Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1977

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1977 was de twaalfde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1977. De race werd verreden op 7 augustus 1977 op de Masaryk-Ring nabij Brno. In Tsjecho-Slowakije werd de wereldtitel in de 250cc-klasse beslist.

Vlag van Tsjechië Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1977
Masaryk-Ring door de jaren heen
Officiële naam Grand Prix ČSSR
Land Vlag van Tsjechië Tsjecho-Slowakije
Datum 7 augustus 1977
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Snelste ronde Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Eerste Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
350 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Snelste ronde Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Eerste Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Tweede Vlag van Noord-Ierland Tom Herron
Derde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Franco Uncini
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Italië Franco Uncini
Tweede Vlag van Italië Walter Villa
Derde Vlag van Italië Mario Lega
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Eerste Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Tweede Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu/Vlag van Duitsland Lorenzo Puzo
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell/Vlag van Verenigd Koninkrijk Cliff Holland

500 cc bewerken

Zonder Suzuki-kopman Barry Sheene werd de 500cc-race een tamelijk eenvoudige overwinning voor Yamaha. Wil Hartog startte vanaf de tweede rij weer als snelste, maar in de tweede ronde nam Pat Hennen de leiding van hem over. Johnny Cecotto was toen nog bezig zijn slechte start goed te maken, maar na enkele ronden zat hij al aan de leiding. Achter hem ontstond een gevecht om de tweede plaats tussen Hennen, Länsivuori, Agostini, Rougerie en Hartog, maar Agostini, die bezig was aan een van de slechtste seizoenen van zijn carrière, wist tweede te worden vóór Michel Rougerie. Virginio Ferrari kon niet starten nadat hij tijdens de training een dubbele kaakbreuk had opgelopen.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Johnny Cecotto Yamaha 53' 21" 53 15
2   Giacomo Agostini Yamaha +25" 68 12
3   Michel Rougerie Suzuki +47" 85 10
4   Pat Hennen Suzuki +54" 69 8
5   Gianfranco Bonera Suzuki +1' 34" 18 6
6   Teuvo Länsivuori Suzuki +1' 51" 74 5
7   Steve Parrish Suzuki +2' 03" 47 4
8   Max Wiener Suzuki +2' 37" 91 3
9   Franz Rau Suzuki +3' 11" 86 2
10   Helmut Kassner Suzuki +3' 13" 14 1
11   Alex George Suzuki +3' 33" 16
12   Børge Nielsen Suzuki +3' 45" 63
13   Franz Heller Suzuki +1 ronde
14   Roland Freymond Yamaha +1 ronde
15   Jean-Marc Toffolo Yamaha +1 ronde
16   Adelio Faccioli Yamaha +1 ronde
17   Hans Braumandl Yamaha +1 ronde
18   Giorgio Gatti Yamaha +2 ronden
19   Michael Schmid Suzuki +2 ronden
DNF   Wil Hartog Suzuki vastloper
DNF   Steve Baker Yamaha
DNF   Armando Toracca Suzuki
DNF   John Williams Suzuki
DNF   Marco Lucchinelli Suzuki
DNF   Boet van Dulmen Suzuki vastloper
DNF   Karl Auer Yamaha
DNF   Jean-Philippe Orban Suzuki
DNF   Harald Merkl Suzuki
DNF   Giuseppe Consalvi Yamaha
DNF   Gianni Rolando Suzuki
DNF   Bo Granath Yamaha
DNF   Hans-Otto Butenuth Yamaha
DNF   Werner Nenning Suzuki
DNF   Bohumil Staša Yamaha
DNF   Odd Arne Lände Suzuki
DNF   Ron Kirkham Yamaha
DNF   Jack Findlay Suzuki
DNS   Virginio Ferrari Suzuki kaakbreuk

350 cc bewerken

In Tsjecho-Slowakije had Takazumi Katayama al zoveel onderdelen in de training gebruikt dat hij niet meer kon starten. Tom Herron nam de kopstart, maar werd meteen ingehaald door Johnny Cecotto die meteen een enorme voorsprong opbouwde. Herron bleef wel tot aan de finish op de tweede plaats rijden. Om de derde plaats vochten Patrick Pons en Christian Sarron, tot Pons in de negende ronde uitviel.

Uitslag 350 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Johnny Cecotto Bakker-Yamaha 51' 51" 38 15
2   Tom Herron Yamaha +54" 72 12
3   Christian Sarron Yamaha +1' 05" 52 10
4   Pentti Korhonen Yamaha +1' 10" 00 8
5   Víctor Palomo Yamaha +1' 13" 36 6
6   Vic Soussan Yamaha +1' 13" 86 5
7   Kork Ballington Yamaha +1' 38" 32 4
8   Michel Rougerie Yamaha +1' 41" 58 3
9   Jon Ekerold Yamaha +1' 50" 01 2
10   Giacomo Agostini Yamaha +1' 53" 54 1
11   Olivier Chevallier Yamaha +1' 57" 94
12   Jean-Claude Hogrel Yamaha +1' 59" 51
13   Peter Baláž Yamaha +3' 09" 06
14   Alex George Yamaha +3' 10" 24
15   Børge Nielsen Yamaha +3' 31" 89
16   Jack Findlay Yamaha +3' 50" 54
17   Bo Granath Yamaha +3' 51" 07
18   Grünwald Harfmann Yamaha +1 ronde
19   Franz Rau Yamaha +1 ronde
20   Franz Meier Yamaha +1 ronde
21   Giorgio Gatti Yamaha +1 ronde
DNF   Pekka Nurmi Yamaha
DNF   Franco Uncini Harley-Davidson
DNF   Jean-François Baldé Yamaha
DNF   Patrick Fernandez Yamaha
DNF   Patrick Pons Yamaha
DNF   Alan North Yamaha
DNF   John Dodds Yamaha
DNF   José Cecotto Yamaha
DNF   Max Wiener Yamaha
DNF   Walter Villa Harley-Davidson
DNF   Arpád Juhos Yamaha
DNF   Jiri Král Yamaha
DNF   Helmut Kassner Yamaha
DNF   Pietro Bonera Yamaha
DNF   Ernst Fagerer Yamaha
DNF   Eero Hyvärinen Yamaha
DNF   Karl Auer Yamaha
DNF   Takazumi Katayama Yamaha
DNF   Gianni Pelletier Yamaha
DNF   János Vlaszati Yamaha
DNF   Guy Bertin Yamaha
DNF   Frantisek Svatos Yamaha
DNF   Rudolf Mitosinka Yamaha

250 cc bewerken

Door een auto-ongeluk in de DDR waren de Morbidelli-machines flink beschadigd. De vrachtauto van het team was gekanteld waarbij de vader van Paolo Pileri zijn rug brak. Van de wrakstukken van de motorfietsen kon men nog één racemotor in elkaar zetten met het frame van Mario Lega en het motorblok van Pileri. Die machine werd aan Mario Lega gegeven, die de wereldtitel nog moest binnenhalen. Lega kon zich beperken tot het volgen van de Harley-Davidsons van Franco Uncini en Walter Villa om toch zeker te zijn van de wereldtitel. De Harley's moesten zich voor de eerste twee plaatsen wel terugvechten uit het middenveld. Uncini wist pas in de laatste ronde Walter Villa te passeren en won de race.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Franco Uncini Bakker-Harley-Davidson 49' 58" 89 15
2   Walter Villa Bimota-Harley-Davidson +0" 41 12
3   Mario Lega Morbidelli +23" 84 10
4   Kork Ballington Yamaha +25" 45 8
5   Tom Herron Yamaha +25" 91 6
6   Alan North Yamaha +56" 98 5
7   Jon Ekerold Yamaha +1' 01" 50 4
8   Patrick Fernandez Yamaha +1' 03" 46 3
9   Olivier Chevallier Yamaha +1' 04" 12 2
10   Guy Bertin Yamaha +1' 04" 81 1
11   János Drapál Yamaha +1' 13" 22
12   Aldo Nannini Yamaha +1' 19" 57
13   John Dodds Yamaha +1' 24" 75
14   Peter Baláž Jawa +1' 30" 78
15   Jean-François Baldé Kawasaki +1' 45" 99
16   Ken Nemoto Yamaha +1' 46" 63
17   Sauro Pazzaglia Yamaha +3' 10" 10
18   István Holmár Yamaha +3' 10" 94
19   János Vlaszati Yamaha +3' 19" 70
20   Edi Stöllinger Yamaha +3' 46" 86
21   Ryszard Mankiewicz Yamaha +4' 11" 19
22   Oldrich Kába Jawa +1 ronde
23   Ondrej Szymanski Yamaha +1 ronde
DNF   Pentti Korhonen Yamaha
DNF   Vic Soussan Yamaha
DNF   Pekka Nurmi Yamaha
DNF   Mick Grant Kawasaki
DNF   Patrick Pons Yamaha
DNF   Barry Ditchburn Kawasaki
DNF   Harald Bartol Bartol
DNF   Christian Sarron Yamaha
DNF   Víctor Palomo Yamaha
DNF   Toni Mang Yamaha
DNF   Harald Merkl Yamaha
DNF   Pavel Vašiček Yamaha
DNF   Bohumil Staša Yamaha
DNF   Rudolf Weiss Yamaha
DNF   Takazumi Katayama Yamaha
DNF   Eero Hyvärinen Yamaha
DNF   Jiri Král Yamaha
DNF   Jan Bartunek Jawa
DNF   Jaroslav Franc Jawa
DNF   Branko Bevanda Yamaha

Zijspanklasse bewerken

George O'Dell had de Seymaz-Yamaha-combinatie van Rolf Biland gekocht, maar toen hij die in de training in de soep reed was hij blij dat hij zijn Windle-rijwielgedeelte nog had. Voor aanvang van de Tsjechische GP was de strijd in de zijspanklasse nog volledig open: Biland had 45 punten, O'Dell 44 en Michel 41. Schwärzel/Huber trainden als snelsten. Kenny Arthur, de voormalige bakkenist van George O'Dell, zat nu in het zijspan van Hermann Schmid en zij trainden de tweede tijd. Werner Schwärzel reed in de race tot aan de laatste ronde aan de leiding, maar plotseling stond zijn ARO-Fath stil, volgens één lezing door een kapotte versnellingsbak, volgens een andere door brandstofgebrek. Daardoor wonnen Rolf Steinhausen en Wolfgang Kalauch. Siegfried Schauzu/Lorenzo Puzo werden tweede, maar omdat Rolf Biland een pitstop moest maken wegens een losse accukabel wisten O'Dell/Holland toch nog derde te worden. Daardoor namen ze de leiding in het WK over: ze hadden 54 punten, Biland had er 53. Daardoor was de zijspanklasse niet alleen de enige klasse die met nog één GP te gaan nog onbeslist was, ze was ook nog spannend. Alain Michel had zelfs nog een - theoretische - kans op de titel.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Steinhausen   Wolfgang Kalauch Busch-Yamaha 48' 01" 58 15
2   Siegfried Schauzu   Lorenzo Puzo Busch-Yamaha +45" 13 12
3   George O'Dell   Cliff Holland Windle-Yamaha +46" 14 10
4   Rolf Biland   Kenneth Williams Schmid-Yamaha +1' 29" 20 8
5   Malcolm Hobson   Stu Collins Windle-Suzuki +1' 56" 57 6
6   Dick Greasley   Mick Skeels Windle-Yamaha +1' 56" 82 5
7   Helmut Schilling   Rainer Gundel Schmid-Yamaha +2' 46" 24 4
8   Amedeo Zini   Andrea Fornaro König +3' 17" 30 3
9   Heinz Luthringshauser   Hermann Hahn Krauser-BMW +1 ronde 2
10   Gustav Pape   Franz Kallenberg König +1 ronde 1
11   Herbert Prügl   Johann Kußberger Rotax +1 ronde
12   Ernst Trachsel   "Agner" Yamaha +1 ronde
13   Hanspeter Hubacher   Pudu Dudach Yamaha +1 ronde
14   Heinz Thevissen   Erich Schmitz König +4 ronden
15   Hermann Schmid   Martial Jean-Petit-Matile Schmid-Yamaha +5 ronden
DNF   Werner Schwärzel   Andreas Huber ARO-Fath
DNF   Alain Michel   Gérard Lecorre GEP-Yamaha
DNF   Göte Brodin   Bengt Forsberg Windle-Yamaha
DNF   Bruno Holzer   "Tschunko" LCR-Yamaha
DNF   Cees Smit   Jan Smit König

Trivia bewerken

Caravans bewerken

Chas Mortimer kon niet starten in Brno doordat zijn monteur Lionel Angel met bus en caravan was gestrand in Zweden doordat er een wiel van de caravan was gebroken. Voor Lionel's broer Robin was dat ook niet prettig: hij lag op dat moment te slapen in de caravan. Lionel Angel was het seizoen begonnen als monteur van Alex George. Die lag na de Grand Prix van Oostenrijk in de caravan met been- en polsletsel en een flinke hoofdpijn. Het geheel stuiterde behoorlijk en George besloot bij een stop uit de caravan te stappen en weer in de auto te gaan zitten. Zijn monteur zag hem echter niet uitstappen en reed weer weg, Alex George in T-shirt en broek zonder geld achterlatend. Gelukkig reed de Lionel vervolgens verkeerd, waardoor hij de plaats waar George was uitgestapt nog eens passeerde.

Dat de wegen in de DDR ook niet best waren bleek wel uit het feit dat de trekhaak van de caravan van Patrick Fernandez afbrak, maar Fernandez kon ik elk geval starten in Brno.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1977
FIM wereldkampioenschap wegrace
29e seizoen (1977)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1977

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1976
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1978