Grand Prix-wegrace van Zweden 1989

De Grand Prix-wegrace van Zweden 1989 was de dertiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1989. De races werden verreden op 13 augustus 1989 op de Scandinavian Raceway nabij Anderstorp (Jönköpings län). In deze Grand Prix kwamen de 125cc-, 250cc-, 500cc-klasse en de zijspanklasse aan de start. De wereldtitel in de 250cc-klasse was bij aanvang al beslist.

Vlag van Zweden Grand Prix-wegrace van Zweden 1989
Officiële naam Swedish TT
Land Vlag van Zweden Zweden
Datum 13 augustus 1989
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Derde Vlag van Australië Wayne Gardner
250 cc
Poleposition Vlag van Spanje Carlos Cardús
Snelste ronde Vlag van Spanje Sito Pons
Eerste Vlag van Spanje Sito Pons
Tweede Vlag van Duitsland Reinhold Roth
Derde Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Snelste ronde Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Eerste Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Tweede Vlag van Nederland Hans Spaan
Derde Vlag van Japan Koji Takada
Zijspan
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt

Algemeen bewerken

Na vele jaren van klachten over de onderkomen toestand van zowel het circuit als de andere faciliteiten hadden de Zweden nu eindelijk gezorgd voor nieuw asfalt en verbeterde persvoorzieningen. Toch was er nog veel aan te merken: het asfalt was hobbelig, de parkeerplaats een modderpoel, er was geen afwatering in het rennerskwartier, waar zich bovendien grote aantallen onbevoegden bevonden en de pitstraat lag nog steeds een halve ronde van start/finish. Bovendien was er nauwelijk interesse van de Zweedse televisie. De weersomstandigheden wisselden vooral tijdens de trainingen sterk. Dat was vervelend voor coureurs die in de eerste droge sessie niet snel genoeg waren geweest. Zo konden Domenico Brigaglia, Stefan Dörflinger en Luis Miguel Reyes zich in de regen niet meer kwalificeren en Egbert Streuer/Geral de Haas moesten zich tevreden stellen met de achttiende startplaats. Jacques Cornu kreeg een aanbod om een van de 500cc-ROC-Honda's van Dominique Sarron te rijden, maar paste om zich te concentreren op de 250cc-race. Dat deed ook Luca Cadalora, die op de 500cc-Yamaha van Freddie Spencer mocht rijden.

Twee koplopers in het wereldkampioenschap zagen hun kansen grotendeels verdampen. Zowel Wayne Rainey (500 cc) als Ezio Gianola (125 cc) verloren hun leidende positie door valpartijen.

500cc-klasse bewerken

 
Eddie Lawson deed goede zaken door de val van concurrent Wayne Rainey.

De training bewerken

Wayne Gardner ging met een nieuwe, experimentele Honda NSR 500 onderuit na een botsing met Niggi Schmassmann en reed de veertiende tijd. Die reed hij op vrijdag met een defect ATAC-systeem. Wayne Rainey was bijna een seconde sneller dan Kevin Schwantz en Eddie Lawson.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"32'49
2.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 1"33'39
3.   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 1"33'44
4.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"33'93
5.   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"34'08
6.   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 1"34'20
7.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 1"34'48
8.   Ron Haslam Pepsi-Suzuki 1"34'60
9.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 1"35'19
10.   Rob McElnea Cabin-HRC-Honda 1"35'94

De race bewerken

Nadat hij drie GP's op rij door Eddie Lawson verslagen was, wist Wayne Rainey dat het tijd werd om zijn voorsprong van slechts 6,5 punt in het WK verder uit te bouwen. Hij startte dan ook als snelste en bouwde een kleine voorsprong op op Lawson en Kevin Schwantz. Halverwege de race nam Lawson de leiding over, maar Rainey volgde hem en wist dat hij in de doorlopende bocht sneller was. Daar wilde hij Lawson in de laatste ronde passeren. Twee ronden voor het einde gaf hij echter te veel gas en werd hij van zijn machine geslingerd. Lawson had het niet gemerkt, hij ontdekte pas dat Rainey gevallen was toen hij pitsignalen kreeg om het rustig aan te doen. Kevin Schwantz was door een defecte zuiger ook uitgevallen en Lawson had bijna zes seconden voorsprong op Christian Sarron. Wayne Gardner kwam voor het eerst sinds April weer eens op het podium. Adrien Morillas werd achtste en evenaarde daarmee het beste seizoensresultaat van Dominique Sarron, waarvoor hij inviel.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 46"31'95 3 20
2   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 46"37'60 4 17
3   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 46"56'98 14 15
4   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 47"03'58 6 13
5   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 47"23'50 5 11
6   Ron Haslam Pepsi-Suzuki 47"27'40 8 10
7   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 47"27'61 7 9
8   Adrien Morillas ELF-ROC-HRC-Honda 47"27'79 12 8
9   Rob McElnea Cabin-HRC-Honda 48"05'45 10 7
10   Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha +1 ronde 11 6
11   Alessandro Valesi Iberna-Yamaha +1 ronde 15 5
12   Simon Buckmaster Team Katayama-Honda +1 ronde 21 4
13   Fabio Biliotti Team Katayama-Honda +2 ronden 19 3
14   Bruno Kneubühler Römer-Honda +2 ronden 26 2
15   Juan López Mella Xunta-Honda +2 ronden 18 1
16   Niggi Schmassmann Technotron-Honda +2 ronden 20
17   Timo Paavilainen Suzuki +2 ronden 27

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha Val 1
  Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki Zuiger 2
  Rachel Nicotte Ville de Plaisir-Jacadi-Chevallier-Honda 17
  Torbjorn Bastiansen Suzuki 25
  Peter Lindén Flygvapnet-Eurovan Germany-Honda 13
  Andreas Leuthe Librenti-Suzuki 24
  Alan Carter Honda 22

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Sepp Doppler Honda 23
  Marco Gentile Fior-Marlboro-Yamaha 16
  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha Teruggetrokken[1] 9

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Fernando González De Nicolás Club Cross Pozuelo-Honda
  Äke Dahli Suzuki
  Ian Pratt Honda

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Michael Dowson Yamaha
  Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda Blessure[2]
  Alois Meyer Rallye Sport-Honda
  Ernst Gschwender Suzuki Deutschland
  Michael Rudroff Rallye Sport-Honda
  Dominique Sarron ELF-ROC-HRC-Honda Blessure[3]
  Thierry Crine Konica Minolta-Suzuki [4]
  Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda [5]
  Eddie Laycock Millar-Honda
  Alberto Rota Yamaha
  Massimo Broccoli Cagiva Corse
  Romolo Balbi Honda
  Kunio Machii Nescafé-Yamaha [6]
  Norihiko Fujiwara Tech 21-Yamaha [7]
  Shinichi Ito Seed-HRC-Honda [6]
  Shunji Yatsushiro Pentax-HRC-Honda [6]
  Cees Doorakkers Honda
  Bubba Shobert Cabin-HRC-Honda USA Gewond[8]
  Fred Merkel Gallina-HB-HRC-Honda
  Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha Ontslagen
  John Kocinski Roberts-Yamaha [9]
  Randy Mamola Cagiva Corse Blessure

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 194
2   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 180,5
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 144,5
4   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 122,5
5   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 119,5
6   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 111
7   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 86
8   Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 68
9   Ron Haslam Pepsi-Suzuki 67
10   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 58

250cc-klasse bewerken

 
Sito Pons was al wereldkampioen, maar hij won toch maar om zijn sponsors niet teleur te stellen.

De training bewerken

Nog steeds waren de Honda's de sterkste in de kwalificatie, maar Luca Cadalora, die er een start in de 500cc-race voor had laten schieten, zette zijn Yamaha toch op de eerste startrij. Sito Pons, toch al niet vaak snel in de kwalificatie, werd vierde, maar hij had de wereldtitel al binnen.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 1"36'74
2.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 1"36'89
3.   Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 1"37'16
4.   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 1"37'51
5.   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 1"37'59
6.   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 1"37'71
7.   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 1"37'76
8.   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 1"37'82
9.   Didier de Radiguès Aprilia-Rotax 1"38'04
10.   Carlos Lavado Rudy Project-Aprilia-Rotax 1"38'11

De race bewerken

Ondanks zijn twaalfde startpositie nam Toshihiko Honma twee ronden lang de leiding. Toen werd hij overrompeld door een hele stoet Honda's: Carlos Cardús, Sito Pons, Reinhold Roth en Jacques Cornu. Honma zakte terug in de achtervolgende groep met Masahiro Shimizu, Martin Wimmer, Didier de Radiguès en Luca Cadalora. Cardús en Roth mochten enkele ronden lang leiden, maar daarna nam Pons het initiatief over en hij reed weg van de groep. Roth werd tweede voor Cornu en Cardús.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 40"37'68 4 20
2   Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 40"39'33 3 17
3   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 40"39'82 5 15
4   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 40"41'51 1 13
5   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 40"47'25 2 11
6   Toshihiko Honma Yamaha 40"50'10 12 10
7   Didier de Radiguès Aprilia-Rotax 40"50'47 9 9
8   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 41"02'39 8 8
9   Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha 41"11'33 29 7
10   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 41"11'62 6 6
11   Jochen Schmid Honda 41"12'13 15 5
12   Wilco Zeelenberg Samson-Sharp-HRC-Honda 41"17'92 11 4
13   Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax 41"18'19 26 3
14   Andreas Preining Aprilia-Rotax 41"19'05 18 2
15   Alain Bronec Aprilia-Rotax 41"36'75 23 1
16   Gary Cowan Docshop-Yamaha 41"37'30 19
17   Manfred Herweh Yamaha 41"45'06 28
18   Patrick van den Goorbergh Docshop-Yamaha 41"45'47 24
19   Hans Becker Honda 41"45'76 27
20   Peter Lindén Yamaha 42"00'78 22
21   Jean-Francois Foray Yamaha +1 ronde 32
22   Johan Svaerdgren Yamaha +1 ronde 36
23   Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax +1 ronde 21
24   August Auinger Project Consult-Yamaha +1 ronde 34

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Stefano Caracchi Honda 17
  Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda Val 14
  Maurizio Vitali Honda 20
  Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda Val 7
  Fausto Ricci FMI-Aprilia-Rotax 30
  Bernard Haenggeli Yamaha 31
  Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda 35
  Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha 13
  Carlos Lavado Rudy Project-Aprilia-Rotax 10
  Paolo Casoli Pileri-AGV-Honda 16
  Jean-François Baldé Yamaha 37

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Loris Reggiani HB-HRC-Honda Blessure[10] 33
  Andrew Leisner Honda 25

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Renzo Colleoni Aprilia-Rotax
  Virginio Ferrari Gazzaniga-Rotax
  Hannu Kallio Hando
  Luis Lavado Yamaha
  Massimo Matteoni Yamaha
  Urs Jücker Yamaha
  Sandy Berlin Yamaha

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Daryl Beattie Honda
  Adrien Morillas Yamaha [11]
  Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha Blessure[12]
  Kevin Mitchell Yamaha
  Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax
  Junya Arai Honda [6]
  Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [6]
  Toshinobu Shiomori Yamaha [6]
  Jim Filice HRC-Honda [13]
  John Kocinski Roberts-Yamaha [14]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons (wereldkampioen) Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 236
2   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 165
3   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda/
HB-Shoei-HRC-Honda
160
4   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 143
5   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 110
6   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 97
7   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 84
8   Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 82
9   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 69
10   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 61

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Àlex Crivillé was de snelste in de trainingen, bijna twee seconden sneller dan Ezio Gianola, die slechts de achtste tijd reed. Dat was belangrijk, want Gianola stond in het WK slechts twee punten voor op Crivillé en kon zich dus niet veroorloven achter hem te finishen. Hans Spaan, die van twee motorblokken één had moeten maken, reed de tweede tijd. Ook hij was nog in de race voor de titel, maar moest daarvoor hopen op pech van zijn concurrenten.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 1"43'61
2.   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 1"44'34
3.   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 1"44'64
4.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 1"44'65
5.   Allan Scott Honda 1"44'67
6.   Stefan Prein Honda 1"44'91
7.   Koji Takada Fukuda-Honda 1"44'92
8.   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 1"45'13
9.   Hubert Abold Honda 1"45'32
10.   Adi Stadler Honda 1"45'74

De race bewerken

Àlex Crivillé nam meteen de leiding voor Ezio Gianola. Hans Spaan, Koji Takada en Jorge Martínez. Zowel Gianola als Spaan passeerden Crivillé, maar in de vierde ronde remde Gianola duidelijk te laat aan het einde van het rechte stuk en hij eindigde in de grindbak. Spaan kwam zo aan de leiding. Hij kon profiteren van de hoge topsnelheid van zijn Honda RS 125 op het rechte stuk, maar in de bochten stuurde de machine slecht en ook de voorvork functioneerde niet goed. Het was duidelijk dat Crivillé makkelijk kon volgen en in de achtste ronde nam hij de leiding over. Hij won makkelijk, maar Spaan moest nog veel moeite doen om Koji Takada van de tweede plaats af te houden. Crivillé was vooral dankzij de val van Gianola spekkoper: hij hoefde in de GP van Tsjecho-Slowakije slechts zesde te worden om de wereldtitel te grijpen.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 39"56'09 1 20
2   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 39"58'86 2 17
3   Koji Takada Fukuda-Honda 39"59'10 7 15
4   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 39"59'34 4 13
5   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 40"27'03 13 11
6   Stefan Prein Honda 40"27'32 6 10
7   Allan Scott Honda 40"42'89 5 9
8   Flemming Kistrup Honda 40"44'55 12 8
9   Hubert Abold Honda 40"48'35 9 7
10   Johnny Wickström Honda 40"50'25 22 6
11   Dirk Raudies Honda 40"50'75 32 5
12   Mike Leitner Honda 40"52'00 14 4
13   Stuart Edwards Honda 40"52'71 17 3
14   Herri Torrontegui Honda 40"55'61 30 2
15   Taru Rinne Servisco-Honda 40"59'58 21 1
16   Heinz Lüthi Honda 41"01'45 33
17   Robin Milton Honda 41"11'42 11
18   Alfred Waibel Honda 41"11'91 29
19   Ralf Waldmann Seel 41"12'35 18
20   Bady Hassaine Honda 41"13'19 15
21   Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax 41"13'52 26
22   Emilio Cuppini Garelli 41"17'78 31
23   Hervé Duffard Honda 41"18'01 35
24   Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax 41"18'34 23
25   Jukka Vainio Honda 41"40'08 34

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 16
  Thierry Feuz Honda 19
  Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda Val 8
  Peter Öttl Krauser 28
  Hisashi Unemoto Fukuda-Honda Val 3
  Manuel Hernández Honda 27
  Doriano Romboni Honda 20
  Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi Val 24
  Adi Stadler Honda 10
  Robin Appleyard Honda 25
  Serge Julin Honda 36

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Luis Miguel Reyes Marlboro-Honda
  Domenico Brigaglia Garelli
  Håkan Olsson Rotax
  Klaus-Dieter Kindle Honda
  Othmar Schuler Honda
  Kasuya Yamada Honda
  Rafael Roses Metrakit-JJ Cobas-Rotax
  Gastone Grassetti Honda
  Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ian Saunders Honda
  Lucio Pietroniro Honda
  Gerhard Waibel Honda
  Jean-Claude Selini Honda
  Jean-Pierre Jeandat Honda
  Gabriele Debbia Aprilia-Rotax
  Kazuaki Yamashita Honda [6]
  Kenishi Yoshida Honda [6]
  Masato Shima Honda [6]
  Masayuki Hirose Honda [6]
  Shin'ichi Fujiyama Honda [6]
  Yukata Fujiwara Honda [6]

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 146
2   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 135
3   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 128
4   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 100
5   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 93
6   Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 90
  Koji Takada Fukuda-Honda
8   Stefan Prein Honda 77
9   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 59
10   Adi Stadler Honda 47

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

In de zijspankwalificatie stonden de meeste gebruikelijke combinaties op de eerste startrijen: Steve Webster/Tony Hewitt, Rolf Biland/Kurt Waltisperg en Alain Michel/Jean-Marc Fresc. Men miste daar Egbert Streuer en Geral de Haas. Tijdens de droge training was een van Streuer's kniesteunen afgebroken en in de latere natte trainingen kon hij zijn achttiende startplaats niet meer verbeteren. Het leek wat dat betreft op de Zweedse GP van 1988, toen Streuer exact hetzelfde meemaakte door een gebroken versnellingsbakas en als twintigste moest starten. Hij werd toen nog derde in de race.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Steve Webster   Tony Hewitt ELF-LCR-Krauser 1"38'43
2.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 1"38'93
3.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc LCR-Krauser 1"39'29
4.   Markus Egloff   Urs Egloff BP-SMS-Yamaha 1"40'12
5.   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 1"40'15
6.   Barry Brindley   Graham Rose Fowler-Yamaha 1"41'10
7.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 1"41'28
8.   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 1"42'58
9.   Yoshisada Kumagaya   Phillip Coombes Windle-Yamaha 1"42'65
10.   Theo van Kempen   Simon Birchall Beijeman-LCR-Krauser 1"42'87

De race bewerken

Na de start ontstond er meteen een kleine kopgroep met Steve Webster, Rolf Biland en Alain Michel, maar de als achttiende gestarte Egbert Streuer lag na een ronde al op de zesde plaats. Na acht ronden begon zijn combinatie echter al te trillen door de grote blaren op de achterband. Hierdoor kon hij zijn aanval op de kopgroep niet doorzetten en moest hij zich tevreden stellen met de vierde plaats. De drie leiders bleven intussen bij elkaar, ook Michel die het in de rest van het seizoen niet had kunnen volgen. Na veertien ronden nam Biland de leiding over en Webster liet ook Michel gaan omdat ook hij zijn banden wilde sparen en zag dat Streuer niet dichterbij kon komen.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 37"52'90 2 20
2   Alain Michel   Jean-Marc Fresc LCR-Krauser +0'58 3 17
3   Steve Webster   Tony Hewitt ELF-LCR-Krauser +1'79 1 15
4   Egbert Streuer   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha +16'02 18 13
5   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha +54'87 5 11
6   Barry Brindley   Graham Rose Fowler-Yamaha +1"00'60 6 10
7   Markus Egloff   Urs Egloff BP-SMS-Yamaha +1"01'26 4 9
8   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 7 8
9   Yoshisada Kumagaya   Phillip Coombes Windle-Yamaha 9 7
10   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 8 6
11   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser 13 5
12   René Progin   Yvan Hunziker LCR-Krauser 14 4
13   Yvan Nigrowsky   Jacques Corbier LCR-JPX 11 3
14   Tony Wyssen   Kilian Wyssen LCR-Krauser 12 2
15   Wolfgang Stropek   Steve Campbell LCR-Krauser 15 1
16   Gary Thomas   Eckart Rösinger LCR-Krauser
17   Billy Gällros   Julian Tailford Yamaha

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Theo van Kempen   Simon Birchall Beijeman-LCR-Krauser Ontsteking 10

Niet gefinished/niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Masato Kumano   Markus Fährni of
  Gavin Simmons
LCR-Yamaha
  Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha
  Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha
  Barry Smith   David Smith Windle-ADM
  Tony Baker   Trevor Hopkinson LCR-Krauser
  Kenny Howles   Steve Pointer LCR-Krauser
  Ray Gardner   Tony Strevens LCR-Krauser
  Judd Drew   Brian Houghton LCR-JPX
  Clive Stirrat   Simon Prior LCR-Krauser
  George Hardwick   Steve Parker of
  Gary Irlam
LCR-Yamaha

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1   Steve Webster   Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 130
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders en
  Geral de Haas
Lucky Strike-LCR-Yamaha 116
3   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 105
4   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 96
5   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 63
6   Masato Kumano   Markus Fährni en
  Gavin Simmons
LCR-Yamaha 58
7   Markus Egloff   Urs Egloff en
  Gavin Simmons
BP-LCR-Yamaha /
BP-SMS-Yamaha
56
  Barry Brindley   Graham Rose Fowler-Yamaha
9   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM 50
10   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 37

Trivia bewerken

Bandenperikelen bewerken

Bij de solorijders was er concurrentie tussen Dunlop en Michelin, waarbij geen duidelijk voordeel bestond. In de zijlijn acteerde Pirelli, dat nog niet op hetzelfde niveau was, waarvan de enige gebruiker Pierfrancesco Chili het slachtoffer was. De zijspanrijders hadden echter wel een probleem. Voor hen werden geen speciale banden ontwikkeld. Ze waren afhankelijk van banden voor de Formule 3-autoraces, van Avon Rubber en Yokohama. Daar lag het probleem van Egbert Streuer: Steve Webster kreeg zijn banden van Avon en Rolf Biland en Egbert Streuer van Yokohama. Biland had echter 14 inch velgen, waarvoor Yokohama de Compound C voor warm en droog asfalt maakte. Streuer had 13 inch velgen en in die maat had Yokohama deze compound uit productie genomen. Dat was ook de reden dat Streuer na de race werd aangesproken door een functionaris van Avon met het aanbod "eens te komen praten".

Marco Gentile bewerken

Na afloop van de Zweedse Grand Prix raakten Marco Gentile en zijn teambaas Claude Fior betrokken bij een ernstig auto-ongeluk. Gentile werd met inwendige verwondingen opgenomen in het ziekenhuis van Värnamo en Fior liep rugletsel op. Gentile herstelde van deze verwondingen, maar toch was dit zijn laatste race geweest. Op 19 november verongelukte hij toen hij op het Circuit Paul Armagnac een door Fior gebouwde kart testte.

Steve Webster/Egbert Streuer bewerken

Na deze Grand Prix had Steve Webster aan één punt in de GP van Tsjecho-Slowakije genoeg om wereldkampioen te worden. Toch was hij er niet gerust op. In het seizoen 1988 had Rolf Biland aan twee punten genoeg gehad, maar toen was hij uitgevallen en was Webster alsnog wereldkampioen geworden. Dat zou nu ook met Webster en Streuer kunnen gebeuren.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1989
FIM wereldkampioenschap wegrace
41e seizoen (1989)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1989

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1988
Grand Prix-wegrace van Zweden Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1990