Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1964

De Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1964 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1964. De races werden verreden op 2 februari op de Daytona International Speedway in Daytona Beach, Florida. Aan de start kwamen de 50cc-klasse, de 125cc-klasse, de 250cc-klasse en de 500cc-klasse.

Vlag van Verenigde Staten Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1964
Daytona International Speedway
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Datum 2 februari 1964
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Grant
Derde Vlag van Verenigde Staten Bo Gehring
125 cc
Snelste ronde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Japan Mitsuo Itoh
Derde Vlag van Oostenrijk Bert Schneider
50 cc
Snelste ronde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Japan Isao Morishita
Derde Vlag van Japan Mitsuo Itoh

Algemeen

bewerken

Honda liet haar fabrieksteam thuis omdat het vond dat de Amerikaanse Grand Prix te vroeg in het jaar viel. Ook de meeste privérijders bleven thuis vanwege de hoge reiskosten. Voor aanvang van de race reed Mike Hailwood met zijn MV Agusta 500 4C een nieuw snelheidsrecord van 239,1 km/h op de oval van Daytona. Hij verbeterde daarmee het record dat Bob McIntyre in 1957 met de Gilera 500 4C op de kombaan van Monza gereden had. De tribunes bleven overigens leeg. Het Amerikaanse publiek, gewend aan het AMA-kampioenschap, was niet geïnteresseerd in de "Europese" manier van racen.

500cc-klasse

bewerken

Hoewel het Scuderia Duke Gilera-project was beëindigd, zag Gilera toch nog kansen om punten te scoren in de 500cc-klasse. De Argentijn Benedicto Caldarella kreeg een Gilera 500 4C en hij kon aanvankelijk Mike Hailwood redelijk volgen. Uiteindelijk ging Caldarella's versnellingsbak stuk en moest hij opgeven. Daardoor werd Phil Read tweede en John Hartle derde. Beiden waren inmiddels weer privérijder geworden en liepen twee ronden achterstand op.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Nr. Coureur Merk Ronden Tijd Grid Pnt
1e 1   Mike Hailwood MV Agusta 41 1:16"09'0 1e 8
2e   Phil Read Matchless 39 + 2 ronden 3e 6
3e   John Hartle Norton 39 + 2 ronden 4e 4
4e   Mike Duff Norton 39 + 2 ronden 3
5e   Paddy Driver Matchless 39 + 2 ronden 5e 2
6e   Buddy Parriott Norton 39 + 2 ronden 1
7e   George Rockett BMW 16e
8e   Ed Labelle Norton
9e   Brian Davis AJS
10e   Charles Williams Triumph
11e   Paul Whitaker Norton
12e   Joe Tillman BSA

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Grid Oorzaak
  Benedicto Caldarella Gilera 2e Versnellingsbak
  Jorge Kissling Norton 6e
  Jack Findlay Matchless
  Alan Shepherd Matchless
  Dave Degens Matchless
  Fred Simone BMW
  Jeff Hoff Honda
  John McLaughlin Norton
  John Nash Triumph
  Kurt Leibmann BMW
  Peter J. Bosarge Honda
  Scott Williams Matchless
  Tom Stuart BMW
  Tony Murphy Honda 9e
  Wester Cooley Sr. Norton

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Jack Ahearn Norton Privérijder
  Gyula Marsovszky Matchless Privérijder
  Walter Scheimann Norton Privérijder
  Billy McCosh Matchless Privérijder
  Chris Conn Norton Privérijder
  Derek Minter Norton Privérijder
  Derek Woodman Matchless Privérijder
  Dick Creith Norton Privérijder
  Fred Stevens Matchless Privérijder
  Griff Jenkins Norton Privérijder
  Lewis Young Matchless Privérijder
  Rob Fitton Norton Privérijder
  Remo Venturi Bianchi
  Morrie Low Norton Privérijder
  Nikolaj Sevast'ânov Vostok Oostblok[1]

250cc-klasse

bewerken

Niet alleen Honda ontbrak aan de start van de 250cc-race. Na een ongeval weigerde Tarquinio Provini (Benelli) te starten, Yamaha trok Phil Read terug en Suzuki liet Frank Perris, Bert Schneider en Mitsuo Itoh niet starten. Alan Shepherd won met de MZ RE 250 en achter hem finishten vrijwel alleen lokale coureurs: Ron Grant (een naar de VS geëmigreerde Brit) en Bo Gehring kwamen op ruime achterstand op het podium.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Alan Shepherd MZ 53"01'0 8
2   Ron Grant Parilla + 1 ronde 6
3   Bo Gehring Bultaco + 2 ronden 4
4   George Rockett Ducati + 2 ronden 3
5   Joe Dunphy Greeves + 3 ronden 2
6   Douglas Brown Ducati + 3 ronden 1

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Bert Schneider Suzuki Protest[2]
  Frank Perris Suzuki Protest[2]
  Phil Read Yamaha Protest[2]
  Tarquinio Provini Benelli Protest[2]
  Mistuo Itoh Suzuki Protest[2]

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Mike Duff Yamaha
  Luigi Taveri Honda Teambeleid[3]
  Stanislav Malina CZ Oostblok[1]
  Wolfgang Gast MZ Oostblok[1]
  Ralph Bryans Honda Teambeleid[3]
  Tommy Robb Yamaha
  Isamu Kasuya Honda Teambeleid[3]
  Bruce Beale Honda Teambeleid[3]
  Jim Redman Honda Teambeleid[3]
Coureur Merk
  Ernst Weiss Honda
  Jorge Sirera Montesa
  Roger Mailles Morini
  Clive Hunt Aermacchi
  Mike Hailwood MZ
  Roy Boughey Yamaha
  Alberto Pagani Paton
  Giacomo Agostini Morini
  Gilberto Milani Aermacchi
  Hiroshi Hasegawa Yamaha
  Hugh Anderson Suzuki

125cc-klasse

bewerken

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Hugh Anderson Suzuki 44"08'0 8
2   Mitsuo Itoh Suzuki + 10'0 6
3   Bert Schneider Suzuki + 12'0 4
4   Isao Morishita Suzuki + 14'0 3
5   Jean-Pierre Beltoise Bultaco + 1 ronde 2
6   Gary Dickinson Honda + 1 ronde 1
7   L. Cowis Bultaco + 1 ronde
8   J. Anzalone MotoBi +1 ronde

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Frank Perris Suzuki Protest[2]
  Phil Read Yamaha Protest[2]

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Luigi Taveri Honda Teambeleid[3]
  Stanislav Malina CZ Oostblok[1]
  Dieter Krumpholz MZ Oostblok[1]
  Friedhelm Kohlar MZ Oostblok[1]
  Heinz Rosner MZ Oostblok[1]
  Klaus Enderlein MZ Oostblok[1]
  Ernst Degner Suzuki Blessure[5]
  Ralph Bryans Honda Teambeleid[3]
  Bruce Beale Honda Teambeleid[3]
  Jim Redman Honda Teambeleid[3]
Coureur Merk
  Roland Föll Honda
  Peter Eser Honda
  Richard Thomas Honda
  Walter Scheimann Honda
  Ramón Torras Bultaco
  Chris Vincent Honda
  Rex Avery EMC
  Akiyasu Motohashi Yamaha
  Hironori Matsushima Yamaha
  Teisuke Tanaka Suzuki
  Yoshimi Katayama Suzuki

50cc-klasse

bewerken

Uitslag 50cc-klasse

bewerken
Pos Nr. Coureur Merk Ronden Tijd Grid Pnt
1 1   Hugh Anderson Suzuki 13 30"38'0 4 8
2 4   Isao Morishita Suzuki 13 30"48'0 2 6
3 5   Mitsuo Itoh Suzuki 13 30"53'0 1 4
4 2   Hans Georg Anscheidt Kreidler 13 31"41'0 5 3
5 10   Jean-Pierre Beltoise Kreidler 12 +1 ronde 6 2
6   Lee Allen Ducati 8 +5 ronden 1

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Tarquinio Provini Kreidler

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Luigi Taveri Kreidler Teambeleid Honda[6]
  Ralph Bryans Honda Teambeleid[3]
  Naomi Taniguchi Honda Teambeleid[3]
Coureur Merk
  Albert Beirle Kreidler
  Peter Eser Honda
  Rudolf Kunz Kreidler
  Ángel Nieto Derbi
  José Maria Busquets Derbi
  Charlie Mates Honda
  Cees van Dongen Kreidler
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Japan 1963
FIM wereldkampioenschap wegrace
16e seizoen (1964)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1964

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1965