Grand Prix-wegrace van Zweden 1986

De Grand Prix-wegrace van Zweden 1986 was de tiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1986. De races werden verreden op 9 en 10 augustus 1986 op de Scandinavian Raceway nabij Anderstorp (Jönköpings län). In deze Grand Prix werden de wereldtitels in de 250- en de 500cc-klasse beslist.

Vlag van Zweden Grand Prix-wegrace van Zweden 1986
Officiële naam Grand Prix of Sweden 1986
Land Vlag van Zweden Zweden
Datum 9 en 10 augustus 1986
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Australië Wayne Gardner
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Australië Wayne Gardner
Derde Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Snelste ronde Vlag van Spanje Sito Pons
Eerste Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Tweede Vlag van Spanje Sito Pons
Derde Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
125 cc
Poleposition Vlag van Oostenrijk August Auinger
Snelste ronde Vlag van Italië Luca Cadalora
Eerste Vlag van Italië Fausto Gresini
Tweede Vlag van Italië Luca Cadalora
Derde Vlag van Italië Domenico Brigaglia
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Eerste Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc
Tweede Vlag van Zwitserland Markus Egloff/Vlag van Zwitserland Urs Egloff
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Bayley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Nixon

Algemeen bewerken

Naast een aantal geblesseerden sloegen meer coureurs de Zweedse Grand Prix over. Men moest een lange bootreis maken om al op donderdag op het dodelijk saaie circuit te trainen en de 250cc-coureurs moesten ook nog eens op zaterdag rijden voor vrijwel lege tribunes. In die neerslachtige sfeer, terwijl het ook nog regende, werd Carlos Lavado wereldkampioen. Hij vierde het door - volgens traditie - met zijn motorpak nog aan in het kleine zwembadje te springen. 's Zondags deed Eddie Lawson hetzelfde toen hij de 500cc-titel gegrepen had. In de zijspanklasse leken de kansen van Steve Webster en Egbert Streuer te vervliegen toen ze allebei puntloos bleven en Alain Michel de race won. Door een fout van de wedstrijdleider werd de definitieve uitslag van de 250cc-race pas uren later bekend, maar voor de winnaar had dat geen gevolgen.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

De meest opmerkelijke prestatie in de trainingen in Zweden kwam van Niall Mackenzie, die als invaller voor de geblesseerde Paul Lewis de Heron-Suzuki op de zevende startplaats zette. Andere Suzuki-coureurs hadden het in dit seizoen nog niet verder geschopt dan de tiende startplaats. Wayne Gardner reed in Zweden de snelste trainingstijd, maar dat was wat geflatteerd: door de regen kon Eddie Lawson zijn tijd in de laatste training niet verbeteren.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"36'35
2.   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 1"36'64
3.   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 1"36'86
4.   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"36'90
5.   Raymond Roche Rothmans-Katayama-HRC-Honda 1"37'70
6.   Niall Mackenzie Skoal Bandit-Heron-Suzuki 1"37'73
7.   Ron Haslam ELF-Honda 1"38'36
8.   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 1"38'69
9.   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"38'94
10.   Christian le Liard ELF-Honda 1"40'46

De race bewerken

Didier de Radiguès mocht een paar ronden op kop rijden in Zweden, maar toen werd hij gepasseerd door Eddie Lawson en Wayne Gardner. Lawson's Yamaha was duidelijk sneller, maar Gardner wist lang bij te blijven door heel laat te remmen. In de 22e ronde moest hij echter afhaken omdat er een groepje achterblijvers ingehaald moesten worden. Daarmee was de strijd om de koppositie voorbij. Die om de derde plaats werd beslist toen Mike Baldwin Rob McElnea passeerde. Randy Mamola, die met zijn gebroken schouder alleen naar Zweden was gekomen omdat hij nog kans maakte op de tweede plaats in het wereldkampioenschap, werd slechts achtste. Lawson had nu negentien punten voorsprong op Gardner en was daarmee zeker van de wereldtitel.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 48"59'33 2 15
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 49"15'37 1 12
3   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 49"17'77 4 10
4   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 49"18'89 3 8
5   Raymond Roche Rothmans-Katayama-HRC-Honda 49"41'57 5 6
6   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 49"49'06 8 5
7   Niall Mackenzie Skoal Bandit-Heron-Suzuki 49"57'79 6 4
8   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 50"08'74 9 3
9   Ron Haslam ELF-Honda +1 ronde 7 2
10   Wolfgang von Muralt Frankonia-Suzuki +1 ronde 13 1
11   Marco Gentile Écurie-Fior-Honda +1 ronde 16
12   Peter Lindén Honda +1 ronde 12
13   Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda +1 ronde 20
14   Shungi Yatsushiro Moriwaki-HRC-Honda +1 ronde 14
15   Paul Iddon Skoal Bandit-Heron-Suzuki +1 ronde 18
16   Manfred Fischer Hein Gericke-Honda +1 ronde 21
17   Henk van der Mark PDM-Honda +1 ronde 22
18   Simon Buckmaster Duckhams Oil-Honda +1 ronde 19
19   Eero Hyvärinen Honda +1 ronde 17
20   Alan Jeffrey Suzuki +1 ronde 23
21   Mile Pajic SNRT-Honda +1 ronde 33
22   Maarten Duyzers Suzuki +1 ronde 29
23   Esko Kuparinen Honda +2 ronden 24
24   Paul Ramon Suzuki +2 ronden 28
25   Claus Wulff Suzuki +2 ronden 26
26   Åke Dahli Suzuki +2 ronden 35

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Fabio Biliotti FMI-Honda Val 11
  Peter Sköld Honda 15
  Dietmar Mayer Honda 32
  Ari Rämö Honda 36
  Lars Johansson Suzuki 37
  Christian Le Liard ELF-Honda 10
  Helmut Schütz Honda 34
  Josef Doppler Suzuki 30
  Christopher Bürki Honda 31
  Marc Phillips Suzuki 25

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Marco Papa Honda 27

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki Blessures[1]
  Dave Petersen
  Paul Lewis Skoal Bandit-Heron-Suzuki Blessure[2]
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha Blessure[3]
  Juan Garriga Cagiva Teambeleid[4]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson (wereldkampioen) Marlboro-Agostini-Yamaha 124
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 105
3   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 95
4   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 70
5   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 60
6   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 53
7   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 38
8   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda /
Rothmans-Katayama-HRC-Honda
29
9   Ron Haslam ELF-Honda 16
10   Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki 11

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Na zijn zevende startplaats in de 500cc-klasse bereikte Niall Mackenzie in de 250cc-klasse zelfs de vierde tijd, voor zijn teamgenoot Donnie McLeod en ook voor de Honda- en Yamaha-fabriekscoureurs Sito Pons, Tadahiko Taira, Jean-François Baldé, Toni Mang en Virginio Ferrari. Ook met Maurizio Vitali ging het steeds beter nu het frame van zijn Garelli gewijzigd was. Hij reed de derde trainingstijd. Carlos Lavado kwam hard ten val door een vastgelopen versnellingsbak maar kwam met de schrik en een pijnlijke arm vrij.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 1"39'73
2.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"39'77
3.   Maurizio Vitali Garelli 1'40'23
4.   Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 1"40'28
5.   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 1"40'27
6.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 1"40'87
7.   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 1"40'89
8.   Jean-Michel Mattioli Yamaha 1"41'28
9.   Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda 1"41'42
10.   Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax 1"41'54

De race bewerken

De 250cc-klasse reed in Zweden op zaterdag, toen de weersomstandigheden nog zeer wisselend waren. Voor de start hadden de coureurs dan ook een probleem met de bandenkeuze. Na de opwarmronde werd er dan ook nog veel gewisseld. Bij de start was het droog, maar er dreigde regen en het circuit was nog vochtig. Carlos Lavado koos voor een opgesneden slick achter en een intermediate voor, Sito Pons voor een slick achter en een intermediate voor en Jean-François Baldé voor twee slicks. Vanaf de derde startrij was Stéphane Mertens als snelste weg, maar hij werd na de eerste ronde gepasseerd door Lavado. Toen de baan opdroogde kreeg Baldé met zijn slicks de overhand en in de eerste tien ronden wist hij een voorsprong op te bouwen. Toen het begon te regenen moest Baldé gas terugnemen en kwam Lavado naar voren en ook Sito Pons, die was teruggevallen omdat hij zich verremd had, passeerde Baldé. Na de 23e ronde, twee ronden voor het officiële einde van de race, vlagde de wedstrijdleider de race af omdat hij het te gevaarlijk vond. Hij deed dat echter met de zwart/wit geblokte finishvlag, terwijl hij het met de rode vlag had moeten doen. Ook liet hij de stand na 23 ronden tellen, terwijl het eigenlijk de stand na 22 ronden had moeten zijn. Na protesten en twee uur vergaderen werd de eindstand herzien. Voor Lavado maakte dat niet uit: hij reed na de 22e ronde al op kop en behield zijn eerste plaats. Ook Pons en Baldé behielden hun plekken, maar de Maurizio Vitali kreeg nu de vierde plaats in plaats van Dominique Sarron, die vijfde werd. Tadahiko Taira en Guy Bertin vielen in de 23e ronde, maar werden nu als twaalfde en dertiende geklasseerd.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 39"13'54 2 15
2   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 39"17'44 6 12
3   Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda 39"18'74 9 10
4   Maurizio Vitali Garelli 39"30'35 3 8
5   Dominique Sarron Rothmans-Honda 39"30'80 12 6
6   Stéphane Mertens Johnson-Yamaha 39"34'62 11 5
7   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 39"38'82 14 4
8   Jean Foray Chevallier-Yamaha 39"40'62 27 3
9   Siegfried Minich Honda 39"54'83 17 2
10   Alan Carter JJ Cobas-Rotax 39"57'99 18 1
11   Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 40"35'94 4
12   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 40"36'39 1
13   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 40"39'59 7
14   Guy Bertin ELF-Parisienne 40"51'23 24
15   Roland Freymond Yamaha 41"06'55 28
16   Herbert Besendörfer Yamaha +1 ronde 31
17   Philippe Pagano Honda +1 ronde 34
18   Jean-Michel Mattioli Yamaha +1 ronde 8
19   Carlos Cardús Campsa-Honda +2 ronden 22
20   Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax +2 ronden 10

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax Ontsteking 5
  Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Val 13
  Harald Eckl Honda Val 15
  Virginio Ferrari Total-Katayama-HRC-Honda Val 16
  Stefano Caracchi Aprilia-Rotax Val 19
  Fausto Ricci HRC-Honda 20
  Reinhold Roth HB-Römer-Honda Val 21
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax 23
  Jean-Louis Tournadre Yamaha 25
  Christian Boudinot JJ Cobas-Rotax Val 26
  René Delaby Rotax 29
  Bobby Issazadhe Chimoto 30
  Gary Noël EMC-Rotax Val 33
  Håkan Olsson MBA 35
  Massimo Matteoni Honda 32

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Pierre Bolle ELF-Parisienne Blessure[5]
  Hans Lindner Rotax Blessure[6]
  Manfred Herweh HB-Aprilia-Rotax Blessure[7]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Carlos Lavado (wereldkampioen) HB-Venemotos-Yamaha 114
2   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 96
3   Jean-François Baldé Rothmans-Katayama-Honda 63
4   Dominique Sarron Rothmans-Honda 62
5   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 57
6   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 51
7   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 32
8   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 27
9   Fausto Ricci HRC-Honda 24
10   Pierre Bolle ELF-Parisienne 19

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

De koplopers in het WK, Luca Cadalora en Fausto Gresini, stelden zich tevreden met de vijfde en de zesde trainingstijd. August Auinger, Ezio Gianola en Bruno Kneubühler bezetten de eerste drie startplaatsen, terwijl semi-fabriekscoureur Domenico Brigaglia met zijn Ducados-MBA vierde was. Zijn teamgenoot Ángel Nieto, die een hekel had aan het Zweedse circuit, was niet eens verschenen. Nieto had kennelijk het snelste motorblok, want dat werd in het frame van Brigaglia overgeheveld.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   August Auinger Bartol-LCR-MBA 1"45'19
2.   Ezio Gianola MBA 1"45'33
3.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 1"45'33
4.   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 1"45'59
5.   Luca Cadalora FMI-Garelli 1"45'70
6.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"46'18
7.   Johnny Wickström MBA 1"46'93
8.   Thierry Feuz MBA 1"47'37
9.   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 1"47'68
10.   Jean-Claude Selini MBA 1"48'23

De race bewerken

Zes ronden lang kon August Auinger zich mengen met de strijd om de leiding, waarbij hij aanvallen van Luca Cadalora, Fausto Gresini en Ezio Gianola af moest slaan. In de zevende ronde gleed zijn voorwiel weg en was zijn race voorbij. Gianola was toen al uit de strijd omdat er koelwater in een van zijn cilinders was gelopen en daardoor konden de beide Garelli-coureurs hun broederstrijd, die al het hele seizoen duurde, voortzetten. Gresini had de eerste twee GP's gewonnen, maar daarna sloeg de weegschaal om naar Cadalora. Deze twee wisselden voortdurend van positie en uiteindelijk wist Gresini te winnen. Domenico Brigaglia was slecht gestart maar reed onbedreigd naar de derde plaats. Om de vierde plaats werd gevochten door Bruno Kneubühler en Johnny Wickström, die in deze volgorde over de finish gingen.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 40"40'50 6 15
2   Luca Cadalora FMI-Garelli 40"43'47 5 12
3   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 41"07'22 4 10
4   Bruno Kneubühler LCR-MBA 41"12'09 3 8
5   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 41"12'41 9 6
6   Johnny Wickström MBA 41"15'26 7 5
7   Thierry Feuz MBA 41"39'96 8 4
8   Adi Stadler MBA 41"53'42 29 3
9   Pier Paolo Bianchi MBA 41"56'97 13 2
10   Håkan Olsson MBA 41"57'14 33 1
11   Andres Sánchez Ducados-MBA 41"57'38 25
12   Thomas Pedersen MBA 42"20'93 18
13   Esa Kytölä MBA 42"22'04 17
14   Robin Milton MBA 42"23'09 24
15   Peter Sommer MBA 42"23'28 22
16   Mike Leitner MBA +1 ronde 23
17   Jörgen Ask MBA +1 ronde 34
18   Mogens Johansen MBA +1 ronde 32
19   Ivan Troisi MBA +1 ronde 36
20   Ton Spek MBA +1 ronde 37

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  August Auinger Bartol-LCR-MBA Val 1
  Ezio Gianola MBA Koelwaterlekkage 2
  Jean-Claude Selini MBA 10
  Claudio Macciotta MBA 11
  Paolo Casoli MBA 12
  Jacques Hutteau MBA 14
  Olivier Liégeois Assmex-MBA 16
  Hannu Kallio MBA 19
  Willy Pérez MBA 20
  Paul Bordes MBA 21
  Christian Le Badezet MBA 28
  Willy Hupperich MBA 30
  Boy van Erp MBA Ketting 31
  Bady Hassaine MBA 35
  Marcelino Garcia Ducados-MBA 27

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Jussi Hautaniemi MBA Blessure[8]

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ángel Nieto Ducados-MBA

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Luca Cadalora FMI-Garelli 98
2   Fausto Gresini FMI-Garelli 89
3   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 69
4   Ezio Gianola MBA 49
5   Bruno Kneubühler LCR-MBA 40
6   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 37
7   August Auinger Bartol-LCR-MBA 35
8   Johnny Wickström MBA 31
9   Pier Paolo Bianchi MBA 29
10   Willy Pérez MBA 26

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

De tip die Rolf Biland in Silverstone van Egbert Streuer had gekregen wierp in Zweden vruchten af. In Engeland kon hij nauwelijk een trainingsronde volbrengen door vastlopers tot Streuer hem adviseerde een drukventiel in de brandstoftoevoer te monteren. Daar reed hij toen de snelste trainingstijd mee en nu wist hij 54 trainingsronden te rijden zonder problemen. Streuer reed de tweede trainingstijd en had daar geen probleem mee. Biland was immers geen bedreiging voor het wereldkampioenschap en concurrenten Alain Michel en Steve Webster stonden op de derde en de vierde startplaats.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 1"39'35
2.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 1"39'92
3.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 1"40'09
4.   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 1"40'71
5.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 1"40'72
6.   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Seel 1"41'10
7.   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 1"41'53
8.   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Ricardo Z 1"41'78
9.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Camel-Busch-Yamaha 1"42'15
10.   René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 1"42'27

De race bewerken

Na de eerste ronde van de zijspan race leidden Rolf Biland/Kurt Waltisperg voor Steve Webster/Tony Hewitt, Alain Michel/Jean-Marc Fresc en Egbert Streuer/Bernard Schnieders. Streuer nam de derde plaats over en zo bleef de volgorde ongewijzigd tot Webster/Hewitt in de achtste ronde uitvielen. In de vijftiende ronde vielen ook Biland/Waltisperg uit en Streuer liet de leiding over aan Michel. Met zes punten voorsprong in het wereldkampioenschap kon men zich een overwinning van Michel/Fresc wel veroorloven, maar in de negentiende ronde viel ook de machine van Streuer stil. Nu stonden Michel/Fresc plotseling ruim aan de leiding van het WK, acht punten voor Webster/Hewitt en negen punten voor Streuer/Schnieders.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 39"19'73 3 15
2   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Seel 39"43'83 6 12
3   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Ricardo Z 39"45'26 8 10
4   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 39"45'60 8
5   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 39"55'49 7 6
6   Frank Wrathall   Kerry Chapman LCR-Yamaha 40"05'35 5
7   René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 40"07'02 10 4
8   Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha 40"11'68 14 3
9   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 40"33'22 2
10   Graham Gleeson   Peter Lindén LCR-Yamaha 40"41'37 1
11   Yoshisada Kumagaya   Kazahito Makiuchi LCR-Yamaha
12   Dennis Bingham   Julia Bingham LCR-Yamaha
13   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Rotax
14   Benny Lysén   Ole Möller Yamaha
15   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 4
16   Billy Gällros Onbekend Onbekend
17   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Camel-Busch-Yamaha 9

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser Vastloper 1
  Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha Vastloper 2
  Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 5

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 69
2   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 61
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 60
4   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Seel 49
5   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 33
6   Steve Abbott   Shaun Smith en
  Vince Biggs
Windle-Yamaha 32
7   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg en
  Adolf Hänni
LCR-Yamaha 30
8   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 29
9   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 20
10   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Ricardo Z 19

Trivia bewerken

Fysiotherapie bewerken

Randy Mamola liet fysiotherapeut Willy Dungl naar Zweden komen om hem te helpen met zijn gebroken schouder. Toen zijspancoureur Markus Egloff bij een crash in de training een ribblessure opliep hielp Dungl hem ook. Beiden reden hun races uit en Egloff werd in de zijspanrace zelfs tweede. Willy Dungl genoot bekendheid in de sport. Hij had Niki Lauda bijgestaan na diens zware ongeluk op de Nürburgring en had ook gewerkt voor Ayrton Senna, Alain Prost, Gerhard Berger en de alpineskiër Franz Klammer.

Gastpassagier bewerken

Na het wegvallen van zijn vaste bakkenist David Elliott had Graham Gleeson in de Britse Grand Prix met Iain Colquhoun gereden. Die was kennelijk niet mee naar Zweden gereisd, want hier vond Gleeson 500cc-coureur Peter Lindén bereid in het zijspan plaats te nemen. Ze werden tiende en zo scoorde Lindén het eerste WK-punt van zijn carrière.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1986
FIM wereldkampioenschap wegrace
38e seizoen (1986)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1986

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1985
Grand Prix-wegrace van Zweden Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1987