Grand Prix-wegrace van Zweden 1961

De Grand Prix-wegrace van Zweden 1961 was de tiende en voorlaatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1961. De races werden verreden op 17 september 1961 op de Råbelövsbanan, een stratencircuit in Kristianstad. Alle soloklassen kwamen aan de start. De zijspanklasse had haar seizoen al beëindigd. De wereldtitels in de 350cc-klasse en de 500cc-klasse waren al beslist, de 250cc-titel werd hier beslist.

Vlag van Zweden Grand Prix-wegrace van Zweden 1961
Grand Prix-wegrace van Zweden 1961
Land Vlag van Zweden Zweden
Datum 17 september 1961
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Tsjechië František Šťastný
Tweede Vlag van Tsjechië Gustav Havel
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
250 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi
125 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman

Algemeen

bewerken

Nadat het seizoen 1960 was overgeslagen, kwam het WK-circus nu voor de tweede keer naar Zweden. De Grand Prix zou herinnerd worden door de spectaculaire vlucht van de Oost-Duitse coureur Ernst Degner, die in de nacht na de races met hulp van Suzuki-technici naar Denemarken wist te ontsnappen.

500cc-klasse

bewerken

MV Agusta, optredend onder de naam "MV Privat" zou niet naar de GP van Argentinië afreizen en sloot het seizoen in stijl af. Gary Hocking en Mike Hailwood finishten minder dan een seconde achter elkaar, maar derde man Frank Perris had al een ronde achterstand. Perris deed wel goede zaken: hij kreeg in de WK-stand aansluiting bij Bob McIntyre en Alistair King, die ook niet naar Argentinië zouden gaan.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Gary Hocking MV Privat 1:14"59'8 8
2   Mike Hailwood MV Privat +0'9 6
3   Frank Perris Norton +1 ronde 4
4   Bert Schneider Norton +1 ronde 3
5   Mike Duff Matchless +1 ronde 2
6   Peter Pawson Norton +1 ronde 1
7   Rudolf Thalhammer Norton +1 ronde
8   Tommy Robb Matchless +2 ronden
9   Eduard Lenz Norton +2 ronden
10   Lothar John BMW +2 ronden
11   Roland Föll Matchless +2 ronden
12   Vernon Cottle Norton +2 ronden
13   Sven-Olov Gunnarsson Norton +2 ronden
14   Bror-Erland Carlsson AJS +2 ronden
15   Joop Vogelzang Norton +2 ronden

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Alistair King Norton
  Jack Findlay Norton
  Ernst Hiller BMW
  John Farnsworth Norton
  Ron Langston Matchless

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Eduardo Salatino Norton
  Jorge Kissling Matchless
  Juan Carlos Salatino Norton
  Juan Perkins Norton
  Ron Miles (†) Norton Overleden[1]
  Tom Phillis Norton
  Fritz Messerli Matchless
  Gyula Marsovszky Norton
  Hans-Günter Jäger BMW
  Anssi Resko Norton
  Antoine Paba Norton
  Bob McIntyre Norton
  Peter Chatterton Norton
  Phil Read Norton
  Tom Thorp Norton
  Tony Godfrey Norton
  Alberto Pagani Norton
  Horacio Costa Norton
  Paddy Driver Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Gary Hocking (wereldkampioen) MV Agusta / MV Privat 48 (56)
2   Mike Hailwood Norton / MV Privat 40 (55)
3   Bob McIntyre Norton 14
4   Alistair King Norton 13
5   Frank Perris Norton 12
6   Bert Schneider Norton 9
7   Ron Langston Matchless 7
8   Paddy Driver Norton 5
  Mike Duff Matchless
10   Hans-Günter Jäger BMW 4
  Antoine Paba Norton
  Tom Phillis Norton

350cc-klasse

bewerken

In de 350cc-race vielen de MV Privat's van Gary Hocking en Mike Hailwood allebei uit, waardoor Jawa kon toeslaan. František Šťastný won voor teamgenoot Gustav Havel. Tommy Robb, die zijn AJS 7R tijdens de TT van Man naar de 38e plaats had gereden en daarna niet meer in actie was gekomen, werd derde.

Uitslag 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   František Šťastný Jawa 8
2   Gustav Havel Jawa 6
3   Tommy Robb AJS 4
4   Rudi Thalhammer Norton 3
5   Ron Langston AJS 2
6   Mike Duff AJS 1

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Mike Hailwood MV Privat Mechanisch
  Gary Hocking MV Privat Mechanisch

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Ralph Rensen (†) Norton Overleden[2]
Coureur Merk
  Bert Schneider Norton
  Frank Perris Norton
  Hans Pesl Norton
  Alan Shepherd AJS
  Alistair King Bianchi
  Bob McIntyre Bianchi
  Derek Minter Norton
  Phil Read Norton
  Roy Ingram Norton
  Ernesto Brambilla Bianchi
  Silvio Grassetti Benelli
  Hugh Anderson AJS

Top tien eindstand 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 32 (38)
2   František Šťastný Jawa 26 (32)
3   Gustav Havel Jawa 19
4   Phil Read Norton 13
5   Bob McIntyre Bianchi 10
6   Rudi Thalhammer Norton 7
  Ralph Rensen (†) Norton
8   Alistair King Bianchi 6
9   Mike Hailwood AJS / MV Privat 6
10   Ernesto Brambilla Bianchi 5
  Alan Shepherd AJS

250cc-klasse

bewerken

In de 250cc-klasse ging het in de WK-stand nog tussen drie coureurs: de officiële fabriekscoureurs Jim Redman en Tom Phillis en privérijder Mike Hailwood, die op dezelfde Honda RC 162 reed, maar die deze machine had moeten huren. Hailwood won de race met een ronde voorsprong op Redman, die slechts vierde werd, terwijl Phillis twee ronden achterstand opliep en zesde werd. Luigi Taveri reed de RC 162 voor het eerst, maar werd er toch tweede mee, voor stalgenoot Kunimitsu Takahashi. Door zijn overwinning was Mike Hailwood zeker van zijn eerste wereldtitel.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Mike Hailwood Honda 151"29'4 8
2   Luigi Taveri Honda +28'5 6
3   Kunimitsu Takahashi Honda +1"55'0 4
4   Jim Redman Honda +1 ronde 3
5   František Šťastný Jawa +2 ronden 2
6   Tom Phillis Honda +2 ronden 1
7   Werner Spinnler Aermacchi +2 ronden
8   Siegfried Lohmann Adler +3 ronden
9   Ulf Svensson Ducati +3 ronden
10   Sture Nilsson NSU +3 ronden
Coureur Merk
  Ernst Degner MZ
  Hans Fischer MZ
  Werner Musiol MZ
  Alan Shepherd MZ
  Bob McIntyre Honda
  Dan Shorey NSU
  John Hartle Honda
  Silvio Grassetti Benelli
  Tarquinio Provini Morini
  Fumio Ito Yamaha
  Naomi Taniguchi Honda
  Sadao Shimazaki Honda
  Yoshikazu Sunako Yamaha
  Gary Hocking MV Privat

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Mike Hailwood (wereldkampioen) Mondial / Honda 50 (54)
2   Jim Redman Honda 39 (47)
3   Tom Phillis Honda 34 (37)
4   Kunimitsu Takahashi Honda 24
5   Bob McIntyre Honda 14
6   Silvio Grassetti Benelli 10
  Tarquinio Provini Morini
8   Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 8
9   Alan Shepherd MZ 6
  František Šťastný Jawa
  Luigi Taveri Honda

125cc-klasse

bewerken

Ernst Degner hoefde slechts in de punten te rijden om wereldkampioen te worden. Tijdens de 125cc-race blies hij echter de motor van zijn MZ RE 125 op. Zijn grootste concurrent Tom Phillis werd echter slechts zesde, waardoor Degner nog steeds aan de leiding van de WK-stand stond. Luigi Taveri won de race voor Kunimitsu Takahashi en Jim Redman. Na Degner's vlucht naar het Westen werd gesuggereerd dat hij zijn eigen motor gesaboteerd had.[4] De voorpagina van Neues Deutschland, de Oost-Duitse staatskrant, was immers al gedrukt en verkondigde het nieuws dat de DDR een wereldkampioen in huis had.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Luigi Taveri Honda 46"42'5 8
2   Kunimitsu Takahashi Honda +22'7 6
3   Jim Redman Honda +1"03'0 4
4   Werner Musiol MZ +1"09'0 3
5   Ulf Svensson Ducati +1 ronde 2
6   Tom Phillis Honda +2 ronden 1

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Ernst Degner MZ Motor opgeblazen

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Ralph Rensen (†) Bultaco Overleden[2]
Coureur Merk
  Héctor Pochettino Bultaco
  Hans Fischer MZ
  Walter Brehme MZ
  Ricardo Quintanilla Bultaco
  Alan Shepherd MZ
  Mike Hailwood EMC / Honda
  Phil Read EMC
  Rex Avery EMC
  John Grace Bultaco
  László Szabó MZ
  Naomi Taniguchi Honda
  Sadao Shimazaki Honda
  Teisuke Tanaka Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Ernst Degner MZ 42 (45)
2   Tom Phillis Honda 41 (48)
3   Luigi Taveri Honda 31
4   Jim Redman Honda 27 (31)
5   Kunimitsu Takahashi Honda 20
6   Mike Hailwood EMC / Honda 16
7   Alan Shepherd MZ 12
8   Walter Brehme MZ 7
9   Teisuke Tanaka Honda 6
10   Werner Musiol MZ 5
 
Ernst Degner uit de DDR vluchtte tijdens de Zweedse Grand Prix naar het vrije Westen.

Degner's vlucht

bewerken

Ernst Degner was al met de voorbereiding van zijn vlucht begonnen tijdens de TT van Man, toen hij in het Fernleigh hotel in Douglas een bezoek bracht aan de kamer van Suzuki-teammanager Jimmy Matsumiya. Degner zocht financiering voor zijn vlucht uit de DDR en Matsumiya was uit op technische informatie van de snelle MZ-tweetakten. Zo wist Degner dat hij na zijn vlucht gesteund zou worden door Suzuki. De vlucht werd gepland op 13 augustus, de ochtend nadat Ernst de Ulster Grand Prix had gereden. Degner's vrouw Gerda zou met de kinderen de treinverbinding tussen de Sovjet-bezettingszone en het Westen nemen. Juist in die nacht werden echter alle verbindingen tussen de DDR en het Westen afgesloten, waardoor er een nieuw plan moest komen. Degner's vriend Paul Petry kocht een grote, Amerikaanse Lincoln Mercury en bracht in de kofferruimte een geheim compartiment aan. Hij zou Gerda en de kinderen naar het Westen smokkelen, terwijl Ernst na de Zweedse Grand Prix tijdens de thuisreis zou ontsnappen. Het eerste deel van het plan slaagde: Petry verdoofde zowel Gerda als de kinderen en reed met hen naar West-Duitsland terwijl Ernst in Zweden racete. Ernst kon zijn vlucht niet uitstellen uit angst dat de verdwijning van zijn gezin ontdekt zou worden en ontsnapte al tijdens de nacht na de race met hulp van Suzuki-technici. Zij vervoerden Ernst Degner en een koffer vol MZ-onderdelen naar Denemarken, van waaruit Degner naar het Verenigd Koninkrijk reisde. Met hulp van de MZ-techniek van Walter Kaaden begon Degner bij Suzuki de tweetakten te ontwikkelen en al in het seizoen 1962 werd hij met de 50cc-Suzuki RM 62 wereldkampioen.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1961
FIM wereldkampioenschap wegrace
13e seizoen (1961)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Argentinië 1961

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1959
Grand Prix-wegrace van Zweden Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1971