Ulster Grand Prix 1969

De Ulster Grand Prix 1969 was de tiende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1969. De races werden verreden op zaterdag 16 augustus 1969 op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. De 125cc-klasse kwam niet aan de start. De wereldtitels in de 350cc-klasse en de 500cc-klasse waren al beslist. De zijspanklasse sloot haar seizoen af, maar de wereldtitel was al beslist omdat Helmut Fath niet kon deelnemen.

Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1969
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 16 augustus 1969
Organisator FIM / ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Uphill
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Crawford
250 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Kel Carruthers
Eerste Vlag van Australië Kel Carruthers
Tweede Vlag van Zweden Kent Andersson
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray McCullough
50 cc
Snelste ronde Vlag van Nederland Paul Lodewijkx
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Nederland Jan de Vries
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Whiteway
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Klaus Enders / Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Eerste Vlag van Duitsland Klaus Enders / Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Tweede Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu / Vlag van Duitsland Horst Schneider
Derde Vlag van Duitsland Franz Linnarz / Vlag van Duitsland Rudolf Kühnemind

500cc-klasse bewerken

In de 500cc-race van de Ulster Grand Prix gunde Giacomo Agostini de Noord-Ierse rijder Brian Steenson de eer drie ronden lang op kop te rijden. In de vierde ronde reed Ago weg, brak het ronderecord van Mike Hailwood uit 1967 en won de race. Steenson was met zijn Seeley-Matchless de enige die in dezelfde ronde finishte. Achter Steenson vielen veel rijders uit, waardoor Malcolm Uphill (Norton) derde werd.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Giacomo Agostini MV Agusta 1:04"11'2 15
2   Brian Steenson Seeley-Matchless +3"21'1 12
3   Malcolm Uphill Norton +1 ronde 10
4   Rob Fitton Norton +1 ronde 8
5   Barry Scully Norton +1 ronde 6
6   Ron Chandler Seeley-Matchless +1 ronde 5
7   John Trevor Findlay Norton +1 ronde 4
8   John Williams Métisse-Matchless +1 ronde 3
9   Bohumil Staša ČZ +1 ronde 2
10   Alan Lawton Norton +1 ronde 1
11   Steve Jolly Seeley-Matchless
12   Jimmy Johnston Seeley-Matchless
13   Charlie Dobson Matchless
14   Campbell Gorman Matchless
15   Ken Kay Aermacchi
16   Chris Neve Matchless
17   Harry Turner Norton

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Alan Barnett Kirby-Métisse-Matchless
  John Blanchard Seeley-Matchless
  Percy Tait Triumph
  Tommy Robb Norton

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Karl Auer Matchless
  Werner Bergold McIntyre-Matchless
  Wolfgang Stropek MV Agusta
  Jack Findlay LinTo
  John Dodds LinTo
  Kel Carruthers Aermacchi
  Ross Hannan Norton
  Terry Dennehy Drixton-Honda
  Gilbert Argo Matchless
  Gyula Marsovszky LinTo
  Günter Fischer Matchless
  Karl Hoppe Seeley-URS
  Paul Eickelberg Norton
  Walter Scheimann Norton
  Hannu Kuparinen Matchless
  Osmo Hansen Matchless
  Pentti Lehtelä Matchless
  André-Luc Appietto Paton
  Billie Nelson Paton Blessure[1]
  Dan Shorey Seeley-Matchless
  Derek Woodman Seeley-Matchless
  Godfrey Nash Norton
  Lewis Young Matchless
  Maurice Hawthorne LinTo
  Peter Darvil Norton
  Peter Williams Matchless
  Phil O'Brien Matchless
  Selwyn Griffiths Matchless
  Steve Ellis LinTo
  Steve Spencer Métisse-Matchless
  Tom Dickie Kuhn-Seeley-Matchless
  Alberto Pagani LinTo
  Angelo Bergamonti Paton
  Emanuele Maugliani Norton
  Franco Trabalzini Paton
  Gilberto Milani Aermacchi
  Paolo Campanelli Seeley-Matchless
  Silvano Bertarelli Paton
  Theo Louwes Norton
  Ginger Molloy Bultaco
  Keith Turner LinTo
  Jack Lindh Seeley-Matchless
  Endel Kiisa Vostok

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Giacomo Agostini MV Agusta 105 (150) Wereldkampioen
2   Gyula Marsovszky LinTo 43
3   Billie Nelson Paton 42
4   Alan Barnett Kirby-Métisse-Matchless 32
5   Godfrey Nash Norton 30
6   Ron Chandler Seeley-Matchless 20
7   Rob Fitton Norton 19
8   Jack Findlay LinTo / Matchless 16
  Steve Ellis LinTo
10   Karl Auer Matchless 13

350cc-klasse bewerken

In de Ulster Grand Prix leidde Giacomo Agostini zoals gewoonlijk van start tot finish. Achter hem was nog enige strijd tussen Rodney Gould en Heinz Rosner, tot Gould's Yamaha stuk ging. Rosner moest net als in de 250cc-race bougies wisselen en zelfs wat extra benzine tanken, maar hij bleef op de tweede plaats. De Brit Cecil Crawford werd derde met een Aermacchi Ala d'Oro 350.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Giacomo Agostini MV Agusta 1:07"15'4 15
2   Heinz Rosner MZ +2"21'8 12
3   Cecil Crawford Aermacchi +2"50'0 10
4   Tony Rutter Yamaha 8
5   František Šťastný Jawa 6
6   Tommy Robb Aermacchi 5
7   Billie McCosh Aermacchi 4
8   Bill Smith Honda 3
9   Rob Fitton Norton +1 ronde 2
10   Dave Degens Aermacchi 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Rodney Gould Yamaha

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Bill Ivy (†) Jawa Overleden[2]
  Giuseppe Visenzi Yamaha Blessure[3]

Onbekend[4] bewerken

Coureur Merk
  Brian Smith Aermacchi
  Jack Findlay Jawa
  Kel Carruthers Aermacchi
  Herbert Denzler Aermacchi
  Ivar Sauter Aermacchi
  Bohumil Staša ČZ
  Karel Bojer ČZ
  Adolf Ohligschläger Yamaha
  Günter Fischer Aermacchi
  Karl Hoppe Yamaha
  Walter Scheimann Yamaha
  Hannu Kuparinen Yamaha
  Martti Pesonen Yamaha
  Billie Guthrie Yamaha
  Billie Nelson Aermacchi
  Brian Steenson Aermacchi
  Cliff Carr Yamaha
  Dave Simmonds Kawasaki
  Godfrey Nash Norton
  Jerry Lancaster Drixton-Aermacchi
  Jim Curry Métisse-Aermacchi
  John Trevor Findlay Norton
  Lewis Young Aermacchi
  Maurice Hawthorne Métisse-Aermacchi
  Mike Hatherill Aermacchi
  Phil Read Yamaha
  Roy Graham Aermacchi
  Selwyn Griffiths AJS
  Terry Grotefeld Yamaha
  Tom Dickie Seeley-AJS
  János Drapál Aermacchi
  Bruno Spaggiari Ducati
  Gilberto Milani Aermacchi
  Silvano Bertarelli Aermacchi
  Silvio Grassetti Yamaha
  Jan Kostwinder Yamaha
  Leo Commu Yamaha
  Ginger Molloy Bultaco
  Gordon Keith Yamaha
  Marty Lunde Yamaha

Top tien tussenstand 350cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Giacomo Agostini MV Agusta 90 (120) Wereldkampioen
2   Giuseppe Visenzi Yamaha 43
3   Heinz Rosner MZ 38
4   Rodney Gould Yamaha 36
5   Jack Findlay Yamaha / Jawa 34
6   Kel Carruthers Aermacchi 29
7   Bill Ivy (†) Jawa 24
8   Silvio Grassetti Yamaha / Jawa 20
9   František Šťastný Jawa 16
10   Bohumil Staša ČZ 15

250cc-klasse bewerken

Zonder Renzo Pasolini won Benelli toch in Ulster, want Kel Carruthers was voor niemand bij te houden. Dat opende ineens ook weer kansen op de wereldtitel voor Carruthers, die pas in de vierde race (Man) op de Benelli 250 4C was gestapt. Hij leidde de race van start tot finish. WK-leider Santiago Herrero ging in de tweede ronde vechtend (tegen Rodney Gould) ten onder. Hij gleed door een heg de akker in. Heinz Rosner begon Gould nu aan te vallen, maar diens Yamaha gaf in de vijfde ronde de geest. Rosner leek nu tweede te worden, maar die moest weer naar de pit om bougies te wisselen. Kent Andersson werd tweede en Ray McCullough (Yamaha) werd derde.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Kel Carruthers Benelli 1:11"08'2 15
2   Kent Andersson Yamaha +2"04'2 12
3   Ray McCullogh Yamaha +2"11'6 10
4   Billie Guthrie Yamaha 8
5   Chas Mortimer Yamaha 6
6   Ian Richards Yamaha 5
7   Mick Chatterton Yamaha +1 ronde 4
8   Dick Pipes Yamaha 3
9   Tony Rutter Yamaha 2
10   František Šťastný Jawa 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Santiago Herrero Ossa Val
  Rodney Gould Yamaha Motor

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Giuseppe Visenzi Yamaha Blessure[3]
  Renzo Pasolini Benelli Blessure[5]

Onbekend[4] bewerken

Coureur Merk
  Heinz Kriwanek Suzuki
  Eric Hinton Yamaha
  Jack Findlay Yamaha
  Frank Perris Suzuki
  Gyula Marsovszky Yamaha
  Karel Bojer ČZ
  Günter Bartusch MZ
  Heinz Rosner MZ
  Dieter Braun MZ
  Klaus Huber Yamaha
  Lothar John Yamaha
  Reinhard Scholtis Kawasaki
  Siegfried Lohmann Suzuki
  Toni Gruber Yamaha
  Carlos Giró Ossa
  Martti Pesonen Yamaha
  Matti Salonen Yamaha
  Pentti Korhonen Yamaha
  Teuvo Länsivuori Yamaha
  Christian Ravel Yamaha
  Jean Auréal Yamaha
  Billie Nelson Yamaha
  Dave Simmonds Kawasaki
  Derek Chatterton Yamaha
  Frank Whiteway Suzuki
  Jerry Lancaster Yamaha
  John Ringwood Yamaha
  Phil Read Benelli
  Stan Woods Yamaha
  László Szabó MZ
  Angelo Bergamonti Aermacchi
  Eugenio Lazzarini Benelli
  Gilberto Parlotti Benelli
  Silvio Grassetti Yamaha
  Walter Villa Villa
  Keith Turner Aermacchi
  Gordon Keith Yamaha
  Börje Jansson Kawasaki-Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Santiago Herrero Ossa 82
2   Kent Andersson Yamaha 80 (88)
3   Kel Carruthers Benelli 76
4   Renzo Pasolini Benelli 45
5   Rodney Gould Yamaha 44
6   Börje Jansson Kawasaki-Yamaha 29
7   Frank Perris Suzuki 25
8   Heinz Rosner MZ 23
9   Lothar John Yamaha 21
10   Dieter Braun MZ 20

50cc-klasse bewerken

In de Ulster Grand Prix had Paul Lodewijkx als snelste getraind en Ángel Nieto stond op de tweede plaats. Samen gingen ze ervandoor, waarbij Lodewijkx meestal voorop reed maar zich niet van Nieto kon losrijden. Ze namen wel een flinke voorsprong op de achtervolgers. Aalt Toersen zag zijn WK-kansen grotendeels verdampen toen hij met een onwillige motor (verstopte benzineleiding) de pit moest opzoeken. Santiago Herrero viel uit met een blokkerende achterrem en de Derbi van Barry Smith brandde uit. In de vierde ronde verremde Nieto zich toen hij Lodewijkx binnendoor wilde passeren. Zijn achterwiel brak uit en torpedeerde Lodewijkx, die met zijn motorfiets over een aarden wal en een heg vloog. Hij raakte niet gewond, maar zijn Jamathi kon niet verder. Dat kon de Derbi van Nieto wel. Die was weliswaar beschadigd, maar Nieto reed hem toch naar de overwinning. Jan de Vries werd tweede en de Brit Frank Whiteway werd met een Crooks-Suzuki derde.

Uitslag 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ángel Nieto Derbi 33"12'8 15
2   Jan de Vries Van Veen-Kreidler +1"02'6 12
3   Frank Whiteway Crooks-Suzuki +5"04'0 10
4   Stuart Aspin Meurs-Garelli +5"10'2 8
5   Luke Lawlor Derbi +1 ronde 6
6   Fran Redfern Honda 5
7   Arthur Lawn Honda 4
8   Chris Walpole Garelli 3
9   John Lawley Honda 2
10   Barrie Dickinson Garelli 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Barry Smith Derbi Brand
  Santiago Herrero Derbi Remmen
  Aalt Toersen Van Veen-Kreidler Carburatie
  Paul Lodewijkx Jamathi Val

Onbekend[4] bewerken

Coureur Merk
  Jakob Unterladstätter KTM
  Bruno Veigel Honda
  Herbert Denzler Kreidler
  Gerhard Thurow Kreidler
  Ludwig Faßbender Kreidler
  Rudolf Kunz Kreidler
  Rudolf Schmälzle Kreidler
  Winfried Reinhard Reimo
  Juan Bordons Derbi
  André Millard Kreidler
  Charly Dubois Kreidler
  Jacques Roca Derbi
  Eugenio Lazzarini Morbidelli
  Franco Ringhini Morbidelli
  Gilberto Parlotti Tomos
  Giovanni Lombardi Guazzoni
  Luigi Rinaudo Tomos
  Silvano Bertarelli Minarelli
  Jean-Louis Pasquier Derbi
  Cees van Dongen Van Veen-Kreidler
  Jan Huberts Kreidler
  Jos Schurgers Kreidler
  Martin Mijwaart Jamathi
  Adrijan Bernetic Tomos
  Anton Kralj Tomos
  Janko-Florijan Štefe Tomos

Top tien tussenstand 50cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Aalt Toersen Van Veen-Kreidler 65 (83)
2   Ángel Nieto Derbi 64
3   Barry Smith Derbi 57 (61)
4   Jan de Vries Van Veen-Kreidler 55
5   Paul Lodewijkx Jamathi 33
6   Gilberto Parlotti Tomos 29 (31)
7   Santiago Herrero Derbi 28
8   Rudolf Kunz Kreidler 20
9   Ludwig Faßbender Kreidler 19
10   Cees van Dongen Van Veen-Kreidler 14

Zijspanklasse bewerken

Geheel onverwacht was Klaus Enders al vóór de Ulster Grand Prix zeker van de wereldtitel. In de Ulster Grand Prix kreeg hij feitelijk ook geen tegenstand, want ook Georg Auerbacher schakelde zichzelf in de training uit. Siegfried Schauzu werd aldus tweede en Franz Linnarz werd derde. In het wereldkampioenschap werden Helmut Fath / Wolfgang Kalauch / Billie Nelson tweede en Georg Auerbacher / Hermann Hahn werden derde. Franz Linnarz werd vierde, maar zijn bakkenist Rudolf Kühnemund verongelukte enkele weken later op 31 augustus bij de Bergrennen Ollon-Villars in Zwitserland. Opmerkelijk was de wisseling van Geoff Hughes, die het hele seizoen als bakkenist van Heinz Luthringshauser was opgetreden, maar die nu in het zijspan van Mick Potter stapte. Luthringshauser viel terug op de - eveneens ervaren - Peter Rutterford.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Klaus Enders   Ralf Engelhardt BMW 49"54'8 15
2   Siegfried Schauzu   Horst Schneider BMW +54'8 12
3   Franz Linnarz   Rudolf Kühnemund BMW +1"13'8 10
4   Heinz Luthringshauser   Peter Rutterford BMW 8
5   Bill Copson   Lawrence Fisher BMW 6
6   Jack Philpott   Bill Turrington Norton +1 ronde 5
7   Dick Hawes   John Mann Seeley-Matchless 4
8   Mick Potter   Geoff Hughes Triumph 3
9   Jeff Gawley   Frank Knights BSA 2
10   Peter Kielty   V. Sherriffs Triumph 1

Niet gestart bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Georg Auerbacher   Hermann Hahn BMW

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Helmut Fath   Wolfgang Kalauch en   Billie Nelson URS Blessures[6]

Onbekend[4] bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Hans Hänni   Kurt Barfuss BMW
  Jean-Claude Castella   Albert Castella CAT-BMW
  Max Hauri   Heinz Hausamann BMW
  Arsenius Butscher   Josef Huber BMW
  Helmut Lünemann   Neil Caddow BMW
  Hermann Binding   Helmut Fleck BMW
  Richard Wegener   Adi Heinrichs BMW
  Jaakko Palomäki   Jussi Ahlbäck BMW
  Kenneth Calenius   Juhani Vesterinen BMW
  Leif Aurosell   Jouko Ryhänen BMW
  André Cailletet   Jean-Paul Coquic BMW
  Joseph Duhem   François Fernandez BMW
  Dennis Keen   Mac Witherspoon Triumph
  Graham Milton   John Thornton BMW
  Norman Hanks   Rose Arnold BSA
  Stuart Applegate   Rob Appleton BMW
  Tony Harris   Brian Harris Triumph
  Tony Wakefield   John Flaxman BMW
  Herman Oosterloo   Karel Hermans BMW
  Ruben Bjarnemark   Marianne Kjellmodin-Hansen BMW

Top tien eindstand zijspanklasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos. Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn.
1   Klaus Enders   Ralf Engelhardt BMW 60 (72)
2   Helmut Fath   Wolfgang Kalauch en   Billie Nelson URS 55
3   Georg Auerbacher   Hermann Hahn BMW 40
4   Franz Linnarz   Rudolf Kühnemund (†) BMW 38 (50)
5   Siegfried Schauzu   Horst Schneider BMW / Apfelbeck-BMW 37
6   Arsenius Butscher   Josef Huber BMW 34 (46)
7   Helmut Lünemann   Neil Caddow en   Johnny Bengtsson BMW 32
8   Heinz Luthringshauser   Geoff Hughes en   Peter Rutterford BMW 26
9   Jean-Claude Castella   Albert Castella BMW / CAT-BMW 16
10   Dick Hawes   John Mann Seeley-Matchless 14
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1969
FIM wereldkampioenschap wegrace
21e seizoen (1969)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1969

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1968
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1970