Grand Prix-wegrace van België 1965

sportseizoen van een motorfietssportcompetitie

De Grand Prix-wegrace van België 1965was de zevende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1965. De races werden verreden op 4 juli op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwamen de 125cc- en de 350cc-klasse niet aan de start. De wereldtitel in de zijspanklasse werd hier beslist.

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1965
Land Vlag van België België
Datum 4 juli 1965
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff
50 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Duitsland Ernst Degner
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson
Eerste Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger / Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson
Tweede Vlag van Duitsland Max Deubel / Vlag van Duitsland Emil Hörner
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris / Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell

500cc-klasse bewerken

In België reed Mike Hailwood 5 à 6 seconden per ronde weg van Giacomo Agostini en de spanning moest dan ook komen van de strijd om de derde plaats, die ging tussen de Norton-rijders Jack Ahearn, Ian Burne, Chris Conn, Gyula Marsovszky en Derek Minter en de Matchless-rijders Paddy Driver en Fred Stevens. Minter pakte uiteindelijk de derde plaats. Hailwood had toen gewonnen met 1 minuut en 26 seconden voorsprong op Agostini, maar hij had het kennelijk toch rustig aan gedaan: zijn gemiddelde snelheid lag slechts 0,5 km/h hoger dan die van Jim Redman in de 250cc-klasse.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Mike Hailwood MV Agusta 1:05"22'6 8
2   Giacomo Agostini MV Agusta +1"30'8 6
3   Derek Minter Norton +3"37'0 4
4   Paddy Driver Matchless +3"37'4 3
5   Fred Stevens Matchless +3"57'2 2
6   Gyula Marsovszky Matchless +3"57'9 1
7   Chris Conn Norton
8   Ian Burne Norton
9   Jack Ahearn Norton
10   Dan Shorey Norton
11 Onbekend
12   Jack Findlay McIntyre-Matchless

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jack Findlay Matchless
  John Cooper Norton
  Lewis Young Matchless
  Stuart Graham Matchless
  Syd Mizen Matchless
  Bosse Granath Matchless
  John Smith Norton

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Eduard Lenz Norton
  David Lloyd Norton [1]
  Kenneth King Norton [1]
  Mike Duff Matchless [2]
  Roger Beaumont Norton [1]
  František Šťastný Jawa
  Walter Scheimann Norton [3]
  Jouko Ryhänen Matchless
  Billie Nelson Norton
  Billy McCosh Matchless
  Dick Creith Norton [4]
  Joe Dunphy Norton
  Rob Fitton Norton
  Selwyn Griffiths Matchless [5]
  Giuseppe Mandolini Moto Guzzi [6]
  Buddy Parriott Norton [1]
  Ed LaBelle Norton [1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Mike Hailwood MV Agusta 40
2   Giacomo Agostini MV Agusta 18
3   Paddy Driver Matchless 7
4   Joe Dunphy Norton 6
  Buddy Parriott Norton
6   Roger Beaumont Norton 4
  Walter Scheimann Norton
  Mike Duff Matchless
  Derek Minter Norton
10   Jack Findlay McIntyre-Matchless 3
  Kenneth King Norton
  Ian Burne Norton
  John Cooper Norton

250cc-klasse bewerken

In België was de Honda van Jim Redman wel degelijk opgewassen tegen de Yamaha RD 56 van Phil Read. Zij vochten een flink duel uit en wisselden per ronde meermaals van positie. Voor Read was de overwinning belangrijk, want dan zou Redman alle overgebleven wedstrijden moeten winnen om wereldkampioen te kunnen worden. Met nog twee ronden te gaan begon het op het zuidelijke deel van het circuit te regenen, maar Redman wist zijn Honda uiteindelijk 0,4 seconde vóór Read over de streep te brengen. Mike Duff (Yamaha) finishte daar 40 seconden achter.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Jim Redman Honda 39"21'7 8
2   Phil Read Yamaha + 0'4 6
3   Mike Duff Yamaha +37'8 4
4   Yoshimi Katayama Suzuki + 47'8 3
5   Frank Perris Suzuki + 1"03'7 2
6   Bruce Beale Honda + 4"35'1 1
7   Günter Beer Honda
 
De zescilinder Honda RC 165 begon tegenstand te bieden aan de Yamaha RD 56, maar daarvoor moesten nog wel betrouwbaarheidsproblemen overwonnen worden. Bovendien had Honda alleen machines voor Jim Redman.

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ramón Torras (†) Bultaco Overleden[7]
  John Buckner Yamaha [1]

Onbekend[8] bewerken

Coureur Merk
  Barry Smith Bultaco
  Kevin Cass Cotton
  František Šťastný Jawa
  Heinz Rosner MZ
  José Maria Busquets Montesa
  Alain Barbaroux Aermacchi
  Jean-Claude Guénard Bultaco
  Bill Ivy Yamaha
  Bob Coulter Bultaco
  David Williams Mondial
  Derek Woodman MZ
  Mike Hailwood Honda
  Ralph Bryans Honda
  Rex Avery Bultaco
  Alberto Pagani Aermacchi
  Gilberto Milani Aermacchi
  Giuseppe Visenzi Aermacchi
  Remo Venturi Benelli
  Silvio Grassetti Morini
  Tarquinio Provini Benelli
  Gosuke Yamashita Honda
  Hiroshi Hasegawa Yamaha
  Isamu Kasuya Honda
  Ginger Molloy Bultaco

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Phil Read Yamaha 46
2   Mike Duff Yamaha 30
3   Jim Redman Honda 22
4   Ramón Torras (†) Bultaco 10
5   Bruce Beale Honda 9
  Frank Perris Suzuki
7   Yoshimi Katayama Suzuki 6
8   Silvio Grassetti Morini 4
  Barry Smith Bultaco
  Derek Woodman MZ

50cc-klasse bewerken

In Spa-Francorchamps was het guur, koud en soms nat. Onder die omstandigheden lag het veld in de 50cc-klasse vrij dicht bij elkaar. Ernst Degner leidde met de Suzuki van start tot finish, maar werd eerst bedreigd door Ralph Bryans met de Honda en later door Luigi Taveri (Honda) en door zijn teamgenoot Hugh Anderson. Uiteindelijk werd Anderson tweede en Taveri derde. Op dat moment was het wereldkampioenschap nog steeds spannend, want Anderson en Bryans hadden beiden 32 punten met nog slechts één wedstrijd te gaan. Taveri volgde met 24 punten. Het wereldkampioenschap was dus nog volledig open.

Uitslag 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Ernst Degner Suzuki 8
2   Hugh Anderson Suzuki 6
3   Luigi Taveri Honda 4
4   Mitsuo Itoh Suzuki 3
5   Ralph Bryans Honda 2
6   Cees van Dongen Kreidler 1

Onbekend[8] bewerken

Coureur Merk
  Barry Smith Derbi
  Hans Georg Anscheidt Kreidler
  Ángel Nieto Derbi
  José Maria Busquets Derbi
  Jacques Roca Derbi
  Charlie Mates Honda
  Ian Plumridge Derbi
  Leslie Griffiths Honda
  Akira Itoh Honda
  Haruo Koshino Suzuki
  Michio Ichino Suzuki
  Gastón Biscia Suzuki

Top tien tussenstand 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Hugh Anderson Suzuki 32 (37)
  Ralph Bryans Honda 32
3   Luigi Taveri Honda 28 (31)
4   Ernst Degner Suzuki 26
5   Mitsuo Itoh Suzuki 12
6   Michio Ichino Suzuki 4
  José Maria Busquets Derbi
  Jacques Roca Derbi
9   Hans Georg Anscheidt Kreidler 3
  Haruo Koshino Suzuki
  Charlie Mates Honda
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

Zijspanklasse bewerken

Met hun overwinning in België stelden Fritz Scheidegger/John Robinson hun wereldtitel zeker. Max Deubel en Emil Hörner, die tweede werden, konden theoretisch nog op een gelijk puntenaantal eindigen. Scheidegger moest van de 42 punten die hij had gescoord er 12 aftrekken (de tweede plaatsen van Spanje en Frankrijk). Deubel zou bij een overwinning in de GP des Nations op 34 punten komen, waarvan hij er vier moest aftrekken (de derde plaats in Frankrijk). Daardoor zouden beiden op 30 punten eindigen. Ook het aantal overwinningen zou gelijk zijn (elk drie). Men zou dan het aantal tweede plaatsen tellen en daarvan had Scheidegger er drie en Deubel slechts een.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Pnt
1   Fritz Scheidegger   John Robinson BMW 8
2   Max Deubel   Emil Hörner BMW 6
3   Pip Harris   Ray Campbell BMW 4
4   Heinz Luthringshauser   Hermann Hahn BMW 3
5   Florian Camathias   Franz Ducret BMW 2
6   Colin Seeley   Wally Rawlings BMW 1

Onbekend[8] bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Barry Thompson   Richard Bradley BMW
  Arsenius Butscher   Wolfgang Kalauch BMW
  August Wolf   Werner Zielaff BMW
  Fred Huber   Josef Huber BMW
  Georg Auerbacher   Peter Rykers BMW
  Otto Kölle   Heinz Marquardt BMW
  Siegfried Schauzu   Horst Schneider BMW
  Charlie Freeman   Billie Nelson Norton
  Chris Vincent   Fred Roche BMW
  Trevor Davies   John Gauge Matchless
  Giuseppe Dal-Toe   Aldo Ramoli BMW

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Pnt
1   Fritz Scheidegger   John Robinson BMW 30 (42) wereldkampioen
2   Max Deubel   Emil Hörner BMW 26
3   Florian Camathias   Franz Ducret BMW 10
4   Georg Auerbacher   Peter Rykers BMW 9
  Heinz Luthringshauser   Hermann Hahn BMW
6   Arsenius Butscher   Wolfgang Kalauch BMW 8
  Chris Vincent   John Cooper,
  Terry Harrison en
  Fred Roche
BMW
8   Siegfried Schauzu   Horst Schneider BMW 6
  Colin Seeley   Wally Rawlings BMW
10   Barry Thompson   Richard Bradley BMW 5
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

Trivia bewerken

Record

Jim Redman stond na de Belgische Grand Prix op veertig overwinningen in het wereldkampioenschap wegrace. Daarmee passeerde hij Carlo Ubbiali en John Surtees.

Vorige race:
TT Assen 1965
FIM wereldkampioenschap wegrace
17e seizoen (1965)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1965

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1964
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1966