De TT van Assen 1979 was de zevende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1979. De races werden verreden op 23 juni 1979 op het Circuit van Drenthe nabij Assen, Nederland. Ze trokken een recordaantal van 136.000 bezoekers.

Vlag van Nederland TT Assen 1979
Officiële naam Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 23 juni 1979
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Snelste ronde Vlag van Italië Virginio Ferrari
Eerste Vlag van Italië Virginio Ferrari
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Derde Vlag van Nederland Wil Hartog
350 cc
Poleposition Vlag van Australië Gregg Hansford
Snelste ronde Vlag van Australië Gregg Hansford
Eerste Vlag van Australië Gregg Hansford
Tweede Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
Derde Vlag van Italië Walter Villa
250 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Eerste Vlag van Italië Graziano Rossi
Tweede Vlag van Australië Gregg Hansford
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
125 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Snelste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Derde Vlag van Italië Maurizio Massimiani
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Frankrijk Patrick Plisson
Derde Vlag van Zwitserland Rolf Blatter
Zijspan B2A
Poleposition Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Verenigd Koninkrijk James Neil

500 cc bewerken

Het Yamaha-fabrieksteam had weinig reden tot zorg toen Johnny Cecotto en Kenny Roberts in de training alle baanrecords meerdere malen braken. In de race zou het anders gaan: Roberts ontdekte al in de opwarmronde dat zijn achterschokdemper stuk was en kon geen rol van betekenis spelen. Hij werd achtste dankzij Christian Sarron, die vanuit de pits opdracht kreeg achter Roberts te blijven. Jack Middelburg had kopstart, gevolgd door Barry Sheene, Wil Hartog en Virginio Ferrari. Hartog nam drie ronden lang de leiding, tot Ferrari hem passeerde. Uiteindelijk kwam ook Sheene hem voorbij. Barry Sheene liep ongeveer vijf seconden achterstand op Ferrari op, maar negeerde het pitbord "Slow down". Hij had geen boodschap aan stalorders en viel Ferrari aan waar hij kon. In de laatste bocht koos hij er wijselijk voor om achter Ferrari te blijven en de tweede plaats te pakken. Sheene was toch al ontevreden over Suzuki, dat de nieuwste frames aan Hartog en Ferrari had gegund, terwijl Sheene zich moest behelpen met een frame uit 1977. Johnny Cecotto stapte halverwege de race af omdat zijn geblesseerde knie opspeelde.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Virginio Ferrari Suzuki 47' 07" 3 15
2   Barry Sheene Suzuki +0" 1 12
3   Wil Hartog Suzuki +21" 4 10
4   Boet van Dulmen Suzuki +27" 2 8
5   Philippe Coulon Suzuki +39" 0 6
6   Franco Uncini Suzuki 5
7[1]   Jack Middelburg Suzuki 4
8   Kenny Roberts Yamaha 3
9   Christian Sarron Yamaha 2
10   Steve Parrish Suzuki 1
11   Gianni Rolando Suzuki
12   Graziano Rossi Morbidelli
13   Randy Mamola Suzuki
14   Ikujiro Takai Yamaha +1 ronde
15   Dennis Ireland Suzuki +1 ronde
16   Dick Alblas Suzuki +1 ronde
17   Gerhard Vogt Suzuki +1 ronde
DNF   Seppo Rossi Suzuki motor
DNF   Johnny Cecotto Yamaha
DNF   Henk de Vries Suzuki motor
DNF   Bernard Fau Suzuki motor
DNF   Marco Lucchinelli Suzuki motor
DNF   Jürgen Steiner Suzuki ongeval
DNF   Max Wiener Suzuki ongeval
DNF   Børge Nielsen Suzuki ongeval
DNF   Michel Rougerie Suzuki motor
DNF   Alex George Suzuki motor
DNF   Piet van der Wal Yamaha motor
DNF   Peter Sjöström Suzuki motor
DNQ   Gustav Reiner Suzuki
DNQ   Dave Potter Suzuki krukas
DNS   Willem Zoet Suzuki blessure[2]

350 cc bewerken

Net als in Italië waren er in de 350cc-race in Assen enorm veel uitvallers. Slechts dertien van de dertig gestarte coureurs haalden de eindstreep. Kork Ballington nam aanvankelijk de leiding, maar nog in de eerste ronde viel hij uit door een vastloper. Gregg Hansford kon nu, ogenschijnlijk op zijn gemak, een grote voorsprong opbouwen en finishte met twintig seconden voorsprong. Achter hem was een heel grote groep ontstaan, waaruit Toni Mang zich enigszins los wist te maken. Hij werd echter achterhaald door Patrick Fernandez, die hem in de negende ronde passeerde. De slecht gestarte Walter Villa wist Mang ook nog de derde plaats af te nemen. Sadao Asami zag met nog drie ronden te gaan een zesde plaats verloren gaan door een lekke band.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Gregg Hansford Kawasaki 48' 41" 0 15
2   Patrick Fernandez Yamaha +20" 2 12
3   Walter Villa Yamaha +22" 6 10
4   Toni Mang Kawasaki +25" 9 8
5   Michel Frutschi Yamaha +26" 2 6
6   Graeme McGregor Yamaha +50" 0 5
7   Jeffrey Sayle Yamaha 4
8   Pentti Korhonen Yamaha 3
9   Olivier Chevallier Yamaha 2
10   Gianfranco Bonera Yamaha 1
11   Didier de Radiguès Yamaha
12   Klaas Hernamdt Yamaha
13   Etienne Geeraerdt Yamaha +1 ronde
DNF   Víctor Palomo Yamaha val
DNF   Barry Ditchburn Kawasaki val
DNF   Sadao Asami Yamaha lekke band
DNF   Bert Struyk Yamaha
DNF   Mar Schouten Yamaha
DNF   Roland Freymond Yamaha
DNF   Willem Zoet Yamaha val
DNF   Pekka Nurmi Yamaha
DNF   Kork Ballington Kawasaki vastloper
DNF   Eric Saul Yamaha
DNF   Vic Soussan Yamaha
DNF   Patrick Pons Yamaha
DNF   Richard Hubin Yamaha
DNF   Alan North Yamaha
DNF   Michel Rougerie Bimota-Yamaha
DNF   Eero Hyvärinen Yamaha
DNF   Chas Mortimer Yamaha
DNQ   Kenny Blake Yamaha
DNQ   Murray Sayle Yamaha
DNQ   Carlos Lavado Yamaha
DNQ   Piet van der Wal Yamaha
DNQ   Walter Hoffmann Yamaha
DNQ   Paolo Pileri RTM

250 cc bewerken

Graziano Rossi begon een fenomeen te worden. Na een aarzelend begin van het seizoen (18e in Duitsland en uitgevallen in Italië) was hij in Spanje derde geworden om vervolgens de Joegoslavische GP te winnen. Hoewel hij zich in Assen pas op de tweede startij kon plaatsen, haalde hij in de Veenslang favoriet Kork Ballington al in en hij bleef vanaf dat moment aan de leiding. Ballington en zijn Kawasaki-teamgenoot Gregg Hansford vochten een felle strijd uit om de tweede plaats, die door Hansford met slecht een 0,1 seconde verschil gewonnen werd.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Graziano Rossi Morbidelli 46' 12" 2 15
2   Gregg Hansford Kawasaki +7" 0 12
3   Kork Ballington Kawasaki +7" 1 10
4   Toni Mang Kawasaki +52" 1 8
5   Jean-François Baldé Kawasaki +1' 06" 8 6
6   Patrick Fernandez Yamaha +1' 12" 8 5
7   Randy Mamola Yamaha 4
8   Roland Freymond Yamaha 3
9   Walter Villa Yamaha 2
10   Vic Soussan Yamaha 1
11   Edi Stöllinger Kawasaki
12   Eric Saul Adriatica
13   Hans Müller Yamaha
14   Richard Hubin Yamaha
15   Jeffrey Sayle Yamaha
16   Víctor Palomo Yamaha
17   Chas Mortimer Yamaha
18   Klaas Hernamdt Yamaha
19   Rini van Kasteren Yamaha
20   Frank Steinhausen Yamaha
21   Juup Bosman Yamaha val
DNF   Paolo Pileri Yamaha val
DNF   Alan North Yamaha val[3]
DNF   Sadao Asami Yamaha
DNF   Bert Struyk Yamaha val
DNF   Willem-Jan Nooteboom Yamaha
DNF   Olivier Chevallier Yamaha
DNF   Pentti Korhonen Yamaha
DNF   Pekka Nurmi Yamaha
DNF   Reinhold Roth Yamaha
DNS   Harald Bartol Yamaha
DNS   Barry Ditchburn Kawasaki blessure
DNQ   Olivier Liégeois Yamaha

125 cc bewerken

Al in de eerst ronde van de 125cc-race in Assen viel Theo van Geffen. Hij werd overreden door Per-Edvard Carlsson, terwijl Juup Bosman over de motorfietsen viel. Van Geffen brak een been, een enkel, een sleutelbeen en een duim, terwijl Carlsson bewusteloos in en sloot lag. Ex-coureur Jos Schurgers die in de buurt was, moest Carlsson's hoofd boven water houden. Intussen vochten Ricardo Tormo en Ángel Nieto om de leiding van de wedstrijd. Nieto nam in de derde ronde de leiding, maar waar hij in eerdere GP's zonder problemen naar de overwinning kon rijden, moest hij dit keer echt strijd leveren tegen Tormo met zijn Bultaco. Nieto verbrak het ronderecord twee keer en bouwde en voorsprong van 7 seconden op, maar toen zijn banden het lieten afweten wist Tormo tot 2½ seconde te naderen. Thierry Espié en Maurizio Massimiani vochten om de derde plaats tot in de voorlaatste ronde, toen Espié viel en een voet brak. Peter Looijesteijn verspeelde een tiende plaats door een val in de laatste ronde.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ángel Nieto Minarelli 45' 47" 8 15
2   Ricardo Tormo Bultaco +2" 5 12
3   Maurizio Massimiani MBA +19" 4 10
4   Gert Bender GB Bender +24" 8 8
5   Bruno Kneubühler MBA +33" 4 6
6   Stefan Dörflinger Morbidelli 5
7   Jean-Louis Guignabodet Morbidelli 4
8   Walter Koschine Delta Fantic 3
9   Henk van Kessel Condor 2
10   Clive Horton Morbidelli 1
11   Martin van Soest Morbidelli
12   Jean-François Lecureux Morbidelli
13   Pier Paolo Bianchi Minarelli
14   Peter van Niel Morbidelli
DNF   Anton Straver Morbidelli motor
DNF   Thierry Espié Motobécane val
DNF   Kees van de Ven MBA motor
DNF   Eugenio Lazzarini Morbidelli
DNF   Theo Timmer Morbidelli motor
DNF   Juup Bosman Morbidelli
DNF   Hans Müller MBA
DNF   Cees van Dongen Morbidelli banden[4]
DNF   Peter Looijesteijn MBA
DNF   Harald Bartol Morbidelli
DNF   Theo van Geffen Morbidelli val
DNF   August Auinger Morbidelli
DNF   Rolf Blatter Morbidelli
DNF   Matti Kinnunen MBA
DNF   Patrick Plisson Morbidelli
DNF   Per-Edvard Carlsson MBA val
DNQ   Gianpaolo Marchetti MBA
DNQ   Patrick Hérouard Morbidelli
DNQ   Jan Huberts MBA
DNQ   Barry Smith Morbidelli
DNQ   Jean-Paul Magnoni Morbidelli

50 cc bewerken

Nadat Ricardo Tormo in Joegoslavië zijn eerste punten had gescoord vertrok hij in Assen samen met Eugenio Lazzarini als snelste. Tormo liep zelfs tot twaalf seconden weg van Lazzarini, die dat rustig liet gebeuren omdat Tormo toch geen bedreiging voor de titel vormde. Tormo verspeelde zijn kansen echter door een val waardoor Lazzarini met ruime voorsprong won. Henk van Kessel viel op de tweede plaats liggend uit door een defecte accu. Nu ging de tweede plaats naar Patrick Plisson met de ABF, terwijl Rolf Blatter derde werd. Peter Looijesteyn had getraind met een UFO, maar werd in de race vierde met een Kreidler. Later bleek dat de val van Tormo was veroorzaakt door een leesfout: Tormo kreeg via een pitbord een rondetijd van 3 minuut en 33 seconden voor, maar hij las 3.38. Daardoor dacht hij dat hij vijf seconden te langzaam reed en hij nam onnodig risico.

Uitslag 50 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Eugenio Lazzarini Van Veen-Kreidler 32' 40" 5 15
2   Patrick Plisson ABF +13" 3 12
3   Rolf Blatter Kreidler +13" 5 10
4   Peter Looijesteijn Bakker-Kreidler +32" 4 8
5   Wolfgang Müller Kreidler 6
6[5]   Hagen Klein Hess Spezial 5
7   Jacky Hutteau ABF 4
8   Theo van Geffen Kreidler 3
9   Theo Timmer Bultaco 2
10   Gerrit Strikker Kreidler 1
11   Rudi Oosting Kreidler
12   Joaquín Galí Bultaco
13   Ton Kooyman Hemeyla
14   Chris Baert Kreidler
15   Daniel Corvi Kreidler
16   George Looijesteijn Kreidler
DNF   Ricardo Tormo Bultaco motor
DNF   Stefan Dörflinger Kreidler
DNF   Henk van Kessel Sparta accu
DNF   Gerhard Waibel Van Veen-Kreidler[6]
DNF   Ingo Emmerich Kreidler
DNF   Floor Maasland Kreidler
DNF   Jos Dieteren Kreidler
DNF   Yves Le Toumelin Kreidler
DNF   Aldo Pero Kreidler
DNF   Cees van Dongen Van Veen-Kreidler[7] vastloper
DNF   Reiner Scheidhauer Kreidler
DNF   Ramón Galí Kreidler
DNF   Rudolf Kunz Kreidler
DNF   Hans-Jürgen Hummel Kreidler
DNQ   Stefan Danielsson Kreidler
DNQ   Günter Schirnhofer Kreidler
DNQ   Gerhard Singer Kreidler

Zijspanklasse B2A bewerken

Na de eerste ronde in Assen gingen Werner Schwärzel/Andreas Huber aan de leiding, gevolgd door Rolf Steinhausen/Kenny Arthur, Göte Brodin/Billy Gällros en Max Venus/Norbert Bittermann. Rond dat moment waren vier man bezig de zijspancombinatie van Alain Michel uit een sloot te halen. Michel/Collins sloten als laatste aan maar kregen de zwarte vlag omdat men wilde controleren of de combinatie wel veilig was. Toen dat gebeurd was wisten ze toch nog een punt te scoren. Steinhausen passeerde Schwärzel al in de tweede ronde en daarna werd het een saaie race met weinig positiewisselingen. Schwärzel verloor zijn eerste plaats doordat zijn motor niet meer op toeren kwam.

Uitslag zijspanklasse B2A bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Schmid-Yamaha 45' 20" 0 15
2   Rolf Steinhausen   Kenny Arthur KSA-Yamaha +31" 8 12
3   Jock Taylor   James Neil Windle-Yamaha +46" 9 10
4   Dick Greasley   John Parkins Yamaha 8
5   Göte Brodin   Billy Gällros Krauser-Yamaha 6
6   Egbert Streuer   Johan van der Kaap Schmid-Yamaha 5
7   Hermann Huber   Bernhard Schappacher Krauser-Yamaha 4
8   Max Venus   Hartmut Schimanski Yamaha 3
9   Otto Haller   Rainer Gundel Krauser-Yamaha 2
10   Alain Michel   Stuart Collins Seymaz-Yamaha 1
DNF   Werner Schwärzel   Andreas Huber Yamaha motor

Trivia bewerken

  • Ricardo Tormo raakte na zijn val in Assen in gevecht met een baancommissaris. Tormo wilde na zijn val zijn kromme schakelpedaal recht buigen met de stok van een waarschuwingsvlag, die de baancommissaris echter niet wilde afstaan.
  • Het tankstation van het Circuit van Drenthe kreeg de naam "Meindert Groen Straat". Meindert ("Meine") Groen werkte voor Esso en had al sinds de eerste TT van Assen in 1925 meegewerkt.
  • Randy Mamola was in Assen voor de 250cc-race, maar nu Mike Baldwin in Amerika geblesseerd was geraakt gaf teameigenaar Serge Zago de Suzuki RG 500 aan Mamola. Hij werd er dertiende mee.

Toegangskaarten bewerken

Op veel circuits was zo veel publiek in het rennerskwartier toegelaten dat monteurs hun werk nauwelijks konden doen, maar in Assen was de toegang strikt gereged. Zó strikt, dat Jack Middelburg, die vanuit Rijeka rechtstreeks naar Assen was gereden en 's nachts aankwam, veel moeite moest doen om überhaupt in het rennerskwartier te worden toegelaten. Iets dergelijks overkwam op de racedag de omroepers Jan de Rooy en Rins de Groot, die al drie dagen verslag hadden gedaan van de trainingen. Een suppoost hield hen tegen omdat ze geen perskaart hadden. Johan Wagenaar van de TT-commissie loste het op door enkele scouts hun kaart af te nemen. De Rooy en de Groot kwamen binnen met een kaart met het opschrift "pers-padvinder".

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1979
FIM wereldkampioenschap wegrace
31e seizoen (1979)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1979

Vorige race:
TT Assen 1978
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1980