Grand Prix-wegrace van Argentinië 1981

De Grand Prix-wegrace van Argentinië 1981 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1981. De races werden verreden op 22 maart 1981 op het Autódromo Oscar Alfredo Gálvez in Buenos Aires.

Vlag van Argentinië Grand Prix van Argentinië 1981
Autódromo Oscar Alfredo Gálvez
Land Vlag van Argentinië Argentinië
Datum 22 maart 1981
Organisator FIM
350 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
Tweede Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
Derde Vlag van Venezuela Carlos Lavado
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Australië Graeme Geddes
Eerste Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
Tweede Vlag van Australië Graeme Geddes
Derde Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Italië Loris Reggiani
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Italië Loris Reggiani
Derde Vlag van Frankrijk Jacques Bolle

Algemeen

bewerken

Jon Ekerold probeerde zijn collega's over te halen de Argentijnse Grand Prix te boycotten, vanwege de hoge reiskosten. Een aantal coureurs vreesde ook dezelfde taferelen die zich tijdens de GP van Venezuela hadden voorgedaan: hoge temperaturen, geen hotelkamers, corruptie, bureaucratie en allerlei belastingen. Toni Mang de grootste concurrent van Ekerold, moest vanwege zijn contract met Kawasaki wel naar Argentinië reizen en daardoor kon Ekerold het zich ook niet veroorloven weg te blijven. Toch stelde Ekerold het FIM-bestuur in maart op de hoogte van het feit dal alle toprijders uit de 250- en de 350cc-klassen zouden wegblijven. Uiteindelijk gingen alle toprijders naar Buenos Aires, waar de organisatie uitstekend bleek te zijn. Bovendien kwamen er 40.000 toeschouwers. Argentinië moest wel dispensatie van de FIM krijgen omdat men niet voldeed aan het minimumaantal van vier startende klassen.

350cc-klasse

bewerken

In de 350cc-race in Argentinië joegen Jean-François Baldé en Carlos Lavado twintig ronden achter Jon Ekerold aan, maar toen gaf Ekerold nog een beetje extra gas en won met 8 seconden voorsprong op Baldé. Lavado werd derde. Ekerold maakte zich na de race niet geliefd bij zijn collega's door te roepen dat niemand hem dit jaar zou kunnen verslaan. Bovendien sprak hij nogal minachtend over Toni Mang, die in tegenstelling tot Ekerold in Argentinië wilde rijden naar slechts 7e werd.

Uitslag 350 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jon Ekerold Solo 54' 35" 34 15
2   Jean-François Baldé Kawasaki +8" 19 12
3   Carlos Lavado Yamaha +11" 72 10
4   Patrick Fernandez Bimota-Yamaha +47" 04 8
5   Jeffrey Sayle Yamaha +58" 23 6
6   Thierry Espié Bimota-Yamaha +1' 12" 21 5
7   Toni Mang Kawasaki +1' 17" 69 4
8   Graeme Geddes Bimota-Yamaha +1' 25" 29 3
9   Jacques Cornu Yamaha +1' 56" 42 2
10   Vincenzo Cascino Yamaha +1' 57" 52 1
11   Paolo Ferretti Yamaha +1 ronde
12   Peter Looijesteijn Bakker-Yamaha +1 ronde
13   Yervant Samirdjian Yamaha +1 ronde
14   Lucilo Baumer Yamaha +1 ronde
15   Limberg Moreira Yamaha +1 ronde
16   Sagreira Yamaha +1 ronde
DNF   Gustav Reiner Solo ongeval
DNF   Martin Wimmer Yamaha
DNF   Didier de Radiguès Yamaha
DNF   Michel Rougerie Yamaha
DNF   Marcelo Diez Yamaha val
DNF   Eduardo Alemán Yamaha
DNF   Roger Sibille Yamaha ongeval
DNF   Claudio Girotto Yamaha
DNF   Klaas Hernamdt Yamaha
DNF   Fernando Cerdera Kawasaki
DNF   Eric Saul Chevallier-Yamaha
DNF   Rafael Olavarria Yamaha
DNF   Pierre Bolle Yamaha
DNF   Alfredo Rios Yamaha
DNF   Pancracio Catania Yamaha
DNF   Alejandro Alemán Yamaha

250cc-klasse

bewerken

Van de zenuwen kreeg Graeme Geddes, die de derde trainingstijd had gezet, zijn motor pas als laatste aan de praat, maar halverwege de race nam hij de koppositie over van Jean-François Baldé. Aanvankelijk had Carlos Lavado aan de leiding gereden, maar in de elfde ronde strandde hij achter de pits door gebroken bouten van zijn achtertandwiel. Geddes kreeg last van hangende gasschuiven waardoor hij uiteindelijk Baldé toch moest laten voorgaan. Patrick Fernandez werd derde. Regerend wereldkampioen Toni Mang had tijdens de trainingen de goede afstelling van het rijwielgedeelte van zijn Kawasaki niet gevonden en werd slechts 14e.

Uitslag 250 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jean-François Baldé Kawasaki 53' 59" 50 15
2   Graeme Geddes Yamaha +5" 85 12
3   Patrick Fernandez Bimota-Yamaha +9" 13 10
4   Hervé Guilleux Siroko-Rotax +11" 56 8
5   Roland Freymond Ad Maiora +28" 13 6
6   Martin Wimmer Yamaha +30" 13 5
7   Eric Saul Chevallier-Yamaha +30" 83 4
8   Loris Reggiani Bimota-Yamaha +54" 22 3
9   Didier de Radiguès Yamaha +54" 95 2
10   Thierry Espié Chevallier-Yamaha +1' 00" 55 1
11   Roger Sibille Yamaha +1' 05" 06
12   Jean-Louis Guignabodet Kawasaki +1' 06" 29
13   Maurizio Massimiani Ad Maiora +1' 34" 19
14   Toni Mang Kawasaki +1' 46" 32
15   Eduardo Alemán Yamaha +1' 59" 98
16   Jean-Marc Toffolo Armstrong-Rotax +2' 18" 12
17   Jacques Cornu Egli +2' 27" 02
18   Lauro Assakawa Yamaha +1 ronde
DNF   Carlos Lavado Yamaha
DNF   Karl-Thomas Grässel Yamaha
DNF   Christian Estrosi Yamaha
DNF   Iván Palazzese Yamaha
DNF   Gianpaolo Marchetti MBA
DNF   Paolo Ferretti Yamaha
DNF   Jeffrey Sayle Armstrong-Rotax
DNF   Ángel Nieto Siroko-Rotax motor
DNF   Klaas Hernamdt Yamaha
DNF   Peter Looijesteijn Yamaha
DNF   Michel Rougerie Yamaha

125cc-klasse

bewerken

Er startten slechts 16 rijders in de 125cc-race in Argentinië en de Minarelli's van Ángel Nieto en Loris Reggiani waren zo oppermachtig dat die twee elkaar bij het passeren van de hoofdtribune een aantal keren een hand gaven. Twee ronden voor het einde begon Nieto's motor door brandstofgebrek te stotteren, waardoor hij regelmatig moest schudden om benzine in zijn carburateurs te krijgen. Er waren kennelijk duidelijke stalorders, want Reggiani bleef steeds achter hem rijden en finishte als tweede. Jacques Bolle reed nu met de Motobécane die in 1979 en 1980 bestuurd was door Guy Bertin en werd derde. Bertin reed nu met de Sanvenero, maar viel uit. Regerend wereldkampioen Pier Paolo Bianchi werd slechts vijfde omdat zijn motortemperatuur te hoog opliep.

Uitslag 125 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ángel Nieto Minarelli 52' 19" 33 15
2   Loris Reggiani Minarelli +0" 32 12
3   Jacques Bolle Motobécane +7" 73 10
4   Willy Pérez MBA +26" 25 8
5   Pier Paolo Bianchi MBA +54" 57 6
6   Iván Troisi MBA +1' 16" 72 5
7   Per-Edvard Carlsson MBA +1' 17" 23 4
8   Fernando González De Nicolás MBA +1 ronde 3
9   Barry Smith MBA +1 ronde 2
10   Norberto Gatti Minarelli +1 ronde 1
11   Fabian Gonzales MBA +1 ronde
12   Ricardo Tormo Sanvenero +1 ronde
DNF   Guy Bertin Sanvenero
DNF   Hugo Vignetti MBA
DNF   Iván Palazzese MBA
DNF   Francisco Incorvaia MBA
  • Roland Freymond had weinig last van de temperatuur van 30º in Buenos Aires. Hij had een plastic zak met ijsblokjes onder zijn motorpak omdat hij ooit een film had gezien waarin Jack Findlay hetzelfde deed.
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1980
FIM wereldkampioenschap wegrace
33e seizoen (1981)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1981

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Argentinië 1963
Grand Prix-wegrace van Argentinië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Argentinië 1982