Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1976. De race werd verreden op 25 april 1976 op het Circuit Bugatti nabij Le Mans, Frankrijk.

Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976
Officiële naam Championnat du Monde de Vitesse, Grand Prix de France Moto 1976
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 25 april 1976
Organisator Automobile Club de l'Ouest/FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Snelste ronde Vlag van Italië Marco Lucchinelli
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Tweede Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Derde Vlag van Italië Marco Lucchinelli
350 cc
Poleposition Vlag van Italië Giacomo Agostini
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Italië Walter Villa
Tweede Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Derde Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Walter Villa
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Italië Walter Villa
Tweede Vlag van Italië Gianfranco Bonera
Derde Vlag van Finland Pentti Korhonen
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Duitsland Rudolf Kunz
Eerste Vlag van Duitsland Herbert Rittberger
Tweede Vlag van Duitsland Rudolf Kunz
Derde Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Tweede Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Bernard Garcia
Derde Vlag van Duitsland Helmut Schilling/Vlag van Duitsland Rainer Gundel

Algemeen bewerken

Geluidseisen bewerken

De FIM stelde in 1976 geluidsnormen in, maar de invoering ervan verliep tamelijk chaotisch. Tijdens de eerste race in Frankrijk kregen de coureurs al meteen ontheffing om met ongedempte uitlaten te rijden. De regel was zó nieuw, dat de FIM zelf zei dat deze te laat was afgekondigd. Daardoor kon Giacomo Agostini een snelle trainingstijd rijden, maar iedereen begreep dat dat niet was gelukt met gedempte uitlaten op zijn MV Agusta 350 4C viertaktmotor.

Kwalificaties bewerken

Elke keer als er op Paul Ricard werd gereden, waren er veel te veel rijders gecontracteerd, maar nu de Franse Grand Prix voor het eerst sinds 1970 weer op het Bugatti Circuit reed had de organiserende Automobile Club de l'Ouest hetzelfde gedaan. Door de drukte op de baan konden veel goede coureurs zich niet eens kwalificeren voor de races.

500 cc bewerken

In de 500cc-klasse trainde Barry Sheene (Suzuki) als snelste, maar de beste start was voor Yamaha-coureur Johnny Cecotto. Hij hield de eerste plaats 14 ronden lang vast. Sheene haalde hem in en ook Marco Lucchinelli (Suzuki) begon op Cecotto in te lopen. Die moest de laatste ronde door benzinegebrek rustig aan doen, waardoor hij slechts derde werd.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Barry Sheene Suzuki 51' 45" 33 15
2   Johnny Cecotto Yamaha +3" 84 12
3   Marco Lucchinelli Suzuki +19" 29 10
4   Teuvo Länsivuori Suzuki +49" 85 8
5   Giacomo Agostini MV Agusta +55" 65 6
6   Víctor Palomo Yamaha +1' 27" 66 5
7   Stu Avant Suzuki +1' 28" 24 4
8   Dieter Braun Suzuki +1' 47" 88 3
9   Karl Auer Yamaha +1 ronde 2
10   Boet van Dulmen Yamaha +1 ronde 1
11   Olivier Chevallier Yamaha +1 ronde
12   Steve Parrish Yamaha +1 ronde
13   Chas Mortimer Yamaha +1 ronde
14   Gilles Husson Yamaha +1 ronde
15   Alex George Yamaha +1 ronde
16   Edmar Ferreira Yamaha +1 ronde
17   René Guili Suzuki +2 ronden
18   Johnny Bengtsson Suzuki +2 ronden
19   Helmut Kassner Suzuki +2 ronden
20   Jules Nies Suzuki +3 ronden
DNF   Philippe Coulon Suzuki
DNF   Nico Cereghini Suzuki
DNF   John Williams Suzuki val
DNF   Eddy Roberts Yamaha
DNF   Jean-Paul Boinet Suzuki
DNF   Adu Celso Santos Yamaha
DNF   Roberto Gallina Suzuki
DNF   Phil Read Suzuki
DNF   Thierry Tchernine Yamaha
DNF   Pentti Korhonen Yamaha
DNF   Jack Findlay Suzuki
DNF   Christian Estrosi Suzuki
DNF   Marcel Ankoné Suzuki
DNF   Risto Makinen Yamaha
DNF   Max Wiener Yamaha
DNS   Michel Rougerie Suzuki vastloper[1]
DNQ   Horst Lahfeld König
DNQ   Lars Johansson Yamaha
DNQ   Peter Sjöström Yamaha
DNQ   Francis Hollebecq Suzuki
DNQ   Hans-Otto Butenuth Yamaha
DNQ   Wolfgang Stropek Rotax
DNQ   Hans Braumandl Yamaha
DNQ   Harry Viiala Yamaha

350 cc bewerken

Giacomo Agostini liet in allerijl een 350cc-Yamaha uit Amsterdam komen, volgens sommigen omdat hij geen vertrouwen had in zijn MV Agusta 350 4C, maar mogelijk ook omdat er nogal wat verwarring was bij de geluidskeuring in Frankrijk. Het geluid werd wel gemeten, maar de uitslagen werden niet bekendgemaakt. Uiteindelijk kreeg iedereen ontheffing en kon ook Ago in de laatste training een snelle ronde met de MV Agusta rijden. Samen met Walter Villa (Harley-Davidson RR 350) had hij de snelste start. In de zesde ronde sloeg een steen een gat in de verdelerkap van de MV Agusta waardoor de race voor Agostini over was. Johnny Cecotto (Yamaha) schoof door naar de tweede plaats terwijl Takazumi Katayama (Yamaha) en Víctor Palomo (Yamaha) om de derde plaats vochten tot Palomo viel. Jean-François Baldé wist bij Katayama te komen en pakte uiteindelijk in zijn thuisrace de derde plaats nadat hij het gevecht met Katayama, Patrick Fernandez, Olivier Chevallier en Paolo Tordi gewonnen had. Het was een belangrijke overwinning voor de 350cc-Harley-Davidson, die in 1975 alleen had gediend als extra trainingsmachine voor de 250cc-klasse.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Walter Villa Harley-Davidson 52' 45" 01 15
2   Johnny Cecotto Yamaha +17" 91 12
3   Jean-François Baldé Yamaha +30" 07 10
4   Takazumi Katayama Yamaha +37" 05 8
5   Olivier Chevallier Yamaha +42" 33 6
6   Paolo Tordi Yamaha +44" 73 5
7   Patrick Fernandez Yamaha +57" 12 4
8   Pentti Korhonen Yamaha +1' 04" 88 3
9   Tom Herron Yamaha +1' 09" 72 2
10   John Dodds Yamaha +1' 16" 94 1
11   Pekka Nurmi Yamaha +1' 40" 94
12   Alain Vial Yamaha +1' 42" 52
13   Claude Ben El Hadj Yamaha +1' 56" 00
14   Jean-Louis Olivier Yamaha +1 ronde
15   Christian Bourgeois Yamaha +1 ronde
16   Hervé Moineau Yamaha +1 ronde
17   John Weeden Yamaha +1 ronde
18   Alan North[2] Yamaha +5 ronden
19   Steve Parrish[2] Yamaha +5 ronden
20   Franz Kunz[2] Yamaha +6 ronden
21   Philippe Coulon[2] Yamaha +7 ronden
DNF   Boet van Dulmen Yamaha
DNF   Giacomo Agostini MV Agusta verdeler
DNF   Dieter Braun Morbidelli
DNF   Víctor Palomo Yamaha val
DNF   Christian Estrosi Yamaha
DNF   Philippe Bouzanne Yamaha val
DNF   Christian Huguet Yamaha
DNF   Patrick Pons Yamaha
DNF   Marco Lucchinelli Yamaha
DNF   Leif Gustafsson Yamaha
DNF   Hans Stadelmann Yamaha
DNF   Gérard Choukroun Yamaha
DNF   Bruno Kneubühler Yamaha
DNF   Karl Auer Yamaha
DNQ   Tapio Virtanen MZ
DNQ   Bernard Fau Yamaha
DNQ   Jack Findlay Yamaha
DNQ   Jean-Louis Guignabodet Yamaha
DNQ   Alex George Yamaha
DNQ   Markku Matikainen Yamaha
DNQ   Gianfranco Bonera Harley-Davidson
DNQ   Vic Soussan Yamaha
DNQ   Victor Hyvärinen Yamaha
DNQ   Marcel Ankoné Yamaha
DNQ   Adu Celso Santos Yamaha
DNQ   Jean-Philippe Orban Yamaha
DNQ   Jon Ekerold Yamaha
DNQ   Helmut Kassner Yamaha
DNQ   Max Wiener Yamaha
DNQ   Bo Granath Yamaha
DNS   Kork Ballington Yamaha

250 cc bewerken

In de 250cc-klasse mochten van de 80 inschrijvers er slechts 36 starten, maar opmerkelijk genoeg wisten grote namen als Takazumi Katayama, Jon Ekerold, Bruno Kneubühler en Harald Bartol zich niet te kwalificeren. Bij de start ontstond commotie omdat een aantal coureurs niet konden geloven dat debutant Pat Evans de tweede kwalificatietijd kon hebben gereden. Eric Offenstadt en Bernard Fau, de eerste twee reserverijders, wilden Evans laten diskwalificeren op verdenking van het gebruik van een 350cc-motor. Daar waren geen bewijzen voor en Evans kon gewoon starten. Na de eerste ronde kwamen Paolo Pileri (Morbidelli), Raymond Roche (Yamaha), Pier Paolo Bianchi (Morbidelli) en Walter Villa (Harley-Davidson) in deze volgorde door. Na de derde ronde ging Villa duidelijk voorop en hij gaf de leiding niet meer uit handen, zelfs niet toen hij in de 20e ronde een schuivertje maakte. De Morbidelli's vielen allebei uit en toen Roche gevallen was wist Gianfranco Bonera met zijn Harley-Davidson de tweede plaats te grijpen. Pentti Korhonen (Yamaha) werd derde.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Walter Villa Harley-Davidson 54' 41" 62 15
2   Gianfranco Bonera Harley-Davidson +42" 14 12
3   Pentti Korhonen Yamaha +48" 71 10
4   Olivier Chevallier Yamaha +49" 92 8
5   Gérard Choukroun Yamaha +1' 03" 05 6
6   Pekka Nurmi Yamaha +1' 08" 01 5
7   Patrick Pons Yamaha +1' 08" 18 4
8   Philippe Bouzanne Yamaha +1' 09" 42 3
9   Jean-Claude Hogrel Yamaha +1' 09" 57 2
10   Patrick Fernandez Yamaha +1' 11" 52 1
11   John Dodds Yamaha +1' 24" 28
12   Chas Mortimer Maxton-Yamaha +1' 29" 55
13   Denis Boulom Yamaha +1' 29" 80
14   Paolo Tordi Yamaha +1' 35" 87
15   Jaime Samaranch Yamaha +1' 36" 17
16   Gilbert Lavelle Yamaha +1' 36" 84
17   Christian Huguet Yamaha +1' 45" 48
18   Christian Sarron Yamaha +1 ronde
19   Thierry Noblesse Yamaha +1 ronde
20   Leif Gustafsson[2] Yamaha +2 ronden
21   Tom Herron[2] Yamaha +5 ronden
22   Hervé Moineau[2] Yamaha +7 ronden
DNF   Tapio Virtanen MZ
DNF   Pier Paolo Bianchi Morbidelli
DNF   Paolo Pileri Morbidelli
DNF   Pat Evans Yamaha
DNF   Raymond Roche Yamaha val
DNF   Otello Buscherini Yamaha
DNF   Jean-François Baldé Yamaha
DNF   Kork Ballington Yamaha
DNF   Alan North Yamaha
DNF   Michel Rougerie Yamaha val
DNF   Thierry Tchernine Yamaha
DNQ   Eric Offenstadt Yamaha
DNQ   Bernard Fau Yamaha
DNQ   Leo Bovee Yamaha
DNQ   Jean-Louis Guignabodet Yamaha
DNQ   Takazumi Katayama Yamaha
DNQ   Vic Soussan Yamaha
DNQ   Harald Bartol Yamaha
DNQ   Jon Ekerold Yamaha
DNQ   Matti Salonen Yamaha
DNQ   Eric Saul Yamaha
DNQ   Bo Granath Yamaha
DNQ   Hans Stadelmann Yamaha
DNQ   Hans Müller Yamaha
DNQ   Felice Agostini Yamaha
DNQ   Bruno Kneubühler Yamaha
DNQ   Henk van Kessel Yamaha

50 cc bewerken

In de 50cc-openings-Grand Prix in Frankrijk trainde Ángel Nieto met de Bultaco twee seconden sneller dan de rest van het veld, maar in de openingsronde moest hij de vallende Claudio Lusuardi ontwijken en daarbij viel hij zelf ook. Thuisrijder Pierre Audry kwam met zijn ABF als eerste door na de eerste ronde. Stefan Dörflinger, Cees van Dongen, Julien van Zeebroeck en Nico Polane vochten om de tweede plaats, maar Herbert Rittberger (Kreidler) reed al snel naar de leiding. De Nederlanders vielen uit met lege accu's[3]. Rudolf Kunz werkte zich na een slechte start naar de tweede plaats en finishte slechts enkele centimeters achter Rittberger. Dörflinger werd vóór Audry derde.

Uitslag 50 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Herbert Rittberger Kreidler 34' 04" 21 15
2   Rudolf Kunz Kreidler +0" 19 12
3   Stefan Dörflinger Kreidler +3" 57 10
4   Pierre Audry ABF +4" 88 8
5   Aldo Pero Kreidler +1' 07" 39 6
6   Theo Timmer Jamathi +1' 17" 45 5
7   Yves Le Toumelin Scrab +1' 21" 14 4
8   Eugenio Lazzarini UFO-Morbidelli +1' 22" 42 3
9   Benjamin Laurent 3B-Kreidler +1' 52" 42 2
10   Ulrich Graf Kreidler +1' 54" 27 1
11   Jacques Hutteau Scrab +2' 07" 53
12   Raymond Duriez Kreidler +2' 13" 68
13   Joop Zwetsloot Kreidler +1 ronde
14   Joaquín Galí Derbi +1 ronde
15   Günter Schirnhofer Kreidler +1 ronde
16   Guido de Lys Kreidler +2 ronden
17   Pierre Harlay Kreidler +2 ronden
18   Cees van Dongen[2][3] Kreidler +3 ronden accu
19   Patrick de Wulf Kreidler +3 ronden
DNF   Ángel Nieto Bultaco val
DNF   Claudio Lusuardi Villa val
DNF   Nico Polane[3] Kreidler accu
DNF   Julien van Zeebroeck Kreidler val
DNF   Gerrit Strikker Kreidler
DNF   Ingo Emmerich Kreidler
DNF   Rolf Blatter Kreidler
DNQ   Patrick Plisson Morbidelli
DNQ   Hans-Jürgen Hummel Kreidler
DNQ   Wolfgang Golembeck Kreidler

Zijspanklasse bewerken

Na een jaar afwezigheid verscheen Klaus Enders weer aan de start in de Grand Prix van Frankrijk, maar hij werd met zijn Heukeroth-Yamaha uitgeschakeld door een gebroken vooras terwijl hij om de derde plaats vocht. Werner Schwärzel/Andreas Huber namen met hun König de leiding na de start maar werden al snel gepasseerd door Rolf Biland/Ken Williams met hun Seymaz-Yamaha, aangedreven door een tot 500 cc teruggebrachte Yamaha TZ 700. Schwärzel viel uit door een gebroken ketting en de Fransen Alain Michel/Bernard Garcia werden met hun GEP-Yamaha tweede, voor Helmut Schilling/Rainer Gundel met hun Schmid-Fath.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Biland   Kenneth Williams Seymaz-Yamaha 47' 53" 53 15
2   Alain Michel   Bernard Garcia GEP-Yamaha +2' 04" 13 12
3   Helmut Schilling   Rainer Gundel Schmid-Fath +1 ronde 10
4   Bruno Holzer   Karl Meierhans LCR-Yamaha +1 ronde 8
5   Amedeo Zini   Andrea Fornaro König +1 ronde 6
6   Hanspeter Hubacher   Kurt Huber Yamaha +1 ronde 5
7   Ted Janssen   Erich Schmitz Yamaha +1 ronde 4
8   Siegfried Schauzu   Clifton Lorentz Schmid-Fath +2 ronden 3
9   Dick Greasley   Cliff Holland Windle-Yamaha +2 ronden 2
10   Heinz Luthringshauser   Lorenzo Puzo Busch-BMW +2 ronden 1
11   Werner Schwärzel[2]   Andreas Huber König +3 ronden
12   Yves Trolliet   Pierre Muller König +3 ronden
DNF   Klaus Enders   Wolfgang Kalauch Heukeroth-Yamaha vooras
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1975
FIM wereldkampioenschap wegrace
28e seizoen (1976)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1976

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1975
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1977