Grand Prix-wegrace van Duitsland 1988

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1988 was de zesde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1988. De races werd verreden op 28- en 29 mei 1988 op de Nürburgring nabij Nürburg (Rijnland-Palts). In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start, maar de zijspanklasse moest al op zaterdag rijden.

Vlag van Duitsland Grand Prix-wegrace van Duitsland 1988
Officiële naam Grosser Preis von Deutschland
Land Vlag van Duitsland Duitsland
Datum 28- en 29 mei 1988
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Australië Wayne Gardner
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Eerste Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Tweede Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey
Derde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Thierry Rapicault
Snelste ronde Vlag van Spanje Juan Garriga
Eerste Vlag van Italië Luca Cadalora
Tweede Vlag van Spanje Sito Pons
Derde Vlag van Spanje Juan Garriga
125 cc
Poleposition Vlag van Nederland Hans Spaan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Alfred Waibel
Eerste Vlag van Italië Ezio Gianola
Tweede Vlag van Spanje Julián Miralles
Derde Vlag van Nederland Hans Spaan
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Derde Vlag van Spanje Manuel Herreros
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Derde Vlag van Zwitserland Alfred Zurbrügg/Vlag van Zwitserland Martin Zurbrügg

Algemeen bewerken

De zijspancontroverse bewerken

Een week voor de Duitse Grand Prix maakte de FIM bekend dat de zijspanklasse al op de zaterdag zou moeten rijden. De reden was dat de zijspannen een hoeveelheid zacht rubber over de baan zouden smeren waardoor het voor de soloklassen gevaarlijk glad zou worden. De solorijders werden in deze mening gesteund door bandenfabrikant Michelin, maar de zijspanrijders wilden op zondag rijden en werden ondersteund door Dunlop, Yokohama, Avon en Pirelli, die allemaal vonden dat er geen bewijs voor deze theorie was. Er volgde een vergadering met een delegatie van de zijspanrijders (Steve Webster, Rolf Biland en Egbert Streuer), de bandenfabrikanten, de wedstrijdleiding (Max Deubel), de FIM, de International Racing Teams Association en de solorijders (Wayne Gardner en Sito Pons). Uiteindelijk werd besloten om inderdaad op zaterdagmiddag om 16.00 uur te starten, maar Max Deubel (viervoudig zijspan-wereldkampioen) verklaarde dat hij zwaar onder druk was gezet door de IRTA, die beweerde dat de 250- en 500cc-rijders bereid waren tot een boycot van de Grand Prix. De zijspanrijders voelden zich ernstig benadeeld door de IRTA, waar ze zelf lid van waren, maar die de belangen van de grote teams (Rothmans-HRC, Roberts-Lucky Strike, Agostini-Marlboro, Nieto-Ducados en Gauloises-Sonauto) behartigde.

Het weer bewerken

Tijdens de eerste trainingen op donderdag was het erg warm, meer dan dertig graden in de zon, maar op vrijdag was het al erg koud en tussen de regenbuien door erg mistig. De tijdtrainingen werden uitgesteld, uiteindelijk zo lang dat het doorgaan van de Grand Prix aan een zijden draadje hing. De 80cc-klasse kon uiteindelijk trainen, maar toen de 125cc-klasse aan de beurt was moest de training weer stilgelegd worden. Het vrijdagprogramma werd naar de zaterdag verschoven, de dag dat de zijspanklasse haar race al moest rijden. De minimum trainingstijden van twee uur en twintig minuten per klasse konden niet meer gehaald worden, maar daar kon men in geval van overmacht van afwijken. Ook op zaterdag kon er tot 11 uur niet gereden worden, maar daarna werd het iets helderder en kon er met slecht zicht op een natte baan getraind worden. Toch drongen niet alle coureurs aan op een start. De sponsorbelangen waren immers niet groot omdat er in Duitsland geen tabaksreclame gemaakt mocht worden en alle belangrijke teams tabakssponsoren hadden.

Tijdwaarneming bewerken

De 250cc-klasse was op zaterdag als laatste aan de beurt om te trainen en de tijdwaarneming bleek niet opgewassen tegen het aantal van 55 deelnemers. De tijden leken nergens op. De teams namen zelf ook de rondetijden op, die normaal gesproken niet meer dan 0,1 seconde afweken van de officiële tijd, maar nu waren er enorme verschillen. Juan Garriga en Alberto Puig kwalificeerden zich aanvankelijk niet eens, Toni Mang kreeg de 35e tijd en Manfred Herweh de 36e, terwijl Thierry Rapicault de snelste tijd zou hebben gereden. Rapicault had in de GP van Spanje de 29e tijd gereden. In de GP van Portugal de 31e tijd en in de GP des Nations had hij zich niet eens gekwalificeerd. Protesten bleven niet uit en opnieuw moest de organisatie uren vergaderen. Uiteindelijk besloot de organisatie om 48 in plaats van 36 coureurs te laten starten. Bovendien werden de tijden herzien, want Mang stond plotseling op de tweede startplaats en Puig op de zevende.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Tijdens de 500cc-training droogde de baan op. Aanvankelijk reed Wayne Rainey de snelste tijd, maar Wayne Gardner wist dat hij met zijn nerveuze Honda NSR 500 kansloos was op de natte baan en wachtte tot het laatste moment om zijn snelste ronde te rijden. Die was goed voor poleposition.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"41'31
2.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"41'75
3.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yama 1"42'13
4.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 1"42'51
5.   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"42'61
6.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 1"43'06
7.   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 1"43'20
8.   Randy Mamola Cagiva 1"43'63
9.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 1"43'79
10.   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 1"43'88

De race bewerken

Nu de baan bij de start van de 500cc-race nat was, wist Wayne Gardner al dat hij er niet aan te pas zou komen, temeer omdat hij een verkeerde band had gekozen. Na de start leidde Christian Sarron heel even, maar hij werd achterhaald door Kevin Schwantz, die aanvankelijk was angstige momenten meemaakte, maar de race met een grote voorsprong won. Wayne Rainey passeerde Sarron in de achtste ronde en kon Schwantz nog even bedreigen, maar toen hij even door het gras moest nam hij genoegen met de tweede plaats. Eddie Lawson kon ook geen vuist maken, maar hij werd door zijn pitcrew op de hoogte gehouden van de vorderingen van Gardner, die hij slechts achter zich hoefde te houden om uit te lopen in het wereldkampioenschap. Dat lukte gemakkelijk, want Gardner werd met de onwillige Honda slechts achtste. De beste Honda-rijder was Pierfrancesco Chili op de zesde plaats.

 
De Suzuki RGV van Kevin Schwantz

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 1:01"52'27 9 20
2   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1:02"17'30 2 17
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1:02"43'82 3 15
4   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 1:03"01'01 4 13
5   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1:03"04'44 5 11
6   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 1:03"04'82 13 10
7   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 1:03"12'55 11 9
8   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1:03"36'15 1 8
9   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda +1 ronde 6 7
10   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda +1 ronde 7 6
11   Rob McElnea Pepsi-Suzuki +1 ronde 10 5
12   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha +1 ronde 14 4
13   Peter Schleef Honda +2 ronden 18 3
14   Marco Papa Honda +2 ronden 16 2
15   Michael Rudroff Honda +2 ronden 24 1
16   Alessandro Valesi Honda +2 ronden 25
17   Marco Gentile Fior-Marlboro-Honda +2 ronden 17
18   Wolfgang von Muralt Suzuki +2 ronden 32
19   Maarten Duyzers HDJ-Honda +2 ronden 20
20   Josef Doppler Honda +3 ronden 34
21   Helmut Schütz Honda +3 ronden 31
22   Ari Rämö Honda +3 ronden 35
23   Peter Sköld Honda +3 ronden 36
24   Niggi Schmassmann Honda +3 ronden 29
25   Bruno Kneubühler Honda +4 ronden 21

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Andreas Leuthe Suzuki 28
  Hans-Jürg Butz Honda 22
  Peter Lindén Honda 30
  Hans Klingebiel Suzuki 33
  Ron Haslam ELF-HRC-Honda Mechanisch 12
  Manfred Fischer Hein Gericke-Honda Val 19
  Massimo Broccoli Cagiva[1] 15
  Randy Mamola Cagiva Mechanisch 8
  Fabio Barchitta Katayama-ELF-HRC-Honda 23
  Georg Robert Jung Honda 27

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Gustav Reiner Hein Gericke-Honda Blessure[2]
  Raymond Roche Cagiva Blessure[3]
  Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha Blessure[3]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 105
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 85
3   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 82
4   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 66
5   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 64
6   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 60
7   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 59
8   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 42
9   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 31
10   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 21
  Rob McElnea Pepsi-Suzuki

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Door de rommelige tijdwaarneming kwamen er protesten, maar Thierry Rapicault behield zijn onwaarschijnlijke poleposition. Toni Mang werd op de tweede plaats gezet, voor de onbekende Argentijn Rene Zanatta. Door de uitbreiding van 36 naar 48 deelnemers konden enkele belangrijke rijders, zoals Jean-François Baldé, Carlos Lavado, Javier Cardelús, Bruno Casanova, Paolo Casoli en Stefano Caracchi, in elk geval deelnemen en was het zaak in de race veel plaatsen goed te maken.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Thierry Rapicault Fior-Rotax 2"02'35
2.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 2"02'46
3.   Rene Zanatta Yamaha 2"02'62
4.   Martin Wimmer Fath-Hein Gericke-Yamaha 2"02'81
5.   August Auinger Aprilia-Rotax 2"02'87
6.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 2"02'89
7.   Alberto Puig Nieto-Ducados-HRC-Honda 2"03'23
8.   Stefano Caracchi Honda 2"03'29
9.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 2"03'43
10.   Hans Lindner Honda 2"03'45

De race bewerken

De 250cc-race begon op een natte baan en de bandenkeuze was cruciaal. Een aantal coureurs, voornamelijk de Dunlop-rijders, koos voor regenbanden, zoals Toni Mang. In het begin werkten die prima: Mang leidde de race voor Thierry Rapicault, Sito Pons, Luca Cadalora, Donnie McLeod, Dominique Sarron en Martin Wimmer, terwijl Juan Garriga vanaf de 28e startplaats aan een inhaalrace begon. Rene Zanatta viel al in de eerste ronde, later gevolgd door Rapicault, Masahiro Shimizu en John Kocinski. Toen de baan begon op te drogen kregen de coureurs met regenbanden problemen. Cadalora passeerde Mang en Pons en nam de leiding over. McLeod haalde Toni Mang ook in, maar moest uiteindelijk het hoofd buigen voor Garriga, die zijn achterstand had goedgemaakt en derde werd. Mang viel met zijn regenbanden helemaal terug naar de achtste plaats.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 51"12'96 6 20
2   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 51"27'29 14 17
3   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 51"31'52 28 15
4   Donnie McLeod 7Up-EMC-Rotax 51"33'42 13 13
5   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 51"35'83 16 11
6   Martin Wimmer Fath-Hein Gericke-Yamaha 51"42'81 4 10
7   Jean-Francois Foray Yamaha 51"50'86 27 9
8   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 51"54'44 2 8
9   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 51"59'31 9 7
10   Helmut Bradl Honda 52"00'15 25 6
11   Hans Becker Yamaha 52"09'09 21 5
12   Hermann Holder Seufert 52"11'66 17 4
13   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 52"13'58 30 3
14   Paolo Casoli Pileri-AGV-Garelli 52"15'36 15 2
15   Stefano Caracchi Honda 52"25'38 8 1
16   Andreas Preining Aprilia-Rotax 52"31'17 34
17   Alberto Puig[4] Nieto-Ducados-HRC-Honda 52"34'74 7
18   Hervé Duffard Honda 52"35'01 18
19   Hans Lindner Honda 52"35'40 10
20   Bernard Schick Honda 52"43'07 33
21   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 52"43'10 23
22   Juan López Mella Honda 52"43'41 39
23   Bernard Haenggeli Honda 52"46'00 37
24   Jochen Schmid Honda 52"53'18 20
25   Bruno Bonhuil Honda 53"02'14 40
26   Ivan Troisi Yamaha +1 ronde 47
27   Javier Cardelús Aprilia-Rotax +1 ronde 42
28   Gerhard Häberle Rotax +1 ronde 41
29   Patrick van den Goorbergh Grundig-Honda +2 ronden 38
30   Martin Renfrey Honda +2 ronden 32
31   Kevin Mitchell Yamaha +2 ronden 22
32   Christian Boudinot Fior-Rotax +3 ronden 46
33   Siegfried Minich Yamaha +3 ronden 36

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax 35
  Thierry Rapicault Fior-Rotax Val 1
  Rene Zanatta Yamaha Val 3
  August Auinger Aprilia-Rotax 5
  Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda Val 19
  Roland Busch Aprilia-Rotax 24
  Manfred Herweh Levior-Yamaha 26
  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 29
  Urs Lüzi Honda 31
  René Delaby Docshop-Yamaha 43
  Alain Bronec Honda 45
  John Kocinski Roberts-Lucky Strike-Yamaha Val 11
  Maurizio Vitali Gazzaniga-Rotax 44
  Engelbert Neumair Aprilia-Rotax 12

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda Blessure[5]
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax Blessure[6]
  Jean-François Baldé Défi-Rotax Onbekend

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 88
2   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 83
3   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 58
4   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 55
5   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 51
6   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 50
7   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 48
  Reinhold Roth HB-HRC-Honda
9   Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda 41
10   Donnie McLeod 7Up-EMC-Rotax 30

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

De verrassing tijdens de 125cc-training was Hans Spaan, die aanvankelijk al de snelste tijd had gereden, maar die door Jorge Martínez van zijn poleposition werd verdreven. Spaan stapte echter in de laatste minuten nog een keer op zijn Honda en reed alsnog de snelste tijd. De laatste keer dat Honda poleposition in de 125cc-klasse had behaald was in het seizoen 1966: Luigi Taveri met de vijfcilinder Honda RC 149.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 1"54'49
2.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 1"54'61
3.   Lucio Pietroniro Honda 1"54'69
4.   Gastone Grassetti Honda 1"54'73
5.   Ezio Gianola Honda 1"54'82
6.   Mike Leitner LCR-Rotax 1"55'25
7.   Adi Stadler Honda 1"55'74
8.   Hubart Abold Honda 1"55'99
9.   Josef Fischer Noki-Rotax 1"56'00
10.   Domenico Brigaglia Gazzaniga-Rotax 1"56'36

De race bewerken

Hans Spaan profiteerde aanvankelijk niet van zijn eerste startplaats: na de eerste ronde lag hij zevende, achter Ezio Gianola, Hisashi Unemoto, Luis Miguel Reyes, Alfred Waibel, Jorge Martínez, Lucio Pietroniro en Julián Miralles. Bij het ingaan van de tweede ronde remde Martínez zichzelf onderuit en daarna kon Gianola zijn voorsprong gaan uitbouwen. Miralles en Herreros vochten om de tweede plaats, tot ook Spaan zich daarmee ging bemoeien. Spaan lag zelfs tweede toen hij onderuit schoof, maar hij kon zijn machine - die nog liep - snel oppakken en eindigde als derde achter Miralles. De overwinning van Gianola was ook de eerste voor Honda in de 125cc-klasse sinds Luigi Taveri op 11 september 1966 de GP des Nations won.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Ezio Gianola Honda 51"18'77 5 20
2   Julián Miralles Nieto-Ducados-Derbi 51"26'81 11 17
3   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 51"27'70 1 15
4   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 51"29'72 16 13
5   Alfred Waibel Waibel-Honda 52"00'42 13 11
6   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 52"04'20 12 10
7   Gastone Grassetti Honda 52"22'95 4 9
8   Domenico Brigaglia Gazzaniga-Rotax 52"23'54 10 8
9   Luis Miguel Reyes Pileri-AGV-Garelli 52"28'35 17 7
10   Ian McConnachie Cagiva 52"32'02 21 6
11   Gerhard Waibel Honda 52"32'85 15 5
12   Krysztof Galatowicz Honda 52"33'68 34 4
13   Robin Appleyard Honda 52"38'76 28 3
14   Bady Hassaine Honda 53"12'64 25 2
15   Josef Fischer Noki-Rotax +1 ronde 9 1
16   Reinhard Strack Honda +1 ronde 27
17   Paul Bordes Honda +1 ronde 36
18   Rafael Roses-Bohigues JJ Cobas-Rotax +4 ronden 26

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Allan Scott Honda 24
  Pier Paolo Bianchi Cagiva Opgave 14
  Johnny Wickström Honda 29
  Heinz Lüthi Honda 22
  Manuel Hernández Honda 31
  Kohji Takada Fukuda-Honda Val 19
  Lucio Pietroniro Honda Opgave 3
  Serge Julin Rotax 18
  Corrado Catalano Aprilia-Rotax 33
  Stefan Prein Honda 23
  Stefan Dörflinger Marlboro-Honda 20
  Mike Leitner LCR-Rotax Opgave 6
  Esa Kytölä Honda 32
  Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi Val 2
  Adi Stadler Honda Val 7
  K.D. Kindle Honda 30
  Jos van Dongen Honda Val 35
  Hubert Abold Honda 8

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Thierry Feuz Ferac-Rotax
  Jörg Seel Seel
  Jussi Hautaniemi Honda
  Juan Ramon Bolart JJ Cobas-Rotax
  Christian Le Badezet Honda
  Günther Schirnhofer Honda
  Fernando Nicolas JJ Cobas-Rotax
  Taru Rinne Honda
  Jean-Claude Selini Honda
  Francisco Debon Arbizu-Casal
  Norbert Peschke Rotax
  Robin Milton Rotax
  Ralf Waldmann Rotax
  Flemming Kistrup Hummel
  Andrés Sánchez Rotax
  Peter Baláz Honda
  Karl Dauer Hummel
  Jan Eggens EGA
  Chris Baert Casal
  Fausto Gresini Pileri-AGV-Garelli
Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 40
2   Julián Miralles Nieto-Ducados-Honda 35
  Ezio Gianola Honda
4   Gastone Grassetti Honda 33
5   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 32
6   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 30
7   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 26
8   Adi Stadler Honda 19
9   Luis Miguel Reyes Pileri-AGV-Garelli 17
10   Gerhard Waibel Honda 15

80cc-klasse bewerken

De training bewerken

In de 80cc-training, die onder droge omstandigheden werd verreden, reed Jorge Martínez de snelste tijd. Hij was zelfs anderhalve seconde sneller dan stalgenoot Àlex Crivillé en Stefan Dörflinger. De tijden lagen trouwens weer erg ver uit elkaar. Jos van Dongen reed de tiende tijd, maar was zes seconden trager dan Martínez.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 1"57'72
2.   Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi 1"59'23
3.   Stefan Dörflinger Marlboro-Krauser 1"59'40
4.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 2"00'40
5.   Herri Torrontegui Autisa 2"00'53
6.   Peter Öttl Pichler-Krauser 2"00'95
7.   Karoly Juhasz Krauser 2"02'33
8.   Serge Julin Casal 2"02'62
9.   Jacques Bernard Fantic 2"03'65
10.   Jos van Dongen Rekro-Casal 2"03'70

De race bewerken

In de natte 80cc-race kon niemand Jorge Martínez bedreigen. Hij leidde van start tot finish en liet de strijd om de tweede plaats aan zijn teamgenoten Àlex Crivillé en Manuel Herreros over. De enige niet-Derbi-rijder die nog roet in het eten had kunnen gooien, Stefan Dörflinger, kwam ten val.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 41"44'45 1 20
2   Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi 42"09'40 2 17
3   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 42"16'43 4 15
4   Gabriele Gnani Gnani 42"44'13 18 13
5   Giuseppe Ascareggi BBFT 43"08'00 14 11
6   Jos van Dongen Rekro-Casal 43"18'17 10 10
7   Adrie Nijenhuis Timmer-Samson-Casal 43"43'87 21 9
8   Heinz Paschen Casal 43"50'38 16 8
9   Hans Koopman Ziegler 43"50'98 13 7
10   Paolo Priori Krauser 44"02'95 36 6
11   Günter Schirnhofer Krauser 44"04'42 15 5
12   René Dünki Krauser 44"08'08 30 4
13   Stefan Brägger Casal 44"08'46 27 3
14   Hagen Klein Honda +1 ronde 25 2
15   Karoly Juhasz Krauser +1 ronde 7 1
16   Bert Smit Minarelli +1 ronde 12
17   Ralf Waldmann Seel +1 ronde 33
18   Matthias Ehinger Krauser +1 ronde 34
19   Paul Bordes RB Moto +1 ronde 24
20   Rolf Hobl Krauser +1 ronde 35
21   Reiner Scheidhauer Seel +1 ronde 11
22   Jacques Bernard Fantic +2 ronden 9

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Stuart Edwards Casal 29
  Peter Öttl Pichler-Krauser Opgave[7] 5
  Jaime Mariano-Torrens JJ Cobas-Rotax 17
  Undine Kummer Krauser 32
  Reiner Kunz Ziegler 20
  Herri Torrontegui Autisa Val 6
  Bogdan Nikolov Krauser 28
  Javier Arumi Krauser 23
  Stefan Dörflinger Marlboro-Krauser Val 3
  Serge Julin Casal 8
  Jörg Seel Seel 19
  Reiner Koster Casal 22
  Alojz Pavlič Seel 26
  Michael Schwander Seel 31

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Ian McConnachie[8] Autisa
  Kees Besseling CJB
  Thomas Engl Esch
  Bernd Völkel Loeffler
  Petra Schwander Seel
  Stefan Kurfiss Ziegler
  Philippe Desmet HuVo-Casal
  Joaquin Gali Krauser
  Chris Baert Casal
  Dennis Batchelor Krauser
  Hubert Abold Krauser
  Otto Machinek Om-Spezial

Top tien tussenstand 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 77
2   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 60
  Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi
4   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 50
5   Peter Öttl Pichler-Krauser 31
6   Giuseppe Ascareggi BBFT 29
7   Károly Juhász Krauser 28
8   Bogdan Nikolov Krauser 26
  Jos van Dongen Rekro-Casal
10   Gabriele Gnani Gnani 25

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Er stond geen maat op Rolf Biland, die ruim twee seconden sneller was dan tweede man Steve Webster. Egbert Streuer kreeg zijn Yamaha niet goed aan het lopen en realiseerde slechts de zesde tijd en moest na de laatste training in allerijl nog zijn motorblok vervangen.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 1"45'73
2.   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 1"47'82
3.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 1"48'46
4.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 1"48'83
5.   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 1"49'82
6.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 1"50'11
7.   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 1"50'64
8.   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 1"50'68
9.   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser 1"51'33
10.   Theo van Kempen   Simon Birchall Lucky Strike-LCR-Yamaha 1"53'55

De race bewerken

Bij de start van de zijspanrace bleef de combinatie van Egbert Streuer en Bernard Schnieders gewoon staan. Streuer was ervan overtuigd dat hij de machine in de eerste versnelling had gezet, maar moest constateren dat een boutje van het schakelpedaal was gebroken. Hij moest aan het einde van de pitstraat een reparatie uitvoeren en kwam met vier ronden achterstand de baan op, precies in het gevecht tussen Rolf Biland, Steve Webster, Alfred Zurbrügg en Alain Michel. Streuer reed met de vechtende groep mee en nam zelfs echter even de leiding, maar twee ronden voor het einde reed hij de pit in omdat hij zich niet met de strijd wilde bemoeien. Biland nam in de laatste ronde de leiding over van Webster en won de race. Intussen had de pitcrew Egbert Streuer verteld dat hij nog steeds op de veertiende plaats lag, wat twee punten waard was. Streuer ging daarom opnieuw de baan op om die twee punten veilig te stellen. Webster vertelde later dat hij dacht dat Streuer daadwerkelijk bij de kopgroep hoorde. Hij had wel een wit/zwart/rode combinatie in de pit zien staan, maar dacht dat dat Theo van Kempen was.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 45'28"87 1 20
2   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 45'30"79 2 17
3   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 45'57"24 3 15
4   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 46'09"54 7 13
5   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser 46'17"52 10 11
6   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 46'26"36 10
7   Theo van Kempen   Simon Birchall Lucky Strike-LCR-Yamaha 46'41"40 18 9
8   Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha 46'52"97 8
9   Markus Egloff   Urs Egloff BP-LCR-ADM 46'58"71 9 7
10   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 47'01"97 8 6
11   Barry Brindley   Graham Rose LCR-Yamaha 5
12   Yoshisada Kumagaya   Brian Barlow Windle-Yamaha 4
13   Derek Jones   Peter Brown LCR-Yamaha 3
14   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha +4 ronden 6 2

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Grid Oorzaak
  Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 4 allen versnellingsbak
  Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 5
  Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ADM

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 40
2   Steve Webster   Tony Hewitt Silkolene-LCR-Krauser 32
3   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 21
4   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 19
5   Barry Brindley   Graham Rose LCR-Yamaha 18
  Theo van Kempen   Simon Birchall Lucky Strike-LCR-Yamaha
7   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 17
8   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 16
9   Bernd Scherer   Thomas Schröder BSR-Krauser 15
10   Fritz Stölzle   Hubert Stölzle LCR-Krauser 14
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1988
FIM wereldkampioenschap wegrace
40e seizoen (1988)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1988

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1987
Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1989