Grand Prix-wegrace van Portugal 1988

De Grand Prix-wegrace van Portugal 1988 was de vierde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1988. De races werden verreden op 1 mei 1988 op het Circuito Permanente de Jerez nabij Jerez de la Frontera in Spanje. Voor de zijspanklasse was dit de openingsrace van het seizoen. De 125cc-klasse kwam niet aan de start.

Vlag van Portugal Grand Prix-wegrace van Portugal 1988
Circuito Permanente de Jerez
Officiële naam Gran Premio Campsa Campeonato del Mundo de Motociclismo de Velocidad Expo 92
Land Vlag van Portugal Portugal
Datum 1 mei 1988
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey
Derde Vlag van Australië Kevin Magee
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Spanje Juan Garriga
Eerste Vlag van Spanje Juan Garriga
Tweede Vlag van Japan Masahiro Shimizu
Derde Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Spanje Manuel Herreros
Derde Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt

Algemeen

bewerken

De Grand Prix verliep tamelijk rampzalig voor Honda, dat nog steeds wegliggingsproblemen kende en zowel in de 250- als de 500cc-klasse werd verslagen door Yamaha. Voor het Ducados-team van Ángel Nieto was de Grand Prix een groot succes met de overwinning van Juan Garriga in de 250cc-race en de eerste drie plaatsen van Jorge Martínez, Manuel Herreros en Àlex Crivillé in de 80cc-klasse. Rolf Biland vervulde een oude wens: hij trainde met zijn zijspancombinatie sneller dan de 500cc-solomotoren. De zijspanrace werd door de beginnende regen onderbroken en in twee manches verreden.

Grand Prix van de Expo 92?

bewerken

Bij aanvang van de Grand Prix bleek dat de organisatie programmaboekjes en posters had laten maken met de tekst "Gran Premio Campsa Campeonato del Mundo de Motociclismo de Velocidad Expo 92". Volgens velen is dat ook de officiële aanduiding van de Grand Prix, maar niet volgens de Fédération Internationale de Motocyclisme[1]. Wat was er gebeurd?

De Portugese GP van 1987 was verreden op het Circuito Permanente del Jarama omdat het Autódromo do Estoril nog niet geschikt (gehomologeerd) was. Het was de bedoeling de GP van 1988 wel in Estoril te laten plaatsvinden, maar het circuit moest op 1 januari 1988 gereed zijn zodat het in februari gekeurd kon worden. In februari waren de werkzaamheden echter nog in het beginstadium en de wegracecommissie van de FIM (CCR) nam geen genoegen met een later moment van keuren. Men besloot de GP af te gelasten. De Spaanse motorsportbond bood daarop aan de GP in Jerez te laten plaatsvinden. Daar moest de FIM-directie op maandag 29 februari over beslissen, maar door het langdurig vergaderen over televisierechten en de Dakar-rally werd dit verschoven naar de ochtend van 1 maart. Toen werd definitief besloten dat de GP van Portugal op 1 mei 1988 zou plaatsvinden op het circuit van Jerez[2]. Dat de GP uiteindelijk door de organisatie omgedoopt werd tot "GP van de Expo 92" om reclame te maken voor de Expo '92 die vier jaar later in Sevilla zou plaatsvinden doet daar niets aan af. GP's werden bijna altijd naar een sponsor vernoemd, zoals de Gran Premio Marlboro de España, maar men kon niet met een pennenstreek Portugal zijn WK-races afnemen, nadat de FIM die goedgekeurd had. De internationale pers reisde af naar de Grand Prix van Portugal en vernam pas op de ochtend van de racedag dat men op de GP van de Expo 92 was aangekomen[3].

500cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Al in de trainingen was het duidelijk dat de Honda's het moeilijk zouden krijgen op het technische circuit van Jerez. Er werden zelfs 1987-remschijven en remklauwen ingevlogen, die door iedereen behalve Pierfrancesco Chili werden gebruikt. Ook de Showa-vering leverde problemen op (niet alleen in de 500cc-klasse, privérijders in de 125cc-klasse experimenteerden al met WP- en Marzocchi-veersystemen). Wayne Gardner reed de vijfde trainingstijd en hoewel hij slechts 0,4 seconde langzamer was dan Eddie Lawson, achtte hij zichzelf kansloos in de race.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 1"50'12
2.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"50'23
3.   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"50'29
4.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"50'52
5.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"50'58
6.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 1"50'95
7.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 1"51'25
8.   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 1"51'56
9.   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 1"51'86
10.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 1"52'11

De race

bewerken

Wayne Rainey nam meteen de leiding in de race, gevolgd door Kevin Schwantz, Christian Sarron, Eddie Lawson en Kevin Magee. Wayne Gardner reed daar samen met Didier de Radiguès en Niall Mackenzie al een heel eind achter. Rainey bouwde zijn voorsprong uit terwijl Lawson in gevecht was met Sarron en Schwantz met carburatieproblemen uitviel. Magee daarentegen kon de aanval op zijn stalgenoot inzetten, maar moest door zijn slijtende Dunlop-banden inhouden. Dat probleem had Rainey ook, en daar profiteerde Lawson met zijn Michelins van. In de eenentwintigste ronde passeerde hij Magee, die ook nog aangevallen werd door Sarron. Twee ronden voor de finish nam Lawson de leiding van Rainey over. Magee wist Sarron net voor te blijven. Gardner had de hele race grote risico's moeten nemen om De Radiguès voor te blijven.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 53"47'99 1 20
2   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 53"49'63 2 17
3   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 53"55'66 3 15
4   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 53"55'78 4 13
5   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 54"16'62 5 11
6   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 54"18'51 8 10
7   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 55"00'02 7 9
8   Rob McElnea Pepsi-Suzuki 55"25'41 11 8
9   Marco Papa Honda +1 ronde 13 7
10   Alessandro Valesi Honda +1 ronde 15 6
11   Daniel Amatriaín Honda +1 ronde 16 5
12   Steve Manley Suzuki +1 ronde 22 4
13   Rachel Nicotte Chevallier-Honda +1 ronde 19 3
14   Bruno Kneubühler Honda +2 ronden 21 2
15   Maarten Duyzers HDJ-Honda +2 ronden 24 1
16   Nicholas Schmassmann Honda +2 ronden 25
17   Josef Doppler Honda +2 ronden 26
18   Ian Pratt Suzuki +2 ronden 28

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 12
  Ron Haslam ELF-HRC-Honda Remmen[4] 9
  Moreno Vacondio Suzuki 27
  Tony Carey Suzuki 29
  Raymond Roche Cagiva 18
  Andreas Leuthe Suzuki 23
  Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki Carburatie 6
  Marco Gentile Fior-Marlboro-Honda[5] 17
  Fabio Barchitta Katayama-ELF-HRC-Honda 14

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda Blessure[6] 10
  Gustav Reiner Hein Gericke-Honda Blessure[7]

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Randy Mamola Cagiva[8]
  Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha Blessure[9]
  Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha Tests[10]
  Mike Baldwin Katayama-ELF-Honda
  Silvo Habat Suzuki
  Wolfgang von Muralt Suzuki Blessure[11]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 72
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 60
3   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 50
4   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 48
5   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 44
  Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha
7   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 33
8   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 31
9   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 19
10   Rob McElnea Pepsi-Suzuki 18

250cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Net als in de 500cc-klasse hadden de 250cc-Honda-coureurs grote wegliggingsproblemen. Toch was het verschil tussen Sito Pons en Carlos Lavado slechts 0,2 seconde. Dat Lavado op poleposition stond was een opsteker voor hem. Sinds zijn wereldtitel in het seizoen 1986 waren zijn prestaties erg tegengevallen. De dertiende startplaats van Toni Mang viel erg tegen. Net als alle HRC-rijders had hij problemen met zijn Showa-dempers, maar HRC verbood het gebruik van andere vering.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"51'58
2.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 1"51'74
3.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 1"51'77
4.   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 1"51'93
5.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 1"52'35
6.   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"52'77
7.   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 1"52'86
8.   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 1"52'90
9.   Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda 1"53'20
10.   Manfred Herweh Levior-Yamaha 1"53'38

De race

bewerken

De poleposition van Carlos Lavado werd nutteloos omdat hij al in de opwarmronde ten val kwam. Al in de eerste ronde schakelde Sito Pons zichzelf uit door tegen Alberto Puig aan te rijden. Puig kon zijn machine weer oprapen en werd uiteindelijk achtste. Intussen namen Juan Garriga en Masahiro Shimizu afstand van de rest van het veld. In de eerste ronden probeerde Shimizu enkele malen aan te vallen, maar hij moest Garriga laten gaan. Hij had echter genoeg voorsprong om zijn achtervolgers voor te blijven. Jacques Cornu werd met ruim drie seconden achterstand derde. Daardoor bleef de schade voor Honda beperkt: drie Honda's in de top vijf, maar de vedetten Reinhold Roth en Toni Mang verloren weer veel punten en eindigden zelfs achter de Yamaha TZ 250-productieracer van Jean-Philippe Ruggia.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 47"22'77 4 20
2   Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda 47"28'38 9 17
3   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 47"31'51 7 15
4   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 47"31'96 5 13
5   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 47"33'17 6 11
6   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 47"46'95 12 10
7   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 47"48'49 13 9
8   Alberto Puig Nieto-Ducados-HRC-Honda 48"01'06 11 8
9   Jean-Michel Mattioli Docshop-Yamaha 48"02'11 14 7
10   Manfred Herweh Levior-Yamaha 48"06'76 10 6
11   Stefano Caracchi Honda 48"09'90 22 5
12   Donnie McLeod 7Up-EMC-Rotax 48"11'19 20 4
13   Urs Lüzi Honda 48"12'12 16 3
14   Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax 48"16'80 15 2
15   Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax 48"27'72 21 1
16   Thierry Rapicault Fior-Rotax 48"29'03 31
17   Maurizio Vitali Yamaha 48"29'74 17
18   Gary Cowan Yamaha 48"33'04 30
19   Bruno Bonhuil Honda 48"35'28 33
20   Engelbert Neumair Aprilia-Rotax 48"39'43 24
21   Iván Palazzese Yamaha 48"39'83 26
22   Bernard Haenggeli Honda 48"53'37 28
23   Jochen Schmid Honda 48"53'58 29
24   René Delaby Docshop-Yamaha 48"53'71 36

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha Val in opwarmronde 1
  Hans Lindner Honda 34
  Alain Bronec Honda 32
  August Auinger Aprilia-Rotax 27
  Paolo Casoli Pileri-AGV-Garelli 35
  Kevin Mitchell Yamaha 23
  Martin Wimmer Fath-Hein Gericke-Yamaha 18
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax Val[12] 19
  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha Val 8
  Sito Pons Campsa-HRC-Honda Val 2
  Jean-François Baldé Defi-Rotax 3

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Urs Jücker Yamaha
  Massimo Matteoni Yamaha
  Javier Cardelús Aprilia-Rotax
  Guy Bertin Yamaha
  René Zanata Yamaha
  Jean-Francois Foray Yamaha
  Jaime Torrens JJ Cobas-Rotax
  Juan Bravo Honda
  Hervé Duffard Honda
  Eddie Laycock EMC-Rotax
  Luis Carlos Maurel JJ Cobas-Rotax

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Christian Boudinot Fior-Rotax

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda Blessure[13]

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 54
2   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 53
3   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 50
4   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 38
5   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 37
6   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 28
  Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda
8   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 27
9   John Kocinski Roberts-Lucky Strike-Yamaha 24
10   Jim Filice HRC-Honda 20

80cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Na zijn nederlaag in de GP van Spanje deed Jorge Martínez er alles aan om de tweede GP in zijn thuisland te winnen. In de training was hij al een bijna twee seconden sneller dan Stefan Dörflinger, terwijl hij op de eerste startrij bijgestaan werd door zijn stalgenoten Àlex Crivillé en Manuel Herreros.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 2"01'96
2.   Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi 2"03'01
3.   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 2"03'51
4.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 2"04'10
5.   Bogdan Nikolov Krauser 2"05'64
6.   Peter Öttl Pichler-Krauser 2"06'15
7.   Herri Torrontegui Autisa 2"06'24
8.   Jaime Mariano JJ Cobas-Rotax 2"06'36
9.   René Dünki Krauser 2"06'49
10.   Ian McConnachie Autisa 2"07'22

De race

bewerken

Bij de start verbrandde Stefan Dörflinger zijn koppeling en hij moest aan een inhaalrace beginnen, terwijl het hele Derbi-team er vandoor ging. Dörflinger kwam nog ver, maar het duurde lang eer hij Herri Torrontegui voorbij was. Manuel Herreros probeerde nog om Jorge Martínez te verschalken, maar dat mislukte. Dörflinger werd achter Àlex Crivillé vierde. Omdat Torrontegui met pech uitviel werd Peter Öttl vijfde.

Uitslag 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 37"36'39 1 20
2   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 37"36'64 4 17
3   Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi 37"36'92 2 15
4   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 37"57'62 3 13
5   Peter Öttl Pichler-Krauser 38"10'99 6 11
6   Giuseppe Ascareggi BBFT 38"18'49 11 10
7   Gabriele Gnani Gnani 38"22'70 13 9
8   Bogdan Nikolov Krauser 38"23'07 5 8
9   Juhász Károly Krauser 38"43'70 12 7
10   Jos van Dongen Rekro-Casal 38"47'40 19 6
11   René Dünki Krauser 38"48'14 9 5
12   Jacques Bernard Fantic 38"50'63 15 4
13   Günter Schirnhofer Krauser 38"50'98 17 3
14   Javier Arumi Krauser 39"08'89 18 2
15   Jaime Mariano JJ Cobas-Rotax 39"09'12 8 1
16   Ian McConnachie Autisa 39"36'13 10
17   Reiner Koster LCR-Casal +1 ronde 22
18   Emilio Palencia Arbizu +1 ronde 24
19   Javier Debon HuVo-Casal +1 ronde 28
20   Philippe Desmet Autisa +1 ronde 32
21   Joaquin Gali Krauser +1 ronde 31
22   Adrie Nijenhuis Timmer-Samson-Casal +1 ronde 29
23   Heinz Paschen Kiefer +1 ronde 26
24   Thomas Engl Krauser +1 ronde 33

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Antonio Sanchez JJ Cobas-Rotax 21
  Stuart Edwards Casal 20
  Serge Julin Casal 16
  Herri Torrontegui Autisa 7
  Alberto Fernandez Minarelli 34
  Jorge Cabanes Autisa 30
  Stefan Brägger Casal 23
  Jose Saez Autisa 14
  Paul Bordes RB 25
  Javier Navarro Casal 35
  Juan Esteve Autisa 27

Top tien tussenstand 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 37
2   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 33
3   Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi 30
  Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi
5   Peter Öttl Pichler-Krauser 22
6   Károly Juhász Krauser 16
  Bogdan Nikolov Krauser
8   Jos van Dongen Rekro-Casal 11
9   Herri Torrontegui Autisa 10
  Giuseppe Ascareggi BBFT

Zijspanklasse

bewerken

De training

bewerken

Rolf Biland had tijdens de GP van San Marino van 1982 al geprobeerd een snellere rondetijd te rijden dan de 500cc-klasse, maar moest dat toen bekopen met een ernstig ongeval en een gebroken sleutelbeen. In Jerez lagen de rondetijden weer dicht bij elkaar en met kwalificatiebanden en weinig brandstof slaagde hij er dit maal in samen met Kurt Waltisperg een ronde van 1"49'37 te rijden, terwijl Eddie Lawson met zijn Yamaha YZR 500 1"50'12 nodig had. Intussen waren Biland's concurrenten wel gewaarschuwd. Steve Webster was anderhalve seconde langzamer.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 1"49'37
2.   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 1"51'75
3.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 1"52'84
4.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 1"53'01
5.   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 1"53'39
6.   Alfred Zurbrügg   Markus Zurbrügg LCR-Yamaha 1"54'17
7.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 1"54'93
8.   Yoshisada Kumagaya   Brian Barlow Windle-Yamaha 1"55'47
9.   Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-ADM 1"55'55
10.   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 1"55'86

De race

bewerken

Toen de zijspanrace startte druppelde het al een beetje, maar het veld ging op slicks van start. Egbert Streuer viel meteen ver terug omdat zijn machine op drie cilinders liep en Rolf Biland nam zoals verwacht de leiding. Toen de regen doorzette spinde Biland, waardoor hij naar de tiende plaats, vlak voor Streuer, terugviel. Nu ging Steve Webster aan de leiding, maar in de vierde ronde regende het zo hard dat Webster zijn arm opstak ten teken dat hij de race zou staken. Alain Michel was het met hem eens en langzaam reed de hele stoet langs start/finish, waar de organisatie inmiddels besloten had de rode vlag te zwaaien. De tijden na drie ronden werden genoteerd om meegerekend te worden in de eindstand. In de korte pauze moest Streuer zijn blok nakijken en Theo van Kempen moest (met hulp van het team van Kenny Roberts) een door André Bosman kapotgereden uitlaat vervangen.

Bij de herstart begon Steve Webster met een positief saldo van 9,87 seconden op Biland en 11,3 seconden op Streuer. Nu liep de machine van Streuer goed en hij kon Biland volgen, maar door het vuile vizier van zijn helm zag hij niet genoeg om aan te vallen. De beide combinaties lagen al snel 20 seconden voor op Webster en daarom had een aanval van Streuer ook niet veel zin. Hij zou immers nog 1,5 seconde voorsprong op Biland moeten nemen om eindwinnaar te worden. In de totaaltijd wonnen Rolf Biland/Kurt Waltisperg voor Egbert Streuer/Bernard Schnieders en Steve Webster/Tony Hewitt.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 47"05'45 1 20
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 47"07'38 4 17
3   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 47"38'50 2 15
4   Barry Brindley   Graham Rose LCR-Yamaha 50"27'06 14 13
5   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 50"33'14 3 11
6   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 50"52'18 10 10
7   Theo van Kempen   Simon Birchall Lucky Strike-LCR-Yamaha 51"14'20 15 9
8   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 51"18'52 13 8
9   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 51"35'18 7
10   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha +1 ronde 6 6
11   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha +1 ronde 5 5
12   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser +1 ronde 4
13   Dennis Bingham   Gary Irlam LCR-Yamaha +1 ronde 3
14   Yvan Nigrowsky   Martial Charpentier Seymaz-JPX +1 ronde 2
15   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser +1 ronde 1

Niet gefinished

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Grid Oorzaak
  Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 7
  Yoshisada Kumagaya   Brian Barlow Windle-Yamaha 8
  Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-ADM 9
  André Bosman   David Kellett| LCR-Yamaha 11
  Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha 12

Top tien tussenstand zijspanklasse

bewerken

Conform wedstrijduitslag

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1988
FIM wereldkampioenschap wegrace
40e seizoen (1988)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1988

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Portugal 1987
Grand Prix-wegrace van Portugal Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Portugal 2000