Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1978

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1978 was de vierde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1978. De races werden verreden op 7 mei 1978 op het Circuit Paul Armagnac nabij Nogaro, Frankrijk.

Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1978
Officiële naam Championnat du Monde, Grand Prix de France
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 7 mei 1978
Organisator FFM/FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Tweede Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
350 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier
Snelste ronde Vlag van Australië Gregg Hansford
Eerste Vlag van Australië Gregg Hansford
Tweede Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
Snelste ronde Vlag van Australië Gregg Hansford
Eerste Vlag van Australië Gregg Hansford
Tweede Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
125 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Thierry Espié
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Zweden Per-Edvard Carlsson
Zijspan
Poleposition Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Collins
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Tweede Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Collins
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Hobson/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Birch

Algemeen bewerken

De Franse FFM organiseerde haar Grand Prix, ondanks de aanwezigheid van goede circuits als Paul Ricard en Le Mans, uitgerekend in een uithoek in Zuid-Frankrijk op het Circuit Paul Armagnac bij Nogaro. De betekende dat het rennerskwartier veel te klein was, het wegdek erg slecht en dat het weinige publiek op taluds moest plaatsnemen, die door de regen ook nog doornat waren geworden. Door het slechte asfalt waren er al in de trainingen veel valpartijen, o.a. van Sadao Asami, Leandro Becheroni, Guy Bertin, Johnny en José Cecotto, Virginio Ferrari, Leif Gustafsson, Ikujiro Takai en Franco Uncini. Tom Herron viel tijdens de trainingen zelfs twee keer. Takai en Becheroni konden niet starten in de race. Geen enkele poleposition werd verzilverd: Johnny Cecotto viel een paar ronden voor het einde van de 500cc-race uit, Olivier Chevalier viel in de opwarmronde waardoor hij de 350cc-race zonder stroomlijnkuip moest rijden, Patrick Fernandez en Thierry Espié vielen allebei in hun race en Alain Michel werd met zijn bakkenist Stu Collins tweede in de zijspanrace.

500 cc bewerken

Nu de problemen met de Goodyear-banden van Kenny Roberts verleden tijd waren was hij eigenlijk moeilijk te verslaan. In Frankrijk deelde Yamaha een gevoelige klap uit aan Suzuki, terwijl Barry Sheene juist overtuigd was van zijn kansen op het stuurcircuit van Nogaro. Hij had echter ook gezegd dat het hier moest gebeuren, anders waren zijn kansen op de wereldtitel verdwenen. Johnny Cecotto (uitgevallen) en Takazumi Katayama (gevallen) haalden de finish niet, maar behalve winnaar Kenny Roberts moest Sheene ook teamgenoot Pat Hennen voorbij laten.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Kenny Roberts Yamaha 56' 42" 5 15
2   Pat Hennen Suzuki +10" 5 12
3   Barry Sheene Suzuki +29" 7 10
4   Christian Estrosi Suzuki +37" 2 8
5   Wil Hartog Suzuki +1' 07" 3 6
6   Graziano Rossi Suzuki +1 ronde 5
7   Steve Parrish Suzuki +1 ronde 4
8   Jean-Philippe Orban Suzuki +1 ronde 3
9   Carlo Perugini Suzuki +2 ronden 2
10   Kenny Blake Yamaha +2 ronden 1
11   Alex George Suzuki +2 ronden
12   Marc Chabert Suzuki +2 ronden
13   John Woodley Suzuki +2 ronden
14   Franz Rau Suzuki +3 ronden
15   Børge Nielsen Suzuki +3 ronden
16   Gerhard Vogt Suzuki +3 ronden
17   Virginio Ferrari Suzuki +4 ronden
18   John Newbold Suzuki +4 ronden
19   Kimmo Kopra Yamaha +4 ronden
20   Philippe Coulon Suzuki +7 ronden
21   Boet van Dulmen Suzuki +11 ronden
22   Gianfranco Bonera Suzuki +12 ronden
23   Johnny Cecotto Yamaha +16 ronden
24   Alain Béraud Yamaha +18 ronden
DNF   Michel Rougerie Suzuki motor
DNF   Pierre Tocco Yamaha val
DNF   Jean-Paul Boinet Suzuki
DNF   Teuvo Länsivuori Suzuki
DNF   Eddie Roberts Suzuki
DNF   Leslie van Breda Suzuki banden
DNF   René Gutknecht Suzuki motor
DNF   Bruno Kneubühler Suzuki oververhitting
DNF   Jack Findlay Suzuki motor
DNF   Steve Wright Yamaha motor
DNF   Takazumi Katayama Yamaha val
DNF   Marco Lucchinelli Suzuki val[1]
DNS   Ikujiro Takai Yamaha blessure
DNS   Leandro Becheroni Suzuki blessure

350 cc bewerken

 
Eric Saul tijdens de 350cc-race in Frankrijk. Hij zou in deze race uitvallen

Na zijn overwinning in de 250cc-race in Frankrijk won Gregg Hansford ook de 350cc-klasse. Zijn teamgenoot Kork Ballington werd tweede terwijl Jon Ekerold en Tom Herron een boeiend gevecht om de derde plaats uitvochten. Dat werd gewonnen door Ekerold.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Gregg Hansford Kawasaki 51' 29" 2 15
2   Kork Ballington Kawasaki +7" 8 12
3   Jon Ekerold Yamaha +46" 8 10
4   Tom Herron Yamaha +54" 3 8
5   Vic Soussan Yamaha +1' 09" 1 6
6   Patrick Fernandez Yamaha +1' 11" 3 5
7   Olivier Chevallier Yamaha +1' 18" 3 4
8   Pentti Korhonen Yamaha +1' 23" 8 3
9   Raymond Roche Yamaha +1' 24" 5 2
10   Michel Rougerie Yamaha +1 ronde 1
11   Mick Grant Kawasaki +1 ronde
12   Clive Padgett Yamaha +1 ronde
13   Sadao Asami Yamaha +1 ronde
14   Gianfranco Bonera Yamaha +1 ronde
15   Chas Mortimer Yamaha +1 ronde
16   Michel Frutschi Yamaha +1 ronde
17   Leif Gustafsson Yamaha +1 ronde
18   Denis Boulom Yamaha +2 ronden
19   Eero Hyvärinen Yamaha +3 ronden
20   Michel Rastel Yamaha +3 ronden
21   Patrick Pons Yamaha +5 ronden
DNF   Christian Sarron Yamaha
DNF   John Dodds Yamaha
DNF   Jean-Louis Guignabodet Yamaha
DNF   Toni Mang Kawasaki
DNF   Philippe Bouzanne Yamaha
DNF   Franco Uncini Yamaha
DNF   Franco Solari Yamaha
DNF   Mario Lega Morbidelli
DNF   Guy Bertin Yamaha
DNF   John Newbold Yamaha
DNF   Jean-Claude Meilland Yamaha
DNF   Takazumi Katayama Yamaha
DNF   Hervé Moineau Yamaha
DNF   Eric Saul Yamaha
DNF   Pekka Nurmi Yamaha
DNQ   José Cecotto Yamaha
DNQ   Richard Hubin Yamaha

250 cc bewerken

In Frankrijk reed Jon Ekerold (Yamaha) de eerste ronde aan de leiding, maar toen werd hij ingehaald door Gregg Hansford en Kenny Roberts. Zij gingen ook sneller dan Kork Ballington, die Ekerold ook passeerde. In het gevecht om de leiding verremde Roberts zich een keer en hij finishte twee seconden na Hansford. Ballington moest om de derde plaats vechten met Patrick Fernandez tot die ten val kwam.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Gregg Hansford Kawasaki 48' 22" 1 15
2   Kenny Roberts Yamaha +2" 1 12
3   Kork Ballington Kawasaki +25" 1 10
4   Jon Ekerold Yamaha +48" 9 8
5   Tom Herron Yamaha +1' 07" 1 6
6   Raymond Roche Yamaha +1' 12" 7 5
7   Chas Mortimer Maxton-Yamaha +1' 15" 9 4
8   Olivier Chevallier Yamaha +1' 22" 6 3
9   Vic Soussan Yamaha +1' 22" 9 2
10   Guy Bertin Yamaha +1' 23" 3 1
11   Franco Uncini Yamaha +1 ronde
12   Clive Padgett Yamaha +1 ronde
13   Hervé Moineau Yamaha +1 ronde
14   Sadao Asami Yamaha +1 ronde
15   Leif Gustafsson Yamaha +1 ronde
16   Jean-Claude Meilland Yamaha +1 ronde
17   Jacques Cornu Yamaha +1 ronde
18   Pierre Tocco Yamaha +1 ronde
19   Carlos Lavado Yamaha +2 ronden
20   Josef Hage Yamaha +2 ronden
21   Patrick Fernandez Yamaha +4 ronden
22   Eduardo Alemán Yamaha +9 ronden
23   Philippe Bouzanne Yamaha +10 ronden
24   Jean-François Baldé Kawasaki +12 ronden
DNF   Christian Estrosi Yamaha
DNF   Toni Mang Kawasaki
DNF   Eero Hyvärinen Yamaha
DNF   John Dodds Yamaha
DNF   Thierry Laurens Yamaha
DNF   Mick Grant Kawasaki
DNF   Roland Freymond Yamaha
DNF   Pentti Korhonen Yamaha
DNF   Mario Lega Morbidelli
DNF   Paolo Pileri Morbidelli
DNF   Pierluigi Conforti Morbidelli
DNF   Walter Villa Harley-Davidson
DNF   Eric Saul Yamaha
DNF   Denis Boulom Yamaha

125 cc bewerken

Thierry Espié trainde in de 125cc-klasse als beste en reed zelfs acht ronden aan de leiding, tot hij gepasseerd werd door Pier Paolo Bianchi. Kort daarna reed Espié op de opdrogende baan door een plas water waardoor hij ten val kwam. Verrassende tweede werd op dat moment Per-Edvard Carlsson (Morbidelli), maar hij werd nog ingehaald door Eugenio Lazzarini, die een slechte start had goedgemaakt.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Pier Paolo Bianchi Minarelli 50' 21" 3 15
2   Eugenio Lazzarini MBA +12" 5 12
3   Per-Edvard Carlsson Morbidelli +33" 7 10
4   Maurizio Massimiani Morbidelli +37" 0 8
5   Jean-Louis Guignabodet Morbidelli +1' 30" 9 6
6   Thierry Noblesse Morbidelli +1 ronde 5
7   Matti Kinnunen Morbidelli +1 ronde 4
8   Patrick Plisson Morbidelli +1 ronde 3
9   Harald Bartol Morbidelli +1 ronde 2
10   Daniel Meyer Morbidelli +1 ronde 1
11   Claude Gorry Morbidelli +1 ronde
12   Stefan Dörflinger Morbidelli +2 ronden
13   Bennie Wilbers Morbidelli +2 ronden
14   Johann Parzer Morbidelli +2 ronden
15   Ernst Fagerer Morbidelli +2 ronden
16   Yves Dupont Morbidelli +3 ronden
17   Jacky Hutteau Morbidelli +3 ronden
18   Pierluigi Conforti MBA +5 ronden
19   Bernd Schneider Bender +5 ronden
20   Karl Fuchs Morbidelli +10 ronden
DNF   Clive Horton Morbidelli
DNF   Alain Pellet Morbidelli
DNF   Thierry Espié Motobécane val
DNF   Claudio Lusuardi Morbidelli
DNF   Hans Müller Morbidelli
DNF   Ángel Nieto Bultaco
DNF   Werner Schmied Rotax
DNF   Marc-Anton Constantin Morbidelli
DNF   Enrico Cereda Morbidelli
DNF   Benga Johansson Morbidelli
DNF   Ricardo Tormo Bultaco
DNF   Laurent Gomis Morbidelli
DNF   Michael Schmid Morbidelli
DNF   François Granon Morbidelli
DNF   Iván Palazzese Morbidelli

Zijspanklasse bewerken

In Frankrijk verscheen Rolf Biland eindelijk met zijn nieuwe, spectaculaire BEO-Yamaha aan de start. Hoewel er regen dreigde startte iedereen op slicks en Biland beperkte zich de hele race tot het op enkele meters volgen van Alain Michel/Stu Collins. Het leverde een vreemd gezicht op: Collins die volop moest turnen om de Seymaz-Yamaha op de baan te houden, terwijl achter hem Kenny Williams als een werkloze passagier in het "zijspan" van Biland zat. Pas in de laatste ronde ging Biland simpel voorbij aan Michel om de race te winnen. Mac Hobson/Kenny Birch eindigden als derde. De Franse Grand Prix was het begin van het einde van de samenwerking van Rolf Biland en Kenny Williams. Die realiseerde zich pas na de race waar hij zich mee had ingelaten: "Ik word liever derde met de TTM dan eerste met de BEO. Als we in Assen starten met de BEO moet ik me weer staan schamen op het erepodium". Biland verklaarde zelf over het "zittend werk" van Williams: "Ik wil Kenny wel vragen om te doen alsof hij moet turnen, als hij maar niet voor de opschriften van de sponsors gaat hangen." Kenny Williams maakte het seizoen af, maar beëindigde daarna zijn carrière als bakkenist.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Biland   Kenneth Williams BEO-Yamaha 46' 25" 2 15
2   Alain Michel   Stuart Collins Seymaz-Yamaha +2" 0 12
3   Malcolm Hobson   Kenny Birch Schmid-Yamaha +48" 5 10
4   George O'Dell   Cliff Holland Schmid-Yamaha +1' 25" 9 8
5   Bruno Holzer   Karl Meierhans LCR-Yamaha +1' 26" 4 6
6   Werner Schwärzel   Andreas Huber ARO-Fath +1 ronde 5
7   Jock Taylor   Lewis Ward Windle-Yamaha 4
8   Göte Brodin   Per-Erik Wickström Windle-Yamaha 3
9   Bill Hodgkins   John Parkins Windle-Yamaha 2
10   Gérald Corbaz   Roland Gabriel Schmid-Yamaha 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1978
FIM wereldkampioenschap wegrace
30e seizoen (1978)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1978

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1977
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1979