Grand Prix-wegrace van Duitsland 1986

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1986 was de derde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1986. De races werd verreden op 25 mei 1986 op de Nürburgring nabij Nürburg. In de Duitse Grand Prix kwamen alle klassen aan de start.

Vlag van Duitsland Grand Prix-wegrace van Duitsland 1986
Land Vlag van Duitsland Duitsland
Datum 25 mei 1986
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Australië Wayne Gardner
Derde Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Tweede Vlag van Duitsland Toni Mang
Derde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Luca Cadalora
Snelste ronde Vlag van Italië Luca Cadalora
Eerste Vlag van Italië Luca Cadalora
Tweede Vlag van Italië Fausto Gresini
Derde Vlag van Italië Ezio Gianola
80 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie
Eerste Vlag van Spanje Manuel Herreros
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Eerste Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Tweede Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott/Vlag van Zwitserland Shaun Smith

Algemeen bewerken

Egbert Streuer/Bernard Schnieders (zijspanklasse) en Eddie Lawson (500cc-klasse) wonnen hun wedstrijden overtuigend. In de 250cc-race vierde Carlos Lavado zijn verjaardag met een overwinning en twee coureurs wonnen voor het eerst een WK-race: Luca Cadalora (125 cc) en Manuel Herreros (80 cc). De races werden onder zonnige omstandigheden voor ca. 70.000 toeschouwers verreden.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Lang stonden Eddie Lawson en Wayne Gardner op dezelfde (snelste) rondetijd, maar tegen het einde van de trainingen ging Lawson toch nog wat sneller en hij pakte poleposition. Rob McElnea werd enigszins verrassend derde, maar hij kon goed uit de voeten op de Nürburgring. Dat had hij in 1984 met de Suzuki al laten zien. Gardner had overigens nog steeds last van zijn knie na het startongeval tijdens de Grand Prix de Nations, maar nadat er vocht uit zijn knie werd gehaald ging het steeds beter.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 1"42'56
2.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"42'83
3.   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 1"42'93
4.   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"43'11
5.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"43'31
6.   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"43'63
7.   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 1"32'85
8.   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 1"44'36
9.   Juan Garriga Cagiva 1"45'19
10.   Ron Haslam ELF-Honda 1"45'37

De race bewerken

Didier de Radiguès had een uitstekende start, maar werd in de eerste ronde al achterhaald door Eddie Lawson. Terwijl de belangrijkste concurrenten (zonder de slecht gestarte Randy Mamola) hun posities bevochten ging Lawson ervandoor en na de eerste ronde had hij al een flinke voorsprong op De Radiguès, Wayne Gardner, Christian Sarron, Raymond Roche, Rob McElnea, Mike Baldwin en snelle starter Manfred Fischer, die van de zeventiende startplaats was gekomen. Gardner en Sarron bepaalden het tempo van de achtervolgers, dat McElnea en De Radiguès niet konden volgen. Fischer was met zijn productie-Honda RS 500 R toen al afgehaakt. Gardner, die met pijnstillende injecties reed, had moeite zich staande te houden tussen Sarron en Baldwin. Drie ronden voor het einde sloeg Sarron een klein gaatje, maar een ronde later viel hij doordat hij te veel gas gaf. Gardner wist toch tweede te worden voor Baldwin, McElnea, De Radiguès en de slecht gestarte Mamola.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 52"11'45 1 15
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 52"24'35 2 12
3   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 52"24'85 4 10
4   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 52"40'46 3 8
5   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 52"47'23 7 6
6   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 53"03'32 6 5
7   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 53"34'10 8 4
8   Ron Haslam ELF-Honda 53"38'19 10 3
9   Gustav Reiner Bakker-Honda-Deutschland 53"38'52 11 2
10   Dave Petersen HB-Gallina-Suzuki 53"38'94 12 1
11   Manfred Fischer Hein Gericke-Honda + 1 ronde 17
12   Paul Lewis Skoal Bandit-Heron-Suzuki + 1 ronde 13
13   Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda + 1 ronde 15
14   Fabio Biliotti FMI-Honda + 1 ronde 18
15   Henk van der Mark PDM-Honda + 1 ronde 16
16   Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki + 1 ronde 14
17   Wolfgang von Muralt Frankonia-Suzuki + 1 ronde 26
18   Simon Buckmaster Duckhams Oil-Honda + 1 ronde 23
19   Gerald Fischer Honda + 1 ronde 29
20   Rob Punt Bakker-SNRT-Honda +2 ronden 24
21   Georg Jung Honda +2 ronden 25
22   Maarten Duyzers Suzuki +2 ronden 27
23   Bernd Steif Honda +2 ronden 32
24   Andreas Leuthe Honda +2 ronden 31
25   Thomas Lange Suzuki +2 ronden 28
26   Dietmar Mayer Honda +2 ronden 34
27   Josef Doppler Suzuki +2 ronden 35
28   Helmut Schütz Honda +2 ronden 36
29   Philippe Robinet Honda +4 ronden 38

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha Val[1] 5
  Mile Pajic SNRT-Honda Val 19
  Bohumil Staša Honda 37
  Rolf Aljes Honda 30
  Pavol Dekánek Suzuki 33
  Eero Hyvärinen Honda 20
  Marco Gentile Écurie-Fior-Honda 21
  Vincenzo Cascino Suzuki 39
  Friedhelm Weber Honda 40
  Juan Garriga Cagiva 9

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 42
2   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 30
3   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 27
4   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 25
5   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 14
6   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 12
  Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha
8   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 9
9   Fabio Biliotti FMI-Honda 5
  Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Dat Carlos Lavado, Toni Mang en Martin Wimmer de eerste startplaatsen bezetten was geen verrassing, maar vierde man Donnie McLeod met de Silverstone-Armstrong-Rotax was dat wel. Tuner Michael Schaftleitner had een nieuwe krukas ontwikkeld en die leverde flink wat extra vermogen op. Toch was ook het stuurwerk van McLeod zelf van belang, want hij kwam nog steeds 10 km/uur topsnelheid tekort ten opzichte van de japanse fabrieksracers.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"47'69
2.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 1"47'81
3.   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 1"47'87
4.   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 1"48'53
5.   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 1"48'63
6.   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 1"48'91
7.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 1"48'95
8.   Alan Carter JJ Cobas-Rotax 1"48'98
9.   Pierre Bolle ELF-Parisienne 1"49'04
10.   Dominique Sarron Rothmans-Honda 1"49'04

De race bewerken

Martin Wimmer en Toni Mang startten allebei in het middenveld. Voor Mang was dat een slechte start, maar voor Wimmer eigenlijk een goede, want zijn Yamaha YZR 250 startte slecht en in de eerste twee races was hij bijna als laatste vertrokken. Dat overkwam nu Tadahiko Taira met zijn identieke machine. Jacques Cornu en Pierre Bolle waren met hun Parisiennes als snelsten weg, maar werden meteen gepasseerd door Fausto Ricci en Carlos Lavado. Die laatste nam al in de eerste ronde de leiding om ze niet meer af te staan. Wimmer en Mang drongen pas in de zevende ronde door tot de kopgroep, maar konden Lavado niet meer bedreigen. In plaats daarvan zorgden ze getweeën voor een spannende race. Ze wisselden regelmatig van positie, maar uiteindelijk werd Mang tweede met Wimmer in zijn slipstream. Voor Carlos Lavado was de overwinning een mooi verjaardagscadeau, want hij kwam nu ook alleen aan de leiding van het wereldkampioenschap te staan.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 45"03'00 1 15
2   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 45"13'62 2 12
3   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 45"13'94 3 10
4   Jean-François Baldé Rothmans-Katayama-Honda 45"32'16 11 8
5   Fausto Ricci HRC-Honda 45"33'35 23 6
6   Pierre Bolle ELF-Parisienne 45"33'69 9 5
7   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 45"38'89 5 4
8   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 45"41'00 4 3
9   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 45"53'52 7 2
10   Alan Carter JJ Cobas-Rotax 45"55'64 8 1
11   Dominique Sarron Rothmans-Honda 45"56'00 10
12   Jean Foray Yamaha 46"01'76 17
13   Carlos Cardús[2] Campsa-Honda 46"05'10 12
14   Siegfried Minich Honda 46"10'12 18
15   Stefano Caracchi Aprilia-Rotax 46"15'98 20
16   Ian Newton Armstrong-Rotax 46"16'32 33
17   Harald Eckl Honda 46"16'58 21
18   Stéphane Mertens Johnson-Yamaha 46"17'01 22
19   Jean-Michel Mattioli Yamaha 46"20'14 13
20   Herbert Hauf Honda 46"21'48 34
21   Maurizio Vitali Garelli 46"29'10 36
22   Roland Freymond Yamaha 46"29'51 19
23   Brent Jones Yamaha 46"30'24 31
24   Virginio Ferrari Total-Katayama-HRC-Honda[3] 46"33'21 29
25   Antonio Neto Yamaha 46"35'78 25
26   Hans Lindner Rotax 46"43'41 15
27   Herbert Besendörfer Yamaha 46"43'87 24
28   Josef Hutter Bartol 46"44'46 27
29   René Delaby Rotax 46"48'53 32
30   Bruno Bonhuil Honda 46"55'40 39
31   Jochen Schmid Yamaha + 1 ronde 40
32   Andy Watts EMC-Rotax + 1 ronde 30
33   Gary Noel EMC-Rotax + 1 ronde 38

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Sito Pons Campsa-HRC-Honda 6
  Jean-Louis Tournadre Yamaha 14
  Reinhold Roth HB-Römer-Honda Val 16
  Antonio García JJ Cobas-Rotax 37
  Manfred Herweh HB-Aprilia-Rotax Koppeling 26
  Michel Simeon Yamaha 28
  Michael Lederer Rotax 35

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Cees Doorakkers Honda
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax Blessure[4]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 42
2   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 39
3   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 26
4   Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda 21
5   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 16
6   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 15
7   Pierre Bolle ELF-Parisienne 13
8   Fausto Ricci HRC-Honda 8
9   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 7
10   Dominique Sarron Rothmans-Honda 4

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Garelli besloot in Duitsland (nog) geen stalorders uit te vaardigen en dat leek ook niet nodig gezien het gemak waarmee Luca Cadalora en Fausto Gresini de eerste twee startplaatsen haalden.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Luca Cadalora FMI-Garelli 1"51'62
2.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"52'07
3.   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 1"53'23
4.   Ezio Gianola MBA 1"53'53
5.   Ángel Nieto Ducados-MBA 1"53'61
6.   August Auinger Bartol-LCR-MBA 1"53'95
7.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 1"54'10
8.   Thierry Feuz MBA 1"54'40
9.   Pier Paolo Bianchi MBA 1"54'57
10.   Alfred Waibel MBA 1"54'79

De race bewerken

De 125cc-race leek wel wat op de wedstrijden uit het verleden, toen Ángel Nieto de regie voerde over zijn teamgenoten door achteruitkijkend aanwijzingen te geven en vervolgens te winnen. Dit keer was de regisseur Luca Cadalora die probeerde Fausto Gresini naar voren te krijgen en hem de overwinning te laten. Gresini had echter veringproblemen en toen Cadalora zich dat realiseerde reed hij weg om de race te winnen. Ze hadden op dat moment Ezio Gianola, Domenico Brigaglia, August Auinger en Bruno Kneubühler op achterstand gereden. Brigaglia viel echter in de laatste bocht en Auinger viel uit. Gresini had voldoende voorsprong om Gianola achter zich te houden en werd tweede. Het Ducados-MBA-team van manager Paolo Pileri leed een gevoelige nederlaag, want behalve Brigaglia viel ook Ángel Nieto uit.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Luca Cadalora FMI-Garelli 43"34'77 1 15
2   Fausto Gresini FMI-Garelli 43"47'14 2 12
3   Ezio Gianola MBA 44"01'60 4 10
4   Bruno Kneubühler LCR-MBA 44"11'26 7 8
5   Thierry Feuz MBA 44"29'07 8 6
6   Willy Pérez MBA 44"32'59 16 5
7   Olivier Liégeois Assmex-MBA 44"36'99 12 4
8   Paolo Casoli MBA 44"37'91 11 3
9   Johnny Wickström MBA 44"38'92 14 2
10   Alfred Waibel MBA 44"45'56 10 1
11   Pier Paolo Bianchi MBA 44"46'61 9
12   Thomas Møller-Pedersen MBA 45"06'79 17
13   Robin Appleyard MBA 45"13'36 29
14   Jussi Hautaniemi MBA 45"20'00 36
15   Steve Mason MBA 45"20'25 27
16   Patrick Daudier MBA 45"20'69 20
17   Adi Stadler MBA 45"20'88 21
18   Håkan Olsson MBA + 1 ronde 31
19   Norbert Peschke MBA + 1 ronde 26
20   Mike Leitner MBA + 1 ronde 19
21   Manuel Hernández MBA + 1 ronde 23
22   Jacques Hutteau MBA + 1 ronde 28
23   Klaus Huber MBA + 1 ronde 30
24   Jan Eggens LCR-EGA + 1 ronde 37
25   August Auinger Bartol-LCR-MBA + 1 ronde 6
26   Ernst Himmelsbach MBA + 1 ronde 33
27   Andres Sánchez Ducados-MBA + 1 ronde 22

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Willy Hupperich MBA 18
  Erich Zürn MBA 34
  Domenico Brigaglia Ducados-MBA Val 3
  Giuseppe Ascareggi Elit-MBA 25
  Thierry Maurer MBA 32
  Lucio Pietroniro Johnson-MBA 15
  Esa Kytölä MBA 24
  Peter Balaz MBA 39
  Ivan Troisi MBA 35
  Peter Sommer MBA 40
  Dirk Hafeneger MBA 13
  Heinz Litz MBA 38
  Ángel Nieto Ducados-MBA 5

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 42
2   Luca Cadalora FMI-Garelli 31
3   Ezio Gianola MBA 20
4   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 12
  Ángel Nieto Ducados-MBA
6   Willy Pérez MBA 11
7   August Auinger Bartol-LCR-MBA 10
  Pier Paolo Bianchi MBA
  Johnny Wickström MBA
  Thierry Feuz MBA

80cc-klasse bewerken

De training bewerken

Ian McConnachie kreeg wat krediet van Krauser, waardoor hij zijn machine kon oplappen die na zijn val in Monza én een vastloper flink beschadigd was. McConnachie beloonde dit met een vierde trainingstijd, precies even snel als Hans Spaan, die ook zijn eerste redelijke startpositie bereikte. Stefan Dörflinger reed opnieuw de snelste trainingstijd voor Jorge Martínez en Ángel Nieto.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Stefan Dörflinger Krauser 1"57'96
2.   Jorge Martínez Ducados-Derbi 1"58'17
3.   Ángel Nieto Ducados-Derbi 1"58'53
4.   Ian McConnachie Krauser 1"58'81
5.   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 1"58'81
6.   Manuel Herreros Ducados-Derbi 1"59'50
7.   Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 2"00'06
8.   Juan Bolart Autisa 2"00'42
9.   Gerhard Waibel Krauser 2"01'70
10.   Rainer Kunz Ziegler 2"02'09

De race bewerken

De 80cc-klasse opende de Duitse Grand Prix met een spectaculaire wedstrijd. De start was voor Pier Paolo Bianchi, die werd gevolgd door Jorge Martínez, Manuel Herreros en Hans Spaan. Stefan Dörflinger had vier ronden nodig om aansluiting te vinden, maar Ian McConnachie had de pech dat hij om een grote valpartij te omzeilen door het gras moest omrijden. Martínez nam de leiding voor Herreros, Dörflinger en Ángel Nieto, maar viel in de zesde ronde stil door een defecte ontsteking. Herreros nam de leiding over, maar nu had Ducados duidelijk stalorders uitgevaardigd. Dat was ook wel nodig gebleken na het debacle in de GP des Nations. Herreros besloot dan ook om Dörflinger zoveel mogelijk dwars te zitten om Nieto aansluiting te laten krijgen. Diens Derbi kwam echter vermogen tekort en toen dat duidelijk werd ging Herreros voor zijn eigen kansen. Intussen had McConnachie, die de eerste ronde als laatste had voltooid, een geweldige inhaalrace gereden en hij finishte als derde, nog voor Nieto.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Manuel Herreros Ducados-Derbi 36"06'81 6 15
2   Stefan Dörflinger Krauser 36"08'13 1 12
3   Ian McConnachie Krauser 36"08'72 4 10
4   Ángel Nieto Ducados-Derbi 36"17'56 3 8
5   Gerhard Waibel Krauser 36"34'57 9 6
6   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 36"35'53 5 5
7   Josef Fischer Krauser 36"48'33 18 4
8   Henk van Kessel Krauser 36"50'61 15 3
9   Felix Rodríguez Autisa 37"04'23 14 2
10   Luis Miguel Reyes Autisa 37"04'60 20 1
11   Alex Barros Autisa 37"04'77 19
12   Gert Kafka Krauser 37"06'27 16
13   Michael Gschwander Krauser 37"39'46 26
14   Salvatore Milano Krauser 37"39'65 24
15   Steve Mason MBA 38"14'48 33
16   Richard Bay Maico + 1 ronde 28
17   Günter Schirnhofer Krauser + 1 ronde 22
18   Reinhard Koberstein Krauser + 1 ronde 27
19   Hans Koopman Ziegler + 1 ronde 32
20   Chris Baert Seel-MBA + 1 ronde 40
21   Herri Torrontegui Autisa + 1 ronde 37
22   Jos van Dongen Krauser + 1 ronde 38
23   Rainer Partl Huvo-Casal + 1 ronde 39
24   Raimo Lipponen Keifer + 1 ronde 36
25   Bert Smit[5] BZ-Minarelli + 1 ronde 23
26   Aad Wijsman Harmsen + 1 ronde 41[6]

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Mario Stocco Casal 29
  Jarno Piepponen Krauser 35
  Lionel Robert Krauser 30
  René Dünki Krauser 21
  Rainer Kunz Ziegler Val 10
  Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal Val 12
  Jorge Martinez Ducados-Derbi Ontsteking 2
  Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 7
  Juan Bolart Autisa 8
  Domingo Gil Blanco Autisa 13
  Reiner Scheidhauer Seel-MBA Val 17
  Thomas Engl Krauser Val 31

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Stefan Prein Casal Blessure[7]

Top tien tussenstand 80cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Manuel Herreros Ducados-Derbi 35
2   Stefan Dörflinger Krauser 29
3   Jorge Martínez Ducados-Derbi 27
4   Ángel Nieto Ducados-Derbi 20
5   Gerhard Waibel Real-Krauser 18
6   Ian McConnachie Krauser 16
7   Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 14
8   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 9
9   Juan Ramón Bolart Autisa 5
  Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Hoewel de Yamaha TZ 500-motoren die de meeste zijspanrijders gebruikten toch begonnen te verouderen, ging de nieuwe Krauser van Rolf Biland steeds meer op die motoren lijken. Hij had nu ook - zoals de meeste concurrenten - Hummel-cilinders gemonteerd. Met dit blok, waar ook teamgenoot Alain Michel op zat te wachten, reed hij de snelste trainingstijd in Duitsland. Egbert Streuer maakte zich echter nog niet te veel zorgen. Hij was druk met het testen van banden, die het op het wisselende asfalt 25 ronden moesten uithouden.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 1"47'78
2.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 1"47'88
3.   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Seel 1"48'11
4.   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 1"48'59
5.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha 1"49'07
6.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 1"49'27
7.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 1"49'66
8.   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 1"50'22
9.   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 1"51'13
10.   René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 1"51'48

De race bewerken

De eerste startplaats van Rolf Biland bleek in de race geflatteerd. Hij ging met bakkenist Kurt Waltisperg weliswaar vanaf de start aan de leiding, maar al in de eerste ronde passeerden Egbert Streuer/Bernard Schnieders de combinatie Steve Webster/Tony Hewitt en sloten achter Biland aan. Beide combinaties sloegen samen een enorm gat met de concurrentie, waarbij Rolf Steinhausen/Bruno Hiller, Steve Abbott/Shaun Smith, Alain Michel/Jean-Marc Fresc en Derek Jones/Brian Ayres mooie gevechten leverden. Webster pakte de derde positie maar viel met ontstekingsproblemen uit. Rolf Steinhausen nam de positie over, maar kreeg ook pech. Derek Jones was nu derde maar maakte een fout en viel terug naar de vijfde positie en zo kwam Alain Michel op de derde plaats terecht. Intussen bleef Streuer achter Biland rijden tot drie ronden voor het einde. Toen kon hij zich niet meer inhouden, passeerde Biland en reed nog ruim vijf seconden van hem weg. Streuer had naar eigen zeggen wel drie seconden per ronde sneller kunnen gaan, maar vond het op deze manier "leuker voor het publiek". Michel leek derde te worden, maar kreeg in de laatste ronde een lekke band, waardoor hij als zesde over de finish ging.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 45"49'88 2 15
2   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 45"55'09 1 12
3   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 46"32'22 9 10
4   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 6 8
5   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 8 6
6   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 7 5
7   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Seel 3 4
8   René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 10 3
9   Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha 12 2
10   Mick Barton   Fritz Buck LCR-Yamaha 14 1
11   Hans Hügli   Markus Fährni LCR-Yamaha 15
12   Frank Wrathall   Simon Birchall LCR-Yamaha
13   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Yamaha
14   Bernd Scherer   Adolf Hänni BSR-Yamaha
15   Erwin Weber   Klaus Kolb LCR-Rotax
16   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Ricardo Z 11
17   Dennis Bingham   Julia Bingham LCR-Yamaha
18   Barry Brindley   Chris Jones Windle-Yamaha

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha Ontsteking 4
  Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha 5
  Mick Boddice   Chas Birks LCR-Yamaha 13

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha Blessure[8]

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Conform wedstrijduitslag

Trivia bewerken

Klappen bewerken

Na afloop van de 80cc-race kreeg Rainer Kunz een klap tegen zijn hoofd van Theo Timmer, die door Kunz onderuit gereden was. Voor Kunz was het de tweede klap die hij van een Nederlander kreeg. In 1985 had hij er - ook in Duitsland - een ontvangen van Henk van Kessel.

Starthulp bewerken

Opnieuw oefende Wayne Gardner de duwstart uitgebreid tijdens de trainingen, maar met zijn geblesseerde knie kreeg hij de Honda NSR 500 bijna niet aan de praat. De monteurs markeerden vervolgens de juiste stand van de twistgrip met een streepje en dat werkte uitstekend. De machine sloeg al na één stap aan en daardoor had Gardner de volgende dag ook een prima start.

Freddie Spencer bewerken

Nog steeds was de reden van de afwezigheid van Freddie Spencer in de races nevelen gehuld, maar Spencer was wel in Duitsland aanwezig en hij gaf daar een interview met de verklaring. Hij hoopte de peesschedeontsteking in zijn arm te laten genezen met massage, elektroshocktherapie en ijsbehandelingen. Een operatie was ook mogelijk, maar dan zou hij maanden aan de kant moeten blijven. Met de therapieën hoopte hij sneller te genezen en hij had zelfs zijn kansen op de wereldtitel nog niet opgegeven.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1986
FIM wereldkampioenschap wegrace
38e seizoen (1986)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1986

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1985
Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1987