Wikipedia

TT Assen 1976

De TT van Assen 1976 was de zesde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1976. De race werd verreden op 26 juni 1976 op het TT-Circuit Assen nabij Assen, Nederland.

Vlag van Nederland TT Assen 1976
Officiële naam Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 26 juni 1976
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Tweede Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen
Derde Vlag van Nederland Wil Hartog
350 cc
Poleposition Vlag van Japan Takazumi Katayama
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Frankrijk Patrick Pons
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Walter Villa
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Italië Walter Villa
Tweede Vlag van Japan Takazumi Katayama
Derde Vlag van Australië John Dodds
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Italië Paolo Pileri
Derde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Ulrich Graf
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Zwitserland Ulrich Graf
Derde Vlag van Duitsland Herbert Rittberger
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Eerste Vlag van Zwitserland Hermann Schmid/Vlag van Zwitserland Martial Jean-Petit-Matile
Tweede Vlag van Nederland Martin Kooy/Vlag van Nederland Rob Vader
Derde Vlag van Duitsland Gustav Pape/Vlag van Duitsland Franz Kallenberg

Algemeen bewerken

Na het opheffen van het fabrieksteam van Yamaha was Giacomo Agostini teruggekeerd bij MV Agusta, maar het team had grote problemen met de nieuwe geluidseisen., waar de viertaktmotor niet aan kon voldoen zonder vermogen in te leveren. Agostini had de MV Agusta 500 4C al na twee wedstrijden ingeruild voor een Suzuki RG 500 productieracer en met de MV Agusta 350 4C bereikte hij in Assen ongewild een mijlpaal: hij scoorde de laatste overwinning voor een viertaktmotor in de 350cc-klasse maar ook zijn eigen laatste overwinning in het wereldkampioenschap wegrace. Het was de enige keer dat de MV Agusta 350 4C de finish haalde in 1976.

Toen de eerste GP's gereden werden wist eigenlijk niemand waar Kent Andersson gebleven was. Hij had kennelijk in België gewerkt en er gingen geruchten dat hij zijn "oude" 125cc-Yamaha verbeterd had. Hij verscheen echter pas in Assen weer aan de start met zijn zelfbouw Yamaha. Na de Grand Prix van België maakte hij bekend te zullen stoppen met racen. In die race stond hij zijn machine al af aan Leif Gustafsson. Hij ging voor Yamaha Motor NV in Amsterdam werken.

De TT werd geteisterd door temperaturen van meer dan 30 °C. Dat was zwaar voor het publiek, voor de coureurs en ook voor de motoren, die vaak veel te warm werden. Ook de races werden er niet spannender van, want toen de rijders de uitputting nabij waren zakten de rondetijden in en werden de gevechten ook minder. Alex George schreef later in zijn column dat hij zijn enkels verbrand had aan het frame dat door de uitlaten warm gestookt was en dat Philippe Coulon een black-out gehad had, waardoor hij voor de S-bocht remde, de rem weer losliet en net op tijd bij kennis kwam om voor de strobalen langs te sturen. Hij werd in de pitstraat door het team van Alex George opgevangen net voordat hij weer een flauwte kreeg. Ook Christian Estrosi werd bevangen door de hitte en zag tijdens de 500cc-race af en toe dubbel. Zijspancoureur Hermann Schmid won de zijspanrace maar kreeg na de finish een hartstilstand. Hij werd gered door hartmassage en zuurstof en naar het ziekenhuis van Assen vervoerd. Een groot aantal rijders moesten hun race door de hitte bevangen afbreken.

500 cc bewerken

In de 500cc-klasse stond Barry Sheene op poleposition. Giacomo Agostini was tweede maar naast hem stonden Wil Hartog en Marcel Ankoné. Marco Lucchinelli, net hersteld van een botbreuk, brak in Assen in de training zijn sleutelbeen en was weer uitgeschakeld. Na zijn slechte beurt in de 350cc-klasse verscheen Johnny Cecotto in de 500cc-race helemaal niet aan de start. Hartog was intussen bekend als goede starter en dat deed hij in zijn thuisrace ook. Hij was als snelste weg, achtervolgd door Teuvo Länsivuori, Alex George, John Newbold, Pat Hennen en Bernard Fau. Sheene was slecht gestart, maar begon moeiteloos terrein goed te maken en in de vijfde ronde nam hij de leiding over. De eerste coureurs begonnen toen al verkoeling te zoeken in de pits. Na tien ronden reed Sheene aan de leiding, gevolgd door Agostini (nog steeds op de Suzuki) en Hartog. De derde plaats werd in de slotfase overgenomen door Pat Hennen, die het gat met Agostini niet meer kon dichten maar geholpen werd toen Ago in de laatste ronde een vastloper kreeg. Daardoor werd Hennen tweede en Hartog derde. Slechts twaalf rijders haalden de finish.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Barry Sheene Suzuki 48' 44" 9 15
2   Pat Hennen Suzuki +45" 6 12
3   Wil Hartog Suzuki +1' 05" 4 10
4   Alex George Yamaha +1' 13" 4 8
5   Jack Findlay Suzuki 6
6   John Williams Suzuki 5
7   Bernard Fau Yamaha 4
8   Rob Bron Yamaha 3
9   Helmut Kassner Suzuki 2
10   Dave Potter Yamaha 1
11   Piet van der Wal Yamaha
12   Hans Braumandl Yamaha
DNF   Philippe Coulon Suzuki hitteflauwte
DNF   Christian Estrosi Suzuki hitteflauwte
DNF   Kees van der Kruijs Yamaha ontsteking
DNF   Dick Alblas König bougies
DNF   Phil Read Suzuki ontsteking
DNF   Marcel Ankoné Suzuki ontsteking
DNF   Boet van Dulmen Yamaha hitteflauwte
DNF   Giacomo Agostini Suzuki vastloper
DNF   John Newbold Suzuki
DNF   Teuvo Länsivuori Suzuki
DNF   Karl Auer Yamaha
DNF   Jean-Philippe Orban Yamaha
DNF   Jean-Paul Boinet Yamaha
DNF   Michel Rougerie Suzuki
DNF   Gianfranco Bonera Harley-Davidson
DNS   Marco Lucchinelli Harley-Davidson blessure[1]
DNS   Johnny Cecotto Yamaha

350 cc bewerken

De zo onbetrouwbare en lawaaierige (132 dB(A)) MV Agusta 350 4C bleef juist in de hitte van Assen voor het eerst heel en was ook de snelste van het hele 350cc-veld. Giacomo Agostini pakte dan ook meteen de leiding en na twee ronden had hij al acht seconden voorsprong. Achter hem vochten Patrick Pons en Víctor Palomo om de tweede plaats, terwijl steeds meer coureurs er de brui aan gaven. Dieter Braun gaf het op en kon met emmers water niet voldoende afgekoeld worden, en dat gold ook voor de oververhitte motor van Takazumi Katayama. Slechts 15 van de 30 starters haalden de finish. Het optreden van Johnny Cecotto viel erg tegen: als 8e gestart viel hij zelfs even terug naar de 15e plaats, waarna hij weer naar de 8e plaats terugkwam. Uiteindelijk won Agostini ruim en tweede man Patrick Pons had ook weer 18 seconden voorsprong op Chas Mortimer.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Giacomo Agostini MV Agusta 49' 30" 4 15
2   Patrick Pons Yamaha +24" 1 12
3   Chas Mortimer Maxton-Yamaha +46" 3 10
4   Bruno Kneubühler Yamaha +50" 7 8
5   John Dodds Yamaha 6
6   Franco Uncini Yamaha 5
7   Tom Herron Yamaha 4
8   Johnny Cecotto Yamaha 3
9   Dieter Braun Yamaha 2
10   Philippe Bouzanne Yamaha 1
11   Olivier Chevallier Yamaha
12   Philippe Coulon Yamaha
13   Alex George Yamaha
14   Piet van der Wal Yamaha
15   Bert Struyk Yamaha
DNF   Pentti Korhonen Yamaha val
DNF   Patrick Fernandez Yamaha
DNF   Boet van Dulmen Yamaha val
DNF   Takazumi Katayama Yamaha uitlaat
DNF   Walter Villa Harley-Davidson
DNF   Jean-François Baldé Yamaha hitteflauwte
DNF   Jean-Louis Guignabodet Yamaha hitteflauwte
DNF   Gianfranco Bonera Harley-Davidson
DNF   Jack Findlay Yamaha
DNF   Karl Auer Yamaha
DNF   Gérard Choukroun Yamaha val
DNF   Leif Gustafsson Yamaha
DNF   Víctor Palomo Yamaha val
DNF   Charlie Williams Yamaha vastloper
DNQ   Rob Bron Yamaha

250 cc bewerken

Walter Villa trainde in Assen 2 seconden sneller dan de concurrentie. Morbidelli gebruikte nu eindelijk het lang verwachte Bimota-frame en daarmee kwam Paolo Pileri op de derde startplaats terecht, achter Takazumi Katayama. In de race startte Villa ongeveer als laatste, mogelijk nog vermoeid van zijn inspanningen in de 350cc-race. Pileri was als snelste weg, gevolgd door John Dodds en Takazumi Katayama. In de vijfde ronde liep de Morbidelli van Pileri te warm en moest hij opgeven. Villa vocht zich intussen door het veld naar de derde plaats, waar hij al in de vijfde ronde arriveerde. In de 7e ronde lag hij al aan de leiding. De warmte sloeg nu toe: veel motoren vielen uit met warmteverschijnselen en halverwege de race bezette iedereen de positie die hij tot het einde zou vasthouden. Dat betekende dat Walter Villa won vóór Katayama en John Dodds.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Walter Villa Harley-Davidson 47' 31" 4 15
2   Takazumi Katayama Yamaha +16" 2 12
3   John Dodds Yamaha +37" 8 10
4   Gianfranco Bonera Harley-Davidson +44" 2 8
5   Víctor Palomo Yamaha 6
6   Patrick Fernandez Yamaha 5
7   Tom Herron Yamaha 4
8   Bruno Kneubühler Yamaha 3
9   Dieter Braun Yamaha 2
10   Franco Uncini Yamaha 1
11   Bernard Fau Yamaha
12   Jon Ekerold Yamaha
13   Pekka Nurmi Yamaha
14   Marcel Ankoné Yamaha
15   Olivier Chevallier Yamaha
16   Henk van Kessel Yamaha
17   Rolf Minhoff Yamaha
18   Matti Rainup MZ
DNF   Tapio Virtanen MZ val
DNF   Patrick Pons Yamaha hitteflauwte
DNF   Chas Mortimer Yamaha hitteflauwte
DNF   Pentti Korhonen Yamaha
DNF   Jan Hardonk Harley-Davidson
DNF   Charlie Williams Yamaha bougies
DNF   Harald Bartol Yamaha
DNF   Christian Estrosi Yamaha hitteflauwte
DNF   Philippe Bouzanne Yamaha
DNF   Jean-François Baldé Yamaha blessure
DNF   Paolo Pileri Morbidelli motor oververhit
DNS   Hans Stadelmann Yamaha geblesseerd[2]

125 cc bewerken

In Assen verscheen zowaar Kent Andersson met zijn zelfbouw Yamaha voor het eerst aan de start. Paolo Pileri had de beste start, maar zijn teamgenoot Pier Paolo Bianchi vertrok als voorlaatste, terwijl ook Ángel Nieto slecht weg kwam. Daardoor reden Claudio Lusuardi (Malanca[3]) en Henk van Kessel achter Pileri. Van Kessel rukte zelfs even op naar de tweede plaats, maar zijn Condor kwam toch wat vermogen tekort. In de tweede ronde zat Nieto al aan het wiel van Van Kessel in de nieuwe S-bocht (tegenwoordig de GT-bocht) en met meer vermogen nam hij de tweede plaats over. In de derde ronde werd Van Kessel ook ingehaald door Bianchi, die Lusuardi in zijn slipstream meenam. Toen de hitte een rol begon te spelen moest Lusuardi met koelproblemen stoppen. Pileri maakte een fout en viel even terug waardoor Bianchi aan de leiding kwam voor Nieto en Van Kessel. Kent Andersson gaf op met schakelproblemen. In de twaalfde ronde viel Van Kessel door een losgeschoten aanzuigrubber van een carburateur ook uit. De race werd gewonnen door Bianchi, voor Pileri en Nieto.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Pier Paolo Bianchi Morbidelli 46' 38" 15
2   Paolo Pileri Morbidelli +47" 2 12
3   Ángel Nieto Bultaco +1' 01" 3 10
4   Jean-Louis Guignabodet Morbidelli 8
5   Stefan Dörflinger Morbidelli 6
6   Toni Mang Morbidelli 5
7   Cees van Dongen Morbidelli 4
8   Eugenio Lazzarini Morbidelli 3
9   Xaver Tschannen Maico 2
10   Pierre-Jean Cecchini Maico 1
11   Hans Müller Yamaha
12   Piet van Niel Yamaha
13   Pentti Salonen Yamaha
14   Hans Hallberg Yamaha
15   Bert Klaassens Yamaha
16   Julien van Zeebroeck Morbidelli
DNF   Hans-Jürgen Hummel Yamaha hitteflauwte
DNF   Ulrich Graf Yamaha hitteflauwte
DNF   Horst Seel Seel
DNF   Matti Kinnunen Maico
DNF   Claudio Lusuardi Malanca motor oververhit
DNF   Kent Andersson Yamaha versnellingsbak
DNF   Peter Frohmeyer NAVA- DRS
DNF   Harald Bartol Morbidelli
DNF   Henk van Kessel Condor carburateur
DNF   Jan Ubels Buton
DNF   Gert Bender Bender val

50 cc bewerken

In Assen verscheen het Van Veen-Kreidler-team met monteurs Jan de Vries en Jaap Voskamp, die steun verleenden aan Nico Polane en Herbert Rittberger. Rittberger was bij de start als eerste weg, maar Ángel Nieto hing meteen aan zijn achterwiel. Eugenio Lazzarini had nu ook een Kreidler en hij wist dit tweetal zelfs te passeren. Nu sloot Nieto achter hém aan en liet Rittberger achter zich. Drie ronden lang kwam Nieto rechtop zittend met opgestoken duim naar zijn team langs de pits, maar toen vond hij het welletjes en gaf hij echt gas. Lazzarini verloor ook wat snelheid door koppelingsproblemen. Intussen was Ulrich Graf na een zeer slechte start naar voren aan het rijden en aan het einde van de race werd hij achter Nieto tweede. Rittberger werd derde omdat Lazzarini steeds verder terugviel.

Uitslag 50 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ángel Nieto Bultaco 33' 10" 4 15
2   Ulrich Graf Kreidler +18" 4 12
3   Herbert Rittberger Van Veen-Kreidler +21" 3 10
4   Eugenio Lazzarini UFO-Morbidelli 8
5   Theo van Geffen Kreidler 6
6   Rudolf Kunz Kreidler 5
7   Gerrit Strikker Kreidler 4
8   Engelbert Kip Kreidler 3
9   Günter Schirnhofer Kreidler 2
10   Aldo Pero Kreidler 1
11   Theo Timmer Kreidler
12   Ton Kooyman Hemeyla
13   Ingo Emmerich Kreidler
14   Stefan Dörflinger Kreidler
15   Julien van Zeebroeck Kreidler
16   Joaquín Galí Derbi
17   Peter Looijesteijn Kreidler
18   Yves Le Tourmelin Scrab-Tyl
19   Ramón Galí Derbi
20   Guido de Lys Kreidler
21   Wim van Beek DRM
22   Terence Keane Kreidler
DNF   Nico Polane Kreidler
DNF   Patrick de Wulf Kreidler
DNF   Cees van Dongen Kreidler
DNF   Hans-Jürgen Hummel Kreidler
DNF   Bruce Brady Kreidler
DNF   Adri de Korte Kreidler

Zijspanklasse bewerken

De Nederlandse combinatie Cees en Jan Smit had als zesde getraind in Assen, maar coureur Cees werd bij de duwstart al getorpedeerd door een andere combinatie en Jan kon niet meer doen dan de zijspancombinatie naast de baan duwen. Rolf Biland/Kenneth Williams startten als snelsten, maar vielen al snel uit door een gebroken zuiger. Werner Schwärzel nam de leiding over, gevolgd door Siegfried Schauzu en Schmid. De Nederlandse combinatie Martin Kooy/Rob Vader (Kova-König) lag toen op de vijfde plaats achter Gustav Pape/Franz Kallenberg (König). De race verliep tamelijk chaotisch omdat de hitte zowel de motoren als de coureurs en bakkenisten parten speelde. Schauzu nam vier ronden lang de leiding van Schwärzel over maar viel terug met een slecht lopende motor. Schmid kwam even op kop, maar verdween achterstevoren van de baan, wat hem terug bracht naar de tweede plaats. Schwärzel kreeg ook technische problemen en zo kwam de Nederlandse combinatie Kooy/Vader op de tweede plaats terecht. Ze finishten slechts 2 seconden achter Hermann Schmid/Martial Jean-Petit-Matile en voor Pape/Kallenberg. Voor Hermann Schmid was er na de race niets te vieren: hij kreeg een hartstilstand, werd geranimeerd en naar het ziekenhuis afgevoerd.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Hermann Schmid   Martial Jean-Petit-Matile Schmid-Yamaha 48' 35" 8 15
2   Martin Kooij   Rob Vader Kova-König +2" 1 12
3   Gustav Pape   Franz Kallenberg König +36" 7 10
4   Werner Schwärzel   Andreas Huber König 8
5   Helmut Schilling   Rainer Gundel Schmid-Fath 6
6   Otto Haller   Erich Haselbeck Krauser-BMW 5
7   Dick Greasley   Cliff Holland Windle-Yamaha 4
8   Rolf Steinhausen   Josef Huber Busch-König 3
9   Jaap Geerts   Jan van Veen König 2
10   Siegfried Schauzu   Wolfgang Kalauch Schmid-Fath 1
11   Amedeo Zini   Andrea Fornaro König
DNF   Rolf Biland   Kenneth Williams Seymaz-Yamaha gebroken zuiger
DNF   Cees Smit   Jan Smit König aanrijding
Vorige race:
Isle of Man TT 1976 		FIM wereldkampioenschap wegrace
28e seizoen (1976) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1976
Vorige race:
TT Assen 1975 		TT Assen Volgende race:
TT Assen 1977
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=TT_Assen_1976&oldid=67262066"