Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1985

De Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1985 was eerste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1985. De races werden verreden op 23 maart 1985 op het Kyalami Racing Circuit nabij Johannesburg. Alleen de 250- en de 500cc-klasse kwamen aan de start. De hoge temperaturen, de hoge ligging van het circuit en de hobbelige baan leverden veel problemen op, zowel voor de rijders als voor de (afstelling van) de motoren.

Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1984
Land Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Zuid-Afrika
Datum 23 maart 1985
Organisator Sports Car Club of South Africa / FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Derde Vlag van Australië Wayne Gardner
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Mario Rademeyer
Eerste Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Tweede Vlag van Duitsland Toni Mang
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Mario Rademeyer

Algemeen bewerken

In tegenstelling tot eerdere jaren, toen de hoge reiskosten voor veel coureurs een bezwaar waren om naar Zuid-Afrika af te reizen, waren er nu tamelijk veel inschrijvingen: 51 in de 250cc-klasse en 29 in de 500cc-klasse. De Japanse coureurs kregen van hun eigen bond een startverbod vanwege de apartheidspolitiek. Nog voor er een meter gereden was moesten de coureurs aan het werk om de baan gebruiksklaar te maken. Een regenbui had een gedeelte van het asfalt weggespoeld en hoewel dat weer hersteld was moest er geveegd worden om het nieuwe asfalt schoon te krijgen. Dat deden de coureurs graag. Minder gelukkig was men met het door de circuiteigenaren ingehuurde "veiligheidspersoneel", dat met wapenstokken en zelfs vuurwapens door het rennerskwartier liep.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

De training van de 500cc-klasse werd vooral gekenmerkt door de zware valpartijen van Raymond Roche en Christian Sarron, die op bijna dezelfde plaats vielen. Volgens hun teamleiders lag het bij Roche aan een koelwaterlekkage en bij Sarron aan gelekte olie uit de versnellingsbak. Ze konden allebei starten, maar waren allerminst fit. Sarron had voor zijn val al een uitstekende tijd gereden, waardoor hij op de derde startplaats stond. Freddie Spencer was de snelste in de training, maar iedereen wist toen al dat hij in zijn ene snelle ronde zoveel van zijn banden had gevergd dat hij dit geen hele race kon volhouden.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 1"24'20
2.   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 1"25'50
3.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"25'57
4.   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 1"25'67
5.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 1"25'71
6.   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 1"25'78
7.   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 1"26'24
8.   Sito Pons HB-Gallina-Suzuki 1"26'69
9.   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 1"27'11
10.   Mike Baldwin Honda 1"27'14

De race bewerken

Al binnen enkele ronden ontstonden er drie vechtende duo's in de 500cc-race. Aan de leiding ging Freddie Spencer met in zijn spoor Eddie Lawson. Enkele seconden daarachter vochten de beide Honda-UK-rijders Ron Haslam en Wayne Gardner en daar weer achter de beide fabrieks-Yamaha's van Christian Sarron en Raymond Roche. Terwijl de Haslam/Gardner en Sarron/Roche regelmatig van positie wisselden, bleef Spencer zeven ronden lang voor Lawson rijden. Toen nam Lawson de kop over, maar Spencer leek hem zonder moeite te kunnen volgen. Zes ronden voor het het einde nam Spencer tot twee keer toe de eerste bocht van de "esses" te ruim, wat leek te duiden op versleten banden. Hij verloor het contact en vanaf de vierde ronde voor de finish begon Lawson echt weg te lopen en hij won voor Spencer, Gardner, Haslam en Randy Mamola, die na een slechte start Roche en Sarron had ingehaald. Men vermoedde dat Spencer vermoeidheidsproblemen had gehad nadat hij een uur eerder de 250cc-race gewonnen had, maar Spencer ontkende dat. Hij vertelde dat hij - waarschijnlijk door de ijle lucht - ademhalingsmoeilijkheden had gekregen. Raymond Roche bezweek onder de druk van Mamola en viel. Hij kon zijn machine nog oprapen, maar gaf uiteindelijk op.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 30 42"58'0 2 15
2   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 30 +4'9 1 12
3   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 30 +22'8 5 10
4   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 30 +25'4 4 8
5   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 30 +43'8 7 6
6   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 30 +51'6 3 5
7   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 30 +1"25'6 9 4
8   Sito Pons HB-Gallina-Suzuki 30 +1"25'9 8 3
9   Mike Baldwin Honda 30 +1"26'8 10 2
10   Thierry Espié Chevallier-Honda 30 +1"27'2 14 1
11   Franco Uncini Suzuki 29 +1 ronde 11
12   Dave Petersen Honda 29 +1 ronde 15
13   Massimo Messere Honda 29 +1 ronde 18
14   Gustav Reiner Bakker-Honda 29 +1 ronde 16
15   Wolfgang von Muralt Bakker-Suzuki 29 +1 ronde 20
16   Fabio Biliotti Honda 29 +1 ronde 24
17   Alessandro Valesi Honda 29 +1 ronde 22
18   Boet van Dulmen Honda 29 +1 ronde 17
19   Keith Huewen Honda 29 +1 ronde 25
20   Paolo Ferretti Honda 29 +1 ronde 20
21   Dimitrios Papandreou Yamaha 26 +4 ronden 29

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Ronden Oorzaak Grid
  Raymond Roche Marlboro-Yamaha 21 Opgave na val 6
  Christian le Liard ELF-Chevallier-Honda 7 13
  Massimo Broccoli Suzuki 6 26
  Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 2 12
  Klaus Klein Suzuki 2 28
  Marco Greco Honda 2 27
  Gary Lingham Suzuki 19
  Armando Errico Honda 1 Val 23

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Takazumi Katayama Rothmans-HRC-Honda Startverbod[1]

250cc-klasse bewerken

 
De ontwikkeling van de Honda RS 250 R had heel wat voeten in de aarde gehad en in het seizoen 1984 hadden enkele testrijders tevergeefs geprobeerd er punten mee te scoren. Het debuut in Zuid-Afrika was overtuigend, maar deze winnende machine van Freddie Spencer week op veel punten af van de semi-fabrieksmachines van Fausto Ricci en Toni Mang

.

De training bewerken

Freddie Spencer trad aan met de nieuwe Honda RS 250 R-W, maar die werd bij aankomst in het rennerskwartier meteen zorgvuldig met doeken afgedekt. Toni Mang en Fausto Ricci hadden echter al snel door dat deze machine heel anders was dan hun semi-fabrieksracers. Toch was Carlos Lavado met zijn fabrieks-Yamaha TZ 250 de snelste. Er verscheen een groot aantal nieuwe machines aan de start. De door Jan Thiel ontwikkelde Garelli 250 en de nieuwe door Jorg Möller ontwikkelde Parisienne, maar dankzij de snelle motoren van Rotax ook de Malanca's van Guy Bertin en Davide Tardozzi, de Aprilia van Loris Reggiani en de geheel vernieuwde JJ Cobas-machines voor Carlos Cardús, Luis Miguel Reyes en Juan Garriga. De tijdwaarneming was niet correct waardoor er steeds nieuwe persbulletins uitgegeven werden en enkele rijders gaven zelf toe dat hun tijden niet konden kloppen. Thuisrijder Mario Rademeyer deed het uitstekend: met zijn Yamaha TZ 250-productieracer reed hij de derde tijd.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 1"29'13
2.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 1"29'48
3.   Mario Rademeyer Yamaha 1"29'49
4.   Martin Wimmer Yamaha 1"29'64
5.   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 1"29'89
6.   Jean-François Baldé Pernod 1"30'31
7.   Patrick Fernandez JJ Cobas-Rotax 1"30'58
8.   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 1"30'58
9.   Luis Miguel Reyes JJ Cobas-Rotax 1"30'70
10.   August Auinger Bartol 1"30'72

De race bewerken

Freddie Spencer was van plan om in de 250cc-race snel een gat te slaan met de concurrentie om daarna rustiger te kunnen rijden en zijn krachten te sparen voor de 500cc-race. Dat lukte. Toni Mang en Carlos Lavado konden hem een tijdje volgen en soms zelfs de leiding nemen, maar na een ronde of tien had Spencer een gat geslagen. Mang en Lavado vochten om de tweede plaats, maar de slecht gestarte Mario Rademeyer kwam zeer snel naar voren. Hij passeerde de achtervolgende groep met o.a. Stéphane Mertens, Jean-François Baldé, Fausto Ricci en Martin Wimmer en niet veel later ook Mang en Lavado. Het gat van 4 seconden naar Spencer wist hij ook te verkleinen, tot zijn motor toeren begon te verliezen. Plotseling was Mang weer tweede, maar Rademeyer wist toch nog derde te worden voor Lavado.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 41"56'3 2 15
2   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda +7'1 5 12
3   Mario Rademeyer Yamaha +7'5 3 10
4   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha +14'6 1 8
5   Martin Wimmer Yamaha +32'7 4 6
6   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax +41'4 8 5
7   Jean-François Baldé Pernod +47'3 6 4
8   Stéphane Mertens Yamaha +52'8 19 3
9   Fausto Ricci Rothmans-HRC-Honda +52'8 11 2
10   Jacques Cornu Bakker-Parisienne +1"00'3 12 1
11   Jean-Michel Mattioli Yamaha +1"00'9 18
12   Loris Reggiani Aprilia-Rotax +1"22'4 17
13   Maurizio Vitali Garelli +1"23'0 20
14   Iván Palazzese Venemotos-Yamaha +1"23'1 26
15   Patrick Fernandez JJ Cobas-Rotax +1"24'9 7
16   Alan Carter Honda +1"33'4 16
17   Harald Eckl Juchem-Yamaha +1 ronde 25
18   Robbie Petersen Honda +1 ronde 32
19   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax +1 ronde 24
20   Luis Miguel Reyes JJ Cobas-Rotax +1 ronde 9
21   Massimo Matteoni Honda +1 ronde 22
22   Reinhold Roth Juchem-Yamaha +1 ronde[2] 15
23   Dave Estment Honda +1 ronde 34
24   Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax +1 ronde 33
25   David Amond Yamaha +1 ronde 36
26   Hans Becker Yamaha +1 ronde 13
27   Steve Williams Yamaha +1 ronde 23
28   Russell Wood Yamaha +1 ronde 31

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Herbert Besendörfer Yamaha Val[3] 21
  Siegfried Minich Yamaha 30
  Andy Watts EMC-Rotax 35
  Juan Garriga JJ Cobas-Rotax 27
  Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax Vastloper 14
  Gary Noel EMC-Rotax Lekke band 28
  Jacky Onda Pernod 29

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid Reden
  August Auinger Bartol 10 Defect in opwarmronde

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Guy Bertin MBA
  Kevin Hellyer Yamaha
  Antonio Garcia JJ Cobas-Rotax
  Leonard Alan Dibon Yamaha
  Jean-Luc Guillemet Yamaha
  Davide Tardozzi MBA
  Jean D'Assonville Yamaha
  Philippe Pagano Yamaha
  Peter Hubbard Rotax
  Ronan Schulz Yamaha
  Graham Singer Rotax
  Danny Bristol Yamaha
  Warren Bristol Yamaha
  Vincenzo Cascino Yamaha

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ángel Nieto Garelli Blessure[4]

Trivia bewerken

Geen geld bewerken

Geld was al na deze openingsrace voor enkele rijders een probleem. De Zuid-Afrikaan Mario Rademeyer reed een prima race met zijn 1984 Yamaha TZ 250 productieracer en had inmiddels een Britse racelicentie, waardoor hij bijvoorbeeld in Joegoslavië niet meer geweigerd kon worden vanwege de apartheidspolitiek, maar hij had geen geld om naar de overige GP's te gaan. Datzelfde gold voor Thierry Espié, die na zijn tiende plaats huilend in het rennerskwartier zat. Ook hij had geen sponsors en dus geen geld om het seizoen voort te zetten.

Geen onderdelen bewerken

Boet van Dulmen had na veel problemen met de Stichting Nederlands Racing Team uiteindelijk via Honda-Nederland een Honda RS 500 R gekregen, maar kon zijn eerste ritten pas maken in Zuid-Afrika. Hij trainde zoveel dat zijn zuigers en zuigerveren eigenlijk vervangen moesten worden, maar die waren zowel in Johannesburg als in Ridderkerk niet aangekomen. Hij startte dus met een versleten motor, die veel te warm werd waardoor hij het gas moest dichtdraaien.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1984
FIM wereldkampioenschap wegrace
37e seizoen (1985)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1985

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1984
Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1992