Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1977

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1977 was tweede race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1977. De race werd verreden op 1 mei 1977 op de Salzburgring nabij Salzburg.

Vlag van Oostenrijk Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1977
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1977
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Datum 1 mei 1977
Organisator FIM
500 cc[1]
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Snelste ronde Vlag van Australië Jack Findlay
Eerste Vlag van Australië Jack Findlay
Tweede Vlag van Oostenrijk Max Wiener
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George
350 cc[2]
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Derde Vlag van Oostenrijk Harald Bartol
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur
Derde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Gérard Lecorre

Algemeen bewerken

De 350cc-race in Oostenrijk eindigde in chaos nadat er een ernstig ongeval was gebeurd. De Zwitser Hans Stadelmann verongelukte hierbij en een groot aantal coureurs weigerde daarna nog te starten. De 125cc-race ging nog gewoon door, maar de 500cc-klasse had slechts veertien starters waarvan er zes de finish haalden. Het ongenoegen was dan ook groot: Volgens de rijders zouden de marshals gele vlaggen hebben gezwaaid, terwijl bij de volledige geblokkeerde baan rode vlaggen gezwaaid hadden moeten worden (die waren niet bij elke baanpost aanwezig, een baancommissaris mocht die beslissing zelf ook niet nemen). Bij gebrek aan een draagbaar werd Stadelmann door twee man naar een verderop geparkeerde ambulance gedragen. Ambulances konden het ongeval niet bereiken omdat de race pas acht ronden later werd afgevlagd, terwijl de wrakstukken van vijf motorfietsen de baan blokkeerden. Ze waren al onderweg naar het ziekenhuis met de eerste slachtoffers (Johnny Cecotto (armbreuk), Franco Uncini (licht gewond), Dieter Braun (hersenschudding en beschadigde nekwervels) en Patrick Fernandez (ernstig gewond door open wonden aan rug en zij en veel bloed verloren) toen Hans Stadelmann op de chaos van de geblokkeerde baan inreed en verongelukte. De coureurs werden aanvankelijk tevredengesteld door de organisatie totdat berichten uit het ziekenhuis binnenkwamen: De chirurgen in het ziekenhuis hadden hun handen al vol doordat er een groot ongeluk in de buurt van Salzburg was gebeurd. Braun zou een uur met - naar men toen nog dacht - een gebroken nek op de gang hebben gelegen en Fernandez zou minstens een half uur hebben liggen schreeuwen van pijn voordat hij geholpen kon worden. Bovendien mocht de nieuwe mobiele kliniek van dokter Costa niet gebruikt worden omdat buitenlandse artsen in Oostenrijk alleen eerste hulp mochten verlenen en werd Brian Littler, die zich met de veiligheid bezighield, door de politie uit het rennerskwartier verwijderd omdat hij protesteerde tegen de gang van zaken. De FIM nam wel maatregelen tegen de wedstrijdleider (schorsing voor de rest van het seizoen), niet tegen de stakende coureurs.

De gevolgen van het ongeval waren voor veel betrokkenen niet gering: Dieter Braun beëindigde zijn carrière, Johnny Cecotto, kanshebber voor de 500cc-titel, miste drie maanden van het seizoen, Paolo Pileri moest zes weken rust houden. Patrick Fernandez raakte ernstig gewond, maar hij bleef bij bewustzijn. Dat redde zijn leven, want hij kon de artsen vertellen dat hij buikpijn had, waardoor een gescheurde darm werd ontdekt. Als dat niet was gebeurd zou hij waarschijnlijk door inwendige bloedingen zijn overleden.

500 cc bewerken

Na de strubbelingen rond de medische verzorging van de slachtoffers van de valpartij in de 350cc-race liet de organisatie in Oostenrijk maar eerst de zijspanklasse rijden om zo tijd te winnen om de 500cc-coureurs over te halen te gaan rijden. Het mislukte grotendeels: er kwamen veertien rijders aan de start. Boet van Dulmen lag aan de leiding toen hij een vastloper kreeg, waarna Marcel Ankoné de koppositie overnam. Hij viel echter ook uit. Jack Findlay won voor Max Wiener en Alex George. Alle finishers reden met een Suzuki. De fabrieksteams van Suzuki (Barry Sheene, Pat Hennen en Steve Parrish) en Yamaha (Steve Baker, want Johnny Cecotto had in de 350cc-race een arm gebroken) weigerden te starten. Jack Findlay verklaarde later in een interview dat hij zich op de startlijn al realiseerde dat hij de race zou winnen en dat gaf en een slecht gevoel. Hij won inderdaad, maar vond het "not one of my great moments". Findlay had echter de dure reis na de Grand Prix van Spanje achter de rug en had het startgeld nodig om weer uit Oostenrijk te kunnen vertrekken en zijn twee monteurs te betalen.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jack Findlay Suzuki 51' 19" 26 15
2   Max Wiener Suzuki +15" 4 12
3   Alex George Suzuki +15" 91 10
4   Helmut Kassner Suzuki +25" 36 8
5   Franz Heller Suzuki +1 ronde 6
6   Michael Schmid Suzuki +3 ronden 5
  Marcel Ankoné Suzuki +16 ronden
DNF   Werner Nenning Suzuki
DNF   Bosse Granath Suzuki
DNF   Virginio Ferrari Suzuki
DNF   Markku Matikainen Suzuki
DNF   Armando Toracca Suzuki
DNF   Stu Avant Suzuki
DNF   Boet van Dulmen Suzuki

125 cc bewerken

In Oostenrijk was de 125cc-race de enige die ertoe deed, maar dat kwam omdat de 350cc-race werd afgelast en de belangrijkste 500cc-coureurs weigerden te rijden. Men verwachtte een strijd tussen Ángel Nieto en Pier Paolo Bianchi, maar plotseling bleek de Morbidelli van Eugenio Lazzarini erg snel. Nieto viel uit door een gebroken radiatorslang, maar Bianchi kon Lazzarini absoluut niet volgen en werd met 50 seconden achterstand tweede, voor Harald Bartol.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Eugenio Lazzarini Morbidelli 48' 14" 90 15
2   Pier Paolo Bianchi Morbidelli +49" 98 12
3   Harald Bartol Morbidelli +58" 97 10
4   Pierluigi Conforti Morbidelli +1' 08" 28 8
5   Stefan Dörflinger Morbidelli +1' 26" 66 6
6   Hans Müller Morbidelli +1' 26" 73 5
7   János Drapál Morbidelli +1 ronde 4
8   Per-Edvard Carlsson Morbidelli +1 ronde 3
9   Rolf Blatter Morbidelli +1 ronde 2
10   Johann Parzer Morbidelli +1 ronde 1
11   Matti Kinnunen Morbidelli +1 ronde
12   Hans Hallberg Morbidelli +1 ronde
13   Thierry Noblesse Morbidelli +1 ronde
14   Hans-Jürgen Hummel Morbidelli +1 ronde
15   Johann Zemsauer Rotax +1 ronde
16   August Auinger Morbidelli +1 ronde
17   Cees van Dongen Morbidelli +2 ronden
18   Jan Ubels Morbidelli +2 ronden
19   Alfred Schmid Morbidelli +2 ronden
20   Toni Mang Morbidelli +2 ronden
21   Walter Koschine Morbidelli +3 ronden
22   Marc Constantin Morbidelli +3 ronden
DNF   Ángel Nieto Bultaco
DNF   Gert Bender Bender
DNF   Xaver Tschannen Bender
DNF   Ernst Fagerer Morbidelli
DNF   Jean-Louis Guignabodet Morbidelli
DNF   Juliaan Vanzeebroeck Morbidelli
DNF   Jacky Hutteau Morbidelli
DNF   Horst Seel Seel
DNF   Werner Schmied Rotax
DNF   Patrick Plisson Morbidelli
DNF   Herbert Rittberger Morbidelli
DNF   Thierry Espié Motobécane
DNF   Michel Baloche Motobécane
DNF   Rino Pretelli Morbidelli

Zijspanklasse bewerken

Omdat veel 500cc-coureurs weigerden te rijden liet de organisatie in Oostenrijk de zijspanklasse eerder rijden, waardoor ze nu eens niet het sluitstuk van de dag was. Rolf Biland en Kenny Williams hadden met hun Schmid-Yamaha veruit als snelste getraind, maar startten slecht. Daardoor werd de kopgroep aanvankelijk gevormd door Alain Michel/Gérard Lecorre (GEP-Yamaha) en George O'Dell/Kenny Arthur (Windle-Yamaha). Wereldkampioen Rolf Steinhausen viel al snel uit. Biland wist iedereen nog in te halen en won de race, gevolgd door O'Dell/Arthur en Michel/Lecorre.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Biland   Kenneth Williams Schmid-Yamaha 47' 01" 41 15
2   George O'Dell   Kenny Arthur Windle-Yamaha +23" 33 12
3   Alain Michel   Gérard Lecorre GEP-Yamaha +48" 65 10
4   Göte Brodin   Bengt Forsberg Windle-Yamaha +1' 13" 74 8
5   Werner Schwärzel   Andreas Huber ARO-Fath +1' 22" 31 6
6   Dick Greasley   Mick Skeels Windle-Yamaha +1 ronde 5
7   Bruno Holzer   Karl Meierhans LCR-Yamaha +1 ronde 4
8   Heinz Luthringshauser   Hermann Hahn MKM-BMW +2 ronden 3
9   Amedeo Zini   Andrea Fornaro König +2 ronden 2
10   Herbert Prügl   Johann Kußberger Rotax +2 ronden 1
11   Marc Alexandre   Paul Gerard Kova-König +2 ronden
  Helmut Schilling   Rainer Gundel Schmid-Yamaha +4 ronden
  Rudi Kurth   Dane Rowe Yamaha +4 ronden
  Siegfried Schauzu   Hartmut Schimanski Busch-Yamaha +5 ronden
  Ted Jansen   Erich Schmitz Colyam-Yamaha +7 ronden
DNF   Jean-François Monnin   Edouard Weber Seymaz-Yamaha
DNF   Rolf Steinhausen   Josef Huber Busch-König
DNF   Max Venus   Norbert Bittermann Eckl-König
DNF   Hermann Schmid   Martial Jean-Petit-Matile Schmid-Yamaha
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Venezuela 1977
FIM wereldkampioenschap wegrace
29e seizoen (1977)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1977

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1976
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1978