Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1980

De Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1980 was de achtste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1980. De races werden verreden op 10 augustus 1980 op het Silverstone circuit nabij Silverstone (Northamptonshire). In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de zijspanklasse beslist. De races eisten de levens van Patrick Pons en zijspancoureur Mal White.

Vlag van Verenigd Koninkrijk Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1980
Officiële naam Marlboro British Grand Prix
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Datum 10 augustus 1980
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Tweede Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Derde Vlag van Italië Marco Lucchinelli
350 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Toni Mang
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Zuid-Afrika Jon Ekerold
Derde Vlag van Frankrijk Eric Saul
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Toni Mang
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Zuid-Afrika Kork Ballington
Tweede Vlag van Duitsland Toni Mang
Derde Vlag van Frankrijk Thierry Espié
125 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Guy Bertin
Snelste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Italië Loris Reggiani
Tweede Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Derde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Zijspan
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Zweden Benga Johansson
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jones/Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ayres
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jones/Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ayres
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Zweden Benga Johansson
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams

Algemeen bewerken

Gregg Hansford kon met de nieuwe Kawasaki KR 500 niet in Silverstone starten, omdat tests in Japan door aanhoudende regenval ernstig vertraagd waren. Daardoor werden de machines te laat verscheept om nog in Silverstone te kunnen rijden. De uitslag in de 500cc-race was bepalend voor de Duitse Grand Prix, want veel coureurs hoopten de gevaarlijke Nordschleife over te kunnen slaan. Dat was nu niet meer mogelijk, want Kenny Roberts was nog niet zeker van zijn wereldtitel en Suzuki was Yamaha in de stand om de constructeurstitel tot op één punt genaderd.

500 cc bewerken

Voor Kenny Roberts was het belangrijk de Britse Grand Prix te winnen, want zo kon hij zijn wereldtitel veilig stellen en hoefde hij niet naar de gehate Nürburgring. Wil Hartog had de beste start, maar viel al snel terug en viel uiteindelijk uit. Het gevecht om de leiding ging tussen Randy Mamola, Marco Lucchinelli, Kenny Roberts, Graziano Rossi en Graeme Crosby. Rossi en Crosby moesten uiteindelijk afhaken. Lucchinelli probeerde bij de kopgroep te blijven, maar vroeg daarbij te veel van zijn banden. Roberts pakte een paar keer de leiding, maar besefte dat hij Mamola moest laten gaan. Takazumi Katayama leverde de tot nu toe beste prestatie met de Honda NR 500: hij werd vijftiende. Tijdens deze race verongelukte Patrick Pons.

Uitslag van 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Randy Mamola Suzuki 42'52"71 4 15
2   Kenny Roberts Yamaha 43'03"86 1 12
3   Marco Lucchinelli Suzuki 43'19"10 2 10
4   Graziano Rossi Suzuki 43'19"22 3 8
5   Johnny Cecotto Yamaha 43'38"92 7 6
6   Franco Uncini Suzuki 43'42"49 5 5
7   Kork Ballington Kawasaki 43'48"73 16 4
8   Philippe Coulon Suzuki 43'56"21 13 3
9   Jack Middelburg Yamaha 44'03"38 11 2
10   Dave Potter Yamaha 44'08"94 17 1
11   Dale Singleton Yamaha 44'09"13 21
12   John Newbold Suzuki 44'11"28 15
13   Graeme Crosby Suzuki 44'12"62 6
14   Raymond Roche Yamaha 44'31"87 27
15   Takazumi Katayama Honda 28
16   Boet van Dulmen Bakker-Yamaha 24
17   Steve Parrish Suzuki 36
18   Roger Marshall Yamaha 23
19   Willem Zoet Suzuki 26
20   Peter Sjöström Suzuki 41
21   Paul Henderson Suzuki 42
22   Gustav Reiner Suzuki 37
23   Werner Nenning Yamaha 30
24   Gerhard Vogt Suzuki 39
25   Henk de Vries Suzuki 40
DNF   Wil Hartog Suzuki 8
DNF   Michel Rougerie Suzuki Val[1] 9
DNF   Barry Sheene Harris-Yamaha 10
DNF   Michel Frutschi Yamaha 12
DNF   Patrick Pons Yamaha Val 14 (†)
DNF   Hubert Rigal Yamaha 18
DNF   Carlo Perugini Suzuki 19
DNF   Bernard Fau Yamaha 20
DNF   Sadao Asami Yamaha 22
DNF   Jeffrey Sayle Yamaha 25
DNF   Gianni Rolando Suzuki 29
DNF   Graham Wood Yamaha 31
DNF   Steve Manship Yamaha 32
DNF   Seppo Rossi Suzuki 33
DNF   Stuart Avant Suzuki 34
DNQ   Franck Gross Suzuki
DNQ   Dennis Ireland Suzuki
DNQ   John Woodley Suzuki
DNQ   Roberto Pietri Suzuki
DNQ   Mick Grant Suzuki
DNQ   Alex George Yamaha
DNQ   Alain Nies Suzuki

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Kenny Roberts Yamaha 79
2   Randy Mamola Suzuki 66
3   Franco Uncini Suzuki 46
4   Marco Lucchinelli Suzuki 44
5   Graziano Rossi Suzuki 38
6   Johnny Cecotto Yamaha 26
7   Wil Hartog Suzuki 21
8   Takazumi Katayama Suzuki 18
9   Graeme Crosby Suzuki 17
  Jack Middelburg Yamaha /
Bakker-Yamaha

350 cc bewerken

Jon Ekerold vreesde de druk van Toni Mang, die al wereldkampioen 250cc-was en zich nu op de 350cc-klasse concentreerde. Ekerold besefte dat hij minstens enkele tweede plaatsen moest scoren om zijn wereldtitel veilig te stellen. In de race was hij als eerste weg, maar Mang brak het ronderecord en nam de leiding in de race over. Ekerold stelde zich tevreden met de tweede plaats, want hij moest te veel risico nemen om Mang te volgen. Patrick Fernandez drong aanvankelijk aan op de tweede plaats, maar viel, waarbij hij een gebroken pols en een heupblessure opliep. Daardoor kwam Eric Saul, die een groot aantal rijders had ingehaald, op de derde plaats terecht. Omdat Johnny Cecotto uitviel stootte Mang meteen door naar de tweede plaats in het kampioenschap.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Toni Mang Krauser-Kawasaki 37'57"33 1 15
2   Jon Ekerold Bimota-Yamaha 38'11"97 2 12
3   Eric Saul Bimota-Yamaha 38'17"19 9 10
4   Jean-François Baldé Kawasaki 38'19"63 3 8
5   Tony Rogers Yamaha 38'30"46 5 6
6   Keith Huewen Yamaha 38'50"59 29 5
7   Tony Head Yamaha 38'32"25 6 4
8   Thierry Espié Bimota-Yamaha 38'33"25 11 3
9   Jean-Louis Tournadre Bimota-Yamaha 38'36"91 23 2
10   Walter Villa Adriatica-Yamaha 38'39"68 4 1
11   Graeme McGregor Yamaha 38'52"31 12
12   Carlos Lavado Bimota-Yamaha 39'04"88 13
13   John Pace Yamaha 39'05"20 22
14   Eero Hyvärinen Yamaha 39'05"22 21
15   Jacques Cornu Yamaha 39'05"58 24
16   Murray Sayle Yamaha 39'11"73 34
17   Edi Stöllinger Kawasaki 39'11"93 28
18   Pekka Nurmi Yamaha 39'12"02 26
19   Iwao Ishikawa Yamaha 39'12"09 32
20   Steve Tonkin Yamaha 39'12"27 38
21   Chas Mortimer Cotton-Rotax 39'12"57 31
22   Donnie Robinson Yamaha 39'24"26 35
23   Reinhold Roth Yamaha 39'33"17 40
24   Reino Eskelinen Yamaha 37
DNF   Patrick Fernandez Yamaha Val 7
DNF   Jacques Bolle Yamaha 8
DNF   Jeffrey Sayle Yamaha 10
DNF   Charlie Williams Yamaha 14
DNF   Roland Freymond Bimota-Yamaha 15
DNF   René Delaby Yamaha 17
DNF   Massimo Matteoni Bimota-Yamaha 18
DNF   Didier de Radiguès Yamaha 19
DNF   Johnny Cecotto Bimota-Yamaha 25
DNF   Carlo Perugini RTM 27
DNF   Phil Mellor Yamaha 30
DNF   Siegfried Minich Yamaha 33
DNF   Hervé Guillieux Yamaha 36
DNF   Yo-Chan Matsumoto Yamaha 39
DNQ   Klaas Hernamdt Yamaha
DNQ   Gustav Reiner Yamaha
DNQ   Graham Young Yamaha
DNQ   Marco Grecco Yamaha
DNQ   Alan Roethlisberger Yamaha
DNQ   Bernard Murray Yamaha

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos Coureur Motorfiets Ptn
1   Jon Ekerold Bimota-Yamaha 47
2   Toni Mang Krauser-Kawasaki 33
3   Johnny Cecotto Bimota-Yamaha 27
4   Eric Saul Bimota-Yamaha 24
5   Jean-François Baldé Kawasaki 18
6   Walter Villa Adriatica-Yamaha 16
  Massimo Matteoni Bimota-Yamaha
8   Patrick Fernandez Bimota-Yamaha 12
9   Jeffrey Sayle Yamaha 11
10   Carlo Perugini RTM 10

250 cc bewerken

Kork Ballington had een slechte start in de 250cc-race, maar vond toch vrij snel aansluiting bij koploper Toni Mang. In de veertiende ronde nam Ballington de leiding definitief over. De strijd om de derde plaats ging tussen Graeme McGregor, Thierry Espié, Steve Tonkin, Edi Stöllinger en Hans Müller. De Cotton van McGregor verloor in de laatste twee ronden vermogen, waardoor hij moest afhaken. Espié werd derde, maar had 36 seconden achterstand op de koplopers.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Kork Ballington Kawasaki 38'42"49 2 15
2   Toni Mang Krauser-Kawasaki 38'43"01 1 12
3   Thierry Espié Yamaha 39'18"35 13 10
4   Edi Stöllinger Kawasaki 39'20"59 10 8
5   Hans Müller Yamaha 39'20"96 4 6
6   Steve Tonkin Cotton-Rotax 39'22"38 19 5
7   Graeme McGregor Cotton-Rotax 39'30"21 11 4
8   Roland Freymond Ad Maiora 39'32"01 12 3
9   Charlie Williams Yamaha 39'33"31 6 2
10   Tony Rogers Yamaha 39'33"43 3 1
11   Jean-Marc Toffolo Yamaha 39'45"85 7
12   Tony Head Yamaha 39'45"93 20
13   Jacques Bolle Yamaha 39'46"28 17
14   John Pace Yamaha 39'49"49 23
15   René Delaby Yamaha 39'50"44 16
16   André Gouin Yamaha 39'51"36 22
17   Paolo Ferretti Yamaha 39'53"94 34
18   Jean-François Baldé Kawasaki 39'54"81 15
19   Barry Woodland Yamaha 40'14"55 36
20   Chas Mortimer Cotton-Rotax 40'15"12 39
21   Pierre Tocco Yamaha 40'15"50 38
22   Jean-Louis Guignabodet Kawasaki 40'15"91 33
23   Neil Tuxworth Yamaha 40'19"00 32
24   Derek Huxley Cotton-Rotax 40'19"38 26
DNF   Peter Looijesteijn Yamaha 5
DNF   Alan North Yamaha 8
DNF   Roger Sibille Yamaha 9
DNF   Joey Dunlop Yamaha 14
DNF   Carlos Lavado Yamaha 18
DNF   Eero Hyvärinen Yamaha 21
DNF   Walter Villa Yamaha 24
DNF   Sauro Pazzaglia Ad Maiora 25
DNF   Steve Henshaw Yamaha 28
DNF   Jean-Louis Tournadre Yamaha 29
DNF   Jacques Cornu Yamaha 30
DNF   Pekka Nurmi Yamaha 35
DNF   Phil Mellor Yamaha 37
DNF   Didier de Radiguès Yamaha 40
DNQ   Klaas Hernamdt Yamaha
DNQ   Graham Young Yamaha
DNQ   Reinhold Roth Yamaha
DNQ   Patrick de Radiguès Yamaha
DNQ   Eric Saul Yamaha
DNQ   Murray Sayle Yamaha
DNQ   Bernard Murray Yamaha
DNQ   Bengt Elgh Yamaha
DNQ   Guy Bertin MBA
DNQ   Steve Cull Cotton-Rotax

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos Coureur Motorfiets Ptn
1   Toni Mang (wereldkampioen) Krauser-Kawasaki 103
2   Kork Ballington Kawasaki 60
3   Thierry Espié Bimota-Yamaha 48
4   Jean-François Baldé Kawasaki 37
5   Roland Freymond Ad Maiora 35
6   Carlos Lavado Yamaha 29
7   Giampaolo Marchetti Yamaha 28
8   Eric Saul Yamaha 24
9   Jacques Cornu Yamaha 20
10   Patrick Fernandez Yamaha 16

125 cc bewerken

Peter Looijesteijn had de derde trainingstijd in de 125cc-klasse neergezet, maar remde zichzelf al in de opwarmronde onderuit, waardoor die startplaats leeg bleef. Harald Bartol startte als snelste, maar werd al snel gepasseerd door Guy Bertin, die werd gevolgd door Ángel Nieto. Er ontstonden twee gevechten: om de eerste plaats tussen Bertin en Nieto en om de derde plaats tussen Bruno Kneubühler, Loris Reggiani en Pier Paolo Bianchi. In de elfde ronde viel Nieto uit door schakelproblemen, waardoor Bertin gemakkelijk aan de leiding ging met zes seconden voorsprong. Toch riskeerde Bertin te veel: in de laatste ronde remde hij zichzelf onderuit, waardoor Reggiani zijn eerste Grand Prix won, voor Kneubühler en Bianchi.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Loris Reggiani Minarelli 34'31"04 6 15
2   Bruno Kneubühler MBA 34'44"23 7 12
3   Pier Paolo Bianchi Minarelli 34'44"44 4 10
4   Iván Palazzese MBA 34'54"55 13 8
5   Eugenio Lazzarini Iprem 34'55"10 9 6
6   Harald Bartol MBA 35'07"66 5 5
7   Hans Müller MBA 35'08"83 8 4
8   Patrick Hérouard MBA 35'13"31 12 3
9   Henk van Kessel Condor 35'25"53 11 2
10   Michel Galbit Morbidelli 35'31"65 14 1
11   Thierry Noblesse MBA 35'41"37 17
12   Rino Zuliani MBA 35'42"50 16
13   Martin van Soest MBA 36'00"19 25
14   Peter Hubbard Morbidelli 36'10"21 20
15   Paul Bordes Morbidelli 36'12"65 21
16   Johnny Wickström Morbidelli 36'13"12 30
17   Willy Pérez MBA 36'16"77 22
18   Jan Huberts MBA +1 ronde 36
19   Fernando González de Nicolás MBA +1 ronde 24
20   René Rénier MBA +1 ronde 33
21   Fabrizio Santarini MBA +1 ronde 31
22   Joe Genoud MBA +1 ronde 29
23   Jörg Affolter MBA +1 ronde 32
DNF   Guy Bertin Motobécane Val 1
DNF   Ángel Nieto Minarelli Versnellingsbak 2
DNF   Clive Horton Morbidelli 10
DNF   August Auinger MBA 15
DNF   Stefan Dörflinger Morbidelli 18
DNF   Jean-Claude Selini MBA 19
DNF   Per-Edvard Carlsson MBA 23
DNF   John Kernan MBA 26
DNF   Barry Smith MBA 27
DNF   Tony Smith Morbidelli 28
DNF   Reiner Koster MBA 34
DNF   Alojz Pavlic MBA 35
DNS   Peter Looijesteijn MBA Val[2] 3

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos Coureur Motorfiets Ptn
1   Pier Paolo Bianchi MBA 80
2   Ángel Nieto Minarelli 66
3   Loris Reggiani Minarelli 63
4   Bruno Kneubühler MBA 55
5   Guy Bertin Motobécane 51
6   Hans Müller MBA 42
7   Iván Palazzese MBA 25
8   Peter Looijesteijn MBA 17
  Barry Smith MBA
10   Ricardo Tormo MBA 13

Zijspannen bewerken

Jock Taylor en Benga Johansson werden eigenlijk al wereldkampioen in de opwarmronde, toen Rolf Biland door een vastloper de pit moest opzoeken. Bovendien viel Alain Michel al in de eerste ronde uit. Taylor moest de overwinning laten aan Derek Jones en Brian Ayres, maar zijn tweede plaats was voldoende voor de wereldtitel. Op het podium was er weinig vreugde, want tijdens de race waren de combinaties van Mal White/Phil Spendlove en Yvan Trolliet/Denis Vernet met elkaar in botsing gekomen. Daarbij vlogen White en Spendlove over de vanghekken en tegen het talud, waarbij Mal White op slag werd gedood.

Uitslag zijspannen bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Derek Jones   Brian Ayres Ireson-Yamaha 32'08"28 15
2   Jock Taylor   Benga Johansson Windle-Yamaha 12
3   George O'Dell   Kenneth Williams Yamaha 10
4   Peter Campbell   Richard Goodwin Yamaha 8
5   Dick Greasley   Stewart Atkinson Yamaha 6
6   Egbert Streuer   Boy Brouwer[3] LCR-Yamaha 5
7   Walter Ohrmann   Erich Schmitz Yamaha 4
8   Masato Kumano   Georg Buchner Kumano-Yamaha 3
9   Bruno Holzer   Karl Meierhans LCR-Yamaha 2
10   John Barker   Nick Cutmore Yamaha 1
DNF   Alain Michel   Michael Burkhardt Seymaz-Yamaha
DNF   Yvan Trolliet   Denis Vernet Seymaz-Yamaha Ongeval
DNF   Mal White   Phil Spendlove Yamaha Ongeval Mal White (†)
DNS   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha Vastloper

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn
1   Jock Taylor
(wereldkampioen)
  Benga Johansson
(wereldkampioen)
Windle-Yamaha 79
2   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 48
3   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-LCR-Yamaha 40
4   Alain Michel   Paul Gérard en
  Michael Burkhardt
Seymaz-Fath /
Seymaz-Yamaha
39
5   Derek Jones   Brian Ayres Ireson-Yamaha 35
6   Egbert Streuer   Johan van der Kaap en
  Boy Brouwer
LCR-Yamaha 34
7   Bruno Holzer   Karl Meierhans LCR-Yamaha 21
8   George O'Dell   Kenneth Williams en
  Bill Boldison
Yamaha 14
9   Göte Brodin   Billy Gällros Krauser-LCR-Yamaha 11
  Michel Vanneste   Serge Vanneste Busch-Suzuki

Trivia bewerken

  • Yamaha haalde zich in Silverstone de woede van veel privérijders op de hals, toen Barry Sheene, die nog niets had gepresteerd, een fabrieksmotor kreeg. Deze motor had net als die van Roberts elektronische powervalves. Toen het niet werkte kreeg hij ook nog een Harris-frame. Vooral Boet van Dulmen en Jack Middelburg begrepen er niets van. Middelburg had zelfs al een Grand Prix gewonnen.
  • Giampaolo Marchetti kon niet starten door een beenbreuk die hij had opgelopen door een verkeersongeval in Italië. Hij zou nooit meer in het wereldkampioenschap aan de start komen.
  • Rolf Steinhausen was in België gecrasht en besloot daarna zijn carrière te beëindigen. Dat betekende uiteindelijk alleen dat hij in 1980 niet meer aan de start kwam. In 1981 hervatte hij zijn carrière.
  • Voor Mick Grant herhaalde de geschiedenis zich. In 1979 was zijn Honda NR 500 na een val in de race uitgebrand, in 1980 gebeurde hetzelfde in de trainingen.
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1980
FIM wereldkampioenschap wegrace
32e seizoen (1980)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1980

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1979
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1981