Wikipedia

Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1976

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1976 was tweede race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1976. De race werd verreden op 2 mei 1976 op de Salzburgring nabij Salzburg.

Vlag van Oostenrijk Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1976
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1976
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Datum 2 mei 1976
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Tweede Vlag van Italië Marco Lucchinelli
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
350 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Tweede Vlag van Italië Walter Villa
Derde Vlag van Australië John Dodds
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Italië Paolo Pileri
Derde Vlag van Italië Otello Buscherini
Zijspan
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell/Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Gosling
Snelste ronde Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Eerste Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Duitsland Josef Huber
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Cliff Holland
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Hobson/Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Burns

Algemeen bewerken

In Oostenrijk was er nogal wat verwarring vóór de races. Om te beginnen waren er een aantal coureurs naar het circuit afgereisd die daar te horen kregen dat ze (sommigen ondanks een contract) geen startgeld kregen omdat de organisatie "zich bedacht had". Daar was zelfs Jon Ekerold bij, die in 1975 nog tweede in de 500 cc klasse was geworden op de Salzburgring. De reden was niet moeilijk te raden: de organisatie ging ervan uit dat de coureurs na de lange reis ook zonder startgeld wel zouden starten. Verder was er verwarring over het al dan niet gebruiken van geluidsdempers op de uitlaten. Die verwarring was al in Frankrijk begonnen, maar toen had de wegracecommissie van de FIM verklaard dat de verplichting werd uitgesteld omdat ze te laat bekend was gemaakt.

500 cc bewerken

In de 500 cc klasse was de snelste start voor Wil Hartog, die nota bene vanaf de derde startrij vertrok. Hij leidde zelfs even de race, maar kwam in de kopgroep samen met Phil Read, Barry Sheene, Johnny Cecotto en John Williams terecht. Hartog kreeg echter koelproblemen en viel al snel uit. Er bleef een geweldige strijd over, maar in de dertiende ronde viel Cecotto waarbij zijn Yamaha én een stapel strobalen uitbrandden. John Williams viel toen hij een baancommissaris moest ontwijken die met zijn gele vlag op de baan sprong toen Bruno Kneubühler gevallen was. Intussen was Teuvo Länsivuori naar de leiding van de race gereden, maar na 28 ronden begon Sheene ineens echt gas te geven. Al snel had hij 14 seconden voorsprong op Marco Lucchinelli, die in de 39e ronde de tweede plaats had overgenomen. Länsivuori was intussen gediskwalificeerd omdat hij voor een reparatie in de pit zijn motor had laten draaien. Phil Read eindigde de race als derde.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Barry Sheene Suzuki 1h 01' 21" 76 15
2   Marco Lucchinelli Suzuki +13" 40 12
3   Phil Read Suzuki +19" 31 10
4   Michel Rougerie Suzuki +1' 05" 06 8
5   Stu Avant Suzuki +1' 13" 88 6
6   Giacomo Agostini MV Agusta +1' 15" 19 5
7   Víctor Palomo Yamaha +1 ronde 4
8   Jack Findlay Suzuki +1 ronde 3
9   Karl Auer Yamaha +1 ronde 2
10   Alex George Yamaha +2 ronden 1
11   Helmut Kassner Suzuki +2 ronden
12   Tom Herron Yamaha +2 ronden
13   Boet van Dulmen Yamaha +2 ronden
14   Hans Stadelmann Yamaha +2 ronden
15   Dieter Braun Suzuki +2 ronden
16   Max Wiener Yamaha +2 ronden
17   Børge Nielsen Yamaha +3 ronden
18   Olivier Chevallier Yamaha +3 ronden
19   Michael Schmid Yamaha +3 ronden
20   Peter Baláž Yamaha +4 ronden
21   Siegfried Mayr Yamaha +4 ronden
22   Philippe Chaltin Yamaha +7 ronden
DNF   Johnny Cecotto Yamaha Val
DNF   Pat Hennen Suzuki
DNF   John Williams Suzuki
DNF   Philippe Coulon Suzuki
DNF   Wil Hartog Suzuki
DNF   John Dodds Yamaha
DNF   Bruno Kneubühler Yamaha Val
DNF   Armando Toracca Suzuki
DSQ[1]   Takazumi Katayama Yamaha
DSQ[2]   Teuvo Länsivuori Suzuki

350 cc bewerken

Dieter Braun kreeg zijn Morbidelli ondanks nieuwe schokdempers niet goed aan het sturen (een probleem waar ook de fabriek mee worstelde) en koos ervoor in Oostenrijk met een Yamaha te starten. Johnny Cecotto trainde het snelste en won de race door na de snelste start niemand een kans te geven. Achter hem vochten Tom Herron, Leif Gustafsson, Bruno Kneubühler, Alex George en Giacomo Agostini om de tweede plaats, maar Agostini verdween al na enkele ronden met een slippende koppeling de pit in en George kreeg een vastloper. Walter Villa had een slechte start en zat in de beginfase in het middenveld, terwijl John Dodds richting de kopgroep aan het rijden was. Na 13 van de 35 ronden zat Villa echter al op de tweede plaats nadat hij tot vier keer toe het ronderecord had gebroken, maar hij moest toch toestaan dat Cecotto bij de finish acht seconden voorsprong overhield. Dodds werd derde.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Johnny Cecotto Yamaha 51' 18" 83 15
2   Walter Villa Harley-Davidson +8" 15 12
3   John Dodds Yamaha +37" 31 10
4   Leif Gustafsson Yamaha +46" 61 8
5   Dieter Braun Yamaha +51" 97 6
6   Tom Herron Yamaha +56" 56 5
7   Olivier Chevallier Yamaha +56" 80 4
8   Chas Mortimer Maxton-Yamaha +1' 06" 67 3
9   Patrick Pons Yamaha +1' 06" 98 2
10   Gianfranco Bonera Harley-Davidson +1' 13" 80 1
11   Bruno Kneubühler Yamaha +1' 16" 91
12   Paolo Tordi Yamaha +1' 21" 87
13   Víctor Palomo Yamaha +1' 27" 32
14   Franco Uncini Yamaha +1' 28" 65
15   Jean-François Baldé Yamaha +1 ronde
16   Philippe Coulon Yamaha +1 ronde
17   Jack Findlay Yamaha +1 ronde
18   Hans Müller Yamaha +1 ronde
19   Børge Nielsen Yamaha +1 ronde
20   Hans Stadelmann Yamaha +1 ronde
21   Philippe Chaltin Yamaha +1 ronde
22   Max Wiener Yamaha +2 ronden
DNF   Takazumi Katayama Yamaha
DNF   Giacomo Agostini MV Agusta
DNF   Tapio Virtanen MZ
DNF   Gérard Choukron Yamaha
DNF   Alex George Yamaha
DNF   Pentti Korhonen Yamaha

125 cc bewerken

De 125 cc klasse kwam in Oostenrijk voor het eerst aan de start, waarbij men Henk van Kessel maar vooral Kent Andersson miste. Het gerucht ging dat die nog steeds bezig was zijn Yamaha raceklaar te maken. Toch was de algemene mening dat juist Andersson de Morbidelli's van Pier Paolo Bianchi en Paolo Pileri had kunnen verslaan. Pileri leidde na een ronde vóór Otello Buscherini (Malanca) en Bianchi, maar na een paar ronden had Pier Paolo Bianchi de leiding overgenomen, terwijl Pileri zijn handen vol had aan Buscherini. Pileri had duidelijk moeite met de bestuurbaarheid van zijn machine (een kwaaltje van de Morbidelli's begin 1976), maar wist op pure snelheid voor Buscherini te finishen. Ángel Nieto werd met de Bultaco vierde met een ronde achterstand.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1   Pier Paolo Bianchi Morbidelli 48' 11" 98 15
2   Paolo Pileri Morbidelli +36" 69 12
3   Otello Buscherini Malanca +1' 08" 04 10
4   Ángel Nieto Bultaco +1 ronde 8
5   Xaver Tschannen Maico +2 ronden 6
6   Johann Zemsauer Rotax +2 ronden 5
7   Hans-Jürgen Hummel Yamaha +3 ronden 4
8   Hans Müller Yamaha +3 ronden 3
9   Peter Frohnmeyer Nava-DRS +3 ronden 2
10   Werner Schmied Rotax +3 ronden 1
11   Ulrich Graf Yamaha +3 ronden
12   Hans Prähauser Yamaha +4 ronden
13   Peter Szabó MZ +4 ronden
14   János Reisz Yamaha +5 ronden
DNF   Eugenio Lazzarini Morbidelli
DNF   Cees van Dongen Morbidelli
DNF   Matti Matikainen Maico
DNF   Auno Hakala Yamaha
DNF   Hans Hallberg Yamaha
DNF   Toni Mang Morbidelli
DNF   Heinz Pristavnik Yamaha
DNF   Michael Fahrmeier Yamaha
DNF   Franz Leitner Yamaha

Zijspanklasse bewerken

Biland/Williams hadden in Oostenrijk de snelste trainingstijd, maar startten slecht en moesten een inhaalrace rijden tot een defecte waterpomp hen tot opgeven dwong. De strijd om de eerste plaats tussen Schwärzel/Huber en Steinhausen/Huber met hun Königs bleef spannend tot Schwärzel motorproblemen kreeg. Steinhausen won, Schwärzel werd toch nog tweede en Siegfried Schauzu/Clifton Lorentz (ARO-Fath) werden derde.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Steinhausen   Josef Huber Busch-König 48' 26" 29 15
2   Werner Schwärzel   Andreas Huber König +9" 45 12
3   Siegfried Schauzu   Clifton Lorentz Schmid-Fath +1' 21" 76 10
4   Hermann Schmid   Martial Jean-Petit-Matile Schmid-Yamaha +1 ronde 8
5   Gerry Boret   Nick Boret BSR-Yamaha +1 ronde 6
6   Alain Michel   Bernard Garcia GEP-Yamaha +1 ronde 5
7   Ted Janssen   Erich Schmitz Heukerott-Yamaha +1 ronde 4
8   Hanspeter Hubacher   Kurt Huber Yamaha +1 ronde 3
9   Dick Greasley   Cliff Holland Windle-Yamaha +1 ronde 2
10   Amedeo Zini   Andrea Fornaro König +2 ronden 1
DNF   Rolf Biland   Ken Williams Seymaz-Yamaha
DNF   Helmut Schilling   Rainer Gundel Aro
DNF   George O'Dell   Alan Gosling Windle-Yamaha
DNF   Hans Prugl   Horst Kussberger König
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976 		FIM wereldkampioenschap wegrace
28e seizoen (1976) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1976
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1975 		Grand Prix-wegrace van Oostenrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1977
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Oostenrijk_1976&oldid=62691791"