Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1977

De Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1977 was de zesde race van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1977. De race werd verreden op 19 juni 1977 op het stratencircuit Opatija, in Joegoslavië langs de kust van de Kvarnergolf tussen Opatija en Rijeka. Deze Grand Prix kostte het leven aan Giovanni Ziggiotto en Ulrich Graf.

Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1977
Land Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië
Datum 19 juni 1977
Organisator FIM
350 cc
Poleposition Vlag van Australië John Dodds
Snelste ronde Vlag van Japan Takazumi Katayama
Eerste Vlag van Japan Takazumi Katayama
Tweede Vlag van Noorwegen[1] Jon Ekerold
Derde Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
Snelste ronde Vlag van Italië Mario Lega
Eerste Vlag van Italië Mario Lega
Tweede Vlag van Japan Takazumi Katayama
Derde Vlag van Noord-Ierland Tom Herron
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Derde Vlag van Italië Maurizio Massimiani
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Plisson

Algemeen bewerken

De Grand Prix van Joegoslavië kostte de levens van Giovanni Ziggiotto (gevallen tijdens de trainingen) en Ulrich Graf (gevallen in de 50cc-race). Deze wedstrijd, die van de coureurs nog vaak respijt had gekregen omdat de organisatoren veel werk maakten van de veiligheid, bleek door de hoge rotswanden en trottoirbanden toch echt te gevaarlijk en werd na 1977 verplaatst naar het Automotodrom Grobnik in Rijeka. Alan North, die in de 250cc-klasse aan de leiding van het klassement stond, kreeg geen startbewijs vanwege de apartheidspolitiek in zijn geboorteland Zuid-Afrika. Om die reden moesten zijn landgenoten Jon Ekerold en Kork Ballington met hun tweede paspoort starten; Ekerold had ook een Noors paspoort en Ballington een Brits.

350 cc bewerken

Slechts tien coureurs haalden de finish van de 350cc-GP van Joegoslavië. John Dodds had de snelste trainingstijd gereden, maar de kopstart was voor Jon Ekerold. Door de warmte waren er enorm veel uitvallers, maar de race werd gewonnen door Takazumi Katayama, die eigenlijk dubbel gehandicapt was. Zijn gebroken sleutelbeen was enkele dagen tevoren met een plaatje vastgezet en zijn driecilinder Yamaha werd in Amsterdam herbouwd nadat de machine in Chimay was uitgebrand. Katayama moest dus met een tweecilinder Yamaha rijden. Ekerold finishte als tweede en Michel Rougerie werd derde. Het Harley-Davidson-team bracht haar machines niet eens meer mee naar de Joegoslavië. In de 350cc-klasse haalden slechts tien rijders de finish.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Takazumi Katayama Yamaha 56' 53" 0 15
2  [1] Jon Ekerold Yamaha +35" 2 12
3   Michel Rougerie Yamaha +1' 09" 7 10
4   Tom Herron Yamaha +1' 16" 9 8
5   John Dodds Yamaha +1' 19" 8 6
6   Olivier Chevallier Yamaha +1' 43" 3 5
7   Patrick Fernandez Yamaha +1' 53" 3 4
8   Pekka Nurmi Yamaha +1' 57" 8 3
9   Jean-Claude Hogrel Yamaha +1 ronde 2
10   Helmut Kassner Yamaha +1 ronde 1
DNF   Mario Lega Bakker-Morbidelli
DNF   Giacomo Agostini Yamaha val
DNF   János Drapál Yamaha
DNF   Patrick Pons Yamaha
DNF   Leif Gustafsson Yamaha
DNF   Pentti Korhonen Yamaha
DNF  [1] Kork Ballington Yamaha val
DNF   Christian Sarron Yamaha val
DNF   Gianni Pelletier Yamaha
DNF   Karl Auer Yamaha
DNF   Eero Hyvärinen Yamaha
DNF   Denis Boulom Yamaha val
DNF   Gianfranco Bonera Yamaha
DNF   Ken Nemoto Yamaha
DNF   Sven Andersson Yamaha
DNF Chiuro Yamaha
DNF   Werner Schmied Rotax
DNF   Ernst Fagerer Yamaha
DNF   Giuseppe Consalvi Yamaha
DNS   José Cecotto Yamaha
DNS   Alan North Yamaha politieke redenen[1]

250 cc bewerken

Alan North stond aan de leiding van het 250cc-kampioenschap, maar kreeg in Joegoslavië een startverbod vanwege de apartheidspolitiek in zijn land. Paolo Pileri kwam eindelijk weer aan de start na zijn val zes weken eerder in Oostenrijk. Ook Patrick Fernandez, wiens leven in Oostenrijk nog aan een zijden draadje had gehangen, was weer terug (hij werd zelfs zesde). Michel Rougerie was de snelste in de training, maar viel in de race al snel uit. Na de eerste ronde kwamen de Morbidelli-coureurs Mario Lega en Paolo Pileri met een grote voorsprong langs start/finish, maar na ongeveer vijf ronden begon Lega weg te lopen. Pileri kreeg net als vele anderen problemen met zijn koppeling waardoor hij uitviel. Takazumi Katayama was vanaf het middenveld naar voren gekomen en finishte als tweede. Hij had een week eerder in Chimay een sleutelbeen gebroken maar had dat door de beroemde dr. Derweduwen met een plaatje vast laten zetten. Tom Herron werd derde. Hierdoor nam Mario Lega de leiding in het kampioenschap over terwijl Alan North terugzakte naar de vierde plaats.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Mario Lega Morbidelli 49' 19" 4 15
2   Takazumi Katayama Yamaha +6" 2 12
3   Tom Herron Yamaha +41" 2 10
4   John Dodds Yamaha +48" 3 8
5   Pierluigi Conforti Yamaha +51" 4 6
6   Patrick Fernandez Yamaha +1' 02" 2 5
7   Pentti Korhonen Yamaha +1' 06" 0 4
8  [1] Jon Ekerold Yamaha +1' 10" 2 3
9   Pekka Nurmi Yamaha +1' 27" 0 2
10   Patrick Pons Yamaha +1' 44" 7 1
11   Christian Sarron Yamaha +1' 45" 7
12   Gianni Pelletier Yamaha +1' 46" 1
13   Hans Müller Yamaha +2' 05" 8
14   Toni Mang Yamaha +2' 09" 2
15   Leif Gustafsson Yamaha +1 ronde
16   José Cecotto Yamaha +1 ronde
17   Sauro Pazzaglia Yamaha +1 ronde
18   Giuseppe Consalvi Yamaha +1 ronde
DNQ   Rudolf Weiss Yamaha
DNQ   Sven Andersson Yamaha
DNQ   Marijan Kosic Yamaha
DNQ   Ken Nemoto Yamaha
DNQ Chiuro Yamaha
DNQ   Branko Bevanda Yamaha
DNQ   Majher Yamaha
DNQ   Miodrag Saric Yamaha
DNQ   Giovanni Ziggiotto Harley-Davidson[2] (†)
DNQ   Per-Edvard Carlsson Yamaha
DNF   Michel Rougerie Yamaha
DNF   Paolo Pileri Morbidelli koppeling
DNF   Walter Villa Harley-Davidson
DNF   Guy Bertin Yamaha val
DNF   Barry Ditchburn Kawasaki
DNF   Masahiro Wada Kawasaki val
DNF   Olivier Chevallier Yamaha
DNF   Eero Hyvärinen Yamaha val
DNF  [1] Kork Ballington Yamaha
DNF   Franco Uncini Harley-Davidson val
DNF   Helmut Kassner Yamaha
DNF   Harald Bartol Yamaha
DNS   Alan North Yamaha politieke redenen[1]

125 cc bewerken

In Opatija kon Ángel Nieto (nog steeds op de oude Bultaco omdat de nieuwe racer niet klaar was) enkele ronden bij Pier Paolo Bianchi blijven, maar daarna reed Bianchi gemakkelijk van hem weg om te winnen. Nieto werd tweede en Maurizio Massimiani haalde met een Morbidelli zijn eerste podiumplaats. In de 125cc-klasse haalden slechts tien rijders de finish. De Zwitserse deelnemers (Stefan Dörflinger, Hans Müller en Xaver Tschannen) zetten hun machines al vroeg aan de kant uit piëteit met hun verongelukte landgenoot Ulrich Graf.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Pier Paolo Bianchi Morbidelli 46' 25" 4 15
2   Ángel Nieto Bultaco +1' 13" 9 12
3   Maurizio Massimiani Morbidelli +1' 37" 4 10
4   Jean-Louis Guignabodet Morbidelli +1' 52" 8 8
5   Ermanno Giuliano Morbidelli +2' 09" 4 6
6   Matti Kinnunen Morbidelli +2' 16" 1 5
7   Toni Mang Morbidelli +2' 28" 2 4
8   Cees van Dongen Morbidelli +1 ronde 3
9   Claudio Lusuardi Morbidelli +2 ronden 2
10   Julien van Zeebroeck Morbidelli +3 ronden 1
DNF   Eugenio Lazzarini Morbidelli
DNF   Harald Bartol Morbidelli
DNF   Pierluigi Conforti Morbidelli
DNF   János Drapál Morbidelli
DNF   Stefan Dörflinger Morbidelli Gestopt[3]
DNF   Sauro Pazzaglia Morbidelli val
DNF   Willy Pérez Yamaha
DNF   Hans Müller Morbidelli Gestopt[3]
DNF   Germano Zanetti Morbidelli
DNF   Thierry Noblesse Morbidelli
DNF   Xaver Tschannen Bender Gestopt[3]
DNF   Luigi Rinaudo Morbidelli
DNF   Branko Jelavic Morbidelli
DNF   Miodrag Saric Morbidelli
DNF   Hans-Jürgen Hummel Morbidelli
DNF   Boris Bajc Yamaha
DNF   Herbert Rittberger Morbidelli
DNF   Ernst Fagerer Morbidelli
DNS   Giovanni Ziggiotto Morbidelli (†)

50 cc bewerken

Ángel Nieto (Bultaco) trainde als snelste in Opatija en leidde de race ook van start tot finish. Ulrich Graf (Kreidler) was aanvankelijk tweede, maar werd ingehaald door Nieto's teamgenoot Ricardo Tormo. Graf verongelukte echter terwijl hij op de derde plaats lag. Waarschijnlijk door een lekke band vloog hij tegen een rotswand. Daardoor eindigde Patrick Plisson met zijn ABF op als derde. Ulrich Graf had in 1976 uitgerekend op dit circuit de enige WK-overwinning uit zijn carrière behaald.

Uitslag 50 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ángel Nieto Bultaco 40' 47" 6 15
2   Ricardo Tormo Bultaco +4" 6 12
3   Patrick Plisson ABF +2' 08" 9 10
4   Cees van Dongen Kreidler +1 ronde 8
5   Jean-Louis Guignabodet UFO-Morbidelli +1 ronde 6
6   Günter Schirnhofer Kreidler +1 ronde 5
7   Ramón Galí Derbi +1 ronde 4
8   Adrijan Bernetic Tomos +1 ronde 3
9   Theo Timmer Kreidler +1 ronde 2
10   Hans-Jürgen Hummel Kreidler +1 ronde 1
11   Ingo Emmerich Kreidler +1 ronde
12   Claudio Lusuardi Lusuardi +1 ronde
13   Otto Machinek Kreidler +3 ronden
14   Aldo Pero Kreidler +3 ronden
15   Vilko Sever Kreidler +4 ronden
DNF   Eugenio Lazzarini Van Veen-Kreidler
DNF   Herbert Rittberger Van Veen-Kreidler
DNF   Ulrich Graf Kreidler val (†)
DNF   Stefan Dörflinger Kreidler
DNF   Boris Bajc Kreidler
DNF   Rudolf Kunz Kreidler
DNF   Nevio Paliska Tomos val
DNF   Engelbert Kip Kreidler
DNF   Wolfgang Müller Kreidler
DNF   Giorgio Antolini Derbi
DNF   Ove Skifjeld Kreidler
DNF   Boris Marusa Kreidler
DNF   Repizky Kreidler
DNF   Julien van Zeebroeck Kreidler
DNF   Joaquín Galí Bultaco
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1977
FIM wereldkampioenschap wegrace
29e seizoen (1977)
Volgende race:
TT Assen 1977

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1976
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1978