Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1975

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1975 was derde race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1975. De race werd verreden op 4 mei 1975 op de Salzburgring nabij Salzburg.

Vlag van Oostenrijk Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1975
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1975
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Datum 4 mei 1975
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Italië Giacomo Agostini
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Japan Hideo Kanaya
Tweede Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
350 cc
Poleposition Vlag van Japan Hideo Kanaya
Snelste ronde Vlag van Japan Hideo Kanaya
Eerste Vlag van Japan Hideo Kanaya
Tweede Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
Derde Vlag van Brazilië Edu Celso-Santos
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Paolo Pileri
Tweede Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Derde Vlag van Nederland Henk van Kessel
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Freddy Freiburghaus
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Angelo Pantellini/Vlag van Zwitserland Freddo Mazzoni
Eerste Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Duitsland Josef Huber
Tweede Vlag van Zwitserland Angelo Pantellini/Vlag van Zwitserland Freddo Mazzoni
Derde Vlag van Oostenrijk Herbert Prügl/Vlag van Oostenrijk Johann Kußberger

500 cc bewerken

De start in Oostenrijk werd vertraagd omdat Barry Sheene, die van de wedstrijdarts een startverbod had gekregen omdat zijn been na een val in de Daytona 200 nog niet genezen was, toch aan de start verscheen. Toen Sheene na veel discussie verwijderd was bleek Giacomo Agostini op een (verboden) slickband te staan. Een aantal coureurs wezen de organisatie hierop, maar Agostini mocht toch starten. Uiteindelijk verliep de start vrij rommelig omdat de machines zo koud geworden waren dat ze moeilijk aansloegen. De Yamaha's van Agostini en Kanaya waren in de training al twee volle seconden sneller geweest dan de concurrentie en Agostini ging zestien ronden lang aan de leiding van de race. Toen liep zijn Yamaha weer vast (dat was hem in de 350 cc race ook al overkomen) en Kanaya won onbedreigd. Teuvo Länsivuori werd tweede en Phil Read werd derde.

Uitslag bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Hideo Kanaya Yamaha 59' 53" 44 15
2   Teuvo Länsivuori Suzuki +11" 62 12
3   Phil Read MV Agusta +22" 97 10
4   Armando Toracca MV Agusta +50" 57 8
5   Horst Lahfeld König +1 ronde 6
6   Dieter Braun Yamaha +1 ronde 5
7   Karl Auer Yamaha +1 ronde 4
8   Tom Herron Yamaha +1 ronde 3
9   Alex George Yamaha +1 ronde 2
10   Thierry Tchernine Yamaha +2 ronden 1
11   Charlie Williams Maxton-Yamaha +2 ronden
12   Reinhard Hiller König +2 ronden
13   Helmut Kassner Yamaha +2 ronden
14   Alfred Bahjohr König +3 ronden
15   Hans Braumandl Yamaha +3 ronden
16   Boet van Dulmen Yamaha +3 ronden
17   Frank Fellmann König +4 ronden
18   Edmund Czihak König +4 ronden
19   Max Wiener Rotax +5 ronden
20   Peter Baláž Yamaha +5 ronden
21   Walter Kaletsch Yamaha
DNF   Patrick Pons Yamaha
DNF   Jack Findlay Yamaha
DNF   Stan Woods Suzuki
DNF   John Williams Yamaha
DNF   Hans Stadelmann Yamaha
DNF   Giacomo Agostini Yamaha vastloper
DNF   Ernst Hiller König
DNF   Gary Scott Harley-Davidson
DNF   Victor Palomo Yamaha
DNF   Franz Laimböck Yamaha
DNF   Edu Celso-Santos Yamaha
DNF   Michael Schmid Rotax
DNF   Chas Mortimer Maxton-Yamaha
DNF   Steve Ellis Yamaha
DNF   John Newbold Suzuki
DNS[1]   Barry Sheene Suzuki

350 cc bewerken

De 350 cc race in Oostenrijk was weliswaar spannend, maar de grootste kanshebbers Cecotto en Agostini vielen al in de eerste ronde uit. Cecotto botste tegen de motor van de gevallen János Drapál. John Williams viel in dezelfde bocht tegelijkertijd met Drapál en hun machines schoven door de verkanting van de baan terug op het circuit. Er ontstond een gevaarlijke situatie doordat Drapál midden op het circuit terecht was gekomen en zich tussen de naderende coureurs door een weg naar veiligheid moest banen, terwijl Williams versuft op de baan lag. Drapál, die door een vastloper gevallen was, brak een arm en Williams brak een sleutelbeen. Agostini kreeg een vastloper. Hideo Kanaya nam voor Yamaha de honneurs waar, achtervolgd door Víctor Palomo, tot die een lekke band kreeg. Toen nam Edu Celso-Santos met de door Ferry Swaep getunede Yamaha de tweede plaats over, maar hij moest Chas Mortimer en Jon Ekerold voorbij laten gaan. Mortimer kreeg ook een vastloper, Ekerold werd tweede en Celso-Santos werd derde.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Hideo Kanaya Yamaha 50' 03" 71 15
2   Jon Ekerold Yamaha +25" 66 12
3   Edu Celso-Santos Yamaha +34" 78 10
4   Philippe Coulon Yamaha +57" 29 8
5   Patrick Pons Yamaha +57" 71 6
6   Toni Mang SMZ +58" 08 5
7   Gérard Choukroun Yamaha +58" 25 4
8   Hans Stadelmann Yamaha +1' 15" 87 3
9   Pentti Korhonen Yamaha +1' 18" 58 2
10   Max Wiener Yamaha +1 ronde 1
11   Boet van Dulmen Yamaha +1 ronde
12   Franz Weidacher Yamaha +1 ronde
13   Gyula Marsovszky Yamaha +1 ronde
14   Johann Patzer Yamaha +1 ronde
15   Roland Weiss Yamaha +1 ronde
16   Werner Schmid Yamaha +1 ronde
DNF   Johnny Cecotto Yamaha val
DNF   János Drapál Yamaha val
DNF   John Williams Yamaha val
DNF   Edmar Ferreira Yamaha val
DNF   Werner Fagerer Yamaha val
DNF   Chas Mortimer Maxton-Yamaha vastloper
DNF   Peter McKinley Yamaha
DNF   Olivier Chevallier Yamaha
DNF   Dieter Braun Yamaha
DNF   Tom Herron Yamaha
DNF   Bruno Kneubühler Yamaha
DNF   Jack Findlay Yamaha
DNF   Victor Palomo SMAC-Yamaha
DNF   Giacomo Agostini Yamaha vastloper
DNF   Helmut Kassner Yamaha
DNF   Charlie Williams Yamaha
DNF   Tapio Virtanen MZ

125 cc bewerken

In Oostenrijk waren de Morbidelli's zo sterk, dat Pier Paolo Bianchi en Paolo Pileri de hele race aan kop gingen. Teamorders waren er ook, want in de laatste ronde wachtte Bianchi op Pileri om hem te laten winnen. Kent Andersson leek derde te worden, maar in de laatste ronde moest hij vanwege benzinegebrek langzamer rijden. Hij had daarbij niet in de gaten dat Henk van Kessel hem met zijn Bridgestone[2] al op de hielen zat en van Kessel werd dan ook derde.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Paolo Pileri Morbidelli 47' 31" 31 15
2   Pier Paolo Bianchi Morbidelli +0" 39 12
3   Henk van Kessel Bridgestone-Yamaha[2] +32" 02 10
4   Kent Andersson Yamaha +32" 32 8
5   Leif Gustafsson Yamaha +41" 87 6
6   Bruno Kneubühler Yamaha +1' 28" 2 5
7   Patrick Fernandez Yamaha +1 ronde 4
8   Horst Seel Seel-Maico +1 ronde 3
9   Johann Zemsauer Rotax +1 ronde 2
10   Hans Müller Yamaha +1 ronde 1
11   Aldo Pero Yamaha +2 ronden
12   Pentti Salonen Yamaha
13   Seppo Kangasniemi Yamaha
14   Ernst Fagerer Maico
15   Franz Leitner Maico
16   Michael Fahrmeir Yamaha
17   Harry Hoffmann Maico
18   László Szabó MZ
19   Walter Winkler Yamaha
20   Jiri Kopitar Maico
DNF   Peter Frohnmeyer Maico
DNF   Gert Bender Bender
DNF   Thierry Tchernine Yamaha
DNF   Herbert Rittberger Yamaha
DNF   Cees van Dongen Yamaha
DNF   Hans-Jürgen Hummel Yamaha
DNF   Harald Bartol Suzuki
DNF   Géza Repitz MZ
DNF   Eugenio Lazzarini Piovaticci

Zijspanklasse bewerken

Behalve het duo Hermann Schmid/Martial Jean-Petit-Matile had in Frankrijk een tweede onbekende combinatie goed getraind: Angelo Pantellini/Freddo Mazzoni, eveneens uit Zwitserland. Zij waren toen slechts vijfde geworden, maar in Oostenrijk leverden ze met hun König een prachtig gevecht om de overwinning met Rolf Steinhausen/Josef Huber (Busch-König). Steinhausen won nipt. Er werd ook hard gevochten om de derde plaats, tussen Hobson/Armstrong (Yamaha) en Prügl/Kußberger (König), tot Hobson in de voorlaatste ronde uitviel.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Steinhausen   Josef Huber Busch-König 47' 05" 75 15
2   Angelo Pantellini   Freddo Mazzoni König +0" 99 12
3   Herbert Prügl   Johann Kußberger König +1' 05" 47 10
4   Heinz Luthringshauser   Hermann Hahn Busch Spezial 8
5   Gerry Boret   Nigel Boret Renwick-König 6
6   George O'Dell   Alan Gosling Renwick-König 5
7   Amedeo Zini   Andrea Fornaro König +2 ronden 4
8   Rolf Biland   Freddy Freiburghaus Seymaz-Yamaha 3
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1975
FIM wereldkampioenschap wegrace
27e seizoen (1975)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1975

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1974
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1976