Grand Prix-wegrace van Spanje 1972

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1972 was de dertiende en afsluitende race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1972. De races werden verreden op 23 september 1972 op het Circuito de Montjuïc, een stratencircuit in de wijk Sants-Montjuïc in Barcelona. Al sinds 1970 sloot de Spaanse GP het seizoen af, waardoor er nauwelijks spanning was omdat de meeste wereldtitels al vergeven waren.

Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Grand Prix-wegrace van Spanje 1972
Officiële naam Gran Premio de España 1972
Land Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Datum 23 september 1972
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds
Derde Vlag van Australië Jack Findlay
350 cc
Snelste ronde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Eerste Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Tweede Vlag van Italië Renzo Pasolini
Derde Vlag van Hongarije János Drapál
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Renzo Pasolini
Eerste Vlag van Italië Renzo Pasolini
Tweede Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Eerste Vlag van Zweden Kent Andersson
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Derde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
50 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Nederland Jan de Vries
Derde Vlag van Zweden Kent Andersson

Voor het Spaanse publiek waren de lichte klassen nog wel interessant: beide wereldtitels (50- en 125 cc) waren nog niet beslist en bovendien kon landgenoot Ángel Nieto in beide klassen wereldkampioen worden. Uiteindelijk won Ángel Nieto twee wereldtitels op één dag.

Algemeen bewerken

De Grand Prix-kalender van 1972 grensde aan het onmogelijke. Veel GP's lagen slechts een week uit elkaar. Hoewel duur betaalde fabriekscoureurs het vliegtuig konden nemen, moesten hun motorfietsen en monteurs binnen een week over de weg van het ene naar het andere circuit reizen, intussen ook nog reparaties en verbeteringen uitvoerend. Dat kostte mogelijk de wereldtitel aan Jan de Vries, die zijn snelste motor in Joegoslavië opblies, maar zijn team had geen tijd om die tussen de wedstrijden te repareren. Tussen de laatste twee GP's, Finland en Spanje, lagen weer zeven weken.

Een aantal coureurs kozen ervoor niet naar Spanje te reizen. Bijna alle wereldkampioenen waren al bekend en vaak kon men meer lucratieve internationale races met hogere startgelden rijden. Het team van MV Agusta (met Giacomo Agostini, Phil Read en Alberto Pagani) kwam niet naar Spanje. Agostini was al wereldkampioen 350- en 500 cc. Ook de 250cc-kampioen Jarno Saarinen verscheen niet.

500 cc bewerken

Zonder de MV Agusta's, die niet naar Barcelona waren afgereisd, konden de tweetaktrijders de Spaanse Grand Prix onder elkaar uitvechten. Bruno Kneubühler, die de 350cc-race al gewonnen had, nam opnieuw de leiding, maar toen zijn 354cc-Yamaha slechter begon te lopen gingen Jack Findlay, Dave Simmonds en Chas Mortimer hem voorbij. Simmonds bleef tot halverwege de race op kop rijden, maar eindigde als tweede achter Chas Mortimer, terwijl Findlay derde werd.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Chas Mortimer Yamaha 1h 06' 47" 24 15
2   Dave Simmonds Kawasaki +6" 36 12
3   Jack Findlay JADA-Suzuki +51" 46 10
4   Bruno Kneubühler Yamaha +1' 30" 57 8
5   Sven-Olof Gunnarsson Kawasaki +1' 48" 03 6
6   Billie Nelson Yamaha +1' 48" 94 5
7   Piet van der Wal Kawasaki +2 ronden 4
8   Getulio Marcaccini Aermacchi +2 ronden 3
9   Kurt-Ivan Carlsson Yamaha +2 ronden 2
10   Maurice Hawthorne Kawasaki +3 ronden 1
11   Ted Janssen Suzuki +4 ronden
DNS   Giacomo Agostini MV Agusta
DNS   Alberto Pagani MV Agusta
DNF   Giuseppe Mandolini Aermacchi
DNF   Gyula Marsovszky Linto
DNF   Alex George Kawasaki
DNF   Derek Lee Suzuki
DNF   Roberto Gallina Paton
DNF   Horst Dzierzawa Yamaha
DNF   Lewis Young Honda
DNF   Bo Granath Husqvarna
DNF   André Pogolotti Suzuki

350 cc bewerken

MV Agusta verscheen niet in Barcelona, evenmin als Jarno Saarinen, maar in de eerste ronden was er een spannende strijd om de eerste plaats. Die was aanvankelijk voor Barry Sheene, maar Teuvo Länsivuori nam voordat hij uitviel ook even de koppositie over. Daarna nam Renzo Pasolini de leiding, maar die werd weer gepasseerd door Bruno Kneubühler. Die won de race uiteindelijk, nadat Sheene met technische problemen was uitgevallen. Pasolini werd tweede en János Drapál werd derde.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Bruno Kneubühler Yamaha 1h 16' 07" 44 15
2   Renzo Pasolini Aermacchi +42" 35 12
3   János Drapál Yamaha +1' 50" 01 10
4   Edu Celso-Santos Yamaha +1 ronde 8
5   Kurt-Ivan Carlsson Yamaha +1 ronde 6
6   Billie Nelson Yamaha +1 ronde 5
7   Werner Pfirter Yamaha +2 ronden 4
8   László Szabó Yamaha +3 ronden 3
9   Walter Sommer Mitsui Yamaha +3 ronden 2
10   Horst Dzierzawa Yamaha +7 ronden 1
11   Maurice Hawthorne Yamaha +7 ronden
DNS   Giacomo Agostini MV Agusta
DNS   Alberto Pagani MV Agusta
DNS   Phil Read MV Agusta
DNS   Jarno Saarinen Yamaha
DNF   Teuvo Länsivuori Yamaha
DNF   Barry Sheene Yamaha

250 cc bewerken

In de 250cc-race startte Kent Andersson snel, en na een ronde had hij nog de leiding. Die werd hem afgenomen door Renzo Pasolini, en toen Andersson uitviel konden Teuvo Länsivuori en Barry Sheene de beide andere podiumplaatsen opeisen.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Renzo Pasolini Aermacchi 1h 01' 57" 12 15
2   Teuvo Länsivuori Yamaha +25" 77 12
3   Barry Sheene Yamaha +32" 38 10
4   Chas Mortimer Yamaha +1' 33" 56 8
5   Werner Pfirter Yamaha +1 ronde 6
6   Walter Sommer Mitsui Yamaha +1 ronde 5
7   Victor Palomo Yamaha +1 ronde 4
8   Börje Jansson Yamaha +1 ronde 3
9   Oronzo Memola Yamaha +1 ronde 2
10   Olivier Chevallier Yamaha +1 ronde 1
11   Tapio Virtanen Yamaha +1 ronde
12   Ingemar Larsson Yamaha +1 ronde
13   Fosco Giansanti Yamaha +2 ronden
14   Giovanni Proni Yamaha +2 ronden
15   Bjorn Carlsson Maico +2 ronden
16   Javier Bover Montesa +4 ronden
DNS   Jarno Saarinen Yamaha
DNS   Phil Read Yamaha
DNF   Kent Andersson Yamaha

125 cc bewerken

In zijn thuis-GP reed Ángel Nieto geheel tegen zijn natuur in een tamelijk rustige race. Dat Kent Andersson op kop reed deerde hem niet: Chas Mortimer moest winnen om zijn netto resultaat te verbeteren, maar was slechts tweede. Aan de derde plaats had Nieto voldoende om de wereldtitel binnen te halen. Hij gaf alleen een beetje extra gas om Dave Simmonds af te schudden en met de derde plaats ook de wereldtitel te pakken.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Kent Andersson Yamaha 52' 11" 80 15
2   Chas Mortimer Yamaha +47" 64 12
3   Ángel Nieto Derbi +1' 17" 33 10
4   Dave Simmonds Kawasaki +1' 21" 92 8
5   Börje Jansson Maico +3' 31" 6 6
6   Benjamín Grau Derbi +1 ronde 5
7   Cees van Dongen Yamaha +1 ronde 4
8   Jos Schurgers Bridgestone +1 ronde 3
9   Matti Salonen Yamaha +2 ronden 2
10   Leif Rosell Maico +2 ronden 1
11   Bill Rae Maico +2 ronden
12   Bjorn Carlsson Maico +3 ronden
13   Gastón Biscia Bultaco +3 ronden
14   Benjamin Laurent Yamaha +4 ronden
15   Günter Schirnhofer Maico +4 ronden

50 cc bewerken

Als Ángel Nieto de 50cc-race in Spanje zou winnen en de Jan de Vries tweede zou worden, zou de wereldtitel beslist moeten worden door de tijden van deze twee over het hele seizoen te vergelijken. Dat gebeurde ook. Hoewel het Van Veen-team nog niet onder de indruk was toen Nieto in de trainingen een seconde sneller was, bleek in de race dat Jan de Vries inderdaad een seconde per ronde moest toegeven. Nieto had in het seizoen al 6,8 seconden sneller gereden dan de Vries, maar voegde daar nog eens 14,5 seconden aan toe. Beiden hadden nu bruto 81 punten en netto (alleen de beste vijf resultaten) 69, maar Ángel Nieto was toch wereldkampioen. Voor Nieto was dit na de 125cc-klasse de tweede wereldtitel die hij op één dag won. Kent Andersson, die voor deze gelegenheid als ondersteunend rijder voor de Vries een Van Veen-Kreidler had gekregen, werd derde in de race.

Uitslag 50 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ángel Nieto Derbi 33' 09" 47 15
2   Jan de Vries Van Veen-Kreidler +14" 54 12
3   Kent Andersson Van Veen-Kreidler +39" 23 10
4   Benjamín Grau Derbi +1' 24" 54 8
5   Jan Bruins Van Veen-Kreidler +1' 32" 73 6
6   Theo Timmer Jamathi +1 ronde 5
7   Otello Buscherini Malanca +1 ronde 4
8   Leif Rosell Jamathi +1 ronde 3
9   Cees van Dongen Roton +1 ronde 2
10   Aldo Pero Villa +1 ronde 1
11   Joaquín Galí Derbi +2 ronden
12   Günter Schirnhofer Maico +2 ronden
13   Luigi Rinaudo Tomos +2 ronden
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1972
FIM wereldkampioenschap wegrace
24e seizoen (1972)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1973

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1971
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1973