Grand Prix-wegrace van België 1988

De Grand Prix-wegrace van België 1988 was de negende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1988. De races werden verreden op 3 juli 1988 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy.

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1988
Officiële naam GP of Belgium Gauloises Blondes 88
Land Vlag van België België
Datum 3 juli 1988
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Eerste Vlag van Australië Wayne Gardner
Tweede Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Derde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
250 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Spanje Sito Pons
Tweede Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
Derde Vlag van Duitsland Toni Mang
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Italië Gastone Grassetti
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Italië Ezio Gianola
Derde Vlag van Spanje Julián Miralles
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jones/Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Brown

Algemeen bewerken

Ondanks de boycot van de Belgische Grand Prix in het seizoen 1987 had de organisatie haar zaken opnieuw niet op orde. Hoewel er slechts vier klassen reden (125-, 250-, 500 cc en zijspannen) had men de starttijden zo laat gepland dat de zijspanklasse pas om 17.10 uur gepland stond, terwijl de FIM had aanbevolen het programma om 17.00 uur te beëindigen. Zo gunde de organisatie zich geen seconde voor tegenslag, die er met de wisselende weersomstandigheden in de Ardennen zeker zou komen. Het programma liep door problemen tijdens de 250cc-race en de 125cc-race zodanig uit, dat de laatste zijspancombinatie pas om 19.30 uur over de finish kwam. Bovendien vond met het circuit nog steeds gevaarlijk. De gebrekkige uitloop bij Blanchimont, waar de vangrail te dicht op de baan stond, was met twee meter verbreed. Dat maakte bij snelheden van meer dan 240 km/uur weinig verschil en het veroorzaakte mede het ernstige ongeval van Martin Wimmer en Loris Reggiani. Een rijdersstaking dreigde opnieuw, maar een aantal coureurs stak de hand in eigen boezem. Men had immers al twee dagen getraind en niet geklaagd. Bovendien wilden de 125cc-coureurs niet al te veel opschudding veroorzaken. De FIM probeerde de organisaties van de GP van Japan en de GP van de Verenigde Staten zover te krijgen dat ze in de toekomst meer dan twee klassen zouden contracteren en in plaats van de 125cc-klasse zou dat ook de zijspanklasse kunnen worden. De 125cc-rijders wilden zichzelf niet uit de markt prijzen door een boycot. Toch werd het ook tijdens de races gevaarlijk door op het circuit rijdende ambulances, in de 250cc-race na de val van Iván Palazzese en in de 500cc-race na de val van Kevin Schwantz.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Voor de derde achtereenvolgende keer trainde Christian Sarron als snelste, volgens Wayne Gardner omdat hij veel risico's durfde en kon nemen. Sarron had immers geen kans meer op de wereldtitel. Gardner zelf ging in de trainingen nog niet voluit en werd slechts vijfde, achter Eddie Lawson, Wayne Rainey en Kevin Schwantz. Kevin Magee kwam zo hard ten val dat hij de race moest missen. Randy Mamola kwalificeerde zich als vijftiende omdat de snelste tijden op een droge baan werden gereden, maar op de natte baan was hij de snelste.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"27'62
2.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 2"29'64
3.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"29'96
4.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 2"29'97
5.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 2"30'61
6.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 2"30'68
7.   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 2"31'06
8.   Rob McElnea Pepsi-Suzuki 2"31'47
9.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 2"31'52
10.   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 2"31'64

De race bewerken

Christian Sarron wilde niet van poleposition starten, omdat hij het gedrang bij het ingaan van Eau Rouge vreesde en omdat hij veel momentum wilde behouden richting Les Combes. Hij koos voor een positie in het midden van de eerste startrij. Poleposition kwam terecht bij Wayne Rainey, met naast hem Eddie Lawson, Christian Sarron, Kevin Schwantz en ten slotte aan de rechterkant Wayne Gardner. Gardner had de beste start, terwijl Sarron heel slecht weg was. Desondanks reed Sarron in de tweede ronde naar Gardner toe en samen liepen ze ver weg van Lawson, die weer een grote voorsprong opbouwde op Didier de Radiguès, Wayne Rainey, Kevin Schwantz en Randy Mamola. Schwantz had achter een intermediate gestoken waardoor hij in de eerste (natte) helft van de race tijd verloor. Mamola passeerde de ene concurrent na de andere en kwam in de tiende ronde op de vierde plaats, ver achter Lawson. In die ronde, toen er al een droog spoor was ontstaan, raakte Sarron de witte kantlijn waardoor zijn voorwiel wegschoof. De opdrogende baan gaf Schwantz de kans weer aan te sluiten bij de achtervolgende groep en zich zelfs naar voren te vechten. Hij naderde Mamola tot vier seconden, maar kwam toen ook ten val. Zo waren de top drie eigenlijk niet bedreigd. Voor de populaire Mamola werd bij het podium het hardst geapplaudisseerd en hij had ook wat te vieren want hij had de eerste podiumplaats voor Cagiva gescoord.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 46"55'21 5 20
2   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 47'25'32 2 17
3   Randy Mamola Cagiva 47'35'99 12 15
4   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 47'36'62 7 13
5   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 47'38'38 3 11
6   Rob McElnea Pepsi-Suzuki 48'12'54 8 10
7   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 48"14'31 10 9
8   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 48"39'44 6 8
9   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 48"44'93 14 7
10   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 48"51'28 11 6
11   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 48"55'22 9 5
12   Alessandro Valesi Honda 49"07'27 15 4
13   Donnie McLeod "Samurai" (Honda)[1] +1 ronde 20 3
14   Marco Papa Honda +1 ronde 13 2
15   Cees Doorakkers Grundig-Honda +1 ronde 19 1
16   Fabio Biliotti Honda +1 ronde 16
17   Eddie Laycock Honda +1 ronde 27
18   Kees van der Endt Honda +1 ronde 29
19   Rachel Nicotte Chevallier-Honda +1 ronde 25
20   Mike Baldwin "ELF-Samurai" (Katayama-ELF-Honda)[1] +1 ronde 24
21   Josef Doppler Honda +1 ronde 32
22   Daniel Amatriaín Honda +1 ronde 30
23   Johan ten Napel Suzuki[2] +1 ronde 34
24   Georg Robert Jung Honda +1 ronde 28
25   Bruno Kneubühler Honda +2 ronden 21
26   Ari Rämö Honda +2 ronden 36
27   Andreas Leuthe Suzuki +2 ronden 33
28   Nicholas Schmassmann Honda +2 ronden 31
29   Fabio Barchitta Katayama-ELF-HRC-Honda +2 ronden 26
30   Marco Gentile Fior-Honda +2 ronden 22
31   Claus Wulff Honda +4 ronden 37

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha Blessure[3] 17

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Moreno Vacondio Suzuki 35
  Maarten Duyzers HDJ-Honda Val 23
  Manfred Fischer Hein Gericke-Honda 18
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha Val 1
  Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki Val[4] 4

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Raymond Roche Cagiva Blessure[5]
  Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha Gezin[6]
  Gustav Reiner Hein Gericke-Honda Blessure[7]
  Steve Manley Suzuki Blessure[7]
  Massimo Broccoli Cagiva

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 159
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 125
3   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 117
4   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 89
5   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 85
6   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 76
  Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha
8   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 74
9   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 60
10   Rob McElnea Pepsi-Suzuki 50

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Zoals verwacht waren de fabrieks-Honda's sterk op het snelle circuit van Spa-Francorchamps, maar Juan Garriga wist zich met zijn Yamaha YZR 250 als derde te kwalificeren achter Jacques Cornu en Dominique Sarron. De Yamaha TZ 250 van Manfred Herweh liep nog harder dan de fabrieks-YZR 250 en hij stond op de zesde startplaats.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 2"33'09
2.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 2"34'16
3.   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 2"34'30
4.   Reinholt Roth HB-HRC-Honda 2"34'64
5.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 2"34'64
6.   Manfred Herweh Levior-Yamaha 2"34'97
7.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 2"35'34
8.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 2"35'61
9.   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 2"36'28
10.   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 2"36'48

De race bewerken

De 250cc-race verliep chaotisch en zou uiteindelijk in twee manches verreden worden.

Eerste manche bewerken

Men startte op een droge baan en er ontstond een kopgroep met Juan Garriga, Sito Pons, Dominique Sarron en Jacques Cornu. In de vierde ronde schoof Martin Wimmer bij Blanchimont onderuit. Zijn machine raakte de vangrail en stuiterde terug op de baan, voor de wielen van Loris Reggiani, die daardoor ook zwaar ten val kwam. De race werd stilgelegd om hulpverleners en ambulances de gelegenheid te geven de gewonden te verzorgen en om de marshals de tijd te geven de brokstukken van de baan te verwijderen.

Tweede manche bewerken

Na de herstart kon Juan Garriga niet meer met de kopgroep meekomen omdat zijn Yamaha met ontstekingsproblemen kampte. De kopgroep bestond aanvankelijk uit Toni Mang, Patrick Pons, Jacques Cornu en Reinhold Roth en werd aangevuld met de sterk rijdende Masahiro Shimizu, die in de zevende ronde ten val kwam. Sarron was in de vierde ronde al gevallen. Uiteindelijk konden Sito Pons en Toni Mang vechten om de overwinning omdat Cornu en Roth moesten lossen. Toch werd Cornu in de totaaltijd over twee manches als tweede geklasseerd voor Toni Mang.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 38"48'21 5 20
2   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 38"49'30 1 17
3   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 38"49'94 8 15
4   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 38"52'59 4 13
5   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 39"43'56 7 11
6   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 39"45'02 3 10
7   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 39"45'25 10 9
8   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 39"46'93 16 8
9   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 39"48'39 15 7
10   Hans Becker Yamaha 40"07'97 19 6
11   Guy Bertin Yamaha 40"14'09 20 5
12   Donnie McLeod 7Up-EMC-Rotax 40"16'14 13 4
13   August Auinger Aprilia-Rotax 40"20'00 18 3
14   Helmut Bradl Honda 40"23'50 22 2
15   Paolo Casoli Pileri-AGV-Garelli 40"29'82 29 1
16   Javier Cardelús Aprilia-Rotax 40"30'17 21
17   Stefano Caracchi Honda 40"35'37 24
18   Jean-Francois Foray Yamaha 40"53'26 26
19   Jean-Michel Mattioli Docshop-Yamaha 40"56'90 27
20   Jochen Schmid Honda 41"01'54 30
21   Gary Cowan Yamaha 41"06'47 31
22   Massimo Matteoni Yamaha 41"08'84 23
23   Alain Bronec Honda 41"37'88 35
24   Ivan Troisi Yamaha +1 ronde 32
25   Engelbert Neumair Aprilia-Rotax +1 ronde 25
26   Wilco Zeelenberg Docshop-Yamaha +2 ronden[8] 36

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda Val 2
  Manfred Herweh Levior-Yamaha Versnellingsbak 6
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax Val[9] 9
  Iván Palazzese Yamaha Val[10] 11
  Martin Wimmer Fath-Hein Gericke-Yamaha Val[11] 12
  Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax 14
  Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda Val 17
  Jean-François Baldé Défi-Rotax 28
  Urs Lüzi Honda 33
  Maurizio Vitali Gazzaniga-Rotax 34

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Christian Boudinot Fior-Rotax
  Alain Kempener Aprilia-Rotax
  Mario Houssin Yamaha
  René Delaby Yamaha
  Laurent Naveau Yamaha
  Bruno Casanova[12] FMI-Aprilia-Rotax
  Siegfried Minich Yamaha
  Bruno Bonhuil Honda
  Alberto Puig Honda
  Thierry Rapicault Fior-Rotax
  Bobby Issazadhe Yamaha

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk
  John Kocinski Roberts-Lucky Strike-Yamaha
  Jim Filice HRC-Honda
  Kevin Mitchell Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 129
2   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 128
3   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 112
4   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 87
  Toni Mang Rothmans-HRC-Honda
6   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 80
7   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 68
8   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 63
9   Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda 51
10   Donnie McLeod 7Up-EMC-Rotax 36

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Hoewel de tweede trainingstijd van Hans Spaan opmerkelijk was, ging de meeste eer naar Àlex Crivillé, die als vervanger van Manuel Herreros debuteerde in de 125cc-klasse en de vierde tijd reed. Ook Domenico Brigaglia maakte indruk door de derde tijd te rijden met zijn Gazzaniga-Rotax. Teleurstellend waren de prestaties van August Auinger en Fausto Gresini. Auinger was door MBA ingehuurd om de 125cc-race te rijden, maar wist zich niet te kwalificeren. Gresini was nog steeds aan het experimenteren met frames voor zijn Garelli. Hij wisselde het fabrieksframe af met het eerder gebruikte Honda RS 125-frame, maar kwam twaalf seconden tekort op de snelste tijd van Jorge Martínez.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 2"46'28
2.   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 2"47'00
3.   Domenico Brigaglia Gazzaniga-Rotax 2"48'44
4.   Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi 2"49'19
5.   Ezio Gianola Honda 2"49'25
6.   Koji Takada Fukuda-Honda 2"49'54
7.   Hubert Abold Honda 2"49'75
8.   Thierry Feuz Ferac-Rotax 2"50'06
9.   Esa Kytölä Honda 2"50'11
10.   Heinz Lüthi Honda 2"50'22

De race bewerken

Ook de 125cc-race werd in twee manches verreden, niet vanwege een ongeval, maar vanwege de regen.

Eerste manche bewerken

De 125cc-race startte op een droge baan en iedereen stond op slicks. Er ontstond een kopgroep met Jorge Martínez, Ezio Gianola, Hans Spaan en Àlex Crivillé, die al snel werd aangevuld met Domenico Brigaglia en Gerhard Waibel. In de vierde ronde begon het te regenen en de coureurs besloten zelf de race te staken, nadat Stefan Prein en Thierry Feuz al gevallen waren. Gianola was na de derde ronde doorgekomen met een voorsprong van 0,24 seconde op Martínez.

Tweede manche bewerken

Na een half uur pauze ging men opnieuw van start, waarbij een aantal coureurs kozen voor regenbanden voor en achter en anderen (waaronder Gianola en Martínez) voor een intermediate-achterband. Martínez had nu tien ronden om een kwart seconde te winnen op Gianola en deze twee streden samen om de leiding. Hans Spaan vocht met Julián Miralles om de derde plaats, maar moest Miralles laten gaan toen de baan begon op te drogen en de Michelin-banden van Miralles dit beter aankonden dan de Dunlops van Spaan. Martínez won vlak voor Gianola, maar het was genoeg om 0,44 seconde over te houden. Hoewel Spaan slechts vierde werd verstevigde hij zijn derde positie in het wereldkampioenschap omdat concurrent Gastone Grassetti slechts vijfde werd.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 38"36'01 1 20
2   Ezio Gianola Honda 38"36'45 5 17
3   Julián Miralles Nieto-Ducados-Honda 38"48'09 15
4   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 38"53'24 2 13
5   Gastone Grassetti Honda 39"08'74 14 11
6   Allan Scott Honda 39"12'90 10
7   Lucio Pietroniro Honda 39"13'41 9
8   Koji Takada Fukuda-Honda 39"15'20 6 8
9   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 39"22'46 15 7
10   Gerhard Waibel Honda 39"32'54 12 6
11   Domenico Brigaglia Gazzaniga-Rotax 39"34'20 3 5
12   Pier Paolo Bianchi Cagiva 39"34'21 4
13   Adi Stadler Honda 39"38'55 11 3
14   Robin Appleyard Honda 39"49'14 2
15   Jussi Hautaniemi Honda 39"55'34 1
16   Heinz Lüthi Honda 40"06'19 10
17   Manuel Hernández Honda 40"06'96
18   Alfred Waibel Waibel-Honda 40"09'22
19   Krysztof Galatowicz Honda 40"09'30
20   Bady Hassaine Honda 40"23'36
21   Robin Milton Honda 40"28'37
22   Hubert Abold Honda 40"31'79 7
23   Thierry Feuz Ferac-Rotax 40"40'80 8
24   Mike Leitner LCR-Rotax 40"43'12
25   Ian McConnachie Cagiva 40"46'95 13
26   Jos van Dongen Honda 40"47'60 33
27   Johnny Wickström Honda 41"39'65
28   Serge Julin Rotax 42"15'39
29   Esa Kytölä Honda Val[13] 9

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Luis Miguel Reyes Pileri-AGV-Garelli
  Àlex Crivillé[14] Nieto-Ducados-Derbi Opgave 4
  Juan Ramon Bolart JJ Cobas-Rotax
  Mandy Fisher Rotax Val
  Stefan Prein Honda Val
  Corrado Catalano Aprilia-Rotax
  Paul Bordes Honda Val

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Jean-Claude Selini Honda
  Manfred Thurmayer Honda
  Håkan Olsson Honda
  Flemming Kistrup Honda
  August Auinger MBA
  Jörg Seel Seel
  Fausto Gresini Pileri-AGV-Garelli
  Fernando Gonzales JJ Cobas-Rotax
  Daniel Lanz Rotax
  Pierre Micciarelli Rotax
  Alain Kempener Yamaha
  Reiner Koster Rotax
  Chris Baert Casal
  Luc Roels MBA
  Chris Beugnier Honda
  Robert Delhalle Cagiva

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Josef Fischer Noki-Rotax
  Stefan Dörflinger Marlboro-Honda Blessure[15]
  Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi Blessure[16]

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 100
2   Ezio Gianola Honda 86
3   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 70
4   Julián Miralles Nieto-Ducados-Honda 54
5   Gastone Grassetti Honda 51
6   Gerhard Waibel Honda 41
7   Stefan Prein Honda 33
  Adi Stadler Honda
  Hisashi Unemoto Fukuda-Honda
10   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 30

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Egbert Streuer en Bernard Schnieders bezetten lang de eerste plaats in de trainingen, maar in de laatste sessie bleken Rolf Biland en Kurt Waltisperg net iets sneller. Ondanks de lengte van het circuit lagen de tijden erg dicht bij elkaar en dat gaf hoop op een spannende race.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 2"36'10
2.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 2"36'16
3.   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 2"36'67
4.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 2"37'04
5.   Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-ADM 2"37'18
6.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 2"39'76
7.   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 2"41'43
8.   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 2"41'71
9.   Barry Brindley   Graham Rose LCR-Yamaha 2"42'20
10.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 2"42'74

De race bewerken

Egbert Streuer had weliswaar de snelste start, maar bij het aanremmen van Les Combes stelde Rolf Biland al orde op zaken en bij de eerste doorkomst had hij al enkele seconden voorsprong op Streuer die onder druk stond van Steve Webster. Ver achter Webster vochten de gebroeders Egloff, Alain Michel en de gebroeders Zurbrügg om de vierde plaats. Iedereen stond op slicks en toen het begon te regenen werd het rijden steeds moeilijker. Dat belette Webster een tijdje om Streuer aan te vallen, waar hij moest van de droge lijn afwijken en kreeg last van aquaplaning. Toch lukte het bij Fagnes en Streuer verloor steeds meer terrein. Bij La Source maakte Webster echter een pirouette, waardoor Streuer weer op de tweede plaats terecht kwam. Een ronde later overkwam Biland precies hetzelfde als Webster, maar hij had al zo'n grote voorsprong dat hij nipt eerste bleef. Streuer zat nu echter wel weer in zijn slipstream. De baan werd echter weer droger en Webster wist Streuer toch weer naar de derde plaats te verwijzen. Even later viel Streuer stil door een gescheurde cilinderkop en was het pleit beslecht. Biland won met dertien seconden voorsprong op Webster en meer dan een minuut op Derek Jones. Die had zijn derde plaats ook te danken aan een spin, dit keer van Alain Michel, die ook in La Source in de rondte ging.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 36'15"68 1 20
2   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser +13"95 3 17
3   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha +1'08"72 11 15
4   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser +1'09"45 4 13
5   Barry Brindley   Graham Rose LCR-Yamaha +1'10"90 9 11
6   Yoshisada Kumagaya   Brian Barlow Windle-Yamaha 15 10
7   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 10 9
8   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 8 8
9   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser 7
10   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 12 6
11   Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-ADM 5 5
12   Theo van Kempen   Simon Birchall Lucky Strike-LCR-Yamaha 14 4
13   André Bosman   David Kellett LCR-Yamaha 3
14   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 7 2
15   Yvan Nigrowsky   Martial Charpentier Seymaz-JPX 13 1
16   Clive Stirrat   Simon Prior LCR-Yamaha
17   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser
18   Gary Thomas Onbekend LCR-Krauser
19   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha (Na pitstop) 6
20   Gary Knight   Phil Coombes Windle-Yamaha
21   Jean-Louis Millet   Claude Debroux LCR-Yamaha

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha Gescheurde cilinderkop 2
  Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 100
2   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 79
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 47
4   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 45
5   Barry Brindley   Graham Rose en
  Gavin Simmons
LCR-Yamaha 44
6   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 41
7   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 40
8   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 38
9   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 30
10   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser 29

Trivia bewerken

Race for Glory bewerken

Donnie McLeod reed in de 500cc-race als stand-in voor de acteur Alex McArthur, de "good guy" in de film Race for Glory. Zijn machine was wit/rood gespoten en hij speelde de held van de film, Cody Gifford. Mike Baldwin was uit de Verenigde Staten overgevlogen om de rol van de "bad guy" Klaus Kroeter te spelen. Hij had dan ook een zwarte raceoverall en een zwart/rood gespoten motorfiets. Ze namen beide gewoon deel aan de race, die (in de film) werd gewonnen door Kroeter (Baldwin) terwijl Gifford (McLeod) vierde werd. Daar was wel wat knip- en plakwerk voor nodig, want in werkelijkheid werden ze allebei op een ronde gereden door Wayne Gardner.

Barry Sheene bewerken

Voormalig GP-rijder Barry Sheene was al enkele jaren co-commentator voor de BBC. Hij deed verslag samen met Barry Nutley en ze hadden het kennelijk al gehad over de organistie. Sheene constateerde bij de finish van de 500cc-race dat zijn monitor nog twee ronden aangaf, maar hij zei: "Nou ja, ik heb je al verteld dat de Belgen niets goed doen waar het de organisatie van een Grand Prix betreft".

Vorige race:
TT Assen 1988
FIM wereldkampioenschap wegrace
40e seizoen (1988)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1988

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1986
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1989