Grand Prix-wegrace der Naties 1981

De Grand Prix-wegrace der Naties 1981 was vierde race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1981. De race werd verreden op 10 mei 1981 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije.

Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1981
Land Vlag van Italië Italië
Datum 10 mei 1981
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Italië Marco Lucchinelli
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Graeme Crosby
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
350 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Toni Mang
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
Tweede Vlag van Duitsland Toni Mang
Derde Vlag van Italië Massimo Matteoni
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Toni Mang
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Frankrijk Eric Saul
Tweede Vlag van Italië Maurizio Massimiani
Derde Vlag van Duitsland Toni Mang
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Guy Bertin
Eerste Vlag van Frankrijk Guy Bertin
Tweede Vlag van Italië Loris Reggiani
Derde Vlag van Frankrijk Jacques Bolle
50 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Duitsland Hagen Klein

Algemeen bewerken

De Grand Prix des Nations werd voor het eerst sinds het enorme ongeluk van 1973 weer op Monza verreden. Sinds die tijd was het circuit veranderd, maar niet per se verbeterd. De twee nieuwe chicanes waren te smal, de vangrails stonden te dicht op de baan en tijdens de trainingen liepen er loslopende honden op de baan. Bovendien was het een lappendeken van verschillende soorten asfalt. De 250cc-race werd ontsierd door de diskwalificatie van Ángel Nieto, Eric Saul en Patrick Fernandez, die pas weken later werd gecorrigeerd. Een opvallende debutant was Eddie Lawson, die zich in de 250cc-klasse als derde wist te kwalificeren.

500 cc bewerken

Na de opwarmronde van de 500cc-klasse gingen Kenny Roberts en Philippe Coulon eerst hun banden wisselen, terwijl Marco Lucchinelli de pit in ging om een bougie te laten vervangen. Dat mocht allemaal van de wedstrijdleider, die andere (niet-Italiaanse) rijders zou laten diskwalificeren omdat ze te laat aan de start van de 250cc-race kwamen. Randy Mamola, de grootste concurrent van Roberts, kreeg al in de opwarmronde een vastloper. Roberts leidde race van start tot finish. Om de tweede plaats werd hard gevochten door Graeme Crosby en Barry Sheene, terwijl Boet van Dulmen zich op de vierde plaats nestelde. Hij besefte dat hij zich niet met de strijd om de derde plaats kon bemoeien, maar werd ook niet bedreigd door Lucchinelli, wiens motor ondanks de bougiewissel nog steeds niet goed liep. Crosby legde beslag op de tweede plaats en Sheene werd derde.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1   Kenny Roberts Yamaha 24 52:02.100 3 15
2   Graeme Crosby Suzuki 24 +4.650 4 12
3   Barry Sheene Yamaha 24 +8.150 8 10
4   Boet van Dulmen[1] Yamaha 24 +33.480 9 8
5   Marco Lucchinelli Suzuki 24 +36.170 1 6
6   Guido Paci Yamaha 24 +37.120 18 5
7   Jack Middelburg Suzuki 24 +1:21.650 11 4
8   Franco Uncini Suzuki 24 +1:26.220 10 3
9   Christian Sarron Yamaha 24 +1:36.480 12 2
10   Sergio Pellandini Suzuki 24 +1:52.070 24 1
11   Leandro Becheroni Suzuki 24 +1:55.910 20
12   Gianni Rolando Lombardini 23 +1 ronde 32
13   Walter Migliorati[2] Suzuki 23 +1 ronde 14
14   Sadao Asami Yamaha[3] 23 +1 ronde 17
15   Raymond Roche Suzuki 23 +1 ronde 13
16   Seppo Rossi Suzuki 23 +1 ronde 34
17   Keith Huewen Suzuki 23 +1 ronde 16
18   Alain Röthlisberger Suzuki 22 +2 ronden 25
19   Stu Avant Suzuki 22 +2 ronden 23
20   Marco Papa Suzuki 22 +2 ronden 22
21   Peter Sjöström Suzuki 22 +2 ronden 31
DNF   Takazumi Katayama Honda 22 28
DNF   Marc Fontan Yamaha 20 Krukas 5
DNF   Fabio Biliotti Suzuki 20 26
DNF   Christian Estrosi Suzuki 13 21
DNF   Virginio Ferrari Cagiva 9 Val 33
DNF   Philippe Coulon Suzuki 6 Val 19
DNF   Graziano Rossi Morbidelli 5 30
DNF   Giovanni Pelletier Suzuki 2 Val 15
DNF   Dave Potter Yamaha 1 27
DNF   Gustav Reiner Solo 1 35
DNF   Randy Mamola Suzuki 1 Vastloper
DNF   Adelio Faccioli Suzuki 1 Val 29
DNF   Hiroyuki Kawasaki Suzuki 1 Val 7
DNF   Kork Ballington Kawasaki 1 Ontsteking 6
DNS   Steve Parrish Yamaha 36
DNS   Michel Frutschi Yamaha blessure[4]
DNQ   Carlo Perugini Sanvenero
DNQ   Josef Hage Yamaha
DNQ   Marco Greco Yamaha
DNQ   Roberto Pietri Suzuki
DNQ   Michael Schmid Suzuki
DNQ   Jon Ekerold Solo
DNQ   Franck Gross Suzuki

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Kenny Roberts Yamaha 30
2   Randy Mamola Suzuki 27
3   Graeme Crosby Suzuki 24
4   Barry Sheene Yamaha 23
5   Boet van Dulmen Yamaha 22
6   Marco Lucchinelli Suzuki 16
7   Hiroyuki Kawasaki Suzuki 14
8   Jack Middelburg Suzuki 10
9   Franco Uncini Suzuki 8
10   Michel Frutschi Yamaha 6

350 cc bewerken

De 350cc-race in Monza werd even uitgesteld door een regenbui, maar na twee opwarmronden startten de meeste rijders toch op slicks. Jean-François Baldé had een slechte start, maar Jon Ekerold en Toni Mang vonden elkaar al snel aan de leiding van de race. Patrick Fernandez reed op de derde plaats en daarachter vocht een grote groep om de vierde plaats. In de smalle chicanes raakten Mang en Ekerold elkaar weer regelmatig. Bij het uitkomen van de Curva Parabolica, de laatste bocht voor de finish, sloot het asfalt niet goed aan waardoor Ekerold's machine uitbrak. Ekerold wist de dwarsstaande machine te corrigeren en behield de leiding. Hij behield ongeveer 30 cm voorsprong op Mang.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jon Ekerold Solo 44:11.030 4 15
2   Toni Mang Kawasaki +0.060 1 12
3   Massimo Matteoni Bimota-Yamaha +15.950 9 10
4   Patrick Fernandez Bimota-Yamaha +30.370 3 8
5   Eric Saul Chevallier-Yamaha +39.410 6 6
6   Alan North Yamaha +52.090 19 5
7   Graeme McGregor Yamaha +1:01.150 12 4
8   Carlos Lavado Yamaha +1:08.010 7 3
9   Peter Looijesteijn Bakker-Yamaha +1:25.540 19 2
10   Michel Rougerie Yamaha +1:25.880 15 1
11   Martin Wimmer Yamaha +1:26.150 10
12   Edi Stöllinger Kawasaki +1:40.920 22
13   Tony Head Yamaha +1:46.940 24
14   René Delaby Yamaha +1 ronde 21
15   Bengt Elgh Yamaha +1 ronde 31
16   Reino Eskelinen Yamaha +1 ronde 29
17   Rinus van Kasteren Yamaha +1 ronde 25
18   Klaas Hernamdt Yamaha +1 ronde 35
19   Eduardo Aleman Yamaha +1 ronde 30
20   Jacques Cornu[5] Yamaha +1 ronde 5
DNF   Jean-François Baldé Kawasaki 2
DNF   Didier de Radiguès Yamaha 11
DNF   Paolo Ferretti Yamaha Val 14
DNF   Gustav Reiner Solo 33
DNF   Arturo Venanzi Yamaha 34
DNF   Siegfried Minich Bartol 23
DNF   Tony Rogers Yamaha 28
DNF   Graeme Geddes Bimota-Yamaha 17
DNF   Wolfgang von Muralt Yamaha 32
DNF   Roger Sibille Yamaha 27
DNF   Jeffrey Sayle Yamaha 13
DNF   Keith Huewen Yamaha 16
DNF   Sauro Pazzaglia Yamaha 20
DNF   Thierry Espié Bimota-Yamaha 8
DNF   Bruno Kneubühler Yamaha 26

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Toni Mang Kawasaki 43
2   Jon Ekerold Solo 40
3   Patrick Fernandez Bimota-Yamaha 31
4   Carlos Lavado Yamaha 19
5   Thierry Espié Bimota-Yamaha 18
  Eric Saul Chevallier-Yamaha
7   Keith Huewen Yamaha 13
8   Jean-François Baldé Kawasaki 12
9   Graeme Geddes Bimota-Yamaha 11
10   Massimo Matteoni Bimota-Yamaha 10

250 cc bewerken

Na de opwarmronde van de 250cc-klasse bleken Eric Saul, Ángel Nieto, Patrick Fernandez en Hervé Guilleux niet op hun startplaats te staan. Hun motoren stonden achter het gesloten hek van het rennerskwartier, terwijl de vriendin van Saul de baan oprende om de andere rijders attent te maken op het probleem. Niet veel later kwamen Eric Saul, Ángel Nieto en Marco Lucchinelli ook te voet de baan op en Saul ging demonstratief op zijn achtste startplaats zitten. De politie moest hem en nog een aantal mensen verwijderen. Uiteindelijk besloot de wedstrijdleider dat iedereen mocht starten, inclusief de inmiddels opgeroepen reserverijder. Na de start ging Toni Mang aan de leiding, gevolgd door de Ad Maiora's van Maurizio Massimiani en Roland Freymond. Die laatste viel al in de eerste ronde. Massimiani werd gepasseerd door Saul, maar door de opdrogende baan kreeg Toni Mang te maken met een snel slijtende regenband en Saul wist ook hem te passeren en leek zijn eerste Grand Prix te winnen. Ook Massimiani passeerde Mang en dacht tweede te worden, maar om kwart voor elf 's avonds werd hij door de jury tot winnaar uitgeroepen, terwijl Saul, Fernandez en Nieto werden gediskwalificeerd. Voor Nieto maakte dat niet veel verschil, want hij was uitgevallen, maar Fernandez was als vijfde gefinisht. Naar het oordeel van de jury waren de gediskwalificeerde coureurs te laat voor de start en hadden ze de anderen willen aanzetten tot een staking. Het protest van Saul en Fernandez werd echter ontvankelijk verklaard en zij kregen vier weken na het gebeurde hun plaatsen terug.

Uitslag 250 cc bewerken

Het protest van de rijders
Waarschijnlijk kwam pas bij het protest dat Eric Saul, Patrick Fernandez en Alain Chevallier (de bouwer van de motorfiets van Fernandez) indienden duidelijk wat de oorzaak van het laatkomen bij de start was. De meeste coureurs besloten kort voor de start regenbanden te gebruiken. Voor sommigen was dat geen probleem: zij konden andere wielen monteren, maar anderen hadden maar een set wielen en moesten bij de posten van Michelin en Dunlop andere banden om hun velgen laten leggen. Dat duurde erg lang en degenen die achteraan in de rij stonden waren daardoor te laat. Bovendien was het hek naar het circuit nog open, dat werd vlak voor Saul dichtgegooid en beschadigde zelfs zijn motorfiets. Het protest werd ingediend bij de Italiaanse bond FMI via Luigi Brenni, die zelf in de jury had gezeten maar toch oor had naar de argumenten van de coureurs. Het protest werd dan ook ontvankelijk verklaard, ook al omdat de wedstrijdleider de rijders eerst had laten starten en het probleem daarna pas aan de jury had voorgelegd. Eric Saul kreeg zijn eerste Grand Prix-overwinning en Patrick Fernandez zijn vijfde plaats terug, zij het pas vier weken later.
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eric Saul Chevallier-Yamaha 46:12.230 8 15
2   Maurizio Massimiani Ad Maiora +9.950 12 12
3   Toni Mang Kawasaki +10.730 1 10
4   Martin Wimmer Yamaha +44.410 24 8
5   Patrick Fernandez Bimota-Yamaha +45.840 4 6
6   Jean-François Baldé Kawasaki +55.810 2 5
7   Thierry Espié Chevallier-Yamaha +56.050 16 4
8   Edi Stöllinger Kawasaki +1:45.890 7 3
9   Christian Estrosi Yamaha +1:53.660 17 2
10   Jean-Louis Guignabodet Kawasaki +1 ronde 9 1
11   Franco Marcheggiani Yamaha +1 ronde 27
12   Germano Conti MBA +1 ronde 33
13   Didier de Radiguès Yamaha +1 ronde 30
14   Jeffrey Sayle Armstrong-Rotax +1 ronde 29
15   Karl-Thomas Grässel Yamaha +1 ronde 32
16   Alan North Yamaha +1 ronde 25
17   Bruno Kneubühler Rotax +1 ronde 34
DNF   Eddie Lawson Kawasaki Val 3
DNF   Pierluigi Conforti Kawasaki 23
DNF   Graeme McGregor Yamaha 22
DNF   Roland Freymond Ad Maiora Val 13
DNF   Paolo Ferretti Yamaha 10
DNF   Hans Müller MBA 26
DNF   Ángel Nieto Siroko-Rotax 18
DNF   Loris Reggiani Bimota-Yamaha 14
DNF   Graeme Geddes Yamaha Val 21
DNF   Richard Schlachter Yamaha 19
DNF   Hervé Guilleux Siroko-Rotax Val 11
DNF   Jean-Marc Toffolo Armstrong-Rotax 6
DNF   Massimo Matteoni Bimota-Yamaha 20
DNF   Peter Looijesteijn Yamaha 28
DNF   Gianpaolo Marchetti MBA Val 31
DNF   Carlos Lavado Yamaha Val 5
DNF   Clive Horton Armstrong-Rotax 35
DNF   Sauro Pazzaglia MBA 15
DNQ   Klaas Hernamdt Rotax
DNQ   Jacques Cornu Rotax

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Toni Mang Kawasaki 25
2   Jean-François Baldé Kawasaki 22
3   Eric Saul Chevallier-Yamaha 19
4   Roland Freymond Ad Maiora 16
  Patrick Fernandez Bimota-Yamaha
6   Martin Wimmer Yamaha 13
7   Massimo Massimiani Chevallier-Yamaha 12
  Graeme Geddes Bimota-Yamaha
  Carlos Lavado Yamaha
10   Hervé Guilleux Siroko-Rotax 8
  Paolo Ferretti Yamaha

125 cc bewerken

Nu de Minarelli's (Ángel Nieto en Loris Reggiani) in de eerste races oppermachtig waren geweest, verwachtte men een herhaling in de natte race in Monza, maar Nieto ging al in de eerste ronde samen met August Auinger in de Lesmo-bocht tegen het asfalt. Nieto kon zijn race wel vervolgen, maar moest een inhaalrace rijden. Hij had wel het voordeel dat ook iedereen die bij de val achter hem reed een grote achterstand opliep doordat er hard geremd moest worden. Voor het eerst bleef de Sanvenero van Guy Bertin heel en kon hij Reggiani met enig gemak achter zich houden. Die had op zijn beurt weer een grote voorsprong op derde man Jacques Bolle. Nieto wist zich naar de vierde plaats op te werken, maar had ruim anderhalve minuut achterstand opgelopen.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Guy Bertin Sanvenero 44:09.280 2 15
2   Loris Reggiani Minarelli +21.590 3 12
3   Jacques Bolle Motobécane +1:05.580 5 10
4   Ángel Nieto Minarelli +1:49.900 4 8
5   Hans Müller MBA +1:57.810 7 6
6   Stefan Dörflinger MBA +2:10.740 10 5
7   Maurizio Vitali MBA +1 ronde 16 4
8   Willy Pérez MBA +1 ronde 20 3
9   Maurizio Musco MBA +1 ronde 27 2
10   Michele Ettore MBA +1 ronde 15 1
11   Peter Hubbard Morbidelli +1 ronde 25
12   Ton Spek MBA +1 ronde 22
13   Michel Galbit MBA +1 ronde 33
14   Stefan Janssen MBA +1 ronde 26
15   Libero Piccirillo MBA +2 ronden 30
16   Jean-Claude Selini MBA +2 ronden 12
17   Joël Benniza MBA +2 ronden 35
18   Per-Edvard Carlsson MBA +2 ronden 28
DNF   Pier Paolo Bianchi MBA Val 1
DNF   Pierluigi Aldrovandi MBA Val 8
DNF   August Auinger Bartol-MBA Val 11
DNF   Anton Straver MBA Val 18
DNF   Eugenio Lazzarini Iprem Val 6
DNF   Ivan Villini MBA 29
DNF   Yves Dupont MBA 9
DNF   János Drapál MBA 24
DNF   Theo Timmer MBA 19
DNF   John Kernan MBA 32
DNF   Joe Genoud MBA Val 23
DNF   Thierry Noblesse MBA 13
DNF   Nardone MBA 21
DNF   Alfred Waibel MBA 14
DNF   Roberto Ruosi MBA 31
DNF   Rino Zuliani MBA 34
DNF   Henk van Kessel EGA

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Ángel Nieto Minarelli 53
2   Loris Reggiani Minarelli 36
3   Hans Müller MBA 21
4   Jacques Bolle Motobécane 20
5   Stefan Dörflinger Krauser-MBA 17
6   Pier Paolo Bianchi MBA 16
7   Guy Bertin Sanvenero 15
8   Willy Pérez MBA 11
9   Eugenio Lazzarini Iprem 8
  Gert Bender Bender
  Per-Edvard Carlsson MBA

50 cc bewerken

Na de overtuigende prestaties van Stefan Dörflinger met zijn Van Veen-Kreidler tijdens de Duitse Grand Prix vreesde men voor een saaie titelstrijd, maar al tijdens de trainingen in Monza bleek Ricardo Tormo met zijn oude Bultaco uit 1978 goed mee te kunnen komen. Henk van Kessel had de snelste start, maar werd al snel gepasseerd door Tormo en Dörflinger, die er samen vandoor gingen. Ook Hagen Klein met de tweede Van Veen-Kreidler kwam naar voren. Van Kessel viel uiteindelijk door een lekke band. Tormo reed vrijwel de hele race aan de leiding, op korte afstand gevolgd door Dörflinger. Klein finishte bijna een minuut achter de leiders.

Uitslag 50 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Ricardo Tormo Bultaco 34:40.650 2 15
2   Stefan Dörflinger Van Veen-Kreidler +0.420 1 12
3   Hagen Klein Van Veen-Kreidler +58.980 3 10
4   Giuseppe Ascareggi Minarelli +1:03.870 9 8
5   Theo Timmer Bultaco +1:17.920 7 6
6   Hans-Jürgen Hummel Sachs +1:41.490 12 5
7   George Looijesteijn Kreidler +1:59.580 8 4
8   Claudio Lusuardi Moto Villa +2:02.830 13 3
9   Ingo Emmerich Kreidler +2:02.880 10 2
10   Pascal Kambourian Kreidler +2:31.220 14 1
11   Zdravko Matulja Tormo +1 ronde 16
12   Joaquín Galí Bultaco +1 ronde 15
13   Salvatore Milano UFO +1 ronde 11
14   Günter Schirnhofer Kreidler +1 ronde 20
15   Joe Genoud RYB +1 ronde 23
16   Giuliano Gerani BBFT +1 ronde 27
17   Peter Verbic Kreidler +1 ronde 19
18   Chris Baert Kreidler +1 ronde 26
19   Giuliano Tabanelli Ringhini +1 ronde 17
20   Reiner Koster Malanca +1 ronde 31
DNF   Yves Dupont ABF 5
DNF   Bruno Di Carlo Kreidler 18
DNF   Rolf Blatter Kreidler 4
DNF   Otto Machinek Kreidler 22
DNF   Reiner Scheidhauer Kreidler 24
DNF   Enrico Cereda Kreidler 25
DNF   Claudio Granata Kreidler 29
DNF   Yves Le Toumelin TYL 30
DNF   Gerhard Singer Kreidler 32
DNF   Spencer Crabbe MBA 33
DNF   Hulric Kreidler Val 21
DNF   Henk van Kessel Kreidler Val 6

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Stefan Dörflinger Van Veen-Kreidler 27
2   Hans-Jürgen Hummel Sachs 17
3   Ricardo Tormo Bultaco 15
4   Rainer Kunz Kreidler 10
  George Looijesteijn Kreidler
  Hagen Klein Van Veen-Kreidler
7   Otto Machinek Kreidler 8
  Giuseppe Ascareggi Bultaco
9   Claudio Lusuardi Bultaco 6
  Theo Timmer Bultaco

Trivia bewerken

Dieven bewerken

Zoals gebruikelijk was het dievengilde in Italië weer bijzonder actief. Zo verdween de Ferrari van Venemotos-baas Andres Ippolito en de magnesium carburateurs van de racer van Graeme Crosby. De vrachtauto van S.A.I.A.D., de Italiaanse Suzuki-importeur, die vol lag met race-onderdelen, werd volledig leeggestolen. Bij een fotograaf verdween de volledige apparatuur uit zijn auto, maar een collega miste zelfs de hele auto. De coureurs vroegen de FIM nu eindelijk eens de verkoop van kaarten voor het rennerskwartier te verbieden, want daardoor konden dieven zo naar binnen lopen. Daar keek men van op, want dat was al jaren verboden, maar de organisatoren trokken zich van dat verbod niets aan.

Lesmo-bocht bewerken

Tijdens de races in Monza waren er 33 valpartijen, maar daarvan vonden er 25 in de Lesmo-bocht plaats.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1981
FIM wereldkampioenschap wegrace
33e seizoen (1981)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1981

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1980
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1982