Grand Prix-wegrace van Spanje 1986

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1986 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1986. De races werden verreden op 4 mei 1986 op het Circuito Permanente del Jarama nabij Madrid.

Vlag van Spanje Grand Prix-wegrace van Spanje 1986
Officiële naam XXXVI Gran Premio de España de motociclismo
Land Vlag van Spanje Spanje
Datum 4 mei 1986
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Wayne Gardner
Eerste Vlag van Verenigde Staten Wayne Gardner
Tweede Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Derde Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Snelste ronde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Eerste Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Tweede Vlag van Duitsland Toni Mang
Derde Vlag van Spanje Sito Pons
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Fausto Gresini
Snelste ronde Vlag van Italië Fausto Gresini
Eerste Vlag van Italië Fausto Gresini
Tweede Vlag van Italië Domenico Brigaglia
Derde Vlag van Italië Ezio Gianola
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Spanje Ángel Nieto
Derde Vlag van Spanje Manuel Herreros

Algemeen

bewerken

Door het wegvallen van de Grand Prix van Zuid-Afrika was de Spaanse GP nu de openingsrace van het seizoen. Dat betekende dat de lichtere klassen er vanaf het begin bij waren, want Zuid-Afrika was alleen voor de 500- en de 250cc-klasse bestemd. En dan ook nog alleen voor fabriekscoureurs en kapitaalkrachtige privérijders die de dure reis konden betalen. In Spanje was het zonnig tijdens de drie trainingsdagen, maar op de racedag zakte de temperatuur vijftien graden en viel er lichte regen. De bijna 100.000 toeschouwers zagen de zwanenzang van Freddie Spencer, tweevoudig wereldkampioen in 1985, die na vijftien ronden afstapte met - naar later bleek - een peesschedeontsteking die hem bijna het hele seizoen aan de kant zou houden. De 125cc-race eindigde met uitsluitend Italianen op de eerste vier plaatsen, maar de Spanjaarden eisten het podium voor zich op in de 80cc-race. De 250cc-race werd na een incident bij de start opnieuw gestart. Dat was goed nieuws voor Carlos Lavado, die al in de eerste ronde gevallen was, maar een nieuwe kans kreeg en won.

500cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Tijdens de eerste trainingen moest blijken of de vele Yamaha OW 81-viercilinders nu snel genoeg waren om de Honda NSR 500-viercilinder te verslaan. Yamaha zette vijf fabrieks-viercilinders in, Honda slechts twee. De beide Honda's bezetten de eerste twee startplaatsen, gevolgd door vier van de vijf Yamaha's. Christian Sarron had erg veel last van een geblesseerde hand en moest de driecilinder Honda NS 500's van Raymond Roche en Didier de Radiguès voor laten. Juan Garriga debuteerde uitstekend met de Cagiva, die in het voorafgaande seizoen nog geen potten had kunnen breken.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 1"28'49
2.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"28'81
3.   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 1"29'20
4.   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"29'24
5.   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"29'39
6.   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 1"29'63
7.   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 1"30'22
8.   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 1"30'42
9.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"30'65
10.   Juan Garriga Cagiva 1"31'57

De race

bewerken

De bliksemstart die men van Ron Haslam gewend was, mislukte in Spanje. Zijn ELF 3 wilde niet aanslaan en Ron was als laatste weg. Freddie Spencer liet er geen gras over groeien. Al na de eerste ronde had hij een enorm gat geslagen en na vijf ronden had hij zes seconden voorsprong op de vechtende Wayne Gardner en Eddie Lawson. Raymond Roche was nog even tweede geweest, maar tegen het enorme aantal viercilinders kon hij zich met de driecilinder Honda NS 500 niet handhaven. De voorsprong van Spencer begon echter terug te lopen. Gardner kwam steeds dichterbij en halverwege de vijftiende ronde reed Spencer de pitstraat in. Hij had helemaal geen gevoel meer in zijn rechterhand en kon dus ook niet meer remmen. Zo kwam Gardner aan de leiding, die hij tot aan de eindstreep wist vast te houden. Lawson werd tweede vóór het Lucky Strike-team met Mike Baldwin en Randy Mamola. Raymond Roche werd de beste driecilinder-rijder: zesde achter Christian Sarron.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 37 56"01'87 2 15
2   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 37 +2'07 3 12
3   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 37 +17'17 4 10
4   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 37 +28'16 5 8
5   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 37 +29'97 9 6
6   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 37 +30'06 7 5
7   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 37 +30'47 6 4
8   Juan Garriga Cagiva 37 +1"13'99 10 3
9   Fabio Biliotti FMI-Honda 37 +1"14'17 11 2
10   Ron Haslam ELF-Honda 36 +1 ronde 13 1
11   Paul Lewis Skoal Bandit-Heron-Suzuki 36 +1 ronde 14
12   Dave Petersen HB-Gallina-Suzuki 36 +1 ronde 15
13   Henk van der Mark PDM-Honda 36 +1 ronde 18
14   Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki 36 +1 ronde 16
15   Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda 36 +1 ronde 17
16   Peter Sköld Honda 36 +1 ronde 21
17   Simon Buckmaster Duckhams Oil-Honda 36 +1 ronde 24
18   Manfred Fischer Hein Gericke-Honda 36 +1 ronde 22
19   Marco Gentile Écurie-Fior-Honda 36 +1 ronde 23
20   Andreas Leuthe Honda 35 +2 ronden 20
21   Dietmar Mayer Honda 34 +3 ronden 27

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Ronden Oorzaak Grid
  Leandro Becheroni Suzuki 23 19
  Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 14 1
  Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 13 Val[1] 8
  Peter Lindén Bakker-Honda 8 26
  Gustav Reiner Bakker-Honda-Deutschland 2 Val[2] 12

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Grid Oorzaak
  Wolfgang von Muralt Frankonia-Suzuki 15 Blessure[3]

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  José Parra Honda
  Vincenzo Cascino Suzuki
  Carlos Morante Honda
  Stelio Marmaras Suzuki

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Niall Mackenzie Skoal Bandit-Heron-Suzuki Blessure
  Mile Pajic SNRT-Honda

250cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Terwijl Honda in de 500cc-training niet te kloppen was, maakten Martin Wimmer, Tadahiko Taira en Carlos Lavado met hun fabrieks Yamaha YZR 250's korte metten met de fabrieks-Honda's. Zelfs Jacques Cornu was met zijn Parisienne-ELF met productie-Honda RS 250 R-blok sneller. Vooral de prestaties van Toni Mang (achtste) en Fausto Ricci (zevende) vielen tegen, maar zij weten dat aan hun Dunlop banden.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 1"31'15
2.   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 1"31'17
3.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"31'47
4.   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 1"31'49
5.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 1"31'55
6.   Pierre Bolle ELF-Parisienne 1"32'05
7.   Fausto Ricci HRC-Honda 1"32'08
8.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 1"32'27
9.   Jean-François Baldé Rothmans-Katayama-Honda 1"32'52
10.   Alan Carter JJ Cobas-Rotax 1"32'55

De race

bewerken

De 250cc-race in Spanje kende een dramatische start en eerste ronde. Twee fabrieks-Yamaha-coureurs kregen hun machine niet aan de praat: Martin Wimmer en Tadahiko Taira. Wimmer duwde uiterst rechts vanwege zijn poleposition, maar Taira stond in het midden en werd van achteren aangereden door Stéphane Mertens. Die viel in de baan van Sergio Pellandini die ook viel, net als Bruno Bonhuil. Zo ontstond er een behoorlijke ravage op de startplaats, maar de rest van het veld was vertrokken. Carlos Lavado schoof al in de tweede bocht onderuit en zijn race leek beëindigd. Het start/finishgedeelte was echter helemaal geblokkeerd door vlaggende marshals en zwaaiende officials en de groep coureurs begon af te remmen om de race te staken. Reinhold Roth merkte dat te laat op en raakte een collega waarna hij van de baan vloog. De reservemachines van Lavado en Roth werden van stal gehaald en beiden konden aan de herstart deelnemen. Lavado nam meteen de leiding, maar toen er een kopgroep ontstond met Lavado, Toni Mang en Sito Pons nam Mang de leiding. De slecht gestarte Martin Wimmer vocht zich echter naar voren en toen hij aansluiting vond bij de kopgroep nam Lavado de leiding opnieuw om ze niet meer af te staan. Lavado sloeg een klein gaatje, maar Mang, Pons en Wimmer kwamen bijna gelijktijdig over de finish.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 47"50'43 3 15
2   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda +2'18 8 12
3   Sito Pons Campsa-HRC-Honda +2'37 5 10
4   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha +2'52 1 8
5   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda +32'00 4 6
6   Pierre Bolle ELF-Parisienne +37'31 6 5
7   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax +40'91 11 4
8   Jean-François Baldé Rothmans-Katayama-Honda +46'36 9 3
9   Fausto Ricci HRC-Honda +48'86 7 2
10   Alan Carter JJ Cobas-Rotax +51'55 10 1
11   Maurizio Vitali FMI-Garelli +1"01'89 21
12   Jean Foray Chevallier-Yamaha +1"02'04 29
13   Reinhold Roth HB-Römer-Honda +1"02'25 15
14   Manfred Herweh HB-Aprilia-Rotax +1"08'34 19
15   Stéfano Caracchi Aprilia-Rotax +1"08'42 17
16   Dominique Sarron Rothmans-Honda +1"08'50 20
17   Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax +1"32'46 25
18   Antonio Boronat JJ Cobas-Rotax +1 ronde 34
19   Roland Freymond Yamaha +1 ronde 23
20   Brent Jones Yamaha +1 ronde 23
21   Antonio García JJ Cobas-Rotax +1 ronde 36

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Gary Noel EMC-Rotax 22
  Urs Lüzi Yamaha 28
  Fernando Gonzales MBA 30
  Jean-Michel Mattioli Yamaha 13
  Harald Eckl HB-Honda 16
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax 33
  René Delaby Rotax 27
  Ian Newton[4] Armstrong-Rotax 18
  Carlos Cardús Campsa-Honda 12
  Jean-Louis Tournadre[5] Yamaha 14

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Grid Oorzaak
  Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 2 Startongeval
  Stéphane Mertens Johnson-Yamaha 24 Startongeval
  Sergio Pellandini Honda Startongeval
  Juan Echaide JJ Cobas-Rotax 31 Blessure[6]
  Bruno Bonhuil Honda 32 Startongeval
  Eduardo Cots Yamaha 35

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Niall Mackenzie Armstrong-Rotax Blessure

125cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

De beide fabrieks-Garelli's van Fausto Gresini en Luca Cadalora waren in de 125cc-training veruit de snelsten. Het waren ook de enige echte fabrieksracers, want hun grootste concurrenten Domenico Brigaglia en Ángel Nieto reden op semi-fabrieks MBA's die teammanager Paolo Pileri eind 1985 van de fabriek had overgenomen.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"34'50
2.   Luca Cadalora FMI-Garelli 1"35'06
3.   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 1"35'83
4.   Thierry Feuz MBA 1"36'42
6.   August Auinger Bartol-LCR-MBA 1"36'47
6.   Ezio Gianola MBA 1"36'72
7.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 1"36'82
8.   Willy Hupperich MBA 1"36'93
9.   Ángel Nieto Ducados-MBA 1"37'12
10.   Willy Pérez MBA 1"38'18

De race

bewerken

De 125cc-klasse opende het seizoen in Spanje. Fausto Gresini had een bliksemstart, maar zijn stalgenoot Luca Cadalora moest lang duwen tot zijn Garelli aansloeg. Na de eerste ronde werd Gresini gevolgd door Domenico Brigaglia, Lucio Pietroniro, Johnny Wickström, Bruno Kneubühler, Pier Paolo Bianchi, Willy Pérez en Ezio Gianola. Olivier Liégeois lag toen al in de berm, aangereden door Paolo Casoli. Gresini en Brigaglia sloegen een gat met de concurrentie, terwijl de MBA-semi-fabrieksrijder Ángel Nieto de pit inreed en zijn merkgenoot Bianchi terugviel naar de zevende plaats. In de eindfase moest Brigaglia lossen, maar hij werd toch tweede voor Gianola en Cadalora, die een sterke inhaalrace had gereden.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 45"30'63 1 15
2   Domenico Brigaglia Ducados-MBA +4'75 3 12
3   Ezio Gianola MBA +22'53 6 10
4   Luca Cadalora FMI-Garelli +29'99 2 8
5   Johnny Wickström MBA +1"21'25 16 6
6   Willy Pérez MBA +1"32'77 10 5
7   Pier Paolo Bianchi MBA +1"38'82 12 4
8   Andres Sánchez Ducados-MBA +2"48'24 15 3
9   Jussi Hautaniemi MBA +1 ronde 17 2
10   Håkan Olsson MBA +1 ronde 23 1
11   Patrick Daudier PMDF +1 ronde 25
12   Fernando Gonzales MBA +1 ronde 22
13   Daniel Mateos MBA +1 ronde 20
14   Jacques Hutteau MBA +2 ronden 31
15   Alfred Waibel MBA +2 ronden 18
16   Steve Mason MBA +2 ronden 33
17   Antonio Oliveros MBA +2 ronden 29
18   Iván Troisi MBA +2 ronden 35
19   Eric Gijsel MBA +2 ronden 34
20   Peter Balaz MBA +2 ronden 30

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Thierry Feuz MBA Val 4
  August Auinger Bartol-LCR-MBA Val 5
  Bruno Kneubühler LCR-MBA Krukas 7
  Willy Hupperich MBA 8
  Jean-Claude Selini MBA Val 19
  Olivier Liègeois Assmex-MBA Val 14
  Michel Escudier MBA 28
  Giuseppe Ascareggi Elit-MBA 26
  Esa Kytölä MBA 27
  Bady Hassaine MBA 36
  Paolo Casoli MBA Val 11
  Ángel Nieto Ducados-MBA Vastloper 9
  Lucio Pietroniro Johnson-MBA 13
  Manuel Hernández MBA 21
  Éric Saul LGN 32
  Robin Appleyard MBA 24

80cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

De drie fabrieks-Ducados-Derbi's kwamen op de eerste startrij, vergezeld door Stefan Dörflinger met zijn Krauser en Hans Spaan met zijn HuVo-Casal. De 80cc-klasse was weer het rijkst aan merken, want op de tweede startrij stonden ook nog een Seel, een Ziegler en een Autisa.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Ducados-Derbi 1"38'45
2.   Ángel Nieto Ducados-Derbi 1"38'86
3.   Stefan Dörflinger Krauser 1"39'26
4.   Manuel Herreros Ducados-Derbi 1"39'26
5.   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 1"39'75
6.   Pier Paolo Bianchi Seel 1"40'60
7.   Ian McConnachie Krauser 1"41'01
8.   Rainer Kunz Ziegler 1"41'56
9.   Juan Ramón Bolart Autisa 1"41'56
10.   Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal 1"41'95

De race

bewerken

De Spaanse Ducados-Derbi-coureurs lieten in Spanje niets heel van de concurrentie. Ángel "El Niño" Nieto, Jorge "Aspar" Martínez en Manuel "Champi" Herreros nestelden zich binnen drie ronden aan de leiding, sloegen een gat met de concurrentie en wisselden voortdurend van positie. Aan de finish had Martínez zeven seconden voorsprong op Nieto, die nipt voor Herreros tweede werd. Daarna moest het publiek een halve minuut wachten op Pier Paolo Bianchi, die een goed debuut op de Seel maakte en in elk geval de Krauser van Ian McConnachie voor bleef. Regerend wereldkampioen Stefan Dörflinger kwam vermogen tekort door een gescheurde uitlaat en werd slechts negende, op een ronde achterstand.

Uitslag 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Ducados-Derbi 37"01'75 1 15
2   Ángel Nieto Ducados-Derbi +7'70 2 12
3   Manuel Herreros Ducados-Derbi +8'60 4 10
4   Pier Paolo Bianchi Seel +39'37 6 8
5   Ian McConnachie Krauser +42'17 7 6
6   Juan Ramón Bolart Autisa +1"20'44 9 5
7   Gerhard Waibel Real-Krauser +1"20'62 12 4
8   Hubert Abold Seel +1 ronde 11 3
9   Stefan Dörflinger Krauser +1 ronde 3 2
10   Domingo Gil Blanco Autisa +1 ronde 20 1
11   Reiner Scheidhauer Seel-MBA +1 ronde 13
12   Steve Mason MBA +1 ronde 21
13   Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal +1 ronde 10
14   Massimo Fargeri MBA +2 ronden 26
15   Jos van Dongen Krauser +2 ronden 23
16   Bertus Grinwis Krauser +2 ronden 24
17   Chris Baert Seel-MBA +2 ronden 25
18   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal +2 ronden 5
19   Paolo Priori Lusuardi +2 ronden 28
20   Juan Esteve Autisa +2 ronden 30
21   Ricardo Blanco Krauser +3 ronden 35

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Reiner Koster Kroko 27
  Rainer Kunz Ziegler 8
  Javier Arumi Autisa 32
  Julián Miralles Casal 17
  Gérard Fissette Casal 31
  Alex Barros Autisa 22
  Luis Miguel Reyes Autisa 15
  Henk van Kessel Krauser Val 14
  Felix Rodríguez Autisa 16
  Serge Julin Casal 29
  Joaquin Gali Krauser 34
  Gerd Kafka Krauser 18
  Salvatore Milano Krauser 19

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Grid Oorzaak
  Herri Torrontegui Autisa 33 Blessure[7]

Cameraman

bewerken

In het seizoen 1985 had Randy Mamola enkele malen met de camera van Sky Channel gereden. Mamola reed toen voor Rothmans. De camera kostte wel wat ruimte: de tank moest kleiner gemaakt worden en dat kostte hem bijna de overwinning in de TT van Assen. Kennelijk wilde Rothmans dat risico niet meer nemen, want op hun verzoek reed Boet van Dulmen in Spanje met de camera van Sky Channel op de tank. Boet kon zo lange tijd zijn nieuwe teamgenoot Henk van der Mark filmen, maar moest hem uiteindelijk laten gaan.

Discussie

bewerken

Het startongeval bij de 250cc-race deed de discussie over de duwstart weer oplaaien. Vooral de Amerikaanse coureurs en teammanager Kenny Roberts waren al koppelingsstarts in de Verenigde Staten gewend en drongen aan op het afschaffen van de duwstart. Dat gebeurde uiteindelijk in het seizoen 1987.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1985
FIM wereldkampioenschap wegrace
38e seizoen (1986)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1986

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1985
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1987