Grand Prix-wegrace van Duitsland 1954

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1954 was de zesde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1954. De races werden verreden op 25 juli op de Solitudering, een stratencircuit in het westelijk deel van Stuttgart. In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start, maar de titel in de 250cc-klasse was al beslist. De wereldtitel in de 125cc-klasse werd in deze Grand Prix beslist.

Vlag van Duitsland Grand Prix-wegrace van Duitsland 1954
Land Vlag van Duitsland Bondsrepubliek Duitsland
Datum 25 juli 1954
Organisator FIM/DMV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Derde Vlag van Ierland Reg Armstrong
350 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Ken Kavanagh
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett
250 cc
Snelste ronde Vlag van Oostenrijk Rupert Hollaus
Eerste Vlag van Duitsland Werner Haas
Tweede Vlag van Oostenrijk Rupert Hollaus
Derde Vlag van Duitsland Helmut Hallmeier
125 cc
Snelste ronde Vlag van Oostenrijk Rupert Hollaus
Eerste Vlag van Oostenrijk Rupert Hollaus
Tweede Vlag van Duitsland Werner Haas
Derde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Wilhelm Noll/Vlag van Duitsland Fritz Cron
Eerste Vlag van Duitsland Wilhelm Noll/Vlag van Duitsland Fritz Cron
Tweede Vlag van Duitsland Walter Schneider/ Vlag van Duitsland Hans Strauß
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben

Algemeen bewerken

Opmerkelijk genoeg bleef DKW bij haar eigen thuis-Grand Prix weg, maar daar stond tegenover dat er voor het eerst deelname uit de Duitse Democratische Republiek was: privérijder Edgar Barth met een Norton en MZ verscheen in de 125cc-klasse met de fabrieksrijders Horst Fügner en Erhart Krumpholz. Geen van hen scoorde punten. De Duitse Grand Prix werd overschaduwd door het overlijden van de Brit Dennis Lashmar.

500cc-klasse bewerken

Geoff Duke won zijn derde Grand Prix op rij, maar was met nog drie races te gaan nog steeds niet zeker van de wereldtitel. Ray Amm finishte slechts drie seconden na Duke. Daarachter waren de gaten groter: derde man Reg Armstrong had al meer dan een minuut achterstand. De MV Agusta 500 4C kwam nog steeds niet uit de verf: Dickie Dale werd als twintigste geklasseerd en Carlo Bandirola viel uit. Dennis Lashmar kwam ten val en overleed als gevolg van een schedelbasisfractuur.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Geoff Duke Gilera 1:25"49'8 8
2   Ray Amm Norton +3'3 6
3   Reg Armstrong Gilera +1"08'9 4
4   Ken Kavanagh Moto Guzzi +1"36'1 3
5   Fergus Anderson Moto Guzzi +2"10'3 2
6   Jack Brett Norton +2"21'6 1
7   Bob McIntyre AJS +2"38'9
8   Rod Coleman AJS +4"05'8
9   Leo Simpson Matchless +5"00'1
10   Maurice Quincey Norton +1 ronde
11   Piet Knijnenburg BMW
12   Jack Ahearn Norton
13   Raoul Gerrebos Norton
14   Cyril Julian Norton
15   Alois Huber Norton
16   Rudolf Knees BMW
17   Karl Kronmüller BMW
18   Edgar Barth Norton
19   Bob Matthews Norton
20   Dickie Dale MV Agusta
21   Karl-Julius Holthaus Triumph

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Dennis Lashmar BSA Val (†)
  Derek Farrant AJS
  Carlo Bandirola MV Agusta

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Gordon Laing (†) Norton Overleden[1]
  Keith Campbell Norton
  Auguste Goffin Norton
  Léon Martin Gilera
  Luigi Taveri Norton
  Jacques Collot Norton
  Pierre Monneret Gilera
  Bill Lomas MV Agusta
  Harold Clark Norton
  Tommy Wood Norton
  Alfredo Milani Gilera
  Nello Pagani MV Agusta
  Umberto Masetti Gilera
  Peter Murphy Matchless
  Rudy Allison Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Geoff Duke Gilera 30
2   Ray Amm Norton 14
3   Ken Kavanagh Moto Guzzi 9
4   Pierre Monneret Gilera 8
  Fergus Anderson Moto Guzzi
6   Reg Armstrong Gilera 7
7   Alfredo Milani Gilera 6
8   Jack Brett Norton 5
9   Jacques Collot Norton 4
  Léon Martin Gilera
  Bob McIntyre AJS
  Carlo Bandirola MV Agusta

350cc-klasse bewerken

Net nu het erop leek dat Moto Guzzi het lek boven had en in twee GP's goed had gescoord, vielen Fergus Anderson, Enrico Lorenzetti en Ken Kavanagh terwijl ze aan de leiding gingen uit met technische problemen. Dat opende de weg voor Ray Amm, die de race won, maar de leiding in de WK-stand moest overlaten aan Rod Coleman, die met zijn AJS 7R3 tweede werd. Georg Braun scoorde een punt met de Schnell-Horex. DKW was vreemd genoeg niet verschenen, evenmin als MV Agusta. Zowel de DKW RM 350 als de MV Agusta 350 4C bevonden zich nog in het ontwikkelingsstadium.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ray Amm Norton 1:11"30'1 8
2   Rod Coleman AJS 6
3   Jack Brett Norton 4
4   Maurice Quincey Norton 3
5   Leo Simpson AJS 2
6   Georg Braun Schnell-Horex 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ken Kavanagh Moto Guzzi Mechanisch
  Fergus Anderson Moto Guzzi Mechanisch
  Enrico Lorenzetti Moto Guzzi Mechanisch

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Gordon Laing (†) Norton Overleden[1]
  Karl Hofmann DKW Teambeleid
  Siegfried Wünsche DKW Teambeleid

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  John Grace Norton
  Auguste Goffin Norton
  Firmin Dauwe Norton
  Jacques Collot Norton
  Pierre Monneret AJS
  Bob Keeler Norton
  Bob Matthews Velocette
  Bob McIntyre AJS
  Derek Farrant AJS
  John Clark AJS
  Peter Davey Norton
  Alano Montanari Moto Guzzi
  Duilio Agostini Moto Guzzi
  Barry Stormont BSA

Top tien tussenstand 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Rod Coleman AJS 18
2   Ray Amm Norton 16
3   Fergus Anderson Moto Guzzi 14
4   Jack Brett Norton 10
5   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 9
  Leo Simpson AJS
7   Pierre Monneret AJS 8
  Ken Kavanagh Moto Guzzi
  Bob McIntyre AJS
10   Derek Farrant AJS 6
  Auguste Goffin Norton

250cc-klasse bewerken

 
De NSU Rennmax van Werner Haas.

Werner Haas was al wereldkampioen 250 cc, maar hij won nu ook de vijfde Grand Prix op rij voor zijn stalgenoot Rupert Hollaus. Helmut Hallmeier werd derde met zijn Adler-tweetakt.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Werner Haas NSU 1:00"32'9 8
2   Rupert Hollaus NSU 6
3   Helmut Hallmeier Adler 4
4   Arthur Wheeler Moto Guzzi 3
5   Walter Reichert NSU 2
6   Walter Vogel Adler 1
14   Hermann Paul Müller NSU

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Hans Baltisberger NSU Val[3]

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  Ken Kavanagh Moto Guzzi
  Luigi Taveri Moto Guzzi
  Georg Braun NSU
  Kurt Knopf NSU
  Bob Geeson REG
  Fergus Anderson Moto Guzzi
  John Horne Rudge
  Tommy Wood Moto Guzzi
  Reg Armstrong NSU
  Angelo Marelli Moto Guzzi
  Lanfranco Baviera Moto Guzzi
  Roberto Colombo Moto Guzzi
  Romolo Ferri Moto Guzzi

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Werner Haas (wereldkampioen) NSU 32 (40)
2   Rupert Hollaus NSU 22
3   Hermann Paul Müller NSU 15
4   Hans Baltisberger NSU 14
5   Arthur Wheeler Moto Guzzi 7
6   Reg Armstrong NSU 4
  Helmut Hallmeier Adler
8   Ken Kavanagh Moto Guzzi 3
9   Fergus Anderson Moto Guzzi 2
  Tommy Wood Moto Guzzi
  John Horne Rudge
  Walter Reichert NSU
 
De NSU Rennfox "Blauwal" (Blauwe Walvis) van Rupert Hollaus.

125cc-klasse bewerken

Ook in de 125cc-race werkte de rolverdeling bij NSU: Rupert Hollaus won zijn vierde Grand Prix en was daarme zeker van zijn wereldtitel. Werner Haas werd tweede voor Carlo Ubbiali met de MV Agusta Bialbero 125.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Rupert Hollaus NSU 54"08'3 8
2   Werner Haas NSU 6
3   Carlo Ubbiali MV Agusta 4
4   Hermann Paul Müller NSU 3
5   Cecil Sandford MV Agusta 2
6   Karl Lottes MV Agusta 1
8   Horst Fügner IFA

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  Hans Baltisberger NSU
  Willi Scheidhauer MV Agusta
  Arturo Paragues Lube
  Gabriel Corsín MV Agusta
  José Antonio Elizalde Montesa
  Juan Bertran Montesa
  Brian Purslow MV Agusta
  Ivor Lloyd MV Agusta
  Angelo Copeta MV Agusta
  Franco Bertoni MV Agusta
  Guido Sala MV Agusta
  Massimo Genevini MV Agusta
  Roberto Colombo MV Agusta
  Tarquinio Provini Mondial

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Rupert Hollaus (wereldkampioen) NSU 32
2   Hermann Paul Müller NSU 15
3   Carlo Ubbiali MV Agusta 14
4   Werner Haas NSU 11
5   Hans Baltisberger NSU 10
6   Cecil Sandford MV Agusta 8
7   Ivor Lloyd MV Agusta 2
  Karl Lottes MV Agusta
9   Angelo Copeta MV Agusta 1
  Brian Purslow MV Agusta

Zijspanklasse bewerken

De zijspanrace ving aan zonder WK-leider Eric Oliver, die tijdens de internationale Feldbergrennen een arm gebroken had. Wilhelm Noll en Fritz Cron zaten het hele seizoen al op het vinkentouw en wonnen de race. Ook een tweede BMW-team, Walter Schneider en Hans Strauß, versloeg Oliver's stalgenoten Cyril Smith/Stanley Dibben. Oliver behield de leiding in de WK-stand, maar Willy Noll naderde hem tot twee punten.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Wilhelm Noll   Fritz Cron BMW 55"59'2 8
2   Walter Schneider   Hans Strauß BMW 6
3   Cyril Smith   Stanley Dibben Norton 4
4   Otto Schmid   Otto Kölle Norton 3
5   Loni Neußner   Werner Öxner Norton 2
6   Ernst Kussin   Franz Steidel Norton 1

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Eric Oliver   Les Nutt Norton-Watsonian Blessure[4]

Onbekend[2] bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Julien Deronne   Jules Nies Norton
  Hans Haldemann   Luigi Taveri Norton
  Fritz Hillebrand   Manfred Grunwald BMW
  Willi Faust   Karl Remmert BMW
  Jacques Drion   Inge Stoll-Laforge Norton
  René Bétemps   André Drivet Norton
  Bill Boddice   John Pirie Norton

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1   Eric Oliver   Les Nutt Norton-Watsonian 24
2   Wilhelm Noll   Fritz Cron BMW 22
3   Cyril Smith   Stanley Dibben Norton-Watsonian 14
4   Walter Schneider   Hans Strauß BMW 13
5   Fritz Hillebrand   Manfred Grunwald BMW 12
6   Jacques Drion   Inge Stoll-Laforge Norton 3
  Otto Schmid   Otto Kölle Norton
8   Loni Neußner   Werner Öxner Norton 2
9   Bill Boddice   John Pirie Norton 1
  Julien Deronne   Jules Nies Norton
  Ernst Kussin   Franz Steidel Norton
Vorige race:
TT Assen 1954
FIM wereldkampioenschap wegrace
6e seizoen (1954)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1954

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1953
Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1955