Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1985

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1985 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1985. De races werden verreden op 2 juni 1985 op de Salzburgring nabij Salzburg.

Vlag van Oostenrijk Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1985
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Datum 2 juni 1985
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Eerste Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Tweede Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Derde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
250 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Eerste Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Tweede Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Derde Vlag van Duitsland Toni Mang
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Ezio Gianola
Snelste ronde Vlag van Italië Fausto Gresini
Eerste Vlag van Italië Fausto Gresini
Tweede Vlag van Oostenrijk August Auinger
Derde Vlag van Italië Ezio Gianola
Zijspan
Poleposition Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Fritz Buck
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Fritz Buck
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt

Algemeen bewerken

Zowel de 500cc- als de zijspanklasse werden gehinderd door regen, waardoor beide klassen hun races in twee manches moesten afwerken. Daardoor werd voor het eerst een nieuwe regel van de FIM toegepast: Niet de posities in beide manches telden voor de einduitslag, maar de bij elkaar opgetelde tijden.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Eddie Lawson reed de tweede trainingstijd, maar was bepaald niet tevreden, temeer omdat hij ruim een halve seconde verloor op Freddie Spencer. Het Marlboro-Yamaha-team werkte de hele nacht door om nog wat extra vermogen uit de Yamaha OW 81 te halen. Kenny Roberts, die als toeschouwer aanwezig was, dacht dat Spencer met de driecilinder Honda NS 500 nog sneller zou kunnen zijn, maar dat was een gepasseerd station: Spencer reed de trainingen en de race gewoon met de viercilinder Honda NSR 500. Toch waren Lawson en Spencer nog een klasse apart: Christian Sarron was met zijn Yamaha nog ruim een seconde langzamer dan Lawson en de Honda NS-rijders Randy Mamola, Ron Haslam, Wayne Gardner en Takazumi Katayama stonden daar nog achter.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 1"18'13
2.   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 1"18'78
3.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"18'83
4.   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 1"19'25
5.   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 1"19'76
6.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 1"19'88
7.   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 1"20'02
8.   Tadahiko Taira Yamaha 1"20'23
9.   Takazumi Katayama Bakker-Rothmans-HRC-Honda 1"20'24
10.   Boet van Dulmen Bakker-Honda 1"20'41

De race bewerken

Eerste manche bewerken

Bij aanvang van de 500cc-race in Oostenrijk scheen de zon. Bij de start kwamen Thierry Espié en Mike Baldwin met elkaar in botsing. Baldwin kon alsnog vertrekken, maar Espié's machine was te zwaar beschadigd. Freddie Spencer had een zeer slechte start terwijl Randy Mamola de leiding nam, gevolgd door Christian Sarron, Eddie Lawson, Ron Haslam, Didier de Radiguès, Rob McElnea, Spencer en Boet van Dulmen. Sarron en Lawson leken weg te lopen, maar na vier ronden nam Spencer de leiding al over. Het begon echter te regenen, waardoor de race na zestien ronden werd afgevlagd.

Tweede manche bewerken

Conform het nieuwe reglement van de FIM zou er een tweede manche volgen, waarbij de tijden van beide manches opgeteld de winnaar zouden bepalen. Volgens afspraak mochten de coureurs in de pit andere banden monteren, maar na de opwarmronde besloot een aantal van hen (veertien rijders) alsnog banden te wisselen, tot woede van hen die genoegen namen met hun eerste keuze. Het deed ook het effect van de opwarmronde teniet, want alles stond weer af te koelen. Het merendeel ging van start op intermediates of opgesneden slicks. Opnieuw namen Spencer, Lawson en Sarron de leiding, maar Sarron had net als Wayne Gardner en Ron Haslam voor volle regenbanden gekozen en op de opdrogende baan moest hij al snel afhaken. Zo ontstond een gevecht om de leiding tussen Spencer en Lawson. Spencer kreeg echter bandenproblemen en moest Lawson, die ook wat resoluter was bij het passeren van achterblijvers, laten gaan. Lawson won de tweede manche, maar toen de tijden bij elkaar geteld waren bleek Spencer 0,03 seconde sneller te zijn geweest.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 40"40'48 1 15
2   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 40"40'51 2 12
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 41"14'84 3 10
4   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 41"27'01 4 8
5   Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 42"02'32 15 6
6   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 42"05'76 14 5
7   Mike Baldwin Honda 42"21'14 11 4
8   Boet van Dulmen Bakker-Honda 42"21'23 10 3
9   Tadahiko Taira Yamaha 42"22'34 8 2
10   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 42"34'42 7 1
11   Eero Hyvärinen Honda 42"35'08 22
12   Gustav Reiner Bakker-Honda 42"35'76 18
13   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki 42"51'42 16
14   Takazumi Katayama Bakker-Rothmans-HRC-Honda +1 ronde 9
15   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK +1 ronde 6
16   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK +1 ronde 5
17   Wolfgang von Muralt Bakker-Suzuki +1 ronde 17
18   Karl Truchsess Honda +1 ronde 21
19   Christian Le Liard ELF-Chevallier-Honda +1 ronde 19
20   Dave Petersen Honda +1 ronde 23
21   Manfred Fischer Honda +1 ronde 24
22   Paul Iddon Suzuki +2 ronden 29
23   Keith Huewen Honda +2 ronden 13
24   Rob Punt Suzuki[1] +2 ronden 26
25   Marco Gentile Yamaha +2 ronden 28
26   Josef Doppler Suzuki +2 ronden 32
27   Simon Buckmaster Suzuki +2 ronden 30
28   Gary Lingham Suzuki +3 ronden 34

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Henk van der Mark SNRT-Honda Val 20
  Georg Jung Suzuki 33
  Fabio Biliotti Honda 27
  Sito Pons HB-Gallina-Suzuki 25
  Josef Ragginger Suzuki 31
  Massimo Broccoli Suzuki 35
  Thierry Espié Chevallier-Honda Val 12

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Mile Pajic SNRT-Honda Blessure
  Neil Robinson Suzuki Geen motorfiets[2]
  Marco Lucchinelli Cagiva Teambeleid[3]
  Virginio Ferrari

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 69
2   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 59
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 46
4   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 33
5   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 26
6   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 25
7   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 21
8   Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 12
9   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 11
10   Mike Baldwin Honda 10

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

De tijdwaarnemers speelden een wat vreemde rol op de Salzburgring. Volgens de tijdwaarneming was Toni Mang slechts 0,05 seconde langzamer dan Freddie Spencer, maar Sepp Schlögl, de tuner van Mang's Honda, had hem zelf ruim 1½ seconde langzamer geklokt. Wellicht wilde men de vele Beierse supporters van Mang wat hoop geven, maar binnen zijn team was die er in elk geval niet.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 1"22'75
2.   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 1"22'80
3.   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 1"23'95
4.   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 1"24'18
5.   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 1"24'24
6.   Maurizio Vitali Garelli 1"24'46
7.   Thomas Bacher Rotax 1"24'51
8.   August Auinger Bartol 1"24'56
9.   Hans Lindner Bakker-Rotax 1"24'59
10.   Fausto Ricci Rothmans-HRC-Honda 1"24'90

De race bewerken

Dat de Salzburgring slechts 15 km van de Beierse grens lag was goed te merken aan het gejuich dat de Duitse toeschouwers veroorzaakten toen Toni Mang de leiding in de 250cc-race nam. Hij werd toen nog gevolgd door Fausto Ricci, Maurizio Vitali en daarachter pas Freddie Spencer. Vitali kreeg echter problemen en zakte langzaam weg tot buiten de top tien, terwijl Spencer zijn race rustig opbouwde tot hij aansloot bij Mang. Toen ontstond er een spelletje, waarbij Mang en Spencer regelmatig van positie wisselden, tot het gejuich zeven ronden voor het einde veranderde in gefluit. Spencer had nu echt gas gegeven en reed Mang nog op 1½ seconde. Ricci werd op flinke achterstand derde, nog voor Martin Wimmer, die tegenviel omdat zijn machine niet optimaal liep.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 35"19'89 1 15
2   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 35"21'47 2 12
3   Fausto Ricci Rothmans-HRC-Honda 35"32'87 10 10
4   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 35"33'99 4 8
5   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 35"34'99 15 6
6   Hans Lindner Bakker-Rotax 35"35'25 9 5
7   Juan Garriga JJ Cobas-Rotax 35"35'49 21 4
8   Pierre Bolle Bakker-Parisienne 35"36'05 19 3
9   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 35"36'30 3 2
10   Siegfried Minich Yamaha 35"37'37 17 1
11   August Auinger Bartol 35"52'06 8
12   Thierry Rapicault Yamaha 35"52'34 24
13   Jacques Cornu Parisienne-Honda 35"53'41 30
14   Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 35"53'65 29
15   Maurizio Vitali Garelli 35"53'97 6
16   Roland Freymond Yamaha 35"58'12 33
17   Alan Carter Honda 35"58'49 12
18   Dominique Sarron Rothmans-Honda 35"58'95 23
19   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 35"59'14 11
20   Michel Galbit Yamaha 36"05'77 32
21   Karl-Thomas Grässel Honda 36"06'07 22
22   Josef Hutter Bartol 36"08'77 18
23   Patrick Fernandez JJ Cobas-Rotax 36"11'17 26
24   Hans Becker Yamaha 36"11'45 25
25   Thomas Bacher Rotax 36"42'37 7
26   Erich Klein Rotax +1 ronde 20

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 5
  René Delaby Rotax 13
  Edwin Weibel Yamaha 16
  Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax 28
  Antonio García JJ Cobas-Rotax 31
  Andy Watts EMC-Rotax Val[4] 36
  Antonio Neto JJ Cobas-Rotax 34
  Harald Eckl Juchem-Yamaha Val 35

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid Oorzaak
  Reinhold Roth Juchem-Yamaha
  Mario Rademeyer Yamaha

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax Blessure[5]
  Luis Miguel Reyes JJ Cobas-Rotax Blessure[6]
  Jean-François Baldé Pernod Teambeleid[7]
  Jacky Onda
  Ángel Nieto Garelli Blessure[8]
  Stéphane Mertens Yamaha Blessure[9]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 59
2   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 50
3   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 41
4   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 37
5   Fausto Ricci Rothmans-HRC-Honda 22
6   Alan Carter Honda / HRC-Honda 18
7   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 16
8   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 11
9   Mario Rademeyer Yamaha 10
10   Reinhold Roth Juchem-Yamaha 9

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Ezio Gianola FMI-Garelli 1"29'12
2.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 1"29'40
3.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"29'54
4.   Fabio Meozzi MBA 1"30'11
5.   August Auinger Bartol-MBA 1"30'13
6.   Pier Paolo Bianchi MBA 1"30'25
7.   Olivier Liégeois MBA 1"30'48
8.   Luca Cadalora MBA 1"30'680
9.   Lucio Pietroniro MBA 1"30'90
10.   Alfred Waibel MBA 1"31'80

De race bewerken

Na de eerste ronde van de 125cc-race leidde Pier Paolo Bianchi nog, maar zijn MBA maakte vreemde geluiden waardoor hij het gas wat dichtdraaide en zich liet terugzakken naar de vierde plaats. In eerste instantie leken de Garelli-rijders Ezio Gianola en Fausto Gresini daarvan te profiteren, maar zij kregen tegenstand van August Auinger, die in de vierde ronde de leiding nam. Zo ontstond een spannende strijd, want de Garelli's moesten slipstreamen om Auinger op de vlakke delen te kunnen volgen, terwijl op het hellende deel Auinger alle zeilen moest bijzetten om de Garelli's te kunnen volgen. Drie ronden voor het einde beslechtte Gresini het pleit in zijn voordeel door de snelste ronde te rijden en uiteindelijk enkele tienden van seconden weg te lopen van Auinger, die nipt tweede werd voor Gianola.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 34"24'79 3 15
2   August Auinger Bartol-MBA 34"25'05 5 12
3   Ezio Gianola FMI-Garelli 34"25'74 1 10
4   Pier Paolo Bianchi MBA 35"06'60 6 8
5   Bruno Kneubühler LCR-MBA 35"16'63 2 6
6   Olivier Liégeois MBA 35"19'03 7 5
7   Lucio Pietroniro MBA 35"19'73 9 4
8   Håkan Olsson MBA 35"19'93 14 3
9   Alfred Waibel MBA 35"20'20 10 2
10   Jean-Claude Selini MBA 35"30'17 12 1
11   Domenico Brigaglia MBA 35"30'17 13
12   Willy Pérez MBA 35"39'53 11
13   Jacky Hutteau MBA 35"39'53 19
14   Anton Straver MBA 35"40'10 18
15   Andres Sánchez MBA 35"40'38 26
16   Johnny Wickström MBA 35"42'05 23
17   Karl Dauer MBA 35"48'01 31
18   Mike Leitner MBA 35"52'43 20
19   Thomas Pedersen MBA +1 ronde 22
20   Norbert Peschke MBA +1 ronde 32
21   Helmut Lichtenberg MBA +1 ronde 28
22   Willy Hupperich Seel-MBA +1 ronde 24
23   Boy van Erp MBA +1 ronde 17
24   Adolf Stadler MBA +1 ronde 33
25   Beat Sidler MBA +1 ronde 36
26   Peter Balaz MBA +1 ronde 30
27   Wilhelm Lücke MBA +1 ronde 35
28   Jussi Hautaniemi MBA +1 ronde 15
29   Robert Hmeljak MBA +1 ronde 34
30   Luca Cadalora MBA +1 ronde 8

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Fabio Meozzi MBA 4
  Thierry Feuz MBA 16
  Giuseppe Ascareggi MBA 21
  Alex Bedford MBA 25
  Robin Appleyard MBA 27

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Ton Spek MBA Vastloper in opwarmronde 29

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Pier Paolo Bianchi MBA 48
2   Fausto Gresini FMI-Garelli 39
3   Ezio Gianola FMI-Garelli 30
4   August Auinger Bartol-MBA 27
5   Bruno Kneubühler LCR-MBA 23
6   Domenico Brigaglia MBA 18
7   Lucio Pietroniro MBA 14
8   Jean-Claude Selini MBA 13
9   Johnny Wickström MBA 10
  Olivier Liégeois MBA

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Vooral de zijspanrijders werden tijdens hun trainingen getroffen door zware regenbuien. Toen het even droog was reden Egbert Streuer en Bernard Schnieders de snelste tijd, maar de verschillen met de concurrentie waren klein. Er gebeurden een aantal ongelukken, waarvan dat van Theo van Kempen/Geral de Haas het ernstigste leek toen zij op het snelste deel in de vangrail klapten. Toch bleef het beperkt tot materiële schade.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 1"23'27
2.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 1"23'35
3.   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 1"23'84
4.   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 1"24'56
5.   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 1"24'74
6.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 1"24'94
7.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 1"25'11
8.   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 1"25'34
9.   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 1"25'40
10.   Hans Hügli   Andreas Schütz LCR-Yamaha 1"26'44

De race bewerken

Eerste manche bewerken

In de zijspanrace gingen de combinaties Rolf Biland/Kurt Waltisperg, Egbert Streuer/Bernard Schnieders en Werner Schwärzel/Fritz Buck er gedrieën vandoor, waarbij Schwärzel over het meeste vermogen leek te beschikken terwijl Streuer en Biland het verschil met goed stuurwerk moesten goedmaken. Ook tijdens deze race begon het echter te regenen en omdat het hele veld op slicks stond besloot de wedstrijdleider om voor de tweede keer op dag af te vlaggen, net toen Biland 0,2 seconde achter Schwärzel zat en Streuer daar weer 0,73 seconde achter.

Tweede manche bewerken

Bij de herstart wist Streuer dus dat hij ongeveer een seconde voor Schwärzel moest finishen, maar hij kwam pas als voorlaatste weg. Schwärzel had ook geen goede start, maar kon toch aanhaken bij Biland. Na het optellen van de tijden van beide manches bleek Biland de snelste, gevolgd door Schwärzel en Steve Webster, die zijn achterstand van tien seconden op Streuer in de eerste manche in de tweede had weten goed te maken.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 35"53'64 2 15
2   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 35"59'61 3 12
3   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 36"10'27 4 10
4   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 36"20'75 1 8
5   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 36"47'12 6 6
6   Mick Barton   Simon Birchall LCR-Yamaha 5
7   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha 4
8   Hans Hügli   Andreas Schütz LCR-Yamaha 10 3
9   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 9 2
10   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ARO 1
11   Hein van Drie   Iain Colquhoun LCR-Yamaha
12   René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha
13   Hans-Rüdi Christinat   Markus Fährni LCR-Yamaha
14 Onbekend
15   Frank Wrathall   Phil Spendlove Seymaz-Yamaha

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Grid Oorzaak
  Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 5
  Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 8
  Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha 11 Vastloper
  Hein van Drie   Iain Colquhoun LCR-Yamaha 17

Niet gestart bewerken

Coureur Bakkenist Merk Grid Oorzaak
  Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 7 Ketting[10]

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Bakkenist Merk Grid
  Martin Kooy   Raimond van den Groep Kova-Yamaha 23

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos. Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 27
2   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 23
3   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 22
4   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 18
5   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 12
6   Hans Hügli   Andreas Schütz LCR-Yamaha 7
7   Mick Barton   Simon Birchall LCR-Yamaha 5
  Alain Michel   Jean-Marc Fresc LCR-Yamaha
9   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha 4
10   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 3

Trivia bewerken

Protest bewerken

HRC diende na afloop van de 500cc-race een protest in tegen vier rijders (Christian Sarron, Raymond Roche, Tadahiko Taira en Takazumi Katayama) omdat HRC zelf had geconstateerd dat ze na de opwarmronde nog banden hadden gewisseld. Katayama was nog wel een Rothmans-HRC-rijder, maar stond onder contract bij Rothmans International, niet bij HRC. Bovendien zou het oneerlijk zijn geweest zijn naam weg te laten. Het protest werd echter niet gehonoreerd door de internationale jury, omdat niet alle (veertien) rijders die banden gewisseld hadden werden genoemd. Daar ging het HRC echter ook niet om: men wilde de FIM dwingen en goed reglement voor dit soort situaties te maken en de organisatoren om dit ook te handhaven.

Sjekkie bewerken

Hoewel ze gesponsord werden door het sigarettenmerk "Barclay", rookten Egbert Streuer en Bernard Schnieders allebei shag. En zij niet alleen: in de pauze tussen de beide manches van de zijspanrace kwam Werner Schwärzel bij Streuer ook even een sjekkie draaien.

Druk (1) bewerken

Rolf Biland gebruikte in Oostenrijk zijn Yamaha TZ 500-motor, maar was bezig met het ontwikkelen van een eigen viercilindertweetaktmotor, de "Krauser L4". Voor die ontwikkeling was echter niet veel tijd, want hoewel teamsponsor Mike Krauser hem altijd alle ruimte gaf om te experimenteren, deed hoofdsponsor Rothmans dat niet. Rothmans wilde prestaties zien, het liefst de wereldtitel.

Druk (2) bewerken

Raymond Roche had in het seizoen 1984 als privérijder alle kans om de fabrieksrijders het leven zuur te maken, soms geholpen door HRC, dat hem regelmatig een fabrieks-Honda NS 500-blok gaf. Als fabriekscoureur voor Marlboro-Yamaha ondervond hij echter veel meer druk door het grote team en de hooggespannen verwachtingen. Hij vertelde de pers in Oostenrijk dat hij zich "bepaald niet happy" voelde.

Feestje bewerken

Kel Carruthers kreeg de felicitaties van Yamaha omdat hij een nieuw record vestigde. Onder zijn verantwoordelijkheid ging voor de 76e keer een 500cc-Yamaha van start en de laatste 25 keer waren de Yamaha's niet één keer uitgevallen. Misschien was dit ook wel de reden van de aanwezigheid van Kenny Roberts, die de Oostenrijkse GP bezocht als toeschouwer om daarna door te reizen om de 8 uur van Suzuka te gaan rijden. Met Roberts beleefde Carruthers zijn grootste successen, niet alleen in het wereldkampioenschap wegrace, maar ook in de Daytona 200.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1985
FIM wereldkampioenschap wegrace
37e seizoen (1985)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1985

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1984
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1986