Wikipedia

Grand Prix-wegrace der Naties 1974

De Grand Prix-wegrace der Naties 1974 was vierde race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1974. De races werden verreden op 19 mei 1974 op het Autodromo Enzo e Dino Ferrari in Imola.

Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1974
Officiële naam Gran Premio delle Nazioni 1974
Land Vlag van Italië Italië
Datum 19 mei 1974
Organisator FIM
500cc
Poleposition Vlag van Italië Giacomo Agostini
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Gianfranco Bonera
Tweede Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
350cc
Poleposition Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Italië Mario Lega
Derde Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
250cc
Poleposition Vlag van Italië Walter Villa
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Italië Walter Villa
Tweede Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Pons
125cc
Poleposition Vlag van Italië Otello Buscherini
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Zweden Kent Andersson
Derde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
50cc
Poleposition Vlag van Nederland Henk van Kessel
Snelste ronde Vlag van Nederland Henk van Kessel
Eerste Vlag van Nederland Henk van Kessel
Tweede Vlag van Nederland Jan Bruins
Derde Vlag van Italië Otello Buscherini
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis
Eerste Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Tweede Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Freddy Freiburghaus
Derde Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Duitsland Karl Scheurer

Algemeen bewerken

MV Agusta kwam in de 350cc-klasse enkele malen aan de start, maar verscheen niet meer in de vierde race, de GP des Nations. Men achtte de MV Agusta 350 4C kansloos en een nieuwe machine, die in ontwikkeling was, was nog lang niet klaar.

500cc bewerken

In Imola vroeg de teamleiding van Yamaha de organisatie om de 500cc-race terug te brengen van 36 naar 31 ronden, omdat er anders een tankstop nodig zou zijn. Dat werd in eerste instantie gehonoreerd, maar na een protest van MV Agusta weer ingetrokken. In de race moesten Phil Read (MV Agusta) en Teuvo Länsivuori (Yamaha) al snel lossen, waardoor de strijd tot de twintigste ronde tussen Gianfranco Bonera (MV Agusta), Giacomo Agostini (Yamaha) en Barry Sheene (Suzuki) ging. Toen viel Sheene, waarbij hij een enkel brak, en Bonera en Agostini vochten om de leiding tot de laatste zonder benzine stond. De angst bestond dat ook de Yamaha van Teuvo Länsivuori droog zou vallen, maar hij kon de machine naar de tweede plaats rijden. Read werd derde, net niet met een ronde achterstand, omdat teamgenoot Bonera achter hem bleef rijden. Na de finish moest Länsivuori met uitputtingsverschijnselen weggedragen worden.

Uitslag 500cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Gianfranco Bonera MV Agusta 1h 12' 27" 200 15
2   Teuvo Länsivuori Yamaha + 1' 25" 700 12
3   Phil Read MV Agusta + 2' 04" 000 10
4   Jack Findlay Suzuki + 1 ronde 8
5   Roberto Gallina Yamaha + 1 ronde 6
6   Alex George Yamaha + 1 ronde 5
7   Werner Giger Yamaha + 1 ronde 4
8   Billie Nelson Yamaha + 1 ronde 3
9   Christian Léon Kawasaki + 2 ronden 2
DNF   Víctor Palomo Yamaha
DNF   Armando Toracca Paton
DNF   Vittorio Gornati Yamaha
DNF   Pentti Korhonen Yamaha
DNF   Giovanni Perrone Yamaha
DNF   Edu Celso-Santos Yamaha
DNF   Paul Smart Suzuki
DNF   Giorgio Gatti Yamaha
DNF   Yvon Duhamel Kawasaki
DNF   Paolo Campanelli Kawasaki
DNF   Barry Sheene Suzuki val
DNF   Paul Eickelberg König
DNF   Guido Mandracci Suzuki
DNF   Olivier Chevallier Yamaha
DNF   Christian Bourgeois Yamaha
DNF   Giacomo Agostini Yamaha brandstof
DNF   John Williams Yamaha
DNF   Giovanni Proni Yamaha
DNF   Jean-Paul Boinet Yamaha
DNF   Karl Auer Yamaha
DNF   Franco Cottafavi Yamaha

350cc bewerken

In Imola ontbraken de MV Agusta's, uitgerekend in hun thuiswedstrijd. Men ging er toen al van uit dat de fabriek de moed voor wat betreft de 350cc-klasse had opgegeven. Michel Rougerie (Harley-Davidson) reed drie ronden lang op kop, maar toen werd hij ingehaald door Giacomo Agostini (Yamaha) die steeds verder wegliep. De hitte speelde veel motoren parten en er waren dan ook veel uitvallers. Rougerie werd derde nadat hij door een gescheurde uitlaat de tweede plaats aan Mario Lega (Yamaha) moest laten.

Uitslag 350cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Giacomo Agostini Yamaha 1h 02' 17" 800 15
2   Mario Lega Yamaha + 42" 200 12
3   Michel Rougerie Harley-Davidson + 52" 900 10
4   Walter Villa Harley-Davidson + 54" 700 8
5   Chas Mortimer Yamaha + 1' 12" 200 6
6   Giovanni Proni Yamaha + 1' 22" 600 5
7   Giuseppe Elementi Bimota-Yamaha + 1' 25" 600 4
8   Werner Giger Yamaha + 1' 31" 900 3
9   Edu Celso-Santos Yamaha + 1' 39" 800 2
10   Olivier Chevallier Yamaha + 1' 53" 500 1
11   Billie Nelson Yamaha + 1 ronde
12   Karl Auer Yamaha + 1 ronde
13   Paolo Tordi Yamaha + 1 ronde
14   Alex George Yamaha + 1 ronde
DNF   Gérard Choukroun Yamaha
DNF   Teuvo Länsivuori Yamaha
DNF   Victor Palomo Yamaha
DNF   Patrick Pons Yamaha gescheurde uitlaat
DNF   Christian Bourgois Yamaha
DNF   Fosco Giansanti Yamaha
DNF   Roberto Gallina Yamaha
DNF   Helmut Kassner Yamaha
DNF   Ulrich Graf Yamaha
DNF   Pentti Korhonen Yamaha
DNF   Hans Mühlebach Yamaha

250cc bewerken

Omdat de coureurs in Duitsland gestaakt hadden en er in Oostenrijk geen 250cc-klasse was geweest, opende de derde Grand Prix in Imola feitelijk het seizoen. Bruno Kneubühler (Yamaha) reed enkele ronden aan de leiding, maar kon niet op tegen de Harley-Davidson van Walter Villa. Patrick Pons (Yamaha), die al een sterke 350cc-race had gereden maar door een gescheurde uitlaat was teruggevallen, kreeg nu loon naar werken en werd derde. Het was de eerste overwinning voor de Harley-Davidson RR 250, maar toen de machine nog "Aermacchi" heette waren er in 1972 door Renzo Pasolini al drie GP's mee gewonnen.

Uitslag 250cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Walter Villa Harley-Davidson 52' 55" 700 15
2   Bruno Kneubühler Yamaha + 44" 200 12
3   Patrick Pons Yamaha + 1' 03" 400 10
4   Giovanni Proni Yamaha + 1' 36" 000 8
5   Kent Andersson Yamaha + 1' 36" 700 6
6   Armando Toracca Yamaha + 2' 09" 000 5
7   Olivier Chevallier Yamaha + 1 ronde 4
8   Matti Salonen Yamaha + 1 ronde 3
9   Hans Mühlebach Yamaha + 1 ronde 2
10   Jean-Paul Boinet Yamaha + 1 ronde 1
11   Franco Doni Yamaha + 1 ronde
12   Giuliano Zera Yamaha + 1 ronde
13   Angelo Orsenigo Suzuki + 7 ronden
DNF   Ángel Nieto Derbi
DNF   Thierry Tchernine Yamaha
DNF   Fosco Giansanti Yamaha
DNF   Chas Mortimer Yamaha
DNF   Silvio Grassetti MZ
DNF   Giovanni Proni Yamaha
DNF   Erasmo Di Ciacinto Yamaha
DNF   Giovanni Mariannini Yamaha
DNF   Michel Rougerie Harley-Davidson
DNF   Giuseppe Consalvi Harley-Davidson
DNF   Philippe Coulon Yamaha
DNF   Fritz Rietmaier Yamaha
DNF   Christian Bourgois Yamaha
DNF   Mario Necchi Yamaha

125cc bewerken

Otello Buscherini reed de snelste trainingstijd in Imola. Kent Andersson viel al in de eerste ronde, maar in Imola was de organisatie na de perikelen in Duitsland[1] niet over één nacht ijs gegaan: vier rijen strobalen zorgden dat hij meteen weer kon opstappen. Ángel Nieto reed schijnbaar onbedreigd aan de leiding, maar werd wel nog door een Italiaanse achterblijver van de baan gedrukt. Hij won desondanks. Bruno Kneubühler lag tweede toen hij een vastloper kreeg en vervolgens ging het big-end lager van de Bridgestone van Henk van Kessel stuk, zodat ook hij de tweede plaats moest prijsgeven. Andersson had er geen gras over laten groeien, had bijna het hele veld ingehaald en werd tweede. Omdat ook Buscherini met problemen de pit had opgezocht werd Pier Paolo Bianchi met de Minarelli derde en haalde daarmee de enige 10 punten van het seizoen.

Uitslag 125cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ángel Nieto Derbi 45' 32" 400 15
2   Kent Andersson Yamaha + 1' 17" 400 12
3   Pier Paolo Bianchi Minarelli + 4' 10" 100 10
4   Matti Salonen Yamaha + 1 ronde 8
5   Lorenzo Ghiselli Harley-Davidson + 1 ronde 6
6   Aldo Pero Carem + 1 ronde 5
7   Eugenio Lazzarini Piovaticci + 1 ronde 4
8   Luciano Richetti Italjet + 1 ronde 3
9   Rudolf Weiss Maico + 1 ronde 2
10   Germano Zanetti DRS + 2 ronden 1
11   Carlo Giovanardi Maico + 2 ronden
12   Roberto di Lorenzi Yamaha + 2 ronden
DNQ   Thierry Tchernine Yamaha
DNQ   Johann Zemsauer Rotax
DNF   Otello Buscherini Malanca
DNF   Henk van Kessel Bridgestone-Yamaha uitgelopen krukaslager
DNF   Bruno Kneubühler Yamaha vastloper
DNF   Fritz Rietmaier Maico
DNF   Eric Offenstadt Motobécane
DNF   Pentti Salonen Yamaha
DNF   Alberto Ieva Morbidelli
DNF   Giuseppe Consalvi Harley-Davidson
DNF   Gianni Ribuffo DRS

50cc bewerken

In Imola won Henk van Kessel de 50cc-race zonder problemen. Hij verbeterde zelfs het ronderecord. Jan Bruins reed met zijn Jamathi op de tweede plaats, maar werd ingehaald door Otello Buscherini. Die kreeg echter problemen omdat zijn uitlaat scheurde, waardoor Bruins toch nog tweede werd. Buscherini werd wel nog derde.

Uitslag 50cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Henk van Kessel Van Veen-Kreidler 30' 38" 700 15
2   Jan Bruins Jamathi + 43" 200 12
3   Otello Buscherini Malanca + 47" 800 10
4   Ulrich Graf Kreidler + 1' 04" 700 8
5   Jan Huberts Kreidler + 1' 30" 000 6
6   Claudio Lusuardi Villa + 1' 34" 100 5
7   Julien van Zeebroeck Van Veen-Kreidler + 1' 38" 000 4
8   Wilhelm Werner Kreidler + 1' 44" 900 3
9   Carlo Guerrini Ringhini + 2' 07" 100 2
10   Harald Bartol Kreidler + 2' 08" 900 1
11   Aldo Pero Ringhini + 2' 27" 600
12   Pentti Salonen Puch + 1 ronde
13   Luigi Rinaudo Tomos + 1 ronde
14   Massimo Grossi Jamathi + 1 ronde
15   Pierre Audry ABF + 1 ronde
16   R. Montanari Tomos + 1 ronde
17   Salvatore Monreale UFO + 1 ronde
18   Gianni Ribuffo UFO + 1 ronde
DNF   Stefan Dörflinger Kreidler
DNF   Hans-Jürgen Hummel Kreidler
DNF   Pier Paolo Bianchi Minarelli
DNF   Giorgio Macchiavelli Tomos

Zijspanklasse bewerken

In Italië moest Klaus Enders eerst Rolf Steinhausen/Karl Scheurer en daarna Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis inhalen, maar toen won hij voor het eerst met zijn vernieuwde Busch-Spezial BMW. Uiteindelijk werden Rolf Biland en Freddy Freiburghaus met een door Rudi Kurth geprepareerde CAT-Crescent tweede en Steinhausen/Scheurer derde.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Klaus Enders   Ralf Engelhardt Busch-BMW 45' 45" 9 15
2   Rolf Biland   Freddy Freiburghaus CAT Crescent + 7" 7 12
3   Rolf Steinhausen   Karl Scheurer Busch-König + 25" 8 10
4   Siegfried Schauzu   Wolfgang Kalauch Busch-BMW + 1' 07" 6 8
5   Heinz Luthringshauser   Hermann Hahn Busch-BMW 6
6   Richard Wegener   Derek Jacobson BMW 5
7   Hanspeter Hubacher   Kurt Huber Yamaha 4
8   Otto Haller   Erich Haselbeck BMW 3
9   Egon Schons   Horst Schons BMW 2
10   Roberto Ollearo   Remo Rocchi Suzuki 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1974 		FIM wereldkampioenschap wegrace
26e seizoen (1974) 		Volgende race:
Isle of Man TT 1974
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1973 		Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1975
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_der_Naties_1974&oldid=67259743"