Grand Prix-wegrace van Spanje 1985

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1985 was de tweede race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1985. De races werden verreden op 5 mei 1985 op het Circuito Permanente del Jarama nabij Madrid. De 80cc-klasse en de 125cc-klasse reden hier hun openingsrace.

Vlag van Spanje Grand Prix-wegrace van Spanje 1985
Officiële naam XXXV Gran Premio de España de motociclismo
Land Vlag van Spanje Spanje
Datum 5 mei 1985
Organisator RACE/FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Eerste Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Tweede Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Derde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
250 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Eerste Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Tweede Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Derde Vlag van Duitsland Toni Mang
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Luca Cadalora
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Italië Fausto Gresini
Derde Vlag van Italië Domenico Brigaglia
80 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Spanje Manuel Herreros

Algemeen bewerken

De Spaanse organisatie had de zaken niet altijd goed in de hand. Het rennerskwartier was bevolkt met duizenden mensen die daar niets te zoeken hadden en tijdens de races stak het publiek zelfs strobalen in brand. Ook waren er veel valpartijen. Al tijdens de trainingen vielen ongeveer vijftig rijders en dat gebeurde ook in de warm-up training en de races. Opmerkelijk was dat de volgorde van de races was gewijzigd: de 250cc-race was in het programma verplaatst naar het einde van de dag. Dat was een voordeel voor Freddie Spencer, die in twee klassen uitkwam en nu fit aan de 500cc-race kon beginnen.

500cc-klasse bewerken

Voorafgaand aan de Spaanse Grand Prix rommelde het nogal bij Honda Racing Corporation. Men begon opnieuw te twijfelen aan de viercilinder Honda NSR 500 nadat Freddie Spencer tijdens de GP van Zuid-Afrika verslagen was door Eddie Lawson. Honda lastte extra trainingen in op het Automotodrom Grobnik en daar presteerde de NSR 500 ook beneden de maat. Men overwoog dan ook het seizoen voort te zetten met de driecilinder Honda NS 500, waarmee alle andere Honda-fabrieksrijders reden. Dat schoot echter in het verkeerde keelgat bij Soichiro Honda, die met de mislukte Honda NR 500 al miljoenen dollars verloren had zien gaan.

De Training bewerken

Tijdens de training greep Freddie Spencer inderdaad enkele malen terug naar de Honda NS 500, maar zijn snelste tijd zette hij met de NSR 500. Die was echter 0,03 seconde langzamer dan die van Eddie Lawson. Opmerkelijk was de goede klassering van Rob McElnea, maar ook het slechte presteren van de Yamaha-fabriekscoureurs Christian Sarron en Raymond Roche, ruim 2 seconden langzamer dan stalgenoot Lawson.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 1"28'60
2.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 1"28'63
3.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 1"28'70
4.   Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 1"30'13
5.   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 1"30'17
6.   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 1"30'39
7.   Takazumi Katayama Bakker-Rothmans-HRC-Honda 1"30'61
8.   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 1"30'70
9.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"30'85
10.   Sito Pons HB-Gallina-Suzuki 1"31'09

De race bewerken

Tijdens de opwarmronde voor de 500cc-klasse barstte er een hoosbui los, waardoor de start een half uur werd opgeschoven. Voor de coureurs begon een zenuwenoorlog waar het de bandenkeuze betrof. Toen men uiteindelijk voor een nieuwe opwarmronde vertrok, trok Franco Uncini zijn machine onderuit op de plastic reclameslogans die bij de startlijn dwars over de baan waren geplakt. Er werd driftig gedweild en gedroogd, maar voor Uncini was de race voorbij. "Rocket" Ron Haslam produceerde weer een van zijn bliksemstarts en nam zelfs een behoorlijke voorsprong op Didier de Radiguès, Mike Baldwin en Wayne Gardner. Freddie Spencer en Eddie Lawson hadden beiden een matige start, maar reden na enkele ronden ook voorin mee. Spencer passeerde Haslam, die zo schrok dat hij zich verremde en de grindbak in reed. Na tien ronden reed Lawson ongeveer 4 seconden achter Spencer, maar door een versleten voorband verloor hij steeds meer terrein. Nadat Takazumi Katayama gevallen was nam Christian Sarron de derde plaats over. Hij werd wel nog even bedreigd door Wayne Gardner, die na een botsing met De Radiguès gevallen was maar een goede inhaalrace gereden had.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 37 56"04'78 2 15
2   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 37 +13'31 1 12
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 37 +28'58 9 10
4   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 37 +29'58 3 8
5   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 37 +1"11'95 8 6
6   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 37 +1"16'98 15 5
7   Mike Baldwin Honda 37 +1"18'42 12 4
8   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 36 +1 ronde 5 3
9   Sito Pons HB-Gallina-Suzuki 36 +1 ronde 10 2
10   Fabio Biliotti Honda 36 +1 ronde 16 1
11   Henk van der Mark SNRT-Honda 36 +1 ronde 22
12   Klaus Klein Suzuki 36 +1 ronde 28
13   Wolfgang von Muralt Bakker-Suzuki 36 +1 ronde 19
14   Louis-Luc Maisto Honda 36 +1 ronde 30
15   Eero Hyvärinen Honda 35 +2 ronden 26
16   Andreas Pérez Suzuki 35 +2 ronden 31
17   Simon Buckmaster Suzuki 35 +2 ronden 29
18   Carlos Morante Suzuki 35 +2 ronden 33

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Ronden Oorzaak Grid
  Mile Pajic SNRT-Honda 30 37
  Christian le Liard ELF-Chevallier-Honda 23 17
  Alessandro Valesi Honda 20 Val 23
  Peter Sköld Honda 17 24
  Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 16 Val 4
  Dave Petersen Honda 12 Val 13
  Boet van Dulmen Bakker-Honda 10 Versnellingsbak 20
  Takazumi Katayama Bakker-Rothmans-HRC-Honda 10 Val 7
  Neil Robinson Suzuki 6 18
  Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 4 Val 6
  Dietmar Mayer Honda 3 34
  Armando Ericco Honda 2 35
  Peter Lindén Honda 1 25
  Antonio Boronat Suzuki 1 36

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid Reden
  Gustav Reiner Bakker-Honda Blessure[1]
  Thierry Espié Chevallier-Honda 11 Blessure[2]
  Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki 14 Val in opwarmronde[3]
  Massimo Messere Honda 21
  Keith Huewen Honda 27

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Marco Greco Honda
  Gary Lingham Suzuki
  Andreas Leuthe Suzuki

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 27
  Eddie Lawson Marlboro-Yamaha
3   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 18
4   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 15
5   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 11
6   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 9
7   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 6
  Mike Baldwin Honda
  Raymond Roche Marlboro-Yamaha
10   Sito Pons HB-Gallina-Suzuki 5

250cc-klasse bewerken

De Training bewerken

Manfred Herweh had het seizoen 1984 sterk afgesloten en de verwachtingen waren dan ook hooggespannen, maar bij een val in de derde training brak hij twee middenhandsbeentjes en een pols. Freddie Spencer trainde meer dan een seconde sneller dan de concurrentie en de verschillen waren zeer groot: Niall Mackenzie stond op de tiende startplaats maar was 2½ seconde langzamer dan Spencer. Bij de top tien stonden zeven verschillende typen motorfietsen.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 1"30'62
2.   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 1"31'65
3.   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 1"31'76
4.   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 1"32'37
5.   Reinhold Roth Juchem-Yamaha 1"32'50
6.   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 1"32'51
7.   Jean-Michel Mattioli Yamaha 1"32'66
8.   August Auinger Bartol 1"32'85
9.   Jean-François Baldé Pernod 1"32'98
10.   Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 1"33'03

De race bewerken

Vanaf het podium na de 500cc-race stapte Freddie Spencer meteen op zijn Honda RS 250 R-W voor de 250cc-race. Hij nam meteen een ruime voorsprong waardoor Alan Carter, Carlos Lavado, Martin Wimmer, Toni Mang en Fausto Ricci om de tweede plaats vochten. In de twintigste ronde sloeg er echter een gat in de uitlaat van Spencer's machine en hij verloor zoveel vermogen dat hij naar de negende plaats terugviel. Daardoor kon Lavado gemakkelijk naar de overwinning rijden. Wimmer had hem misschien nog kunnen bedreigen, maar werd gehinderd door olie uit de voorvork die zijn vizier vervuilde.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 48"09'59 3 15
2   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha +3'81 2 12
3   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda +15'36 6 10
4   Alan Carter HRC-Honda[4] +25'98 14 8
5   Reinhold Roth Juchem-Yamaha +30'26 5 6
6   Maurizio Vitali Garelli +30'53 15 5
7   Luis Miguel Reyes JJ Cobas-Rotax +31'02 13 4
8   August Auinger Bartol +39'39 8 3
9   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda +42'99 1 2
10   Jean-François Baldé Pernod +55'08 9 1
11   Jacques Cornu Bakker-Parisienne +1"07'45 25
12   Jean Foray Chevallier-Yamaha +1"07'63 23
13   Roland Freymond Yamaha +1"11'07 34
14   Michel Galbit Yamaha +1"20'98 29
15   Geoff Fowler Yamaha +1"21'54 21
16   Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax +1 ronde 26
17   Iván Palazzese Venemotos-Yamaha +1 ronde 28
18   Juan Garriga JJ Cobas-Rotax +1 ronde 18
19   Philippe Pagano Yamaha +1 ronde 35
20   Massimo Matteoni Honda +2 ronden 36

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Stéphane Mertens Yamaha Val[5] 11
  Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 10
  Antonio García JJ Cobas-Rotax 19
  Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 4
  Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 31
  Fausto Ricci HRC-Honda 12
  Harald Eckl Yamaha 24
  Anders Skov Yamaha 38
  Thierry Rapicault Yamaha 20
  Gabriel Grabia Yamaha 39
  Jean-Michel Mattioli Yamaha 7
  Gary Noel EMC-Rotax 22
  Rafael Fernandez JJ Cobas-Rotax 33
  Patrick Igoa Rothmans-Honda 16

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Siegfried Minich Yamaha
  Dominique Sarron Honda
  Pierre Bolle Honda
  Ángel Nieto[6] Garelli
  Luis Lavado Yamaha

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid Reden
  Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax 17 Blessure[7]
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax 27 Blessure[8]
  Antonio Neto JJ Cobas-Rotax 30
  Jean-Luc Guillemet Yamaha 32 Blessure[9]
  Mario Rademeyer Yamaha 37 Blessure[10]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 23
2   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 22
3   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 18
4   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 17
5   Mario Rademeyer Yamaha 10
6   Alan Carter Honda / HRC-Honda 8
7   Reinhold Roth Juchem-Yamaha 6
8   Jean-François Baldé Pernod 5
  Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax
  Maurizio Vitali Garelli

125cc-klasse bewerken

De Training bewerken

Nadat MBA enkele jaren geen officieel fabrieksteam had gehad, reed Luca Cadalora met een fabrieks-MBA de snelste tijd. Achter hem stonden twee Garelli's in de kleuren van de Italiaanse bond FMI: die van Fausto Gresini, die al in 1984 als jongste rijder onder de hoede van Ángel Nieto was gekomen en die van Ezio Gianola, die nieuw in het team was opgenomen.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Luca Cadalora MBA 1"36'07
2.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"36'27
3.   Ezio Gianola FMI-Garelli 1"36'55
4.   Pier Paolo Bianchi MBA 1"36'81
5.   August Auinger Bartol-MBA 1"37'07
6.   Domenico Brigaglia MBA 1"37'23
7.   Johnny Wickström MBA 1"38'28
8.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 1"38'58
9.   Jean-Claude Selini MBA 1"38'70
10.   Lucio Pietroniro MBA 1"39'77

De race bewerken

De 125cc-rijders troffen elkaar in Spanje voor het eerst en zonder Eugenio Lazzarini (gestopt) en Ángel Nieto (overgestapt naar de 250cc-klasse) kregen de jonge nieuwelingen de kans zich te bewijzen. August Auinger had de snelste start, maar verslikte zich al in de eerste bocht en was uitgeschakeld. Fausto Gresini nam een kleine voorsprong op een groep met Domenico Brigaglia, Ezio Gianola, Luca Cadalora, Jean-Claude Selini en Andres Sánchez. Cadalora en Gianola raakten elkaar in de vierde ronde, waardoor Cadalora naar de pit moest en Gianola een inhaalrace moest beginnen. Gresini werd intussen bedreigd door Pier Paolo Bianchi, die na een slechte start naar voren was gekomen. Drie ronden voor het einde nam Bianchi de leiding om ze niet meer af te staan. Gresini werd tweede, Brigaglia derde en Gianola ondanks zijn tegenslag toch nog vierde.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Pier Paolo Bianchi MBA 45"35'45 4 15
2   Fausto Gresini FMI-Garelli +12'56 2 12
3   Domenico Brigaglia MBA +27'68 6 10
4   Ezio Gianola FMI-Garelli +46'76 3 8
5   Jean-Claude Selini MBA +53'84 9 6
6   Bruno Kneubühler LCR-MBA +55'76 8 5
7   Johnny Wickström MBA +57'28 7 4
8   Mike Leitner MBA +1"04'86 16 3
9   Thierry Feuz MBA +1"07'80 17 2
10   Andres Sánchez MBA +1"15'65 18 1
11   Giuseppe Ascareggi MBA +1"16'29 20
12   Lucio Pietroniro MBA +1"25'09 10
13   Willy Hupperich MBA +1"32'54 13
14   Michel Escudier MBA +1"34'64 24
15   Jussi Hautaniemi MBA +1"40'56 12
16   Fernando González MBA +1 ronde 26
17   Jakcy Hutteau MBA +1 ronde 19
18   Robin Appleyard MBA +1 ronde 21
19   Willy Pérez MBA +1 ronde 15
20   Helmut Lichtenberg MBA +1 ronde 30
21   Ian McConnachie Krauser +1 ronde 25
22   Peter Balaz MBA +2 ronden 29
23   Thomas Møller-Pedersen MBA +2 ronden 31
24   Daniel Mateos MBA +2 ronden 35
25   Ton Spek MBA +2 ronden 32
26   Ramón Pano Jawa +3 ronden 36

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  August Auinger Bartol-MBA Val 5
  Olivier Liégeois MBA 11
  Luca Cadalora MBA Opgave na val 1
  Alfred Waibel MBA 23
  Norbert Peschke MBA 22
  Christoph Bürki MBA 34
  Manuel Herreros MBA 14
  Ángel del Pozo RB 33
  Adolf Stadler MBA 28

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Anton Straver MBA Schade[11] 27

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Conform wedstrijduitslag

80cc-klasse bewerken

De Training bewerken

In de eerste training van de 80cc-klasse heerste Stefan Dörflinger met zijn tot Krauser omgedoopte Zündapp zoals altijd. Nadat Mike Krauser de raceafdeling van het failliete Zündapp had opgekocht had men de machine nog 5 kg lichter weten te maken. Toch was de afstand tot Jorge Martínez niet groot, slechts 0,1 seconde. De rest van het veld moest meer tijd toegeven en tiende man Henk van Kessel was ruim 8 seconden langzamer.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Stefan Dörflinger Krauser 1"39'19
2.   Jorge Martínez Derbi 1"39'29
3.   Hans Spaan HuVo-Casal 1"40'32
4.   Manuel Herreros Derbi 1"42'57
5.   Theo Timmer HuVo-Casal 1"43'39
6.   Gerd Kafka Seel 1"44'33
7.   Gerhard Waibel Real-Seel 1"45'34
8.   Juan Ramón Bolart Autisa 1"45'70
9.   Paul Rimmelzwaan Harmsen 1"46'44
10.   Henk van Kessel HuVo-Casal 1"47'21

De race bewerken

De seizoensopening van de 80cc-klasse begon met een kleine kopgroep die bestond uit Jorge Martínez, Stefan Dörflinger en Hans Spaan. Zij leverden mooie gevechten, maar het tempo lag niet hoog zodat Manuel Herreros in de zevende ronde aansluiting kon vinden. Toen tegen het eind van de race de achterblijvers gepasseerd moesten worden splitste de kopgroep zich: Martínez schudde Dörflinger af en won, terwijl Spaan in gevecht was met Herreros om de derde plaats. Die strijd eindigde toen Spaan in de laatste ronde viel.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Derbi 37"55'93 2 15
2   Stefan Dörflinger Krauser +4'90 1 12
3   Manuel Herreros Derbi +13'02 4 10
4   Gerd Kafka Seel +52'64 6 8
5   Theo Timmer HuVo-Casal +1"05'70 5 6
6   Gerhard Waibel Real-Seel +1"14'62 7 5
7   Paul Rimmelzwaan Harmsen +1"38'96 9 4
8   Richard Bay Rupp-Maico +1 ronde 18 3
9   Jean-Marc Velay GMV-Casal +1 ronde 17 2
10   Bernd Rossbach HuVo-Casal +1 ronde 25 1
11   Salvatore Milano Casal +1 ronde 19
12   Michael Gschwander Casal +1 ronde 20
13   Bertus Grinwis Bultaco +2 ronden 26
14   Serge Julin Bakker-Casal +2 ronden 29
15   Reiner Koster LCR-Casal +2 ronden 24
16   Thomas Engl ESCN +2 ronden 31
17   Chris Baert Eberhardt +2 ronden 32
18   Domingo Gil Bianco Autisa +2 ronden 33

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Hans Spaan HuVo-Casal Val 3
  Reinhard Koberstein Seel 14
  Günter Maussner Casal 34
  Steve Mason MBA 30
  Ian McConnachie HuVo-Casal 13
  Jaimie Lodge Krauser 11
  Henk van Kessel HuVo-Casal Koppeling 10
  Joaquin Gali Derbi 27
  René Dünki Zündapp 21
  Hans Koopman Ziegler Krukaslager 12
  Günter Schirnhofer Krauser 16
  Ramon Gali Bultaco 15

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid
  Juan Ramón Bolart Autisa 8
  Julián Miralles Derbi 22
  José Saez Casal 23
  Herri Torrontegui JJ Cobas 28

Top tien tussenstand 80cc-klasse bewerken

Conform wedstrijduitslag

Trivia bewerken

Cagiva bewerken

Men wachtte eigenlijk al jaren tot Cagiva eindelijk klaar zou zijn met de ontwikkeling van haar 500cc-racer. Men had nu - net als in 1984 - Marco Luccinelli als rijder en ook Virginio Ferrari was in het team opgenomen, maar Cagiva verscheen niet in Spanje. Men hoopte op een eerste optreden tijdens de Grand Prix van Duitsland.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1985
FIM wereldkampioenschap wegrace
37e seizoen (1985)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1985

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1984
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1986