Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1989

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1989 was de veertiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1989. De races werden verreden op 27 augustus 1989 op het Automotodrom Brno nabij Brno. In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start en werden de wereldtitels in de 125cc-klasse, de 80cc-klasse en de zijspanklasse beslist. Voor deze drie klassen eindigde het seizoen ook in Brno, en de 80cc-klasse reed de laatste race van haar bestaan.

Vlag van Tsjechië Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1989
Officiële naam Grand Prix CSSR-BRNO
Land Vlag van Tsjechië Tsjecho-Slowakije
Datum 27 augustus 1989
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Eerste Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Tweede Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Derde Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Reinhold Roth
Snelste ronde Vlag van Spanje Juan Garriga
Eerste Vlag van Duitsland Reinhold Roth
Tweede Vlag van Japan Masahiro Shimizu
Derde Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Snelste ronde Vlag van Japan Koji Takada
Eerste Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Tweede Vlag van Nederland Hans Spaan
Derde Vlag van Duitsland Stefan Prein
80 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Spanje Herri Torrontegui
Eerste Vlag van Spanje Herri Torrontegui
Tweede Vlag van Spanje Manuel Herreros
Derde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Geral de Haas
Eerste Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Geral de Haas
Tweede Vlag van Zwitserland Markus Egloff/Vlag van Zwitserland Urs Egloff
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt

Algemeen bewerken

Opnieuw trok de Grand Prix van Tsjecho-Slowakije een enorm aantal toeschouwers, waarschijnlijk rond de 150.000, waarvan een zeer groot deel uit de DDR. Deze mensen zouden in elk geval de beslissingen in drie klassen gaan meemaken:

Kanshebbers titel 125cc-klasse voor deze GP bewerken

In de 125cc-klasse maakte Hans Spaan nog een theoretische kans op de titel, maar dan moest hij minstens als vierde eindigen en moest Àlex Crivillé uitvallen. Crivillé zou echter steun kunnen verwachten van Jorge Martínez, weliswaar geen teamgenoot, maar wel een landgenoot. De kans van Ezio Gianola was heel theoretisch: hij moest winnen en zowel Crivillé als Spaan moesten vrijwel puntloos blijven.

Pos Coureur Merk Ptn   Overwinningen
1   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 146 - 3
2   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 135 −11 1
3   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 128 −18 2

Kanshebbers titel 80cc-klasse voor deze GP bewerken

De spanning in de 80cc-klasse duurde al een maand, want sinds de TT van Assen had deze klasse niet meer gereden. Peter Öttl en Manuel Herreros stonden in punten gelijk. Als dit zo zou blijven zou Öttl met drie overwinningen wereldkampioen zijn, maar als een van de twee een punt meer dan de ander scoorde zou hij de titel grijpen. Herreros had nog geen enkele overwinning gescoord, maar was de koning van de regelmaat. Hij zou steun krijgen van Jorge Martínez en Julián Miralles. Öttl zou steun krijgen van de vele Oost-Duitse fans, die West-Duitse coureurs op handen droegen, maar niet van zijn stalgenoot Stefan Dörflinger, die geen rechtstreeks fabriekscontract met Krauser had en bovendien zelf nog een redelijke kans op de titel had. Dörflinger moest hopen op een gevecht tussen de koplopers waardoor ze misschien wel allebei zouden vallen.

Pos Coureur Merk Ptn   Overwinningen
1   Peter Öttl Atomic-Krauser 75 - 3
  Manuel Herreros Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 0 0
3   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 69 −6 0

Kanshebbers titel zijspanklasse voor deze GP bewerken

Als Egbert Streuer nog wereldkampioen wilde worden moest hij minstens 15 punten (derde in de race) scoren en bovendien moest Steve Webster uitvallen. Een podiumplaats voor Streuer was goed mogelijk, maar het uitvallen van Webster was minder waarschijnlijk. Dat deed hij vrijwel nooit.

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn   Overwinningen
1   Steve Webster   Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 130 - 4
2   Egbert Streuer   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 116 −14 1

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Al tijdens de trainingen merkte Wayne Rainey dat zijn Dunlop-banden niet goed werkten op het circuit van Brno. Hij moest zich tevreden stellen met de vierde tijd en kon Kevin Schwantz, Eddie Lawson en Christian Sarron niet volgen. Omdat Luca Cadalora zich nog steeds op de 250cc-klasse concentreerde zette Giacomo Agostini de Europees kampioen van 1988 Alberto Rota op de machine van de ontslagen Freddie Spencer. Rota reed de vijftiende tijd. Dat was zeker niet slecht, want in de 250cc-klasse reed hij slechts de 37e tijd, waardoor hij eerste reserve stond. Wayne Gardner viel in de training, waarbij hij een gekneusde voet opliep en van dr. Costa het advies kreeg niet te starten.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 2"03'167
2.   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 2"03'380
3.   Dominique Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"04'216
4.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"04'943
5.   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 2"06'141
6.   Ron Haslam Pepsi-Suzuki 2"06'171
7.   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"06'459
8.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 2"06'648
9.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 2"06'715
10.   Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha 2"06'743

De race bewerken

Bij de start maakte Kevin Schwantz een foutje, waardoor Eddie Lawson als snelste weg was. Na twee ronden had Schwantz de leiding, gevolgd door Lawson, Wayne Rainey en Christian Sarron. In het begin konden de eerste drie een aardig gevecht leveren, vanaf de vierde plaats gadegeslagen door Sarron, maar na verloop van tijd begon Rainey door bandenproblemen terug te vallen en hij werd gepasseerd door Sarron. Lawson wist de koppositie weer over te nemen, maar maakte een fout toen de achterblijvers ingehaald moesten worden en daar profiteerde Schwantz weer van. Uiteindelijk won hij met bijna zes seconden voorsprong op Lawson. Rainey werd nipt derde voor Sarron, die zeer waarschijnlijk stalorders had gekregen om achter Rainey te blijven. Die had nog een theoretische kans op de wereldtitel, die nu nog theoretischer was geworden. Als Rainey de GP van Brazilië won, zou Lawson aan de elfde plaats genoeg hebben voor de wereldtitel.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 48"20'649 1 20
2   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda +5'977 2 17
3   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha +26'031 4 15
4   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha +26,056 3 13
5   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda +51'153 9 11
6   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha +51'158 5 10
7   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha +52'931 7 9
8   Ron Haslam Pepsi-Suzuki +55'071 6 8
9   Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha +1"19'178 10 7
10   Adrien Morillas ELF-ROC-HRC-Honda +1"25'785 13 6
11   Randy Mamola Cagiva Corse +1"28'975 12 5
12   Rob McElnea Cabin-HRC-Honda +1"50'777 11 4
13   Alberto Rota Agostini-Marlboro-Yamaha +1 ronde 15 3
14   Alessandro Valesi Iberna-Yamaha +1 ronde 14 2
15   Peter Lindén Flygvapnet-Eurovan Germany-Honda +1 ronde 17 1
16   Juan López Mella Xunta-Honda +1 ronde 16
17   Eddie Laycock Millar-Honda +1 ronde 18
18   Bruno Kneubühler Römer-Honda +1 ronde 25
19   Fabio Biliotti Team Katayama-Honda +1 ronde 24
20   Michael Rudroff Rallye Sport-Honda +1 ronde 22
21   Simon Buckmaster Team Katayama-Honda +1 ronde 20
22   Stefan Klabacher Honda +1 ronde 23
23   Andreas Leuthe Librenti-Suzuki +1 ronde 26
24   Sepp Doppler Suzuki +1 ronde 28
25   Fernando González De Nicolás Club Cross Pozuelo-Honda +2 ronden 32
26   Vincenzo Cascino Nolan-Suzuki +2 ronden 31
27   Rudolf Zeller Honda +2 ronden 33
28   Pavel Dekanek Wernberger Konservenfabrik-Honda +2 ronden 29
29   Dario Marchetti Honda +2 ronden 36
30   Harry Heutmekers Suzuki +2 ronden 37
31   Michael Kaplan SKF-Honda +4 ronden 34

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Cees Doorakkers Honda Vastloper 27
  Helmut Schütz Honda 35
  Karl Dauer Honda 30
  Niggi Schmassmann Technotron-Honda 21
  Marco Papa Greco-Paton 19

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda Blessure[1] 8

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Marian Troliga Suzuki
  Peter Graves Honda
  Thomas Berghammer Suzuki
  Hans Klingebiel Honda
  Norbert Heiles Suzuki
  Tony Carey Honda

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Michael Dowson Yamaha
  Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda Blessure
  Marco Gentile Fior-Marlboro-Yamaha Gewond[2]
  Alois Meyer Rallye Sport-Honda
  Ernst Gschwender Suzuki Deutschland
  Dominique Sarron ELF-ROC-HRC-Honda Blessure[3]
  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha [4]
  Massimo Broccoli Cagiva Corse
  Romolo Balbi Honda
  Kunio Machii Nescafé-Yamaha [5]
  Norihiko Fujiwara Tech 21-Yamaha [6]
  Shinichi Ito Seed-HRC-Honda [5]
  Shunji Yatsushiro Pentax-HRC-Honda [5]
  Bubba Shobert Cabin-HRC-Honda USA Gewond[7]
  Fred Merkel Gallina-HB-HRC-Honda
  Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha Ontslagen
  John Kocinski Roberts-Yamaha [8]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 211
2   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 195,5
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 157,5
4   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 142,5
5   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 128,5
6   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 122
7   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 96
8   Ron Haslam Pepsi-Suzuki 75
9   Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 68
10   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 58

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Hoewel Sito Pons al wereldkampioen was, was de strijd om de tweede plaats in het kampioenschap nog spannend: Jacques Cornu had vijf punten voorsprong op Reinhold Roth. In de kwalificatietrainingen ging het dan ook tussen deze twee, waarbij Roth slechts 0,09 seconde sneller was dan Cornu. Hans Becker viel en brak daarbij een hand en Jean-Philippe Ruggia moest zijn seizoen beëindigen door een gebroken pols.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 2"08'508
2.   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 2"08'593
3.   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 2"08'748
4.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 2"08'964
5.   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 2"09'253
6.   Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 2"09'404
7.   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 2"09'472
8.   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 2"09'885
9.   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 2"10'002
10.   Didier de Radiguès Aprilia-Rotax 2"10'207

De race bewerken

De 250cc-race begon met een enorm valse start, veroorzaakt door Wilco Zeelenberg, die al wegreed toen het rode licht aansprong. Zeelenberg kneep de koppeling meteen weer in, maar het kwaad was al geschied. De coureurs die aan de rechterkant van het veld achter hem stonden reageerden weer op de beweging van Zeelenberg en vertrokken. De oplossing was eenvoudig geweest: Zeelenberg, Daniel Amatriaín en nog een man of vijf een strafminuut geven en de start overdoen. In plaats daarvan sprong het licht op groen en werd er verder geen actie ondernomen. Amatriaín reed dus meteen aan de leiding voor Zeelenberg. Na een ronde leidde Jacques Cornu voor Amatriaín, Reinhold Roth, Sito Pons en Wilco Zeelenberg. Na verloop van tijd vormde zich een viermans kopgroep: Cornu, Roth, Pons en Masahiro Shimizu, op enkele tientallen meters gevolgd door Helmut Bradl, Carlos Cardús en Alex Barros. Toch werd de aansluiting niet gevonden en kwam Bradl eenzaam op de vijfde plaats terecht. Zo verliep het grootste deel van de race weinig spectaculair, met Roth voor Shimizu, Cornu en Pons. Bij het ingaan van de laatste ronde deed Shimizu een geslaagde aanval op Roth, die gedurende die ronde drie mislukte tegenaanvallen deed. Pas in de laatste bocht kwam hij buitenom naast Shimizu, die na de finish juichte, maar toen nog niet wist dat hij met 0,001 seconde verschil tweede was geworden. De strijd om de tweede plaats in het kampioenschap was nu nog spannender geworden, want Roth en Cornu stonden in punten exact gelijk.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 43"33'880 1 20
2   Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda +0'001 6 17
3   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda +0'257 2 15
4   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda +0'844 3 13
5   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda +5'694 5 11
6   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha +5'761 4 10
7   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha +10'187 8 9
8   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España +16'617 7 8
9   Carlos Lavado Rudy Project-Aprilia-Rotax +27'811 11 7
10   Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha +33'341 13 6
11   Wilco Zeelenberg Samson-Sharp-HRC-Honda +40'496 16 5
12   Paolo Casoli Pileri-AGV-Honda +40'585 21 4
13   Didier de Radiguès Aprilia-Rotax +41'005 10 3
14   Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda +41'414 15 2
15   Manfred Herweh Yamaha +46'745 18 1
16   Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha +53'163 17
17   Gary Cowan Docshop-Yamaha +57'366 19
18   Maurizio Vitali Honda +57'561 27
19   Alain Bronec Aprilia-Rotax +57'870 23
20   Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax +1"00'674 22
21   Jochen Schmid Honda +1"00'981 20
22   Patrick van den Goorbergh Docshop-Yamaha +1"15'371 24
23   Renzo Colleoni Aprilia-Rotax +1"15'460 25
24   August Auinger Project Consult-Yamaha +1"23'907 29
25   Luis Lavado Yamaha +1"24'876 32
26   Bernard Schick Yamaha +1"25'041 30
27   Virginio Ferrari Gazzaniga-Rotax +1"36'639 33
28   Frédéric Protat Aprilia-Rotax +1"36'655 35
29   Jean-Francois Foray Yamaha +2"00'186 36
30   Urs Jücker Yamaha +2"10'253 38
31   Jean-François Baldé Yamaha +1 ronde 34
32   Arpad Harmati Yamaha 39
33   Andreas Preining Aprilia-Rotax 26

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Stefano Caracchi Honda 28
  Fausto Ricci FMI-Aprilia-Rotax 31

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax [9] 37
  Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha Blessure[10] 9
  Loris Reggiani HB-HRC-Honda Afgereisd 12
  Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax Blessure[11] 14

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Hans Becker[12] Yamaha
  Istvan Lovasi Yamaha
  Marian Troliga Yamaha
  Darren Millner Yamaha
  Jiri Pertlicek Rotax

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Daryl Beattie Honda
  Adrien Morillas Yamaha [13]
  Kevin Mitchell Yamaha
  Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax
  Junya Arai Honda [5]
  Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [5]
  Toshihiko Honma Yamaha [14]
  Toshinobu Shiomori Yamaha [5]
  Jim Filice HRC-Honda [15]
  John Kocinski Roberts-Yamaha [16]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons (wereldkampioen) Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 249
2   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 180
  Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda/
HB-Shoei-HRC-Honda
4   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 151
5   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 110
6   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 107
7   Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 99
8   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 93
9   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 80
10   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 61

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Àlex Crivillé viel een keer tijdens de trainingen, waarbij hij een flinke snee in zijn arm opliep. Ook Hans Spaan viel als gevolg van de stuiterende voorvork van zijn Honda, een euvel dat hij maar moeilijk onder de duim kreeg. Koji Takada was verrassend derde in de training, maar hij gaf toe dat hij een tijdje achter Ezio Gianola geslipstreamed had. Gianola zelf reed echter slechts de zevende tijd.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 2"16'371
2.   Koji Takada Fukuda-Honda 2"16'947
3.   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 2"17'048
4.   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 2"18'150
5.   Alfred Waibel Honda 2"18'243
6.   Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 2"18'400
7.   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 2"18'430
8.   Allan Scott Honda 2"18'667
9.   Stefan Prein Honda 2"18'870
10.   Lucio Pietroniro Honda 2"19'047

De race bewerken

Hans Spaan had de beste start en leidde de kopgroep, die verder bestond uit Ezio Gianola, Àlex Crivillé, Koji Takada, Hisashi Unemoto, Stefan Prein, Jorge Martínez, en Allan Scott tot en met de zevende ronde. Toen nam Crivillé de leiding over en moest Spaan het gevecht aangaan met Prein. Crivillé had met zijn JJ Cobas geen last van de stuiterende voorvork die alle Honda-coureurs teisterde en liep gemakkelijk weg. Takada kon als enige de strijd aangaan met Crivillé, maar toen hij zijn achterstand van zes seconden terug had gebracht naar anderhalve seconde scheurde zijn uitlaat moest hij zijn opmars staken. In de slotfase versloeg Spaan privérijder Prein en hij eindigde als tweede. Àlex Crivillé werd de (toen) jongste wereldkampioen, met zijn 19 jaar tien dagen jonger dan Johnny Cecotto toen hij in het seizoen 1975 wereldkampioen 350 cc werd.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 39"28'521 1 20
2   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda +4,339 3 17
3   Stefan Prein Honda +6,211 9 15
4   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi +13,337 13 13
5   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda +13,340 4 11
6   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda +13,626 7 10
7   Koji Takada Fukuda-Honda +18,098 2 9
8   Allan Scott Honda +19,651 8 8
9   Alfred Waibel Honda +24,592 5 7
10   Adi Stadler Honda +25,465 17 6
11   Robin Appleyard Honda +26,244 11 5
12   Taru Rinne Servisco-Honda +27,273 12 4
13   Dirk Raudies Honda +27,385 23 3
14   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax +35,355 25 2
15   Heinz Lüthi Honda +35,444 20 1
16   Robin Milton Honda +35,513 14
17   Lucio Pietroniro Honda +35,682 10
18   Flemming Kistrup Honda +35,882 16
19   Mike Leitner Honda +58,082 15
20   Stuart Edwards Honda +1"01'137 30
21   Emilio Cuppini Garelli +1"06'182 26
22   Johnny Wickström Honda +1"11'614 21
23   Hubert Abold Honda +1"12'001 22
24   Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax +1"21'903 34
25   Hervé Duffard Honda +1"40'260 33
26   Rafael Roses Metrakit-JJ Cobas-Rotax +2"07'266 27

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Manuel Hernández Honda 24
  Ralf Waldmann Seel 18
  Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax 32
  Thierry Feuz Honda 19
  Herri Torrontegui Honda 28
  Håkan Olsson Rotax 36
  Domenico Brigaglia Garelli 35
  Doriano Romboni Honda 29
  Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 6

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Luis Miguel Reyes Marlboro-Honda 31
  Imrich Majoros Honda 37

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Jos van Dongen Casal
  Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi
  Jean-Claude Selini Honda
  Javier Debon JJ Cobas-Rotax
  Attila Czösz Honda
  Othmar Schuler Honda
  Manfred Thurmayer Honda
  Gerhard Waibel Honda
  Gastone Grassetti Honda
  Serge Julin Honda
  Marco Cipriani Honda
  Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ian Saunders Honda
  Bady Hassaine Honda
  Jean-Pierre Jeandat Honda
  Gabriele Debbia Aprilia-Rotax
  Kasuya Yamada Honda [5]
  Kazuaki Yamashita Honda [5]
  Kenishi Yoshida Honda [5]
  Masato Shima Honda [5]
  Masayuki Hirose Honda [5]
  Shin'ichi Fujiyama Honda [5]
  Yukata Fujiwara Honda [5]

Top tien eindstand 125cc-klasse bewerken

1   Àlex Crivillé (wereldkampioen) Marlboro-JJ Cobas-Rotax 166
2   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 152
3   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 138
4   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 104
5   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 102
6   Koji Takada Fukuda-Honda 99
7   Stefan Prein Honda 92
8   Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 90
9   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 72
10   Allan Scott Honda 54

80cc-klasse bewerken

De training bewerken

In de trainingen kwam Peter Öttl een keer ten val, maar hij reed toch nog de vierde trainingstijd. Stefan Dörflinger was de snelste voor Herri Torronteguit en Jorge Martínez. Manuel Herreros was slechts vijfde en misschien was dat de reden dat Ángel Nieto besloot om de machines van Martínez en Herreros in de warm-up training om te ruilen. Herreros had ook nog wat last van een verkeersongeval in Brno enkele weken tevoren. Zij gezicht zat vol littekens en een van zijn oogleden was vastgezet omdat hij anders niet meer naar beneden kon kijken. Het team haar daarom extra grote pitborden gemaakt.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 2"24'605
2.   Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 2"26'005
3.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 2"26'186
4.   Peter Öttl Atomic-Krauser 2"27'123
5.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 2"27'148
6.   Jörg Seel Seel 2"27'549
7.   Jos van Dongen Casal 2"28'007
8.   Bogdan Nikolov Krauser 2"28'140
9.   Hans Koopman Viplex-Ziegler 2"28'522
10.   Luis Alvaro Krauser 2"26'628

De race bewerken

Jorge Martínez had niet alleen zijn snelste Derbi aan Manuel Herreros af moeten staan, maar had ook opdracht gekregen om Herreros zo veel mogelijk te helpen. Dat kon hij ook een tijdje doen, door Peter Öttl af te stoppen zodra die voor Herreros reed. Om de overwinning ging het toen al niet meer, want Herri Torrontegui nam meteen de leiding en stond die niet meer af. Uiteindelijk konden Öttl en Herreros hun gevecht eerlijk voeren, met Martínez, Jörg Seel en de slecht gestarte Stefan Dörflinger als toeschouwers. Tegen het einde van de race werd wel duidelijk dat Öttl de snelste was. Hij reed zich enkele tientallen meters los van Herreros, tot hij een grote fout maakte. Minder dan een kilometer scheidde hem van de wereldtitel toen zijn voorwiel onderuit schoof. Herreros werd tweede en daarmee - zonder ook maar een enkele Grand Prix gewonnen te hebben - de allerlaatste wereldkampioen 80 cc.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 31"30'37 2 20
2   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi +18'781 5 17
3   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi +19'178 3 15
4   Jörg Seel Seel +21'490 6 13
5   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser +21'490 1 11
6   Luis Alvaro Krauser +32'490 10 10
7   Paolo Priori Krauser +33'461 15 9
8   Gabriele Gnani Gnani +35'434 20 8
9   Bernd Völkel Seel +37'942 14 7
10   Bogdan Nikolov Krauser +45'092 8 6
11   Jaime Mariano Banca March-Timspeed-Casal +45'188 21 5
12   Jos van Dongen Casal +47'324 7 4
13   Bert Smit Krauser +47'433 23 3
14   János Szabó Krauser +1"11'075 24 2
15   Heinz Paschen Casal +1"13'822 26 1
16   José Saez Krauser +1"14'194 18
17   Günter Schirnhofer Krauser +1"14'195 13
18   René Dünki LCR-Krauser +1"14'538 11
19   Ralf Waldmann Seel +1"14'539 12
20   Janez Pintar Eberhardt +1"14'861 22
21   Antonio Sánchez JJ Cobas-Rotax +1"19'733 17
22   Stefan Brägger Casal +1"23'290 30
23   Reiner Koster Kroko +1"39'049 16
24   Matthias Ehinger BMC +1"43'722 37
25   Thomas Engl Krauser +1"55'110 28
26   Zdravko Matulja Casal +2"07'286 31
27   Chris Baert Bultaco +2"28'131 34
28   Maik Stief Casal +2"28'755 35

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Peter Öttl Atomic-Krauser Val 4
  Hans Koopman Viplex-Ziegler Val 9
  Paul Bordes RB 33
  Roberto Sassone Unimoto 27
  Jacques Bernard Fantic 19
  Joaquin Gali Krauser 32
  Javier Arumi Krauser 29
  Stefan Kurfiss Krauser 25

Niet gestart bewerken

Coureur Merk
  Jan Vanecek Krauser

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Alojs Pavlic Seel
  Otto Krmicek Casal
  Undine Kummer Krauser
  Otto Machinek Zelfbouw
  Eduard Klimek RB
  Anton Gohly Bari
  Kvetsoslav Samak Casal
  Fernando Gonzalez Krauser

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi
  Giuseppe Ascareggi BBFT

Top tien eindstand 80cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Team/merk Punten
1   Manuel Herreros (wereldkampioen) Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 92
2   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 80
3   Peter Öttl Atomic-Krauser 75
4   Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 75
5   Gabriele Gnani Gnani 45
6   Paolo Priori Krauser 41
7   Bogdan Nikolov Krauser 40
8   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 35
9   Jaime Mariano Banca March-Timspeed-Casal 33
10   Jörg Seel Seel 32

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

In de training baarde Rolf Biland opzien door met een neusspoiler te verschijnen, feitelijk een verboden onderdeel omdat uitstekende delen verboden waren. Niemand protesteerde er echter tegen, zodat Biland er ook mee aan de start kon verschijnen. Hij reed de snelste trainingstijd. Na veel bandenproblemen in de vorige races had Egbert Streuer er nu meer vertrouwen in. Hij had met een set banden dertien ronden getraind zonder overmatige slijtage, maar moest wel genoegen nemen met een startplaats op de tweede rij, achter Biland, Steve Webster en de gebroeders Egloff.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 2"08'418
2.   Steve Webster   Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 2"10'241
3.   Markus Egloff   Urs Egloff BP-SMS-Yamaha 2"10'297
4.   Egbert Streuer   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 2"10'329
5.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 2"10'916
6.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 2"11'640
7.   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 2"11'984
8.   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 2"12'356
9.   Gary Thomas   Eckart Rösinger LCR-Krauser 2"12'566
10.   Masato Kumano   Gavin Simmons LCR-Yamaha 2"12'671

De race bewerken

Vanaf de tweede startrij namen Egbert Streuer en Geral de Haas meteen de leiding voor Steve Webster/Tony Hewitt en Markus- en Urs Egloff. Rolf Biland kwam heel slecht weg en zakte meteen naar het middenveld. Toen hij probeerde meteen zo veel mogelijk concurrenten weer in te halen klapte zijn zijspanwiel hard tegen de curbstone in bocht drie en hij stopte bij de volgende doorkomst in de pit met een gebroken wielophanging. Hoewel Webster aan de tiende plaats genoeg zou hebben voor de wereldtitel, mengde hij zich sportief in de strijd om de leiding, waarbij hijzelf, Egbert Streuer en Markus Egloff beurtelings de leiding namen. Uiteindelijk moest Webster afhaken en Streuer reed de Egloffs op bijna drie seconden achterstand. Het uitvallen van Biland kostte hem de derde plaats in de wereldranglijst, die nu naar Alain Michel/Jean-Marc Fresc ging.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Egbert Streuer   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 37"33'835 4 20
2   Markus Egloff   Urs Egloff BP-SMS-Yamaha 37"36'395 3 17
3   Steve Webster   Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 37"42'088 2 15
4   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 37"43'371 5 13
5   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 36"02'200 7 11
6   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 38"09'277 6 10
7   Masato Kumano   Gavin Simmons LCR-Yamaha 38"25'365 10 9
8   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser 38"27'349 12 8
9   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 38"27'504 13 7
10   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 38"28'782 15 6
11   Yoshisada Kumagaya   Phillip Coombes Windle-Yamaha 14 5
12   Gary Thomas   Eckart Rösinger LCR-Krauser 9 4
13   Tony Wyssen   Kilian Wyssen LCR-Krauser 3
14   Theo van Kempen   Simon Birchall Beijeman-LCR-Krauser 19 2
15   Tony Baker   Trevor Hopkinson LCR-Krauser 1
16   Clive Stirrat   Simon Prior LCR-Krauser
17   George Hardwick   Steve Parker of
  Gary Irlam
LCR-Yamaha
18   Judd Drew   Brian Houghton LCR-JPX
19   Wolfgang Stropek   Steve Campbell of
  Wolfgang Bock
LCR-Krauser
20   Paul Atkinson Onbekend Onbekend
21   Giampaolo Arlati   Vinicio Montanelli LCR-Krauser
22   Horst Schons Onbekend Onbekend

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser Wielophanging 1
  Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha Ongeval 8
  Barry Brindley   Graham Rose Fowler-Yamaha 11

Niet gefinished/niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  René Progin   Yvan Hunziker LCR-Krauser
  Yvan Nigrowsky   Jacques Corbier LCR-JPX
  Barry Smith   David Smith Windle-ADM
  Kenny Howles   Steve Pointer LCR-Krauser
  Ray Gardner   Tony Strevens LCR-Krauser
  Billy Gällros   Håkan Olsson of
  Julian Tailford
Yamaha

Top tien eindstand zijspanklasse bewerken

Pos. Coureur Bakkenist Team/merk Punten
1   Steve Webster (wereldkampioen)   Tony Hewitt (wereldkampioen) Brown-Silkolene-LCR-Krauser 145
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders en
  Geral de Haas
Lucky Strike-LCR-Yamaha 136
3   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 109
4   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 105
5   Markus Egloff   Urs Egloff en
  Gavin Simmons
BP-LCR-Yamaha /
BP-SMS-Yamaha
73
6   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 69
7   Masato Kumano   Markus Fährni en
  Gavin Simmons
LCR-Yamaha 67
8   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 57
9   Barry Brindley   Graham Rose Fowler-Yamaha 56
10   Steve Abbott   Shaun Smith LCR-Yamaha / Windle-Yamaha 46

Trivia bewerken

Jean-Philippe Ruggia bewerken

Jean-Philippe Ruggia trainde in Brno met de 500cc-Yamaha, waarmee hij slechts een seconde langzamer was dan teamgenoot Christian Sarron. Het was nog niet zeker of hij ook in de 500cc-klasse zou starten, maar aan alle hoop kwam een einde toen hij met zijn 250cc-Yamaha viel en een pols brak. Daardoor was zijn seizoen vroegtijdig ten einde.

Loris Reggiani bewerken

Loris Reggiani was als wees opgevoed door zijn oom en kreeg tijdens de trainingen het bericht dat die oom was overleden. Hij reisde meteen af naar Italië. Volgens teammanger Michele Verrini was de klap zo zwaar geweest dat hij toch niet had kunnen rijden.

Wayne Gardner bewerken

Wayne Gardner was nog maar net herstellende van een beenbreuk, toen hij bij een val in de training zijn voet kneusde. Nu hij toch kansloos was voor de titel besloot hij om zijn seizoen te beëindigen en rust te gaan nemen.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1989
FIM wereldkampioenschap wegrace
41e seizoen (1989)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Brazilië 1989

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1988
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1990