Grand Prix-wegrace van Portugal 1987

De Grand Prix-wegrace van Portugal 1987 was de dertiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1987. De races werden verreden op 13 september 1987 op het Circuito Permanente del Jarama nabij San Sebastián de los Reyes in Spanje, hemelsbreed 275 km van de Portugese grens. Alle soloklassen kwamen aan de start, het seizoen van de zijspanklasse was al beëindigd. De 80cc-klasse en de 125cc-klasse reden hun laatste races van het seizoen, maar deze wereldtitels waren al voor aanvang beslist. De wereldtitel in de 250cc-klasse werd in deze Grand Prix beslist.

Vlag van Portugal Grand Prix-wegrace van Portugal 1987
Officiële naam Gran Premio Marlboro de Portugal
Land Vlag van Portugal Portugal
Datum 13 september 1987
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Snelste ronde Vlag van Australië Wayne Gardner
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Derde Vlag van Australië Kevin Magee
250 cc
Poleposition Vlag van Spanje Juan Garriga
Snelste ronde Vlag van Spanje Juan Garriga
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Spanje Juan Garriga
Derde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Fausto Gresini
Snelste ronde Vlag van Oostenrijk August Auinger
Eerste Vlag van Italië Paolo Casoli
Tweede Vlag van Italië Domenico Brigaglia
Derde Vlag van België Lucio Pietroniro
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Spanje Manuel Herreros
Derde Vlag van Duitsland Gerhard Waibel

Algemeen bewerken

De Grand Prix van Portugal was feitelijk een verkapte, tweede Grand Prix van Spanje. Officieel wilde Portugal een GP organiseren, zonder geld om garant te staan voor de organisatie, en zonder geschikt circuit. Het was dan ook (officieel) de bedoeling om het seizoen 1988 wél in Portugal te rijden, maar dat zou pas gebeuren in 2000 op het Autódromo do Estoril. In vergelijking met het Circuito Permanente de Jerez was de organisatie in Jarama slecht. Door een hittegolf was het zeer warm, maar de privérijders stonden op een kale zandvlakte, lange tijd verstoken van elektriciteit en water. Het rennerskwartier was veel te klein en daardoor overvol en brandgevaarlijk. De sanitaire voorzieningen werden niet schoongemaakt en na enkele dagen waren ze praktisch onbruikbaar. Het publiek stak strobalen in brand, de baancommissarissen waren de eersten die vuurwerk begonnen af te steken en onder hun ogen lieten toeschouwers zich vlak langs de baan fotograferen op de Yamaha YZR 500 van de gevallen Tadahiko Taira. Een politieagent die wilde optreden tegen de misstanden moest daarvan afzien toen er blikjes en flessen vanaf de tribune gegooid werden. Aan het einde van de racedag viel de stroom uit en water was nergens meer te krijgen.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Opnieuw hadden de Honda's het moeilijk om hun overschot aan vermogen over te brengen op het bochtige circuit van Jarama. Daar kwam nog bij dat Wayne Gardner in de laatste training zijn beste motorfiets bij een val beschadigde. Randy Mamola zette de beste tijd, ongetwijfeld geholpen dat hij een week eerder nog voor Dunlop op Jarama getest had.[1] Kevin Magee reed zijn derde race van het seizoen voor Yamaha en kwalificeerde zich knap als vijfde.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"27'648
2.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"27'910
3.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 1"28'143
4.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"28'260
5.   Kevin Magee Yamaha 1"28'270
6.   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 1"28'434
7.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 1"28'549
8.   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 1"28'746
9.   Raymond Roche Bastos-Cagiva 1"29'317
10.   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 1"29'338

De race bewerken

Randy Mamola had de beste start in Jarama, maar hij moest meteen de strijd aangaan met Wayne Gardner en Eddie Lawson. Toen Lawson net de leiding had overgenomen verloor Mamola de aansluiting bij het passeren van een achterblijver. Gardner kreeg motorische problemen en begon terug te vallen, maar Mamola verremde zich bij de achtervolging van Lawson en viel terug naar de derde plaats achter Kevin Magee. Die begreep de belangen van zijn broodheer (Kenny Roberts) en hield in de laatste twee ronden in zodat Mamola hem kon passeren. Magee reed naar het podium in zijn eerste droge race, en dat terwijl hij slecht gestart was, evenals Niall Mackenzie, die zesde werd. Ron Haslam scoorde de eerste punten voor de ELF 4.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 55"20'66 3 15
2   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha +9'30 1 12
3   Kevin Magee Yamaha +9'71 5 10
4   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda +19'24 2 8
5   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha +41'69 4 6
6   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda +1"02'39 7 5
7   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda +1"14'38 11 4
8   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda +1"26'93 14 3
9   Ron Haslam ELF +1 ronde 16 2
10   Gustav Reiner Hein Gericke-Honda +1 ronde 17 1
11   Bruno Kneubühler Honda +1 ronde 24
12   Wolfgang von Muralt Suzuki +1 ronde 23
13   Ray Swann Honda +1 ronde 22
14   Simon Buckmaster Duckhams-Honda +1 ronde 25
15   Henny Boerman Honda +2 ronden 27
16   Ian Pratt Suzuki +3 ronden 30
17   Gerhard Vogt Suzuki +4 ronden 33
18   Vincenzo Cascino Suzuki +5 ronden 32

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Didier de Radiguès Bastos-Cagiva Versnellingsbak 13
  Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha Val 8
  Larry Vacondio Suzuki 31
  Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 10
  Raymond Roche Bastos-Cagiva Detonatie 9
  Alessandro Valesi Iberna-Honda 19
  Marco Gentile Lucky Strike-Fior-Honda 21
  Christoph Bürki Honda 29
  Fabio Barchitta Honda 20
  Fabio Biliotti Honda 15
  Mike Baldwin Roberts-Lucky Strike-Yamaha Opgave[2] 12
  Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha Val 6
  Hervé Guilleux Fior-SNCF-Honda 26
  Daniel Amatriaín Honda 18
  Tony Carey Suzuki 34

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid Oorzaak
  Maarten Duyzers HDJ-Honda 28 Blessure[3]

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Freddie Spencer HRC-Honda Gezondheid[4]
  Richard Scott Roberts-Lucky Strike-Yamaha
  Kenny Irons Heron-Suzuki Geen machine[5]
  Kevin Schwantz Suzuki Geen machine[5]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 153
2   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 136
3   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 130
4   Ron Haslam ELF-HRC-Honda / ELF 71
5   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 54
6   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 49
7   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 46
8   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 43
9   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 39
10   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 27

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Ook in de 250cc-klasse kwamen de fabrieks-Honda's niet uit de verf. Lokale coureur Juan Garriga reed met zijn Yamaha YZR 250 de snelste tijd, gevolgd door merkgenoten Martin Wimmer en Patrick Igoa. Zelfs Jean-François Baldé was met zijn Defi-Rotax (het blok kwam uit de 1986-Aprilia) sneller dan de Honda's. WK-leiders Reinhold Roth en Toni Mang stonden op de zevende en de achtste startplaats.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Juan Garriga Ducados-Yamaha 1"29'023
2.   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 1"29'806
3.   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"29'856
4.   Jean-François Baldé Defi-Rotax 1"30'154
5.   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 1"30'276
6.   Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda 1"30'512
7.   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 1"30'533
8.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 1"30'627
9.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 1"30'629
10.   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 1"30'760

De race bewerken

Als Toni Mang deze race zou winnen en Reinhold Roth zou niet verder komen dan de derde plaats dan was Mang wereldkampioen voordat het GP-circus de oversteek naar Zuid-Amerika zou maken. De overmacht van de Yamaha's in de training kwam aanvankelijk niet uit de verf: Honda-rijders Roth, Mang en Dominique Sarron streden om de leiding, terwijl juist Martin Wimmer en Luca Cadalora ver terugvielen. Toch wist Juan Garriga Mang te passeren, terwijl Roth terug begon te vallen. Mang wist de leiding terug te pakken en daarmee was de situatie voor hem ideaal: als Roth slechts derde werd was Mang wereldkampioen. Roth, met zijn schouder in verband door een sleutelbeenbreuk, viel steeds verder terug en werd slechts zevende en Mang vierde zijn vijfde wereldtitel.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 47"31'33 8 15
2   Juan Garriga Ducados-Yamaha +0'79 1 12
3   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha +4'60 2 10
4   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha +6'81 3 8
5   Sito Pons Campsa-HRC-Honda +8'93 11 6
6   Jean-François Baldé Defi-Rotax +14'71 4 5
7   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda +14'96 7 4
8   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda +21'43 9 3
9   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha +25'64 13 2
10   Manfred Herweh Levior-Honda +39'84 12 1
11   Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda +41'22 6
12   Stefano Caracchi Honda +41'41 15
13   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha +41'67 22
14   Jean-Michel Mattioli Yamaha +42'43 18
15   Maurizio Vitali FMI-Garelli +49'30 19
16   Guy Bertin Honda +1"00'91 25
17   Alberto Puig JJ Cobas-Rotax +1"09'73 27
18   Alberto Rota Honda +1"13'78 24
19   René Delaby Yamaha +1"16'21 30
20   Bernard Haenggeli Yamaha +1"18'49 32
21   Alain Bronec Honda +1 ronde 35
22   Christian Boudinot Fior +1 ronde 21
23   Marcello Iannetta Yamaha +1 ronde 34

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda Val 5
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax Val 10
  Iván Palazzese Yamaha 14
  Donnie McLeod EMC-Rotax 16
  Fausto Ricci Honda 17
  Urs Luzi Parisienne-HRC-Honda 20
  Harald Eckl Honda 23
  Javier Cardelús JJ Cobas-Rotax 26
  Bruno Bonhuil Honda 28
  Juan López Mella Yamaha 33
  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha Opgave 29
  Jean Foray Yamaha 31
  Gerard van der Wal Assmex-Rotax Val 36

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Antonio Garcia Honda
  Pedro Ortega Honda
  Ruben del Rio Honda
  Hervé Duffard Honda
  Nicolas Glez Honda
  Pedro Lozano Honda

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda Blessures[6]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Toni Mang (wereldkampioen) Rothmans-HRC-Honda Deutschland 132
2   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 95
3   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 81
4   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 70
5   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 65
6   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 61
7   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 54
8   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 50
  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha
10   Juan Garriga Ducados-Yamaha 41

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Ook in deze training was Fausto Gresini de snelste, terwijl de enige coureur de hem écht zou kunnen bedreigen, teamgenoot Bruno Casanova, in Italië was gebleven om te herstellen van zijn enkelblessure. Gresini kwam in de training echter wel ten val, maar kon gewoon aan de race deelnemen.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"33'125
2.   August Auinger Bartol-MBA 1"34'384
3.   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 1"34'805
4.   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 1"34'848
5.   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 1"35'311
6.   Pier Paolo Bianchi MBA 1"35'595
7.   Olivier Liégeois Assmex-MBA 1"36'217
8.   Ezio Gianola FMI-Honda 1"36'327
9.   Mike Leitner MBA 1"36'435
10.   Hubert Abold Honda 1"36'565

De race bewerken

Fausto Gresini was uiteraard vastbesloten om met de overwinning in Jarama zijn seizoen perfect af te sluiten, want hij had tot nu toe alle (10) races gewonnen. Hij duldde Paolo Casoli vijf ronden lang aan de leiding, maar ging er daarna samen met August Auinger vandoor. In de achtervolgende groep viel Pier Paolo Bianchi, maar even later viel ook koploper Gresini in achtervolging op Auinger. Die wist niet dat Gresini weg was, reed op volle snelheid door en hij viel een ronde later ook. Hetzelfde deden Andrés Sánchez, Johnny Wickström en Olivier Liégeois, waardoor het voor Casoli niet meer moeilijk was om zijn eerste overwinning te scoren, voor Domenico Brigaglia en Lucio Pietroniro, die voor het eerst het podium haalde.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 44"23'15 5 15
2   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA +8'89 3 12
3   Lucio Pietroniro Johnson-MBA +32'53 4 10
4   Mike Leitner MBA +1"00'80 9 8
5   Ezio Gianola FMI-Honda +1"18'41 8 6
6   Gastone Grassetti MBA +1"18'60 12 5
7   Jean-Claude Selini MBA +1"27'92 15 4
8   Adi Stadler MBA +1"28'46 14 3
9   Iván Troisi MBA +1"28'94 20 2
10   Thierry Feuz LCR-MBA +1"36'10 17 1
11   Willy Pérez MBA +1 ronde 26
12   Håkan Olsson MBA +1 ronde 21
13   Bady Hassaine MBA +1 ronde 29
14   Allan Scott EMC-Rotax +1 ronde 22
15   Robin Appleyard MBA +1 ronde 27
16   Manuel Hernández Beneti +1 ronde 16
17   Antonio Oliveros MBA +1 ronde 30
18   Helmut Hovenga Seel +2 ronden 33
19   Thomas Møller Pedersen MBA +2 ronden 32
20   Paul Bordes MBA +2 ronden 35
21   Robin Milton MBA +3 ronden 31
22   Jacques Hutteau MBA +3 ronden 25

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Fausto Gresini FMI-Garelli Val 1
  August Auinger Bartol-MBA Val 2
  Pier Paolo Bianchi MBA Val 6
  Olivier Liégeois Assmex-MBA Val 7
  Hubert Abold Honda 10
  Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA Val 11
  Johnny Wickström MBA Val 13
  Heinz Lüthi Honda 18
  Jussi Hautaniemi Pennzoil-LCR-MBA 19
  Esa Kytölä MBA 23
  Flemming Kistrup MBA 24
  Christian Le Badezet MBA 28
  Juan Fombuena MBA 36
  Nicolas Glez JJ Cobas-Rotax 34

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Juan Miguel Munoz MBA
  Daniel Mateos MBA
  Javier Navarro MBA
  Joaquin Alos MBA

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Bruno Casanova FMI-Garelli Blessure[7]

Top tien eindstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Team/merk Ptn.
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 150
2   Bruno Casanova FMI-Garelli 88
3   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 61
4   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 58
5   August Auinger Bartol-MBA 54
6   Ezio Gianola FMI-Honda 45
7   Pier Paolo Bianchi MBA 43
8   Andres Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA 40
9   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 32
10   Mike Leitner MBA 32

80cc-klasse bewerken

De training bewerken

Derbi greep deze tweede Spaanse GP aan om haar twee succesvolle EK-rijders Àlex Crivillé en Julián Miralles weer een kans te geven. Miralles stond na zijn tweede plaats in de GP van Spanje nog steeds in de top tien van de wereldranglijst en Crivillé stond op de gedeelde elfde plaats. Zij zouden voor extra tegenstand kunnen zorgen om Manuel Herreros te helpen zijn tweede plaats te verdedigen tegen Krauser-coureur Gerhard Waibel. Crivillé bezette de tweede startplaats, Miralles de tiende.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 1"37'029
2.   Àlex Crivillé Marlboro-Derbi 1"38'605
3.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 1"39'001
4.   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 1"39'027
5.   Hubert Abold Krauser 1"39'666
6.   Gerhard Waibel LCR-Krauser 1"39'728
7.   Jörg Seel Seel 1"39'948
8.   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 1"40'025
9.   Ian McConnachie LCR-Krauser 1"40'207
10.   Julián Miralles Marlboro-Derbi 1"40'285

De race bewerken

Jorge Martínez probeerde het tempo in het begin van de race laag te houden om zijn Derbi-collega's naar voren te helpen. Ian McConnachie was het daar niet mee eens, passeerde Martínez maar kwam vervolgens ten val. Het lukte om Crivillé op de tweede plaats te krijgen, maar toen begaf zijn machine het. Nu kwam Luis Miguel Reyes op de tweede positie, maar zijn Autisa ging ook stuk, waardoor Manuel Herreros uiteindelijk zelf tweede werd, voor Gerhard Waibel. Daarmee was de missie voor Derbi geslaagd: de tweede plaats in het wereldkampioenschap was voor Herreros.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 36"38'69 1 15
2   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi +11'78 3 12
3   Gerhard Waibel LCR-Krauser +12'40 6 10
4   Hubert Abold Krauser +22'90 5 8
5   Stefan Dörflinger LCR-Krauser +26'49 4 6
6   Jörg Seel Seel +33'85 7 5
7   Juan Ramón Bolart Krauser +52'920 13 4
8   Paolo Priori Krauser +57'77 15 3
9   Julián Miralles Marlboro-Derbi +1"12'07 10 2
10   Herri Torrontegui JJ Cobas-Rotax +1"20'37 14 1
11   Hans Spaan JVC-HuVo-Casal +1"25'65 11
12   Josef Fischer LCR-Krauser +1"40'53 16
13   Reiner Koster Kroko +1"41'95 19
14   Günter Schirnhofer Krauser +1"43'80 17
15   Wilco Zeelenberg Casal +1 ronde 22
16   Theo Timmer JVC-HuVo-Casal +1 ronde 21
17   Lionel Robert SPR +1 ronde 29
18   Chris Baert Seel +1 ronde 27
19   Raimo Lipponen Krauser +1 ronde 25
20   Juan Esteve Autisa +1 ronde 30
21   Serge Julin Casal +2 ronden 18
22   Joaquin Alos Yamaha +2 ronden 32
23   Jacques Bernard Casal +3 ronden 26

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Felix Rodríguez JJ Cobas-Rotax 23
  Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa Motor 8
  Alex Barros Arbizu-Casal 12
  Àlex Crivillé Marlboro-Derbi Motor 2
  Stuart Edwards Casal 31
  Ian McConnachie LCR-Krauser Val 9
  Paul Bordes RB 28
  Javier Debón Autisa 24
  José Saez Autisa 20

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  José-Luis Sangrador Casal
  Elias Durendez Autisa
  Severo Calleja Casal
  Jean-François Verdier Derbi

Top tien eindstand 80cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Team/merk Ptn.
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 129
2   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 86
3   Gerhard Waibel LCR-Krauser 82
4   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 75
5   Ian McConnachie LCR-Krauser 53
6   Jörg Seel Seel 38
7   Hubert Abold Krauser 33
8   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 31
9   Josef Fischer LCR-Krauser 19
10   Julián Miralles Marlboro-Derbi 18

Trivia bewerken

Richard Scott bewerken

De Nieuw-Zeelander Richard Scott was het seizoen als privérijder begonnen met een Honda RS 500. Tijdens zijn allereerste race was hij als tiende gefinisht en vanaf de GP van Oostenrijk verving hij de geblesseerde Mike Baldwin bij Roberts-Lucky Strike-Yamaha. Hij werd negende in de GP van Joegoslavië maar scoorde daarna geen punten meer. Nu Baldwin weer fit genoeg was mocht Scott vertrekken. Hij had zijn RS 500 productieracer nog, maar bleef in zijn tijdelijke huis in Engeland.

Laatste tweecilinders bewerken

De 125cc-tweecilinders reden in Jarama hun laatste race. Met ingang van het seizoen 1988 werden in de 125cc-klasse alleen nog eencilinders toegestaan. Voor de privérijders betekende dat een kostenpost, want er zou in 1988 geen concurrentie zijn: alleen Honda leverde 125cc-eencilinders, nu MBA de ontwikkeling gestaakt had, Rotax alleen motorblokjes leverde en Derbi en Garelli weliswaar eencilinders ontwikkelden, maar alleen voor de fabrieksrijders.

Theo Timmer bewerken

Theo Timmer had tijdens de TT van Assen zijn afscheid al aangekondigd en sloot met deze race, waarin hij 16e werd, zijn carrière af.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1987
FIM wereldkampioenschap wegrace
39e seizoen (1987)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Brazilië 1987

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van Portugal Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Portugal 1988