Grand Prix-wegrace van Finland 1981

De Grand Prix-wegrace van Finland 1981 was de twaalfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1981. De races werden verreden op 9 augustus 1981 op het stratencircuit Imatra (Zuid-Finland).

Vlag van Finland Grand Prix-wegrace van Finland 1981
Circuit Imatra Vanaf 1979 werd het verkorte deel (zwart) gebruikt.
Officiële naam Finnish GP, XX Imatranajo
Land Vlag van Finland Finland
Datum 9 augustus 1981
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Italië Marco Lucchinelli
Snelste ronde Vlag van Nederland Jack Middelburg en Vlag van Italië Marco Lucchinelli
Eerste Vlag van Italië Marco Lucchinelli
Tweede Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Toni Mang
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
Derde Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Hans Müller
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Frankrijk Jacques Bolle
Derde Vlag van Italië Maurizio Vitali
Zijspan
Poleposition Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Duitsland Michael Burkhardt
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Duitsland Michael Burkhardt
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Zweden Benga Johansson
Tweede Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Derde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Duitsland Michael Burkhardt

Algemeen bewerken

De 20e "Imatranajo" was een groot succes voor Kawasaki, maar een grote teleurstelling voor Yamaha. Kawasaki vierde de wereldtitel in de 250cc-klasse voor Toni Mang, maar ook drie podiumplaatsen in die klasse en een podiumplaats voor Kork Ballington in de 500cc-race. In die race ging het hopeloos mis voor Yamaha toen zowel Barry Sheene als Ikujiro Takaï met hun Yamaha OW 54 fabrieksracers uitvielen en Kenny Roberts terugviel naar de 7e plaats, waardoor hij alle kansen op een wereldtitel verloor. Suzuki deed daardoor ook goede zaken: Het was nu zeker dat een Suzuki-coureur (Marco Lucchinelli of Randy Mamola) wereldkampioen 500 cc zou gaan worden.

500 cc bewerken

Marco Lucchinelli had als snelste getraind in Imatra en kon tijdens de race gemakkelijk wegrijden van Barry Sheene en Kenny Roberts, die weliswaar teamgenoten waren maar door hun onderlinge gevecht veel tijd verloren. Daardoor konden Kork Ballington, Randy Mamola, Boet van Dulmen en Jack Middelburg aansluiten. Sheene viel uit door problemen met zijn powervalve en Boet van Dulmen kwam de pit binnen met een aan flarden gereden achterband. De andere vier leverden een mooi gevecht om de tweede plaats, hoewel Mamola het moeilijk had omdat zijn motor soms op vier, maar soms ook op drie cilinders liep. Uiteindelijk moest ook Roberts afhaken omdat ook zijn powervalves problemen begonnen te veroorzaken. Ook Ikujiro Takaï viel met zijn Yamaha OW 54 stil, waardoor Yamaha opnieuw een debacle meemaakte, zoals ook al in de TT van Assen was gebeurd. Mamola wist Ballington en Middelburg zeer nipt achter zich te houden. Ballington kwam 0,3 seconde na hem over de streep en Middelburg zat daar weer 0,2 seconde achter. Lucchinelli had intussen geen enkel probleem gehad. Slechts acht ronden reed hij volgas en toen bedroeg zijn voorsprong al twaalf seconden. Daarna reed hij rustiger, maar bij de finish had hij toch nog twintig seconden voorsprong.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Marco Lucchinelli Suzuki 48'05"7 15
2   Randy Mamola Suzuki 48'25"2 12
3   Kork Ballington Kawasaki 48'25"5 10
4   Jack Middelburg Suzuki 48'25"7 8
5   Graeme Crosby Suzuki 6
6   Marc Fontan Suzuki 5
7   Kenny Roberts Yamaha 4
8   Seppo Rossi Suzuki 3
9   Frank Gross Suzuki 2
10   Steve Parrish Yamaha 1
11   Michel Frutschi Yamaha
DNF   Boet van Dulmen Yamaha Achterband
DNF   Franco Uncini Suzuki
DNF   Philippe Coulon Suzuki
DNF   Graziano Rossi Suzuki
DNF   Sadao Asami Yamaha
DNF   Ikujiro Takaï Yamaha Val
DNF   Barry Sheene Yamaha Powervalve

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Marco Lucchinelli Suzuki 103
2   Randy Mamola Suzuki 94
3   Kenny Roberts Yamaha 74
4   Graeme Crosby Suzuki 62
5   Barry Sheene Yamaha 57
6   Boet van Dulmen Yamaha 52
7   Jack Middelburg Suzuki 50
8   Kork Ballington Kawasaki 35
9   Marc Fontan Yamaha 20
10   Hiroyuki Kawasaki Suzuki 19

250 cc bewerken

Toni Mang had nog één punt nodig om zijn wereldtitel zeker te stellen. Hij liet Jean-Louis Guignabodet een ronde lang aan de leiding rijden, maar nam daarna de koppositie over en won de race met een flinke voorsprong. Guignabodet moest in de vijftiende ronde door een slechte voorband ook de tweede plaats opgeven ten gunste van zijn teamgenoot Jean-François Baldé, maar wist de derde plaats wel vast te houden. De enige die hem nog kon bedreigen, Roland Freymond, was in de achtste ronde uitgevallen doordat hij te maken kreeg met een uitgelopen big-end van zijn Ad Maiora. Paolo Ferretti, Freymond's tijdelijke teamgenoot nu Maurizio Massimiani geblesseerd was, werd achtste.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Toni Mang Kawasaki 47'31"8 15
2   Jean-François Baldé Kawasaki 47'53"4 12
3   Jean-Louis Guignabodet Kawasaki 48'03"8 10
4   Jean-Louis Tournadre Bimota-Yamaha 8
5   Eero Hyvärinen Yamaha 6
6   Patrick Fernandez Bimota-Yamaha 5
7   Jean-Marc Toffolo Rotax 4
8   Paolo Ferretti Ad Maiora 3
9   Bruno Kneubühler Rotax 2
10   Martin Wimmer Yamaha 1
DNF   Richard Schlachter Yamaha Brandstofgebrek
DNF   Ricardo Tormo Bartol Remmen
DNF   Roland Freymond Ad Maiora Big-end lager
DNS   Carlos Lavado Yamaha Blessure[1]
DNS   Peter Looijesteijn Rotax Geen motor[2]
DNS   Maurizio Massimiani Ad Maiora Blessure[3]

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Toni Mang (wereldkampioen) Kawasaki 130
2   Jean-François Baldé Kawasaki 83
3   Carlos Lavado Yamaha 56
4   Roland Freymond Ad Maiora 48
5   Patrick Fernandez Bimota-Yamaha 43
6   Martin Wimmer Yamaha 26
7   Thierry Espié Chevallier-Yamaha/Pernod 24
  Jean-Louis Guignabodet Kawasaki
9   Richard Schlachter Yamaha 23
10   Massimo Massimiani Ad Maiora 22

125 cc bewerken

Opmerkelijk genoeg stond Ángel Nieto, de kersverse wereldkampioen 125 cc, op de 23e startplaats in Imatra door twee vastlopers. Jan Thiel en Martin Mijwaart kregen zijn Minarelli pas in de nacht voor de race goed aan het lopen. Hij zat echter al heel snel op de derde plaats, achter Hans Müller en Pier Paolo Bianchi. Müller moest echter al snel de pit in om bougies te wisselen en viel later zelfs helemaal uit. Bianchi en Nieto reden samen aan de leiding, gevolgd door Maurizio Vitali en Jacques Bolle. Bianchi had graag geprofiteerd van de afwezigheid van de geblesseerde Loris Reggiani, maar zijn machine ging steeds slechter lopen en ook hij viel uit. Nieto won voor Bolle en Vitali

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ángel Nieto Minarelli 48'13"6 15
2   Jacques Bolle Motobécane 48'15"0 12
3   Maurizio Vitali MBA 48'39"9 10
4   Ricardo Tormo Sanvenero 8
5   Jean-Claude Selini Morbidelli 6
6   Johnny Wickström Morbidelli 5
7   Hugo Vignetti MBA 4
8   Anton Straver MBA 3
9   Jan Bäckström MBA 2
10   Thierry Noblesse MBA 1
DNF   Guy Bertin Sanvenero
DNF   Pier Paolo Bianchi MBA
DNF   Hans Müller MBA
DNF   Stefan Dörflinger MBA[4]
DNF   Gerhard Waibel MBA
DNS   Loris Reggiani Minarelli Blessure[5]

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Ángel Nieto (wereldkampioen) Minarelli 140
2   Loris Reggiani Minarelli 89
3   Pier Paolo Bianchi MBA 76
4   Hans Müller MBA 55
  Jacques Bolle Motobécane
6   Maurizio Vitali MBA 36
7   Guy Bertin Sanvenero 28
8   Iván Palazzese MBA 27
  Stefan Dörflinger Krauser-MBA
10   Hugo Vignetti MBA 26

Zijspannen bewerken

Er mochten slechts vijftien zijspancombinaties starten in Finland, waarvan er uiteindelijk slechts negen de finish haalden. Rolf Biland en Kurt Waltisperg waren in de training 3,8 seconden sneller dan de concurrentie en dat zou in de race ook blijken, want ze wonnen met gemak. Jock Taylor/Benga Johansson werden tweede en Werner Schwärzel/Andreas Huber werden derde. Zij waren ook de laatsten die in dezelfde ronde als de winnaars eindigden. Egbert Streuer moest weer met Johan van der Kaap rijden omdat de geblesseerde schouder van Bernard Schnieders weer opspeelde. Hij had uitzicht op de derde plaats toen de motor warm werd. In de pit werd niets gevonden, maar even later liep de motor vast. Streuer liep 5.000 gulden prijzengeld mis en had ongeveer 8.000 gulden motorschade door een kapotte slangenklem van twee kwartjes, waardoor de koelvloeistof was weggestroomd.

Uitslag zijspannen bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Yamaha 48'48"9 15
2   Jock Taylor   Benga Johansson Fowler-Windle-Yamaha 45'59"1 12
3   Werner Schwärzel   Andreas Huber Seymaz-Yamaha 47'28"1 10
4   Albert Giesemann   Karl Paul LCR-Yamaha +1 ronde 8
5   Göte Brodin   Billy Gällros Yamaha +1 ronde 6
6   Walter Ohrmann   Heinz Radomski Yamaha +1 ronde 5
7   Jesco Höckert   Thomas Riedel Busch-Yamaha +1 ronde 4
8   Siegfried Schauzu   Wilfried Dietz Yamaha +1 ronde 3
9   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling SIWA-Yamaha +1 ronde 2
DNF   Alain Michel   Michael Burkhardt Seymaz-Yamaha Afgelopen ketting
DNF   Egbert Streuer   Johan van der Kaap LCR-Yamaha Vastloper
DNF   Michel Vanneste   Serge Vanneste Seymaz-Yamaha Kettingtandwiel
DNF   Derek Jones   Brian Ayres Ireson-Yamaha kettingbreuk
DNF   Masato Kumano   Kunio Takeshima LCR-Yamaha

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Yamaha 97
2   Alain Michel   Michael Burkhardt Seymaz-Yamaha 82
3   Jock Taylor   Benga Johansson Fowler-Windle-Yamaha 77
4   Derek Jones   Brian Ayres Yamaha 38
5   Werner Schwärzel   Andreas Huber Seymaz-Yamaha 37
6   Masato Kumano   Kunio Takeshima LCR-Yamaha 26
7   Michel Vanneste   Serge Vanneste Seymaz-Yamaha 22
8   Trevor Ireson   Clive Pollington Ireson-Yamaha 18
9   Egbert Streuer   Bernard Schnieders
  Johan van der Kaap
  Kenny Williams
LCR-Yamaha 17
10   Mick Boddice   Chas Birks Yamaha 16

Trivia bewerken

Achterlicht bewerken

Marco Lucchinelli was tijdens de Britse GP door de vallende Barry Sheene en Graeme Crosby gedwongen de vanghekken in te sturen en het duurde nogal lang voordat hij zijn motorfiets weer op de baan kon sturen. Tijdens de trainingen in Imatra reed hij met een achterlicht op zijn Suzuki omdat: "ze me dan beter kunnen vinden als ik in de vanghekken hang".

Heen en weer bewerken

Na de lange reis naar Imatra kreeg Boet van Dulmen te horen dat er speciale cilinders voor hem op het vliegveld van Helsinki lagen. Boet reed ondanks zijn vermoeidheid 250 km naar het vliegveld, maar de cilinders waren er niet. De volgende dag kwam iemand van Yamaha de cilinders alsnog brengen, maar ze bleken niet sneller dan de originele en alle moeite was voor niets geweest.

Kettingreactie bewerken

Derek Jones en Brian Ayres hadden enorm veel kettingproblemen in Finland. In de training brak al een ketting en vernielden ze bij een crash ook de stroomlijnkuip, die in de nacht voor de race gerepareerd werd. In de race lagen ze op de derde plaats toen de ketting opnieuw brak, maar met slechts vijftien starters, waarvan er inmiddels al veel uitgevallen waren, was er nog steeds kans op punten. Brian Ayres rende naar de pit, haalde gereedschap en een nieuwe ketting en ze gingen verder. Vlak voor de finish brak de ketting opnieuw, waarmee ze een uniek record vestigden: twee kettingbreuken in dezelfde race.

Feestje bewerken

Het was de "XX Imatranajo", de twintigste Grand Prix op Imatra, en daarom werd er een feest gevierd met een nachtelijke boottocht en een estafette-race op fietsen van het Finse leger. Daarvoor werden landenteams samengesteld, maar niet elk land kon een volledig team vormen. De race werd gewonnen door het Amerikaans-Nederlandse team dat bestond uit Richard Schlachter, zijn monteur, Martin Zoet, de broer van Willem Zoet en nu monteur van Philippe Coulon en schrijver/journalist Henk Keulemans. Het Franse team was kennelijk niet tevreden met de prestaties van Bernard Fau, want hij werd door Jean-François Baldé en Patrick Fernandez met fiets en al het Immalanjärvi-meer ingeduwd.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1981
FIM wereldkampioenschap wegrace
33e seizoen (1981)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1981

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1980
Grand Prix-wegrace van Finland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1982