Grand Prix-wegrace van Zweden 1988

De Grand Prix-wegrace van Zweden 1988 was de dertiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1988. De races werden verreden op 14 augustus 1988 op de Scandinavian Raceway nabij Anderstorp (Jönköpings län). Voor het eerst werden alle races (125 cc,- 250 cc,-, 500 cc,- en de zijspanklasse) op zondag verreden. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 125cc-klasse beslist. Jorge Martínez won die titel en werd daarmee dubbelkampioen, want hij was al wereldkampioen in de 80cc-klasse, die in Zweden niet aan de start kwam.

Grand Prix-wegrace van Zweden 1988
Scandinavian Raceway
Officiële naam	Swedish TT 88
Land	Zweden
Datum	14 augustus 1988
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Eddie Lawson
Snelste ronde	Eddie Lawson
Eerste	Eddie Lawson
Tweede	Wayne Gardner
Derde	Christian Sarron
250 cc
Poleposition	Luca Cadalora
Snelste ronde	Reinhold Roth
Eerste	Sito Pons
Tweede	Juan Garriga
Derde	Dominique Sarron
125 cc
Poleposition	Jorge Martínez
Snelste ronde	Jorge Martínez
Eerste	Jorge Martínez
Tweede	Ezio Gianola
Derde	Julián Miralles
Zijspan
Poleposition	Steve Webster/ Tony Hewitt
Snelste ronde	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Eerste	Steve Webster/ Tony Hewitt
Tweede	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Derde	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders

Algemeen

Ondanks de jarenlange dreiging van de FIM om de Zweedse Grand Prix van de kalender te schrappen, ging de accommodatie in Anderstorp steeds verder achteruit. Het circuit was hobbelig en vuil en er bleven grote plassen water op staan. Bovendien was ook het zwembad nu onbruikbaar geworden. Omdat het tijdens de trainingen bijna voortdurend nat was, waren er veel valpartijen. Wayne Gardner liep daarbij een handblessure op, Jacques Cornu brak een sleutelbeen en Javier Cardelús brak een botje in zijn voet. Verder kwamen Christian Boudinot, Luca Cadalora, Carlos Cardús, Paolo Casoli, Harald Eckl, Norihiko Fujiwara, Juan Garriga, Patrick Igoa, Carlos Lavado, Rob McElnea, Julián Miralles, Luis Miguel Reyes, Raymond Roche, Jean-Philippe Ruggia, Allan Scott en Hans Spaan ten val. Donnie McLeod schrok hevig toen hij door aquaplaning de grip van zijn voorwiel verloor, maar hij bleef overeind. Een gevolg van de regen was ook dat de snelste tijden in de eerste trainingen verreden werden. Wie daar niet in slaagde was veroordeeld om een tijd op de natte baan te zetten. De slachtoffers daarvan waren Wayne Gardner en Egbert Streuer.

500cc-klasse

De training

Omdat Wayne Gardner door een valpartij nog geen snelle tijd gereden had moest hij dit alsnog op de natte baan doen. Het resulteerde in de dertiende startplaats. Wayne Rainey blaakte van het zelfvertrouwen na zijn overwinningen in de 8 uur van Suzuka en de Britse Grand Prix, terwijl Eddie Lawson bezorgd was over het weer. Hij had vijf verschillende regenbanden getest en was niet tevreden, maar hij had de snelste trainingstijd op het droge circuit gereden. Lawson had in de droge training wel zijn afstelling voor een droge race gevonden, maar Wayne Gardner was daar door zijn val niet in geslaagd.

Trainingstijden

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"34'69
2.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"35'37
3.	Wayne Rainey	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"35'70
4.	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	1"35'86
5.	Didier de Radiguès	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"35'98
6.	Randy Mamola	Cagiva	1"35'98
7.	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	1"36'30
8.	Kevin Magee	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"36'44
9.	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	1"36'68
10.	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	1"37'07

De race

Omdat hij de goede afstelling én de goede banden voor een droge race had gevonden, was Eddie Lawson klaar voor de race, in tegenstelling tot Wayne Gardner, die in de enige droge training gevallen was en wel goede regenafstellingen had, maar op het droge circuit met een op de gok afgestelde Honda moest aantreden. Wayne Rainey leidde de race twee ronden lang, maar viel daarna terug in de achtervolgende groep, terwijl Lawson de leiding nam en ogenschijnlijk zonder problemen naar de overwinning reed. Gardner bezette de tweede plaats en werd ook niet bedreigd. Al met al was het een saaie race, met grote tussenafstanden en weining gevechten. Christian Sarron werd derde. Invaller Roger Burnett deed het goed met de achtste plaats en de geblesseerde Raymond Roche scoorde eindelijk weer eens punten, hoewel zowel Cagiva als Suzuki geen hoge ogen gooiden.

Dreiging van de IRTA

Hoewel de FIM de Zweedse GP voor het seizoen 1989 al geagendeerd had, was de IRTA van mening dat ze van de kalender moest verdwijnen. Dat werd in een vergadering door Mike Trimby (voorzitter IRTA), Serge Rosset (ELF) en Paul Butler (Yamaha) duidelijk gemaakt aan vertegenwoordigers van de SVEMO (Zweedse Motor- en Sneeuwscootersportbond). De Zweden toonden feitelijk geen enkele belangstelling voor welke vorm van motorsport dan ook. Dat bleek niet alleen door het ontbreken van geld voor het onderhoud van het circuit, maar ook door de ongebruikte gastkaarten (voor bedrijven en sponsoren). SVEMO-voorzitter Jacob Douglas presenteerde plannen voor de verbetering van het circuit, maar moest toegeven dat er nog geen overheidstoestemming en ook nog geen geld voor was. Het Zweedse publiek was ook al geen aanwinst, want behalve enkele echte liefhebbers hield het zich vooral bezig met drinken en stelen van dure racespullen. De Zweedse televisie verkorte de geplande uitzending van een uur tot een korte samenvatting, met als smoes dat een aantal coureurs ooit in Zuid-Afrika had gereden, waar dus kennelijk alle motorsportliefhebbers voor moesten boeten. Dat gold overigens niet voor tennissers die in het South African Open hadden gespeeld. Het afvallen van een Grand Prix was voor de IRTA geen probleem: men wilde naar een maximum van veertien GP's en dan moesten er twee (Zweden en Argentinië, dat ook een zeer slechte organisatie had) afvallen. Men zou tegenstand kunnen verwachten van de FIM, die de SVEMO niet zomaar zou laten vallen, en de teams in de lichte klassen en de zijspanklasse, die toch al weinig GP's op de kalender hadden. Dat laatste zou worden opgelost bij het wegvallen van de 80cc-klasse na 1989. Dan waren er nog maar vier klassen over en wilde de FIM eisen dat bij elke GP alle klassen zouden worden uitgenodigd.

Uitslag 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	47"59'28	1	20
2	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	48"12'32	13	17
3	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	48"18'62	2	15
4	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	48"22'73	4	13
5	Wayne Rainey	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	48"29'36	3	11
6	Kevin Magee	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	48"34'73	8	10
7	Didier de Radiguès	Agostini-Marlboro-Yamaha	48"47'91	5	9
8	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	48"50'44	7	8
9	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	48"52'61	9	7
10	Randy Mamola	Cagiva	48"58'80	6	6
11	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	48"59'29	10	5
12	Kevin Schwantz	Pepsi-Suzuki	49"02'02	12	4
13	Rob McElnea	Pepsi-Suzuki	49"10'88	11	3
14	Tadahiko Taira	Tech 21-Yamaha	49"22'28	17	2
15	Raymond Roche	Cagiva	+1 ronde	19	1
16	Fabio Barchitta	Katayama-ELF-HRC-Honda	+1 ronde	18
17	Norihiko Fujiwara	Yamaha	+1 ronde	21
18	Peter Lindén	Honda	+1 ronde	16
19	Marco Gentile	Fior-Marlboro-Yamaha	+1 ronde	15
20	Bruno Kneubühler	Honda	+1 ronde	22
21	Peter Sköld	Honda	1 ronde	23
22	Wolfgang von Muralt	Suzuki	+1 ronde	26
23	Simon Buckmaster	Honda	+2 ronden	30
24	Claus Wulff	Honda	+2 ronden	31
25	Åke Dahli	Suzuki	+2 ronden	28
26	Christoph Bürki	Honda	+2 ronden	27
27	Lars Johansson	Suzuki	+3 ronden	34

Niet gefinished

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Daniel Amatriaín	Honda		25
Alessandro Valesi	Honda		20
Nicholas Schmassmann	Honda		29
Fabio Biliotti	Honda		32
Maarten Duyzers	HDJ-Honda	Krukas	24

Niet gestart

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha		14
Thomas Aronsson	Honda		33

Niet gekwalificeerd

Coureur	Merk
Gunnar Bruhn	Honda
Ari Rämö	Honda
Andreas Leuthe	Suzuki

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Shunji Yatsushiro	Rothmans-HRC-Honda	Blessure
Malcolm Campbell	ELF-Honda
Gustav Reiner	Hein Gericke-Honda	Blessure
Manfred Fischer	Hein Gericke-Honda
Marco Papa	Honda
Mike Baldwin	Katayama-ELF-Honda
Donnie McLeod	Honda
Steve Manley	Suzuki
Massimo Broccoli	Cagiva

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	215
2	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	192
3	Wayne Rainey	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	174
4	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	138
5	Kevin Magee	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	128
6	Didier de Radiguès	Agostini-Marlboro-Yamaha	113
7	Kevin Schwantz	Pepsi-Suzuki	104
8	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	102
9	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	88
10	Rob McElnea	Pepsi-Suzuki	66

250cc-klasse

De training

Nadat de Yamaha's op het bochtige Donington Park in het voordeel waren geweest, verwachtte men op de snelle Scandinavian Raceway dat de Honda's het voortouw zouden nemen. Luca Cadalora, de winnaar op Donington, was echter opnieuw de snelste en behalve Juan Garriga was ook Jean-Philippe Ruggia met zijn productie-Yamaha TZ 250 sneller dan de Honda's. Jacques Cornu brak bij een val een sleutelbeen, waardoor het erop leek dat hij niet zou kunnen starten.

Trainingstijden

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"38'24
2.	Jean-Philippe Ruggia	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"38'71
3.	Juan Garriga	Nieto-Ducados-Yamaha	1"38'72
4.	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	1"38'92
5.	Reinhold Roth	HB-HRC-Honda	1"39'18
6.	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	1"39'34
7.	Harald Eckl	Römer-Aprilia-Rotax	1"39'38
8.	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	1"39'38
9.	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	1"39'43
10.	Masahiro Shimizu	Terra-HRC-Honda	1"39'51

De race

Na de start in Zweden leidde Reinhold Roth voor Luca Cadalora, Dominique Sarron, Sito Pons, Jean-Philippe Ruggia, Juan Garriga, Carlos Cardús, Iván Palazzese en Jacques Cornu. Al snel vormde zich een kleinere kopgroep met Cadalora, Garriga, Pons, Roth en Sarron. Vooral Garriga, Pons en Cadalora vochten om de leiding, tot de laatste in de negende ronde ten val kwam. Een ronde later viel op dezelfde plaats Masahiro Shimizu, die door Cornu niet meer ontweken kon worden waardoor ook hij viel. Pons won de race voor Garriga en bouwde daarmee zijn voorsprong in het kampioenschap uit tot negen punten, waarmee het met (naar men toen nog dacht) drie races te gaan nog steeds spannend was.

Uitslag 250cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	41"27'89	4	20
2	Juan Garriga	Nieto-Ducados-Yamaha	41"28'19	3	17
3	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	41"28'56	9	15
4	Reinhold Roth	HB-HRC-Honda	41"28'80	5	13
5	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	41"45'73	6	11
6	Iván Palazzese	Yamaha	41"56'39	14	10
7	Jean-Philippe Ruggia	Gauloises-Sonauto-Yamaha	41"58'17	2	9
8	August Auinger	Aprilia-Rotax	42"01'11	19	8
9	Jean-François Baldé	Defi-Rotax	42"01'35	13	7
10	Martin Wimmer	Fath-Hein Gericke-Yamaha	42"05'57	15	6
11	Helmut Bradl	Honda	42"20'18	23	5
12	Wilco Zeelenberg	Docshop-Yamaha	42"23'78	24	4
13	Stefano Caracchi	Honda	42"24'06	20	3
14	Maurizio Vitali	Gazzaniga-Rotax	42"24'43	26	2
15	Jean-Michel Mattioli	Docshop-Yamaha	42"24'87	18	1
16	Urs Lüzi	Honda	42"30'71	31
17	Paolo Casoli	Pileri-AGV-Garelli	42"39'66	21
18	Bruno Casanova	FMI-Aprilia-Rotax	42"41'88	17
19	Alain Bronec	Honda	43"06'39	33
20	Bruno Bonhuil	Honda	+1 ronde	35

Niet gefinished

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Donnie McLeod	7Up-EMC-Rotax		16
Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	Val	12
Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	Opgave	11
Thierry Rapicault	Fior-Rotax		30
Masahiro Shimizu	Terra-HRC-Honda	Val	10
Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	Val	8
Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	Val	1
Jean-Francois Foray	Yamaha		32
Andreas Preining	Aprilia-Rotax		22
Hans Lindner	Honda		28
Eilart Lundstedt	Rotax		38
Alberto Puig	Honda		34
Jochen Schmid	Honda		29
Urs Jücker	Yamaha		27

Niet gestart

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Gary Cowan	Yamaha		25
Javier Cardelús	Aprilia-Rotax	Blessure	36
Christian Boudinot	Fior-Rotax		37
Harald Eckl	Römer-Aprilia-Rotax		7

Niet gekwalificeerd

Coureur	Merk
Bobby Issazadhe	Yamaha
Sandy Berlin	Yamaha
Seigo Kikuchi	HRC-Honda
Guy Bertin	Yamaha
Johan Svaerdgren	Yamaha
Hervé Duffard	Honda
Hannu Kallio	Honda

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	Blessure
John Kocinski	Roberts-Lucky Strike-Yamaha
Jim Filice	HRC-Honda
Alan Carter	Yamaha
Massimo Matteoni	Yamaha
Manfred Herweh	Levior-Yamaha
Kevin Mitchell	Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	199
2	Juan Garriga	Nieto-Ducados-Yamaha	190
3	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	151
4	Reinhold Roth	HB-HRC-Honda	135
5	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	130
6	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	121
7	Jean-Philippe Ruggia	Gauloises-Sonauto-Yamaha	91
8	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	87
9	Masahiro Shimizu	Terra-HRC-Honda	58
10	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	51

125cc-klasse

De training

In de 125cc-training was Jorge Martínez de snelste, maar de tijden lagen dicht bij elkaar, zodat Ezio Gianola bepaald niet kansloos was in de race. Hans Spaan deed goede zaken met zijn vierde startplaats voor zijn concurrent Julián Miralles. Ook opvallend was de negende tijd van Taru Rinne, die vorig jaar nog hard was gevallen in Anderstorp, maar die in de GP van Frankrijk als eerste vrouwelijke solocoureur WK-punten had gescoord.

Trainingstijden

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	1"45'83
2.	Ezio Gianola	Honda	1"45'90
3.	Adi Stadler	Honda	1"46'61
4.	Hans Spaan	Samson-Sharp-Honda	1"46'66
5.	Heinz Lüthi	Honda	1"46'67
6.	Julián Miralles	Nieto-Ducados-Honda	1"46'71
7.	Hubert Abold	Nieto-Ducados-Honda	1"46'87
8.	Fausto Gresini	Pileri-AGV-Garelli	1"47'04
9.	Taru Rinne	Pileri-AGV-Garelli	1"47'22
10.	Corrado Catalano	Aprilia-Rotax	1"47'53

De race

In de eerste helft van de 125cc-race in Zweden moest Jorge Martínez het initiatief aan Ezio Gianola laten. Martínez wilde niet te veel risico's nemen, maar toen hij eenmaal begon in te lopen op Gianola ging hij hem ook voorbij. Doordat hij drie punten meer scoorde dan Gianola was Martínez nu zeker van de wereldtitel. Intussen had Julián Miralles lang alleen op de derde plaats gereden, achtervolgd door Adi Stadler en Hans Spaan. Spaan's Honda was sneller dan die van Stadler en hij achterhaalde zelfs Miralles. Bij het uitkomen van de laatste bocht viel Spaan Miralles aan en beiden dachten dat ze derde waren geworden. De tijdwaarneming gaf echter aan dat Miralles 0,22 seconde sneller was geweest.

Uitslag 125cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	40"56'47	1	20
2	Ezio Gianola	Honda	40"56'76	2	17
3	Julián Miralles	Nieto-Ducados-Honda	41"08'12	6	15
4	Hans Spaan	Samson-Sharp-Honda	41"08'34	4	13
5	Adi Stadler	Honda	41"15'47	3	11
6	Bady Hassaine	Honda	41"20'79	11	10
7	Johnny Wickström	Honda	41"21'35	23	9
8	Lucio Pietroniro	Honda	41"21'91	13	8
9	Flemming Kistrup	Hummel-Honda	41"24'19	14	7
10	Stefan Prein	Honda	41"26'36	20	6
11	Heinz Lüthi	Honda	41"26'79	5	5
12	Koji Takada	Fukuda-Honda	41"30'11	31	4
13	Hisashi Unemoto	Fukuda-Honda	41"32'31	30	3
14	Domenico Brigaglia	Gazzaniga-Rotax	41"40'62	15	2
15	Allan Scott	Honda	41"44'81	18	1
16	Gerhard Waibel	Honda	41"45'49	22
17	Stefan Dörflinger	Marlboro-Honda	41"50'74	17
18	Alfred Waibel	Waibel-Honda	41"55'86	28
19	Robin Milton	Honda	41"56'06	36
20	Jean-Claude Selini	Honda	41"57'24	32
21	Àlex Crivillé	Nieto-Ducados-Derbi	41"57'57	35
22	Hubert Abold	Honda	41"58'05	7
23	Manuel Hernández	Honda	41"58'46	24
24	Jussi Hautaniemi	Honda	41"59'18	37
25	Taru Rinne	Honda	42"12'76	9
26	Andrés Sánchez	Rotax	+1 ronde	34
27	Thierry Feuz	Ferac-Rotax	+1 ronde	29

Niet gefinished

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Luis Miguel Reyes	Pileri-AGV-Garelli	Val	26
Krysztof Galatowicz	Honda		16
Fausto Gresini	Pileri-AGV-Garelli		8
Juan Ramon Bolart	JJ Cobas-Rotax		25
Corrado Catalano	Aprilia-Rotax	Motor	10
Ian McConnachie	Cagiva	Opgave	21
Pier Paolo Bianchi	Cagiva	Opgave	19
Gastone Grassetti	Honda	Val	12
Mike Leitner	LCR-Rotax		27

Niet gestart

Coureur	Merk
Esa Kytölä	Honda

Niet gekwalificeerd

Coureur	Merk
Robin Appleyard	Honda
Håkan Olsson	Honda
Javier Debón	Rotax
Fernando Gonzales	JJ Cobas-Rotax
A. Andersson	Rotax
Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi
Stuart Edwards	Rotax

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Josef Fischer	Noki-Rotax
Alex Bedford	Honda
Paul Bordes	Honda
Jos van Dongen	Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Jorge Martínez (wereldkampioen)	Nieto-Ducados-Derbi	177
2	Ezio Gianola	Honda	157
3	Hans Spaan	Samson-Sharp-Honda	95
4	Julián Miralles	Nieto-Ducados-Honda	87
5	Domenico Brigaglia	Gazzaniga-Rotax	69
6	Gastone Grassetti	Honda	61
7	Adi Stadler	Honda	60
8	Gerhard Waibel	Honda	52
9	Stefan Prein	Honda	50
10	Lucio Pietroniro	Honda	49

Zijspanklasse

De training

Toen de meeste combinaties in de eerste (droge) training hun beste tijden zetten, kwamen de Nederlandse equipes in grote problemen. Theo van Kempen had moeilijkheden met zijn versnellingsbak en reed de zestiende tijd, maar Egbert Streuer kon door een gebroken versnellingsbakas helemaal geen tijd zetten. Hij moest dat later op een natte baan doen en kwalificeerde zich maar net, als twintigste en laatste. Steve Webster was de snelste, terwijl kampioenschapsleider Rolf Biland vanaf de tweede startrij moest starten.

Trainingstijden

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd
1.	Steve Webster	Tony Hewitt	Silkolene-LCR-Krauser	1"39'68
2.	Markus Egloff	Urs Egloff	BP-LCR-ADM	1"40'49
3.	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	1"40'83
4.	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	1"40'96
5.	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha	1"41'74
6.	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	1"43'09
7.	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-ADM	1"43'61
8.	Wolfgang Stropek	Geral de Haas	LCR-Krauser	1"43'80
9.	Bernd Scherer	Thomas Schröder	BSR-Krauser	1"44'04
10.	Pascal Larratte	Jacques Corbier	LCR-Yamaha	1"44'09

De race

Bij winst zouden Rolf Biland en Kurt Waltisperg in deze race al wereldkampioen kunnen worden. Het kampioenschap moest echter nog even uitgesteld worden, want hoewel Biland even de leiding wist te nemen, werd hij toch nog ingehaald door Steve Webster/Tony Hewitt. De Yamaha van Egbert Streuer liep voor het eerst van het seizoen probleemloos, maar nu moest hij met bakkenist Bernard Schnieders van de laatste rij starten. Streuer passeerde bijna het hele veld en finishte als derde. Biland/Waltisperg hoefden zich echter geen zorgen te maken. Ze hoefden in de GP van Tsjecho-Slowakije slechts veertiende te worden om wereldkampioen te worden en zelfs als ze zouden uitvallen moesten Webster/Hewitt ook nog winnen om hen de titel afhandig te maken.

Uitslag zijspanklasse

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Steve Webster	Tony Hewitt	Silkolene-LCR-Krauser	38"32'47	1	20
2	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	+1'04	4	17
3	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	+3'83	20	15
4	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	+20'18	3	13
5	Markus Egloff	Urs Egloff	BP-LCR-ADM	+47'85	2	11
6	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha	+1"19'50	5	10
7	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	+1"24'51	6	9
8	Yoshisada Kumagaya	Peter Lindén	Windle-Yamaha	+1"37'03	13	8
9	Derek Jones	Peter Brown	LCR-Yamaha		11	7
10	Bernd Scherer	Thomas Schröder	BSR-Krauser		9	6
11	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha		12	5
12	Pascal Larratte	Jacques Corbier	LCR-Yamaha		10	4
13	Fritz Stölzle	Hubert Stölzle	LCR-Krauser		14	3
14	Yvan Nigrowsky	Martial Charpentier	Seymaz-JPX		15	2
15	Doug Chivas	Håkan Olsson	LCR-Yamaha			1

Niet gefinished

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak	Grid
Wolfgang Stropek	Geral de Haas	LCR-Krauser	Ontsteking	8
Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-ADM		7
Theo van Kempen	Simon Birchall	Lucky Strike-LCR-Yamaha	Ongeval	16

Top tien tussenstand zijspanklasse

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn.
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	154
2	Steve Webster	Tony Hewitt	Silkolene-LCR-Krauser	136
3	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	82
4	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	80
5	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	64
	Markus Egloff	Urs Egloff	BP-LCR-ADM
7	Derek Jones	Peter Brown	LCR-Yamaha	61
8	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	53
9	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha	48
10	Barry Brindley	Graham Rose en Gavin Simmons	LCR-Yamaha	46

Trivia

Jacques Cornu

Nadat Jacques Cornu tijdens de training geblesseerd raakte werd hij onmiddellijk naar Zwitserland gevlogen, waar professor Livio in het ziekenhuis van Lausanne een sleutelbeenfractuur vaststelde. Livio mat hem echter een beschermend korset aan waardoor Cornu terug kon vliegen naar Zweden om alsnog te starten.

Peter Lindén

Natuurlijk voelt een luchtmachtofficier zich thuis op een vliegveld (zoals het circuit van Anderstorp). Dat gold in elk geval voor Peter Lindén, die in een nationale superbike-race startte, daarna in de 500cc-klasse achttiende werd en in de zijspanrace als bakkenist van Yoshisada Kumagaya Brian Barlow verving en achtste werd.

Taru Rinne

Taru Rinne had al hoge ogen gegooid door in de GP van Frankrijk veertiende te worden, maar dat ze nu slechts vijfentwintigste werd lag niet aan haar. Na de negende trainingstijd gereden te hebben lag ze ook in de race op de negende plaats toen haar uitlaat scheurde.

Zwembad

Een zwembad is uiteraard geen eerste noodzaak op een circuit, maar dat van Anderstorp maakte deel uit van een jarenlange traditie. Wie in Anderstorp een wereldtitel behaalde werd door zijn collega's in het zwembad gegooid. Omdat de Zweedse GP altijd tegen het einde van het seizoen viel waren dat al heel wat coureurs geweest. Nu het door achterstallig onderhoud onbruikbaar was geworden bleef Jorge Martínez een bad bespaard. Het onbruikbare zwembad stond echter ook symbool voor de rest van het circuit, dat ook niet werd onderhouden.

Alle races op zondag

Tot aan dit jaar had de organisatie van de Zweedse GP de 250cc-klasse altijd op zaterdag laten rijden, terwijl ze gemakkelijk in het programma van de zondag paste. Daarme hoopte men meer entreegelden op te halen, maar de coureurs beviel het allerminst. De 250cc-rijders hadden een trainingsdag minder en er kwam nauwelijks publiek op af. Nu had de FIM echter een ultimatum gesteld: men mocht alleen op zaterdag racen als er voor een Eurovisie-signaal gezorgd was. De Eurovisie zag daar echter niets in en maakte alleen beelden op zondag, zodat de Zweden gedwongen waren dan ook de 250cc-klasse te laten rijden. Vreemd genoeg had de FIM de Zweedse Grand Prix al voor het seizoen 1989 op de kalender gezet, maar de IRTA was het daar niet mee eens. Zij legde de organisatie een flink aantal eisen voor en dreigde de GP in 1989 over te slaan.

Bronnen, noten en/of referenties

• Motor Magazine
• Moto 73

voetnoten

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1980–1989)

Grand Prix-wegrace van Zweden

1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1939 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1961 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990