Wikipedia

Grand Prix-wegrace van Finland 1975

De Grand Prix-wegrace van Finland 1975 was de tiende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1975. De races werden verreden op 27 juli 1975 op het stratencircuit Imatra (Zuid-Finland). In Finland werd de wereldtitel in de 250cc-klasse beslist.

Vlag van Finland Grand Prix-wegrace van Finland 1975
Officiële naam Suomen Grand Prix
Land Vlag van Finland Finland
Datum 27 juli 1975
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Italië Gianfranco Bonera
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Derde Vlag van Australië Jack Findlay
350 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Patrick Pons
Eerste Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Pons
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
Snelste ronde Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Eerste Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
Tweede Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Derde Vlag van Italië Otello Buscherini
50 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Duitsland Rudolf Kunz

Algemeen bewerken

Nadat ze in 1971 uit protest het enige toilet in het rennerskwartier in Finland in brand hadden gestoken, kwamen de coureurs in 1975 bijna in een vakantiepark terecht. Het rennerskwartier lag aan een rivier, er waren voldoende toiletten en douches en bovendien kon men na de bootreis van Zweden naar Finland een korte vakantie houden met uitstekend weer. Pas toen de trainingen begonnen begon het hevig te regenen.

500 cc bewerken

Giacomo Agostini won de Finse 500cc-Grand Prix eigenlijk omdat iedereen rondom hem wegviel. De beide MV Agusta’s van Gianfranco Bonera en Phil Read waren in de training het snelste, vóór Agostini, terwijl de tijd van Barry Sheene nogal tegenviel: 5,3 seconden langzamer dan Bonera. Bij de start was Phil Read als eerste weg. Toen Agostini het gat had dicht gereden werd Read door Bonera in de rug gedekt. Sheene had al een achterstand, maar viel al vroeg in de race uit, waardoor Teuvo Länsivuori de vierde plaats overnam, ver achter de kopgroep. Agostini volgde Bonera op het oog rustig, haalde hem ook een paar keer in om vervolgens weer terug te vallen naar de derde plaats. Bij het begin van de tiende ronde was Phil Read plotseling verdwenen, uitgevallen door motorpech. Toen het gevecht tussen Bonera en Agostini om de leiding ging werd het ook feller. Men brak zelfs ronderecords, tot Bonera zich verremde en tegen zijn voormalige vervanger Armando Toracca (nu op een Suzuki onderweg) botste. Agostini kon de rest van de race op zijn gemak voltooien om te winnen. Länsivuori werd tweede en Jack Findlay werd derde.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Giacomo Agostini Yamaha 48' 25" 7 15
2   Teuvo Länsivuori Suzuki +53" 1 12
3   Jack Findlay Yamaha +2' 03" 0 10
4   Chas Mortimer Maxton-Yamaha +1 ronde 8
5   Steve Ellis Yamaha +1 ronde 6
6   Horst Lahfeld König +1 ronde 5
7   Thierry Vanderveken Yamaha +1 ronde 4
8   Johnny Bengtsson Yamaha +1 ronde 3
9   Björn Hasli Yamaha +1 ronde 2
10   Seppo Kangasniemi Yamaha +2 ronden 1
11   Pentti Lehtelä Yamaha +2 ronden
12   Neil Tuxworth Yamaha +2 ronden
13   Ari Heikkilä Yamaha +2 ronden
DNF   Tapio Virtanen Yamaha
DNF   Gianfranco Bonera MV Agusta val
DNF   Alex George Yamaha
DNF   Karl Auer Yamaha
DNF   Phil Read MV Agusta motor
DNF   John Williams Yamaha
DNF   Barry Sheene Suzuki
DNF   Philippe Coulon Yamaha
DNF   Edmar Ferreira Yamaha
DNF   Charlie Williams Maxton-Yamaha
DNF   Armando Toracca Suzuki val
DNF   Dave Stanley Yamaha
DNF   Charlie Dobson Yamaha
DNS   Hans Stadelmann Yamaha

350 cc bewerken

Omdat België en Zweden geen 350cc-klasse hadden, hadden de 350cc-machines een maand rust gehad. Daardoor was de spanning in het WK ook gebleven, maar om nog kansen op de titel te houden moest Giacomo Agostini in Finland wel winnen. Dat gebeurde niet: Johnny Cecotto was al in trainingen de snelste en startte ook het beste. Cecotto koos zijn ideale lijn op het stratencircuit van Imatra soms zelfs over het trottoir. Zijn voorsprong liep enorm op, mogelijk omdat de machine van Agostini niet goed liep. De slecht gestarte Patrick Pons kon hem zelfs nog passeren. In de zestiende ronde pakte Agostini de tweede plaats weer terug en hield die ook vast, maar Cecotto kon hij niet meer bereiken.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Johnny Cecotto Yamaha 47' 25" 6 15
2   Giacomo Agostini Yamaha +10" 1 12
3   Patrick Pons Yamaha +14" 6 10
4   Bruno Kneubühler Yamaha +37" 3 8
5   Dieter Braun Yamaha +39" 3 6
6   Karl Auer Yamaha +1' 16" 4 5
7   Víctor Palomo SMAC-Yamaha +1' 17" 3 4
8   Boet van Dulmen Yamaha +1' 18" 5 3
9   Alex George Yamaha +1' 34" 2 2
10   John Dodds Yamaha +1' 37" 2 1
11   Rolf Minhoff Yamaha
12   Jack Findlay Yamaha
13   Jean-François Baldé Yamaha
14   Bo Granath Yamaha
15   Reino Eskelinen Yamaha
16   Harry Viiala Yamaha
DNF   Philippe Coulon Yamaha
DNF   Eero Hyvärinen Yamaha
DNF   Tom Herron Yamaha
DNF   Chas Mortimer Maxton-Yamaha
DNF   Gérard Choukroun Yamaha
DNF   Olivier Chevallier Yamaha
DNF   Michel Rougerie Harley-Davidson
DNF   Pekka Nurmi Yamaha
DNF   Steve Ellis Yamaha
DNF   Pentti Korhonen Yamaha
DNF   Walter Villa Harley-Davidson
DNF   Tapio Virtanen MZ
DNF   Charlie Williams Maxton-Yamaha
DNF   Dave Stanley Yamaha

250 cc bewerken

Walter Villa was vrijwel zeker van de wereldtitel, maar nog niet helemaal. In Finland startte zijn concurrent Johnny Cecotto als snelste, gevolgd door Villa. Bij de eerste doorkomst was Villa er echter niet meer bij. Hij was in een snelle bocht gevallen en werd naar het ziekenhuis vervoerd. Zijn teamgenoot Michel Rougerie kreeg het signaal uit de pit dat Walter Villa was uitgevallen en hij begreep dat hij Cecotto moest aanvallen om de wereldtitel te redden. In de vierde ronde passeerde hij Cecotto en hij begon meteen zijn voorsprong te vergroten. Michel Rougerie won de race, Cecotto werd tweede en de derde plaats was voor Otello Buscherini. Walter Villa moest in het ziekenhuis vernemen dat hij wereldkampioen was geworden. Daar moest hij nog enkele dagen ter observatie blijven omdat hij zware kneuzingen had opgelopen.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Michel Rougerie Harley-Davidson 46' 18" 7 15
2   Johnny Cecotto Yamaha +5" 7 12
3   Otello Buscherini Yamaha +46" 2 10
4   Dieter Braun Yamaha +1' 13" 0 8
5   Patrick Pons Yamaha +1' 13" 3 6
6   John Dodds Yamaha +1' 28" 9 5
7   Harald Bartol Yamaha +1' 30" 0 4
8   John Williams Yamaha +1' 37" 2 3
9   Alex George Yamaha +1' 40" 0 2
10   Tom Herron Yamaha +1' 58" 6 1
11   Rolf Minhoff Yamaha
12   Boet van Dulmen Yamaha
13   Hans Hallberg Yamaha
14   Olivier Chevallier Yamaha
15   Ken Nemoto Yamaha
16   Eero Hyvärinen Yamaha
17   Matti Makila Yamaha
DNF   Walter Villa Harley-Davidson val
DNF   Víctor Palomo SMAC-Yamaha
DNF   Bruno Kneubühler Yamaha
DNF   Henk van Kessel Yamaha
DNF   Chas Mortimer Maxton-Yamaha
DNF   Pekka Nurmi Yamaha
DNF   Neil Tuxworth Yamaha
DNF   Tapio Virtanen MZ
DNF   Leif Gustafsson Yamaha
DNF   Pentti Korhonen Yamaha
DNF   Auno Hakala Yamaha
DNF   Jussi Rantanen Yamaha

50 cc bewerken

Nico Polane had in de natte vrijdagtraining in Finland de derde tijd gezet, maar in de droge kwalificatietraining lukte dat niet meer. Bovendien startte hij ruim een halve minuut later dan de rest van het veld doordat er een bougie stuk ging. Eugenio Lazzarini begon al snel een voorsprong op te bouwen, die tot 7 seconden opliep. Ángel Nieto volgde en op de derde plaats lag Cees van Dongen met zijn Kreidler. Die werd gepasseerd door Rudolf Kunz en zou nog verder terugvallen door een onwillige koppeling. Lazzarini nam intussen wat gas terug, waarschijnlijk in de veronderstelling dat zijn voorsprong groot genoeg was. Dat bleek niet zo te zijn: toen Nieto hem weer in het vizier kreeg zette hij nog eens extra aan en uiteindelijk wist Nieto hem nipt te verslaan. Rudolf Kunz werd met grote achterstand derde, maar Nico Polane had zich teruggevochten tot de vierde plaats. Jan Huberts kwam niet aan de start nadat hij bij een val in de training een been gebroken had.

Uitslag 50 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Ángel Nieto Van Veen-Kreidler 31' 44" 4 15
2   Eugenio Lazzarini Piovaticci +0" 5 12
3   Rudolf Kunz Kreidler +1' 28" 9 10
4   Nico Polane Kreidler +1' 55" 1 8
5   Hans-Jürgen Hummel Kreidler +2' 00" 2 6
6   Henk van Kessel Kreidler +2' 05" 6 5
7   Rolf Blatter Kreidler +2' 37" 9 4
8   Kenneth Götesson Kreidler +2' 41" 4 3
9   Robert Lavér Kreidler +2' 41" 7 2
10   Günter Schirnhofer Kreidler +2' 55" 1 1
11   Cees van Dongen Kreidler
12   Markku Matikainen Kreidler
DNF   Ulrich Graf Kreidler
DNF   Gerhard Thurow Kreidler
DNF   Henk ten Wolde Kreidler
DNF   Juup Bosman Jamathi
DNF   Stefan Dörflinger Kreidler
DNF   Oscar Ekstrandt Delta
DNF   Ingo Emmerich Kreidler
DNF   Matti Kinnunen Kreidler
DNF   Janos Meszaros Kreidler
DNF   Herbert Rittberger Kreidler
DNF   Pentti Salonen Puch
DNF   Ove Skifjeld Kreidler
DNF   Theo Timmer Jamathi
DNS   Jan Huberts Kreidler blessure
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1975 		FIM wereldkampioenschap wegrace
27e seizoen (1975) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1975
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1974 		Grand Prix-wegrace van Finland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1976
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Finland_1975&oldid=67259947"