Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1983

De Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1983 was zevende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1983. De race werd verreden op 12 juni 1983 op het Automotodrom Grobnik bij Rijeka. Tijdens de 125cc-race verongelukte de Zwitserse coureur Rolf Rüttimann.

Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1983
Land Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië
Datum 12 juni 1983
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Eerste Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Tweede Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Derde Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
250 cc
Poleposition Vlag van België Didier de Radiguès
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Eerste Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Tweede Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Derde Vlag van Duitsland Manfred Herweh
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Fausto Gresini
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Eerste Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Tweede Vlag van Italië Maurizio Vitali
Derde Vlag van Italië Stefano Caracchi
50 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Spanje Ricardo Tormo
Eerste Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Tweede Vlag van Nederland Hans Spaan
Derde Vlag van Duitsland Rainer Kunz

Algemeen bewerken

Er was nog steeds kritiek op de veiligheid van het Automotodrom Grobnik, dat weliswaar een permanent circuit was, maar nog steeds stonden de vangrails veel te dicht langs de baan, terwijl ze niet overal afgeschermd waren door strobalen. Bovendien was het de vraag waarom die vangrails er überhaupt stonden, want het circuit was veel te smal voor autoraces en voor motorrijders waren ze levensgevaarlijk. Door het verongelukken van Rolf Rüttimann nam de kritiek nog toe.

500cc-klasse bewerken

Kenny Roberts sprong bij de start al op zijn Yamaha toen de motor nog niet liep en moest opnieuw aanduwen, waardoor hij met 25 seconden achterstand op het veld vertrok. Freddie Spencer startte beter en begon meteen weg te lopen van de concurrentie. Roberts begon aan een inhaalrace en na tien ronden zat hij al op de vierde plaats, achter Spencer, Randy Mamola en Roberts' teamgenoot Eddie Lawson. Iedereen verwachtte nu een stalorder van Yamaha, waardoor Lawson zou moeten wachten op Roberts, maar het pitbord van Lawson vermeldde slechts de tekst "SLOW". Een opdracht om Roberts voorbij te laten was er niet en dat deed Lawson dan ook niet. Bij Marlboro-Yamaha tilde men er niet al te zwaar aan; het kostte Roberts slechts twee punten.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

De trainingen
De eerste vier startplaatsen in de 500cc-klasse waren voor Amerikanen en de verschillen waren klein. Raymond Roche viel en blesseerde zich licht, maar kreeg van de dokter een startverbod. De 500cc-trainingen werden gehinderd door temperaturen van meer dan 30 °C afgewisseld door zware regenbuien en rukwinden.
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Freddie Spencer HRC-Honda 50:19.82 1 15
2   Randy Mamola HB-Suzuki +7.41 3 12
3   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha +19.86 4 10
4   Kenny Roberts Marlboro-Yamaha +26.82 2 8
5   Takazumi Katayama HRC-Honda +47.16 6 6
6   Marc Fontan Sonauto-Yamaha +57.67 5
7   Boet van Dulmen Bakker-Suzuki +1:09.14 12 4
8   Gianni Pelletier Honda +1:14.80 3
9   Marco Lucchinelli HRC-Honda +1:15.14 9 2
10   Sergio Pellandini Suzuki +1:37.04 10 1
11   Jack Middelburg Honda +1 ronde 11
12   Walter Magliorati Suzuki +1 ronde
13   Barry Sheene Suzuki +1 ronde
14   Philippe Coulon Suzuki +1 ronde
15   Wolfgang von Muralt Suzuki +1 ronde
16   Franck Gross Honda +1 ronde
17   Gustav Reiner Suzuki +1 ronde
18   Fabio Biliotti Honda +1 ronde
19   Eero Hyvärinen Suzuki +1 ronde
20   Beni Slydal Suzuki +1 ronde
21   Ernst Gschwender Suzuki +1 ronde
22   Peter Huber Suzuki +2 ronden
23   Christophe Guyot Suzuki +2 ronden
24   Franz Kaserer Suzuki +3 ronden
25   Josef Ragginger Suzuki +3 ronden
DNF   Marco Greco Suzuki
DNF   Maurizio Massimiani Honda
DNF   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki Zuiger 8
DNF   Keith Huewen Suzuki
DNF   Ron Haslam HRC-Honda Blessure[1] 5
DNF   Dimitrios Papandreou Yamaha
DNF   Børge Nielsen Suzuki
DNS   Raymond Roche Honda Blessure 7
DNS   Leandro Becheroni Suzuki
DNS   Virginio Ferrari Cagiva
DNQ   Loris Reggiani HB-Gallina-Suzuki Blessure
DNQ   Toni Mang HB-Suzuki Blessure

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer HRC-Honda 83
2   Kenny Roberts Marlboro-Yamaha 70
3   Randy Mamola HB-Suzuki 52
4   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 42
  Takazumi Katayama HRC-Honda
6   Marc Fontan Sonauto-Yamaha 34
7   Marco Lucchinelli HRC-Honda 31
8   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki 30
9   Ron Haslam HRC-Honda 20
10   Raymond Roche Honda 15

250cc-klasse bewerken

Na de start van de 250cc-race vormde zich een kopgroep van negen man, geleid door Guy Bertin. Na twee ronden nam Jean-François Baldé even de leiding, maar toen stelde Carlos Lavado orde op zaken. Hij nam de leiding over en liep elke ronde tientallen meters weg van Manfred Herweh, Baldé, Didier de Radiguès, Bertin en Jacques Bolle, die voor het eerst met de Pernod reed. Na een inhaalrace door een slechte start sloot ook Christian Sarron bij de groep aan. Herweh leek tweede te gaan worden, maar moest een ronde voor het einde zijn motorfiets flink corrigeren en dat kostte tijd, waardoor Sarron en Baldé hem passeerden. Herweh kon Baldé nog net terugpakken, maar de tweede plaats ging naar Sarron.

Uitslag250cc-klasse bewerken

De trainingen
De nieuwe Bartols waren eindelijk klaar, maar kenden grote stuurproblemen. Patrick Fernandez kwalificeerde zich slechts al tiende, maar August Auinger en Jeffrey Sayle stonden niet bij de 36 startgerechtigden. Jacques Bolle, bij Pernod de vervanger van Christian Estrosi, plaatste zich als zevende. Alan Carter, Christian Sarron en Thierry Espié kwamen ten val, maar alleen Carter kon daardoor niet van start gaan. De onbekende Deen Svend Andersson stond op de vierde startplaats, maar vermoedelijk was dat een fout van de tijdwaarneming.
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 49:09.17 2 15
2   Christian Sarron Sonauto-Yamaha +8.08 3 12
3   Manfred Herweh Real-Rotax +8.35 6 10
4   Jean-François Baldé Chevallier-Yamaha +8.63 5 8
5   Guy Bertin MBA +13.93 8 6
6   Jacques Bolle Pernod +26.16 7 5
7   Jean-Louis Guignabodet Rotax +38.10 10 4
8   Jean-Marc Toffolo Morena-Rotax +55.68 3
9   Massimo Matteoni Yamaha +55.89 2
10   Patrick Fernandez Bimota-Bartol +1:04.67 1
11   Teruo Fukuda Yamaha +1:04.88
12   Siegfried Minich Rotax +1:05.11
13   Thierry Rapicault Yamaha +1:06.75
14   Bruno Lüscher Yamaha +1:13.44
15   Thierry Espié Chevallier-Yamaha +1:21.67
16   Harald Eckl Yamaha +1:32.01
17   Jean-Michel Mattioli Yamaha +1:35.78
18   Kiyotaka Sakai Yamaha +1:41.81
19   Tony Head Armstrong-Rotax +1 ronde
20   Edwin Weibel Yamaha
21   Manfred Obinger Yamaha
DNF   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha Val 1
DNF   Hervé Guilleux Kawasaki Vastloper
DNF   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 9
DNF   Iván Palazzese Venemotos-Yamaha
DNF   Roland Freymond Armstrong-Rotax
DNF   Bernard Fau Yamaha
DNF   Jean-Louis Tournadre Yamaha Val[2]
DNF   Paolo Ferretti Rotax
DNF   Ángel Nieto Yamaha
DNF   Svend Andersson Yamaha 4
DNF   Paolo Pileri MBA
DNS   Alan Carter Mitsui-Yamaha Blessure
DNQ   Christian Estrosi Pernod Blessure[3]
DNQ   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax Blessure[4]
DNQ   Mar Schouten MBA Blessure[5]
DNQ   Sito Pons JJ Cobas-Rotax Blessure[6]
DNQ   Donnie Robinson Mitsui-Yamaha Blessure[7]
DNQ   August Auinger Bartol Stuurproblemen
DNQ   Jeffrey Sayle Bartol Stuurproblemen

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 57
2   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha 44
3   Manfred Herweh Real-Rotax 40
4   Christian Sarron Sonauto-Yamaha 36
5   Hervé Guilleux Kawasaki 35
6   Jean-François Baldé Chevallier-Yamaha 32
7   Thierry Espié Chevallier-Yamaha 30
8   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 27
9   Jacques Cornu Hostettler-Yamaha 26
  Patrick Fernandez Bimota-Bartol

125cc-klasse bewerken

Na een paar ronden van de 125cc-race nam Fausto Gresini met de Garelli de leiding en hij bepaalde het tempo. In de kopgroep werd achter Gresini gevochten door Ricardo Tormo, Pier Paolo Bianchi, Maurizio Vitali en Ángel Nieto. Dat kostte tijd, waardoor Bruno Kneubühler met zijn door het Huvo-team getunede MBA aansluiting wist te vinden. Gresini ging te snel en viel en dat gebeurde drie ronden voor het einde ook met Nieto, die zijn machine nog op kon rapen om uiteindelijk elfde te worden. Kneubühler had intussen een voorsprong van zeven seconden op Vitali, die hij probleemloos vast wist te houden. In de slotfase van de race viel de Zwitser Rolf Rüttimann tegen een onbeschermde vangrail. Hij zat bekneld onder de vangrail en werd ook nog door zijn eigen machine geraakt. 's Avonds overleed hij in het ziekenhuis.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

De trainingen
Eugenio Lazzarini brak bij een val in de training een rib en liep een hersenschudding op. Om de constructeurstitel veilig te stellen huurde teambaas Michele Verini Fausto Gresini in als vervanger. Gresini had al met de 125cc-Garelli in Italiaanse kampioensraces gereden en reed in Joegoslavië de snelste trainingstijd.
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Bruno Kneubühler MBA 35:16.67 5 15
2   Maurizio Vitali MBA +1.74 12
3   Stefano Caracchi MBA +7.08 10
4   Johnny Wickström MBA +14.54 9 8
5   Pierluigi Aldrovandi MBA +15.00 6
6   Lucio Pietroniro MBA +15.41 5
7   Erich Klein MBA +26.94 4
8   Stefan Dörflinger MBA +39.25 8 3
9   Hugo Vignetti MBA +48.79 2
10   Jacky Hutteau MBA +49.35 1
11   Ángel Nieto Garelli +54.82 2
12   Anton Straver MBA +1:19.07 25
13   Helmut Lichtenberg MBA +1:19.89
14   Libero Piccirillo MBA +1:23.90
15   Jean-Claude Selini MBA +1:27.93
16   Paul Bordes MBA +1:30.11
17   Alojz Pavlic MBA +1:33.62
18   Robert Hmeljak MBA +1:41.07
19   Zdravko Matulja MBA +1:45.96
DNF   Fausto Gresini Garelli Val 1
DNF   Hans Müller MBA 3
DNF   Ricardo Tormo MBA Brandstof 4
DNF   Gerhard Waibel MBA 6
DNF   August Auinger MBA 10
DNF   Henk van Kessel MBA Val 16
DNF   Hans Spaan MBA Koelsysteem 33
DNF   Pier Paolo Bianchi Sanvenero Motor 7
DNF   Rolf Rüttimann MBA Val (†)
DNS   Eugenio Lazzarini Garelli Blessure[8]

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Ángel Nieto Garelli 60
2   Eugenio Lazzarini Garelli 48
3   Maurizio Vitali MBA 41
4   Bruno Kneubühler MBA 39
5   Pier Paolo Bianchi Sanvenero 30
6   Ricardo Tormo MBA 24
7   Johnny Wickström MBA 20
8   Stefano Caracchi MBA 18
9   Fausto Gresini MBA/Garelli 17
10   Jean-Claude Selini MBA 14

50cc-klasse bewerken

Hans Spaan had in eerste instantie niet veel aan zijn vijfde startpositie, want zijn Kreidler sloeg pas aan toen de rest van het veld al door de eerste bocht was. Ricardo Tormo, als invaller op de Garelli van Eugenio Lazzarini, leidde het veld. Stefan Dörflinger was ook al slecht weg en moest een drietal rijders passeren om op de tweede plaats terecht te komen. Spaan wist echter al in de zesde ronde de derde plaats te bereiken en hij besloot daar te blijven om Rainer Kunz te bestuderen en een plaats te bepalen om hem in te halen. Twee ronden voor het einde bleek dat men zich bij Garelli blijkbaar misrekend had met het brandstofverbruik van Tormo, want hij viel zonder benzine stil. Dörflinger won dus alsnog en Spaan passeerde inderdaad in de twaalfde en laatste ronde Kunz, waardoor hij tweede werd.

Uitslag 50cc-klasse bewerken

De trainingen
Ricardo Tormo had eerder in het seizoen bij Garelli al gevraagd om een 50cc-racer, maar nul op rekest gekregen. Nu Eugenio Lazzarini geblesseerd was wilde teammanager Michele Verini in elk geval de constructeurstitel veilig stellen en kreeg Tormo alsnog een machine. Hij reed er de tweede trainingstijd mee, terwijl hij nog moest wennen aan het links geplaatste schakelpedaal.
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Stefan Dörflinger Kreidler 34:12.40 1 15
2   Hans Spaan Kreidler +24.88 5 12
3   Rainer Kunz FKN-Kreidler +25.30 3 10
4   Zdravko Matulja Tomos +42.19 8
5   George Looijesteijn Kreidler +57.64 6 6
6   Rainer Scheidhauer Kreidler +1:08.70 5
7   Gerhard Bauer Ziegler +1:10.92 8 4
8   Otto Machinek Kreidler +1:22.27 3
9   Mario Stocco Kreidler +1:23.68 2
10   Jos van Dongen Kreidler +1:39.87 24 1
11   Claudio Granata Kreidler +1:46.87
12   Thomas Engl Engl +1 ronde 4
13   Kasimir Rapczynski Kreidler
14   Mijo Lisjak Kreidler
15   Stefan Kurfiss Kreidler +2 ronden
16   Mika-Sakari Komu Kreidler
17   Boja Miklos Kreidler
18   ? Persic Sever
19   Ian McConnachie Rudge
20   Reiner Koster Kroko
DNF   Ricardo Tormo Garelli
DNF   Massimo de Lorenzi Minarelli 7
DNF   Theo Timmer Casal 9
DNF   Gerhard Singer Kreidler 10
DNF   Paul Rimmelzwaan Roton
DNS   Eugenio Lazzarini Garelli Blessure[8]

Top tien tussenstand 50cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Stefan Dörflinger Kreidler 57
2   Eugenio Lazzarini Garelli 54
3   George Looijesteijn Kreidler 34
4   Hans Spaan Kreidler 27
5   Hagen Klein FKN-Kreidler 21
6   Claudio Lusuardi Villa 20
  Gerhard Bauer Ziegler
8   Rainer Kunz FKN-Kreidler 17
9   Ingo Emmerich Kreidler 14
10   Reiner Scheidhauer Kreidler 13

Trivia bewerken

Volkslied bewerken

Al twee keer had Carlos Lavado een GP gewonnen, maar het Volkslied van Venezuela was nog nooit gespeeld. Daarom bracht hij dit keer zelf een grammofoonplaat met zijn eigen volkslied mee.

Paolo Pileri bewerken

Paolo Pileri had in 1979 zijn laatste Grand Prix gereden, maar was in een Italiaanse kampioensrace zo makkelijk vierde geworden dat hij het nog eens in een GP wilde proberen.

Blunder op blunder bewerken

Yamaha-teamchef Kel Carruthers had in Hockenheim het HRC-Honda-team bespot toen Freddie Spencer achter zijn teamgenoten Takazumi Katayama en Marco Lucchinelli finishte zonder dat deze door pitsignalen gewaarschuwd werden om Spencer voor te laten. Dat was echter begrijpelijk, want deze race werd - wegens regen - onverwacht afgevlagd. Nu gebeurde hetzelfde echter bij Yamaha, toen Eddie Lawson twee punten afsnoepte van Kenny Roberts. Teameigenaar Giacomo Agostini vond dit niet zo erg, maar Roberts was woedend. Aan het einde van het seizoen bleek pas hoe terecht dit was: Roberts werd tweede met twee punten achterstand op Spencer.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1983
FIM wereldkampioenschap wegrace
35e seizoen (1983)
Volgende race:
TT Assen 1983

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1982
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1984