De TT van Assen 1964 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1964. De races werden verreden op zaterdag 27 juni op het Circuit van Drenthe vlak bij Assen. Alle klassen kwamen aan de start.

Vlag van Nederland TT Assen 1964
Jim Redman won drie races op één dag.
Jim Redman won drie races op één dag.
Officiële naam 34e Dutch TT
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 27 juni 1964
Organisator FIM/KNMV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Remo Venturi
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Italië Remo Venturi
250 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
125 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
50 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
Tweede Vlag van Japan Isao Morishita
Derde Vlag van Japan Mitsuo Itoh
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings en Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent/Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Bulgin
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent/Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Bulgin
Derde Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson

Algemeen

bewerken

De TT van Assen werd overschaduwd door het dodelijke ongeval van Roland Föll tijdens de 125cc-training. Föll was de bakkenist van Florian Camathias, maar reed ook veel wedstrijden in de soloklassen. Mike Hailwood moest zich na de race haasten om in Frankrijk te komen, want hij nam de volgende dag in Rouen-les-Essarts deel aan de Franse Formule 1-Grand Prix. Jim Redman werd de eerste coureur in de geschiedenis die drie races op één dag wist te winnen. Luigi Taveri raakte tijdens de trainingen geblesseerd en kon niet starten.

500cc-klasse

bewerken

Opnieuw won Mike Hailwood met grote overmacht de 500cc-race. In de trainingen waren Benedicto Caldarella (met de zeven jaar oude Gilera-viercilinder) en Remo Venturi met de Bianchi-tweecilinder snel. Caldarella viel uit, maar Venturi werd tweede, ruim voor de Matchless G50 van Paddy Driver.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Pnt
1   Mike Hailwood MV Agusta 20 1:03"35'4 1e 8
2   Remo Venturi Bianchi 20 +1"34'2 3e 6
3   Paddy Driver Matchless 20 +2"42'8 4
4   Jack Ahearn Norton 20 +3"11'8 3
5   Fred Stevens Matchless 19 +1 ronde 2
6   Phil Read Matchless 19 +1 ronde 1
7   Alberto Pagani Bianchi +1 ronde
8   Dan Shorey Norton +1 ronde
9   Walter Scheimann Norton +1 ronde
10   Karl Recktenwald Norton +1 ronde
11   František Šťastný Jawa +1 ronde
12   Ernst Hiller Norton +1 ronde
13   Aart van Kooy Norton +2 ronden 14e
14   Lewis Young Matchless +2 ronden
15   Vernon Cottle Norton +2 ronden
16   Joop Vogelzang Norton +2 ronden

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Grid Oorzaak
  Benedicto Caldarella Gilera 2e
  Dennis Fry Norton
  Jack Findlay Matchless
  Mike Duff Matchless
  Gustav Havel Jawa
  Allan Hunter Matchless
  Derek Minter Norton 4e
  Derek Woodman Matchless
  Roy Ingram Norton
  Morrie Low Norton
  Sven-Olaf Gunnarsson Norton

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Gyula Marsovszky Matchless
  Billy McCosh Matchless
  Chris Conn Norton
  Dick Creith Norton [1]
  Griff Jenkins Norton
  John Hartle Norton Blessure[2]
  Rob Fitton Norton
  Nikolaj Sevast'ânov Vostok
  Buddy Parriott Norton [3]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Pnt
1   Mike Hailwood MV Agusta 24
2   Phil Read Matchless/Norton 7
3   Derek Minter Norton 6
  Fred Stevens Matchless
  Paddy Driver Matchless
  Remo Venturi Bianchi
7   John Hartle Norton 4
8   Derek Woodman Matchless 3
  Mike Duff Norton/Matchless
  Jack Ahearn Norton

350cc-klasse

bewerken

Jim Redman won ook de tweede 350cc-race van het jaar. Mike Hailwood werd weliswaar tweede, maar op grote achterstand. Remo Venturi werd met zijn Bianchi-tweecilinder derde.

Uitslag 350cc-klasse

bewerken
Pos. Coureur Merk Tijd Pnt
1   Jim Redman Honda 1:05"43'4 8
2   Mike Hailwood MV Agusta +1"41'4 6
3   Remo Venturi Bianchi +2"55'0 4
4   Paddy Driver AJS +1 ronde 3
5   Mike Duff AJS +1 ronde 2
6   Derek Minter Norton +1 ronde 1
7   Gustav Havel Jawa +1 ronde
8   Alan Hunter Norton +1 ronde
9   Jack Ahearn Norton +1 ronde
10 Onbekend Onbekend
11 Onbekend Onbekend
12   Vernon Cottle AJS +1 ronde
13   Fred Stevens AJS +1 ronde
14   Karl Hoppe AJS +2 ronden
15   Bert Oosterhuis Norton +2 ronden
16   Dennis Fry Norton +2 ronden
Coureur Merk
  Stanislav Malina CZ
  Alan Shepherd MZ
  Chris Conn Norton
  Derek Woodman AJS
  Joe Dunphy Norton
  Phil Read AJS
  Gilberto Milani Aermacchi
  Renzo Pasolini Aermacchi
  Isamu Kasuya Honda
  Isao Yamashita Honda
  Kuniomi Nagamatsu Honda
  Bruce Beale Honda
  Endel Kiisa Vostok

Top negen tussenstand 350cc-klasse

bewerken

Negen coureurs hadden punten gescoord.

Pos Coureur Merk Pnt
1   Jim Redman Honda 16
2   Mike Duff AJS 6
  Mike Hailwood MV Agusta
  Phil Read AJS
5   Derek Minter Norton 4
  Remo Venturi Bianchi
7   Paddy Driver AJS 3
8   Derek Woodman AJS 2
9   Joe Dunphy Norton 1

250cc-klasse

bewerken

In Assen wisselden Redman en Read in de laatste ronde zevenmaal van positie. Ze kwamen zij aan zij uit de laatste bocht, maar Read moest nog een keer opschakelen (Redman kon zijn viercilinder doortrekken tot 16.000 tpm). Daardoor won Redman met een halve wiellengte. Het was de eerste van drie overwinningen van Redman die dag: later won hij ook de 350- en de 125cc-klasse.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos. Coureur Merk Tijd Pnt
1   Jim Redman Honda 55"13'2 8
2   Phil Read Yamaha +0'1 6
3   Tommy Robb Yamaha +2"38'4 4
4   Tarquinio Provini Benelli +1 ronde 3
5   Mike Duff Yamaha +1 ronde 2
6   Gilberto Milani Aermacchi +1 ronde 1
7   Bruce Beale Honda +1 ronde
8   Alberto Pagani Paton +1 ronde
9   Trevor Barnes Moto Guzzi +1 ronde
10   Günter Beer Honda +2 ronden
11   Joop Vogelzang Aermacchi +2 ronden
12   Siegfried Lohmann Adler +2 ronden

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Luigi Taveri Honda Blessure[5]

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Ron Grant Parilla [3]
  Hugh Anderson Suzuki
  Bo Gehring Bultaco [3]
  Douglas Brown Ducati [3]
  George Rockett Ducati [3]
Coureur Merk
  Bert Schneider Suzuki
  Ernst Weiss Honda
  Stanislav Malina CZ
  Wolfgang Gast MZ
  Jorge Sirera Montesa
  Roger Mailles Morini
  Alan Shepherd MZ
  Clive Hunt Aermacchi
  Joe Dunphy Greeves
  Mike Hailwood MZ
  Ralph Bryans Honda
  Roy Boughey Yamaha
  Giacomo Agostini Morini
  Hiroshi Hasegawa Yamaha
  Isamu Kasuya Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Pnt
1   Jim Redman Honda 22
2   Phil Read Yamaha 18
3   Alan Shepherd MZ 14
4   Tarquinio Provini Benelli 11
5   Ron Grant Parilla 6
  Luigi Taveri Honda
7   Bo Gehring Bultaco 4
  Bert Schneider Suzuki
  Alberto Pagani Paton
  Tommy Robb Yamaha

125cc-klasse

bewerken

Honda was niet naar de GP van de USA gegaan, maar daarna had Luigi Taveri alle 125cc-races gewonnen. Nu Taveri door een blessure niet kon starten, nam Jim Redman de honneurs waar. Hij werd echter gevolgd door Phil Read, wiens nieuwe Yamaha RA 97 eigenlijk veel te zwaar was, twaalf kilo zwaarder dan Redman's Honda 2RC 146. Ralph Bryans (Honda) werd derde, ruim een halve seconde voor Bert Schneider met de Suzuki RT 64. Taveri behield de leiding in de WK-stand.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos. Coureur Merk Tijd Pnt
1   Jim Redman Honda 47"49'2 8
2   Phil Read Yamaha +6'5 6
3   Ralph Bryans Honda +22'0 4
4   Bert Schneider Suzuki +22'6 3
5   Hugh Anderson Suzuki +46'0 2
6   Frank Perris Suzuki +46'4 1
7   Isamu Kasuya Honda +1"42'4
8   Cees van Dongen MZ +3"30'6
9   Rex Avery EMC +1 ronde
10   Giuseppe Visenzi Honda +1 ronde
11   Walter Scheimann Honda +1 ronde
12   Chris Vincent Honda +1 ronde
13   Bruce Beale Honda +1 ronde

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Luigi Taveri Honda Blessure [5]
  Roland Föll Honda Overleden

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Ernst Degner Suzuki Blessure[6]
  Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt
Coureur Merk
  Stanislav Malina CZ
  Dieter Krumpholz MZ
  Friedhelm Kohlar MZ
  Heinz Rosner MZ
  Klaus Enderlein MZ
  Peter Eser Honda
  Richard Thomas Honda
  Ramón Torras Bultaco
  Jean-Pierre Beltoise Bultaco
  Gary Dickinson Honda
  Akiyasu Motohashi Yamaha
  Hironori Matsushima Yamaha
  Isao Morishita Suzuki
  Mitsuo Itoh Suzuki
  Teisuke Tanaka Suzuki
  Yoshimi Katayama Suzuki

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Pnt
1   Luigi Taveri Honda 24
2   Jim Redman Honda 20
3   Bert Schneider Suzuki 16
4   Hugh Anderson Suzuki 12
5   Ralph Bryans Honda 8
6   Mitsuo Itoh Suzuki 6
  Phil Read Yamaha
8   Frank Perris Suzuki 5
9   Rex Avery EMC 4
  Jean-Pierre Beltoise Bultaco

50cc-klasse

bewerken

In de 50cc-race passeerden slechts vijf coureurs de finish. Onder de uitvallers was WK-leider Hugh Anderson. Daar zou Kreidler-coureur Hans Georg Anscheidt van moeten profiteren, maar dat lukte totaal niet. Ralph Bryans won met zijn Honda RC 113, op bijna een halve minuut gevolgd door de Suzuki RM 64's van Isao Morishita en Mitsuo Itoh, die 0,2 seconden van elkaar finishten. Ruim twee minuten na hen kwam Anscheidt pas over de finish, op de hielen gezeten door stalgenoot Cees van Dongen.

Uitslag 50cc-klasse

bewerken
Pos. Coureur Merk Tijd Pnt
1   Ralph Bryans Honda 30"30'1 8
2   Isao Morishita Suzuki +26'3 6
3   Mitsuo Itoh Suzuki +26'5 4
4   Hans Georg Anscheidt Kreidler +2"37'5 3
5   Cees van Dongen Kreidler +2"37'9 2

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Luigi Taveri Kreidler Blessure[5]

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Hugh Anderson Suzuki

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Lee Allen Ducati [3]
Coureur Merk
  Albert Beirle Kreidler
  Peter Eser Honda
  Rudolf Kunz Kreidler
  Ángel Nieto Derbi
  José Maria Busquets Derbi
  Jean-Pierre Beltoise Kreidler
  Charlie Mates Honda
  Tarquinio Provini Kreidler
  Naomi Taniguchi Honda

Top tien tussenstand 50cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Pnt
1   Hugh Anderson Suzuki 30
2   Hans Georg Anscheidt Kreidler 23
3   Isao Morishita Suzuki 21
4   Mitsuo Itoh Suzuki 14
  Ralph Bryans Honda
6   Jean-Pierre Beltoise Kreidler 6
7   José Maria Busquets Derbi 3
8   Ángel Nieto Derbi 2
  Cees van Dongen Kreidler
10   Lee Allen Ducati 1
  Luigi Taveri Kreidler
  Tarquinio Provini Kreidler
  Naomi Taniguchi Honda

Zijspanklasse

bewerken

In de zijspanrace wonnen Colin Seeley en Wally Rawlings overtuigend met de ex-Florian Camathias FCS. Chris Vincent en Eddie Bulgin werden tweede voor Fritz Scheidegger/John Robinson. Camathias, die weer met zijn oude compaan Alfred Herzig reed, ondervond opnieuw de onbetrouwbaarheid van zijn zeven jaar oud Gilera-blok en viel uit. Max Deubel werd vierde, maar behield de leiding in de WK-stand.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos. Coureur Bakkenist Merk Tijd Pnt
1   Colin Seeley   Wally Rawlings FCS 51"04'2 8
2   Chris Vincent   Eddie Bulgin BMW +6'5 6
3   Fritz Scheidegger   John Robinson BMW +8'0 4
4   Max Deubel   Emil Hörner BMW +32'5 3
5   Otto Kölle   Heinz Marquardt BMW +2"12'4 2
6   Georg Auerbacher   Beno Heim BMW +2"16'3 1
7   Arsenius Butscher   Wolfgang Kalauch BMW +1 ronde
8   Boško Šnajder   Stjepan Rogan BMW +1 ronde
9   Harald Wohlfahrt   Armgard Neumann BMW +1 ronde
10   Stan Nightingale   Harvey Eastwick Norton +2 ronden

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Florian Camathias   Alfred Herzig Gilera
Coureur Bakkenist Merk
  August Wolf   Werner Zielaff BMW
  Gert Selbmann   Rolf Müller BMW
  Ludwig Hahn   Ralf Engelhardt BMW
  Joseph Duhem   François Fernandez BMW
  Pip Harris   Ray Campbell BMW
  Terry Vinicombe   Gary Golder Triumph
  Tony Jackson   Peter Hartill BMW

Top tien tussenstand zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Pnt
1   Max Deubel   Emil Hörner BMW 20
2   Colin Seeley   Wally Rawlings FCS 17
3   Georg Auerbacher   Beno Heim BMW 13
4   Fritz Scheidegger   John Robinson BMW 12
5   Florian Camathias   Roland Föll (†)/  Alfred Herzig Gilera 8
  Otto Kölle   Dieter Hess/  Heinz Marquardt BMW
  Chris Vincent   Keith Scott/  Eddie Bulgin BMW
8   Arsenius Butscher   Wolfgang Kalauch BMW 5
9   Terry Vinicombe   Gary Golder Triumph 2
10   Ludwig Hahn   Heinz Schäfer/  Ralf Engelhardt BMW 1
  Joseph Duhem   François Fernandez BMW
  Tony Jackson   Peter Hartill BMW
Vorige race:
Isle of Man TT 1964
FIM wereldkampioenschap wegrace
16e seizoen (1964)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1964

Vorige race:
TT Assen 1963
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1965