Grand Prix-wegrace van Duitsland 1985

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1985 was de derde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1985. De races werd verreden op 15 mei 1985 op de Hockenheimring nabij Hockenheim. In de Duitse Grand Prix kwamen alle klassen aan de start, maar voor de zijspanklasse was het de openingsrace van het seizoen.

Vlag van Duitsland Grand Prix-wegrace van Duitsland 1985
Land Vlag van Duitsland Duitsland
Datum 15 mei 1985
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Eerste Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Tweede Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam
250 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Eerste Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Tweede Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Derde Vlag van Duitsland Toni Mang
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Oostenrijk August Auinger
Eerste Vlag van Oostenrijk August Auinger
Tweede Vlag van Italië Fausto Gresini
Derde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
80 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Eerste Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Tweede Vlag van Duitsland Gerhard Waibel
Derde Vlag van Oostenrijk Gerd Kafka
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Fritz Buck
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Eerste Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Fritz Buck
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Derde Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders

Algemeen bewerken

Voor het eerst in 1985 kwamen alle klassen aan de start en dat leverde in het rennerskwartier nogal wat drukte op. Daar bevonden zich niet minder dan 250 ingeschreven coureurs. De trainingen werden in goede omstandigheden afgewerkt, maar op de racedag regende het.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Freddie Spencer brak met zijn viercilinder Honda NSR 500 zijn eigen ronderecord uit 1982 met vier seconden. Met ook nog drie viercilinder-Yamaha's (Eddie Lawson, Raymond Roche en Christian Sarron) op de eerste startrij was duidelijk dat de driecilinder Honda NS 500's het op de snelle baan moeilijk zouden krijgen. Randy Mamola gebruikte in de training een Chevallier-frame, dat hem door Alain Chevallier persoonlijk ter beschikking was gesteld. Het mocht van Honda en sponsor Rothmans, zolang de stroomlijnkuip maar blanco bleef[1].

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 2"05'35
2.   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 2"06'10
3.   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 2"07'01
4.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"07'59
5.   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 2"07'93
6.   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 2"07'06
7.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 2"08'26
8.   Takazumi Katayama Bakker-Rothmans-HRC-Honda 2"08'91
9.   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 2"09'05
10.   Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 2"10'64

De race bewerken

Freddie Spencer had al voor de race aangegeven dat hij het meest vreesde voor Christian Sarron, die inmiddels een reputatie als regenrijder had opgebouwd, maar pas zijn derde race op een 500cc-machine reed. Na de start nam Spencer meteen de leiding, terwijl Sarron zijn start verprutste. Achter Spencer vochten Ron Haslam, Didier de Radiguès, Randy Mamola, Rob McElnea, Eddie Lawson, Boet van Dulmen, Sito Pons en Wayne Gardner om de posities, maar Sarron begon ze een voor een te passeren. In de tweede ronde lag hij 15 seconden achter Spencer. In de zesde ronde lag hij op de derde plaats, in de negende ronde op de tweede plaats en in de dertiende ronde passeerde hij Spencer. Spencer en Lawson hadden een ander bandenprofiel gekozen en dat was funest, want allebei hadden ze aan het einde van de race geen profiel meer over. Spencer werd er nog tweede mee, maar Lawson moest genoegen nemen met de vierde plaats, ver achter Ron Haslam.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 45"05'24 4 15
2   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 45"16'83 1 12
3   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 45"20'59 5 10
4   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 45"45'34 2 8
5   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 46"03'82 6 6
6   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 46"04'73 7 5
7   Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 46"18'29 10 4
8   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 46"29'90 9 3
9   Sito Pons HB-Gallina-Suzuki 46"34'46 13 2
10   Boet van Dulmen Bakker-Honda 46"40'57 15 1
11   Takazumi Katayama Bakker-Rothmans-HRC-Honda 46"58'15 8
12   Neil Robinson Suzuki +1 ronde 17
13   Raymond Roche Marlboro-Yamaha +1 ronde 3
14   Marco Gentile Yamaha +1 ronde 29
15   Klaus Klein PVM +1 ronde 23
16   Eero Hyvärinen Honda +1 ronde 19
17   Manfred Fischer Honda +1 ronde 22
18   Georg-Robert Jung Suzuki +1 ronde 36
19   Paul Iddon Suzuki +1 ronde 31
20   Rainer Sautter Suzuki +1 ronde 38
21   Peter Sköld Honda +1 ronde 30
22   Andreas Woditsch Yamaha +1 ronde 40
23   Maarten Duyzers Suzuki +1 ronde 37
24   Josef Ragginger Suzuki +1 ronde 39
25   Fabio Biliotti Honda +1 ronde 20
26   Marco Papa Suzuki +1 ronde 25
27   Peter Lindén Honda +1 ronde 34
28   Armando Errico Honda +1 ronde 26
29   Bohumil Staša Honda +2 ronden 42
30   Keith Huewen Honda +2 ronden 28

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Dave Petersen Honda Val 18
  Gary Lingham Suzuki 41
  Mark Salle Suzuki 24
  Simon Buckmaster Suzuki 33
  Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki 14
  Wolfgang von Muralt Bakker-Suzuki 12
  Gerold Fischer Suzuki 32
  Karl Tuchsess Honda 27
  Christian Le Liard ELF-Chevallier-Honda 16
  Paolo Ferretti Honda 35
  Mike Baldwin Honda Val 11

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Gustav Reiner Bakker-Honda Blessure[2]
  Mile Pajic SNRT-Honda Piëteit[3]
  Henk van der Mark SNRT-Honda Piëteit[3]
  Thierry Espié Chevallier-Honda Blessure[4]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 39
2   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 35
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 30
4   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 23
5   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 21
6   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 15
7   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 9
8   Sito Pons HB-Gallina-Suzuki 7
9   Mike Baldwin Honda 6
  Raymond Roche Marlboro-Yamaha

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Freddie Spencer was veel sneller dan zijn concurrenten in de training. Alleen Martin Wimmer, nu ondersteund door Helmut Fath, liep minder dan een seconde achterstand op. Maurizio Vitali wist de nieuwe 250cc-Garelli naar de 7e tijd te rijden, maar Ángel Nieto's poging faalde: hij reed de 54e tijd, maar was nog steeds niet fit.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 2"15'66
2.   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 2"16'01
3.   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 2"16'69
4.   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 2"16'90
5.   Reinhold Roth Juchem-Yamaha 2"17'16
6.   August Auinger Bartol 2"17'41
7.   Maurizio Vitali Garelli 2"17'43
8.   Fausto Ricci HRC-Honda 2"17'45
9.   Alan Carter HRC-Honda[5] 2"17'84
10.   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 2"17'91

De race bewerken

Maurizio Vitali en Fausto Ricci haalden de start van de 250cc-race niet. Vitali's machine kreeg in de opwarmronde een vastloper waardoor hij zelfs viel. Op de natte baan was de race allesbehalve spannend. Martin Wimmer nam meteen de leiding en was niet meer te achterhalen. Aanvankelijk werd hij achtervolgd door Toni Mang, maar toen die zijn vizier verloor werd hij gepasseerd door Freddie Spencer, die na een slechte start een inhaalrace had gereden. Spencer wilde Wimmer nog wel aanvallen, maar na enkele glijpartijen besloot hij eieren voor zijn geld te kiezen.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 39"56'50 2 15
2   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 40"07'53 1 12
3   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 40"15'90 3 10
4   Alan Carter HRC-Honda[5] 40"37'78 9 8
5   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 40"47'62 11 6
6   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 40"55'66 24 5
7   Luis Miguel Reyes JJ Cobas-Rotax 40"56'25 23 4
8   Jean Foray Chevallier-Yamaha 40"57'19 12 3
9   Loris Reggiani[6] Aprilia-Rotax 40"58'41 10 2
10   Thierry Rapicault Yamaha 41"14'64 21 1
11   Reinhold Roth Juchem-Yamaha 41"22'99 5
12   Jean-Michel Mattioli Yamaha 41"27'90 37
13   Pierre Bolle Honda 41"28'37 16
14   Constant Pittet Yamaha 41"29'93 43
15   Edwin Weibel Yamaha 41"35'46 17
16   Gary Noel EMC-Rotax 41"45'82 22
17   August Auinger Bartol 41"50'02 6
18   Karl-Thomas Grässel Honda 41"51'37 39
19   Jacques Cornu Honda 42"02'14 15
20   Hans Becker Yamaha 42"04'94 34
21   Geoff Fowler Yamaha 42"11'57 28
22   Jean-François Baldé Pernod 42"18'52 19
23   Antonio García JJ Cobas-Rotax 42"25'37 36
24   Siegfried Minich Yamaha +1 ronde 33
25   Andy Watts EMC-Rotax +1 ronde 20
26   Harald Eckl Juchem-Yamaha +1 ronde 25
27   Dominique Sarron Honda +1 ronde 32
28   Cees Doorakkers Honda +1 ronde 44
29   Konrad Hefele Yamaha +1 ronde 38
30   Hans Lindner Bakker-Rotax +1 ronde 13

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Lavado Venemotos-Yamaha Val 4
  Roland Freymond Yamaha 14
  Massimo Matteoni Honda 18
  Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax 26
  René Delaby Rotax 27
  Juan Garriga JJ Cobas-Rotax 30
  Patrick Fernandez JJ Cobas-Rotax 31
  Jean-Luc Guillemet Yamaha 35
  Iván Palazzese Venemotos-Yamaha 40
  Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 41
  Michel Galbit Yamaha 42

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ángel Nieto Garelli Blessures[7]

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Patrick Igoa Honda 29
  Fausto Ricci HRC-Honda 8
  Maurizio Vitali Garelli Val in opwarmronde. 7
  Mar Schouten Onbekend Pech[8] 55

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax Blessure[9]
  Stéphane Mertens Yamaha Blessure[10]
  Mario Rademeyer Yamaha Blessure[11]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 33
2   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 32
3   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 29
4   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 23
5   Alan Carter Honda / HRC-Honda 16
6   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 11
7   Mario Rademeyer Yamaha 10
8   Luis Miguel Reyes JJ Cobas-Rotax 8
9   Reinhold Roth Juchem-Yamaha 6
10   Jean-François Baldé Pernod 5
  Maurizio Vitali Garelli
  Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Pier Paolo Bianchi MBA 2"24'98
2.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 2"25'26
3.   Ezio Gianola FMI-Garelli 2"26'68
4.   Fausto Gresini FMI-Garelli 2"25'78
5.   Luca Cadalora MBA 2"26'91
6.   August Auinger Bartol-MBA 2"27'12
7.   Jean-Claude Selini MBA 2"27'24
8.   Olivier Liégeois MBA 2"28'18
9.   Thierry Feuz MBA 2"26'60
10.   Dirk Hafeneger MBA 2"29'02

De race bewerken

August Auinger zat na de start van de 125cc-race in een kopgroep met Pier Paolo Bianchi, Domenico Brigaglia, Luca Cadalora, Fausto Gresini, Bruno Kneubühler en Olivier Liégeois. Auinger wilde het aanvankelijk opgeven omdat zijn MBA door het opspattende water van de voorliggers niet goed wilde lopen. Na veel enerverende gevechten waarbij de koppositie regelmatig wisselde kwam Auinger echter aan de leiding en daarmee was het gespetter ook afgelopen. Gianola kwam ten val en Cadalora gaf op met een beslagen vizier, terwijl Gresini en Bianchi niet konden volgen en vochten om de tweede plaats. Auinger scoorde de eerste WK-overwinning van zijn carrière.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   August Auinger Bartol-MBA 38"00'74 6 15
2   Fausto Gresini FMI-Garelli 38"13'63 4 12
3   Pier Paolo Bianchi MBA 38"13'79 1 10
4   Domenico Brigaglia MBA 38"14'49 14 8
5   Alfred Waibel MBA 38"17'53 11 6
6   Olivier Liégeois MBA 38"26'84 8 5
7   Bruno Kneubühler LCR-MBA 38"40'50 2 4
8   Esa Kytölä MBA 38"45'81 19 3
9   Willy Hupperich Seel-MBA 38"51'28 31 2
10   Johnny Wickström MBA 39"19'50 12 1
11   Jussi Hautaniemi MBA 39"30'96 27
12   Mike Leitner MBA 39"33'65 13
13   Thierry Feuz MBA 39"41'74 9
14   Willy Pérez MBA 39"54'57 17
15   Wilhelm Lücke MBA 40"26'13 43
16   Helmut Lichtenberg MBA 40"28'25 32
17   Håkan Olsson MBA 40"31'42 21
18   Andres Sánchez MBA 40"44'14 26
19   Anton Straver MBA 40"44'63 22
20   Michel Escudier MBA 40"45'26 33
21   Robin Appleyard MBA +1 ronde 28
22   Jacky Hutteau MBA +1 ronde 30
23   Thomas Pedersen MBA +1 ronde 34
24   Franz Birrer MBA +1 ronde 41
25   Peter Sommer MBA +1 ronde 36
26   Peter Balaz MBA +1 ronde 35
27   Lars-Erik Kallesö MBA +1 ronde 25

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Dirk Hafeneger MBA 10
  Ezio Gianola FMI-Garelli Val 3
  Luca Cadalora MBA Vizier[12] 5
  Jean-Claude Selini MBA 7
  Lucio Pietroniro MBA 15
  Norbert Peschke MBA 16
  Alex Bedford MBA 18
  Giuseppe Ascareggi MBA 20
  Boy van Erp MBA 23
  Ian McConnachie Krauser 24
  Adolf Stadler MBA 29
  Karl Dauer MBA 37
  Ton Spek MBA 38
  Christoph Bürki MBA 39
  Beat Sidler MBA 40
  Fernando Gonzales MBA 42

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Pier Paolo Bianchi MBA 25
2   Fausto Gresini FMI-Garelli 24
3   Domenico Brigaglia MBA 18
4   August Auinger Bartol-MBA 15
5   Bruno Kneubühler LCR-MBA 9
6   Ezio Gianola FMI-Garelli 8
7   Jean-Claude Selini MBA 6
  Alfred Waibel MBA
9   Olivier Liégeois MBA 5
  Johnny Wickström MBA

80cc-klasse bewerken

De training bewerken

Zoals verwacht was Stefan Dörflinger tijdens de training duidelijk sneller dan zijn concurrenten. Opvallend was de vijfde trainingstijd voor Ian McConnachie, die zijn HuVo-Casal had ingeruild voor een Krauser.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Stefan Dörflinger Krauser 2"32'61
2.   Jorge Martínez Derbi 2"33'82
3.   Hans Spaan HuVo-Casal 2"35'68
4.   Manuel Herreros Derbi 2"36'31
5.   Ian McConnachie Krauser 2"37'95
6.   Gerhard Waibel Seel 2"19'18
7.   Theo Timmer HuVo-Casal 2"39'79
8.   Rainer Kunz Ziegler 2"40'99
9.   Gerd Kafka Seel 2"41'13
10.   Henk van Kessel HuVo-Casal 2"41'33

De race bewerken

Voor Hans Spaan begon de pech al in de opwarmronde, waarvan hij terugkeerde met een lekke achterband. Het wiel kon wel verwisseld worden, maar alleen met een intermediate, waarmee hij eigenlijk kansloos was. Spannend werd de race niet, want ook het Derbi-team werd door pech geplaagd: Jorge Martínez stopte al na een ronde door een kapotte bougie en Manuel Herreros kampte met een ketting die over het tandwiel sprong. Ver achter Dörflinger vochten de beide Seel-coureurs Gerhard Waibel en Gerd Kafka om de tweede plaats.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Stefan Dörflinger Krauser 31"23'76 1 15
2   Gerhard Waibel Seel 31"32'79 6 12
3   Gerd Kafka Seel 31"37'04 9 10
4   Ian McConnachie Krauser 31"40'60 5 8
5   Stefan Prein HuVo-Casal 32"26'43 12 6
6   Hans Spaan HuVo-Casal 32"28'52 3 5
7   Reinhard Koberstein Seel 32"33'83 15 4
8   Theo Timmer HuVo-Casal 32"47'80 7 3
9   Serge Julin Casal 33"00'46 27 2
10   Richard Bay Maico 33"01'97 25 1
11   Paul Rimmelzwaan Harmsen 33"05'15 11
12   Bernd Rossbach HuVo-Casal 33"13'20 17
13   Jean-Marc Velay GMV-Casal 33"30'49 18
14   Jos van Dongen Casal 33"34'13 28
15   Hans Koopman Ziegler 33"38'76 20
16   Günter Schirnhofer Krauser 33"40'19 13
17   Giuliano Tabanelli BBFT +1 ronde 24
18   Bertus Grinwis Bultaco +1 ronde 39
19   Salvatore Milano Casal +1 ronde 26
20   Johan Auer Eberhardt +1 ronde 34
21   Reiner Koster LCR-Casal +1 ronde 22
22   Chris Baert Eberhardt +1 ronde 36
23   Thomas Engl Esch +1 ronde 29
24   Günter Maussner Casal +1 ronde 38
25   Bert Smit BZ +1 ronde 30
26   Matulja Zdravko Ziegler +1 ronde 31
27   Raimo Lipponen Imatra Sp. +2 ronden 40

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Jorge Martínez Derbi Bougie 2
  Manuel Herreros Derbi Ketting 4
  Rainer Kunz Ziegler Val 8
  Henk van Kessel HuVo-Casal Val 10
  Alois Pavlic Seel 14
  Juan Ramón Bolart Autisa 16
  Michael Gschwander Casal 19
  Domingo Gil Blanco Autisa 21
  René Dünki Zündapp 32
  Joaquin Gali Derbi 33
  Stefan Kurfiss Siku 35
  Otto Machinek Om-Spezial 37
  Aad Wijsman Harmsen 41

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Jamie Lodge Krauser

Top tien tussenstand 80cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Stefan Dörflinger Krauser 27
2   Gerd Kafka Seel 18
3   Gerhard Waibel Real-Seel 17
4   Jorge Martínez Derbi 15
5   Manuel Herreros Derbi 10
6   Theo Timmer HuVo-Casal 9
7   Ian McConnachie HuVo-Casal /
Krauser
8
8   Stefan Prein HuVo-Casal 6
9   Hans Spaan HuVo-Casal 5
10   Richard Bay Rupp-Maico 4
  Reinhard Koberstein Seel
  Paul Rimmelzwaan Harmsen

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Bij deze eerste ontmoeting van de zijspanrijders toonde Rolf Biland zijn nieuwe zelfbouw LCR-Krauser-viercilinder, maar hij gebruikte hem alleen in de training en reed de derde tijd. Voor hem stonden de LCR-Yamaha's van Werner Schwärzel met zijn nieuwe bakkenist Fritz Buck en Egbert Streuer/Bernard Schnieders.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 2"16'90
2.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 2"16'94
3.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 2"17'35
4.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 2"18'28
5.   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 2"19'41
6.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 2"20'02
7.   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha 2"20'20
8.   Hans Hügli   Andreas Schütz LCR-Yamaha 2"22'01
9.   Hein van Drie   Iain Colquhoun LCR-Yamaha 2"22'18
10.   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 2"22'58

De race bewerken

Rolf Biland/Kurt Waltisperg en Egbert Streuer/Bernard Schnieders gingen er na de start samen vandoor en in de zesde ronde wist Streuer zelfs de leiding te nemen. Toen het zicht beter werd en de baan opdroogde wist hij echter dat hij het tempo met de zachte compound van zijn regenbanden niet kon volhouden. Twee ronden later moest hij de leiding dan ook afstaan aan Werner Schwärzel/Fritz Buck, die net als Steve Webster/Tony Hewitt voor hardere banden hadden gekozen.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 35"10'05 15
2   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 35"12'81 12
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 35"14'79 10
4   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 8
5   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 6
6   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 5
7   Hans Hügli   Andreas Schütz LCR-Yamaha 4
8   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 3
9   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Yamaha 2
10   Hans-Rüdi Christinat   Markus Fährni LCR-Yamaha 1
11   Frank Wrathall   Phil Spendlove Seymaz-Yamaha
12   Ken Smith   Dave Brown Onbekend
13   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ARO
14   Mick Boddice   Chas Birks LCR-Yamaha
15   Martin Kooy   Raimond van den Groep Kova-Yamaha
16   Hein van Drie   Iain Colquhoun LCR-Yamaha
17 Berger Hänni Onbekend
18   Luigi Casagrande   René Nydegger LCR-Yamaha
19   Bernd Scherer   Wolfgang Gess BSR-Yamaha
20   Jean-Louis Millet   Christian Depraz Seymaz-Yamaha

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha 7
  Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha Ongeval 16
  Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha Ongeval

Niet gestart bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha Blessure[13] 10

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Conform wedstrijduitslag

Trivia bewerken

Helpende hand bewerken

Nadat Theo van Kempen en Geral de Haas tijdens de zijspanrace naast de baan waren geschoven kon "Ballie" de Haas helpen om bakkenist Iain Colquhoun te bevrijden. Hij was onder de gekapseisde combinatie van Hein van Drie terechtgekomen. Nadat Colquhoun bevrijd was en de combinatie weer op de wielen stond werden Van Drie/Colquhoun toch nog zestiende in de wedstrijd.

Mijlpalen bewerken

De overwinning van Christian Sarron was de eerste van een Europeaan in de 500cc-klasse na die van Franco Uncini in de Britse GP van 1982, maar ook de eerste van een Fransman sinds Pierre Monneret met een Gilera 500 4C de Franse GP van 1954 won.

Zeldzame overwinning bewerken

Werner Schwärzel won voor het eerst sinds de Duitse GP van 1978 een Grand Prix. Toch was hij in het seizoen 1982 wereldkampioen geworden, maar toen won hij geen enkele Grand Prix.

Nieuwe Krauser bewerken

Rolf Biland en Mike Krauser stelden tijdens de trainingen hun nieuwe "Krauser L 4" zijspancombinatie voor. Het chassis was van Louis Christen, maar de 500cc-viercilindertweetaktmotor was ontwikkeld door de vaste tuner Romero Folghera en Charles auf der Maur. Voorlopig werd er alleen met de machine getraind. In de race gebruikte Biland zijn LCR met Yamaha-motor.

Las-tig bewerken

Van een professioneel team als Marlboro-Yamaha van Giacomo Agostini zou men het niet verwachten, maar nadat er tijdens de Grand Prix van Spanje een lasapparaat geleend moest worden van Rothmans Honda UK, gebeurde het in Duitsland nog eens. Een frame werd gelast met apparatuur van crosser Willy Bauer.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1985
FIM wereldkampioenschap wegrace
37e seizoen (1985)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1985

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1984
Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1986