemoto en Koji Takada trainden en raceten altijd in elkaars buurt, maar nu zat er zelfs maar 0,01 seconde verschil tussen hun tijden.

Trainingstijden bewerken

 
Hans Spaan
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 2"43'47
2.   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 2"43'54
3.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 2"43'56
4.   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 2"43'59
5.   Lucio Pietroniro Honda 2"44'38
6.   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 2"45'09
7.   Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 2"45'12
8.   Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 2"46'06
9.   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 2"46'46
10.   Koji Takada Fukuda-Honda 2"46'47

De race bewerken

Op de natte baan nam Ezio Gianola de leiding voor Hans Spaan, Hisashi Unemoto en Allan Scott, maar die laatste twee moesten al na enkele ronden afhaken. Spaan wist echter dat zijn Dunlop-regenbanden beter waren dan die van Gianola. Hij nam de leiding over en na zeven ronde gaf Gianola het gevecht op. Hij koos voor een veilige tweede plaats nadat hij WK-leider Àlex Crivillé met een defecte machine langs de kant had zien staan. De uitslag van de race betekende dat Spaan en Gianola gezamenlijk met 98 punten het WK aanvoerden.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 38"38'49 2 20
2   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 38"50'89 1 17
3   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 39"16'80 9 15
4   Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 39"27'69 8 13
5   Lucio Pietroniro Honda 39"36'41 5 11
6   Stefan Prein Honda 39"40'00 15 10
7   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 39"40'35 6 9
8   Adi Stadler Honda 39"41'15 11 8
9   Koji Takada Fukuda-Honda 39"41'51 10 7
10   Thierry Feuz Honda 39"42'10 13 6
11   Domenico Brigaglia Garelli 39"47'59 27 5
12   Doriano Romboni Honda 39"48'26 18 4
13   Dirk Raudies Honda 39"53'41 28 3
14   Jean-Claude Selini Honda 39"53'82 24 2
15   Hubert Abold Rotax 39"54'65 16 1
16   Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax 40"02'60 26
17   Robin Milton Honda 40"07'94 29
18   Luis Miguel Reyes Marlboro-Honda 40"27'81 22
19   Peter Öttl Krauser 40"49'94 19
20   Gastone Grassetti Aprilia-Rotax 40"50'93 30
21   Flemming Kistrup Honda 40"52'04 17
22   Håkan Olsson Rotax 41"11'12 32
23   Johnny Wickström Honda 41"11'65 36
24   Serge Julin Honda +1 ronde 23
25   Manfred Fischer Honda +1 ronde 37

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 4
  Emilio Cuppini Garelli 31
  Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 7
  Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax 20
  Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax 25
  Alfred Waibel Honda 12
  Bady Hassaine Honda 21
  Robin Appleyard Honda 33
  Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi Opgave[17] 3
  Allan Scott Honda Versnellingsbak 14

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Taru Rinne Servisco-Honda Blessure[18] 11

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Masayuki Hirose Honda [6]
  Herri Torrontegui Honda
  Kenishi Yoshida Honda [6]
  Masato Shima Honda [6]
  Yukata Fujiwara Honda [6]
  Kazuaki Yamashita Honda [6]
  Shin'ichi Fujiyama Honda [6]
  Gerhard Waibel Honda
  Kasuya Yamada Honda [19]
  Mike Leitner Honda
  Ian Saunders Honda
  Jean-Pierre Jeandat Honda
  Stuart Edwards Honda
  Gabriele Debbia Aprilia-Rotax
  Heinz Lüthi Honda
  Hervé Duffard Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 98
  Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda
3   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 92
4   Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 90
5   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 72
6   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 70
7   Koji Takada Fukuda-Honda 57
8   Stefan Prein Honda 54
9   Robin Milton Honda 46
10   Allan Scott Honda 37

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Bij de zijspannen waren Steve Webster/Tony Hewitt de snelsten voor Rolf Biland/ Kurt Waltisperg. Egbert Streuer en Geral de Haas waren derde, maar zij hadden de trainingen vooral gebruikt door twee LCR-combinaties te testen: één met de gebruikelijke Yamaha-motor en één met wat Streuer de Honda-motor noemde, maar die mogelijk alleen was opgebouwd met Honda-zuigers, cilinders en krukas, met een boring/slagverhouding van 54 x 54,5 mm. Zijn nieuwe motor met brandstofinjectie was nog steeds niet klaar.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Steve Webster   Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 2"35'25
2.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 2"35'56
3.   Egbert Streuer   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 2"36'08
4.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 2"36'52
5.   Markus Egloff   Urs Egloff BP-SMS-Yamaha 2"36'95
6.   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 2"38'30
7.   Steve Abbott   Shaun Smith LCR-Yamaha 2"38'53
8.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 2"38'89
9.   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 2"39'57
10.   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 2"39'60

De race bewerken

Toen de zijspanrace eindelijk van start ging regende het, er hingen mistflarden over de baan en de duisternis begon al in te vallen. Egbert Streuer en Geral de Haas hadden de beste start en dat was belangrijk, want door de enorme spray was het nauwelijk mogelijk te volgen, laat staan te passeren. Steve Webster kon het ook niet volgen. Na vier ronden had hij al vijf seconden achterstand en dat was bij de finish opgelopen tot achttien seconden.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Egbert Streuer   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 34'52"03 3 20
2   Steve Webster   Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser +18"45 1 17
3   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser +19"44 2 15
4   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM +36"41 8 13
5   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha +57"24 9 11
6   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser +1'04"36 13 10
7   Barry Brindley   Graham Rose Fowler-Yamaha 9
8   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 4 8
9   Markus Egloff   Urs Egloff BP-SMS-Yamaha 5 7
10   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 10 6
11   Yoshisada Kumagaya   Phillip Coombes Windle-Yamaha 14 5
12   Yvan Nigrowsky   Jacques Corbier LCR-JPX 11 4
13   Theo van Kempen   Simon Birchall Beijeman-LCR-Krauser 12 3
14   Kenny Howles   Steve Pointer LCR-Krauser 2
15   Billy Gällros   Håkan Olsson Yamaha 1
16   George Hardwick   Steve Parker of
  Gary Irlam
LCR-Yamaha
17   Ralph Bohnhorst   Thomas Böttcher LCR-Schuberth
18   Hans Hügli   Adolf Hänni Sigwa-Yamaha

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 6
  Steve Abbott   Shaun Smith LCR-Yamaha 7
  Tony Baker   Trevor Hopkinson LCR-Krauser 15
  Jos van Stekelenburg   Rini Betgens LCR-Yamaha 28

Niet gefinished/niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  René Progin   Laurent Magnenat LCR-Krauser
  Tony Wyssen   Kilian Wyssen LCR-Krauser
  Barry Smith   David Smith Windle-ADM
  Wolfgang Stropek   Steve Campbell LCR-Krauser
  Gary Thomas   Eckart Rösinger LCR-Krauser
  Ray Gardner   Tony Strevens LCR-Krauser
  Judd Drew   Brian Houghton LCR-JPX
  Clive Stirrat   Simon Prior LCR-Krauser

niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha Blessure van Alfred

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1   Steve Webster   Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 78
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders en
  Geral de Haas
Lucky Strike-LCR-Yamaha 71
3   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 53
4   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 50
5   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 47
6   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 42
7   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 40
8   Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-Yamaha/
BP-SMS-Yamaha
32
9   Barry Brindley   Graham Rose Fowler-Yamaha 29
10   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 27

Trivia bewerken

Bernie Ecclestone bewerken

Dat Bernie Ecclestone de scepter in Francorchamps zwaaide merkten de meeste toeschouwers pas aan de kassa, toen ze geconfronteerd werden met entreegelden die twee keer zo hoog waren als bij de TT van Assen. Ecclestone verklaarde in een interview dat hij de FIM te democratisch vond (lees: de coureurs hadden te veel macht). Bovendien vond hij publiek maar lastig. TV-camera's genereerden veel geld en hij had er geen omkijken naar, terwijl publiek veel organisatie vergde. Vandaar ook dat hij met de hoge entreegelden twee vliegen in één klap sloeg: publiek dat geld wilde uitgeven bracht geld op en publiek dat dat niet wilde bleef weg. Het lukte goed: in 1990 trok de TT van Assen 140.000 toeschouwers en de Belgische Grand Prix slechts 10.000.

Wayne Gardner bewerken

Wayne Gardner mocht van dokter Costa vanaf de TT van Assen weer rijden, maar hij gaf al na de trainingen aan dat hij niets zou riskeren en bij een nat circuit niet zou rijden. In Spa-Francorchamps zag hij de bui letterlijk hangen, want hij stopte al twee ronden voordat het echt begon te regenen.

Vorige race:
TT Assen 1989
FIM wereldkampioenschap wegrace
41e seizoen (1989)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1989

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1988
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1990