Grand Prix-wegrace der Naties 1987

Grand Prix-wegrace der Naties 1987
	Autodromo Nazionale di Monza
Officiële naam	65º Gran Premio D'Italia
Land	Italië
Datum	23- en 24 mei 1987
Organisator	FMI/FIM
500 cc
Poleposition	Wayne Gardner
Snelste ronde	Wayne Gardner
Eerste	Wayne Gardner
Tweede	Eddie Lawson
Derde	Christian Sarron
250 cc
Poleposition	Loris Reggiani
Snelste ronde	Dominique Sarron
Eerste	Toni Mang
Tweede	Reinhold Roth
Derde	Dominique Sarron
125 cc
Poleposition	Bruno Casanova
Snelste ronde	Bruno Casanova
Eerste	Fausto Gresini
Tweede	Bruno Casanova
Derde	August Auinger
80 cc
Poleposition	Jorge Martínez
Snelste ronde	Jorge Martínez
Eerste	Jorge Martínez
Tweede	Manuel Herreros
Derde	Stefan Dörflinger

De Grand Prix-wegrace der Naties 1987 was de vierde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1987. De races werden verreden op 23- en 24 mei 1987 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza. In Monza reden alle soloklassen (80 cc, 125 cc, 250 cc en 500 cc).

Algemeen bewerken

Een boycot van deze race was tijdens de Grand Prix van Duitsland maar net afgewend. De coureurs stoorden zich al jaren aan het vele publiek in het rennerskwartier. Volgens promotor Flammini was een pasjessysteem voor het rennerskwartier door de Italiaanse wetgeving verboden, maar dat sneed geen hout omdat Bernie Ecclestone dat voor de Formule 1 wel had weten in te voeren. Flammini wist uiteindelijk de International Road Racing Teams Association te overtuigen, maar organisatorisch klopte er nog steeds niet veel van. Omdat het “te druk" was in het rennerskwartier werd de 125cc-klasse net als vorig jaar naar de zaterdag verbannen, maar op zondag reden er wel twee nationale klassen op Monza. In een van deze races, de Yamaha Super Trophy, kwam de 23-jarige Mauro Ceccoli ten val. Hij verloor bij deze val zijn helm en overleed aan de gevolgen van het ongeluk.

In deze Grand Prix werd duidelijk wie de bovenliggende partijen in de wegrace van 1987 waren: Wayne Gardner in de 500cc-klasse, alle fabrieks-Honda's in de 250cc-klasse, Garelli in de 125cc-klasse en Derbi in de 80cc-klasse. Yamaha had het moeilijk om goede resultaten te boeken.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Door de lange rechte stukken en drie chicanes hadden veel coureurs moeite om hun rempunten te vinden. Daardoor vielen onder meer Pierfrancesco Chili, Ron Haslam, Niall Mackenzie, Raymond Roche, Christian Sarron en Tadahiko Taira. Haslam hield er de meeste problemen aan over, omdat hij onder zijn Honda terechtkwam. Wayne Gardner was veruit de snelste, ruim een seconde sneller dan Eddie Lawson, die vrij somber was over de vooruitzichten in deze race en de rest van het seizoen. Randy Mamola stond nog aan de leiding van het wereldkampioenschap, maar had grote problemen door een defecte ontsteking bij de ene en een uitgelopen krukaslager bij de andere machine. Teamchef Kenny Roberts hielp hem met het testen van banden en reed daarbij de 17e trainingstijd.

Trainingstijden bewerken

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"48'66
2.	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"49'89
3.	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"50'08
4.	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	1"50'53
5.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"50'64
6.	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"50'65
7.	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	1"50'87
8.	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"50'93
9.	Raymond Roche	Bastos-Cagiva	1"51'24
10.	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	1"51'40

De race bewerken

Volgens Wayne Gardner lag het aan zijn Honda NSR 500 dat hij zo snel was, want zelf was hij bepaald niet fit. Hij had hoofdpijn en in de tweede ronde kreeg hij een bloedneus. Juist in die ronde passeerde hij de leidende Eddie Lawson en hij nam meteen afstand, terwijl het bloed tegen de binnenkant van zijn helmvizier waaide en het zicht steeds slechter werd. Toch bleef de vraag waarom de andere Honda's het relatief slecht deden. Ron Haslam en Shunji Yatsushiro hadden nog last van blessures, Roger Burnett reed op een 1986-NSR 500 en Pierfrancesco Chili op een driecilinder NS 500, maar Niall Mackenzie viel ronduit tegen. Veel spanning was er niet in de race. Lawson volgde zo snel hij kon en enkele seconden achter hem vochten Randy Mamola, Christian Sarron en Rob McElnea (allen op Yamaha YZR 500's) om de derde plaats. In de laatste ronde raakten McElnea en Mamola elkaar en laatstenoemde landde in het gras. Sarron werd nu derde, nipt voor McElnea, die in de uitloopronde bij de Variante Ascari stopte om Mamola een lift te geven.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	24	44"04'81	1	15
2	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	24	+15'66	2	12
3	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	24	+32'46	5	10
4	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	24	+32'49	6	8
5	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	24	+32'55	4	6
6	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	24	+40'48	3	5
7	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	24	+1"01'89	7	4
8	Kevin Schwantz	Suzuki	24	+1"02'19	13	3
9	Raymond Roche	Bastos-Cagiva	24	+1"06'00	9	2
10	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	24	+1"06'26	10	1
11	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	24	+1"33'06	14
12	Manfred Fischer	Honda	23	+1 ronde	12
13	Richard Scott	Honda	23	+1 ronde	15
14	Bruno Kneubühler	Honda	23	+1 ronde	22
15	Massimo Broccoli	Honda	23	+1 ronde	28
16	Marco Papa	Honda	23	+1 ronde	26
17	Fabio Barchitta	Honda	23	+1 ronde	29
18	Alessandro Valesi	Iberna-Honda	23	+1 ronde	23
19	Vittorio Gibertini	Suzuki	23	+1 ronde	32
20	Fabio Biliotti	Honda	22	+2 ronden	18
21	Vittorio Scatola	Paton	22	+2 ronden	33
22	Esko Kuparinen	Honda	22	+2 ronden	36

Niet gefinished bewerken

Coureur	Merk	Ronden	Oorzaak	Grid
Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	23	Val	8
Didier de Radiguès	Bastos-Cagiva	19		19
Gustav Reiner	Hein Gericke-Honda	17		16
Gerold Fischer	Honda	14		34
Marco Marchesani	Suzuki	9		27
Shunji Yatsushiro	Rothmans-HRC-Honda	4	Opgave^[1]	11
Marco Gentile	Lucky Strike-Fior-Honda	4		21
Wolfgang von Muralt	Suzuki	3		25
Daniel Amatriaín	Honda	3		30
Thierry Rapicault	Honda	2		24
Andreas Leuthe	Honda	1		37
Kenny Irons	Heron-Suzuki	0		20

Niet gestart bewerken

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Kenny Roberts	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	17	Alleen getraind^[2]
Simon Buckmaster	Duckhams-Honda	31
Maarten Duyzers	HDJ-Honda	35	Val^[3]

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur	Merk
Leandro Becheroni	Suzuki
Josef Doppler	Honda
Steve Manley	Suzuki
Alan Jeffery	Suzuki
Christoph Bürki	Honda
Tony Carey	Suzuki
Larry Moreno Vacondio	Suzuki

Niet Deelgenomen bewerken

Coureur	Merk	Oorzaak
Mike Baldwin	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	Blessure^[4]
Freddie Spencer	HRC-Honda	Blessure^[5]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	43
2	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	39
3	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	32
3	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	32
5	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	22
6	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	17
7	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	14
8	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	13
9	Takumi Ito	Suzuki	10
9	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	10

250cc-klasse bewerken

In de 250cc-klasse liet men 58 deelnemers toe tot de trainingen. Dat waren er zo veel, dat er in twee groepen (even en oneven startnummers) getraind moest worden. Men lichtte de hand met de reglementen door niet te kijken naar de snelste rondetijden, maar van elke groep de 18 snelsten toe te laten tot de race.