Grand Prix-wegrace der Naties 1986

De Grand Prix-wegrace der Naties 1986 was de tweede Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1986. De races werden verreden op 17 en 18 mei 1986 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza.

Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1986
Officiële naam 64º Gran Premio delle Nazioni
Land Vlag van Italië Italië
Datum 17 en 18 mei 1986
Organisator FMI/FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Derde Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Snelste ronde Vlag van Spanje Sito Pons
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Derde Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Fausto Gresini
Snelste ronde Vlag van Italië Fausto Gresini
Eerste Vlag van Italië Fausto Gresini
Tweede Vlag van Spanje Ángel Nieto
Derde Vlag van Oostenrijk August Auinger
80 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie
Eerste Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Tweede Vlag van Spanje Jorge Martínez
Derde Vlag van Spanje Manuel Herreros

Algemeen bewerken

De grote afwezige in Italië was Freddie Spencer, die halverwege de 500cc-race van de Spaanse GP was afgestapt. Er deden vele geruchten de ronde over Spencer, maar teamchef Erv Kanemoto vertelde dat Spencer absoluut had willen komen. Enkele uren voor vertrek had hij in zijn woonplaats een proefrit gemaakt met een 750cc-Honda en daarbij was zijn arm meteen dik geworden. Racen was absoluut niet mogelijk. Zoals gebruikelijk was de organisatie in Italië hier en daar weer rommelig, vooral tijdens de trainingsdagen. Er waren vechtpartijen tussen toeschouwers, een dronken Duitser raakte ernstig gewond toen hij met zijn privé-motorfiets op de oude kombaan was gevallen en in het rennerskwartier werd gestolen, waarvan o.a. Boet van Dulmen het slachtoffer werd. Toen hij zijn valhelm even naast zich neerlegde verdween die en Boet racete met een geleende helm van Alan Carter. Ook gebruikelijk in Italië: de 125cc-klasse reed al op zaterdag, de andere klassen op zondag. In de 80cc-klasse had Derbi duidelijk geen stalorders uitgevaardigd, maar dat had men misschien wel moeten doen. Nu vochten Jorge Martínez en Ángel Nieto om het been waar Stefan Dörflinger (Krauser) uiteindelijk mee heen ging.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

De afwezigheid van Freddie Spencer leek ook HRC te verrassen, want zijn complete team stond in Monza klaar. Takazumi Katayama belde naar Japan om Spencer's Honda NSR 500 voor Raymond Roche los te praten, maar daar was men nog steeds niet zeker of Spencer alsnog zou verschijnen. Uiteindelijk moest Wayne Gardner het als enige Honda-viercilindercoureur opnemen tegen vijf Yamaha YZR 500's. Het ronderecord van Kenny Roberts uit het seizoen 1983 werd ruim overtroffen: zelfs Juan Garriga was met zijn Cagiva sneller.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 1"49'05
2.   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"50'30
3.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"50'71
4.   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 1"50'86
5.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"50'91
6.   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"51'25
7.   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 1"51'58
8.   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 1"51'91
9.   Juan Garriga Cagiva 1"52'64
10.   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda-UK[1] 1"53'57

De race bewerken

Opnieuw vond er een (duw)-startincident plaats. Dit keer werd Wayne Gardner van achteren geraakt door Marco Gentile toen zijn Honda NSR 500 niet wilde aanslaan. Hij kon bijna niet meer lopen, maar moest ook meteen de pit in om zijn verbogen schakelpedaal te laten herstellen. Eddie Lawson leidde de race voor Didier de Radiguès, Randy Mamola, Christian Sarron, Raymond Roche, Rob McElnea, Ron Haslam, Juan Garriga, Roger Burnett en Mike Baldwin. Mamola passeerde De Radiguès en ging in de achtervolging op Lawson. Daarachter werd uiteindelijk gevochten door drie man: Sarron, McElnea en Baldwin. Het brandstofverbruik was echter cruciaal: met toestemming van de wedstrijdleiding was er na de opwarmronde bijgetankt, maar Lawson wist toch brandstofbesparend te rijden én Mamola achter zich te houden. Baldwin maakte zijn slechte start goed en werd derde. Ron Haslam en Juan Garriga kwamen ondanks de extra benzine toch met lege tanks stil te staan. Boet van Dulmen reed bij het ingaan van de laatste ronde nog op de negende plaats, maar door het stilvallen van Haslam en Garriga en de val van McElnea werd hij toch nog zesde. Didier de Radiguès kon het tempo door zijn in Spanje gebroken sleutelbeen niet volgen, maar werd toch nog vijfde.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 25 46"29'95 1 15
2   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 25 +5'68 2 12
3   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 25 +7'63 6 10
4   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 25 +10'02 5 8
5   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 25 +49'00 8 6
6   Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda 25 +1"43'95 16 5
7   Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki 25 +1"53'38 13 4
8   Fabio Biliotti FMI-Honda 24 +1 ronde 14 3
9   Paul Lewis Skoal Bandit-Heron-Suzuki 24 +1 ronde 18 2
10   Marco Papa Honda 24 +1 ronde 15 1
11   Dave Petersen HB-Gallina-Suzuki 24 +1 ronde 17
12   Peter Sköld Bakker-Honda 24 +1 ronde 20
13   Henk van der Mark PDM-Honda 24 +1 ronde 25
14   Manfred Fischer Hein Gericke-Honda 24 +1 ronde 22
15   Karl Truchsess Bakker-Honda 24 +1 ronde 29
16   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 24 +1 ronde 3
17   Peter Lindén Bakker-Honda 24 +1 ronde 24
18   Rob Punt Bakker-SNRT-Honda 24 +1 ronde 32
19   Marco Marchesani Suzuki 23 +2 ronden 21

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Ronden Oorzaak Grid
  Ron Haslam ELF-Honda 24 Brandstof 11
  Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 24 Val 4
  Juan Garriga Cagiva 24 Brandstof 9
  Andreas Leuthe Honda 22 33
  Leandro Becheroni Suzuki 21 26
  Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 15 Val 7
  Josef Doppler Honda 12 35
  Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda-UK[1] 12 Vastloper 10
  Marco Gentile Écurie-Fior-Honda 11 34
  Simon Buckmaster Duckhams Oil-Honda 10 30
  Armando Errico Suzuki 6 23
  Alessandro Valesi Honda 3 19
  Wolfgang von Muralt Frankonia-Suzuki 1 36
  Vittorio Scatola Paton 1 28
  Georg Jung Honda 1 27
  Marco Lucchinelli Cagiva 1 12
  Vinicio Bogani Suzuki 1 31

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Eero Hyvärinen Spondon-Honda
  David Griffith Suzuki
  Vincenzo Cascino Suzuki

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda Peesschedeontsteking
  Gustav Reiner Bakker-Honda-Deutschland Blessure[2]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 27
2   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 20
  Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha
4   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 15
5   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 14
6   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 6
7   Fabio Biliotti FMI-Honda 5
  Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda
  Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda
10   Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki 4
  Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Yamaha had alleen de YZR 250 van Martin Wimmer van nieuwe zuigers en cilinders voorzien en daarmee reed hij de snelste trainingstijd. Manfred Herweh reed de vierde trainingstijd met een Rotax-blok uit 1985, dat sneller bleek te zijn dan de blokken van 1986. Garelli trad aan met nieuwe v-twins, die pas op de vrijdag voor de trainingen voor het eerst gelopen hadden. De machines waren ook 11½ kilo lichter geworden. Toch kwam Massimo Matteoni slechts op de zestiende startplaats.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 1"56'77
2.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"57'34
3.   Fausto Ricci HRC-Honda 1"57'74
4.   Manfred Herweh HB-Aprilia-Rotax 1"57'79
5.   Dominique Sarron Rothmans-Honda 1"58'28
6.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 1"58'29
7.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 1"58'30
8.   Carlos Cardús Campsa-Honda 1"58'34
9.   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 1"58'55
10.   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 1"58'76

De race bewerken

Nog steeds wilden de Yamaha YZR 250's van Martin Wimmer en Tadahiko Taira niet goed starten, en Wimmer vertrok pas als achttiende. Fausto Ricci was als snelste weg, maar werd al snel ingehaald door Toni Mang en Carlos Lavado, waarna hij met ontstekingsproblemen stopte. Mang nam een voorsprong op Lavado van ongeveer vier seconden, terwijl daarachter Jean-François Baldé al op grote achterstand reed. Toch zouden er nog twee spannende gevechten ontstaan, vooral omdat Wimmer zijn slechte start goedmaakte en aansloot bij Baldé, Sito Pons en Dominique Sarron. Sarron moest lossen uit deze groep, maar de andere drie bleven tot het einde van de race van posities wisselen. Intussen reed Lavado het gat met Mang weer dicht en hij leek de race te gaan winnen. Mang sloot echter aan en passeerde Lavado in de laatste ronde bij het aanremmen van de Variante Ascari. Op het rechte stuk dook hij naar rechts om Lavado uit zijn slipstream te krijgen, maar ze reden naast elkaar de Curva Parabolica in. Mang had echter het voordeel van de binnenbocht en Lavado kon niet meer doen dan in zijn slipstream tweede te worden. De drie achtervolgers kwamen ook vrijwel tegelijkertijd over de eindstreep, maar Baldé werd derde.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 35"35'76 6 15
2   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha +0'13 2 12
3   Jean-François Baldé Rothmans-Katayama-Honda +11'18 18 10
4   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha +11'37 1 8
5   Sito Pons Campsa-HRC-Honda +11'55 7 6
6   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda +20'72 9 5
7   Dominique Sarron Rothmans-Honda +21'27 5 4
8   Pierre Bolle ELF-Parisienne +27'40 22 3
9   Massimo Matteoni Garelli +27'72 16 2
10   Jean-Michel Mattioli Yamaha +27'86 14 1
11   Alan Carter JJ Cobas-Rotax +33'76 17
12   Hans Lindner Rotax +34'00 28
13   Stefano Caracchi Aprilia-Rotax +34'73 23
14   Manfred Herweh HB-Aprilia-Rotax +34'92 4
15   Reinhold Roth HB-Römer-Honda +35'13 20
16   Harald Eckl HB-Honda +51'38 26
17   Stéphane Mertens Johnson-Yamaha +53'57 21
18   Siegfried Minich Honda +54'48 32
19   Brent Jones Yamaha +54'67 12
20   Iván Palazzese Rotax +55'04 30
21   Antonio Neto Yamaha +1"04'60 27
22   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha +1"18'09 10
23   Loris Reggiani Aprilia-Rotax +1"18'28 13
24   Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax +1"19'83 25
25   Bruno Bonhuil Honda +1"20'27 33
26   Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax +1"20'66 34
27   René Delaby Rotax +1"51'27 31

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Fausto Ricci HRC-Honda Ontsteking 3
  Jean Foray Yamaha 15
  Ian Newton Armstrong-Rotax 24
  Carlos Cardús Campsa-Honda 8
  Jean-Louis Tournadre Yamaha 29
  Konrad Hefele Honda 35
  Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 11
  Antonio Rota Rotax 19
  Gary Noel EMC-Rotax 36

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Sergio Pellandini Honda Blessure[3]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 27
  Toni Mang Rothmans-HRC-Honda
3   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 16
  Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha
5   Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda 13
6   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 11
7   Pierre Bolle ELF-Parisienne 8
8   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 4
  Dominique Sarron Rothmans-Honda
10   Fausto Ricci HRC-Honda 2
  Massimo Matteoni Honda

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Het verschil tussen Fausto Gresini en de rest van het veld was in de training al vrij groot. Domenico Brigaglia en Ángel Nieto stonden na de training met hun semi-fabrieks MBA's achter privérijder August Auinger en ook Pier Paolo Bianchi was niet tevreden over zijn door Hans Müller geprepareerde MBA en stond slechts op de achtste startplaats.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Fausto Gresini FMI-Garelli 2"04'18
2.   Luca Cadalora FMI-Garelli 2"05'00
3.   August Auinger Bartol-LCR-MBA 2"05'07
4.   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 2"05'68
5.   Ezio Gianola MBA 2"05'91
6.   Ángel Nieto Ducados-MBA 2"06'45
7.   Olivier Liégeois Assmex-MBA 2"07'19
8.   Pier Paolo Bianchi MBA 2"07'85
9.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 2"07'86
10.   Gastone Grassetti MBA 2"08'43

De race bewerken

De 125cc-klasse moest al op de zaterdag - tussen de trainingen door - haar race afwikkelen. Fausto Gresini maakte zich meteen na de start los van zijn achtervolgers en won zonder verdere problemen. Achter hem vonden spectaculaire gevechten plaats, vooral tussen Luca Cadalora en Ángel Nieto. Nieto beschuldigde Cadalora er later van dat deze hem had afgehouden waardoor Gresini kon winnen, maar hij had zelf ook enkele gevaarlijke streken uitgehaald, waaronder flink heen en weer slingeren om Cadalora met de snellere Garelli achter zich te houden. Uiteindelijk werd Nieto toch nog tweede voor August Auinger. Het veld was echter ver uit elkaar geslagen. Pier Paolo Bianchi werd vijfde, maar had ruim 54 seconden achterstand, zesde man Lucio Pietroniro bijna een minuut.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 37"51'45 1 15
2   Ángel Nieto Ducados-MBA +10'58 6 12
3   August Auinger Bartol-LCR-MBA +10'77 3 10
4   Luca Cadalora FMI-Garelli +13'65 2 8
5   Pier Paolo Bianchi MBA +54'45 8 6
6   Lucio Pietroniro Johnson-MBA +58'59 12 5
7   Thierry Feuz MBA +1"09'43 11 4
8   Gastone Grassetti MBA +1"12'16 10 3
9   Johnny Wickström MBA +1"12'34 14 2
10   Willy Pérez MBA +1"13'44 13 1
11   Alfred Waibel MBA +2"04'21 19
12   Håkan Olsson MBA +2"04'41 17
13   Thomas Møller-Pedersen MBA +2"04'60 20
14   Adi Stadler MBA +2"05'08 31
15   Andres Sánchez Ducados-MBA +2"06'30 25
16   Jacques Hutteau MBA +1 ronde 24
17   Patrick Daudier PMDF +1 ronde 26
18   Robin Appleyard MBA +1 ronde 23
19   Peter Balaz MBA +1 ronde 28
20   Karl Dauer MBA +1 ronde 35
21   Manfred Braun MBA +1 ronde 33
22   Wilhelm Lücke MBA +1 ronde 32
23   Peter Sommer MBA +1 ronde 34

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Bruno Kneubühler LCR-MBA Gebroken krukas 9
  Ezio Gianola MBA 5
  Domenico Brigaglia Ducados-MBA Vastloper 4
  Olivier Liégeois Assmex-MBA Gebroken bougie 7
  Janez Pintar Eberhardt 21
  Giuseppe Ascareggi Elit-MBA 18
  Esa Kytölä MBA 29
  Iván Troisi MBA 36
  Paolo Casoli MBA Ongeval 15
  Jussi Hautaniemi MBA 22
  Mike Leitner MBA 16
  Manuel Hernández MBA 27
  Éric Saul LGN 30

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jean-Claude Selini MBA Blessure

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 30
2   Luca Cadalora FMI-Garelli 16
3   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 12
  Ángel Nieto Ducados-MBA
5   August Auinger Bartol-LCR-MBA 10
  Pier Paolo Bianchi MBA
  Ezio Gianola MBA
8   Johnny Wickström MBA 8
9   Willy Pérez MBA 6
10   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 5

80cc-klasse bewerken

De training bewerken

Stefan Dörflinger was gebrand op goede prestaties nadat hij in Spanje door een gescheurde uitlaat slechts negende was geworden. Hij moest het opnemen tegen drie fabrieksrijders van Derbi, maar reed desondanks de snelste trainingstijd. Dörflingers stalgenoot Ian McConnachie deed het ook niet slecht. Hij reed dezelfde tijd als Manuel Herreros.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Stefan Dörflinger Krauser 2"11'27
2.   Ángel Nieto Ducados-Derbi 2"11'96
3.   Jorge Martínez Ducados-Derbi 2"12'55
4.   Manuel Herreros Ducados-Derbi 2"13'77
5.   Ian McConnachie Krauser 2"13'77
6.   Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal 2"14'33
7.   Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 2"14'77
8.   Gerhard Waibel Real-Krauser 2"14'82
9.   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 2"16'45
10.   Gerd Kafka Krauser 2"16'46

De race bewerken

Stefan Dörflinger sloeg aanvankelijk een gat van wel 100 meter ten opzichte van Ángel Nieto en Jorge Martínez, maar die wisten het weer dicht te rijden en in de achtste ronde reed Dörflinger zelfs op de derde plaats. Een ronde later vochten Martínez en Nieto in de eerste chicane zo hard om de koppositie, dat Nieto ten val kwam. Zo ontstond in de laatste ronde een gevecht tussen Martínez en Dörflinger. Martínez kwam als kopman uit de Curva Parabolica, maar Dörflinger kwam uit zijn slipstream en won. Manuel Herreros werd met zijn Derbi derde.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Stefan Dörflinger Krauser 28"56'28 1 15
2   Jorge Martínez Ducados-Derbi +0'47 3 12
3   Manuel Herreros Ducados-Derbi +27'70 4 10
4   Gerhard Waibel Real-Krauser +28'07 8 8
5   Pier Paolo Bianchi Seel-MBA +45'87 7 6
6   Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal +46'80 6 5
7   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal +47'83 9 4
8   Gerd Kafka Krauser +1"02'42 10 3
9   Rainer Kunz Ziegler +1"36'77 19 2
10   Salvatore Milano Krauser +1"42'98 20 1
11   Luis Miguel Reyes Autisa +1"44'01 18
12   Hibert Abold Seel-MBA +1"57'75 21
13   Chris Baert Seel-MBA +2"37'17 24
14   Jos van Dongen Casal[4] +1 ronde 26
15   Lionel Robert Krauser +1 ronde 27
16   Raimo Lipponen Krauser +1 ronde 28
17   Enzo Saffiotti Krauser +1 ronde 34
18   Reiner Koster Kroko +1 ronde 31
19   Richard Bay Maico +1 ronde 33
20   Jarno Piepponen Krauser +1 ronde 29
21   Bertus Grinwis Krauser +1 ronde 35

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Domingo Gil Blanco Autisa 11
  René Dünki Krauser 15
  Thomas Engl Krauser 22
  Ángel Nieto Ducados-Derbi Val 2
  Reiner Scheidhauer Seel-MBA 17
  Mario Stocco Casal 23
  Ian McConnachie Krauser Val 5
  Steve Mason MBA 25
  Alex Barros Autisa 16
  Stefan Brägger Casal 36
  Juan Ramón Bolart Autisa 13
  Henk van Kessel Krauser 12
  Felix Rodríguez Autisa 14
  Serge Julin Casal 30
  Reinhard Koberstein Krauser 32

Top tien tussenstand 80cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Jorge Martínez Ducados-Derbi 27
2   Manuel Herreros Ducados-Derbi 20
3   Stefan Dörflinger Krauser 17
4   Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 14
5   Ángel Nieto Ducados-Derbi 12
  Gerhard Waibel Real-Krauser
7   Ian McConnachie Krauser 6
8   Juan Ramón Bolart Autisa 5
  Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal
10   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 4

Trivia bewerken

Blunder bewerken

Rob McElnea reed in de voorlaatste ronde op de derde plaats, maar toen hij de streep passeerde ging hij rechtop zitten, overtuigd dat de race was afgelopen. Baldwin en Mamola vlogen echter voorbij en toen hij zijn fout besefte nam hij te veel risico waardoor hij zichzelf onderuit remde.

Duwstart bewerken

Het tweede duwstartongeval in de tweede Grand Prix had vervelende gevolgen voor Wayne Gardner, die van achteren werd aangereden. En dat terwijl zowel Gardner als Randy Mamola de trainingsdagen gebruikt hadden om zoveel mogelijk duwstarts te oefenen. Het maakte wel opnieuw duidelijk hoe gevaarlijk de duwstarts waren geworden en Christian Sarron nam het voortouw om dit bij de FIM aan te kaarten. Dat was een goede zet, want Sarron had meestal weinig moeite met de starts en daarom meer recht van spreken dan coureurs die wel problemen hadden, zoals de Yamaha YZR 250-rijders. Die v-twins hadden gelijktijdig lopende cilinders, waardoor ze moeilijk door de compressie te drukken waren.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1986
FIM wereldkampioenschap wegrace
38e seizoen (1986)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1986

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1985
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1987