Isle of Man TT 1961

De Isle of Man TT 1961 was de vierde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1961. De races werden verreden van 12 tot en met 16 juni op het eiland Man. Alle klassen kwamen aan de start.

Vlag van Man TT van Man 1961
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 12 tot 16 juni 1961
Organisator ACU
Senior TT (wegrace 500 cc)
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Derde Vlag van Australië Tom Phillis
Junior TT (350 cc)
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen
Lightweight 250 cc TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Australië Tom Phillis
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Lightweight 125 cc TT
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Australië Tom Phillis
Sidecar TT
Snelste ronde Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Eerste Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Tweede Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Duitsland Horst Burkhardt
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell

Algemeen bewerken

MV Agusta, grossier in overwinningen, won tijdens deze TT geen enkele race. De enige fabriekscoureur Gary Hocking was officieel privérijder geworden en de machines waren omgedoopt tot "MV Privat". De TT werd overschaduwd door het overlijden van drie coureurs: Michael Brookes tijdens de trainingen, Ralph Rensen tijdens de Senior TT en Marie Lambert tijdens de Sidecar TT.

Records bewerken

De "ton"

De Britten hadden lang geaasd op het bereiken van de "Ton", een gemiddelde snelheid van meer dan 100 mijl per uur. In 1955 leek het zover te zijn: Geoff Duke werd geklokt met meer dan 100 mph gemiddeld, maar die tijd werd gecorrigeerd naar 99,97 mph. Het publiek protesteerde hiertegen, waarna de hele Mountain Course werd nagemeten en toen werd het alleen maar erger: 97,93 mph. In 1957 reed Bob McIntyre de ton met een viercilinder Gilera 500 4C. In dit jaar reed Mike Hailwood 100,61 mph met een Norton Manx en daar wist men ook een record van te maken: de eerste ton met een eencilinder.

Drie race overwinningen in een week

Mike Hailwood werd de eerste coureur in de geschiedenis die drie races in één week won: de Lightweight 125 cc TT, de Lightweight 250 cc TT en de Senior TT.

Eerste vrouwelijke slachtoffer

Marie Lambert vestigde een wat macaber record: zij was het eerste vrouwelijke slachtoffer van een ongeval tijdens de Isle of Man TT. Ze was niet het laatste: in de TT van 1999 verongelukte de Nederlandse Bernadette Bosman.

Japanse inbreng bewerken

De inbreng van de Japanse merken was in de TT van Man van 1959 begonnen met een tamelijk groot team van Honda. Tijdens de TT van Man van 1960 werd dat team nog uitgebreid met "westerse" rijders als Bob Brown en Tom Phillis, maar toen verscheen ook Colleda (het latere Suzuki) met uitsluitend Japanse rijders. In dit jaar verscheen Honda met een nog veel groter team, aangevuld met Jim Redman en Luigi Taveri. Bovendien hadden Mike Hailwood en Bob McIntyre fabrieksmachines gehuurd. Suzuki verzekerde zich van de steun van Hugh Anderson, Alistair King en Paddy Driver. Yamaha debuteerde met uitsluitend Japanse rijders. Zo kwamen er tamelijk veel Japanse machines aan de start: zes 125cc-Honda 2RC 143's, zes 250cc-Honda RC 162's, drie 125cc-Suzuki RT 61's, zes 250cc-Suzuki RV 61's, vier 125cc-Yamaha RA 41's en twee 250cc-Yamaha RD 48's.

Senior TT bewerken

Vrijdag 16 juni, 6 ronden (364 km)

Ook in de Senior TT nam Gary Hocking meteen de leiding. Aan het einde van de derde ronde moest hij echter een lange pitstop maken omdat zijn gashendel problemen gaf. Hij kwam terug in de race op de vijfde plaats. Aan het einde van de vijfde ronde moest hij stoppen omdat het gas nu open bleef staan. Mike Hailwood won met bijna twee minuten voorsprong op Bob McIntyre en reed de eerste ronde boven de 100 mijl per uur met een eencilinder (Norton 30M). Tom Phillis reed de nieuwe tweecilinder Norton Domiracer naar de derde plaats. Tijdens deze race verongelukte Ralph Rensen bij Drinkwater's Bend.

Uitslag Senior TT bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Mike Hailwood Norton 2:15"02'0 8
2   Bob McIntyre Norton 2:16"56'4 6
3   Tom Phillis Norton 2:17"31'2 4
4   Alistair King Norton 2:19"17'6 3
5   Ron Langston Matchless 2:20"01'2 2
6   Tony Godfrey Norton 2:20"18'0 1
7   Roy Ingram Norton 2:20"20'2
8   Peter Pawson Matchless 2:20"41'2
9   Ellis Boyce Norton 2:20"56'2
10   Fred Stevens Norton 2:20"57'0
11   Jack Bullock Norton 2:23"22'2
12   Ron Miles Norton 2:23"25'0
13   Tom Thorp Norton 2:23"33'4
14   Mike Duff Matchless 2:24"30'4
15   Brian Setchell Norton 2:25"16'4
16   Derek Powell Matchless 2:26"32'2
17   Bill Smith Matchless 2:26"37'4
18   Bert Schneider Norton 2:27"12'8
19   George Catlin Matchless 2:27"49'2
20   Peter Chatterton Norton 2:27"52'6
27   Arthur Wheeler Matchless 2:32"11'6
30   Derek Minter Norton 2:38"32'4
38   John Farnsworth Matchless 2:35"08'0
44   Fritz Messerli Matchless 2:41"25'0

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Michael Brookes Norton Overleden[1]

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Gyula Marsovszky Norton
  Roland Föll Matchless
  Dan Shorey Norton
  Phil Read Norton
  Ralph Rensen Norton Val (†)
  Tommy Robb Matchless
  Gilberto Milani Norton
  Hugh Anderson Norton
  Gary Hocking MV Privat
  Paddy Driver Norton

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Eduardo Salatino Norton
  Jorge Kissling Matchless
  Juan Carlos Salatino Norton
  Juan Perkins Norton
  Jack Findlay Norton Blessure[2]
  Frank Perris Norton
  Ernst Hiller BMW
  Hans-Günter Jäger BMW
  Lothar John BMW
  Anssi Resko Norton
  Antoine Paba Norton
  Alberto Pagani Norton
  Horacio Costa Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Mike Hailwood Norton 17
2   Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 16
3   Bob McIntyre Norton 6
  Frank Perris Norton
5   Hans-Günter Jäger BMW 4
  Antoine Paba Norton
  Tom Phillis Norton
8   Alistair King Norton 3
  Gyula Marsovszky Norton
10   Ernst Hiller BMW 2
  Ron Langston Matchless
  Fritz Messerli Matchless

Junior TT bewerken

Woensdag 14 juni, 7 ronden, 425 km

Gary Hocking nam in de Junior TT meteen de leiding voor Mike Hailwood, die voor de gelegenheid een AJS 7R reed. Hailwood was toen nog in gevecht met de debuterende Phil Read (Norton). Hocking reed een ronderecord van 99,8 mijl per uur en na twee ronden had hij al een minuut voorsprong. Daarna verloor hij snelheid en hij moest een lange pitstop maken, waardoor Hailwood aan de leiding kwam. Read drong echter aan en dwong Hocking naar de derde plaats. Hailwood leek onbereikbaar, maar 20 kilometer voor de finish viel hij stil door een gebroken zuigerpen. Zo won Read de race voor Hocking en Norton-rijder Ralph Rensen, die zijn beste race ooit reed.

Uitslag Junior TT bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Phil Read Norton 2:22"50'0 8
2   Gary Hocking MV Privat 2:24"07'8 6
3   Ralph Rensen Norton 2:25"03'0 4
4   Derek Minter Norton 2:25"16'8 3
5   František Šťastný Jawa 2:25"50'2 2
6   Roy Ingram Norton 2:26"07'0 1
7   Hugh Anderson AJS 2:26"11'4
8   Ellis Boyce AJS 2:27"07'6
9   Fred Stevens Norton 2:29"09'6
10   Paddy Driver Norton 2:29"15'6
11   Michael O'Rourke Norton 2:29"37'8
12   Jack Bullock Norton 2:30"02'6
13   Ron Miles Norton 2:30"45'4
14   Derek Powell AJS 2:30"51'6
15   Mike Duff AJS 2:30"59'6
16   George Catlin AJS 2:31"20'8
17   Percy Tait Norton 2:31"27'4
18   Vernon Cottle Norton 2:31"34'4
19   Bert Schneider Norton 2:31"43'4
20 R. Rowe Norton 2:32"00'0
25   Gilberto Milani Norton 2:33"48'0
27   Gustav Havel Jawa 2:34"29'0
38   Tommy Robb AJS 2:39"28'4
39   Arthur Wheeler Moto Guzzi 2:40"28'6

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Rudi Thalhammer Norton
  Alan Shepherd AJS
  Alistair King Bianchi
  Bill Smith AJS
  Bob McIntyre Bianchi
  Mike Hailwood AJS
  Ron Langston AJS
  Tom Phillis Norton

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Frank Perris Norton
  Hans Pesl Norton
  Ernesto Brambilla Bianchi
  Silvio Grassetti Benelli

Top tien tussenstand 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   František Šťastný Jawa 10
2   Phil Read Norton 8
3   Ralph Rensen (†) Norton 7
4   Gustav Havel Jawa 6
  Gary Hocking MV Agusta / MV Privat
6   Rudi Thalhammer Norton 4
7   Derek Minter Norton 3
8   Hans Pesl Norton 2
9   Roy Ingram Norton 1
  Frank Perris Norton

Lightweight 250 cc TT bewerken

Maandag 12 juni, 5 ronden (304 km)

Slechts enkele uren na zijn overwinning in de Lightweight 125 cc TT won Mike Hailwood ook de Lightweight 250 cc TT. Aanvankelijk bood Gary Hocking met de MV Privat 250 Bicilindrica nog tegenstand en Bob McIntyre reed een nieuw ronderecord en leidde met zijn Honda RC 162 bij het ingaan van de laatste ronde met 34 seconden voorsprong op Hailwood. Hij viel echter stil bij Sulby, waardoor de overwinning Hailwood in de schoot werd geworpen. De Honda's waren oppermachtig: zij bezetten de eerste vijf plaatsen. Fumio Ito, die in 1960 nog op een BMW R 50 reed, scoorde het eerste WK-punt voor Yamaha. Suzuki beleefde een deceptie: Hugh Anderson werd slechts tiende achter enkele zeer oude motorfietsen. Arthur Wheeler werd met een Moto Guzzi zevende. Àls hij al de beschikking had over een Moto Guzzi 250 Bialbero was die machine ten minste zeven jaar oud en de NSU Sportmax-productieracers van Dan Shorey en Peter Chatterton waren al twee jaar uit productie.

Uitslag Lightweight 250 cc TT bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Mike Hailwood Honda 1:55"03'6 8
2   Tom Phillis Honda 1:57"14'2 6
3   Jim Redman Honda 2:01"36'2 4
4   Kunimitsu Takahashi Honda 2"02"43'2 3
5   Naomi Taniguchi Honda 2:07"20'0 2
6   Fumio Ito Yamaha 2:08"49'0 1
7   Arthur Wheeler Moto Guzzi 2:12"53'4
8   Dan Shorey NSU 2:14"19'4
9   Peter Chatterton NSU 2:16"41'0
10   Hugh Anderson Suzuki 2:17"10'2
11   Alan Dugdale NSU 2:18"13'6
12   Michio Ichino Suzuki 2:23"11'2
13   Fred Stevens Honda 2:23"40'0
14 W. Lindsay Ducati 2:25"30'4
15 John Kidson Norguz 2:26"22'0
16 J. Horne Ariel 2:27"32'0
17   Tommy Robb GMS 2:41"40'0

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Horst Burkhardt NSU
  Alistair King Suzuki
  Bob McIntyre Honda
  Michael O'Rourke Ariel
  Syd Mizen REG
  Alberto Pagani Aermacchi
  Gilberto Milani Aermacchi
  Mitsuo Itoh Suzuki
  Sadao Masuda Suzuki
  Yoshikazu Sunako Yamaha
  Gary Hocking MV Privat
  Paddy Driver Suzuki

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Luigi Taveri Honda
  František Šťastný Jawa
  Ernst Degner MZ
  Hans Fischer MZ
  Werner Musiol MZ
  Alan Shepherd MZ
  Silvio Grassetti Benelli
  Tarquinio Provini Morini
  Sadao Shimazaki Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Tom Phillis Honda 20
2   Kunimitsu Takahashi Honda 15
3   Jim Redman Honda 14
  Mike Hailwood Mondial / Honda
5   Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 8
6   Tarquinio Provini Morini 7
7   Silvio Grassetti Benelli 6
8   Ernst Degner MZ 3
  Hans Fischer MZ
10   Alan Shepherd MZ 2
  Naomi Taniguchi Honda

Lightweight 125 cc TT bewerken

Maandag 12 juni, 3 ronden (182 km)

De Lightweight 125 cc TT opende de raceweek op maandag. In de hele race ging het alleen tussen de Honda-rijders. Luigi Taveri deed zijn uiterste best om Mike Hailwood af te schudden. Die reed op de baan achter hem, maar was later gestart waardoor hij feitelijk aan de leiding reed. Hailwood passeerde Taveri ook op de baan en won de race. Het succes voor Honda was enorm met Tom Phillis als derde, Jim Redman als vierde en Sadao Shimazaki als vijfde. Het laatste punt ging naar Ralph Rensen met een Bultaco.

Uitslag Lightweight 125 cc TT bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Mike Hailwood Honda 1:16"58'6 8
2   Luigi Taveri Honda 1:17"06'0 6
3   Tom Phillis Honda 1:17"49'0 4
4   Jim Redman Honda 1:20"04'2 3
5   Sadao Shimazaki Honda 1:20"06'0 2
6   Ralph Rensen Bultaco 1:21"35'2 1
7   Tony Godfrey EMC 1:21"50'4
8   Naomi Taniguchi Honda 1:22"02'8
9   Dan Shorey Bultaco 1:23"02'4
10   John Grace Bultaco 1:24"38'4
11   Fumio Ito Yamaha 1:27"10'6
12   Hideo Oishi Yamaha 1:27"49'2
13   Arthur Wheeler Ducati 1:27"56'2
14   Ricardo Quintanilla Bultaco 1:28"12'4
15   Francisco González Bultaco 1:28"41'6
16   Alan Dugdale Ducati 1:29"13'0
17   Tansharu Noguchi Yamaha 1:31"18'8
18 Gary Dickinson Ducati 1:31"53'0
19   Tommy Robb Bultaco 1:32"11'2
20 Dan Wilkinson Ducati 1:33"40'2

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ernst Degner MZ
  Alan Shepherd MZ
  Percy Tait Ducati
  Phil Read Bultaco
  Rex Avery EMC
  Michio Ichino Suzuki
  Mitsuo Itoh Suzuki
  Sadao Masuda Suzuki
  Yoshikazu Sunako Yamaha

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Héctor Pochettino Bultaco
  Hans Fischer MZ
  Walter Brehme MZ
  Werner Musiol MZ
  László Szabó MZ
  Kunimitsu Takahashi Honda
  Teisuke Tanaka Honda
  Ulf Svensson Ducati

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Ernst Degner MZ 20
  Tom Phillis Honda
3   Mike Hailwood EMC / Honda 14
4   Jim Redman Honda 11
5   Luigi Taveri Honda 10
6   Alan Shepherd MZ 6
7   Walter Brehme MZ 4
8   Hans Fischer MZ 3
9   John Grace Bultaco 2
  Kunimitsu Takahashi Honda
  Sadao Shimazaki Honda

Sidecar TT bewerken

Maandag 12 juni, 4 ronden (243 km)

UitslagSidecar TT bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Max Deubel   Emil Hörner BMW 1:17"29'8 8
2   Fritz Scheidegger   Horst Burkhardt BMW 1:18"02'6 6
3   Pip Harris   Ray Campbell BMW 1:19"40'4 4
4   August Rohsiepe   Lothar Böttcher BMW 1:25"19'8 3
5   Charlie Freeman   Billie Nelson Norton 1:26"10'6 2
6   Colin Seeley   Wally Rawlings Matchless 1:27"09'8 1
7 A. Parry B. Carter Norton 1:27"44'6
8 Eric Pickup Jamie Biggs BMW 1:28"05'0
9   Owen Greenwood   Terry Fairbrother Triumph 1:29"18'8
10 Harold Scholes R. Lindsay BMW 1:29"19'2
11   Heinz Luthringshauser   Heiner Vester BMW 1:29"36'8
12 Eric Vincent Ray Harding Norton 1:30"12'4
13 Derek Yorke G. Mason Norton 1:30"13'6
14 Russ Hackman A. Roberts BSA 1:31"26'6
15 T. Folwell M. Garry Norton 1:31"35'4
16 Pip Wileman G. Cross BSA 1:35"27'8
17 T. Padley I. McDonald Triump 1:35"35'4
18   Bill Boddice G. Stokes Norton 1:36"13'8
19   Henry Curchod   Armand Beyeler BMW 1:39"21'8

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Claude Lambert   Marie Lambert (†) BMW Ongeval
  Otto Kölle   Dieter Hess BMW
  Chris Vincent   John Thornton BSA

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Edgar Strub   Kurt Huber BMW
  Florian Camathias   Hilmar Cecco (†) BMW [3]
  Arsenius Butscher   Manfred Ludwigkeit,
  Alfred Schmidt
BMW
  Helmut Fath   Alfred Wohlgemuth (†) BMW [4]
  Loni Neußner   Fritz Reitmaier BMW
  Jo Rogliardo   Marcel Godillot BMW
  Jackie Beeton   Eddie Bulgin Norton

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1   Fritz Scheidegger   Horst Burkhardt BMW 26
2   Max Deubel   Emil Hörner BMW 22
3   Helmut Fath   Alfred Wohlgemuth (†) BMW 8
  Arsenius Butscher   Manfred Ludwigkeit en   Alfred Schmidt BMW
  Edgar Strub   Kurt Huber BMW
6   August Rohsiepe   Lothar Böttcher BMW 7
7   Otto Kölle   Dieter Hess BMW 6
8   Pip Harris   Ray Campbell BMW 4
9   Heinz Luthringshauser   Heiner Vester BMW 2
  Charlie Freeman   Billie Nelson Norton

Trivia bewerken

Voorbereiding tot een vlucht bewerken

De teams van Suzuki en MZ resideerden in het Fernleigh hotel in Douglas. Daar zocht MZ-rijder Ernst Degner Suzuki-teammanager Jimmy Matsumiya op, officieel om naar jazzmuziek te luisteren, maar feitelijk om afspraken te maken. Degner had geld nodig om met zijn gezin uit de DDR te vluchten en Matsumiya was uit op kennis van de tweetakttechniek van MZ. Degner maakte gebruik van het feit dat hij van het regime van Walter Ulbricht als voorbestemd wereldkampioen meer vrijheid kreeg dan team- en landgenoten als Hans Fischer, Werner Musiol en Walter Brehme, die ook niet naar het eiland Man waren gestuurd. Dit voorbereidende gesprek leidde uiteindelijk tot de vlucht van Degner met zijn gezin naar het westen. Vlak voor de GP van Zweden slaagde Degners vriend Paul Petry erin het gezin te laten vluchten en Degner zelf vluchtte na die Grand Prix naar Denemarken om uiteindelijk naar Japan te reizen en in dienst van Suzuki te treden.

Externe link bewerken

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1961
FIM wereldkampioenschap wegrace
13e seizoen (1961)
Volgende race:
TT Assen 1961

Vorige race:
Isle of Man TT 1960
Isle of Man TT Volgende race:
Isle of Man TT 1962