Grand Prix-wegrace van Australië 1989

De Grand Prix-wegrace van Australië 1989 was de tweede race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1989, maar het was ook de eerste Australische Grand Prix in de geschiedenis. De races werden verreden op 9 april 1989 op het Phillip Island Grand Prix Circuit, 80 kilometer ten zuiden van Melbourne. In Australië kwamen de 500cc-, de 250cc-klasse en de 125cc-klasse aan de start.

Vlag van Australië Grand Prix-wegrace van Australië 1989
Phillip Island Grand Prix Circuit
Officiële naam 1989 Swan Premium Australian Motorcycle Grand Prix
Land Vlag van Australië Australië
Datum 9 april 1989
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Snelste ronde Vlag van Italië Pierfrancesco Chili
Eerste Vlag van Australië Wayne Gardner
Tweede Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey
Derde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Jean-Philippe Ruggia
Snelste ronde Vlag van Italië Luca Cadalora
Eerste Vlag van Spanje Sito Pons
Tweede Vlag van Frankrijk Jean-Philippe Ruggia
Derde Vlag van Italië Luca Cadalora
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Milton
Derde Vlag van Verenigde Staten Allan Scott

Algemeen

bewerken

Voor het eerst in de geschiedenis konden inwoners van Oceanië binnen een overzichtelijke afstand naar de wedstrijden om het wereldkampioenschap kijken. Ze hadden zelf al enkele wereldkampioenen voortgebracht, zoals de Australiërs Keith Campbell (wereldkampioen 350 cc seizoen 1957), Kel Carruthers (wereldkampioen 250 cc seizoen 1969) en Tom Phillis (wereldkampioen 125 cc seizoen 1961) en de Nieuw-Zeelander Hugh Anderson (wereldkampioen 50 cc en 125 cc seizoen 1963, wereldkampioen 50 cc seizoen 1964, wereldkampioen 125 cc seizoen 1965) maar ook drievoudig Isle of Man TT-winnaar Graeme Crosby, Keith Turner die met een opgevoerde Suzuki T 500-straatmotor tweede werd in het seizoen 1971 en Kim Newcombe, die hetzelfde deed met een König-buitenboordmotor in het seizoen 1973. Nu Wayne Gardner, Kevin Magee en de jonge Mick Doohan furore maakten in het wereldkampioenschap wegrace kwam het goed uit dat Australië zijn eigen race kreeg. Voor de gelegenheid kreeg Malcolm Campbell van HRC een 500cc-fabrieksracer uit 1988. De Grand Prix trok 92.000 toeschouwers.

500cc-klasse

bewerken

Met uitzondering van Kevin Schwantz hadden bijna alle 500cc-rijders moeite met de afstelling van hun machines en de keuze van de banden. Wayne Rainey kreeg tijdens de trainingen zijn veerafstellingen niet onder controle en moest hopen dat op de ochtend voor de race nog in orde te krijgen. Er vond een vervelend ongeluk plaats toen Kevin Magee's Yamaha vastliep. Magee stuurde zijn machine naar de zijkant van de baan, juist toen Eddie Lawson hem wilde passeren. Er volgde een harde botsing waarbij beiden ongedeerd bleven. Wayne Gardner werd onderuit gereden door Michael Rudroff, ook zonder ernstige gevolgen.

De training

bewerken

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 1"34'99
2.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"35'40
3.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"35'77
4.   Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha 1"35'80
5.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"35'93
6.   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"35'99
7.   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 1"36'02
8.   Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha 1"36'23
9.   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 1"36'46
10.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 1"36'75

De race

bewerken
 
Wayne Gardner

Tadahiko Taira had de snelste start, maar werd in de eerste bocht al gepasseerd door Kevin Schwantz. In bocht vier maakte Schwantz echter een highsider mee, waarbij zijn achtervolgers hem maar net konden ontwijken. Wayne Rainey nam een kleine voorsprong, die door de Australiërs al snel dichtgereden werd, eerst door Kevin Magee en Mick Doohan, later volgde ook Wayne Gardner. Eddie Lawson was na zijn val in de training niet helemaal fit en werd gepasseerd door Freddie Spencer, die ook in gevecht ging met Christian Sarron. In de elfde ronde nam Gardner de leiding en Sarron passeerde Magee. Spencer leek zich goed in de kopgroep te kunnen handhaven, maar kwam ten val door een vastloper. Gardner won zijn thuis-Grand Prix voor Rainey en Sarron. Lawson werd slechts vijfde.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 30 48"15'94 3 20
2   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 30 +0'35 2 17
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 30 +0'47 5 15
4   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 30 +1'51 6 13
5   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 30 +10'97 7 11
6   Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha 30 +12'57 4 10
7   Ron Haslam Pepsi-Suzuki 30 +32'46 11 9
8   Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 30 +47'66 12 8
9   Michael Dowson Yamaha 30 +1"27'82 16 7
10   Dominique Sarron ELF-ROC-HRC-Honda 29 +1 ronde 17 6
11   Alessandro Valesi Iberna-Yamaha 29 +1 ronde 19 5
12   Simon Buckmaster Team Katayama-Honda 29 +1 ronde 20 4
13   Marco Gentile Fior-Marlboro-Yamaha 29 +1 ronde 18 3
14   Niggi Schmassmann Technotron-Honda 27 +3 ronden 22 2
15   Michael Rudroff Rallye Sport-Honda 27 +3 ronden 21 1

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Ronden Oorzaak Grid
  Randy Mamola Cagiva Corse 24 Oververhitte motor 14
  Fernando González De Nicolás Club Cross Pozuelo-Honda 23 24
  Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha 22 Val door vastloper 8
  Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 22 Val 9
  Bubba Shobert Cabin-HRC-Honda USA 16 13
  Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 5 Val 10
  Greg Drew PRP 1 23
  Malcolm Campbell HRC Australia-Honda 0 Val 15
  James Judd Yamaha 0 25
  Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 0 Val 1

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Craig Harwood Yamaha

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Adrien Morillas ELF-ROC-HRC-Honda [1]
  Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda [2]
  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha [3]
  Rob McElnea Cabin-HRC-Honda
  Alberto Rota Yamaha
  Andreas Leuthe Librenti-Suzuki
  Peter Lindén Flygvapnet-Eurovan Germany-Honda
  Fred Merkel Gallina-HB-HRC-Honda
  Shinichi Ito Seed-HRC-Honda [4]
  Shunji Yatsushiro Pentax-HRC-Honda [4]
  Kunio Machii Nescafé-Yamaha [4]
  Jose Morillas Honda
  Sepp Doppler Honda
  Alois Meyer Rallye Sport-Honda
  Romolo Balbi Honda
  Massimo Broccoli Cagiva Corse
  Fabio Biliotti Team Katayama-Honda
  Bruno Kneubühler Römer-Honda
  John Kocinski Roberts-Yamaha [5]
  Ernst Gschwender Suzuki Deutschland
  Thierry Crine Konica Minolta-Suzuki [6]
  Juan López Mella Xunta-Honda
  Cees Doorakkers Honda
  Eddie Laycock Millar-Honda
  Norihiko Fujiwara Tech 21-Yamaha [7]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 34
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 33
3   Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 26
4   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 24
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha
6   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 20
7   Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha 18
8   Ron Haslam Pepsi-Suzuki 13
9   Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 10
10   Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 8

250cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Jean-Philippe Ruggia had met het Sonauto-team het circuit in februari verkend en dat bleek al in de trainingen. Hij reed dan ook de snelste trainingstijd. Juan Garriga was slechts zesde, omdat hij nog niet gewend was aan de nieuwe Yamaha YZR 250 met enkele krukas. Beste privérijder was Daryl Beattie, die de tiende tijd zette.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"38'83
2.   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 1"38'91
3.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 1"39'05
4.   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 1"39'37
5.   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 1"39'41
6.   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 1"39'55
7.   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 1"39'91
8.   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 1"39'99
9.   Didier de Radiguès Aprilia-Rotax 1"40'12
10.   Daryl Beattie Honda 1"40'13

De race

bewerken
 
Sito Pons

Jacques Cornu had de beste start voor Jean-Phillippe Ruggia, Sito Pons, Luca Cadalora, Juan Garriga en Reinhold Roth. In de tweede ronde maakte Cadalora een fout waardoor hij terugviel naar de laatste plaats in de race. Ruggia en Pons namen afstand van de groep, deels als gevolg van het feit dat ze - tegen de afspraken in - bandenwarmers hadden gebruikt voor de start. Ruggia en Pons leverden een fel gevecht, dat Pons met slechts 0,13 seconde wist te winnen. Luca Cadalora had intussen het hele veld ingehaald en vocht zich van de laatste plaats terug naar het podium, slechts 8,75 seconde achter de winnaar.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 43"16'54 2 20
2   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha +0'13 1 17
3   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha +8'75 3 15
4   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha +11'59 6 13
5   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda +18'13 7 11
6   Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda +29'51 4 10
7   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España +33'04 11 9
8   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda +33'17 8 8
9   Didier de Radiguès Aprilia-Rotax +53'40 9 7
10   Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha +54'79 21 6
11   Loris Reggiani HB-HRC-Honda +54'92 12 5
12   Daryl Beattie Honda +55'30 10 4
13   Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax +56'06 5 3
14   Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda +1"01'37 26 2
15   August Auinger Project Consult-Yamaha +1"04'18 13 1
16   Jochen Schmid Honda +1"04'41 28
17   Roy Leslie Yamaha +1"04'96 18
18   Iván Palazzese Aprilia-Rotax +1"20'16 25
19   Fabio Barchitta Rudy Project-Aprilia-Rotax +1"20'30 38
20   Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax +1"20'59 22
21   Gary Cowan Docshop-Yamaha +1"20'71 32
22   Javier Cardelús JJ Cobas-Rotax +1"20'97 27
23   Patrick van den Goorbergh Docshop-Yamaha +1"21'11 23
24   Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda +1"21'37 24
25   Jean-François Foray Yamaha +1"21'67 35
26   Jean-François Baldé Yamaha +1"25'06 34
27   Stephen Whitehouse Yamaha +1"30'10 39
28   René Bongers Yamaha +1 ronde 17
29   Darren Millner Yamaha +1 ronde 37
30   David Horton Yamaha +1 ronde 33
31   Brent Jones Yamaha +1 ronde 40
32   Andreas Preining Aprilia-Rotax +1 ronde 36
33   David Moore Yamaha +1 ronde 30

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Lavado Aprilia-Rotax 29
  Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax 15
  Chris Oldfield Yamaha 31
  Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha 16
  Fausto Ricci FMI-Aprilia-Rotax 14
  Paolo Casoli Pileri-AGV-Honda 19
  Jeffrey Sayle Yamaha 20

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  M. Cooley Yamaha
  Mike Webb Yamaha
  Andy Leisner Honda
  H. McNicol Honda
  M. Renfrey Honda
  Chris Stafford Yamaha
  T. Kingston Honda
  A. Miller Aprilia-Rotax

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Wilco Zeelenberg Samson-Sharp-Honda
  John Kocinski Roberts-Yamaha [8]
  Toshihiko Honma Yamaha [9]
  Jim Filice HRC-Honda [10]
  Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [4]
  Toshinobu Shiomori Yamaha [4]
  Junya Arai Honda [4]
  Manfred Herweh Yamaha Blessure[11]
  Kevin Mitchell Yamaha
  Luis Lavado Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 37
2   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 30
3   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 28
4   John Kocinski Roberts-Yamaha 20
5   Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 19
6   Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 17
  Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda
8   Toshihiko Honma Yamaha 13
9   Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 12
10   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 11

125cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Om Derbi vooruit te helpen was ingenieur Tomba uit Barcelona overgevlogen, maar Jorge Martínez voelde toch de grote druk die op hem rustte. Hij ging in de training twee keer onderuit door vastlopers, maar eindigde met de snelste trainingstijd. Opmerkelijk was de vierde tijd van Àlex Crivillé, die in de GP van Japan nog een sleutelbeen gebroken had. Ook was er bewondering voor de Brit Robin Milton, die in tegenstelling tot de fabrieksteams het circuit nog niet verkend had, maar als privérijder toch de vierde tijd realiseerde.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 1"45'53
2.   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 1"46'53
3.   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 1"46'74
4.   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 1"46'80
5.   Robin Milton Honda 1"47'21
6.   Herri Torrontegui Honda 1"47'52
7.   Koji Takada Fukuda-Honda 1"47'56
8.   Allan Scott Honda 1"47'99
9.   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 1"48'10
10.   Stefan Prein Honda 1"48'29

De race

bewerken
 
Marlboro-JJ Cobas-Rotax van Àlex Crivillé.

Na de start gingen Ezio Gianola en Jorge Martínez aan de leiding, gevolgd door Fausto Gresini, Allan Scott en Àlex Crivillé. Gianola ging in de vierde ronde echter onderuit, maar kon weer opstaan en zijn race vervolgen. Martínez had nu een flinke voorsprong, maar stopte in de tiende ronde omdat zijn Derbi opnieuw vastliep. Crivillé kwam zo vanzelf aan de leiding en won met negen seconden voorsprong op de verrassende Robin Milton en Allan Scott. Gianola werkte zich na zijn val weer op naar de vijfde plaats.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 39"40'04 4 20
2   Robin Milton Honda +8'72 5 17
3   Allan Scott Honda +13'64 8 15
4   Stefan Prein Honda +17'55 10 13
5   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda +18'89 2 11
6   Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi +28'36 16 10
7   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax +38'77 13 9
8   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda +41'90 3 8
9   Luis Miguel Reyes Marlboro-Honda +52'50 11 7
10   Adi Stadler Honda +52'67 21 6
11   Robin Appleyard Honda +53'02 18 5
12   Lucio Pietroniro Honda +53'97 14 4
13   Ian Saunders Honda +1"02'02 24 3
14   Johnny Wickström Honda +1"03'64 19 2
15   Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax +1"05'96 25 1
16   Domenico Brigaglia Garelli +1"06'08 31
17   Peter Galvin Honda +1"10'09 34
18   Thierry Feuz Honda +1"11'22 23
19   Rafael Roses Metrakit-JJ Cobas-Rotax +1"18'58 20
20   Gerhard Waibel Honda +1"30'65 29
21   Michael Brown Honda +1"31'15 35
22   Steve Broughy Honda +1"46'22 37
23   Michael Haisman Honda +1"54'01 39
24   Mike Leitner Honda +1 ronde 32
25   Colin Clark Honda +1 ronde 28
26   Klausà Barker Honda +1 ronde 38
27   Alan Bradshaw Honda +1 ronde 15
28   Valerio Vivarelli Rotax +1 ronde 40

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax 12
  Herri Torrontegui Honda 6
  Koji Takada Fukuda-Honda Val 7
  Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi Vastloper 1
  Kryszstof Galatowicz Honda 22
  Hisashi Unemoto Fukuda-Honda Motor 9
  Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax 27
  Heinz Lüthi Honda 30
  Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 17
  Trevor Manley Honda 36
  Emilio Cuppini Garelli Ontsteking 33

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Grid
  Juan Bolart JJ Cobas-Rotax 26

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Peter McFayden Honda
  Ian Thornley ITB
  Martin Hubert Rotax

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Dirk Raudies Honda
  Alfred Waibel Honda
  Taru Rinne Servisco-Honda
  Doriano Romboni Honda
  Flemming Kistrup Honda
  Masayuki Hirose Honda [4]
  Kenishi Yoshida Honda [4]
  Jean-Claude Selini Honda
  Masato Shima Honda [4]
  Yukata Fujiwara Honda [4]
  Kazuaki Yamashita Honda [4]
  Hubert Abold Honda
  Shin'ichi Fujiyama Honda [4]
  Kasuya Yamada Honda [12]
  Josef Fischer Honda
  Hervé Duffard Honda
  Bady Hassaine Honda
  Jean-Pierre Jeandat Honda
  Stuart Edwards Honda
  Gabriele Debbia Aprilia-Rotax

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 31
2   Robin Milton Honda 21
3   Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 20
4   Allan Scott Honda 18
5   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 17
6   Koji Takada Fukuda-Honda 15
7   Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 14
8   Stefan Prein Honda 13
  Masayuki Hirose Honda
10   Kenishi Yoshida Honda 11

Poleposition

bewerken

Dat Kevin Schwantz met een Suzuki op poleposition stond was voor het eerst sinds de Belgische GP van 1982. Toen stond Jack Middelburg op de eerste startplaats. Middelburg kon die plaats niet verzilveren door carburatieproblemen, Schwantz door een valpartij in de eerste ronde.

Bandenwarmers

bewerken

De IRTA-teams hadden afgesproken dat er geen bandenwarmers gebruikt mochten worden op de startgrid, omdat dit te veel tijd kostte en ook omdat het oneerlijk was tegenover de minder kapitaalkrachtige rijders die geen bandenwarmers hadden. Sito Pons en Jean-Philippe Ruggia trokken zich echter niets aan van deze afspraak en waren in de 250cc-race duidelijk sneller dan hun concurrenten.

Vieze schoenen

bewerken

Ezio Gianola weet zijn val in de 125cc-race aan het publiek, dat na de overwinning van Wayne Gardner met vieze schoenen over de baan had gelopen waardoor deze glad was. Dat zou kunnen, maar feit is dat 38 collega's dat probleem niet hadden.

Oorzaak en gevolg

bewerken

Hans Spaan had de hele race problemen omdat zijn Honda RS 125 bij lage toerentallen dreigde af te slaan. Daarom moest hij tijdens het remmen met zijn rechterhand ook nog het gas een beetje openhouden om de motor draaiende te houden. Dit was een lastige handeling, waardoor hij tijdens de race ten val kwam. Hij werd uiteindelijk toch nog achtste. Hij ontdekte de oorzaak van de slecht lopende motor na de race. Hij had de originele Öhlins-schokdemper vervangen door een exemplaar van WP. Die demper was echter iets dikker waardoor de carburateur te weinig lucht kreeg.

Robin Milton

bewerken

Robin Milton werd voor zijn goede vriend Allan Scott tweede. Hij zette bandenfabrikanten Dunlop en Michelin een beetje te kijk, want toen hij enkele weken voor de opening van het seizoen zijn Honda RS 125 kocht konden/wilden die hem geen banden leveren. Milton klopte ten einde raad aan bij Bridgestone, dat hem de banden leverde waarmee hij nu het podium bereikte.

Garelli en Derbi

bewerken

Dat privérijders zoals Robin Milton en Allan Scott zo goed konden presteren lag ook aan de gedoodverfde toppers, die steeds in het gras moesten bijten ten opzichte van de Honda RS 125's. Derbi had grote problemen door vastlopende motoren, maar ook de machine die heel bleef (Julián Miralles) kwam er niet aan te pas. Bij Garelli waren de problemen zo mogelijk nog groter. Na een compleet mislukt seizoen 1988 werd nu weer geen punten gescoord. Domenico Brigaglia was ruim een minuut trager dan winnaar Àlex Crivillé en Europees kampioen Emilio Cuppini viel uit.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Japan 1989
FIM wereldkampioenschap wegrace
41e seizoen (1989)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1989

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van Australië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Australië 1990