Grand Prix-wegrace van Finland 1964

De Grand Prix-wegrace van Finland 1964 was de tiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1964. De races werden verreden op 30 augustus op het Circuit van Imatra, een stratencircuit in het oosten van de stad Imatra. Alleen de 50cc-klasse, de 125cc-klasse, de 350cc-klasse en de 500cc-klasse kwamen aan de start. In de 350- en de 500cc-klasse was de wereldtitel al beslist. De 50cc-klasse sloot haar seizoen hier af en daarom werd de wereldtitel hier beslist. Ook de 125cc-wereldtitel werd hier beslist.

Vlag van Finland Grand Prix-wegrace van Finland 1964
Land Vlag van Finland Finland
Datum 30 augustus 1964
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff
Eerste Vlag van Australië Jack Ahearn
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Duff
Derde Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale
Derde Vlag van Sovjet-Unie Endel Kiisa
125 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
50 cc
Snelste ronde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri

Algemeen bewerken

De Finse Grand Prix was verhuisd van Tampere naar Imatra. Tijdens de trainingen raakte de Brit Vernon Cottle ernstig gewond. Hij overleed acht dagen later in het ziekenhuis. Endel Kiisa scoorde de eerste podiumplaats voor een Russische motorfiets. Mike Hailwood (al wereldkampioen 500 cc) ontbrak.

500cc-klasse bewerken

Phil Read stond voor aanvang op de tweede plaats van het wereldkampioenschap, maar hij reisde niet naar Finland omdat de 250cc-klasse hier niet reed. Dat gaf Jack Ahearn de kans te winnen en de tweede plaats bijna over te nemen. Mike Duff werd tweede voor Gyula Marsovszky. Nikolaj Sevast'ânov reed de Russische Vostok-viercilinder naar een verdienstelijke vierde plaats.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Jack Ahearn Norton 1:08"51'6 8
2   Mike Duff Matchless +4'8 6
3   Gyula Marsovszky Matchless +30'9 4
4   Nikolaj Sevast'ânov Vostok +52'5 3
5   Paddy Driver Matchless +1"03'1 2
6   Lewis Young Matchless +1"38'2 1
7   Derek Woodman Matchless
8   Jouko Ryhänen Matchless
9   Jack Findlay Matchless
10   Thomas Gill Matchless
11   Hannu Kuparinen Matchless
12   Antero Ventoniemi Matchless

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Vernon Cottle AJS Zwaargewond[1]

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Anssi Resko Matchless
  Pentti Lehtelä Norton
  Teuvo Laakso Matchless
  Veikko Sulasaari Norton
  Fred Stevens Matchless
  Agne Carlsson Matchless
  Bosse Granath Matchless
  Bror-Erland Carlsson Matchless
  Sven-Olov Gunnarsson Norton
  Endel Kiisa Vostok

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Benedicto Caldarella Gilera
  Walter Scheimann Norton
  Billy McCosh Matchless
  Chris Conn Norton
  Derek Minter Norton
  Dick Creith Norton [2]
  Griff Jenkins Norton [3]
  John Hartle Norton Blessure[4]
  Mike Hailwood MV Agusta Blessure[5]
  Phil Read Matchless / Norton
  Rob Fitton Norton
  Remo Venturi Bianchi
  Morrie Low (†) Norton Overleden[6]
  Buddy Parriott Norton [7]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Mike Hailwood MV Agusta 40 (48) wereldkampioen
2   Phil Read Matchless / Norton 25
3   Jack Ahearn Norton 24 (25)
4   Paddy Driver Matchless 16
5   Mike Duff Norton / Matchless 15
6   Fred Stevens Matchless 8
7   Gyula Marsovszky Matchless 7
8   Derek Minter Norton 6
  Remo Venturi Bianchi
  Derek Woodman Matchless
  Dick Creith Norton
  Nikolaj Sevast'ânov Vostok
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

350cc-klasse bewerken

Jim Redman was al wereldkampioen 350cc, maar met zijn viercilinder-Honda RC 172 was hij niet te verslaan. Zijn vriend Bruce Beale werd met de tweecilinder-Honda CR 77-productieracer tweede. Een andere viercilinder, de Vostok van Endel Kiisa, werd derde.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Jim Redman Honda 1:02"48'0 8
2   Bruce Beale Honda +1"29'0 6
3   Endel Kiisa Vostok +1"43'0 4
4   Alan Shepherd MZ +2"10'0 3
5   Mike Duff AJS +2"10'0 2
6   Derek Woodman AJS 1

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Mike Hailwood MV Agusta Blessure[5]
  Vernon Cottle AJS Zwaargewond[1]

Onbekend[8] bewerken

Coureur Merk
  Gustav Havel Jawa
  Stanislav Malina CZ
  Chris Conn Norton
  Derek Minter Norton
  Fred Stevens AJS
  Jack Ahearn Norton
  Joe Dunphy Norton
  Phil Read AJS
  Gilberto Milani Aermacchi
  Remo Venturi Bianchi
  Renzo Pasolini Aermacchi
  Isamu Kasuya Honda
  Isao Yamashita Honda
  Kuniomi Nagamatsu Honda
  Paddy Driver AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Jim Redman Honda 40 (48) wereldkampioen
2   Mike Duff AJS 20 (22)
3   Bruce Beale Honda 18
4   Gustav Havel Jawa 10
5   Mike Hailwood MV Agusta / MZ 6
  Phil Read AJS
7   Paddy Driver AJS 5
8   Derek Minter Norton 4
  Remo Venturi Bianchi
  Endel Kiisa Vostok
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

125cc-klasse bewerken

De overwinning van Luigi Taveri in de 125cc-race maakte een einde aan de kansen van Jim Redman in deze klasse. Taveri was wereldkampioen. De podiumkandidaten finishten binnen 1,1 seconden en Redman werd nipt verslagen door Ralph Bryans. Hugh Anderson beoorde tot de uitvallers.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Luigi Taveri Honda 1:00"22'4 8
2   Ralph Bryans Honda +0'8 6
3   Jim Redman Honda +1'1 4
4   Bert Schneider Suzuki +1"26'9 3
5   Klaus Enderlein MZ +1 ronde 2
6   Dieter Krumpholz MZ +1 ronde 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Hugh Anderson Suzuki

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Roland Föll (†) Honda Overleden[9]
  Ernst Degner Suzuki Blessure[10]
  Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt

Onbekend[8] bewerken

Coureur Merk
  Frank Perris Suzuki
  Stanislav Malina CZ
  Friedhelm Kohlar MZ
  Heinz Rosner MZ
  Peter Eser Honda
  Richard Thomas Honda
  Walter Scheimann Honda
  Ramón Torras Bultaco
  Jean-Pierre Beltoise Bultaco
  Chris Vincent Honda
  Gary Dickinson Honda
  Phil Read Yamaha
  Rex Avery EMC
  Akiyasu Motohashi Yamaha
  Hironori Matsushima Yamaha
  Isao Morishita Suzuki
  Mitsuo Itoh Suzuki
  Teisuke Tanaka Suzuki
  Yoshimi Katayama Suzuki
  Bruce Beale Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Luigi Taveri Honda 44 (50) wereldkampioen
2   Jim Redman Honda 36
3   Hugh Anderson Suzuki 28
4   Bert Schneider Suzuki 22 (24)
5   Ralph Bryans Honda 18
6   Frank Perris Suzuki 8
7   Mitsuo Itoh Suzuki 6
  Phil Read Yamaha
  Walter Scheimann Honda
10   Rex Avery EMC 4
  Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

50cc-klasse bewerken

Theoretisch kon Ralph Bryans nog wereldkampioen worden als hij zou winnen, maar hij viel uit. Hugh Anderson, die als WK-leider naar Finland kwam, won ook hier en stelde zijn wereldtitel veilig. Hans Georg Anscheidt werd met de Kreidler tweede voor Luigi Taveri, die als privérijder met een Kreidler reed.

Uitslag 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Hugh Anderson Suzuki 32"54'8 8
2   Hans Georg Anscheidt Kreidler +0'7 6
3   Luigi Taveri Kreidler +43'9 4
4   Isao Morishita Suzuki +50'5 3
5   Rudolf Kunz Kreidler +59'2 2
6   Charlie Mates Honda 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ralph Bryans Honda Ontsteking

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Lee Allen Ducati [7]

Onbekend[8] bewerken

Coureur Merk
  Albert Beirle Kreidler
  Peter Eser Honda
  Ángel Nieto Derbi
  José Maria Busquets Derbi
  Jean-Pierre Beltoise Kreidler
  Tarquinio Provini Kreidler
  Mitsuo Itoh Suzuki
  Naomi Taniguchi Honda
  Cees van Dongen Kreidler

Top tien eindstand 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Hugh Anderson Suzuki 38 (42) wereldkampioen
2   Ralph Bryans Honda 30
3   Hans Georg Anscheidt Kreidler 29 (38)
4   Isao Morishita Suzuki 25 (32)
5   Mitsuo Itoh Suzuki 19 (21)
6   Jean-Pierre Beltoise Kreidler 6
7   Luigi Taveri Kreidler 5
8   José Maria Busquets Derbi 3
9   Rudolf Kunz Kreidler 3
10   Ángel Nieto Derbi 2
  Cees van Dongen Kreidler
  Peter Eser Honda
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.
Vorige race:
Ulster Grand Prix 1964
FIM wereldkampioenschap wegrace
16e seizoen (1964)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1964

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1963
Grand Prix-wegrace van Finland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1965